«Όλη την ημέρα ο σύζυγός μου κι εγώ είμαστε στους δρόμους. Το πρωί στις δουλειές μας και από το μεσημέρι μέχρι αργά στις εξωσχολικές δραστηριότητες των πέντε ανήλικων παιδιών μας. Μακάρι να είχαμε άλλες είκοσι τέσσερις ώρες ώστε να τα προλαβαίνουμε όλα!».Κινείται σε ρυθμό… πινγκ πονγκ. Μόνο έτσι, με εξαντλητικό πάνω- κάτω, είναι σε θέση να ανταποκρίνεται στην πληθώρα των υποχρεώσεών της. Μητέρα τριών κοριτσιών και δύο αγοριών ηλικίας 7-16 ετών, η 41χρονη χημικός μηχανικόςεκπαιδευτικός σε Γενικό Λύκειο Ανδρονίκη Τσακουνάκη καταφεύγει καθημερινά, από κοινού με τον 45χρονο σύζυγό της χημικό Γαβριήλ Δημητριάδη σε… αλχημείες. Έχουν να ταιριάξουν τα οικογενειακά ωράρια, να βρουν χρόνο για τα συνεχή πήγαιν΄ έλα των παιδιών τους στα σχολεία τους, σε ξένες γλώσσες, μουσική και αθλητισμό. «Θα τρελαθεί κανείς αν ακούσει το εβδομαδιαίο πρόγραμμά μας, που είναι όντως εξοντωτικό! Και στη Βάρκιζα όπου κατοικούμε, οι αποστάσεις είναι σχετικά μεγάλες και για όλες τις μετακινήσεις απαιτείται αυτοκίνητο. Ουσιαστικά δηλαδή είμαστε επί μονίμου βάσεως σε ρόλο ταξιτζή, πηγαινοερχόμαστε για τις προγραμματισμένες αλλά και τις έξτρα κοινωνικές υποχρεώσεις μας» λέει στα «ΝΕΑ». «Χωρίς μεθοδικές και καταστρωμένες κινήσεις επί χάρτου, το πλάνο διαβίωσης της επταμελούς οικογένειάς της δεν ευοδώνε ται» ξεκαθαρίζει. «Το ξυπνητήρι χτυπάει κάθε πρωί στις επτά παρά τέταρτο. Συνήθως όμως είμαι στο πόδι από πολύ νωρίτερα, λόγω υπερέντασης. Στις οκτώ πια μοιράζουμε με τον άντρα μου σε δύο αυτοκίνητα τα παιδιά: δύο παίρνει αυτός, του γυμνασίου, τα υπόλοιπα- δημοτικού και λυκείου- εγώ που φροντίζω να έχω διδασκαλία νωρίς, τις πρώτες ώρες» περιγράφει. Στο σχόλασμα, το τρέξιμό της είναι πλέον όχι σαν της απλής… Μαίρης Παναγιωταρά αλλά για ολυμπιακές επιδόσεις! «Με το που γυρίζω, βάζω κατευθείαν μπρος το φαγητό μέχρι και τις δωδεκάμισι, τότε που πρέπει να πάρω τον μικρό Αλέξανδρο. Ενδιάμεσα, κάνω και σκούπισμα ή πλυντήριο, μπορεί και σε κενό του σχολείου να πεταχτώ στο σπίτι για τις δουλειές αυτές. Συχνά και φίλες με εξυπηρετούν, μου κρατούν το παιδί μαζί με τα δικά τους στην παιδική χαρά ώσπου στη μία και δέκα, όταν σχολάσει και η 8χρονη Δήμητρα, να τα πάρω και τα δύο μαζί. Αφού τελειώσω με το μαγείρεμα, στις δύο έχω να πάω και στο λύκειο για τη μεγάλη κόρη μου, τη Μαρία. Τώρα, αν ο σύζυγος ως υποδιευθυντής γυμνασίου έχει επιπλέον δουλειά, μπορεί να χρειαστεί να πάω και στο γυμνάσιο για τα άλλα δύο παιδιά. Με απλά λόγια, κάθε μεσημέρι κάνω δύο ή και τρία διαφορετικά δρομολόγια», αναφέρει.
Τι γίνεται όμως μετά από ένα διαζύγιο; όπου η μητέρα επιφορτίζεται με το child-delivery και ο πατέρας τα βλέπει μία φορά την εβδομάδα και κάθε δεύτερο Σαββατοκύριακο;
Άρθρα (RSS)