Την ημέρα που η ελληνική οικονομία γινόταν πρώτη είδηση στα μεγάλα διεθνή ειδησεογραφικά δίκτυα, περνούσα ανυποψίαστος την πύλη του Πανεπιστημίου Μπιλγκί, στις όχθες του Κεράτιου Κόλπου, στην Κωνσταντινούπολη. Ηταν ένα βροχερό πρωινό και το μικρό πούλμαν που μας μετέφερε στα ενδότερα του campus προχωρούσε αργά ανάμεσα σε περιποιημένες εκτάσεις με γκαζόν και ψηλά δέντρα. Ο άνετος χώρος στάθμευσης εξυπηρετούσε την τακτική συγκοινωνία με το κέντρο της πόλης και «έβλεπε» στο Μουσείο, έναν εντυπωσιακό παλιό βιομηχανικό χώρο, που είχε ανακαινιστεί υποδειγματικά. Γρήγορα κατευθυνθήκαμε σε μία από τις δύο καντίνες του συγκροτήματος, εκεί όπου φοιτητές και διδακτικό προσωπικό χαλάρωναν, έπιναν τον καφέ τους, έτρωγαν. Αν στην Αθήνα υπήρχε ανάλογος χώρος, θα σου χρέωναν τον καφέ πέντε ευρώ και θα έλεγες «ευχαριστώ». Κάποια στιγμή περάσαμε από τους χώρους διδασκαλίας, το τελικό χτύπημα. Πεντακάθαροι, αισθητικά άψογοι, αν με είχαν πετάξει από τον Αρη θα ορκιζόμουν ότι βρισκόμουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Πανεπιστήμιο Μπιλγκί είναι ένα από τα καλύτερα δείγματα της ιδιωτικής τριτοβάθμιας εκπαίδευσης στην Τουρκία. Θεωρείται το πιο προοδευτικό, εδώ φιλοξενήθηκε το 2005 το πρώτο συνέδριο για το αρμενικό ζήτημα. Το γεγονός ότι είναι ιδιωτικό πανεπιστήμιο δεν το καθιστά απροσπέλαστο για φοιτητές που προέρχονται από οικογένειες με χαμηλά εισοδήματα, καθώς το ένα τρίτο των σπουδαστών λαμβάνει υποτροφίες και φοιτά δωρεάν. «Στις γενικές εξετάσεις εισαγωγής στα πανεπιστήμια», σημειώνει ο καθηγητής Ιωάννης Γρηγοριάδης, «υπάρχει διπλή βάση εισαγωγής για κάθε σχολή ιδιωτικού πανεπιστημίου. Η υψηλή βάση εξασφαλίζει εισαγωγή με υποτροφία, ενώ η χαμηλή μόνο εισαγωγή. Ετσι επιβραβεύονται οι επιμελείς μαθητές και δίνεται η ευκαιρία σε χαρισματικά παιδιά απόρων οικογενειών να σπουδάσουν σε πανεπιστήμια υψηλών προδιαγραφών.
Το ίδιο βράδυ, ένας Τούρκος ακαδημαϊκός με ρώτησε «τι γίνεται με τα ελληνικά πανεπιστήμια». Προσπάθησα να του μεταφέρω μια όσο το δυνατόν πιο αντικειμενική εικόνα. Αν το οικείο σκηνικό των καταλήψεων, των καταστροφών και της τρομοκρατίας εξοργίζει ορισμένους συμπατριώτες μας, σκεφτείτε πόσο αλλόκοτο ακούγεται στα αυτιά μιας κοινωνίας με περιορισμένη κατανόηση στην εκδήλωση ακραίων, αντι-συστημικών συμπεριφορών.
Άρθρα (RSS)