Terra Computerata

Μου το έστειλε μία μητέρα που ταλανίζεται με το γιο της. Το είχε αλιεύσει από την Ελευθεροτυπία.

Είμαι δάσκαλος και θέλω να ξέρω τι πρέπει να κάνω για να βοηθήσω ένα δυσλεκτικό μαθητή μέσα στην τάξη;

«Βάλτε τον να κάτσει μπροστά για να του περιορίσετε τα οπτικά του ερεθίσματα, επιλέξτε για διπλανό του ένα μαθητή καλύτερο από αυτόν για να λειτουργήσει ως κίνητρο στην απόδοσή του. Επιβραβεύστε τον και επιδοκιμάστε τον όποτε μπορείτε, βαθμολογήστε την προσπάθεια και όχι τις γνώσεις. Γράψτε καθαρά στον πίνακα χρησιμοποιώντας χρώματα, δώστε του περισσότερο χρόνο σε δραστηριότητες αντιγραφής ή γραπτής εργασίας. Κάντε έντονη την παρουσία του μέσα στην τάξη με έμμεσους τρόπους (π.χ. να φέρει αυτός κιμωλίες από το γραφείο)».

Είμαι δάσκαλος και θέλω να ξέρω τι ΔΕΝ πρέπει να κάνω όταν έχω απέναντί μου έναν δυσλεκτικό μαθητή.

«Μην του βάζετε πολλή δουλειά για το σπίτι (δίνετε πάντα έμφαση στην ποιότητα και όχι στην ποσότητα), μη διορθώνετε όλα του τα λάθη και μη χρησιμοποιείτε έντονα χρώματα όταν του τα διορθώνετε. Αποφύγετε τη δυνατή ανάγνωση μέσα στην τάξη και μην τον συγκρίνετε με άλλα παιδιά. Οταν τον εξετάζετε, μην του κάνετε δύσκολες, συντακτικά, ερωτήσεις».

Είμαι καθηγητής και θέλω να ξέρω πώς μπορώ να «βοηθήσω» το δυσλεκτικό μαθητή, πρακτικά, όταν αυτός εξετάζεται.

«Πρώτον, θέτοντάς του συγκεκριμένες και ξεκάθαρες ερωτήσεις. Δεύτερον, παρεμβαίνοντας όταν κάνει λάθη που πηγάζουν από τις ειδικές εκπαιδευτικές ανάγκες του και, τρίτον, επαναφέροντάς τον στην εξεταστική διαδικασία με διακριτικούς χειρισμούς, αν έχετε παρατηρήσει ότι διασπάται η προσοχή του».

Είμαι καθηγητής και θέλω να ξέρω πώς μπορώ να ενισχύσω το δυσλεκτικό μαθητή ψυχολογικά;

«Πρώτον, αποφεύγοντας άστοχους χαρακτηρισμούς, όπως “τεμπέλης” ή “αδιάφορος”. Δεύτερον, ενθαρρύνοντάς τον να συνεχίσει την προσπάθεια. Τρίτον, καλλιεργώντας καλές σχέσεις με τους συμμαθητές του και, τέταρτον, εξατομικεύοντας το μάθημά του όταν αυτό είναι εφικτό».

Σχετικό άρθρο:
Δυσλεξία: Αντιμετωπίστε την!

Η Ανθή Δοξιάδη μας θυμίζει κάποια συμπτώματα της δυσλεξίας από τις σελίδες της Γυναίκας:

Δεν έχουν καλό συντονισμό χεριών και ποδιών. Συχνά, όταν τα παρακολουθείς σε μάθημα τένις, είναι σαν να έχουν μια τρύπα στο κέντρο της ρακέτας τους.
Δυσκολεύονται πολύ να ξεχωρίσουν το δεξί από το αριστερό χέρι και πόδι.
Δυσκολεύονται πολύ να μάθουν να λένε την ώρα ενώ οι συνομήλικοί τους το κάνουν χωρίς πολλά πολλά.
Δυσκολεύονται να μάθουν τους πίνακες του πολλαπλασιασμού και την αυτόματη πρόσθεση και αφαίρεση από το 1 έως το 20. Το χαρακτηριστικό που συμβαίνει είναι ότι τα λέμε μαζί τους όλο το βράδυ, τα έχουμε κολλήσει γύρω γύρω στην μπανιέρα, τα ξαναλέμε στο πρωινό, τα τραγουδάμε στο αυτοκίνητο και φθάνοντας στο σχολείο… δεν τα ξέρουν. Τρελαίνεσαι; Ναι. Και όχι. Σημειώνεις, όμως, ότι ίσως υπάρχει η πιθανότητα δυσλεξίας.
Τα παιδιά αυτά συχνά έχουν καταπληκτική παρατηρητικότητα. Προσοχή! Οχι ότι όποιο παιδί είναι παρατηρητικό και βρίσκει πράγματα ή παρατηρεί όταν κάτι έχει μετακινηθεί στο σπίτι, αμέσως εμείς κάνουμε διάγνωση δυσλεξίας. Αλλά σε μια ολόκληρη εικόνα με διάφορα συμπτώματα, μπορεί αυτό να σημαίνει και δυσλεξία.
Οταν πια αρχίσει το διάβασμα και η γραφή, τα πράγματα γίνονται πιο φανερά. Συλλαβίζουν ενώ οι άλλοι διαβάζουν. Το γράψιμό τους είναι συχνά άθλιο και γράφουν το 6 ως 9 και πολλά γράμματα συνεχώς ανάποδα -το β, το α, το ρ… ό,τι τέλος πάντων μπορεί να γραφτεί ανάποδα! Εδώ, μια πολύ πρακτική συμβουλή ουσίας: οι φωτισμένοι δάσκαλοι επιτρέπουν στους γονείς να γράψουν εκείνοι την έκθεση που θα τους υπαγορεύσουν τα δυσλεξικά παιδιά τους. Ετσι οι ιδέες και τα συναισθήματα που θέλουν να εκφράσουν, η δημιουργικότητα και η εφευρετικότητά τους στο γράψιμο δεν πνίγεται και δεν στερεύει επειδή δεν μπορούν να τα καταφέρουν με τις τεχνικές λεπτομέρειες της γραφής και της ορθογραφίας. Το ίδιο και με την Ιστορία. Επιτρέπουν να τους διαβάσει κάποιος τις πέντε σελίδες, έτσι ώστε να συγκεντρωθούν στο νόημα αντί να παλεύουν με την ανάγνωση του κειμένου. Αυτά, οι φωτισμένοι δάσκαλοι. Οι μη φωτισμένοι τα απαγορεύουν. Α, και κάτι άλλο: οι φωτισμένοι διορθώνουν πέντε σοβαρά λάθη στην ορθογραφία της έκθεσης και όχι πενήντα, γιατί στην έκθεση σημασία έχει το νόημα και δεν θέλουν να αποθαρρύνουν το παιδί επιστρέφοντας «ματωμένο κείμενο». Οταν μεγαλώσει, θα τα διορθώνει ο υπολογιστής μόνος του!

Πολλοί γονείς θα βρεθούν και αυτή τη χρονιά αντιμέτωποι με τη διαπίστωση «το παιδί σας είναι δυσλεξικό». Πρέπει να γνωρίζουν ότι η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια αλλά μια δυσκολία που μπορεί να ξεπεραστεί. Διαβάστε πώς στο Βήμα

«Υπάρχει λαίλαπα δυσλεξίας ή είναι ιδέα μου;»ρωτούσε προσφάτως μητέρα σε σχολική συνάντηση. Βλέπετε, κάθε χρόνο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς ένας σημαντικός αριθμός γονέων καλείται να διαχειριστεί μια πληροφορία που ακούγεται εξαιρετικά δυσοίωνη: «Το παιδί σας είναι δυσλεξικό»! Πλήθος τα ερωτήματα που γεννώνται έπειτα από αυτό: Τι σημαίνει «είναι δυσλεξικό»; Πρόκειται για ασθένεια ή όχι; Τι πρέπει να κάνω; Υπάρχει ελπίδα; Η ειδικευμένη στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, διευθύντρια της Μονάδας Δυσλεξίας και Διαταραχών του Λόγου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, κυρία Μαρία Σαββάκη έχει απαντήσει πολλές φορές σε τέτοια ερωτήματα. Της ζητήσαμε να το κάνει και πάλι και να δώσει κατευθυντήριες γραμμές στους γονείς-αναγνώστες του «ΒΗΜΑScience».

«Οι γονείς που θα λάβουν μια τέτοια πληροφορία στο νηπιαγωγείο ή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς»λέει η κυρία Σαββάκη, προσθέτοντας ότι«είναι συνηθισμένο η δυσλεξία να μην εντοπίζεται έγκαιρα,πράγμα που σημαίνει πολύ περισσότερο κοπιώδη παρέμβαση από εμάς και πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τα παιδιά».Η ελληνίδα γιατρός, εκπαιδευτικός και ψυχογλωσσολόγος δεν χρησιμοποιεί τυχαία τη λέξη «εντοπίζεται», την οποία προτιμά από τη λέξη «διαγιγνώσκεται». «Δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη η ιατρικοποίηση της δυσλεξίας.Πρόκειται για μια μαθησιακή δυσκολία που απαιτεί παρέμβαση και όχι για ασθένεια που απαιτεί θεραπεία» λέει χαρακτηριστικά.