Terra Computerata

Ποιος δε θυμάται τους τίτλους αρχής των ταινιών του James Bond ή του Fight Club  ή του Gattaca; Αν εκτιμάτε αυτά τα μικρά διαμάντια αισθητικής και design που έχουν ως σκοπό να μας εισάγουν στην ατμόσφαιρα της ταινίας τότε μόλις βρήκατε το ιδανικό site.

www.artofthetitle.com

Το πρώτο διαδικτυακό ντιμπέιτ είναι γεγονός. Προβλήθηκε απευθείας χθες το μεσημέρι, από τις 2-4 μ.μ., με τη συμμετοχή των έξι δημοσκοπικά πρώτων κομμάτων, με μια εικόνα επαγγελματικού επιπέδου, αν και οργανωμένο από εθελοντές και συγκέντρωσε την προσοχή χιλιάδων χρηστών του Ιντερνετ.

«Φτάσαμε μέχρι και τα 3.000 κτυπήματα», λέει στην «Κ» η κ. Αναστασία Καψάλη, υπεύθυνη επικοινωνίας των οργανωτών, αριθμός που σημαίνει ότι πολλαπλάσιος αριθμός χρηστών είδε ένα μέρος έστω του ντιμπέιτ στο Ιντερνετ. Μάλιστα, μπορείτε ακόμα να δείτε τη συζήτηση,  εάν επισκεφθείτε τον διαδικτυακό τόπο http://live.deb8.gr/ (καθώς και στο HYPERLINK «http://www.tvxs.gr»). «Είμαστε πολύ ικανοποιημένοι, όχι μόνο γιατί πήγε καλά η συζήτηση και η κάλυψη, αλλά γιατί άνοιξε ένας δρόμος για μια νέα προσέγγιση στην πολιτική διαδικασία, με έντονη τη συμμετοχή των ίδιων των πολιτών», σημειώνει η κ. Καψάλη. Οργανωτές είναι κυρίως τα άτομα που στηρίζουν την ιστοσελίδα διαλόγου www.deb8.gr, καθώς και άλλοι πολιτικοί μπλόγκερς.

Καινοτομίες

Ποιες ήταν όμως οι διαφορές του διαδικτυακού ντιμπέιτ από το καθιερωμένο (και μάλλον ξεπερασμένου) τηλεοπτικού; «Καταρχήν, οι ερωτήσεις επιλέχθηκαν από το κοινό», λέει η κ. Καψάλη. Από την Παρασκευή μέχρι και την προηγουμένη του ντιμπέιτ οι χρήστες του Ιντερνετ μπορούσαν να υποβάλουν τις ερωτήσεις τους πάνω σε πέντε θεματικούς άξονες: Οικονομία και Ανάπτυξη, Περιβάλλον, Δικαιώματα /Θεσμοί /Δημοκρατία/ Διαφάνεια, Η θέση της Ελλάδας στον κόσμο, Παιδεία και Νέα Γενιά.

«Οι επισκέπτες έβλεπαν επίσης τις ερωτήσεις που είχαν υποβληθεί και μπορούσαν να ψηφίσουν ποια προτιμούν.

Ετσι προέκυψαν οι δημοφιλέστερες, την τελική διατύπωση των οποίων ανέλαβε η διαχειριστική ομάδα», σημειώνει η κ. Καψάλη.

Δεύτερη καινοτομία ήταν ότι οι εκπρόσωποι των κομμάτων απαντούσαν το ίδιο ερώτημα (έτσι ώστε να φαίνονται οι διαφορές ή οι συναινέσεις), ενώ υπήρχε η δυνατότητα να απευθυνθούν σε κάποιο άλλο κόμμα.

Τρίτο καινούργιο στοιχείο ήταν ότι παράλληλα με τη συζήτηση οι θεατές μπορούσαν να σχολιάζουν και να δημοσιεύουν – αναρτούν τα σχόλιά τους στην ιστοσελίδα που μετέδωσε το ντιμπέιτ. Μάλιστα, μετά το τέλος της αναμέτρησης οι θεατές ψήφισαν ποιες απαντήσεις τους ικανοποίησαν περισσότερο.

Ελεύθερη διανομή

«Το υλικό του ντιμπέιτ διατίθεται ελεύθερα σε όλα τα Μέσα της χώρας. Στέλνουμε έτσι και ένα μήνυμα υπέρ της ελεύθερης διανομής όλων των δημόσιων δεδομένων», τονίζει η κ. Καψάλη.

Καθημερινή

Σήμερα κατέβηκα στην Αθήνα για να πρωτοκολλήσω μία αίτηση προς την επιτροπή επιμόρφωσης Β΄επιπέδου Α΄Αθήνας. Οι πληροφορίες την τοποθετούσαν στην οδό Δώρου, στην Ομόνοια. Είχα καιρό να κατέβω σε αυτήν την περιοχή. Η μυρωδιά των ούρων ήταν έντονη σε κάθε γωνία. Κάτι ανθρώπινα ναυάγια παρέπαιαν στις πρασιές του δρόμου. Τάχυνα το βήμα για να βρω την είσοδο. Αναρωτήθηκα πως πηγαίνουν οι υπάλληλοι κάθε μέρα στη δουλειά τους.

Η πόρτα κλειδωμένη. Σου ανοίγουν αφού σε σκανάρουν στην κάμερα του κουδουνιού.

Ολες οι πόρτες των γραφείων σφαλισμένες. Σε κάθε όροφο ένας υπάλληλος κάθεται στο διάδρομο φύλακας, για να διώχνει τους παρείσακτους.

Μετά από ένα τουρ στους ορόφους, και “όχι δεν μπορείτε να το πρωτοκολλήσετε εδώ, πηγαίνετε στον 3ο, 2ο”, κτλ., βρήκα σε μία κλειδαμπαραρωμένη πόρτα με μία επιγραφή. Τρίτη – Πέμπτη 18.00. Τι θέλει να πει o ποιητής; Ούτε γράμμα δε στέλνω αυτήν την ώρα στην οδό Δώρου. Από κάτω διάβασα: πετάξτε τα έγγραφα σε φάκελο και γράψτε το κινητό σας. Ούτε λόγος για αριθμό πρωτοκόλλου. Υποτίθεται ότι οι υπηρεσίες ορίζουν το ωράριό τους για να εξυπηρετηθεί το κοινό. Αυτή η ώρα – χωρίς λήξη μάλιστα-εννοεί ότι έχουμε ραντεβού στις έξι; όχι 18.10 ακριβώς;

Τώρα μάλιστα. Η κλήση μας προωθείται…

Εύγε ω επιτροπή!

Πώς το λέει ο πρωθυπουργός; Υπηρεσιακή ατέλεια;

Έξι μαθητές έχει το μονοθέσιο Δημοτικό Σχολείο της ακριτικής Γαύδου και από αυτούς οι τέσσερις είναι αδέλφια. Η μεγαλύτερη έλλειψη που αντιμετώπιζ ήταν τεχνολογική, αλλά καλύφθηκε μόλις προχθές, καθώς το σχολείο απέκτησε δορυφορικό Ιντερνετ. Εως εκείνη τη στιγμή δεν είχε  σύνδεση στο Διαδίκτυο.
Η  δασκάλα της Γαύδου είναι η 24χρονη Χανιώτισσα Μαρία Φατζίκη. Είναι η πρώτη χρονιά που εργάζεται ως αναπληρώτρια και η ίδια επέλεξε να δουλέψει στη Γαύδο. Είναι εύκολο να εργαστεί ένας δάσκαλος στη Γαύδο γιατί η οργανική θέση συνήθως είναι κενή. Ελάχιστοι ενδιαφέρονται να διδάξουν εκεί. Να διδάξουν αλλά και να… διδακτούν αφού η ενασχόληση με την εκπαίδευση στην ακριτική νήσο των 40 κατοίκων αποτελεί μοναδική εμπειρία.
Η ίδια η Μαρία Φατζίκη παρατηρεί ότι οι μαθητές του σχολείου έχουν ελλιπή συνεργασία. “Ο καθένας θέλει να λειτουργεί μόνος του. Στο διάλειμμα παίζουν μαζί αλλά μέσα στην τάξη για παράδειγμα κάθε παιδί ζήτησε να κάθεται μόνο του. Και οι έξι είναι αγόρια: δύο στην Γ’ Δημοτικού τα οποία είναι δίδυμα και μοιάζουν σαν δύο σταγόνες νερό, τρία στην  Ε’ Δημοτικού και ένα στην ΣΤ’ τάξη.
Οι τέσσερις από τους έξι είναι αδέλφια. Ίσως να θέλουν τον διαχωρισμό τους και για τον λόγο ότι είναι πολλές ώρες μαζί μέσα στο σπίτι, οπότε στο υπόλοιπο διάστημα να προτιμούν να είναι χωριστά”.
Πάντως, “μεταξύ των μαθητών δεν υπάρχει ανταγωνισμός για το ποιος είναι καλύτερος”.
Όπως μας λέει η κυρία Φατζίκη, “είμαστε ένα σχολείο ανάγκης όπως είναι όλα τα μονοθέσια. Εκ των πραγμάτων κάνεις πράγματα τα οποία πρέπει να είναι στο πλαίσιο της δικής τους κουλτούρας. Δηλαδή πρέπει να τα πλησιάζεις τα παιδιά”.
Έτσι, η ίδια έχει πετύχει να προσεγγίσει τα παιδιά και μαζί τους να υλοποιεί διάφορα προγράμματα.
Το σχολείο έχει μια αίθουσα για όλους τους μαθητές. Έτσι οι μαθητές της Γ’ Δημοτικού εκ των πραγμάτων παρακολουθούν και την παράδοση του μαθήματος για τα παιδιά της ΣΤ’ τάξης.
Η Μαρία Φατζίκη σημειώνει ότι “ένα πολύ μεγάλο θετικό είναι ότι τα παιδιά της Γ’, επειδή βρίσκονται σε μία τάξη, γνωρίζουν ιστορία της ΣΤ’. Δηλαδή κάνουμε μαθήματα της Γ’ και της ΣΤ’. Αυτό είναι ταυτόχρονα και υπέρ και κατά. Υπέρ γιατί ακούνε, επεξεργάζονται και μπορούν να έχουν καλύτερη κρίση. Αλλά του χρόνου θα έχουμε πρόβλημα για το τι θα κάνουμε. Αν ο δάσκαλος και τα παιδιά, έχουν δυνάμεις και δυνατότητες, περνάει πολύ γρήγορα η ύλη. Ειδικά οι μαθητές της Γ’ Δημοτικού, έχουν μεν ελλείψεις αλλά είναι και «σφουγγάρια», δηλαδή ό,τι τους πεις, ενώ δεν διαβάζουν, το μαθαίνουν γιατί είναι πολύ καλοί ακροατές και αποστηθίζουν πάρα πολύ καλά”.
Η ίδια επισημαίνει ότι “και από τον Σύλλογο Δασκάλων και Νηπιαγωγών Νομού Χανίων και από το Γραφείο και τη Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης έχουμε συμπαράσταση σε ό,τι ζητήσουμε”.
Ωστόσο, όπως προαναφέρθηκε, το σχολείο μέχρι προχθές δεν είχε Ίντερνετ.
“Υπήρχε πρόβλημα λόγω των γραμμών. Υπάρχει ένα δορυφορικό δίκτυο στη Γαύδο αλλά από το σημείο που έχει μπει η δορυφορική κεραία, η εμβέλεια του Ίντερνετ ήταν περίπου 20 μέτρα. Το σχολείο που βρίσκεται μακριά, πίσω από ένα λόφο, δεν είχε Ίντερνετ. Τώρα το δορυφορικό Ιντερνετ επεκτάθηκε στο σχολείο της Γαύδου”.
Τέλος, η Μαρία Φατζίκη μας λέει ότι “το να είσαι δασκάλα στη Γαύδο τον χειμώνα είναι μια καλή ευκαιρία να δουλέψεις πολύ καλά με τον εαυτό σου και τα παιδιά. Μένουμε στους ξενώνες που μας παραχωρεί η κοινότητα”.
Οι μαθητές της Γαύδου είναι ο Αινείας Πετρουλάκης, ο Εμμανουήλ Αρχοντάκης, ο Νίκος – Χρυσοβαλάντης Λουγιάκης, ο Δαμουλής Λουγιάκης, ο Γεώργιος Λουγιάκης και ο Ελευθέριος Λουγιάκης.

Το Νηπιαγωγείο της Γαύδου
Στη Γαύδο εργάζεται και μια νηπιαγωγός, στο Νηπιαγωγείο της νήσου στο οποίο πηγαίνουν δύο παιδιά, ένα αγοράκι και ένα κοριτσάκι. Όμως όπως μας λέει η κυρία Φατζίκη, το νηπιαγωγείο θα κλείσει του χρόνου εκ των πραγμάτων γιατί δεν υπάρχουν άλλα παιδιά σε νηπιακή ηλικία. Θα ανοίξει πάλι όταν θα υπάρχουν νήπια.

Χανιώτικα Νέα

Πριν λίγο καιρό απασχόλησε την ελληνική επικαιρότητα η πρώτη ίσως σημαντική υπόθεση που στo πλαίσιo του Ιnternet έθιγε τα όρια μεταξύ ελευθερίας της έκφρασης και δυσφήμησης. Τα γεγονός αυτό, σε συνδυασμό με την τότε δηλωθείσα πρόθεση της κυβέρνησης να προχωρήσει στη δημιουργία ενός καινούργιου θεσμικού πλαισίου σχετικά με τη χρήση του Διαδικτύου, ήταν αρκετό για να αφυπνίσει τους πολίτες και τους πολιτικούς σχετικά με τον τρόπο λειτουργίας και τους κινδύνους που ελλοχεύουν στην περιήγησή μας στο Ιnternet.

Το Ιnternet είναι δομημένο κατά τέτοιον τρόπο ώστε να μη γνωρίζει σύνορα και μην είναι εφικτό να τεθεί εκτός λειτουργίας με κανέναν τρόπο. Η δομή του στηρίζεται στην παρουσία κόμβων σε διάφορα γεωγραφικά σημεία στους οποίους αρχικά συνδέονται όλοι οι Η/Υ που έχουν πρόσβαση στο Ιnternet. Ο οποιοσδήποτε επιθυμεί να καταστήσει κάτι κοινό στο κυβερνοχώρο ή πιο απλά να το «ανεβάσει» θα πρέπει να αποκτήσει αποθηκευτικό χώρο σε κάποιον από αυτούς τους servers. Οποιος επιθυμεί να αποκτήσει πρόσβαση σε αυτό το περιεχόμενο θα πρέπει να ακολουθήσει μια συγκεκριμένη πορεία. Από τη στιγμή που θα πληκτρολογήσει στον Η/Υ του τη ζητούμενη πληροφορία ώσπου να εμφανιστεί εκείνη στην οθόνη του, η τελευταία έχει ακολουθήσει μια ιδιότυπη πορεία. Η διαδρομή αυτή συνίσταται στην αλλεπάλληλη αντιγραφή της πληροφορίας σε διάφορους κόμβους του Διαδικτύου ώσπου να αντιγραφεί στον Η/Υ του τελικού αποδέκτη της. Ειδικότερα, ο δημιουργός της πληροφορίας συνήθως την παράγει στον Η/Υ του και μετά την αντιγράφει στον server που επιθυμεί, απ΄ όπου είναι διαθέσιμη για όποιον τη χρειαστεί. Οταν κάποιος ζητήσει τη συγκεκριμένη πληροφορία, επικοινωνεί αρχικά με τον δικό του server, κατόπιν ο τελευταίος την αντιγράφει από τον server, όπου είναι αποθηκευμένο το υλικό, και τέλος η πληροφορία αντιγράφεται στον Η/Υ του τελικού αποδέκτη. Βέβαια, οι όποιες αντιγραφές της πληροφορίας είναι στιγμιαίες και διαγράφονται μέσα σε κλάσματα δευτερολέπτου.

Το ζήτημα της αλλεπάλληλης αντιγραφής είναι ιδιαίτερα σημαντικό από νομικής απόψεως. Σύμφωνα με τις πρώτες νομικές αντιλήψεις σχετικά με τον κυβερνοχώρο, το γεγονός ότι μια πληροφορία έχει αντιγραφεί έστω και στιγμιαία κάπου καθιστούσε a priori όλους όσους συμμετείχαν σε αυτή τη διαδρομή κοινωνούς της πληροφορίας. Συνεπώς, εφόσον η πληροφορία είχε στοιχεία παρανομίας, ήταν δυνατόν για τον δικαστικό λειτουργό να εναγάγει ως κατηγορουμένους όλα τα εμπλεκόμενα μέρη.

Στις μέρες μας η σύγχρονη νομοθεσία και νομολογία έχει αρχίσει να περιορίζει με διάφορα κριτήρια την ευθύνη των εμπλεκομένων πλευρών. Αναφορικά με την ευθύνη των παρόχων υπηρεσιών Ιnternet και σε επίπεδο Ευρωπαϊκής Ενωσης, η οδηγία για το Ηλεκτρονικό Εμπόριο (ΠΔ 131/2003) αποτελεί τον θεμέλιο λίθο της προστασίας των παρόχων υπηρεσιών Ιnternet. Ειδικότερα, τα άρθρα 12 επ. προβλέπουν ότι, εφόσον τηρηθούν κάποιες προϋποθέσεις, ο πάροχος υπηρεσιών Ιnternet δεν φέρει ευθύνη για τις πληροφορίες που αποθηκεύονται προσωρινά ή μόνιμα στον server του. Επίσης, η νομολογία έχει αρχίσει να αναπτύσσει κάποια πρόσθετα κριτήρια σχετικά με το ποιος είναι υπεύθυνος σε περιπτώσεις όπου οι πληροφορίες του Διαδικτύου ενέχουν στοιχεία παρανομίας. Το βασικότερο από αυτά τα κριτήρια είναι το ποιος ασκεί τον έλεγχο της πληροφορίας. Δηλαδή, ποιος τη δημιουργεί, ποιος την «ανεβάζει» στο Ιnternet, ποιος τη ζητεί.

Στις περιπτώσεις των blogs ανακύπτουν όλα τα ανωτέρω ερωτήματα. Αν δεν υπήρχε η οδηγία για το ηλεκτρονικό εμπόριο, θα υπήρχε πρόβλημα και για τους παρόχους υπηρεσιών Ιnternet. Το κρίσιμο στοιχείο το οποίο οι δικαστικοί λειτουργοί θα πρέπει να αναζητούν σε κάθε περίπτωση είναι όχι απλά το πού δημοσιεύθηκε μια δυσφημιστική πληροφορία, αλλά ποιο μέρος είχε τον ουσιαστικό έλεγχό της. Ο απλός δημιουργός ενός blog δεν είναι δίχως άλλο και υπεύθυνος για ό,τι ανεβαίνει στο site του. Θέμα ευθύνης του θα ανέκυπτε από τη στιγμή που γνώριζε και δεν έπραξε ή αν δεν είχε λάβει από την αρχή μέτρα για την αποφυγή δυσφημιστικών σχολίων. Αν ο δημιουργός του blog είχε λάβει ουσιαστικά μέτρα, τότε θα πρέπει να αναζητήσουμε αυτόν που πράγματι δημοσίευσε το δυσφημιστικό υλικό. Και το θέμα βέβαια δεν σταματά εδώ. Διότι, όπως είναι γνωστό, αποτελούν διαφορετικά εγκλήματα η εξύβριση, η δυσφήμηση και η συκοφαντική δυσφήμηση. Ειδικότερα και αναφορικά με τη δυσφήμηση, αν το επικαλούμενο γεγονός που μπορεί να βλάψει κάποιον είναι αληθές, τότε ο κατηγορούμενος παραμένει ατιμώρητος.

Συνεπώς, καθίσταται σαφές ότι το θέμα του blogging είναι πολύπλοκο από κάθε άποψη. Δεδομένου ότι στη χώρα μας τα ζητήματα που σχετίζονται με το θέμα του blogging δεν έχουν οριοθετηθεί πλήρως από τον νόμο και τα δικαστήρια, χρειάζεται προσοχή στον τρόπο με τον οποίο θα τα χειριστούν όλα τα εμπλεκόμενα μέρη. Τουλάχιστον νομικά, το Διαδίκτυο τώρα γεννιέται. Ας μην του δώσουμε λοιπόν λάθος κατευθυντήριες γραμμές στα πρώτα του βήματα…

TO BHMA

Τραγουδά ο Μάνος Κατράκης σε μουσική Νίκου Μαμαγκάκη

Στο άρθρο της Ελευθεροτυπίας “Γιατί καίμε τα βιβλία;” την τιμητική του έχει το βιβλίο των Λατινικών:

Οι συμμαθητές τους Ηλίας Πανταζής και Τζοβάννα Στεφάνου (θεωρητική κατεύθυνση) προτίμησαν την Τετάρτη 27 Μαΐου να σκίσουν το βιβλίο των Λατινικών γιατί, όπως είπαν και οι 2 με ένα στόμα: «Ετσι μπορούμε να το ανακυκλώσουμε»!

Ο Ηλίας, που θέλει να γίνει νηπιαγωγός, έσκισε, όπως μας λέει, «μόνο το βιβλίο των Λατινικών. Ολα τα άλλα βιβλία τα κράτησα. Το έσκισα γιατί το μόνο που μου πρόσφερε ήταν ταλαιπωρία, αφού αναγκάστηκα να αποστηθίσω τόσα πράγματα· δεν αισθάνομαι ότι έμαθα κάτι από αυτό το βιβλίο. Σκίζοντάς το ένιωσα ότι απελευθερώθηκα από αυτό».

Η Τζοβάννα, που θέλει να γίνει καθηγήτρια Αγγλικών, έσκισε όχι μόνο το βιβλίο των Λατινικών αλλά και της Εκθεσης και της Βιολογίας. «Πήγαν και τα 3 στον κάδο ανακύκλωσης, εκεί είναι η θέση τους. Κράτησα όμως τα βιβλία των Αρχαίων Ελληνικών, της Ιστορίας και τα Κείμενα Νεολληνικής Λογοτεχνίας».

Διαβάστε σχετικά

Τη νύχτα της 3ης προς την 4η Ιουνίου του 1989, το κινεζικό καθεστώς αποφασίζει να δώσει ένα τέρμα στις διαδηλώσεις Κινέζων πολιτών, που ζητούσαν πολιτικές ελευθερίες στην πλατεία Τιεν Αμέν του Πεκίνου. Με απόφαση του πρωθυπουργού Λι Πενγκ, κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος και δεκάδες διαδηλωτές συνθλίβονται από τα άρματα μάχης ή σκοτώνονται από τους στρατιώτες.

Πληκτρολογώντας «πλατεία Τιεν Αν Μεν» σε μηχανές αναζήτησης στο Διαδίκτυο, εμφανίζεται σε χιλιάδες ιστοσελίδες η διάσημη φωτογραφία του άοπλου πολίτη να σταματά το τανκ που κλήθηκε να καταπνίξει το κίνημα του ’89. Η ίδια πληκτρολόγηση σε υπολογιστή στην Κίνα εμφανίζει μερικούς τουρίστες στη μαρτυρική πλατεία. Παρέχοντας τεχνολογία, εταιρείες «της Γουόλ Στριτ» βοηθούν μέσω επιχειρηματικών συμφωνιών το καθεστώς να διαγράψει από τη μνήμη του κινεζικού λαού γεγονότα, επιλεκτικά.

«Το γεγονός ότι ορισμένα μέρη της ζωφόρου του Παρθενώνα βρίσκονται σήμερα στη Βρετανία είναι ένα δείγμα αλαζονείας ξεκάθαρο, όπως το μάρμαρο» γράφει η βραβευμένη με Νομπέλ Λογοτεχνίας νοτιοαφρικανή συγγραφέας Ναντίν Γκόρντιμερ στον πρόλογο του βιβλίου τού Κρίστοφερ Χίτσενς «Τhe Ρarthenon Μarbles: Τhe case for reunification» (ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης: «Τα Ελγίνεια Μάρμαρα: Πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα;») το οποίο, από το 1987 που πρωτοκυκλοφόρησε, υποστηρίζει με θέρμη την αναγκαιότητα επιστροφής στην Ελλάδα των Γλυπτών που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Επ΄ ευκαιρία των επικείμενων εγκαινίων του Μουσείου της Ακρόπολης, η εφημερίδα «Corriere della Sera» προδημοσιεύει τον εν λόγω πρόλογο.

«Καθώς δεν της αρκούσε η κυριαρχία της σε άλλες χώρες,η Βρετανική Αυτοκρατορία οικειοποιήθηκε την Τέχνη, η οποία περιλαμβάνει το ήθος, την ιστορία, τη λατρευτική μυθολογία και τις ρίζες ενός λαού» γράφει στη συνέχεια η Γκόρντιμερ και συνεχίζει: «Η αμφίβολη ηθική της επιλογής από πλευράς ενός εθνικού βρετανικού μουσείου, στην αυγή του 19ου αιώνα, να αποκτήσει την κληρονομιά μιας άλλης χώρας χωρίς να ρωτήσει με ποιον τρόπο και από ποιο χέρι κατέληξε στο εμπόριο, ήταν ξεκάθαρα δικαιολογημένη, παρά τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα της, στο όνομα της ίδιας αυτοκρατορικής αλαζονείας. Αυτό όμως έγινε στο παρελθόν. Η επιστροφή τους σήμερα βασίζεται σε δεδομένα που υπερβαίνουν τα αυστηρώς νομικά: στην αποκατάσταση μιας αποικιοκρατικής αδικίας, κεκαλυμμένης από μια απλή εμπορική συναλλαγή (σ.σ.: τα Γλυπτά αγοράστηκαν από τη βρετανική κυβέρνηση το 1816 και στη συνέχεια εκτέθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο)».

Αρχικά, υποστηρίζει η Γκόρντιμερ, «οφείλουμε να σταματήσουμε να μιλάμε περί Ελγινείων Μαρμάρων. Τα Γλυπτά δεν ανήκουν και δεν ανήκαν ποτέ στον λόρδο Ελγιν. Δεν είναι αυτές οι ρίζες τους.Οπως καταδεικνύει ο Χίτσενς με σπουδή και πάθος,υπάρχουν τμήματα των Γλυπτών του Παρθενώνα τα οποία ο λόρδος Ελγιν, βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα στη διάρκεια της ύστερης οθωμανικής κυριαρχίας,αφαίρεσε απευθείας από τη ζωφόρο του Παρθενώνα στην Ακρόπολη της Αθήνας. Δεδομένης της προέλευσής τους, λοιπόν, μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι τα Γλυπτά ανήκουν στην Ελλάδα. Ωστόσο,σε σχέση με ό,τι αντιπροσωπεύει η αρχαιοελληνική κουλτούρα, τα ιδανικά του ανθρωπισμού και της ομορφιάς της Τέχνης, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η ζωφόρος του Παρθενώνα ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά ολόκληρου του κόσμου,σε όλους εμάς που,έστω υποσυνείδητα, ανακαλούμε από εκεί κάτι από τη δική μας δημοκρατική αισθητική. Από μια τέτοια επιχειρηματολογία προκύπτει μια άλλη: πού πρέπει να εκτίθενται παρόμοιες μορφές τέχνης οι οποίες ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα; Πού μπορεί η πλειονότητα εξ ημών να απολαύσει μια ματιά τόσο διαφωτιστική;».

Διαβάστε όλο το άρθρο στο Βήμα

Το έργο «SimSafety: Flight Simulator for Internet Safety» (http://simsafety.cti.gr) με συγχρηματοδότηση από την Ευρωπαϊκή Ένωση (Lifelong Learning Programme / Transversal Programme / Key Activity 3: ICT – European Commission,EACEA), απευθύνεται σε γονείς, μαθητές κι εκπαιδευτικούς και προσεγγίζει ζητήματα ασφαλούς χρήσης του Διαδικτύου υπό το πρίσμα της συνεργασίας και της αλληλεγγύης μεταξύ των νεωτέρων και των μεγαλυτέρων με στόχο τη δημιουργία μιας κοινής αντίληψης ως προς την κατανόηση των κινδύνων που επιφυλάσσει η χρήση του Διαδικτύου αλλά και του τρόπου αντιμετώπισής τους.

Στο πλαίσιο του έργου αναπτύσσεται σε Διαδικτυακό Εικονικό Περιβάλλον (http://opensimulator.org/wiki/Main_Page) το σενάριο ενός παιχνιδιού που ως στόχο έχει την εξοικείωση των παιχτών με πιθανούς κινδύνους, εκθέτοντάς τους σε αυτούς με ασφαλή τρόπο και με τη συνοδεία ενηλίκων. Οι παίχτες καλούνται να καλλιεργήσουν την κριτική τους σκέψη και να αποκαλύψουν – αντιμετωπίσουν τους πιθανούς κινδύνους, αναπτύσσοντας δεξιότητες, αποκτώντας γνώσεις κι εν γένει καλλιεργώντας μια νέα νοοτροπία, εκείνη της ασφαλούς χρήσης του Διαδικτύου.

Διαβάστε όλο το άρθρο στην Καθημερινή

Ένα ξεχωριστό οδοιπορικό στα μονοθέσια δημοτικά σχολεία των Χανίων επιχειρούν η Νομαρχία Χανίων και η Διεύθυνση Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης με την παραγωγή ψηφιακού δίσκου που παρουσιάσθηκε σήμερα από τον αντινομάρχη Παιδείας Κώστα Γύπαρη και τον προϊστάμενο της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Γιάννη Χιωτάκη.Στον ψηφιακό δίσκο, υπάρχουν εικόνες από τα μονοθέσια δημοτικά της Γαύδου, του Σέμπρωνα, της Καλυδωνίας, των Καλαθαινών, του Σφηναρίου και του Νίππους.

Οι μαρτυρίες και οι εμπειρίες των μαθητών και των δασκάλων τους, οι μαρτυρίες των κατοίκων αυτών των χωριών, καταγράφονται με έναν ξεχωριστό τρόπο που περιγράφει ανάγλυφα τις ιδιαιτερότητες και τις δυσκολίες που υπάρχουν, τα πλεονεκτήματα αλλά και τα μειονεκτήματα που έχουν τα σχολεία με τους λίγους μαθητές και τον έναν εκπαιδευτικό.

Την επιμέλεια της παραγωγής είχε ο σκηνοθέτης Θοδωρής Θωμαδάκης, ο οποίος μέσα από το φακό του έφερε τους μαθητές των σχολείων «αντιμέτωπους» με την τέχνη του κινηματογράφου.

«Είναι ένα ντοκιμαντέρ 50 λεπτών που απεικονίζει την εικόνα της εκπαίδευσης στην ύπαιθρο. Θα προβληθεί σε όλα τα σχολεία του νομού», τόνισε κατά την παρουσίαση ο αντινομάρχης Χανίων.

Όπως είπε ο κ. Γύπαρης, πρόκειται για μια σημαντική πρωτοβουλία και μια εξαιρετική δουλειά που θα αποτελέσει και αρχειακό υλικό.

Από την πλευρά του, ο προϊστάμενος της πρωτοβάθμιας εκπαίδευσης Γιάννης Χιωτάκης επεσήμανε:

«Σε αυτά τα σχολεία φοιτούν 39 μαθητές και πρωταρχικός στόχος μας είναι να τους παρέχεται η καλύτερη δυνατή μάθηση».

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ

Ανάμεσα στα blogs του ΠΣΔ ανακαλύπτουμε και το μονοθέσιο Καλαθενών

Σύμφωνα με έρευνα του Καθηγητή του ΑΠΘ  Μ. Κελπανίδη και της ερευνητικής ομάδας (Λήφθηκε διαστρωματωμένο τυχαίο δείγμα 500 εκπαιδευτικών της δευτεροβάθμιας, από τους οποίους απάντησαν οι 424):
Στη γενική ερώτηση αρ. 1: «Είσαι ικανοποιημένος με τον τρόπο που διεξάγεται το μάθημα των Αρχαίων;» απάντησαν τα δύο τρίτα των ερωτώμενων (67,9%) αρνητικά και το ένα τρίτο (32,1%) καταφατικά.

Διαβάστε το ρεπορτάζ του esos