Το ΚΚΕ έχει, ως γνωστόν, κηρύξει τον πόλεμο. Από το έπος του τέταρτου γύρου, λοιπόν, όπως καταγράφεται καταλεπτώς στον «Ριζοσπάστη», αναδημοσιεύω το κάτωθι πολεμικό ανακοινωθέν της 14ης του μηνός:
«Την παρέμβαση μελών του ΚΚΕ προκάλεσε η πρωτοβουλία εκπαιδευτικών του 3ου Λυκείου Παλαιού Φαλήρου να παραστούν μαθητές του σχολείου σε προβολή ταινίας αντικομμουνιστικού περιεχομένου. Μέλη των Κομματικών Οργανώσεων της περιοχής επισκέφτηκαν χτες το σχολείο και εξέφρασαν τη διαμαρτυρία τους προς τη διεύθυνση. Οι κομμουνιστές κατήγγειλαν τις προσπάθειες χειραγώγησης των συνειδήσεων από όπου και αν προέρχονται, ενώ η διεύθυνση από την πλευρά της δήλωσε άγνοια για το περιεχόμενο της ταινίας. Η επίμαχη ταινία, την οποία ήταν προγραμματισμένο να παρακολουθήσουν σε κινηματογράφο οι μαθητές την ερχόμενη Πέμπτη, είναι «Η ζωή των άλλων», που βγήκε στις αίθουσες το 2006 προκαλώντας και τότε από διάφορες πλευρές αντιδράσεις για το στρεβλό τρόπο με τον οποίο παρουσίαζε την Ανατολική Γερμανία. Αυτή την ταινία, λοιπόν, επέλεξαν σαν αρμόζουσα για τα παιδιά, τα οποία λόγω ηλικίας, όχι μόνο δεν έχουν καμία εικόνα για τα επιτεύγματα του σοσιαλισμού, αλλά βομβαρδίζονται πολύπλευρα με την αντικομμουνιστική προπαγάνδα όλων των προθύμων υποστηρικτών του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι ένα δείγμα τελικά του που οδηγεί η προσπάθεια να αποκρύψουν τη διέξοδο του σοσιαλισμού από το βάρβαρο αυτό σύστημα, αλλά και το σχολείο που οικοδομούν».
Δεν ξέρω αν, μετά τη διαμαρτυρία, απετράπη η προβολή της ταινίας, αν όμως αυτό δεν συνέβη και τελικώς την παρακολούθησαν κάποιοι μαθητές του 3ου Λυκείου Π. Φαλήρου, το επαναστατικό ήθος, αλλά και η ηθική υποχρέωση των κομμουνιστών προς τη νέα γενιά, επιβάλλει στο ΚΚΕ να ζητήσει την αναμόρφωσή τους! Ενας ήπιος τρόπος για να επιτευχθεί θα ήταν να υποχρεωθούν οι μαθητές να παρακολουθήσουν 25 φορές την σοβιετική προπαγανδιστική ταινία «Ετσι δέθηκε τ’ ατσάλι» του Μαρκ Ντοκσόυ…
Ο Δημήτρης Δανίκας εκτός εαυτού: “Μόλις το άκουσα αυτομάτως διακτινίστηκα στο καθεστώς των συνταγματαρχών.
Θεέ μου, δεν είναι δυνατόν. Μια κάποια επιτροπή κάποιου ανθυποτμήματος του υπουργείου Παιδείας έκοψε από όλα τα ελληνικά σχολεία ένα ντοκιμαντέρ που στην πράξη ενσαρκώνει όλα αυτά που επαγγέλλεται η σημερινή πολιτική ηγεσία. Αυτενέργεια και πρωτοβουλία. Οπου τέσσερα μικρά παιδιά τριτοκοσμικής γειτονιάς της Πάτρας κίνησαν γη και ουρανό προκειμένου να αποκτήσουν μερικά τετραγωνικά αλάνας για να παίζουν μπάλα. Αδιανόητο και σκοταδιστικό. Η «λογοκρισία» αυτής της ταινιούλας, η απειροελάχιστη μικρογραφία της κρατικής σαπίλας. Γιατί με ποια κριτήρια η επιλογή των κριτών. Με ποια λογική λειτουργεί μια τέτοια επιτροπή που μέσα από κάποιο γραφείο θα αποφασίσει τι πρέπει και τι δεν πρέπει να δει το παιδί. Και πώς μια τέτοια επιτροπή συγκεντρώνει τόση εξουσία ιδεολογική, πολιτιστική και φυσικά οικονομική. Φανταστείτε ακόμη και η υπουργός έπεσε από τα σύννεφα, λέγοντας ότι σε καμία χώρα δεν συμβαίνει αυτό.
Eκτιμάται ήδη ως το πιο επαναστατικό μέσον επικοινωνίας από την εποχή του Γουτεμβέργιου, η τεχνολογία που εκδημοκράτισε τη διαδικασία απόκτησης πληροφοριών. Ο λόγος για το Ιντερνετ, τον παγκόσμιο ιστό, ο οποίος μερικές φορές κάνει να μοιάζει παρωχημένη ακόμη και οποιαδήποτε απόπειρα κρατικής λογοκρισίας. Τη στιγμή που, για παράδειγμα, η ιρανική κυβέρνηση του Μαχμούντ Αχμεντινετζάντ έδινε εντολή στους ξένους ανταποκριτές να αποχωρήσουν από τη χώρα, κοινωνικά δίκτυα όπως το Twitter ή το Facebook αναλάμβαναν τον ρόλο ειδησεογραφικών πρακτορείων, με συνεχή ροή ειδήσεων από τις διαδηλώσεις που συγκλόνιζαν τη χώρα.
Μόνο που πίσω από τέτοια φωτεινά παραδείγματα κρύβεται μια πιο «σκοτεινή» πτυχή του Διαδικτύου, την οποία έφερε στην επιφάνεια η πρόσφατη διαμάχη της Google με το κινεζικό καθεστώς: το γεγονός ότι, όπως η τεχνολογία μπορεί να συμβάλει στην ελεύθερη έκφραση, μπορεί εξίσου εύκολα να τη φιμώσει.
«Λέξεις – κλειδιά»
«Από τεχνικής σκοπιάς, η λογοκρισία στο Ιντερνετ είναι σχετικά εύκολη διαδικασία», λέει στην «Κ» ο κ. Παύλος Σπυράκης, καθηγητής στο Τμήμα Μηχανικών Ηλεκτρονικών Υπολογιστών και Πληροφορικής (ΤΜΗΥΠ) στο Πανεπιστήμιο Πατρών. «Το μόνο που χρειάζεται να κάνουν οι ειδικοί είναι να δημιουργήσουν ένα φίλτρο το οποίο θα απαγορεύει την πρόσβαση σε ιστοσελίδες οι οποίες περιέχουν συγκεκριμένες λέξεις – κλειδιά».
Ετσι, σύμφωνα με δημοσίευμα του BBC, στην Κίνα υπολογίζεται πως 30.000 και πλέον μέλη των διωκτικών αρχών ασχολούνται καθημερινά με την ανανέωση της «μαύρης λίστας» από ηλεκτρονικές διευθύνσεις που περιέχουν απαγορευμένους για το καθεστώς όρους, όπως «ανεξαρτησία του Θιβέτ», «αστυνομική βία», ακόμη και «ελευθερία του λόγου». Και καθώς κάθε ιντερνετικός πάροχος είναι υποχρεωμένος νομικά να χρησιμοποιεί το συγκεκριμένο ψηφιακό τείχος, είναι σχεδόν βέβαιο πως, μόνο αν υπάρξει κάποιο κενό ασφαλείας, μία τέτοια ιστοσελίδα θα μπορέσει να εμφανιστεί σε υπολογιστές στην Κίνα. «Μάλιστα, για να παρακάμψει κανείς αυτό το φίλτρο χρειάζονται εξειδικευμένες γνώσεις, κάτι που σημαίνει πως στην πράξη ο μέσος χρήστης πολύ δύσκολα θα μπορέσει να αποκτήσει πρόσβαση σε λογοκριμένο υλικό», συμπληρώνει ο κ. Σπυράκης.
Γι’ αυτό και το κινεζικό παράδειγμα γρήγορα βρήκε μιμητές: η οργάνωση OpenNet Initiative υπολογίζει σε περίπου 20 τα καθεστώτα στον κόσμο που ασκούν «συστηματικό» ή «ουσιώδη» έλεγχο στο Διαδίκτυο με πολιτικά κριτήρια – τη στιγμή που η λίστα των «Ρεπόρτερ Χωρίς Σύνορα» απαριθμεί 13 κράτη «εχθρούς του Ιντερνετ».
Στον υπόλοιπο κόσμο
Βέβαια, συγκριτικά με το τι συμβαίνει στον υπόλοιπο κόσμο, όλες αυτές οι περιπτώσεις θεωρούνται εξαίρεση στον κανόνα. Ωστόσο, σύμφωνα με τον κ. Σπυράκη, το Διαδίκτυο βρίσκεται έτσι κι αλλιώς μπροστά σε μία σειρά από δραστικές αλλαγές που ενδεχομένως να αλλάξουν τη φυσιογνωμία του. Κι αυτό όχι μόνον επειδή οι εθνικοί ανταγωνισμοί ίσως στο μέλλον θέσουν κι άλλες χώρες στον πειρασμό της διαδικτυακής λογοκρισίας, αλλά και γιατί έτσι κι αλλιώς «καλούμαστε να βρούμε τη χρυσή τομή ανάμεσα στη διασφάλιση της ελευθερίας του χρήστη, από τη μια μεριά και στην αντιμετώπιση των παράνομων ιντερνετικών δραστηριοτήτων», όπως λέει χαρακτηριστικά.
Αυτό σημαίνει, για παράδειγμα, πως πολλές χώρες φιλτράρουν ήδη το ιντερνετικό περιεχόμενο, μπλοκάροντας site παιδικής πορνογραφίας ή ιστοσελίδες με ρατσιστικό υλικό. «Μόνο που σε κάθε περίπτωση θα πρέπει να είναι αυστηρά καθορισμένα τα κριτήρια αποκλεισμού και ο κατάλογος των απαγορευμένων site δημόσιος, ώστε να μπορεί να ελεγχθεί αν αυτά ανήκουν όντως στα συγκεκριμένα κριτήρια», συμπληρώνει ο καθηγητής. Προϋποθέσεις που δεν ισχύουν πάντα, αφού αρκετές κρατικές υπηρεσίες ή πανεπιστημιακά ιδρύματα στις ΗΠΑ ή στη Βρετανία χρησιμοποιούν έτοιμες εφαρμογές, όπως το SmartFilter, οι οποίες δεν αποκαλύπτουν τη «μαύρη λίστα» τους.
«Ο κατάλογος των sites που μπλοκάρονται αποτελεί πνευματική ιδιοκτησία της ιδιοκτήτριας εταιρείας, η οποία προστατεύεται από το νόμο», σημείωνε χαρακτηριστικά στον Guardian η Jo Glanville από την οργάνωση Index on Censorship, «με συνέπεια ακόμη και οι χώρες που χρησιμοποιούν την εφαρμογή να μη γνωρίζουν τι ακριβώς λογοκρίνεται».
Ισότιμη πρόσβαση
Αλλος ένας διαφαινόμενος κίνδυνος είναι το Ιντερνετ να χάσει την ουδετερότητά του – να πάψει, δηλαδή, να προσφέρει σε κάθε χρήστη ισότιμη πρόσβαση σε όλες τις διαδικτυακές υπηρεσίες. Το πρόβλημα έγκειται στο γεγονός ότι τα αρχεία που διακινούνται στον παγκόσμιο ιστό αυξάνονται με γεωμετρική πρόοδο, με τις εταιρείες να αναγκάζονται εκ των πραγμάτων να διαχειρίζονται την κυκλοφορία των δεδομένων για να αποτρέψουν τυχόν δυσλειτουργίες. Ομως, αυτή η διαχείριση θα πρέπει να γίνεται με τέτοιο τρόπο ώστε να μη διευκολύνεται η χρήση κάποιων εφαρμογών, παρακωλύοντας κάποιες άλλες – σε μία τέτοια περίπτωση, οποιοσδήποτε πάροχος θα μπορεί να επιβραδύνει την πρόσβαση σε κάποια online τηλεοπτική υπηρεσία, για παράδειγμα, ευνοώντας τα τηλεοπτικά προγράμματα που προσφέρει ο ίδιος. Το ενδεχόμενο αυτό ήρθε στην επιφάνεια στις ΗΠΑ όταν το Associated Press ανακάλυψε πως η Comcast ουσιαστικά παρεμπόδιζε την ανταλλαγή αρχείων βίντεο μεταξύ των πελατών της. Βέβαια, η αμερικανική εταιρεία αναγκάστηκε στην πορεία να υπαναχωρήσει στις πιέσεις της Ομοσπονδιακής Επιτροπής Τηλεπικοινωνιών (FCC) και να αλλάξει τον τρόπο διαχείρισης.
Τέλος στην ανεξέλεγκτη ανάρτηση και αλλαγή κειμένων επιχειρεί να βάλει η δημοφιλέστατη δωρεάν διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια Wikipedia καθώς σύντομα θα προσληφθούν αμισθί 20.000 οιονεί «λογοκριτές» οι οποίοι θα επιμελούνται όλα τα κείμενα προτού δημοσιευθούν στην «ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια». Η αμερικανική εταιρεία Wikimedia Foundation, η οποία διαχειρίζεται τη συγκεκριμένη ιστοσελίδα που λειτουργεί από το 2001, θα καταργήσει ένα από τα βασικά χαρακτηριστικά της, τη χωρίς παρεμβάσεις και έλεγχο συγγραφή των λημμάτων από εθελοντές συντάκτες. Οι σελίδες έχουν δεχτεί αρκετές φορές την «επίθεση» χάκερ που αλλοιώνουν ή αλλάζουν εντελώς το περιεχόμενο ενός λήμματος αναρτώντας προσβλητικά κείμενα για συγκεκριμένα πρόσωπα. Οι διαχειριστές της ιστοσελίδας προσπάθησαν χωρίς επιτυχία το 2005 να αντιμετωπίσουν τους «διαδικτυακούς βανδαλισμούς» υποχρεώνοντας τους συντάκτες να αναγράφουν τα στοιχεία τους. «Είμαστε πλέον μέρος των πηγώναπό τις οποίες αντλεί πληροφορίεςο κόσμος και αυτό αποτελεί μια πολύ σοβαρή ευθύνη»δήλωσε ο Τζίμι Γουέιλς, εκ των ιδρυτών της Wikipedia.
«Τον Αύγουστο δεν υπάρχουν ειδήσεις». Υποτίθεται. Το είπε κάποτε ο Ουμπέρτο Εκο και από τότε το σύμπαν κινητοποιήθηκε για να τον διαψεύσει. Και σαν να γίνεται επίτηδες, κάθε Αύγουστο, όσο περνάει ο καιρός, οι ειδήσεις, αντί να βαίνουν μειούμενες, αυξάνονται και πάνε.
Κάπως έτσι έσκασε και η υπόθεση με τα λουκέτα στα blogs. Από το πουθενά και μέσα στη θερινή ραστώνη διάφορα blogs (που λειτουργούσαν στην πλατφόρμα blogger της Google – είχαν δηλαδή την επέκταση .blospot.com) άρχισαν να κλείνουν. Και οι bloggers, που xωρίς κάποια προειδοποίηση επιχειρούσαν να μπουν στις σελίδες τους, διαπίστωναν έκπληκτοι ότι «αυτό το ιστολόγιο πιθανώς να παραβιάζει τους Ορους Υπηρεσίας Blogger». Που σημαίνει ότι κάποιος (ή κάποιοι), για δικούς του λόγους, θιγμένος από το περιεχόμενο του blog έστειλε ειδοποίηση (flag) στην Google που με τη σειρά της έκλεισε προσωρινά το blog για να τσεκάρει τυχόν παρατυπίες. Ομως, το «πιθανώς», λίγες μέρες μετά το πρώτο αιφνιδιαστικό λουκέτο εξαφανίστηκε από τα περισσότερα κλειστά blogs, περνώντας σαφώς το μήνυμα ότι κάποιοι από τους δεκάδες όρους και κανονισμούς παραβιάστηκαν.
Η Google με ανακοίνωσή της αναφέρει ότι «η υπηρεσία Blogger, που προσφέρει η Google Inc., πιστεύει ακράδαντα στην ελευθερία του λόγου. Ωστόσο επιθυμούμε κάθε χρήστης να μπορεί εύκολα να μας αναφέρει αν το περιεχόμενο από τα blogs τον προσβάλλει. Λαμβάνουμε υπόψη πολύ σοβαρά κάθε καταγγελία και όσο ερευνούμε το περιεχόμενο του υπό κρίση blog, απαγορεύουμε την πρόσβαση σε αυτό. Αν κρίνουμε τελικά ότι το blog όντως παραβιάζει τους όρους χρήσης, τότε το απαλείφουμε ολοσχερώς».
Σύμφωνα με τους όρους παροχής υπηρεσιών του blogger, κάθε χρήστης του Διαδικτύου που θεωρεί ότι πλήττεται από οποιοδήποτε blog μπορεί να στείλει άμεσα online ειδοποίηση στους υπεύθυνους της πλατφόρμας ώστε εκείνοι να τσεκάρουν αν όντως το blog προσβάλλει με οιονδήποτε τρόπο (κείμενο, φωτογραφίες, βίντεο) μερίδα των χρηστών.
Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι αν για κάποιο λόγο μια μικρή ομάδα ατόμων αντιπαθεί έναν blogger, μπορεί να επισημάνει το blog του για να εξεταστεί από την ομάδα της Google. Και μέχρι να εξεταστεί, να παραμένει «κλειστός». Ενα σύστημα που ίσως να μπορεί να λειτουργεί με τα αμερικανικά πρότυπα, αλλά στην ελληνική πραγματικότητα είναι ικανό να παροπλίσει bloggers για …ψύλλου πήδημα.
Και φυσικά, η όλη κατάσταση έχει πυροδοτήσει αναρίθμητες θεωρίες συνωμοσίας. Γιατί κάποια blogs κλείνουν μόνο για λίγο, ενώ άλλα έχουν λουκέτο εδώ και μέρες; Ποιος διαπλέκεται με ποιον; Ποιοι διαδίδουν ότι έκλεισαν για να δημιουργήσουν εντυπώσεις και για να κερδίσουν σε επισκεψιμότητα; Και άλλες πολλές υποθέσεις συζητούνται αέναα στα blogs που είναι ακόμα στον αέρα.
Κανονικά, και με τις κομμένες σκηνές, θα προβάλλεται τελικά το βίντεο του σκηνοθέτη κ. Κώστα Γαβρά, το οποίο παρουσιάζεται στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, όπως ανακοίνωσε ο κ. Δ. Παντερμαλής μετά από συνάντησή του με τον σκηνοθέτη. Οι επίμαχες σκηνές είχαν κοπεί μετά από έντονες αντιδράσεις της Εκκλησίας.
Ο πρόεδρος του Μουσείου της Ακρόπολης καθηγητής κ. Δ. Παντερμαλής συνομίλησε την Τρίτη με τον κ. Γαβρά.
Μετά την συνάντηση έκανε την εξής δήλωση: «Μετά από εκτενή διάλογο και ανάλυση που έγινε γύρω από τις ιστορικές αναφορές και την καλλιτεχνική παρουσίασή τους, ο κ. Γαβράς διευκρίνισε απολύτως ότι στην επίμαχη σκηνή του φιλμ δεν απεικόνιζε ούτε υπονοούσε ότι οι καταστροφές έγιναν από ιερείς, αλλά από ανθρώπους της εποχής. Κατόπιν αυτής της αυτονόητης διευκρίνισης του κ. Γαβρά, την οποία ως ιστορική αποτύπωση αποδέχεται το Μουσείο, το ενημερωτικό φιλμ θα συνεχίσει να προβάλλεται κανονικά».
Αφού γίναμε παγκοσμίως ρεζίλι για το θεοκρατικό μας κράτος και την αντιμετώπιση της τέχνης από το Υπουργείο Πολιτισμού βρήκαμε έναν τρόπο να “στρογγυλέψουμε” το ζήτημα. Ο ΚώσταςΓαβράς διευκρίνισε, ο ΔημήτρηςΠαντερμαλής αποκατέστησε, ο Γαβράς διέψευσε τη διευκρίνιση, αλλά η αποκατάσταση άντεξε τη διάψευση.
Μετά την εθνική ανάταση που προκάλεσαν τα εγκαίνια του μουσείου, ακολούθησε η εθνική ντροπή για το περιστατικό λογοκρισίας…βλέπε και σχετικό άρθρο της 26ης Ιουλίου: Βυζαντινή λογοκρισία
Με την ευκαιρία αυτή, όσοι το είδατε δεν σας φάνηκαν λίγο παρωχημένα τα γραφικά; κάπως μου θύμισαν τη δεκαετία του 80. Αλλά τα έχουμε ξαναπεί, το μουσείο δεν τα πάει και πολύ καλά με την τεχνολογία…βλέπε και σχετικό άρθρο της 27/7 :Τεχνοφοβικό μουσείο
Το δημιούργημα ενός καλλιτέχνη το δέχεσαι ως μορφή τελειωμένη με τα μηνύματα που εκπέμπει ή το απορρίπτεις στο σύνολο, δεν είναι δυνατόν να του αποσπάς τμήματα κάθε φορά που με αυτά προσβάλλονται υποτίθεται τα αισθήματα ή τα χρηστά ήθη ορισμένων συμπολιτών σου. Είναι σαν να κόβεις κομμάτι από τον καμβά ενός ζωγραφικού πίνακα ή να αφαιρείς μέρος ενός γλυπτού ή στην καλύτερη περίπτωση να το καλύπτεις με φύλλο συκής.
Στην εικόνα ο Αϊ Νικόλαος καταστρέφει το ένα από τα επτά θαύματα της αρχαιότητας, τον ναό της Αρτέμιδος στην Έφεσο.
Ισως θα έπρεπε η εκκλησία να απαγορεύσει και αυτές τις εικόνες…
Οι καταστροφές των χριστιανών είναι γνωστές όπως κι εκείνες των ειδωλολατρών. Τα λένε τα βιβλία, οι ίδιοι οι επιστήμονες. Χρόνια γράφουν οι εφημερίδες στηριζόμενοι στα λόγια τους και σε ιστορικά κείμενα, ότι οι καταστροφές στον Παρθενώνα -γενικά στα μνημεία της Ακρόπολης- έγιναν από ανθρώπινο χέρι. Το επαναλαμβάνει στον ετήσιο απολογισμό της η Επιτροπή Συντήρησης Μνημείων Ακροπόλεως αλλά και στην ΥΣΜΑ, η υπηρεσία που έγινε για να προχωρήσουν οι εργασίες αποκατάστασης. Ομως, μόλις κάποιοι υποχώρησαν στις διαμαρτυρίες εκκλησιαστικών παραγόντων (συνήθης τακτική), ανακαλύψαμε την πυρίτιδα. «Οι χριστιανοί πελεκούσαν τα πρόσωπα» εξηγούσε ο Μ. Κορρές για τις μετόπες του Παρθενώνα στη βόρεια και δυτική πλευρά και την ίδια ώρα τόνιζε πόσο σωτήρια για άλλα μνημεία ήταν η συνήθεια κάποιων απ’ αυτούς να μετατρέπουν τους αρχαίους ναούς σε εκκλησίες.
Πέρασαν δύο χρόνια από την εποχή που ο δημόσιος διάλογος με αφορμή το (εσαεί) νέο βιβλίο Ιστορίας της ΣΤ΄ Δημοτικού είχε επικεντρωθεί σε ζητήματα ιστορίας (και αυτογνωσίας). Το ζήτημα φάνηκε να κλείνει με την απόφαση του διαδόχου της κ. Μαριέττας Γιαννάκου τελικώς να μην ενταχθεί το νέο βιβλίο στο αναλυτικό πρόγραμμα. Ωστόσο, η καθοριστική παρέμβαση της εκκλησιαστικής ιεραρχίας στο φίλμ του Κ. Γαβρά, αλλά και πρόσφατες παρεμβάσεις του ΛΑΟΣ σε τμήματα ιστορίας ΑΕΙ δικαιώνουν όσους έλεγαν πως η διαμάχη μόνο επιστημονική δεν ήταν.
Oταν ο κ. Π. Στάθης εργαζόταν ως ιστορικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο Κρήτης παρατήρησε την ανθεκτικότητα του πιο γνωστού μύθου (το ανέφερε ο ίδιος σε ομιλία του στο πλαίσιο των επιστημονικών συμποσίων της Σχολής Μωραΐτη): «Από τους πρωτοετείς φοιτητές του Τμήματος Κοινωνιολογίας των ετών 2001, 2002 και 2004, όσο και από τους σπουδαστές της σχολής Ξεναγών Ηρακλείου των ετών 2000 – 2005, ελάχιστοι γνώριζαν ότι κρυφό σχολειό δεν υπήρξε. Οι υπόλοιποι όχι απλώς έμεναν έκπληκτοι μπροστά στην «αποκάλυψη», αλλά αδυνατούσαν να το αποδεχθούν αδιαμαρτύρητα και το θέμα ξεσήκωνε ζωηρές συζητήσεις που ξεπερνούσαν τα χρονικά όρια του μαθήματος».
Η απόδειξη δεν αρκεί
Γιατί άραγε -αναρωτήθηκε ο Π. Στάθης- δεν αρκεί η αποδεδειγμένη λειτουργία πάρα πολλών νόμιμων και φανερών σχολείων κατά τη διάρκεια της οθωμανικής αυτοκρατορίας, ώστε να καταρριφθεί ο μύθος; Στο «Νορβηγικό Δάσος», ένα από τα καλύτερά του έργα (στα ελληνικά από τις εκδόσεις «Ωκεανίδα»), ο Χαρούκι Μουρακάμι αναφέρεται και στις ωμότητες των (συμπατριωτών του) Ιαπώνων στη Μαντζουρία. Επίσης ένα θέμα που, αν και (ιστορικά) τεκμηριωμένο, παρέμεινε για δεκαετίες ταμπού στη νεότερη ιαπωνική ιστοριογραφία.
Αυτές οι «παραλείψεις» συμβαίνουν όχι μόνο μεταξύ εθνών αλλά και εντός του ίδιου έθνους. Αρκεί να θυμηθούμε τις κατά καιρούς κυρίαρχες απόψεις για τον Ελληνικό Εμφύλιο ή τη Μικρασιατική Καταστροφή ή ακόμη την επίσημη για μερικές δεκαετίες θέση της σοβιετικής ιστοριογραφίας σχετικά με το (βίαιο) τέλος των Ρομανόφ.
Η σχέση της Εξουσίας με την Ιστορία είναι τόσο στενή, ώστε συνήθως η μάχη για την «ιστορική αλήθεια» δεν είναι επιστημονική αλλά πολιτική. Και αν το «παντεσπάνι» της Μαρίας Αντουανέτας σήμερα φαίνεται απλώς μία ανόητη παρατήρηση, ωστόσο το 1793 η σχετική φημολογία την οδήγησε στα σκαλιά της γκιλοτίνας. Τι και αν έπειτα από 200 χρόνια αμφισβητήθηκε ο συγκεκριμένος μύθος. Η «ιστορία» αποφάσισε ότι η Αυστριακή πριγκίπισσα το είχε πει.
Θέμα αυτοπροσδιορισμού
Η ιεραρχία της Εκκλησίας δεν ήθελε την προβολή ενός φιλμ (και μάλιστα ενός σκηνοθέτη της εμβέλειας του Κ. Γαβρά) όπου ο ρόλος κληρικών δεν συνάδει με την εικόνα που επιθυμεί για το παρελθόν της.
Το ζήτημα δεν είναι επιστημονικό. Δεν πρόκειται για μία αμφισβητούμενη διαμάχη ιστορικών με την εκατέρωθεν κατάθεση σχετικών τεκμηρίων. Είναι πρωτίστως θέμα αυτοπροσδιορισμού. Και η ελλαδική Εκκλησία, ως δημιούργημα του ελληνικού κράτους, δεν μπορεί να επιτρέψει την ανατροπή του κεντρικού θεμελίου της, δηλαδή τον ρόλο της στη διαμόρφωση της σημερινής «εθνικής ταυτότητας». Δεν είναι η ιστορική αλήθεια που αγνοείται από την Εκκλησία (πολλοί ιεράρχες γνωρίζουν εξαιρετικά καλά και Ιστορία και Πολιτική Επιστήμη), αλλά η χρήση της. Δι’ ο και επεμβαίνουν προλητπικά.
Ένα φιλμάκι του Κώστα Γαβρά (συνολικής) διάρκειας δεκατριών μόλις λεπτών μια αστραπιαία ιστορική αναδρομή της Ακρόπολης ανά τους αιώνες. Ο αφηγητής επεξηγεί: «Οι νέες αντιλήψεις για την τέχνη που επικράτησαν κατά την παλαιοχριστιανική εποχή, οδήγησαν στην καταστροφή πολλών έργων τέχνης σε ολόκληρο τον ελληνικό κόσμο»- για μερικά δευτερόλεπτα, προβάλλεται μια σκηνή από βυζαντινούς ρασοφόρους να σφυροκοπούν κατακερματίζοντας μέρη του αετώματος του ναού… Αυτό το ελάχιστο, αλλά ιστορικά θεμελιωμένο από ιστορικούς και αρχαιολόγους – σαν πράξη γεγονός, ενόχλησε την Εκκλησία της Ελλάδος που ζήτησε από το Υπουργείο Πολιτισμού να αφαιρέσει τα επίμαχα σημεία (των ρασοφόρων που τεμαχίζουν τον ναό). Το Υπουργείο έπραξε το αδιανόητο κι επέβαλε λογοκρισία στη ταινία του Κώστα Γαβρά με την δικαιολογία ότι ένα ιστορικό μνημείο «πρέπει να ενώνει αντί να διχάζει». Δηλαδή ένα ιστορικό μνημείο διαγράφει την ιστορική του διαδρομή για το καλό μας, στο όνομα της ομοψυχίας του έθνους μας. Μένουμε ήσυχοι. Η Ιστορία επιτέλους σιώπησε…
Πάλι καλά που δεν προστέθηκε στην ταινία και αναπαράσταση του κρυφού σχολειού στην Ακρόπολη!
Ο διεθνούς φήμης Έλληνας σκηνοθέτης Κώστας Γαβράς εξετάζει το ενδεχόμενο να ζητήσει την αφαίρεση του ονόματός του από το λογοκριμένο βίντεο, αντιδρώντας έτσι με αυτόν τον τρόπο στην απόφαση του υπουργείου Πολιτισμού να «κόψει» σκηνές από το φιλμάκι που προβάλλεται στο νέο Μουσείο της Ακρόπολης.
«Μπορεί τα δικαιώματα να ανήκουν στο ελληνικό Δημόσιο, που μου ανέθεσε την παραγωγή του φιλμ, αλλά μετά την περικοπή δεν είναι πια το δικό μου φιλμ.
Διαβάστε το άρθρο της Μαρίας Κατσουνάκη Blanco στην Ιστορία Καθημερινή 28/7/2009
Δείτε ολόκληρο το βίντεο χωρίς λογοκρισία ( πηγή: Zougla.gr)
«Γιατί τα σπάσαμε τα αγάλματα των,
γιατί τους διώξαμεν από τους ναούς των».
«Ιωνικόν» του Κ. Π. Καβάφη
H είδηση για την πρωτοφανή λογοκρισία που δέχτηκε ο Κώστας Γαβράς για το βίντεο που είχε ετοιμάσει με θέμα την Ακρόπολη, έχει κάνει το γύρο του κόσμου προκαλώντας στη διεθνή φήμη της χώρας μας ένα μεγάλο πλήγμα.
Το Γερμανικό έντυπο «Die Welt» είχε σαν τίτλο για το θέμα: «Πως κατέστρεψαν την Ακρόπολη ορθόδοξοι ιερείς». Το ιταλικό Radio Vatikan στην ιστοσελίδα του γράφει: «Η Εκκλησία ασκεί λογοκρισία», ενώ το Τουρκικό πρακτορείο VOΑ Νews είχε τον τίτλο: «Η Ελλάδα λογοκρίνει τον Κώστα Γαβρά».
Ακόμα αρνητικές αναφορές είχαν τα εξής διεθνή πρακτορεία τύπου: το «Der Spiegel» το Reuters, το Αssociated Ρress, το Γαλλικό Πρακτορείο Ειδήσεων, το ισπανικό Μilenio, η εφημερίδα «Ηamburger Αbendblatt», και η ολλανδική «De Standaard» που καυτηρίασαν την κριτική που δέχτηκε ο διεθνούς φήμης σκηνοθέτης.
Το δημιούργημα ενός καλλιτέχνη το δέχεσαι ως μορφή τελειωμένη με τα μηνύματα που εκπέμπει ή το απορρίπτεις στο σύνολο, δεν είναι δυνατόν να του αποσπάς τμήματα κάθε φορά που με αυτά προσβάλλονται υποτίθεται τα αισθήματα ή τα χρηστά ήθη ορισμένων συμπολιτών σου. Είναι σαν να κόβεις κομμάτι από τον καμβά ενός ζωγραφικού πίνακα ή να αφαιρείς μέρος ενός γλυπτού ή στην καλύτερη περίπτωση να το καλύπτεις με φύλλο συκής.
…Η γνωμοδότηση Σανιδά όμως καθαυτή θα παραμείνει ως μνημείο σύγχυσης μιας κοινωνίας και των θεσμικών της εκφράσεων που προσπαθούν να βρουν δρόμο στα νέα δεδομένα της παγκόσμιας επικοινωνίας και των νέων θεσμών που αυτά τα δεδομένα έκαναν αναγκαίους. Στη γνωμοδότηση μπλέκονται όλα: η παιδεραστία και η εξύβριση, οι ανεξάρτητες αρχές και τα τηλέφωνα, η Δικαιοσύνη και οι πάροχοι.
Αυτό δημιούργησε τα συνήθη ανακλαστικά στον κυβερνοχώρο: «Η μοναδική ασφάλεια του κ. Σανιδά απέναντι στη δυναμική του Διαδικτύου είναι η ακινησία», έγραψε σε blog ο ψευδώνυμος «SykoFantiS_Bastoyni». «Γιατί το κάνει αυτό; Για να φέρει και πάλι στο προσκήνιο τη βλακεία, τη κοινοτοπία, τη μετριότητα των κλασικών ΜΜΕ και να θέσει υπό διωγμόν την ευφυΐα, και την καινοτομία».
Οι αρχές κατέβαλαν κάθε προσπάθεια ώστε να μην διαρρεύσει τίποτα από την πόλη Ουρούμτσι της επαρχίας Σιντζιάνγκ. Γι’αυτό και ανέστειλαν τη λειτουργία του Ίντερνετ στην συγκεκριμένη επαρχία επί 48 ώρες, επιρρίπτοντας την ευθύνη για τις ταραχές και την αιματοχυσία στους εξόριστους μουσουλμάνους Ουιγούρους.
Ωστόσο, η ιστοσελίδα Fanfou.com, ανταγωνιστής του Twitter στην Κίνα, ήταν ακόμη προσβάσιμη στην περιοχή. Και, παρά τις προσπάθειες της κυβέρνησης, η νέα γενιά της Κίνας, απόλυτα ενημερωμένη για τη σύγχρονη τεχνολογία της επικοινωνίας, βρήκε τον τρόπο να μεταδώσει πληροφορίες μέσω της συγκεκριμένης ιστοσελίδας. «Η κατάσταση έχει ηρεμήσει σε μεγάλο βαθμό αλλά στρατιωτικά οχήματα βρίσκονταν στην πόλη σήμερα το πρωί», επισήμανε ένας χρήστης του Fanfou.com, ο οποίος υποστήριξε ότι βρισκόταν στο Ουρούμτσι.
Επίσης η αναζήτηση στα διεθνή πρακτορεία για εικόνες από τα επεισόδια έδινε φωτογραφίες με τη σημείωση ότι κάποιες από αυτές δημοσιεύτηκαν στο Twitter-μία από αυτές είναι και η φωτογραφία με τον διαδηλωτή που είναι πεσμένος στο έδαφος.
Σε γενικές γραμμές πάντως, η κινεζική λογοκρισία κινείται γρήγορα απομακρύνοντας από το Ίντερνετ ό,τι μπορεί να χρησιμοποιηθεί κατά των κινεζικών αρχών.
Στην Κίνα ο Μεγάλος Αδελφός θα είναι πλέον προεγκατεστημένος σε όλους τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές που από 1ης Ιουλίου θα πωλούνται σε ιδιώτες. Οι Αρχές θα ενσωματώνουν ένα ειδικό λογισμικό το οποίο «μπλοκάρει» ιστοσελίδες πορνογραφικού αλλά και πολιτικού περιεχομένου.
Υποτίθεται ότι στόχος του μέτρου είναι η προστασία των ανηλίκων καθώς οι γονείς θα έχουν τη δυνατότητα να ελέγχουν πού «σερφάρουν» τα παιδιά τους. Ωστόσο πολλοί εκφράζουν την ανησυχία ότι το λογισμικό με την επωνυμία «Green DamΥouth Εscort» («Πράσινο Φράγμα- Συνοδός Νεότητας») θα αποτελέσει άλλο ένα εργαλείο για τον έλεγχο των πολιτών και την καταστολή των αντιφρονούντων.
Ο υποχρεωτικός ψηφιακός «λογοκριτής» θα μπλοκάρει επίσης ιστοσελίδες με βάση λέξεις-«κλειδιά». Είναι προφανές ότι θα παρεμποδίζεται η αναζήτηση πληροφοριών για ζητήματα που το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα θεωρεί «επικίνδυνα», όπως για παράδειγμα το πώς ακριβώς ο στρατός έπνιξε στο αίμα πριν από 20 χρόνια τις ειρηνικές φοιτητικές διαδηλώσεις στην πλατεία Τιανανμέν του Πεκίνου.
Οι κινεζικές αρχές αποφάσισαν να θέσουν εκτός λειτουργίας τη διαδυκτιακή σύνδεση των κινέζων χρηστών σε διάφορα διεθνή «κοινωνικά δίκτυα» (social networks) όπως το Twitter και το Facebook. Αφορμή γι’ αυτή τους την ενέργεια στάθηκε η επέτειος της βίαιης καταστολής της εξέγερσης στην πλατεία Τιεν Αν Μεν το 1989, με το σκεπτικό ότι «αποσταθεροποιητικοί παράγοντες» και «ξένα κέντρα», πολύ πιθανά να καλέσουν κινέζους φοιτητές να ξεσηκωθούν ξανά εναντίον των αρχών. Twitter, Flickr, Hotmail, Facebook και άλλα «κοινωνικά δίκτυα» είναι μερικά από τα «θύματα» της κινεζικής λογοκρισίας.
Η οργάνωση «Δημοσιογράφοι χωρίς σύνορα» ανέφερε πως δέχθηκε καταιγισμό αναφορών από κινέζους χρήστες του διαδικτύου πως από την περασμένη Δευτέρα άρχισε η σταδιακή διακοπή αυτών των υπηρεσιών με αποκορύφωμα την Τετάρτη. Βέβαια, για τη μεγαλύτερη πληθυσμιακά χώρα του κόσμου, τακτικές αυτού του τύπου είναι πλέον συνηθισμένες από τις επίσημες αρχές οι οποίες αιτιολογούν τις πράξεις τους με το σκεπτικό πως προστατεύουν τη δημόσια ασφάλεια και γαλήνη στη χώρα.
Τη νύχτα της 3ης προς την 4η Ιουνίου του 1989, το κινεζικό καθεστώς αποφασίζει να δώσει ένα τέρμα στις διαδηλώσεις Κινέζων πολιτών, που ζητούσαν πολιτικές ελευθερίες στην πλατεία Τιεν Αμέν του Πεκίνου. Με απόφαση του πρωθυπουργού Λι Πενγκ, κηρύσσεται στρατιωτικός νόμος και δεκάδες διαδηλωτές συνθλίβονται από τα άρματα μάχης ή σκοτώνονται από τους στρατιώτες.
Πληκτρολογώντας «πλατεία Τιεν Αν Μεν» σε μηχανές αναζήτησης στο Διαδίκτυο, εμφανίζεται σε χιλιάδες ιστοσελίδες η διάσημη φωτογραφία του άοπλου πολίτη να σταματά το τανκ που κλήθηκε να καταπνίξει το κίνημα του ’89. Η ίδια πληκτρολόγηση σε υπολογιστή στην Κίνα εμφανίζει μερικούς τουρίστες στη μαρτυρική πλατεία. Παρέχοντας τεχνολογία, εταιρείες «της Γουόλ Στριτ» βοηθούν μέσω επιχειρηματικών συμφωνιών το καθεστώς να διαγράψει από τη μνήμη του κινεζικού λαού γεγονότα, επιλεκτικά.
Ένας ιδιότυπος εμφύλιος πόλεμος μαίνεται στην Κούβα, με τους bloggers της χώρας να δίνουν τον κυβερνοπόλεμό τους ενάντια στην κυβέρνηση, προσπαθώντας να γκρεμίσουν τον έλεγχο των μέσων ενημέρωσης που ασκείται από αυτήν.
Bloggers με αντικαθεστωτικές αντιλήψεις αναφέρουν πως γίνεται ολοένα και πιο δύσκολο να αντιμετωπίσουν την κυβερνητική λογοκρισία, ωστόσο οι αριθμοί τους αυξάνονται συνέχεια – ένα επίτευγμα η έκταση του οποίου γίνεται αντιληπτή μόνο αν ληφθεί υπόψιν η σχετικά μικρή εισχώρηση του Ίντερνετ στη χώρα.
Η επίσημη θέση της Αβάνας είναι πως οι εν λόγω bloggers είναι πράκτορες των ΗΠΑ και άλλων ξένων δυνάμεων, αιτιολογώντας την άσκηση της λογοκρισίας στα μέσα και το Ίντερνετ από πλευράς της ως άσκηση του νομίμου δικαιώματός της έναντι όσων επιβουλεύονται τη σταθερότητα και την ευημερία του πολιτεύματος.
Οι επαναστάτες απέναντι στην Κουβανέζικη Επανάσταση bloggers πραγματεύονται θέματα όπως η χορήγηση ταξιδιωτικών αδειών, προβλήματα στα συστήματα υγείας και παιδείας και την αντιμετώπιση των πολιτικών κρατουμένων.
Στους Κουβανούς πολίτες δεν επιτρέπεται η απόκτηση λογαριασμών Ίντερνετ, ενώ πρόσβαση στους λογαριασμούς email τους έχουν μόνο μέσω κρατικών ίντερνετ καφέ, στα οποία δεν επιτρέπεται η περιήγηση στο Web.
Ωστόσο, υπάρχουν ξενοδοχεία τα οποία πωλούν κάρτες συνδέσεων Ίντερνετ, των οποίων το κόστος όμως κρίνεται ως απαγορευτικό για τα δεδομένα της χώρας (8 δολάρια ανά ώρα, τη στιγμή που ο μέσος μηνιαίος μισθός είναι 17 δολάρια).
Κατά την κυβέρνηση, οι χαμηλές δυνατότητες πρόσβασης στο Ίντερνετ οφείλονται στο αμερικανικό εμπάργκο, το οποίο δεν επιτρέπει στη χώρα να έχει πρόσβαση στα υποθαλάσσια καλώδια τηλεπικοινωνιών, με αποτέλεσμα να εξαρτάται από πιο αργές δορυφορικές συνδέσεις- ως εκ τούτου, προτεραιότητα έχουν τα κέντρα ερευνών και εκπαιδευτικού χαρακτήρα, καθώς και κυβερνητικοί φορείς.
Οι bloggers ωστόσο έχουν βρει τρόπους να παρακάμπτουν τα εμπόδια: γράφουν τα κείμενά τους εκτός Ίντερνετ, τα αποθηκεύουν σε φορητές κάρτες μνήμης και τα στέλνουν ως email σε φίλους τους στο εξωτερικό, οι οποίοι και τα ανεβάζουν στο Διαδίκτυο.
Παραφράζοντας όμως τον George Orwell, κάποιοι είναι πιο ελεύθεροι από κάποιους άλλους.
Το Herdict είναι ένα πρόγραμμα του Ινστιτούτου Berkman για το Ίντερνετ και την Κοινωνία του Harvard.
Herd σημαίνει Αγέλη και Verdict σημαίνει ετυμηγορία. “Herdict” είναι η ετυμηγορία της αγέλης και το πρόγραμμα προέρχεται από την αξιόλογη Πρωτοβουλία OpenNet :
Πρακτικά, όταν μια ιστοσελίδα δεν δουλεύει, παίρνετε τηλέφωνο ή επικοινωνείτε μέσω chat ή twitter ή ότι τέλος πάντων χρησιμοποιείτε και ρωτάτε τους φίλους σας αν και αυτοί έχουν το ίδιο πρόβλημα. Το Herdict δίνει καλύτερη λύση καθώς λειτουργεί δεχόμενο πληροφορίες από όλους τους χρήστες που εγγράφονται-τις οποίες μετρά κάπως σαν το digg- και δίνει μια εικόνα της παγκόσμιας πρόσβασης στο διαδίκτυο.
Μέχρι εδώ καλά. Με αυτό τον τρόπο μπορεί κανείς να δει ότι τις προάλλες είχε πρόβλημα το gmail. Αυτό όμως το καταλάβατε και από άλλες πηγές. Το Herdict είναι σπουδαίο διότι επιτρέπει χρήστες σε ελάχιστο χρόνο να βλέπουν πότε κάποια ιστοσελίδα αρχίζει να γίνεται προβληματική στην θέαση από κάποιο κράτος. Μερικές φορές είναι πρόβλημα τεχνικό. Μερικές όμως είναι ο Μεγάλος Αδελφός που λογοκρίνει.
Με το Herdict η αγέλη βλέπει τι κάνει ο Μεγάλος Αδελφός.
Την παρακολούθηση και τον έλεγχο του Διαδικτύου «ακόμη και σε δημοκρατικάπολιτεύματα» καταγγέλλει με έκθεσή της η οργάνωση Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα (RSF).
Σε έκθεσή της για τους «Εχθρούς του Ιnternet», η οποία δημοσιοποιήθηκε στις 12 Μαρτίου, με αφορμή την Ημέρα κατά της Λογοκρισίας στο Διαδίκτυο, η μη κυβερνητική οργάνωση, με έδρα το Παρίσι, κατονομάζει τις χώρες που εφαρμόζουν πρακτικές εχθρικές ως προς την ελευθερία του λόγου για τους χρήστες.
Στην έκθεση των RSF εξετάζονται φαινόμενα καταστολής και λογοκρισίας σε 22 χώρες. Οι 12 εξ αυτών είναι «οι μεγαλύτεροιεχθροί του Διαδικτύου». Εχουν επιβάλει αυστηρά μέτρα και σε ορισμένες περιπτώσεις δεν επιτρέπουν καθόλου την πρόσβαση στον πληθυσμό τους ή την επιτρέπουν με πολύ μεγάλους περιορισμούς. Η Αίγυπτος, το Βιετνάμ, η Βόρεια Κορέα, το Ιράν, η Κίνα, η Κούβα, η Μιανμάρ, το Ουζμπεκιστάν, η Σαουδική Αραβία, η Συρία, το Τουρκμενιστάν και η Τυνησία είναι «χώρες οι οποίες έχουν μετατρέψει», κατά την οργάνωση, «το Ιnternet σε Ιntranet (σ.σ.: δηλαδή τοπικό, εσωτερικό δίκτυο) προκειμένου να αποτρέψουντους χρήστες τους από την πρόσβαση σε “ανεπιθύμητες” πληροφορίες».
Οι Δημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα συνιστούν αυξημένη προσοχή λόγω εξελίξεων που μπορεί να θέσουν εν αμφιβόλω την ελεύθερη έκφραση στο Διαδίκτυο σε άλλες δέκα χώρες, στις οποίες συγκαταλέγονται η Αυστραλία και η Νότια Κορέα. Στο στόχαστρο της οργάνωσης μπήκε νομοσχέδιο το οποίο ρυθμίζει το καθεστώς οικιακών συνδέσεων στην Αυστραλία, όπως και η σύλληψη μπλόγκερ στη Νότια Κορέα για τις «επιπτώσεις που είχε στις συναλλαγές της αγοράς» άρθρο το οποίο δημοσίευσε.
Σε ανοικτή επιστολή την οποία συνυπογράφουν οι RSF με το αμερικανικό τμήμα της Διεθνούς Αμνηστίας καλούνται τρεις εταιρείες-κολοσσοί, η Μicrosoft, η Google και η Υahoo!, να προσφέρουν συμβολικά σε όλους τους χρήστες του πλανήτη μία ημέρα ελεύθερη από λογοκρισία τόσο για τις «μηχανές αναζήτησης» όσο και για το περιεχόμενο των ιστοτόπων (blogs). Στην επιστολή επισημαίνεται ότι η συνεργασία των εταιρειών με τις κρατικές αρχές επιτρέπει σε κυβερνήσεις να περιορίσουν τα πολιτικά δικαιώματα. Ειδική αναφορά γίνεται στη συνεργασία των τριών εταιρειών με τις κινεζικές αρχές όσον αφορά τη λογοκρισία υλικού που θεωρούν «επικίνδυνο», όπως η αναζήτηση των λέξεων «ανθρώπιναδικαιώματα»,«Δαλάι Λάμα»,«δημοκρατία» κτλ., αλλά και ο έλεγχος ιστοσελίδων οργανώσεων όπως οιΔημοσιογράφοι Χωρίς Σύνορα και ηΔιεθνής Αμνηστία.
Οι προσπάθειες φίμωσης των χρηστών του Ιντερνετ καθώς και παραβίασης του απορρήτου των προσωπικών δεδομένων αυξάνονται σε όλο τον κόσμο και όπως λένε οι ειδικοί η κατάσταση θα επιδεινωθεί καθώς διαρκώς αυξάνονται οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν συστηματικά το διαδίκτυο.
Οι αμερικανικοί εταιρικοί κολοσσοί του διαδικτύου, Google, Microsoft και Yahoo ανακοίνωσαν από κοινού ένα νέο «κώδικα συμπεριφοράς» που στοχεύει στη διασφάλιση της ελευθερίας έκφρασης των χρηστών του διαδικτύου όταν αυτοί αποτελούν στόχο ανελεύθερων καθεστώτων όπως είναι παραδείγματος χάρη της Κίνας, κάποιων κρατών της Αφρικής και της Μέσης Ανατολής, όπως και αλλού. Η «Πρωτοβουλία για το Παγκόσμιο Δίκτυο» στην οποία συμμετέχουν ιντερνετικές εταιρείες, οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ακαδημαϊκοί και επενδυτές πρόκειται να διασφαλίσει ότι οι εταιρείες τεχνολογίας που δραστηριοποιούνται στην παροχή υπηρεσιών στο διαδίκτυο περιφρουρούν κατά τον πιο αποτελεσματικό τρόπο την ελευθερία έκφρασης και το δικαίωμα απορρήτου των προσωπικών δεδομένων των χρηστών του διαδικτύου.
«Δεν πρόκειται να απολογηθώ για το βιβλίο μου. Τα όρια μεταξύ λογοτεχνίας και πορνογραφίας είναι σαφή και εύληπτα, ακόμα και για τον άνθρωπο της διπλανής πόρτας. Αλλά βέβαια η ηθικολογία χρειάζεται το πορνό, διψάει για ?αμαρτία?, γιατί έτσι μόνο μπορεί να ορίσει τον εαυτό της». Οι φράσεις ανήκουν στη συγγραφέα Ερση Σωτηροπούλου, που γίνεται μάρτυρας μιας ακόμη επίθεσης στο βραβευμένο με κρατικό βραβείο μυθιστορήματος βιβλίο της «Ζιγκ-ζαγκ στις νεραντζιές» (εκδ. Κέδρος). Μετά την ερώτηση του βουλευτή Πέτρου Τατούλη το 2001 στη Βουλή, αυτή τη φορά ο Κωνσταντίνος Πλεύρης κατέθεσε αίτηση ασφαλιστικών μέτρων κατά του υπουργείου Παιδείας για να αποσυρθεί το βιβλίο της Ερσης Σωτηροπούλου από τις σχολικές βιβλιοθήκες. Την αίτηση εξέτασε ο δικαστής Δημήτρης Γαβαλάς, οπότε, την 1/8/2007 εξεδόθη απόφαση προσωρινής απόσυρσης του βιβλίου από τις σχολικές βιβλιοθήκες μέχρις ότου εκδικαστεί η αγωγή του αιτούντος. «Μνημείο συντηρητισμού και πνευματικής οπισθοδρόμησης» χαρακτηρίζουν οι εκδόσεις «Κέδρος» την απόφαση, ενώ η Εταιρεία Συγγραφέων χαρακτηρίζει την απόφαση «αυτονοήτως καταδικαστέα και προκλητική». Συνέχεια »
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Το ΚΚΕ έχει, ως γνωστόν, κηρύξει τον πόλεμο. Από το έπος του τέταρτου γύρου, λοιπόν, όπως καταγράφεται καταλεπτώς στον «Ριζοσπάστη», αναδημοσιεύω το κάτωθι πολεμικό ανακοινωθέν της 14ης του μηνός:
Άρθρα (RSS)