Σας έχει τύχει να μυρίσετε την “καινουργίλα” καθώς μπαίνετε στο ολοκαίνουργο αυτοκίνητό σας. Αν ξέρεατε ότι αυτή η μυρωδιά είναι εξαιρετικά βλαβερή;
Επικίνδυνες για την υγεία χημικές ενώσεις εντόπισαν οι επιστήμονες του Πανεπιστημίου Κρήτης σε εσωτερικούς και εξωτερικούς χώρους στην Αθήνα και στο Ηράκλειο Κρήτης.
Οπως προέκυψε από τις μετρήσεις των ειδικών,η έκθεση των πολιτών σε πολυβρωμιωμένους διφαινυλαιθέρες (Ρolybrominated Diphenyl Εthers – ΡΒDΕ)- τοξικές ουσίες που ενοχοποιούνται για ορμονικές διαταραχές, νευρολογικά προβλήματα,όγκους στο ήπαρ και άλλες βλάβες- είναι μεγαλύτερη στους εργασιακούς χώρους, κυρίως σε γραφεία όπου υπάρχουν ηλεκτρονικοί υπολογιστές, σε καταστήματα πώλησης ηλεκτρονικών συσκευών και στα Ιnternet cafes.Στα σπίτια και στους εξωτερικούς χώρους τα… μηχανάκια των μετρήσεων έδειξαν μικρότερες συγκεντρώσεις.Υψηλά ήταν και τα επίπεδα των ΡΒDΕ στο εσωτερικό των αυτοκινήτων,κυρίως των νεοτέρων σε ηλικία.
Οι Μέγας Αλέξανδρος, Αριστοτέλης, Ελευθέριος Βενιζέλος, Ιωάννης Καποδίστριας, Κωνσταντίνος Καραμανλής, Θεόδωρος Κολοκοτρώνης, Γεώργιος Παπανικολάου, Περικλής, Πλάτωνας και Σωκράτης, είναι με αλφαβητική σειρά οι δέκα δημοφιλέστεροι Έλληνες και Ελληνίδες όλων των εποχών, όπως αναδείχθηκαν απο τις ψήφους του κοινού.
Η ψηφοφορία για την επιλογή του μεγαλύτερου Έλληνα, ήδη ξεκίνησε και θα διαρκέσει έως τις 18 Μαΐου.
Η ψηφοφορία θα γίνεται μέσω της ιστοσελίδας greatgreeks.skai.gr, μέσω σταθερού τηλεφώνου στο 9011- 40 50 -40 και μέσω sms στο 19-400, γράφοντας Ε κενό και τον αριθμό που αντιστοιχεί στον κάθε Έλληνα.
Αναλυτικότερα πληροφορίες για την ψηφοφορία στην ιστοσελίδα της εκπομπής.(greatgreeks.skai.gr).
Από την ερχόμενη Δευτέρα 2 Μαρτίου και κάθε Δευτέρα στις 10 το βραδυ, θα προβάλλεται ξεχωριστά, ο καθένας απο τους 10 επικρατέστερους Έλληνες.
Από τις χιλιάδες εφαρμογές που μπορεί να βρει κάποιος στο AppStore, την υπηρεσία της Apple για το iPhone, τη μεγαλύτερη απήχηση δεν έχουν εκείνες με κάποια περιορισμένη, έστω, λειτουργικότητα για τη διάσημη πλέον συσκευή. Αντίθετα, στην πρώτη θέση των προτιμήσεων των χρηστών κυριαρχούν «ψυχαγωγικές» εφαρμογές που χρησιμοποιούν την οθόνη αφής του κινητού τηλεφώνου για να προσομοιώσουν ένα ποτήρι που γεμίζει με μπύρα, ή για να παράγουν παράξενους, αδιάκριτους ήχους με το άγγιγμα της οθόνης.
Μία εφαρμογή τέτοιου χαρακτήρα, το iSteam, ανεπτυγμένη εξ’ ολοκλήρου από τρεις Έλληνες, παρέμεινε για αρκετές ημέρες στην κορυφή των προτιμήσεων των χρηστών του AppStore, προκαλώντας θετικά σχόλια από εξειδικευμένα sites και blogs του εξωτερικού. Η λειτουργία της συγκεκριμένης εφαρμογής είναι απλή: Φυσώντας στο ακουστικό του iPhone, η οθόνη αφής του τηλεφώνου θαμπώνει με ατμούς. Στη συνέχεια ο χρήστης καθαρίζει τους ατμούς με το χέρι του, όπως ακριβώς θα σκούπιζε ένα θαμπωμένο τζάμι, αποκαλύπτοντας και πάλι την επιφάνεια της οθόνης, με τρόπο όμως τόσο ρεαλιστικό ώστε δε λείπουν ακόμη και οι σταγόνες υγροποιημένου ατμού που κυλούν στην οθόνη, υπακούοντας μάλιστα απόλυτα τους νόμους της φυσικής και της βαρύτητας. Είναι κάτι τόσο απλό, δεν έχει στην κυριολεξία καμία ουσιαστική χρησιμότητα, δεν υπάρχει κανένας εμφανής λόγος για να το έχει κάποιος στο κινητό του – πόσο μάλλον να πληρώσει ένα δολάριο για να το αποκτήσει – και όμως, την Πρωτοχρονιά το iSteam ήταν κύρια είδηση του Gizmodo.com και μέχρι σήμερα έχει γίνει τρεις φορές πρωτοσέλιδο στο Digg.com.
O Billy Collins, διακεκριμένος Αμερικανός ποιητής διαβάζει το ποίημα του “Οι νεκροί” ενώ παρακολουθούμε ένα animation του Juan Delcan of Spontaneous.
Στο youtube μπορείτε να δείτε αρκετές τέτοιες προσπάθειες animated poetry.
The dead are always looking down on us, they say,
while we are putting on our shoes or making a sandwich,
they are looking down through the glass-bottom boats,
of heaven as they row themselves slowly through eternity.
They watch the tops of our heads moving below on earth,
And when we lie down in a field or on a couch,
Drugged perhaps by the hum of a warm afternoon,
They think we are looking back at them,
which makes them lift their oars and fall silent and wait,
like parents, for us to close our eyes.
Η Μαριάννα Τζιαντζή από τη στήλη της στην Καθημερινή ζωγραφίζει το μέλλον μας:
Η νέα φτώχεια δεν θα είναι ρακένδυτη. Χάρη στα χαμηλά μεροκάματα της Κίνας, τα παπούτσια και τα ρούχα θα παραμείνουν προσιτά, έστω και πλαστικά και, επομένως, μάλλον δεν θα επανεμφανιστούν οι μπουγαδοκλέφτες. Πιο αισθητή θα είναι η νέα οικονομική και επαγγελματική τάξη πραγμάτων στους τομείς της υγείας, της παιδείας, των μετακινήσεων και της κατοικίας, της φροντίδας των παιδιών και των ηλικιωμένων. Χάρη στις νέες προσφορές, όλο και πιο πολλοί θα μιλούν «απεριόριστες ώρες» με το κινητό τους, χωρίς ο συνομιλητής τους να βλέπει τα χαλασμένα δόντια τους. Αναμενόμενες είναι οι αλλαγές στη σχέση πόλης και υπαίθρου, ενώ το κοτέτσι θα αποδειχτεί πιο χρήσιμο από το μπάρμπεκιου ή την πισίνα. Η επιστροφή στο χωριό θα είναι η νέα μορφή υποχρεωτικού οικοτουρισμού.
Κορίτσια και αγόρια από σπίτι. Οι άνεργοι μάλλον δεν θα συνωστίζονται στις αίθουσες διαλέξεων, στις γκαλερί, στις πολιτικές εκδηλώσεις, στις παρουσιάσεις βιβλίων (εκτός και αν ακολουθεί μπουφές). Μια παλιά μόδα, το οικουρείν ή cocoonig, επανέρχεται με νέο περιεχόμενο, καθώς όλο και πιο πολύ θα αποφεύγουμε την έξοδο και τα έξοδα. Με την έλευση της ψηφιακής τηλεόρασης, με την τιμή των συσκευών full high definition να μειώνεται και τον αριθμό των καναλιών να πολλαπλασιάζεται και με τον άφθονο ελεύθερο (για την ακρίβεια, άνεργο) χρόνο, η τηλεθέαση θα αυξηθεί. Πολλοί θα τη βρίσκουν διαδικτυακά ? εξάλλου, η ψηφιακή κοινωνική δικτύωση είναι πιο βολική από τα πάρτι ρεφενέ της Κατοχής. Οι εικονικοί φίλοι του Facebook είναι και πιο οικονομικοί.Αντί για ουρές στα συσσίτια, αντί για καραβάνια κατεστραμμένων αγροτών που θα παίρνουν τον δρόμο για τη Δύση, όπως στα «Σταφύλια της οργής», αντί για τη γαλακτερή λάμψη της ασπρόμαυρης τηλεόρασης, όπως τη διακρίναμε πίσω από τα ξένα τζάμια, τώρα η απατηλή φυγή από την ύφεση θα είναι η καθήλωση μπροστά σε οθόνες υψηλής ευκρίνειας. Η Ελίζαμπεθ Γουόρεν, μια Αμερικανίδα νομικός ειδικευμένη στις πτωχεύσεις, λέει ότι «η Νέα Υφεση θα είναι σε μεγάλο βαθμό αόρατη καθώς οι άνθρωποι θα βιώνουν τη στέρηση ιδιωτικά, όχι στη δημόσια σφαίρα». Η αγορά προσφέρει άφθονα υλικά συσκευασίας και έτσι η νέα φτώχεια θα είναι αμπαλαρισμένη: θα την κρύβουν οι τοίχοι του σπιτιού, τα παλιά καλά μας ρούχα, τα γκατζετάκια και οι μικροσυσκευές μας, τα μεταπτυχιακά μας και τα αγγλικά που μάθαμε στα κόλετζ.
Αν αντέχετε τα δύσκολα στο βίντεο θα δείτε ένας οδοντίατρο του δρόμου επί το έργον στην Ινδία…
Οταν ο γκουρού της ηλεκτρονικής επιχειρηματικότητας Ελληνοαμερικανός Τζέισον Καλακάνις, έλεγε στην «Κ» πριν από λίγες ημέρες ότι «Χωρίς ρίσκο δεν υπάρχει ανταμοιβή, τολμήστε να μεγαλουργήσετε …», δεν ήξερε ότι η φράση του, ήδη, έχει βρει στη χώρα μας πρόσφορο έδαφος. Εχοντας ακολουθήσει τη συμβουλή του πολύ πριν διατυπωθεί, το ίδιο τονίζουν σήμερα στην «Κ» νέοι που τόλμησαν να επενδύσουν στις νέες τεχνολογίες και το Ιντερνετ απολαμβάνοντας σήμερα την επιτυχία των εμπνεύσεών τους. «Αρκεί μια ιδέα», λένε, «μια ιδέα μπορεί να σε οδηγήσει παντού. Ακολουθήστε το ένστικτό σας, τα νέα μέσα μάς δίνουν απεριόριστες δυνατότητες». Εχοντας δημιουργήσει και «ανεβάσει» από ιστοσελίδες αγοραπωλησίας αυτοκινήτων και δημοπρασιών έως site ανάπτυξης «προχωρημένων» λογισμικών με εφαρμογές έως πρότινος αδιανόητες, μια γενιά νέων ανθρώπων στη χώρα μας δεν φαίνεται να αρκείται στα «700 ευρώ» και στα περιορισμένα περιθώρια ανέλιξης και αναγνώρισης στις «συμβατικές» εταιρείες. Μπορεί ακόμη να απέχουμε πολύ από τα επίπεδα νέας επιχειρηματικότητας άλλων κρατών, όμως το βέβαιο είναι ότι, επιτέλους, «κάτι κινείται κι εδώ». «Είναι ένας ανατροφοδοτούμενος κύκλος», λέει στην «Κ» ο Νίκος Αναγνώστου, δημιουργός του greekstartups.com, του νέου online καταλόγου των ελληνικών startup εταιρειών (όπως είναι ο διεθνής όρος για τις νεοσύστατες εταιρείες που δραστηριοποιούνται στον χώρο του Ιντερνετ, των νέων τεχνολογιών, της καινοτομίας), που μετρά περίπου 40 καταχωρίσεις. «Οσο ο κόσμος βλέπει τέτοιες προσπάθειες να υλοποιούνται ?και κυρίως να πετυχαίνουν? τόσο περισσότερο αυτή η ομάδα θα μεγαλώνει. Εχουν υπάρξει πάντως εξαιρετικά πρωτότυπες σχετικές απόπειρες στη χώρα μας». Η «Καθημερινή» παρουσιάζει σήμερα ορισμένες από αυτές.
Η κυρία Χριστίνα Κουλούρη, καθηγήτρια Νεότερης Ιστορίας στο Πανεπιστήμιο Πελοποννήσου παρεμβαίνειστο διάλογο για την παιδεία γράφοντας για υπερπαραγωγή απόψεων αλλά ορατότητα μηδέν
Οι εικόνες των βανδαλισμών, η αναίτια βία, η υποβάθμιση των πτυχίων, η απαξίωση των πανεπιστημιακών δασκάλων αποτελούν αναμφίβολα συμπτώματα της γενικευμένης κρίσης στην εκπαίδευση (αλλά και στην κοινωνία συνολικά). Το βασικό και πιο ανησυχητικό σύμπτωμα αυτής της κρίσης, ωστόσο, είναι το άγχος των νέων παιδιών, η ανασφάλεια και τα ψαλιδισμένα φτερά τους. Φτάνουν στο Πανεπιστήμιο χωρίς πυξίδα. Εχουν συνθλιβεί τα προηγούμενα χρόνια για να πετύχουν έναν στόχο που οι περισσότεροι δεν τον έχουν επιλέξει. Μια φυγόκεντρος επιλογή τούς έχει πετάξει σε τμήματα της επαρχίας που μοιάζουν με πνευματική εξορία. Και δεν μπορούν να οραματιστούν ένα μέλλον. Στην περίπτωση της ανώτατης εκπαίδευσης η εξάντληση της συζήτησης στα περί ασύλου είναι υποκριτική. Προφανώς υπάρχει ζήτημα και εκεί. Δεν λύνεται ωστόσο μόνο με νομικές ρυθμίσεις. Το πρόβλημα δεν έγκειται στην έλλειψη νόμων αλλά στη μη εφαρμογή τους ή σωστότερα στην επιλεκτική εφαρμογή τους.
Ενα αλλιώτικο δίκτυο κοινωνικοποίησης για παιδιά και εφήβους που πάσχουν από σοβαρές αρρώστιες και που έχουν ειδικές ανάγκες δημιούργησε ένας αυστραλέζικος οργανισμός, με την ελπίδα, μέσω αυτού, να απαλύνουν κάπως τα προβλήματα που έχουν. Το www.livewire.org.au έχει περίπου μια εβδομάδα ζωής και αμέσως το παραλλήλισαν με το δημοφιλές Facebook. «Είναι μια προσπάθεια να κάνουμε αυτά τα παιδιά να νιώσουν ότι δεν υστερούν σε τίποτα από τους συνομηλίκούς τους. Δημιουργώντας e-φιλίες πιστεύουμε ότι είναι ευκολότερο να αντεπεξέλθουν στα προβλήματα που αντιμετωπίζουν. Η εφηβεία είναι από μόνη της δύσκολη υπόθεση, πόσο μάλλον όταν υπάρχουν προβλήματα υγείας. Και το Livewire μπορεί να λειτουργήσει θετικά, χωρίς τους φόβους που επιφυλάσσουν τα αντίστοιχα MySpace και Facebook», ανέφερε στο Reuters ο διευθυντής τους site Ομάρ Καλίφα.
Το Nylon μας παρουσιάζει τον κύκλο της ψηφιακής ενημέρωσης.
Η βασική ιδέα προέρχεται από το άρθρο για το ?διαμάντι των ειδήσεων? (news diamond) του Paul Bradshaw. Σύμφωνα με το μοντέλο του Ινδού blogger Mishra, ο κύκλος που ακολουθεί συνήθως κάθε μη προγραμματισμένη είδηση είναι ο παρακάτω:
1. Twitter Alert: Κάποιος που βρίσκεται κοντά στην είδηση (γεωγραφικά ή με άλλο τρόπο) στέλνει μια σύντομη ενημέρωση μέσω του Twitter.
2. Blog Post: Ειδησεογραφικοί οργανισμοί και bloggers πιάνουν την είδηση και γράφουν ένα σύντομο σχετικό post, συνήθως με ένα link στο Tweet ή την φωτογραφία που στάλθηκε μέσω του Twitter.
3. Άρθρο / Πακέτο: Οι ειδησεογραφικοί οργανισμοί θα μετατρέψουν την είδηση σε άρθρα 300 (συνήθως) λέξεων για τις εφημερίδες ή τα portals τους ή σε 3λεπτα (συνήθως) ρεπορτάζ για την τηλεόραση.
4 Πλαίσιο: bloggers, παραδοσιακά Media, και μέλη της Wikipedia θα αρχίσουν αμέσως να συλλέγουν επιπλέον πληροφορίες και συνοδευτικό υλικό που δημιουργεί μια πλήρη εικόνα γύρω από την είδηση.
5. Ανάλυση: bloggers και παραδοσιακά Media προσφέρουν ανάλυση σε βάθος γύρω από το θέμα, και τα Media (συνήθως) ζητούν συνεντεύξεις από τους bloggers που έβγαλαν πρώτοι την είδηση ή έχουν να προσφέρουν μια ενδιαφέρουσα οπτική στο θέμα.
6. Διάλογος: η συζήτηση συνεχίζεται στα σχόλια των blogs και των portals (σ. δική μου – ναι, όλα τα παραδοσιακά Media θα επιτρέπουν το σχολιασμό, δεν το συζητάμε αυτό?), στο Twitter, σε social networks, σε social voting και social bookmarking ιστοσελίδες.
7. Customization. Όλο το θέμα, μέσα από όλες τις πιθανές μορφές και πηγές, θα είναι διαθέσιμο σαν αρχείο ώστε να είναι εύκολα αναζητήσιμο, σε RSS Feeds και άλλες μορφές, ώστε να γίνεται mashup με άλλες πληροφορίες.
Διαβάζουμε για τις εξελίξεις στο ΒΗΜΑ στο mediablog. Οι επιτελείς της εφημερίδας, που συμμετέχουν στα συνέδρια της WAN, έχουν καταλάβει ότι η έντυπη ενημέρωση σε λίγα χρόνια θα είναι παρελθόν, καθως τα νέα που δημοσιεύονται στην εφημερίδα είναι παλιά και τα άρθρα γνώμης δεν αρκούν για να επιβιώσει ένα καθημερινό φύλλο. Έτσι, η εφημερίδα που διαθέτει κύρος και βαρύτητα σκοπεύει να επικεντρώσει την προσπάθεια του προσωπικού της στο internet βάζοντας το ως προτεραιότητα.
Στα πρότυπα του βρετανικού GUARDIAN, που από το 2006 εφαρμόζει την πρακτική του ?web-first?,φαίνεται να κινούνται οι επιτελείς του ΒΗΜΑΤΟΣ, καθώς αποφάσισαν να δίνουν προτεραιότητα στην ηλεκτρονική έκδοση της εφημερίδας για όσες ειδήσεις δεν ?αντέχουν? ως την έντυπη έκδοση.
Τα πανεπιστήμια απολαύουν σχεδόν πλήρη ελευθερία στον αριθμό των φοιτητών που θα δεχτούν. Η εισαγωγή βασίζεται κατά κανόνα στο βαθμό του απολυτηρίου (Abitur) σε συνδυασμό με μια ειδική αρχή μεταξύ των κρατιδίων που ρυθμίζει το μέσο όρο της βαθμολογίας που απαιτείται για κάθε σχολή. Ειδικότερα, οι μαθητές που έχουν φοιτήσει σε γενικά ή επαγγελματικά δευτεροβάθμια σχολεία έχουν επιλέξει αντίστοιχους κύκλους μαθημάτων και έχουν πετύχει στις απολυτήριες εξετάσεις, έχουν το δικαίωμα να εισαχθούν σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα. Εκτός από το απολυτήριο που οδηγεί σε τυπικά ελεύθερη πρόσβαση, σε ορισμένες περιπτώσεις υπάρχουν ειδικά γνωστικα ή επαγγελματικής εμπειρίας και ικανότητας κριτήρια. Σε ορισμένα κρατίδια, οι μαθητές που, ενώ έχουν επαγγελματική εμπειρία και κατάρτιση, δεν διαθέτουν τον απολυτήριο τίτλο εισαγωγής, μπορούν με ειδικές εξετάσεις (τεστ καταλληλότητας, συνέντευξη κ.λπ.) να αποδείξουν ότι διαθέτουν τις απαιτούμενες γνώσεις για τη φοίτηση σε ένα ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα.
Γαλλία
Εξετάσεις και προπαρασκευή
Απαιτείται η απόκτηση του baccalaureate, η οποία επιτυγχάνεται με προφορικές και γραπτές εξετάσεις περίπου σε 10 μαθήματα. Αυτό εκδίδεται από εξουσιοδοτημένα πανεπιστήμια στο τέλος μιας ακαδημαϊκής χρονιάς, τουλάχιστον έπειτα από 225 ώρες μαθημάτων.
Ομως, για τα πανεπιστημιακά Ινστιτούτα Τεχνολογίας (Grandes Ecoles) (Πολυτεχνείο, Ιατρική, μηχανικοί υπολογιστών κ.λπ.) απαιτούνται πρόσθετες ειδικές εξετάσεις και υπάρχουν προπαρασκευαστικά κέντρα (δημόσια) ενώ υπολογίζεται και ο μέσος όρος των βαθμών των δύο τελευταίων τάξεων του Λυκείου.
Φιλανδία
Εξετάσεις από τα ΑΕΙ
Ο αριθμός των νεοεισαχθέντων κάθε χρονιάς καθορίζεται από τα πανεπιστήμια μέσα στο πλαίσιο που θέτει το υπουργείο Παιδείας. Σε γενικές γραμμές υπάρχει περιορισμένος αριθμός θέσεων σε όλες τις σχολές. Για τη φοίτηση σε κάποιο ανώτατο εκπαιδευτικό ίδρυμα απαιτείται η αποφοίτηση από τη δευτεροβάθμια εκπαίδευση, καθώς και εξετάσεις σε ειδικά μαθήματα ανάλογα το τμήμα.
Τα πανεπιστημιακά ιδρύματα έχουν τον πρώτο λόγο στις προϋποθέσεις εισαγωγής, ενώ τα κριτήρια, οι εισαγωγικές εξετάσεις, οι προθεσμίες, τεστ εισαγωγής κ.λπ. διαφοροποιούνται ανά ίδρυμα και γίνονται με αποκλειστική ευθύνη των ίδιων των πανεπιστημίων. Σε ορισμένες περιπτώσεις απαιτείται απόδειξη ειδικών ικανοτήτων (π.χ. Ακαδημία Τεχνών). Συνέχεια »
Με το κράτος να απουσιάζει και τους φορείς να αδυνατούν να βοηθήσουν, η μόνη ελπίδα τους… επαφίεται στον πατριωτισμό κάποιων φιλάνθρωπων συμπατριωτών μας…
«Το όνομά μου είναι Γιώργος. Πρόσφατα πέρασα καρκίνο -ευτυχώς τον ξεπέρασα. Είμαι από την Πάτρα, αλλά έχω έρθει στην Αθήνα και ζω μόνος μου. Ζητώ να μου χαρίσουν καναπέ κρεβάτι…».
Είναι μόλις 27 ετών, αλλά η αρρώστια πρόλαβε να του χτυπήσει την πόρτα. Μόλις κατάφερε να βγει νικητής, ο Γιώργος Μήτσιος αποφάσισε να πάρει τη ζωή στα χέρια του και να στηριχτεί στις δικές του δυνάμεις. Επιασε δουλειά σε εταιρεία τηλεφωνίας και προσπαθεί σιγά σιγά να στήσει το μικρό σπιτικό του. «Αρωγό» στην προσπάθεια για το νέο ξεκίνημά του ο Γιώργος έχει μια… ιστοσελίδα.
Πρόκειται για το www.xariseto.gr. Μια ιστοσελίδα που παίζει στο Ιντερνετ τον ρόλο των κλασικών αγγελιών προς… άγρα φιλανθρωπικής συνείδησης.
«Η ιδέα πάνω στην οποία βασίζεται η ιστοσελίδα μας είναι η ανακύκλωση και η αμοιβαία βοήθεια των μελών μας», δηλώνει στο «Εθνος της Κυριακής» ο υπεύθυνος του xariseto.gr Μάκης Προδρόμου. Η εγγραφή αλλά και η χρήση του site είναι εντελώς δωρεάν. Η εγγραφή ως μέλους εξυπηρετεί την ιστοσελίδα σε επίπεδο στατιστικών και αλληλοϋποστήριξης. Την επόμενη Κυριακή το xariseto.gr θα κλείσει έναν χρόνο λειτουργίας και ήδη μετράει 2.000 μέλη, περισσότερες από 750 προσφορές και 195.000 επισκέπτες.
«Ανήκω κι εγώ στη γενιά των 700 ευρώ. Η απόφαση να μείνω μόνος μου έχει σχέση με τη διάθεσή μου να ξεφύγω από τα δύσκολα που πέρασα και να κάνω μια καινούργια αρχή. Μέχρι να μου χαρίσουν τον καναπέ, έμενα σε φουσκωτό στρώμα και σε ράντζο. Αν και είμαι άτομο με ειδικές ανάγκες, η πολιτεία δεν προβλέπει κάτι για να με βοηθήσει. Δεν θα τα κατάφερνα χωρίς την ανθρώπινη βοήθεια που μου ήρθε μέσω του xariseto», μας λέει.
ΓΥΜΝΑΣΙΟ ΚΑΛΛΙΘΕΑΣ Η βιβλιοθήκη γέμισε με βιβλία
«Εμαθα για το xariseto.gr και ενημέρωσα τον σύλλογο γονέων και κηδεμόνων του 4ου Γυμνασίου Καλλιθέας. Μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα τα βιβλία άρχισαν να… καταφτάνουν. Σήμερα, η βιβλιοθήκη έχει σχεδόν γεμίσει με χρήσιμα βιβλία, ενώ μας χάρισαν ακόμη και εγκυκλοπαίδεια!», μας εξηγεί ο Γιάννης Αναστασάκης. Οι γονείς περιμένουν κι άλλους… πιστούς που θα θελήσουν να χαρίσουν βιβλία με εκπαιδευτικό περιεχόμενο. «Με αυτόν τον τρόπο καταφέραμε να περάσουμε τη γραφειοκρατία τού να ζητήσουμε και να εγκριθεί κονδύλι για την αγορά βιβλίων για το σχολείο μας», καταλήγει.
Ο Τήλαφος επισημαίνει: “Στην κοινωνία των ηλεκτρονικών μέσων και του διαδικτύου υπάρχουν ομάδες (κι ομάδες). Ομάδες πιστών των “κοινωνικών μέσων”, ομάδες φανατικών των blogs, ομάδες οπαδών του “Ανοιχτού λογισμικού”. Πολλές φορές έξυπνοι επιχειρηματίες ντύνονται τον άσπρο χιτώνα του “αγαθού” και χαρίζοντας candies, cookies και δωρεάν υποδομές καλούν τα πλήθη στον αγώνα του “αγαθού” να κατακτήσει τη γη. Μερικές φορές ο επιχειρηματίας λέγεται Google, και οι περισσότερες πληροφορίες στο διαδίκτυο καταγράφονται απ’ αυτόν.Η Google κρατάει κάθε αναζήτηση που εσείς ή εγώ έκανα ποτέ στην βάση δεδομένων της. Έχουν τη διεύθυνση του ημέηλ μου, το ημερολόγιο, τα έγγραφά μου, τα εξελόφυλλά μου, τους σελιδοδείκτες μου, τη διεύθυνσή μου (από το Google Maps), φωτογραφίες του σπιτιού μου (Google Streetview), τις λίστες των φίλων μου (Orkut), το ιστολόγιό μου (Blogger), τις φωτογραφίες μου (Picasa), τα βίντεό μου (YouTube), τις ιστοσελίδες μου (Googlepages), τις λίστες αποδεκτών μου (Google groups), την ιστορία των αγοραπωλησιών μου (Google checkout), τα αρχεία στον τοπικό μου δίσκο (Google desktop), το ιατρικό ιστορικό μου (Google Health), τον αριθμό του κινητού μου (Google SMS), την ιστορία του chat μου (Google talk), τη λίστα των ενημερωτικών ροών μου (Google news reader), τα αρχεία της συμμετοχής μου σε έργα Ανοιχτού Λογισμικού (Google code), τις σημειώσεις μου (Google notebook).”
Δεν μπορώ παρά να οδηγηθώ σε συνειρμούς. Γιατί κάτι τέτοιους ξύπνιους επιχειρηματίες διαθέτει και ο πολύπαθος τομέας της επιμόρφωσης στις ΤΠΕ. Κατά καιρούς ντύνονται το μανδύα του αγαθού που φροντίζει για τη διάδοση των ΤΠΕ, πολιορκούν τα γραφεία ειδικών και γενικών γραμματέων, τσεπώνουν τις ευρωπαϊκές επιδοτήσεις και όταν τα πράγματα σκουραίνουν, γιατί π.χ. έχουν μείνει απλήρωτοι όλοι οι άλλοι, ανερυθρίαστα βγάζουν την ουρά τους απέξω και δείχνουν με το δάχτυλο τους υπαλλήλους του Υπουργείου. Κι ας έχουν φροντίσει οι ίδιοι να τοποθετηθούν σε αυτή τη θέση!
Ο Homo scriptus ανιχνεύει από το σύνολο ης κοινότητας όλα τα tweets που είχαν ελληνικές λέξεις και δεν ήταν αυτοματοποιημένα με το twitterfeed.
Σύνολο tweet με ελληνικά: 8.223 – από αυτά τα 4.445 ήταν απαντήσεις.
Το γενικό σύνολο των tweets που καταγράφηκαν, μαζί με αυτά που ήταν αποκλειστικά στα αγγλικά ή σε Greeklish είναι 21.535 – από τα οποία τα 10.206 ήταν απαντήσεις.
Συμπέρασμα: Μόνο το 38,2% των tweets που κάνουν οι Έλληνες είναι στα ελληνικά!
Ο Αλέξης Σταμάτης μετά από μία περιήγηση στην ελληνική μπλογκόσφαιρα και υποπίπτοντας σε ένα ορθογραφικό lapsus γράφει στο μπλογκ του: “Περιδιαβαίνοντας εσχάτως κάποια μπλογκ, όχι αναγκαστικά καλλιτεχνικού χαρακτήρα, μου έκανε εντύπωση το πόσο καλογραμμένα κείμενα συναντάς. Ο υπολογιστής δεν μας συνέδεσε μόνο μεταξύ μας, μας προπόνησε και στο γράψιμο, μας βελτίωσε αφηγηματικά και στιλιστικά. Ψάχνοντας, βρίσκει κανείς παραγράφους διαμάντια, φράσεις κοσμήματα, αλλά και σκέψεις εξαιρετικές. Ένα το κρατούμενο.
Το δεύτερο που μου έκανε εντύπωση είναι το πόση μελαγχολία αναδύεται μέσα από πολλά από αυτά τα ενδιαφέροντα κείμενα. Μια μελαγχολία όμως ειδικού τύπου, σαν η ανθρωπινή φύση που τα κατέστρωσε να έχει απόλυτη επίγνωση του τι συναίσθημα επιτρέπει να διαρρεύσει. Ωστόσο πίσω από την ενδιαφέρουσα συλλογιστική, τις λυρικές εξάρσεις και το γλυκόπικρο ύφος των συγκεκριμένων κειμένων, υποψιάζομαι ότι έχω να κάνω με κάποιον «συγγραφέα» που δεν είναι κατ? ουσία μελαγχολικός, αλλά τον υποδύεται. Κι αυτό το λέω δίχως καμία μομφή. Ο «συγγραφέας» υποδύεται τον μελαγχολικό για να κρύψει κάτι αφάνταστα πιο ουσιώδες. Για να κρύψει τον απελπισμένο.
Κάποτε η «μελαγχολία» ήταν ένας «καταραμένος» μανδύας, μια γοητευτική άλως που σήμαινε πρόσθετη ευαισθησία, αυτοκαταστροφική τάση, παραγνωρισμένη μεγαλοφυΐα, (και αρκετές φόρες επιτυχημένο μασκάρεμα). Ήταν μια μάσκα για να καλύψει συνήθως ένα έλλειμμα. (λίγοι οι αληθινοί «καταραμένοι» που κάηκαν σαν τα ρωμαϊκά κεριά) Σήμερα η μελαγχολία έχει γυρίσει από τη ανάποδη. Επιστρατεύεται για να καλύψει μια βαθιά απελπισία, ένα σπαρακτικό αδιέξοδο στο οποίο έχει οδηγήσει η εποχή.
Οι νέοι άνθρωποι που κατά κανόνα γράφουν σε αυτά τα ιστολογικά δεν κοιτάζουν το ηλιοβασίλεμα και θρυμματίζονται. Εκφράζονται έτσι γιατί είναι ο μόνος τρόπος που τους έμεινε. Διότι αν μπορούσαν κάποιοι να εκφράσουν εκείνο που ακριβώς αισθάνονται θα ήταν ίσως απλά κραυγές. Και η κραυγή δεν συντίθεται από κανένα γράμμα του αλφαβήτου.”
Τι λέτε πάμε μια βόλτα στο φεγγάρι?? Τώρα με το Google moon πάμε άνετα έτσι για να δούμε που πάτησαν οι άνθρωποι για πρώτη φορά. Το Google Maps πάει στο φεγγάρι! Σε συνεργασία με το NASA Ames Research Center που προσφέρει το φωτογραφικό υλικό, η Google δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες να πλοηγηθούν στη Σελήνη, να περάσουν από όλα τα σημεία ενδιαφέροντος του χάρτη και να δουν φωτογραφίες. Το Google Moon είναι ένας συναρπαστικός τρόπος να εξερευνήσετε το νέο κόσμο του διαστήματος, ξεκινώντας από τον δορυφόρο της γης.
«Μη γενικεύεις ποτέ. Να είσαι περίπου ακριβής. Οι συγκρίσεις είναι τόσο κακές όσο και τα κλισέ σε μια έκθεση. Η υπερβολή είναι ένα εκατομμύριο φορές χειρότερη από κάθε άλλο νοηματικό λάθος. Η παθητική φωνή πρέπει να αποφεύγεται. Ποτέ μην ξεκινάς μια πρόταση με ένα σύνδεσμο…». Τα σημεία που θα πρέπει να προσέξει κανείς γράφοντας μια έκθεση αθροίζονται σε 14. Αλλά θα μπορούσαν να είναι και περισσότερα, λιγότερα, διαφορετικά ή κανένα. Και, ήδη, έχουμε παραβεί μία από τις βασικές αρχές. Ξεκινήσαμε μια φράση με σύνδεσμο και εάν συμμετείχαμε στις Πανελλαδικές θα κινδυνεύαμε να βρεθούμε… εκτός συναγωνισμού.
Από το «μην αγχώνεσαι, ρε, για την Εκθεση» έως το «άπονη ζωή, μας πέταξες στου δρόμου την άκρη» (κρίσεις υποψηφίων λίγο πριν, λίγο μετά), η απόσταση είναι αμελητέα.
Δύο μονάδες (που αφαιρούνται από το κείμενο της Εκθεσης για να αποδοθούν στις ασκήσεις) είναι η (νέα) αφορμή για να επανενεργοποιηθεί το χάσμα ανάμεσα στην εκπαιδευτική κοινότητα και το υπουργείο Παιδείας, ανάμεσα στους καθηγητές, ανάμεσα στους καθηγητές και τους μαθητές κ. ο. κ. Ολα τα δυνατά ζεύγη, σε μια παρτίδα που διαρκεί χρόνια, βρέθηκαν (και πάλι) αντιμέτωπα. «Σιγά και τι έγινε… Ισως να ?ναι και καλύτερα. Σε ένα μάθημα που ούτε αξιοκρατικά ούτε αντικειμενικά βαθμολογείται αφαιρούνται δύο μονάδες για να προστεθούν στις γλωσσολογικές ασκήσεις που έχουν δεδομένες λύσεις». Η νεαρή φοιτήτρια (πλέον) κοιτάζει τις εισαγωγικές με απόσταση και γνώση. «Δώστε βάση σε αυτό το ?σιγά και τι έγινε…?. Είναι η ουσία όλου του κειμένου σας», σχολιάζει χαρισματικός φιλόλογος, με πολύχρονη εμπειρία στη διδασκαλία της Εκθεσης σε κεντρικά φροντιστήρια. «Αλλού είναι το θέμα: ο φόβος. Τα παιδιά δεν μπορούν να γράψουν τις απόψεις τους επειδή φοβούνται τον διορθωτή. Ετσι καταφεύγουν στις ?κονσέρβες?, στην κατεστημένη άποψη, σε αυτό που περιμένω εγώ κι εσείς. Σφίγγονται και αντί να μιλήσουν απλά, περιπλέκουν και περιπλέκονται. Μιλούν με σαφήνεια και γράφουν με ασάφεια».
Απομόνωση, αποξένωση και στη συνέχεια κατάθλιψη. Είναι η διαδρομή που ακολουθούν οι νέοι άνθρωποι που παρακολουθούν πολλή τηλεόραση ή ασχολούνται πολλές ώρες με τα sites κοινωνικής δικτύωσης, τύπου Facebook, σύμφωνα με νέες έρευνες από Βρετανία και ΗΠΑ.
Δεδομένου ότι μέρος της καθημερινής επικοινωνίας περνά πλέον μέσα από τα κανάλια του Διαδικτύου, η αληθινή, ανθρώπινη, διαπροσωπική επαφή μειώνεται, με σημαντικές επιπτώσεις στην υγεία, όπως σημειώνει ο ψυχολόγος δρ Αρικ Σίγκμαν. Την ίδια στιγμή, έρευνα του Πανεπιστημίου του Πίτσμπουργκ καταλήγει στο συμπέρασμα ότι όσο περισσότερη τηλεόραση παρακολουθούν οι νέοι τόσο μεγαλύτερες πιθανότητες έχουν να εμφανίσουν κατάθλιψη ως ενήλικες.
Οι ερευνητές μελέτησαν 4.142 άτομα στην εφηβική τους ζωή και τα επαναξιολόγησαν όταν έγιναν είκοσι ετών. Διαπίστωσαν ότι εκείνα που τελικά εμφάνισαν κατάθλιψη παρακολουθούσαν στην εφηβεία τους 22 λεπτά περισσότερη τηλεόραση από εκείνα που προτιμούσαν να κάνουν άλλα πράγματα από το να καθηλώνονται μπροστά από τη μικρή οθόνη. «Η κατάθλιψη μπορεί να εμφανιστεί σε ανθρώπους που παρακολουθούν πολλές ώρες, γιατί τους αφήνει ελάχιστο χρόνο διαθέσιμο για αθλητικές ή κοινωνικές δραστηριότητες», τονίζουν οι ερευνητές. «Μπορεί η τηλεόραση να είναι παράθυρο για τον κόσμο, αλλά παράλληλα μας απομονώνει», τονίζει η συμβουλευτική ψυχολόγος κυρία Χριστίνα Σαμαράκη. Σύμφωνα με τον Αρικ Σίγκμαν, η απουσία τής πρόσωπο με πρόσωπο επαφής μπορεί να επηρεάσει τον τρόπο με τον οποίο λειτουργούν τα γονίδια, να προκαλέσει διαταραχές στο ανοσοποιητικό σύστημα, στη λειτουργία των αρτηριών, στις επιδόσεις στην εργασία. Επίσης επηρεάζει τις κοινωνικές μας δεξιότητες, καθώς όσο μειώνεται η διαπροσωπική επαφή, μειώνεται και η ικανότητα του ανθρώπου να αντιλαμβάνεται και να ερμηνεύει τη γλώσσα του σώματος. «Το πόσο και το πώς χρησιμοποιεί κανείς αυτά τα μέσα έχει μεγάλη σημασία», σημειώνει η κυρία Σαμαράκη και συμπληρώνει: «Η πρόσωπο με πρόσωπο επικοινωνία, που ικανοποιεί όλες τις αισθήσεις, την όραση, την ακοή, την όσφρηση αλλά κυρίως την αφή, το άγγιγμα, είναι απαραίτητη για την υγιή μας ανάπτυξη, σωματική, ψυχολογική και νοητική. Ο κίνδυνος με αυτά τα sites είναι ότι συχνά μάς δημιουργούν την ψευδαίσθηση της κοινωνικότητας και της κοινωνικής επαφής, με αποτέλεσμα να μειώνεται το κίνητρο των ανθρώπων να βγουν έξω και να γνωρίσουν ανθρώπους».
Πρόσφατα δημοσιεύματα και ρεπορτάζ εντόπισαν την ύπαρξη εταιρειών που επαγγέλλονται την «υποστήριξη σε προπτυχιακές, μεταπτυχιακές εργασίες & διδακτορικές διατριβές», την «ανάληψη συγγραφής ακαδημαϊκών άρθρων για υποψήφιους διδάκτορες-πανεπιστημιακούς» κ.τ.λ.
Αν και το τοπίο σχετικά με τη νομιμότητα των εταιρειών παραμένει θολό καθώς είναι δύσκολο να αποδειχθεί ότι μια εργασία έχει αγοραστεί έτοιμη και έχει παραδοθεί, υπάρχουν τομείς όπου επιδέχονται έλεγχο. Όπως αναφέρει στο kathimerini.gr o δικηγόροςΒασίλης Σωτηρόπουλος χρειάζεται κανείς να ενσκήψει σε θέματα πνευματικής ιδιοκτησίας ή και φορολογικής νομιμότητας -εάν δηλαδή παρέχουν αποδείξεις-.
«Αυτό που ενδεχομένως συμβαίνει μ’ αυτές τις εταιρείες αφορά στην παραβίαση της πνευματικής ιδιοκτησίας και συγκεκριμένα του ηθικού δικαιώματος, σύμφωνα με το οποίο, υποχρεωτικά στη συγγραφή μιας εργασίας πρέπει να αναγράφεται η πατρότητα του κειμένου. Και οι δύο πλευρές, τόσο οι εταιρείες όσο και ο φοιτητής είναι συνένοχοι σε μια τέτοια ανταλλαγή», εξηγεί ο κ. Σωτηρόπουλος.
Δεν έχει σημασία αν ο υπάλληλος της εταιρείας -είτε είναι ερευνητής είτε καθηγητής πανεπιστημιακού επιπέδου- δεν έχει πρόβλημα με το να μην αναφερθεί το όνομά του στη συμβολή ή συγγραφή μιας έρευνας – ενός πονήματος. Ο νόμος λειτουργεί αυτεπάγγελτα, συμπληρώνει.
Ο εντοπισμός, ωστόσο, τέτοιων παρατυπιών και κυρίως η αλλαγή νοοτροπίας εκείνων των φοιτητών που αγοράζουν έναντι αδρού, αρκετές φορές, ανταλλάγματος έρευνα, συγγραφή και συμβουλές αφορά κατά κύριο λόγο την επίβλεψη από την πλευρά των διδασκόντων.
«Ο καθηγητής θα πρέπει να παρακολουθεί από κοντά πως αναπτύσσεται η εργασία του φοιτητή καθώς κάτι τέτοιο μειώνει δραματικά το ενδεχόμενο λογοκλοπής. Ωστόσο, η διαδικασία αυτή χρειάζεται αρκετό χρόνο κάτι που, δυστυχώς, οι περισσότεροι συνάδελφοι καθηγητές δεν έχουν», σχολιάζει ο κ. Βασίλης Παπάζογλου, καθηγητής στο Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο.
Η επιτήρηση της φοιτητικής εργασίας είναι «ζήτημα πρωτίστως του καθηγητή», τονίζει ο κ. Παπάζογλου υπογραμμίζοντας τη συνεργασία που πρέπει να υπάρχει ανάμεσα στον καθηγητή και το φοιτητή.
Η Ελισάβετ Κοτζιά από τη στήλη της στην Καθημερινή τοποθετείται για το θέμα της έκθεσης:
“Το μέτρο είναι αποτυχημένο κατ? αρχάς επειδή δεν εντάσσεται σε καμιά στρατηγική αντίληψη για το μέλλον της παιδείας. Κι ακόμα επειδή δείχνει να μην υποψιάζεται τη βαρύτατη ιδεολογική φόρτιση της έκθεσης στις συγκρούσεις μέσα στους κόλπους κάθε σύγχρονης κοινωνίας ανάμεσα στο εφηρμοσμένο και το θεωρητικό, το παραδοσιακό και το σύγχρονο, το ανθρωπιστικό και το τεχνοκρατικό. Αποκαλύπτει επίσης ότι τα περί διαλόγου δεν τα παίρνουν στα σοβαρά ούτε όσοι τα εξήγγειλαν. Ή, διαφορετικά, πως δεν καταλαβαίνουν στοιχειωδώς το πώς οργανώνεται μια συζήτηση, μέσα στο κλίμα μάλιστα της σημερινής διάχυτης καχυποψίας και βίας. Επομένως, προτού καν αρχίσει, ο διάλογος έχει υπονομευτεί. Η κυβερνητική παραδοχή, τέλος, ότι το μέτρο «ικανοποιεί ένα διαχρονικό αίτημα των μαθητών» μαρτυρά τους στενότατα χρησιμοθηρικούς της σκοπούς. Μέσα σε αυτή την ηλεκτρισμένη ατμόσφαιρα της γενικευμένης σύγχυσης είναι δύσκολο να ασχοληθεί κανείς με τα πραγματικά ζητούμενα, με τον τρόπο διδασκαλίας της γλώσσας και με την εξεύρεση ενός ικανοποιητικού συστήματος βαθμολόγησης. Οταν μάλιστα οργιάζουν οι φήμες πως η καινούργια επιτροπή εξετάζει την υιοθέτηση ενός συστήματος που θα καταργήσει το προβληματικό ίσως, αλλά σταθερά ακέραιο και αξιόπιστο σημερινό σύστημα εισαγωγικών με ένα άλλο, που θα μεταθέτει τις εξετάσεις στο πρώτο πανεπιστημιακό έτος – μήπως επειδή αποτελεί «διαχρονικό αίτημα» κάθε ελληνικής οικογένειας να δει το παιδί της φοιτητή; Γίνεται φανερό ότι αντί για επιδόματα και αυξήσεις, για τα οποία τα χρήματα τελείωσαν, προσφέρονται άλλου είδους προεκλογικά υποκατάστατα. Αν όμως τα χρήματα μπορεί κάποτε να ξαναβρεθούν, η εύκολη υποχώρηση σε πονηρούς τακτικισμούς διευρύνει διαρκώς το τέλμα μέσα στο οποίο βυθιζόμαστε.”
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Σας έχει τύχει να μυρίσετε την “καινουργίλα” καθώς μπαίνετε στο ολοκαίνουργο αυτοκίνητό σας. Αν ξέρεατε ότι αυτή η μυρωδιά είναι εξαιρετικά βλαβερή;
Άρθρα (RSS)