Σήμερα κατέβηκα στην Αθήνα για να πρωτοκολλήσω μία αίτηση προς την επιτροπή επιμόρφωσης Β΄επιπέδου Α΄Αθήνας. Οι πληροφορίες την τοποθετούσαν στην οδό Δώρου, στην Ομόνοια. Είχα καιρό να κατέβω σε αυτήν την περιοχή. Η μυρωδιά των ούρων ήταν έντονη σε κάθε γωνία. Κάτι ανθρώπινα ναυάγια παρέπαιαν στις πρασιές του δρόμου. Τάχυνα το βήμα για να βρω την είσοδο. Αναρωτήθηκα πως πηγαίνουν οι υπάλληλοι κάθε μέρα στη δουλειά τους.
Η πόρτα κλειδωμένη. Σου ανοίγουν αφού σε σκανάρουν στην κάμερα του κουδουνιού.
Ολες οι πόρτες των γραφείων σφαλισμένες. Σε κάθε όροφο ένας υπάλληλος κάθεται στο διάδρομο φύλακας, για να διώχνει τους παρείσακτους.
Μετά από ένα τουρ στους ορόφους, και “όχι δεν μπορείτε να το πρωτοκολλήσετε εδώ, πηγαίνετε στον 3ο, 2ο”, κτλ., βρήκα σε μία κλειδαμπαραρωμένη πόρτα με μία επιγραφή. Τρίτη – Πέμπτη 18.00. Τι θέλει να πει o ποιητής; Ούτε γράμμα δε στέλνω αυτήν την ώρα στην οδό Δώρου. Από κάτω διάβασα: πετάξτε τα έγγραφα σε φάκελο και γράψτε το κινητό σας. Ούτε λόγος για αριθμό πρωτοκόλλου. Υποτίθεται ότι οι υπηρεσίες ορίζουν το ωράριό τους για να εξυπηρετηθεί το κοινό. Αυτή η ώρα – χωρίς λήξη μάλιστα-εννοεί ότι έχουμε ραντεβού στις έξι; όχι 18.10 ακριβώς;
Τώρα μάλιστα. Η κλήση μας προωθείται…
Εύγε ω επιτροπή!
Πώς το λέει ο πρωθυπουργός; Υπηρεσιακή ατέλεια;
Άρθρα (RSS)