Ο Γιάννης Γιανναράκης στο Βήμα σχολιάζει την απόφαση της Microsoft να διακόψει η λειτουργία των δικτυακών τόπων της εγκυκλοπαίδειας Encarta:
“Γιατί όμως η Μicrosoft σκοτώνει ένα από τα πιο αγαπημένα παιδιά της; Η απάντηση που δίνει η ίδια είναι απλή: «Η μορφή της παραδοσιακής εγκυκλοπαίδειας άλλαξε. Σήμερα ο κόσμος αναζητεί και χρησιμοποιεί την πληροφορία με σημαντικά διαφορετικούς τρόπους σε σχέση με το παρελθόν».
Φυσικά έχει δίκιο. Μόνο που άργησε πολύ να το καταλάβει… Οχι μόνον η Μicrosoft αλλά και η Βritannica και οι περισσότερες «κλασικές» εγκυκλοπαίδειες όπως και ένα μεγάλο κομμάτι του πνευματικού κόσμου που υφαίνει το γνωσιακό δίκτυο της ανθρωπότητας. Εδώ και μία δεκαετία τα πράγματα άλλαξαν και η Εγκυκλοπαίδεια έπαψε να είναι κιβωτός της γνώσης αλλά μετατράπηκε σε Μίτο της Αριάδνης στους λαβυρίνθους του παγκόσμιου Νου. Νέες Ηλεκτρονικές Εγκυκλοπαίδειες συνδεδεμένες με το Ιnternet φέρνουν τον πλούτο της ανθρώπινης γνώσης στο σπίτι και στο γραφείο μας. Χωρίς αμφιβολία, τόσο η Μicrosoft όσο και η Βritannica προσπάθησαν να προσαρμοστούν στα δεδομένα της νέας εποχής. Γρήγορα όμως βρέθηκαν αντιμέτωπες με το μαρτύριο του Σίσυφου σε νέα- εγκυκλοπαιδικήμορφή. Κάθε νέα ανανεωμένη έκδοση του περιεχομένου τους αποδεικνύονταν τη στιγμή της εμφάνισής της ήδη παρωχημένη καθώς ο ρυθμός εμφάνισης και ανανέωσης των πληροφοριών στο Διαδίκτυο αποδείχθηκε ασύγκριτα ταχύτερος από αυτόν των επιτελείων τους. Αυτό που δεν είχαν αντιληφθεί είναι ότι, για την πλειονότητα των νέων ανθρώπων, η καλύτερη και μεγαλύτερη σύγχρονη εγκυκλοπαίδεια φαίνεται να είναι το ίδιο το Ιnternet! Πραγματικά μοιάζει με μια μεγάλη, αχανή, συνεχώς ανανεούμενη εγκυκλοπαίδεια που τη λημματική της οργάνωση και ταξινόμηση προσφέρουν οι κάθε λογής κατάλογοι όπως το Υahoo! και οι μηχανές αναζήτησης όπως το Google. Οποιος γνωρίζει να θέτει με σωστό τρόπο τα ερωτήματα προς τις μηχανές αναζήτησης και όποιος κατέχει τα μυστικά της πλοήγησης στους λαβυρίνθους του κυβερνοχώρου ανοίγει τις πηγές της γνώσης”.
Φυσικά στην Ελλάδα το Παιδαγωγικό Ινστιτούτο συνεχίζει να “απαγορεύει” τη χρήση της εγκυκλοπαίδειας με το σκεπτικό ότι μπορεί να περιλαμβάνει ανθελληνικές θέσεις για ευαίσθητα θέματα. Στα σχέδια μαθημάτων της Πύλης μας ζητήθηκε από την επιτροπή αξιολόγησης να αντικαταστήσουμε τις παραπομπές στη wikipedia με άλλες εγκυρότερες.
Το Π.Ι. δεν προτείνει κάτι σε αντικατάσταση της εγκυκλοπαίδειας, ούτε μπήκε στον κόπο να ενταχθεί στην ομάδα των συντακτών άρθρων της wikipedia. Απλά κλείνει τα μάτια και τα αυτιά στις εξελίξεις.
«Είναι τόσο αναπάντεχοι οι τρόποι που σε γνωρίζει σήμερα ο κόσμος» λέει η Σαβίνα Γιαννάτου. «Το Ίντερνετ έχει βοηθήσει σ΄ αυτό. Έχει ανοίξει το ενδιαφέρον για νέα ακούσματα- υπάρχει παντού ένα κοινό για κάθε είδος μουσικής. Αρκεί να βρεις τον τρόπο να συναντήσεις αυτό το κοινό».
Στον Ταχυδρόμο των Νέων έθεσαν κάποια βασικά ερωτήματα για τον κινηματογράφο. Ποια είναι τα πιο επιτυχημένα έργα από καταβολής κινηματογράφου; Ποιες είναι οι 100 ταινίες αναφοράς που θα μπορούσαν να αποτελέσουν την ιδανική ταινιοθήκη; Άραγε, οι 100 ταινίες που συναρπάζουν τους Έλληνες θεατές αποκλίνουν από εκείνες που θαυμάζουν οι Γάλλοι ή οι Αμερικανοί; Και πώς μπορεί κανείς να καταρτίσει έναν τέτοιο κατάλογο, εξασφαλίζοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερη αντιπροσωπευτικότητα και αντικειμενικότητα;
Τα αποτελέσματα για το τοπ-10 των ελληνικών προτιμήσεων περιλαμβάνουν μεγάλες θεαματικές αμερικανικές ταινίες και σπουδαίες ευρωπαϊκές:
1. «Πολίτης Κέιν» (1942) του Όρσον Γουέλς
2. «Αποκάλυψη τώρα» (1979) του Φράνσις Φορντ Κόπολα
3. «Ο Νονός» (1972) του Φράνσις Φορντ Κόπολα
4. «Αντρέι Ρουμπλιόφ» (1966) του Αντρέι Ταρκόφσκι
5. «2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (1968) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ
6. «Ραν» (1985) του Ακίρα Κουροσάβα
7. «Blade runner» (1982) του Ρίντλεϊ Σκοτ
8. «Οκτώμισι» (1963) του Φεντερίκο Φελίνι
9. «Ο Λόγος» (1955) του Καρλ Θίοντορ Ντράγιερ
10. «Φάνι και Αλέξανδρος» (1982) του Ίνγκμαρ Μπέργκμαν
Από τις αρχές Μαρτίου κυκλοφορεί το ιστολόγιο του ΕΚΕΒΙ δίνοντας τον δικό του τόνο στη βιβλιοφιλική μπλογκόσφαιρα. Κάνοντας κλικ στο ekebi.wordpress.com οι αναγνώστες-χρήστες του Διαδικτύου μπορούν να παρακολουθούν εκ του σύνεγγυς μερικές από τις πιο χαρακτηριστικές δράσεις του φορέα, να αναζητούν μια σειρά από συνδέσμους-προτάσεις για βιβλιοφιλικά ιστολόγια, συγγραφείς, λέσχες ανάγνωσης και πνευματικά ιδρύματα.
Είναι επίσης «ανοιχτό» σ’ όλους όσοι θέλουν να αναπτύξουν γόνιμο διάλογο, να αναλύσουν και να επιχειρηματολογήσουν σε θέματα που αφορούν τον κόσμο του βιβλίου.
«Ο μέσος καθημερινός άνθρωπος μέσα από τις δυνατότητες του web που του παρέχονται, όπως για παράδειγμα η δυνατότητα να δημοσιεύει, πλημμυρίζεται σταδιακά από έπαρση και μισαλλοδοξία. Χάνει το μέτρο σύγκρισης, προσπαθεί να επιβάλλει την ασημαντότητά του, νομίζοντας ότι είναι ο επόμενος Andy Warhol ή ένας προικισμένος επιστήμονας που πάση θυσία πρέπει να ακουστεί, να έχει φωνή.» -Κωνσταντίνος Β.
Είναι το web η επανάσταση στα χέρια των ανθρώπων ή ένα ακόμα στερεότυπο αναπαραγωγής του υλικού μας κόσμου; Πόσο αλλάζει στ’ αλήθεια την πραγματικότητα γύρω μας και την γνώση μέσα μας. Κι αν, έστω, το αποδεχτεί κανείς σαν χρήσιμο τεχνολογικό εργαλείο, μέχρι πού μπορεί το web να υπηρετήσει την ανάγκη μας για επικοινωνία χωρίς να την υποκαθιστά;
Ήταν παράξενο να σε βάζουν να σκέφτεσαι τέτοια ερωτήματα σε ένα συνέδριο όπου είχαν συρρεύσει κορυφαίοι επιστήμονες απ’ όλο τον κόσμο για να αναδείξουν τις θαυμαστές δυνατότητες επέκτασης του παγκόσμιου Ιστού, του World Wide Web και τις σχεδόν απεριόριστες προοπτικές ανάπτυξής του.Κι όμως, αυτό έκαναν ο Κωνσταντίνος Βήτα και ο Μιχαήλ Μαρμαρινός στο 1ο Παγκόσμιο Συνέδριο για την Επιστήμη του Web, που πραγματοποιήθηκε από τις 18 έως τις 20 Μαρτίου στην Αθήνα, με συνδιοργανωτές το Web Science Research Initiative (WSPI) και το Ίδρυμα Μείζονος Ελληνισμού. Με την ιδιότητα του μουσικού ο πρώτος και του ηθοποιού & θεατρικού σκηνοθέτη ο δεύτερος, συμμετείχαν σε συνεδρία με θέμα “Πολιτιστική Σύγκλιση και Ψηφιακή Τεχνολογία” και διατύπωσαν σκεπτικισμό, κριτική αλλά και δέος για τις σαρωτικές τεχνολογικές εξελίξεις.
Ξεκίνησε η πιλοτική λειτουργία της ηλεκτρονικής βιβλιοθήκης λογοτεχνικών περιοδικών στον κόμβο του ΕΚΕΒΙ με χρηματοδότηση από το Επιχειρησιακό Πρόγραμμα «Κοινωνία της Πληροφορίας» (Γ’ ΚΠΣ).
Φιλοδοξία αποτελεί η συνέχιση του έργου με περισσότερα περιοδικά.
Έχουν ψηφιοποιηθεί περίπου 200.000 σελίδες από τα περιοδικά «Νέα Εστία», «Οδός Πανός», «Πλανόδιον», «Περίπλους», «Το Δέντρο» και «Η Λέξη» και θα είναι διαθέσιμες σε ηλεκτρονική μορφή για όλους τους ενδιαφερόμενους στα μέσα Απριλίου.
Πρόκειται για τα περιοδικά που ανταποκρίθηκαν άμεσα στην υλοποίηση του προγράμματος ύστερα από τη σχετική ενημέρωση από πλευράς ΕΚΕΒΙ.
Ο στόχος είναι να συνεχιστεί το έργο στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδίου ψηφιοποίησης των ελληνικών λογοτεχνικών περιοδικών.
Ανοιχτόν εγκυκλοπαίδεια ντο γράφκεται και τρανείν απ’ ατείντς π’ θέλνε.
«Ελάτεν, εμπέστε, βοηθέστεν, βαλέστε και σεις ντο εξέρετεν αέτς για να τρανείν».
Και για όσους δεν κατανοούν την παραπάνω πρόταση, αναφέρουμε ότι είναι η παρότρυνση, στην ποντιακή διάλεκτο, (ελάτε, μπείτε και βοηθήστε, συμβάλλετε και εσείς με τις γνώσεις σας, για να μεγαλώσει), προς τους απανταχού Ποντίους να στηρίξουν την ποντιακή έκδοση της γνωστής Βικιπαίδειας (Wikipedia).
Ναι, καλά διαβάσατε, από τις αρχές Μαρτίου η Βικιπαίδεια υπάρχει και στην Ποντιακή διάλεκτο, κάτι που αποτελεί ένα ακόμα σημαντικό βήμα για τη διάσωση και διάδοση της σχεδόν 3 χιλιετιών αρχαιοελληνικής αυτής διαλέκτου. Η άδεια επίσημης λειτουργίας της δόθηκε παράλληλα με την αναφορά στον Άτλαντα γλωσσών της UNESCO για την Ποντιακή διάλεκτο.
Το εγχείρημα ανέλαβε και προωθεί, με επιμονή μία ομάδα νέων παιδιών, με πρωτεργάτες ομογενείς της Γερμανίας.
«Είμαστε Πόντιοι στην καταγωγή και αισθανόμαστε ότι έχουμε ηθικό χρέος να συμβάλλουμε στη διάσωση της πολιτιστικής μας κληρονομιάς, μέρος της οποίας είναι και η Ποντιακή διάλεκτος», δηλώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο Ευστάθιος Παπαδόπουλος από την πόλη Ellwangen της Βάδης-Βυρτεμβέργης της Γερμανίας, ένας από τους τρεις νέους που συνέλαβαν την ιδέα και αφιέρωσαν πολύ χρόνο και κόπο, φυσικά σε εθελοντική βάση.
«Λέγοντας «ποντιακή» -προσθέτει- εννοούμε ότι τα άρθρα της συγκεκριμένης εγκυκλοπαίδειας γράφονται αποκλειστικά στην ποντιακή διάλεκτο. Στόχος είναι φυσικά, να γίνει ένας συνδυασμός της νέας τεχνολογίας και της παράδοσης, της γνώσης και της ιστορίας, με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, ώστε στο εξής να μπορεί να ανατρέχει ο κάθε ενδιαφερόμενος, που θέλει να εξασκήσει τις γνώσεις του στην Ποντιακή διάλεκτο, και παράλληλα να καλυφθούν κυρίως τα θέματα ποντιακού ενδιαφέροντος, και όχι μόνο».
Με καταγωγή από το Λουτροχώρι του Δήμου Σκύδρας νομού Πέλλας, έλκοντας της ρίζες του από το Καρς του Πόντου, στα 27 του χρόνια ο Ευστάθιος επιθυμεί, όσο τίποτε άλλο, να μάθουν οι νέοι την Ποντιακή διάλεκτο, αυτή που μιλούν ακόμα οι παππούδες και οι γιαγιάδες τους. Μας επισημαίνει ότι στο Λουτροχώρι όλοι μιλούν τη διάλεκτο, όχι όμως και στη Γερμανία. Ευελπιστεί ότι η Ποντιακή Βικιπαίδεια θα ελκύσει το ενδιαφέρον πολλών νέων ομογενών – και γιατί όχι, η Ποντιακή διάλεκτος να γίνει «μόδα». Σήμερα, μετά από δεκαπέντε μήνες σκληρής και επίμονης δουλειάς, αισθάνεται πολύ μεγάλη ικανοποίηση από το γεγονός ότι μαζί με τους συνεργάτες του, κατάφεραν να εκπληρώσουν όλους τους όρους που θέτει το διεθνές ίδρυμα της «Γουικιμίντια», που είναι υπεύθυνο για κάθε προσπάθεια δημιουργίας νέας Wikipedia.
«Με τον Ηλία Γρηγοριάδη, από το Oberhausen της Γερμανίας, με ποντιακή καταγωγή και αυτός, και τον Κωνσταντίνο Γρηγορούδη, από τη Θεσσαλονίκη, ο οποίος κατάγεται από την Καππαδοκία, γνωριστήκαμε μέσω του Διαδικτύου και παρ΄ όλο που δεν έχουμε συναντηθεί ποτέ από κοντά, εργαστήκαμε αρμονικά και θέσαμε τη δοκιμαστική έκδοση της Ποντιακής Βικιπαίδειας στις 23 Σεπτεμβρίου 2007», σημειώνει ο Ευστάθιος Παπαδόπουλος, ο οποίος είναι υπεύθυνος επικοινωνίας της Ποντιακής Βικιπαίδειας. «Αρχικά, απευθυνθήκαμε στους υπεύθυνους της ελληνικής έκδοσης της Βικιπαίδειας, οι οποίοι όμως ήταν κατηγορηματικά αντίθετοι, λέγοντάς μας ότι το όλο εγχείρημα δεν έχει μέλλον. Η στήριξη ήρθε ανέλπιστα από τον Ολλανδό Meijssen Gerard, υπεύθυνο του Language Commitee της Wikimedia, ο οποίος συνέβαλε καθοριστικά στο να πραγματοποιήσουμε το όνειρό μας».
Δέκα μήνες αργότερα εντάχθηκαν στην αρχική ομάδα και οι μη Πόντιοι, αλλά θερμοί υποστηρικτές της προσπάθειας, ο 16χρονος Ζαχαρίας Διακονικολάου, από την Ιαλυσό της Ρόδου, και ο Άγγελος Παλιουδάκης, από την Αθήνα. Το εγχείρημα πιστοποιήθηκε, όπως προβλέπεται από το καθεστώς λειτουργίας της Wikipedia, μετά από σχετική αλληλογραφία και επαφές που είχε με τους υπεύθυνους του ιδρύματος της «Γουικιμίντια» ο Θεοφάνης Μαλκίδης, Δρ. Κοινωνικών Επιστημών.
Σήμερα, η Ποντιακή Βικιπαίδεια περιέχει 174 άρθρα και έπεται συνέχεια. Μέχρι το τέλος του χρόνου, με τη συμπλήρωση 1.000 άρθρων, οι συντελεστές της Ποντιακής Βικιπαίδειας σχεδιάζουν να συναντηθούν στην Ελλάδα, ίσως και στη Θεσσαλονίκη. Παράλληλα, ονειρεύονται να πετύχουν την προώθηση δημιουργίας της Βικιπαίδειας στην Αρχαία Ελληνική, με τη βεβαιότητα ότι θα προσελκύσει το ενδιαφέρον και πολλών φιλελλήνων στα πέρατα της γης που τη διδάσκονται.
Αν θέλετε και εσείς να μάθετε ντο εν (τι είναι) η Ποντιακή Βικιπαίδεια, μπορείτε να επισκεφτείτε την ιστοσελίδα: http://pnt.wikipedia.org
Για όσους δεν γνωρίζουν, το VirusTotalείναι ένα Free Online website, που αναπτύσσεται από την Hispasec Sistemas, ένα ανεξάρτητο εργαστήριο ασφάλειας IT και είναι υπεύθυνο για τον ελέγχο ύποπτων αρχείων χρησιμοποιώντας τις πιο γνωστές μηχανές Antivirus, “σκανάρωντας” σε πραγματικό χρόνο αρχεία, που εμείς του έχουμε ορίσει από τον υπολογιστή μας .
Έτσι πολύ απλά μας διευκολύνει, εκτός της γρήγορης ανίχνευσης των όποιων τυχών virus, worms, trojans, και malware, στο να έχουμε μια συνολική στατιστική εικόνα για το αρχείο μας σε σχέση με την εκάστοτε συμπεριφορά των μηχανών που το έλεγξαν.
Όπως και να έχει όσοι έχουν αμφιβολίες για κάποιο αρχείο τους δεν έχουν παρά να κάνουν μια βόλτα στο VirusTotal το οποίο σημειωτέον έχει βραβευτεί από το PC World Magazine, ως ένα από τα 100 καλύτερα προϊόντα του 2007 στην κατηγορία των Security Web Site.
«Ημέρες δόξας» γνωρίζει το δημοφιλές social network (SNS) Twitter. Απόδειξη, η αύξηση 1.374% που σημείωσε στον αριθμό των επισκεπτών του, από πέρυσι τον Φεβρουάριο, ξεπερνώντας τους επτά εκατομμύρια επισκέπτες από μόλις 475.ΟΟΟ που είχε πέρυσι, σύμφωνα με την εταιρεία μέτρησης της επισκεψιμότητας «Nielsen».Μάλιστα το Twitter κατόρθωσε να ξεπεράσει την αύξηση της επισκεψιμότητας ακόμη και του Facebook, του πλέον επιτυχημένου SNS. Το Facebook σημείωσε στην ίδια περίοδο σημείωσε μικρότερη αύξηση στην επισκεψιμότητα, μόλις 228%, φθάνοντας τα 65.7εκατυμμύρια χρήστες σε σχέση με πέρυσι.
Πάντως, μαζί με τις επιτυχίες ήρθαν και τα πρώτα προβλήματα για τους ιδιοκτήτες του Twitter.
Όπως αναφέρουν πολλοί φανατικοί χρήστες του, το Twitter άρχισε να παρουσιάζει τα πρώτα «σημάδια τεχνικής κόπωσης», καθώς είναι ουκ ολίγα.τα παράπονα ότι μπλοκάρει ο server του λόγω επισκεψιμότητας.
Αλλοι πάλι, κυρίως παλιοί χρήστες του Twitter, παραπονιούνται ότι η αυξημένη δημοφιλία του, το καθιστά αδιάφορο.
«Το Twitter κάποτε ήταν προστατευμένο από τους mainstream χρήστες του ίντερνετ ενώ τώρα πια δεν είναι», παραπονιέται ένας παλιός χρήστης του, σύμφωνα με το CNN.
Αντίθετη άποψη πάντως φαίνεται να έχει η Λάουρα Φίτον (Laura Fitton), συγγραφέας του βιβλίου «Twitter for Dummies», αναφέροντας πως «είναι λογικό ότι θα υπάρξουν όλων των ειδών οι χρήστες στο Twitter και θα το χρησιμοποιήσουν για διαφορετικούς σκοπούς». «Είναι αναπόφευκτο να υπάρξει αυτή η αντίδραση από τους παλιότερους χρήστες», αναφέρει.
Η δημοτικότητα του Twitter ανέβηκε κατακόρυφα όταν έγιναν γνωστά μέσα από το SNS, γεγονότα που συντάραξαν την κοινή γνώμη, όπως οι τρομοκρατικές επιθέσεις στη Βομβάη της Ινδίας ή h προσγείωση που κατάφερε να κάνει Αμερικανός πιλότος στον ποταμό Hudson σώζοντας εκατοντάδες επιβάτες.
Από την άλλη μεριά ένας 36χρονος χρήστης του Twitter από Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ, αντιμετώπισε διασκεδάζοντας τα επαναλαμβανόμενα προβλήματα που τον εμπόδισαν να μπει με επιτυχία στο αγαπημένο του SNS και διοργάνωσε πάρτι συγκεντρώνοντας 300 άτομα προκειμένου να το… γιορτάσουν. Μεταξύ των προσκεκλημένων ήταν και ο Αυστραλός καλλιτέχνης που συνεργάστηκε με το Twitter για να σχεδιάσει την «φάλαινα», η οποία εμφανίζεται στις οθόνες των υπολογιστών ως ένδειξη αποτυχημένης εισόδου στο site.
Η μεγαλύτερη άνοδος (17,6%) στη χρήση του Διαδικτύου από τα ελληνικά νοικοκυριά σημειώθηκε την τελευταία τετραετία, σύμφωνα με τα στοιχεία της ετήσιας μέτρησης του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας (ΚτΠ).
Τέσσερα στα δέκα σπίτια είναι πλέον συνδεδεμένα με το Διαδίκτυο, αν και ο ηλεκτρονικός υπολογιστής υπάρχει μόνο στο 54% των ελληνικών νοικοκυριών. Κι όμως -σύμφωνα πάντα με τους ίδιους δείκτες- η γενιά των 35-54 εξακολουθεί να υστερεί στην αξιοποίηση των νέων τεχνολογιών σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο. Προφανώς, την αύξηση φέρνει -όπως πάντα σχεδόν σε θέματα τεχνολογίας- η νέα γενιά, το ηλικιακό γκρουπ των 16-24 δηλαδή, που συμβαδίζει με τους Ευρωπαίους συνομηλίκους της στη χρήση του pc και του Ιnternet.
Ενας στους τρεις Ελληνες πάντως χρησιμοποιεί τις υπηρεσίες του Ιστού εβδομαδιαίως, ενώ και η καθημερινή χρήση αυξήθηκε αρκετά (66% μέσα στο 2008). Το σημαντικό είναι ότι πλέον οι συμπολίτες μας δεν χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο μόνο για να «γκουγκλάρουν» κάποια απορία τους ή για να στείλουν και να λάβουν e-mails. Το 64% των χρηστών πραγματοποιεί τηλεφωνικές κλήσεις και βιντεοκλήσεις μέσω net, επικοινωνεί μέσω στιγμιαίων μηνυμάτων, ανταλλάσσει απόψεις σε διάφορα ηλεκτρονικά fora και blogs, ένας στους δύο «κατεβάζει» μουσική, ενώ ένας στους πέντε παίζει διαδικτυακά παιχνίδια. Δυστυχώς, όλα αυτά τα ευχάριστα συμβαίνουν κυρίως στις πόλεις, γιατί η ελληνική επαρχία βρίσκεται ακόμη αρκετά πίσω σε ό,τι αφορά στις νέες τεχνολογίες.
Και μπορεί μέσα στις ψηφιακές περιηγήσεις τους οι Ελληνες να ανακαλύπτουν και τις ηλεκτρονικές δημόσιες υπηρεσίες, ακόμη όμως δεν έχουν ούτε καν προσεγγίσει τα ευρωπαϊκά πρότυπα. Πάντως, επτά στις είκοσι βασικές δημόσιες υπηρεσίες είναι πλήρως διαθέσιμες ηλεκτρονικά, ενώ μόνο ένας στους πέντε Ελληνες τις χρησιμοποιεί. Από την άλλη πλευρά, το e-banking δεν δείχνει να αξιοποιείται επαρκώς από τους χρήστες. Μόνο το 12% δηλώνει ότι χρησιμοποιεί το Διαδίκτυο στις συναλλαγές του με τις τράπεζες -κυρίως λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης και φόβο για διαρροή προσωπικών δεδομένων, όπως για παράδειγμα οι κωδικοί των καρτών- σε αντίθεση με το ευρωπαϊκό 27%. Τέλος, ένα ακόμη σημαντικό στοιχείο αποτελεί και το γεγονός ότι, ενώ το ηλεκτρονικό εμπόριο συνεχίζει να κινείται σε πολύ χαμηλά επίπεδα, οι ελληνικές επιχειρήσεις -και ειδικά οι «μεγάλες», αυτές δηλαδή που απασχολούν περισσότερα από δέκα άτομα- διαθέτουν ψηφιακό προφίλ εφάμιλλο των ευρωπαϊκών.
Ένα άκρως αυτοσαρκαστικό και ενδεχομένως προφητικό πρωταπριλιάτικο αστείο σκαρφίστηκε η βρετανική εφημερίδα «Τhe Guardian», ανακοινώνοντας στους αναγνώστες της ότι κλείνει την έντυπη έκδοση έπειτα από 188 χρόνια για να αρχίσει να δημοσιεύεται στο Τwitter. Όσο για τον περιορισμό στην έκταση των κειμένων που θέτει η δημοφιλής ιστοσελίδα του Διαδικτύου, η εφημερίδα επικαλείται «ειδικούς» που βεβαιώνουν ότι οποιαδήποτε ιστορία μπορεί να γραφτεί με 140 χαρακτήρες…
Δεν είναι εύκολο να αποδώσεις στα ελληνικά την έκφραση «pass it along», αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση θα μπορούσαμε να πούμε απλά «διάδωσέ το». Κι ας πρόκειται για πρόγραμμα που ξεκίνησε στην Καλιφόρνια και βασίζεται στην έννοια της ανταπόδοσης. Η Γιασμίν Ανταμς, για παράδειγμα, δεν είχε φανταστεί ποτέ ότι θα έμενε άστεγη στη ζωή της. Και όμως βρέθηκε στα 18 της χωρίς σπίτι. Η μητέρα της πέθανε, ο πατέρας της δεν μπορούσε να πληρώνει άλλο ενοίκιο στο Λος Αντζελες. Οταν τους έγινε έξωση, συγγενής προθυμοποιήθηκε να φιλοξενήσει τον μικρό της αδερφό και τον πατέρα, και η Ανταμς βρέθηκε να κοιμάται σε καναπέδες και πατώματα φίλων, μέχρι που δεν έβρισκε ούτε αυτό. «Φοβόμουνα να ζητήσω βοήθεια».
Εκεί που δεν το περίμενε, βρέθηκε με ένα τσεκ 2.000 δολαρίων, χρήματα για να καλύψει το ενοίκιο δύο μηνών, να αγοράσει κρεβάτι, σεντόνια, πιάτα και μια κουρτίνα μπάνιου. Η καλή νεράιδα του… παραμυθιού; Δύο άγνωστοι. «Δεν το πίστευα. Δεν με ήξεραν καν και όμως έκαναν τόσα για μένα», λέει το 18χρονο κορίτσι.
Αυτή είναι η φιλοσοφία του προγράμματος «Pass it along», που ξεκίνησε πριν από 8 χρόνια από δύο εύπορους επιχειρηματίες, οι οποίοι, ευγνώμονες για την προσωπική τους επιτυχία, θέλησαν να το ανταποδώσουν βοηθώντας ανθρώπους σε απόγνωση. Οι δυο τους κατέθεσαν το ποσό των $ 870.000 στο California Community Foundation, αναθέτοντας στα μέλη της οργάνωσης να βρουν ποιοι έχουν ανάγκη από οικονομική ενίσχυση.
Είναι λίγες οι φορές που δίνονται χρήματα μεμονωμένα σε ανθρώπους. Συνήθως αντίστοιχες οργανώσεις φιλανθρωπικού χαρακτήρα εντοπίζουν ομάδες.
Και αντίθετα με πολλούς «φιλάνθρωπους», οι ιδρυτές τού «διάδωσέ το», θέλουν να μείνουν τα ονόματά τους έξω από βραβεύσεις, ευχαριστήρια σημειώματα… Σχεδόν μια δεκαετία αργότερα παραμένουν «ανώνυμοι». Εκτοτε έχουν βοηθήσει 392 ανθρώπους. Θέτουν όμως κανόνες. Και ζητούν από τους παραλήπτες των χρημάτων να επιστρέψουν το καλό που τους έγινε, όχι υλικά αλλά με καλοσύνη. Υπεύθυνος της οργάνωσης λέει: «Μιλάμε για ανθρώπους που μετά βίας επιβιώνουν. Δεν θα τους ζητούσαμε ποτέ να γυρίσουν τα λεφτά. Τους ζητάμε όμως να επιστρέψουν τη χάρη που τους έγινε, κάνοντας κάτι καλό για κάποιον άλλον… Να μαγειρέψουν για τον ηλικιωμένο γείτονα, να ψωνίσουν από τον μπακάλη για κάποιον ανήμπορο, να κρατήσουν συντροφιά σε έναν μοναχικό άγνωστο».
Κάπως έτσι «σώθηκε» ένα 29χρονο αγόρι που είχε βαρεθεί να μπαινοβγαίνει στη φυλακή, το μόνο που ήθελε ήταν χρήματα για να αγοράσει ένα κομπιούτερ και έναν εκτυπωτή, για να εγκαταλείψει τις συμμορίες και να επιστρέψει στο σχολείο. «Συνειδητοποίησα ότι κάποιος θέλησε να επενδύσει σε μένα, κάτι που δεν έκανα για τον εαυτό μου ούτε εγώ ο ίδιος», λέει ο Γουίλιαμ Λινάρτες. «Ομως επειδή το έκαναν, δεν θα τους απογοητεύσω. Τίποτα δεν μπορεί να με σταματήσει τώρα».
Η σοκολάτα βοηθάει σημαντικά τη μνήμη μας και βελτιώνει τις επιδόσεις μας στα μαθηματικά, σύμφωνα με ερευνητές του πανεπιστήμιου Νορθάμπρια, στη Μεγάλη Βρετανία.
Τα αποτελέσματα των μελετών δείχνουν ότι εκείνοι που κατανάλωσαν σοκολάτα κατά τη διάρκεια της επανάληψης των μαθημάτων τους, θυμόντουσαν περισσότερα μετά την ολοκλήρωση της ανάγνωσης.
Η ενίσχυση της εγκεφαλικής αυτής δραστηριότητας οφείλεται σε χημικές ουσίες που περιέχει η σοκολάτα, τις πολυφενόλες, οι οποίες αυξάνουν τη ροή του αίματος στον εγκέφαλο.
Τα σταματημένα σχολικά λεωφορεία, στη μιάμιση το μεσημέρι, επί της οδού Ιπποκράτους, ανήκουν σε κάποιο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο. Είναι ακριβώς η ώρα που τα παιδιά (οκτώ με δέκα χρόνων) βγαίνουν από τη στοά του θεάτρου «Ακροπόλ» για να ανεβούνε στα λεωφορεία, έχουν καθώς φαίνεται παρακολουθήσει κάποια παράσταση παιδικού θεάτρου. Η «επικίνδυνη» απόσταση που έχουν να καλύψουν είναι ουσιαστικά το ενάμισι μέτρο ανάμεσα στην έξοδο της στοάς και την είσοδο του λεωφορείου, όσο ακριβώς είναι το άνοιγμα του πεζοδρομίου. Φωνάζουν και χειρονομούν ευχαριστημένα, κανένα δεν φαίνεται πρόθυμο να ξεφύγει από την ουρά που έχει ήδη σχηματιστεί. Η μια απ΄ τις δασκάλες, ωστόσο (γύρω στα τριάντα πέντε, σωστό φιγουρίνι) τα επιπλήττει ήδη σκαιότατα, μη τυχόν κανένα τους απομακρυνθεί. Έχει πάρει, ήδη, την έκφραση του παραπτώματος που έχει συμβεί και είναι υποχρεωμένη να το πατάξει. Όταν μάλιστα αντιλαμβάνεται κάποιον περαστικό να την κοιτάζει εμβρόντητος, για τη συμπεριφορά της, φωνάζει δυνατά, εις επήκοον όλων των περαστικών: «Θα μας κάνουν τώρα και παρατήρηση, γιατί είμαστε εντάξει στα καθήκοντά μας». Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι της δασκάλας αυτής, της χρειαζόταν οπωσδήποτε ο δημόσιος χώρος για να υπογραμμίσει πόσο συνεπής είναι στις υποχρεώσεις της. Ήθελε να δείξει πόσο μεγάλη αισθάνεται την ευθύνη της μόνο και μόνο γιατί γινόταν αντιληπτή. Χωρίς να σημαίνει ότι θα ήταν λιγότερο σκαιή μέσα στην ίδια την αίθουσα του σχολείου. Αν κάτι έχει στραβώσει μέσα στον κόσμο σήμερα, είναι πως ο καθένας φαντάζεται πως με την ίδια άνεση θα μπορούσε να είναι, ταυτόχρονα, οδοντίατρος, ηθοποιός, δάσκαλος, αρχιτέκτονας ή δικηγόρος, φτάνει να έχει σπουδάσει σε μια σχετική σχολή. Κι ενώ θα γινόταν να το δεχτείς για όλες τις άλλες ιδιότητες, ειδικότητες, επαγγέλματα ή λειτουργήματα, είναι αδύνατον να το συλλάβεις όσον αφορά στην έννοια και στο ποιόν του δασκάλου. Αν το καλοσκεφτούμε, όλη η ιστορία της ανθρωπότητας έχει εξελιχθεί ή έχει καθυστερήσει χάρη στη σχέση του δασκάλου με τον μαθητή. Μην υποκύψουμε στον μελοδραματισμό ότι ένας δάσκαλος είναι υπεύθυνος, γιατί του έχει εμπιστευτεί η Πολιτεία «άπλερες» ψυχούλες. Θα έπρεπε η έννοια της Πολιτείας να εξοστρακισθεί από την υπόθεση της Παιδείας, καθώς έχει μεταβληθεί σ΄ ένα άλλοθι ώστε για τις οποιεσδήποτε παραλείψεις της να μπορούν να σηκώνουν οι δάσκαλοι τα χέρια ψηλά, αφού δεν είναι οι ίδιοι που ευθύνονται.
Η σχέση δασκάλου και μαθητή, για να είναι γόνιμη, δημιουργική, εσαεί εποικοδομητική (ακόμη κι όταν ο μαθητής έχει γίνει ο ίδιος δάσκαλος), χρειάζεται ν΄ αντιμετωπίζεται κι απ΄ τις δυο πλευρές ως μια σχέση που θα ήταν αδύνατον να μην υπάρξει. Ότι ο δάσκαλος θα είχε ανακαλύψει τον συγκεκριμένο μαθητή του, όσα εμπόδια κι αν είχαν παρεμβληθεί για να τον αποτρέψουν στην προσπάθειά του να τον έχει μαθητή. Όλα τα εγχειρίδια και τα βιβλία για την αναθεώρηση της έννοιας του σχολείου ή την κατάργησή του, της μαθητείας δηλαδή, προέρχονται από ανθρώπους που δεινοπάθησαν στα παιδικά τους χρόνια, όσον αφορά στους δασκάλους τους. Αν κάτι μας γλυκαίνει σε όλη μας τη ζωή, όσα βάσανα κι αν μας επιφυλάσσει η τελευταία, είναι οι αναμνήσεις μας από τους παππούδες και τους δασκάλους. Πράγμα που σημαίνει πως το μόνο που κρατάει τον άνθρωπο όρθιο, είναι η έννοια της διαδοχής τόσο στον φυσικό χώρο του αίματος όσο και στον υπό κατάκτηση της Παιδείας. Είτε σε άγιο έχει εξελιχθεί κανείς είτε σε κακούργο, θα έχει αναρωτηθεί, έστω για μια φορά στη ζωή του, πότε και πώς να πέθανε άραγε ο δάσκαλος ή η δασκάλα του της πρώτης ή της δεύτερης τάξης στο Δημοτικό. Ενώ μπορεί να μην έχει αναρωτηθεί για τον μαγαζάτορα με τον πολυτελέστερο φούρνο, έστω κι αν προμήθευε ψωμί στον ίδιο και την οικογένειά του.
Δεν χρειάζεται να σκαλίσεις πολύ τα πράγματα για να θυμηθείς τα θαύματα που γίνονταν στα σχολεία, όταν ο μαθητής συνειδητοποιούσε τον δάσκαλο τόσο στερημένο όσο τον εαυτό του και τους γονείς του, όταν μοιράζονταν όλοι την ίδια φτώχεια κι ανέχεια. Μην αναρωτιόμαστε τι συμβαίνει με την Παιδεία. Όσα προγράμματα κι αν εκπονηθούν, όσες αλλαγές κι αν γίνουν στα σχολικά βιβλία, όσες πολιτιστικές εκδηλώσεις κι αν ενσωματωθούν στις ώρες των «κανονικών» μαθημάτων, ακόμη κι αν κάθε μαθητής διαθέτει λάπτοπ κι όλα τα σχολεία μια άριστη υποδομή τεχνογνωσίας, η Παιδεία θα παραμένει κυριολεκτικά στον αέρα, όσο ο μαθητής θα συνειδητοποιεί τον δάσκαλο ως έναν άψογο επαγγελματία που τον προετοιμάζει για μια επίζηλη κοινωνικά θέση.
Το TrustedPlaces.com έκανε την εμφάνιση του στο Ίντερνετ το 2006, αποτέλεσμα του… επιχειρηματικού «μικροβίου» των δύο ιδρυτών του, του 30χρονου σήμερα Σωκράτη Παπαφλωράτου και του Γάλλου Ουαλίντ αλ-Σακάφ. Κάτοικοι Λονδίνου και οι δύο, εντόπισαν την ευκαιρία για τη δημιουργία μιας υπηρεσίας στο Ίντερνετ, στην οποία θα απευθυνόταν όσοι ψάχνουν νέα μέρη για να διασκεδάσουν στην πόλη.
Ιδιαίτερο χαρακτηριστικό του TrustedPlaces είναι ότι οι κριτικές για όλα τα εστιατόρια, τα μπαρ και τα κλαμπ που φιλοξενούνται στις σελίδες του είναι γραμμένες από τους ίδιους τους θαμώνες τους και μέλη του trustedplaces. Όπως μας εξηγεί ο Σωκράτης, «στόχος μας ήταν η δημιουργία ενός χώρου στο Ίντερνετ όπου ο καθένας θα μπορεί να μοιράζεται τις εμπειρίες από τις εξόδους του στην πόλη, καλές και κακές, ένας οδηγός πόλης που αναπτύσσεται δυναμικά από τους ανθρώπους που ζουν σε αυτή». Εξάλλου, όπως πολύ σωστά παρατηρεί ο ίδιος, ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσεις μια πόλη είναι να ρωτήσεις τους κατοίκους της.
Ανάπτυξη στα πρότυπα των κοινωνικών δικτύων
Το χαρακτηριστικό αυτό έδωσε μια ιδιαίτερη δυναμική σε όλη την προσπάθεια, καθιστώντας το trustedplaces στην ουσία ένα διευρυμένο κοινωνικό δίκτυο εξειδικευμένο στη διασκέδαση της πόλης, τα μέλη του οποίου αυτή τη στιγμή έχουν γράψει περισσότερα reviews από όσα περιλαμβάνει το κατεξοχήν brand της συγκεκριμένης αγοράς, το TimeOut, με προϊστορία 15 χρόνων. «Μέσα σε δύο χρόνια κατορθώσαμε να έχουμε περίπου 40.000 reviews, για 375.000 επιχειρήσεις σε 800 πόλεις στον κόσμο, ενώ ο αριθμός των επισκεπτών της υπηρεσίας είναι κατά κάτι λιγότεροι από ένα εκατομμύριο το μήνα», αναφέρει ο Σωκράτης.
Τις πιο ακραίες αντιδράσεις, από ενθουσιασμό μέχρι φρίκη, μπορεί να προκαλέσει το «Πίστευε και γέλα», ένα ντοκιμαντέρ για τους «μύθους» γύρω από τη θρησκευτική πίστη και τις καθόλου «χριστιανικές» πρακτικές της οργανωμένης θρησκείας. Δημιουργός του, ο Μπιλ Μάερ, μια από τις κοφτερές γλώσσες της αμερικανικής τηλεόρασης, που μέσα από το τοκ σόου του σατιρίζει την πολιτική και κοινωνική επικαιρότητα.
Στο «Πίστευε και γέλα», που σκηνοθέτησε ο Λάρι Τσαρλς («Borat»), ο Μάερ βάζει στο στόχαστρο τη θρησκεία, τις αφέλειες γύρω από την πίστη και τα δόγματα με τρόπο που μπορεί να εξοργίσει όσους ασχολούνται λίγο περισσότερο με τη θρησκεία από ένα απλό «πάτερ ημών». Ωστόσο, η ταινία έχει ένα έτοιμο κοινό σε εκείνους που βλέπουν με καχυποψία τους μηχανισμούς εξουσίας και χειραγώγησης, που κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει ότι υπάρχουν στην οργανωμένη πίστη.
Στόχος η θρησκεία
Στην ταινία, ο Μπιλ Μάερ ταξιδεύει σε διάφορους θρησκευτικούς τόπους στον κόσμο όπου συζητά με πιστούς, θεολόγους, κληρικούς, ακόμη και με ηθοποιούς που παίζουν σε θρησκευτικές «Ντίσνεϊλαντ» για τον Θεό και τη θρησκεία κάνοντάς τους ερωτήσεις στις οποίες απολαμβάνει να τους βλέπει να σηκώνουν τα χέρια ψηλά. Οπως λέει ο ίδιος, «από το 1993 που ξεκινήσαμε το Politically Incorrect (προηγούμενη τηλεοπτική εκπομπή του), εδώ δηλαδή και πάνω από μιάμιση δεκαετία, είχα τη χαρά να κάνω την οργανωμένη θρησκεία έναν από τους πιο δημοφιλείς στόχους μου». Και ο ίδιος ο πρωτότυπος τίτλος δείχνει τη σαρκαστική διάθεση του Μάερ. Η ταινία λέγεται Religulous, συνδυασμός των λέξεων Religious (θρησκευτικός ή θρησκευόμενος) και Rediculous (γελοίος).
Σύμφωνα με εκτιμήσεις, μέσα στο 2009 θα ‘παραχθούν’ 4-5 exabytes — δηλαδή τέσσερα με πέντε εκατομμύρια terabytes — νεας, μοναδικής πληροφορίας παγκοσμίως από ιδιώτες και επιχειρήσεις, εξαιρώντας αυτή που παράγεται σε μεγάλα επιστημονικά κέντρα στα πλαίσια ερευνητικών προγραμμάτων (βλ. CERN) ή κυβερνήσεων. Στην εποχή των πολλαπλών διαθέσιμων Terabytes για οικιακή χρήση στην Ευρώπη, τις ΗΠΑ αλλά και αναπτυσσόμενες χώρες, της συνδεσιμότητος που μετριέται σε πολλαπλά (μερικές φορές δεκάδες ή ακόμη και εκατοντάδες) Mbits ανα δευτερόλεπτο, ενός πολιτισμού ανοιχτής και άμεσης πρόσβασης στη παγκόσμια πληροφορία και της δυνατότητας επαναχρησιμοποίησης αυτής σε κάποιες περιπτώσεις (βλ. Creative Commons, Ανοιχτό Λογισμικό κλπ.), το νούμερο ίσως να μη φαντάζει όσο εντυπωσιακό όσο θα έπρεπε. Όμως είναι. Και εκτός αυτού μεγαλώνει κάθε χρόνο με ταχύτατους ρυθμούς.
Ενα από τα βασικά προβλήματα που θα αντιμετωπίσουμε στο εγγύς μέλλον, ή ορθότερα αντιμετωπίζουμε ήδη ως πολιτισμός, μια ωρολογιακή βόμβα που μέχρι σήμερα συστημικά είτε αγνοούμε, είτε απλώς επιλέγουμε να αποφύγουμε, να μεταθέσουμε δηλαδή τις όποιες προσπάθειες αντιμετώπισής της για το μέλλον είναι αυτή της διατήρησης της πληροφορίας. Μιας πληροφορίας που πλέον τόσο εύκολα — και σε τόσο μεγάλο όγκο — μπορούμε να δημιουργήσουμε.
Αν αναζητάτε έναν τρόπο να ζωντανέψετε την τάξη σας, οι συνάδελφοί σας ανά τον κόσμο έρχονται σε αρωγή σας. Η ευδοκίμηση είναι στο χέρι σας. Παραθέτουμε τα αποτελέσματα του διαγωνισμού Google Ancient Rome in 3D Curriculum Competition!
Grades 9-12
Benjamin Johnson της Hampden Academy in Hampden, Maine για για το σχέδιο μαθήματος, Walking in the Footsteps of the Romans (Διαθέσιμο και video , στο YouTube ).
Amy Rechtiene του Lake Norman High School in Mooresville, North Carolina για το σχέδιο μαθήματος, A tour of Rome Fit for an Emperor
Sarah Ellery της Montgomery Bell Academy in Nashville, Tennessee για το σχέδιο μαθήματος, Walking with the Emperors
Grades K-8
Cheryl Davis του Acalanes Union High School District in Lafayette, California για το σχέδιο μαθήματος, Roman Holiday with the Ancients
Jennifer Wagner του Calvary School in Wildomar, California and Kathy Shields of Creek View Elementary in Alpharetta, Georgia για το σχέδιο μαθήματος, Archy-the-Arch
Ingrid Gustafson και Carol Alcusky του Sarah Gibbons Middle School in Westborough, Massachusetts για το σχέδιο μαθήματος, The Roman Record
Λοιπόν είναι διαπιστωμένο. Το σύνδρομο της Πολυάννας λειτουργεί. Αλλιώς πως να εξηγήσεις την επιτυχία κάποιων σειρών τύπου “Νταντά αμέσου δράσης” και “Νοικοκυρές σε απόγνωση”. Διαβάζω και σε ένα blog: “Διότι δεν ξέρετε πόσο διασκεδαστικό είναι να γυρνάς τη νύχτα στο σπίτι, να ξαπλώνεις μέσα στα σκοτάδια και να πιάνεις με το χέρι σου το μαλλιαρό κεφάλι μίας κούκλας που βρίσκεται στο μαξιλάρι σου! Ένα ταράκουλο το παθαίνεις! Ανασύρονται από το μυαλό σου μνήμες από τον Τσάκι, την Κατάρα κι άλλα πολλά! Και καλά να είναι κούκλα! Όταν σηκωθείς πάλι μέσα στο μαύρο σκοτάδι και πατήσεις ξιπόλητος πάνω στο ξέμπαρκο Lego που περιμένει καρτερικά την πατούσα σου στο χαλί, τότε τι κάνεις; Ή ουρλιάζεις στα άγρια χαράματα και παθαίνουν όλοι στο σπίτι ανακοπή, ή ξυπνά μέσα σου η Μαρία της σιωπής και υποφέρεις βουβά, αγκαλιασμένος με το κούφωμα…”
Στα Νέα λοιπόν που αγαπούν την επιστημοσύνη (β.λ. έρευνες στην εκπαίδευση) επιστράτευσαν τον Άλαν Κάζντιν, καθηγητή Ψυχολογίας και Παιδοψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ και διευθυντή του Κέντρου Γονικής και Παιδικής Κλινικής Αγωγής στο ίδιο πανεπιστήμιο για να απαντήσουν στο βασανιστικό ερώτημα που μας στοιχειώνει: “Πώς αντιμετωπίζεται ένας «μικρός τύραννος”;
Η ΤΙΜΩΡΙΑ
● Έρευνες έχουν δείξει ότι με την τιμωρία δεν διορθώνεται η κακή συμπεριφορά του παιδιού (κι όμως η νταντά αμέσου δράσης όλο δωμάτια τιμωρίας χρησιμοποιεί και υποτίθεται έχει αποτέλεσμα – υποθέτω μέχρι να ολοκληρωθεί το γύρισμα της εκπομπής)
● Με την τιμωρία το παιδί δεν μαθαίνει τι να κάνει και σπανίως μαθαίνει τι να μην κάνει
Η ΣΥΖΗΤΗΣΗ
● Δεν είναι βέβαιο ότι με τη συζήτηση βελτιώνεται η συμπεριφορά του παιδιού. (oleum et operam perdidi – παλιό λατινικό ανέκδοτο)
Ωστόσο, με τη συζήτηση το παιδί:
α. βελτιώνει τις γλωσσικές δεξιότητές του
β. αναπτύσσει τις ικανότητές του στη λογική σκέψη (για να σας σπάει τα νεύρα στο διηνεκές)
γ. αυξάνει τις πιθανότητες να συζητά στην εφηβεία με τους γονείς πράγματα που το απασχολούν (μαμά έμεινα έγκυος και θα το κρατήσω, ενώ σιδερώνετε αμέριμνα το τριακοσιοστό πουκάμισο)
Ο ΕΠΑΙΝΟΣ
● Η έστω και μικρή βελτίωση της συμπεριφοράς πρέπει να αναγνωρίζεται από τον γονέα είτε λεκτικά είτε με ένα μικρό «δώρο» (π.χ. να του χαρίσετε 15 λεπτά πριν πάει για ύπνο) (κι ενώ εσείς κρατάτε τα μάτια σας με σπιρτόξυλα)
ΤΟ ΠΑΙΧΝΙΔΙ
● «Θα σου απαγορεύσω να κάνεις κάτι. Για να δούμε; Μπορείς να παραμείνεις ήρεμος;». (ούτε με σφαίρες)
● Αλλάξτε ρόλους. Πολλά παιδιά διασκεδάζουν παίζοντας τους γονείς και λέγοντας «όχι» στον γονέα που υποδύεται το παιδί
Χρειάζεται ηρεμία και υπομονή (αυτά είναι πορίσματα του Γιέηλ, όχι παίζουμε)
Γιατί να κινήσετε γη και ουρανό για να αντιμετωπίσετε ένα πρόβλημα που θα διορθωθεί από μόνο του; Αυτή η προσέγγιση, ωστόσο, απαιτεί αρκετή δόση ηρεμίας, πειθαρχίας και υπομονής από τους γονείς. Ακόμη και αυτοί οι γονείς, όμως, που θυμίζουν μοναχούς του Ζεν, πρέπει να έχουν υπόψη τους ότι μια συνήθεια που εγκαταλείπει ένα παιδί με τον καιρό είναι πιθανό να επιστρέψει και μάλιστα σε χειρότερο βαθμό από ποτέ.
όπως όλοι γνωρίζετε στα καταστήματα που μας σερβίρουν τους καφέδες μας, μας εκμεταλλεύονται υπερχρεώνοντας τα ροφήματα, κερδοσκοπώντας εις βάρος των απλών καταναλωτών.
Ένα απλό προϊόν που στα σούπερ μάρκετ κοστίζει ανάμεσα στα 0,75 – 4 ευρώ η συσκευασία, στα καφέ που βρίσκονται σε κεντρικά σημεία και στις περιοχές αναψυχής και διασκέδασης της Αθήνας, των μεγάλων αστικών κέντρων και των τουριστικών προορισμών, οι τιμές ξεπερνούν κάθε φαντασία. Ένας ελληνικός καφές ξεκινάει από 2,5 ευρώ, η τιμή εκκίνησης του γαλλικού ειναι στα 3 ευρώ, ενώ ο καπουτσίνο – ως προϊόν ιταλικής φινέτσας και μόδας – ξεκινάει στα 3,5 ευρώ.
Όλα αυτά συμβαίνουν την ώρα, που στο εξωτερικό οι τιμές αυτών των υπηρεσιών, δεν ξεπερνούν ούτε κατά το ήμισυ των παραπάνω “ελληνικών” τιμών.
Συνήθως οι τιμές του καφέ εκτινάσσονται σε περιόδους πολέμου. Τελικά, η Ελλάδα βρίσκεται σε ακήρυχτο πόλεμο με τη γενιά των 700 ευρώ – τους συνήθεις πελάτες, λόγω ηλικίας, των καφετεριών. Τα παιδιά αυτά τιμούν τον παραδοσιακό τρόπο συνεύρεσης και κοινωνικοποίησης των Ελλήνων, δίνοντας με αυτό τον τρόπο ζωή και οικονομική στήριξη στις επιχειρήσεις και στους χιλιάδες εργαζόμενους αυτών.
Καλούμε λοιπόν όλους εσάς να διεκδικήσετε δυναμικά τον απαιτούμενο σεβασμό προς τον πελάτη, την τσέπη του και τη νοημοσύνη του.
Το Σάββατο 11 Απριλίου 2009 δεν θα πάμε για τον καθιερωμένο καφέ με φίλους. Ας απολαύσουμε τη βόλτα μας στα μαγαζιά και στους δρόμους και ας μαζευτούμε στα σπίτια μας για καφέ.
Αν λοιπόν αυτές οι επιχειρήσεις θέλουν να επιβιώσουν εν μέσω κρίσης, ας ρίξουν τις τιμές, προκειμένου να διατηρήσουν την πελατεία τους.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Ο Γιάννης Γιανναράκης στο Βήμα σχολιάζει την απόφαση της Microsoft να διακόψει η λειτουργία των δικτυακών τόπων της εγκυκλοπαίδειας Encarta:
Άρθρα (RSS)