Terra Computerata

Επιπλέον κίνητρα θα δίνονται στους εκπαιδευτικούς που θα επιλέγουν σχολεία σε απομακρυσμένες ή δυσπρόσιτες περιοχές, όμως δεν θα παίρνουν μόρια σε περίπτωση που για οποιοδήποτε λόγο έχουν αποσπαστεί σε άλλη περιοχή, τόνισε η υπουργός Παιδείας Αννα Διαμαντοπούλου, προαναγγέλλοντας σχετικό νομοσχέδιο που ήδη βρίσκεται σε διαβούλευση και αφορά τις προσλήψεις και τις υπηρεσιακές μεταβολές του εκπαιδευτικού συστήματος.

Για οποιοδήποτε λόγο; γιατί υπάρχει πάντα το παραθυράκι “για τις ανάγκες της υπηρεσίας” και αυτό ήταν το παραθυράκι που άνοιγε πάντα για τα εκάστοτε δικά μας  παιδιά… Η υπηρεσία δεσμεύεται ότι δεν θα μετακινεί κατά το δοκούν εκπαιδευτικούς.

Μήπως κρυβόμαστε πάλι πίσω από το δάχτυλό μας; Δεν συμφέρει άραγε τη διοίκηση το καθεστώς ομηρείας, για να ελέγχει τους εκπαιδευτικούς διοικητικά και πολιτικά; Δεν συμφέρουν οι αποσπάσεις τους αιρετούς με τα παραμάγαζα τους, τις παρατάξεις για τη συντήρηση της εκλογικής τους πελατείας; Το ενδιαφέρον βέβαια είναι ότι όλοι κόπτονται πως οι αποσπάσεις γίνονται για την εξυπηρέτηση των συναδέλφων.

Διαβάζω στο BBC ότι όσοι προσεγγίζουν την ηλικία που θα πρέπει να βγουν στη σύνταξη ανακαλύπτουν ότι –ως δια μαγείας– η εργασία τους είναι πιo απολαυστική και τους γεμίζει με ικανοποίηση.

Ωραία εμείς που δεν τη βρίσκουμε πάντα απολαυστική μπορούμε να πάρουμε ένα sabbatical ενδιάμεσα; Ετσι όπως το βλέπω δεν θα προκάμουμε τη σύνταξη. 

Ας σοβαρευτούμε όμως… Τις προάλλες σε μία συζήτηση στο γραφείο των καθηγητών ακούστηκε το παράπονο πως εμείς της δευτεροβάθμιας μετά την αποφοίτηση από το Πανεπιστήμιο δεν έχουμε πολλές ευκαιρίες ανανέωσής των μεθόδων μας. Αφήστε που οι περισσότεροι αναπαράγουμε όσα θυμόμαστε από τα μαθητικά μας χρόνια. Γιατί το Πανεπιστήμιο δεν μας τελειοποίησε τις γνώσεις που χρειαζόμαστε για να διδάξουμε σε μία τάξη… Άλλα πράγματα μας δίδαξε

Από την τελευταία του συλλογή: Ενωση

Σήμερα καλύτερα σιωπή…

Μόνο που… “Μήτε κι η σιωπή είναι πια δική σου
εδώ που σταματήσαν οι μυλόπετρες”.

κλικ στη ζωή των συγκατοίκων μας …

28 Examples of Excellent Animal Photography Shots

Η Στατιστική Υπηρεσία της Αυστραλίας ανακοίνωσε χθες ότι η Ελλάδα είναι η πέμπτη χώρα στον κόσμο και η δεύτερη στην Ευρώπη με τα μεγαλύτερα σπίτια. Στην παγκόσμια κατάταξη πρώτη έρχεται η Αυστραλία και ακολουθούν ΗΠΑ, Νέα Zηλανδία, Δανία, Ελλάδα και Βέλγιο. Στην Ευρώπη, τα μεγαλύτερα σπίτια και διαμερίσματα έχει η Δανία, δεύτερη έρχεται η Ελλάδα με επιφάνεια κατοικιών 126 τ. μ. κατά μέσο όρο.

…Επιθυμούμε μεγάλα σπίτια για να αποκτήσουμε ταυτότητα; Κάποτε, οι μονοκατοικίες φιλοξενούσαν τρεις γενιές: παππούδες και γιαγιάδες, γονείς, παιδιά – εγγόνια. Η οικογένεια πολυμελής, οι καθημερινές τελετουργίες απλώνονταν σε περισσότερα τετραγωνικά, που έφταναν σε αυλές, ακόμη και σε κήπους. Η Αθήνα, ώς τα μέσα του περασμένου αιώνα, είχε εντελώς διαφορετική αισθητική κατοικιών και σχέσεων.

Στις αρχές του 21ου, οι παππούδες ζουν με μετανάστριες και τα παιδιά πασχίζουν για την ανεξαρτησία τους, αναζητώντας ζωτικό χώρο.…Τα 126 τ. μ, κατά μέσο όρο, δεν μας κάνουν λιγότερο επιθετικούς, περισσότερο ανεκτικούς ή ευτυχισμένους. Δεν μας κάνουν να υποφέρουμε καλύτερα την μετριότητα ή την αποτυχία, να προσβλέπουμε σ’ ένα λιγότερο ερειπωμένο μέλλον, περισσότερο συντροφικό, κοινωνικό, επικοινωνιακό.

Είτε πρόκειται για 126 είτε για 60 τ. μ, όταν πέφτει το φως η μόνη αντανάκλαση από τα παράθυρα είναι το γαλακτώδες της τηλεοπτικής οθόνης. Εκεί βρίσκει καταφύγιο το φαντασιακό, αδρανεί η επιθυμία, ναρκώνεται για λίγο ο θυμός, παίρνει σχήμα η κούραση και η παραίτηση. Είναι ίσως η μόνη στιγμή που τα τετραγωνικά δεν παίζουν κανένα ρόλο και η ισοπολιτεία αποκτάει υπόσταση.

Καθημερινή

O τραγουδοποιός φιλοδοξεί για τρεις εβδομάδες να ταξιδέψει την Αθήνα πίσω στα χρόνια του ΄60, με ένα αφιέρωμα που θα περιλαμβάνει από συναυλίες και προβολές έως εκθέσεις και χάπενινγκ

Διαβάστε για το πρόγραμμα εκδηλώσεων στο Βήμα

Για τους νέους είπε: « Oι νέοι σήμερα δεν είναι άξεστοι, ούτε νομίζω ότι δεν ενδιαφέρονται για τις εξελίξεις. Αυτό που πρέπει να σημειώσω είναι ότι γενικά ο ελληνικός λαός δεν θυμάται, διότι είμαστε συναισθηματικοί. Αρα, έχουμε ανάγκη από κοντή μνήμη»

Η Ολγα Σελλά για το βιβλίο στην Καθημερινή:

Στον κόσμο του βιβλίου αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο οι πολλές και διαφορετικές όψεις των ανθρώπων και των επιλογών τους. Τα βιβλία που διαβάζονται και αγοράζονται περισσότερο δεν είναι μιας κατηγορίας, ίσως όμως εκείνα που περισσότερο απ’ όλα διαβάζονται να σκιαγραφούν συγκεκριμένες επιλογές και ενδιαφέροντα. Παρ’ όλα αυτά διαβάζονται. Κι αυτό είναι το σημαντικό. Και μάλιστα, την ίδια στιγμή που οι αναγνώστες των εφημερίδων μειώνονται. «Οι πωλήσεις έκαναν βουτιά 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο μέσος όρος των κυκλοφοριών μειώθηκε κατά 4,6% για τις ημερήσιες και κατά 4,8% για τις κυριακάτικες», γράφει ο Νίκος Μπακουνάκης στο επίμετρο του βιβλίου του Μπερνάρ Πουλέ «Το τέλος των εφημερίδων και το μέλλον της ενημέρωσης» (εκδ. Πόλις), παρότι δεν παραλείπει να σημειώσει «την καταγωγική ηδονή» του ξεφυλλίσματος των εφημερίδων.

Γιατί άραγε το βιβλίο έχει περισσότερους «πιστούς» από μιαν άλλη έντυπη εκδοχή του λόγου, όπως εκείνη της εφημερίδας; Μήπως γιατί στις σελίδες του βιβλίου φιλοξενείται το αποτέλεσμα της ήρεμης παρατήρησης, της δημιουργικής φαντασίας, του παρεμβατικού στοχασμού, της ανήσυχης έμπνευσης, των στοιχείων δηλαδή του ανθρώπινου νου που έχουν το χρόνο να ξεδιπλωθούν; Μήπως γιατί στις σελίδες του βιβλίου αναζητείται ακριβώς η διαφυγή από τους ασθματικούς ρυθμούς της καταιγιστικής ενημέρωσης και των βιαστικών συμπερασμάτων; Μήπως είναι η πολυτέλεια που επιφυλάσσουμε στον εαυτό μας;

Παιδιά που ξενυχτούν στα Iντερνετ καφέ. Εφηβοι που απομονώνονται. Μαθητές που παραμελούν τα μαθήματά τους. Νέοι που αναπτύσσουν σε μεγαλύτερο βαθμό «παραβατική συμπεριφορά». Πίσω απ’ όλα αυτά μπορεί να βρίσκεται ένας σύγχρονος εθισμός, που «χτυπάει» όλο και περισσότερο: ο εθισμός στο Διαδίκτυο. Δεν πρόκειται για περιθωριακό φαινόμενο. Απογραφική έρευνα που πραγματοποιήθηκε στην Κω, το πρώτο τρίμηνο του 2008 και παρουσιάστηκε στο πετυχημένο 1ο πανελλήνιο διεπιστημονικό συνέδριο για τους κινδύνους από τη χρήση του διαδικτύου (27 – 29 Νοεμβρίου στην Λάρισα) καταγράφει ότι μέχρι και το 11,3% των εφήβων χρηστών του Ιντερνετ αντιμετωπίζει πρόβλημα εθισμού.

Η σημαντική αύξηση των ποσοστών εθισμού οφείλεται στη μεγαλύτερη διείσδυση του Διαδικτύου στην Ελλάδα, αλλά και στον εμπειρικό τρόπο με τον οποίο τα παιδιά το προσεγγίζουν, χωρίς καμία προειδοποίηση για τους κινδύνους ενός μέσου το οποίο έχει πάρα πολλές θετικές δυνατότητες. «Ο έφηβος δεν προσεγγίζει το Διαδίκτυο μέσα από την εκπαιδευτική διαδικασία, όπως και θα έπρεπε, ούτε οι γονείς του μπορούν να τον βοηθήσουν, αφού συνήθως δεν γνωρίζουν και πολλά πράγματα», τονίζει ο Κ. Σιώμος.

Τι σημαίνει όμως εθισμός στο Διαδίκτυο; «Οταν ο χρήστης αρχίσει να συμπεριφέρεται όπως ο εθισμένος σε ουσίες. Οταν κάποιος σερφάρει για να ικανοποιήσει μια εσωτερική του ανάγκη και όχι για να εκτελέσει κάποιο έργο. Οταν χρειάζεται όλο και περισσότερο χρόνο στο Διαδίκτυο και αρχίζει να ελαττώνει τις υπόλοιπες καθημερινές του δραστηριότητες», λέει στην «Κ» ο κ. Γιώργος Φλώρος, ειδικευόμενος ψυχίατρος στην Πανεπιστημιακή Ψυχιατρική Κλινική του AΠΘ. Πλέον υπάρχει και κλινική εμπειρία, καθώς δεκάδες παιδιά έχουν ήδη επισκεφθεί το ειδικό ιατρείο, που λειτουργεί στο Ιπποκράτειο Θεσσαλονίκης. «Υπήρχαν παιδιά που άφησαν το σχολείο, για να βρουν συμπαίκτες σε διαδικτυακά παιχνίδια από τις ΗΠΑ. Λόγω της διαφοράς ώρας (όταν είναι μέρα στις ΗΠΑ εδώ είναι νύχτα), οι έφηβοι ξενυχτούσαν», λέει ο κ. Φλώρος.

Καθημερινή

Εχετε ακούσει βέβαια ότι η ελληνική είναι η πλουσιότερη γλώσσα του κόσμου, με περισσότερες από 6 εκατ. λέξεις και 78 εκατ. λεκτικούς τύπους. Οπως και ότι η Apple υλοποιεί πρόγραμμα εκμάθησης ελληνικών, αφού οι εξελιγμένοι υπολογιστές δέχονται ως «νοηματική» μόνον την ελληνική. Φανταστείτε πόσο διαφορετικά θα ήταν τα πράγματα αν σε εκείνη την ψηφοφορία, που είχε πραγματοποιηθεί στις νεοσύστατες ΗΠΑ, τα ελληνικά γίνονταν η επίσημη γλώσσα τους…

Οι περισσότεροι έχετε ήδη αντιληφθεί ότι κάτι δεν πάει καλά με τα παραπάνω. Πράγματι, πρόκειται για μία συρραφή κάποιων εκ των πλέον δημοφιλών «μύθων» που εδώ και χρόνια κυκλοφορούν από στόμα σε στόμα (και από email σε email) και έχοντας αναπαραχθεί από έντυπα αλλά και πολιτικούς, έχουν εδραιωθεί στο μυαλό των περισσοτέρων ως αληθείς και πραγματικοί.

Προϊόντα παρανοήσεων ή λαθροχειρίας, με ψήγματα αλήθειας ή τελείως εξωπραγματικοί, όσο και να διαψεύδονται, δεν φαίνεται να απαξιώνονται. Αντίθετα, όπως σχολιάζει στην «Κ» ο συγγραφέας και μεταφραστής κ. Νίκος Σαραντάκος (www. sarantakos. com), ο οποίος έχει αφιερώσει πολύ χρόνο στη μελέτη του «φαινομένου», θυμίζουν λερναία ύδρα! «Ο κόσμος μπερδεύει την επανάληψη με τη διασταύρωση». Η τάση μας δε προς την τρομοκράτηση και την εντυπωσιοθηρία αποτελούν το πλέον πρόσφορο έδαφος για την ανάπτυξή τους.

Διαβάστε το άρθρο της Λίτσας Γιάνναρου στην Καθημερινή

Η υπουργός Παιδείας κυρία Αννα Διαμαντοπούλου είχε χθες το πρωί συνάντηση με μια ασυνήθιστη «παρέα». Τριάντα μαθητές και μαθήτριες του 4ου Ενιαίου Λυκείου Γαλατσίου μπήκαν στο αμφιθέατρο του υπουργείου Παιδείας στο Μαρούσι, κάθησαν στις θέσεις που τους πρότειναν οι υπάλληλοι του υπουργείου και άρχισαν την «ανάκριση»: μαθητική ζωή, βιβλία, σχέσεις με τους καθηγητές, θέματα βίας και αδιεξόδων που δημιουργούνται μέσα στο σχολικό περιβάλλον. Η πρώτη συζήτηση της… οικοδέσποινας κυρίας Διαμαντοπούλου με μαθητές και μαθήτριες σχολείου της χώρας μεταδόθηκε ζωντανά από το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο, ενώ δυνατότητα παρέμβασης στη συζήτηση είχαν οι νέοι και οι νέες από 60 σχολεία της χώρας.

«Σχεδόν τα περισσότερα παιδιά που ξέρω λένε κάθε ημέρα ότι βαριούνται να πάνε στο σχολείο τους» είπε χαρακτηριστικά στην υπουργό Παιδείας 16χρονη μαθήτρια. «Δεν είναι δυνατόν να πηγαίνουμε κάπου όπου υπάρχει γνώση και να λέμε ότι βαριόμαστε. Δεν φταίμε όμως εμείς γι΄ αυτό». «Μας μαθαίνουν ότι πρέπει να μας ενδιαφέρει να παίρνουμε καλούς βαθμούς, ενώ εμείς θέλουμε να αποκτήσουμε αγάπη για τη γνώση» συμπλήρωσε μαθητής της. Η συζήτηση σε λίγα λεπτά «άναψε» και άλλη μαθήτρια απευθύνθηκε στην υπουργό λέγοντας: «Το σχολείο μάς μαθαίνει μόνο να παπαγαλίζουμε. Δεν μπορεί κάποιος που αποφασίζει να γίνει βιολόγος να μην έχει μπει ποτέ σε εργαστήριο. Τα βιβλία που έχουμε έχουν πολλές λεπτομέρειες και λίγη ουσία. Θέλουμε να ζήσουμε και την εφηβεία μας». Πολλοί μαθητές έθεσαν και το θέμα των ψυχολόγων στα σχολεία. Η υπουργός Παιδείας είπε ότι δεν μπορεί να καλύψει το υπουργείο το κόστος για την πρόσληψη ψυχολόγου σε όλα τα σχολεία της χώρας, αλλά θα ενισχυθούν όλα τα κέντρα συμβουλευτικής για νέους που λειτουργούν σήμερα. Μαθήτριες του σχολείου ζήτησαν αυτονομία στη διακόσμηση του σχολείου τους. «Δηλαδή,αν σας έλεγαν αύριο να βάψετε μόνοι σας τις αίθουσες διδασκαλίας σας ή να καθαρίσετε και να διακοσμήσετε χώρους,θα το θέλατε;» ρώτησε η κυρία Διαμαντοπούλου. Και πήρε την απάντηση όταν είδε πολλά χέρια μαθητών και μαθητριών να σηκώνονται στον αέρα.

Το Βήμα

Οπως οι συμμαθητές στην Ιαπωνία; Ας αρχίσουμε από το να μαζεύουμε τα σκουπίδια που πετάμε γύρω στα θρανία… Για τα βιβλία και τη βαρεμάρα θα συμφωνήσουμε… Άλλωστε εισπράττουμε τα χασμουρητά καθημερινά… 

Μία επιστολή γεμάτη αλήθειες που αποτυπώνει λιτά και γλαφυρά μία άθλια πλευρά του εκπαιδευτικού μας συστήματος μπορείτε να διαβάσετε στο blog sofistis