Terra Computerata

Ο Αντώνης Καρακούσης επιχειρηματολογεί για την επαναφορά των προτύπων σχολείων στο Βήμα:

Oπως βεβαιώνουν από τη Σχολή Μωραΐτη και το Κολλέγιο Αθηνών, εννέα στις δέκα αιτήσεις για εγγραφή μαθητών στα δύο δημοφιλή ιδιωτικά εκπαιδευτήρια της πρωτεύουσας προέρχονται από μεσαίες και ασθενέστερες εισοδηματικά οικογένειες.

Ο συνωστισμός στον προθάλαμο των δύο σχολείων φανερώνει πολλά.

Πρώτα απ΄ όλα, υποδηλώνει την αγωνία των περισσοτέρων ελληνικών οικογενειών για την εκπαίδευση των παιδιών τους. Και μαζί επιβεβαιώνει την υποχώρηση της επίδοσης, αλλά και της εικόνας, των δημόσιων σχολείων.

Κοινή είναι η πεποίθηση των Νεοελλήνων ότι το δημόσιο σχολείο δεν προσφέρει πια τη διεκδικούμενη γνώση, ούτε παρέχει τις ευκαιρίες προόδου και κοινωνικής ανέλιξης που εξασφάλιζε στο παρελθόν. Στις πρώτες τρεις- τέσσερις μεταπολεμικές δεκαετίες τα δημόσια σχολεία ήταν πιο αξιόπιστα από τα ιδιωτικά και συγκροτούσαν έναν ισχυρό και ίσως τον μοναδικό μηχανισμό ενίσχυσης της κοινωνικής κινητικότητας στην Ελλάδα. Η εκπαίδευση, κοινώς τα γράμματα, ήταν το βασικό εργαλείο, το κυρίαρχο μέσο για την ανανέωση της ελληνικής κοινωνίας. Πλήθος αγροτοπαίδων αλλά και νέων από φτωχικές εργατικές συνοικίες των μεγαλουπόλεων με μόνο «διαβατήριο» τις γνώσεις του δημόσιου σχολείου κέρδιζε επί δεκαετίες θέσεις στα πανεπιστήμια και μαζί ευκαιρίες προσωπικής προόδου, ευημερίας και συμμετοχής στα κοινά. Ουσιαστικά η δημόσια εκπαίδευση διατηρούσε ζωντανές τις προσδοκίες της κοινωνίας και από το έργο της προέκυπτε το διατηρούμενο αίσθημα των ίσων ευκαιριών στις λαϊκές τάξεις.

Στην παρούσα συγκυρία το αίσθημα των ίσων ευκαιριών έχει χαθεί προ πολλού.

Οι ασθενέστερες τάξεις ρέπουν προς τη μοιρολατρία, πιστεύουν ότι δεν έχουν να περιμένουν τίποτε, ότι οι ευκαιρίες υπάρχουν μόνο για τις προνομιούχες τάξεις και γεννώνται μόνο σε προνομιούχες και μη προσεγγίσιμες ζώνες, σαν κι αυτές του Κολλεγίου Αθηνών και της Σχολής Μωραΐτη.

Πολλοί συνδέουν τη μεταβολή των συνθηκών στην εκπαίδευση με πακτωλό πόρων, οι οποίοι ειδικά στις παρούσες συνθήκες δεν υπάρχουν. Πριν από τους πόρους όμως υπάρχουν απλές πράξεις, ικανές να καλυτερέψουν τα πράγματα και να καλύψουν, τουλάχιστον ως έναν βαθμό, τις ανάγκες για αξιόπιστη δημόσια εκπαίδευση.

Για παράδειγμα, στην πολυπληθή ζώνη της Δυτικής Αθήνας, εκεί όπου κατά τεκμήριον ζουν εισοδηματικά ασθενέστερες τάξεις, θα μπορούσαν να συγκροτηθούν 20 πρότυπα γυμνάσια και λύκεια. Υπό την προϋπόθεση ότι θα προσφέρουν υψηλού επιπέδου εκπαιδευτικές υπηρεσίες, θα διαθέτουν τους καλύτερους καθηγητές και θα διατηρούν το δικαίωμα επιλογής των μαθητών βάσει συνδυασμένων κριτηρίων επιδόσεων και εισοδήματος.

Ανάλογες πρωτοβουλίες θα μπορούσαν να υπάρξουν στη Θεσσαλονίκη και στις πρωτεύουσες των νομών της χώρας, ώστε σύντομα να υπάρξουν περίπου 100 τέτοια πρότυπα σχολεία σε όλη τη χώρα.

Με άλλα λόγια, να συγκροτηθούν στη ζώνη της δημόσιας εκπαίδευσης, όχι ένα, ούτε δύο, αλλά εκατό Κολλέγια Αθηνών, ικανά να ανταγωνίζονται τα ιδιωτικά και να αποτελούν ένα καθοριστικό μέτρο σύγκρισης για τα υπόλοιπα δημόσια σχολεία.

Ιδού και πάλι πεδίον δόξης λαμπρόν για πολιτικούς και κόμματα που ευαγγελίζονται την αλλαγή.

Η κρίση που πλήττει παγκοσμίως την τελευταία πενταετία τις έδρες Νεοελληνικών Σπουδών, έπληξε και το Τμήμα Νεοελληνικών του Πανεπιστημίου της Νέας Νότιας Ουαλίας. Οι αρχές του πανεπιστημίου απέδωσαν την απόφασή τους στο μικρό αριθμό φοιτητών που συγκεντρώνει.

Τα τελευταία χρόνια, το ένα μετά το άλλο τα ανώτατα εκπαιδευτικά ιδρύματα της Αυστραλίας καταργούν τα τμήματα Νεοελληνικών Σπουδών, λόγω της έλλειψης φοιτητών.

Αν και στην Αυστραλία ζει μια πολυάριθμη ομογένεια και τα Νεοελληνικά κρατούν καλά σε πρωτοβάθμιο και δευτεροβάθμιο επίπεδο, στο πανεπιστήμιο χάνουν έδαφος γιατί οι φοιτητές κρίνουν ότι “δεν τους οδηγούν πουθενά”, ενώ άλλα μαθήματα τους εξασφαλίζουν περισσότερες πιθανότητες για να κάνουν καριέρα.

Το ίδιο φαινόμενο παρατηρείται και παγκοσμίως. Τα τελευταία χρόνια, η μία μετά την άλλη έδρες Νεοελληνικών Σπουδών σε πανεπιστήμια του εξωτερικού καταργούνται, με κύρια αιτία τη μείωση του αριθμού των φοιτητών.

Το πρόβλημα όμως των ανισοτήτων στην εκπαίδευση, πέρα από το ταξικό του υπόβαθρο, αφορά και την ευρύτερη γεωγραφία της χώρας, με αποτέλεσμα να παρατηρούνται κραυγαλέες ανισότητες ανάμεσα σε νομούς, περιφέρειες, αλλά ακόμα και σε περιοχές εντός του ίδιου δήμου ή του ίδιου νομού. Το γεγονός αυτό στερεί από σημαντικά στρώματα του πληθυσμού την ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο, δυσχεραίνει την ισόρροπη ανάπτυξη της χώρας, υποθηκεύει αρνητικά το μέλλον της νεολαίας και εγκυμονεί κινδύνους για τη συνοχή της ελληνικής κοινωνίας. Οι εκπαιδευτικές ανισότητες καταργούν στην πράξη την ουσία της δημόσιας εκπαίδευσης υποβαθμίζοντας καθημερινά το κοινωνικό κεκτημένο της δωρεάν παιδείας, αφού είναι στατιστικά αποδεδειγμένο ότι η σχολική επιτυχία συναρτάται με το κόστος της εκπαίδευσης και ειδικότερα με τις υψηλές δαπάνες για εκπαιδευτική ενίσχυση και απόκτηση εκπαιδευτικών αγαθών και υπηρεσιών.

Ελευθεροτυπία

Διαβάζω στην Ελευθεροτυπία: “Ολα τα… καλούδια της ψηφιακής εποχής θα έχουν οι 120.000 μαθητές της πρώτης τάξης των Γυμνασίων της χώρας από το επόμενο σχολικό έτος, με την προϋπόθεση ότι η Ευρωπαϊκή Επιτροπή θα εγκρίνει την πρόταση που κατέθεσε η Ελλάδα για την επιδότηση στην αγορά του εξοπλισμού.

Πρόκειται για ένα αρκούντως φιλόδοξο πρόγραμμα, το οποίο έχει στόχο να εξοπλίσει 120.000 μαθητές με φορητούς ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Ο φάκελος με τη σχετική πρόταση έχει κατατεθεί στις Βρυξέλλες, από τις οποίες αναμένεται απάντηση στο ερχόμενο δίμηνο. «Αν όλα πάνε καλά και δεν υπάρξουν αντιρρήσεις από την πλευρά της Κομισιόν μπορούμε να ξεκινήσουμε το Σεπτέμβριο», λέει στην «Ε» ο Γ. Λάριος, σύμβουλος στην Ειδική Γραμματεία Ψηφιακού Σχεδιασμού στο υπουργείο Οικονομίας.

Στο πλαίσιο του συγκεκριμένου προγράμματος κάθε μαθητής λαμβάνει ένα εκπτωτικό κουπόνι 500 ευρώ για την αγορά υπολογιστή. Μόνο για τη διάθεση των εκπτωτικών κουπονιών προβλέπεται η δέσμευση 60 εκατ. ευρώ, ενώ επιπλέον ποσά θα χρειαστούν για τη δημιουργία της «ψηφιακής τάξης», η οποία θα διαθέτει σύνδεση με το Διαδίκτυο αλλά και ηλεκτρονικά ταμπλό που σε κάποια μαθήματα τουλάχιστον θα αντικαταστήσουν τον κλασικό μαυροπίνακα.

Το κουπόνι θα διατίθεται αποκλειστικά για την αγορά υπολογιστή και δεν θα μπορεί να εξαργυρωθεί ή να χρησιμοποιηθεί για την αγορά άλλων συσκευών, όπως εκτυπωτές και ψηφιακές φωτογραφικές μηχανές”.

Όπως ακριβώς με την επιδότηση των 300 ευρώ της επιμόρφωσης Α΄επιπέδου; Δεν ήταν λίγοι αυτοί που πήραν φωτογραφικές μηχανές αφού υποβαλλόταν απλή φωτοτυπία της απόδειξης. Γιατί στην Ελλάδα ζούμε. Το “κόλπο” κυκλοφόρησε. Εκδίδεται η απόδειξη, ο υπόχρεος καταθέτει τη φωτοτυπία και στη συνέχεια επιστρέφεται το προϊόν με τη διαδικασία της αλλαγής.

Μην ανησυχείτε το ελληνικό δαιμόνιο θα αξιοποιήσει όπως πάντα- τα κοινοτικά κονδύλια. Ισως όπως στη φωτογραφία.

Αλλά δεν είναι εκεί το θέμα. Θα είναι υποχρεωτική η χρήση στην τάξη ή θέλουμε να κινηθεί η αγορά; Πάλι μηχανάκια θα σπρώξουμε;

Απονεμήθηκαν και φέτος τα βραβεία του 16ου Πανελλήνιου διαγωνισμού μαθητικών εντύπων. Οι μαθητές αποδεικνύουν ότι τουλάχιστον έως τη Β΄ Λυκείου- που δεν έχουν μπει στη διαδικασία της… ρομποτοποίησης λόγω των Πανελλήνιων Εξετάσεων- διατηρούν τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό τους και τολμούν να δημοσιοποιούν αυτά που τους ενοχλούν εντός και εκτός σχολείου. Καυτηριάζουν. Κάνουν ρεπορτάζ και έρευνες με συνεντεύξεις και φωτογραφίες όπως κάνουν και οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι. Σημειώνεται ότι αρκετές εφημερίδες δίνουν δυναμικό «παρών»- όπως επιβάλλει πλέον η ηλεκτρονική εποχή- και στο Ίντερνετ.

Το βραβείο καλύτερου ρεπορτάζ δόθηκε στην εφημερίδα «Χωρίς Σύνορα»
2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ελληνικού
«… ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ να ασκήσουμε την όποια μορφή εξουσίας που ενδεχομένως έχουμε, ώστε να “τιμωρήσουμε” (γιατί για άμεση ή έμμεση τιμωρία πρόκειται) ανθρώπους που δεν ανήκουν στη δική μας ομάδα». Η μαθήτρια Έλσα Αναστασοπούλου καταλήγει στο παραπάνω συμπέρασμα έπειτα από μία προσωπική εμπειρία. Μία γυναίκα που εκδίδεται, μία πόρνη, μένει στην ίδια πολυκατοικία όπου κατοικεί και η Έλσα. Από τη διαχειρίστρια μαθαίνει ότι γίνονται κινήσεις για να απομακρυνθεί από την πολυκατοικία. Με γλαφυρό τρόπο η Έλσα μεταφέρει στο χαρτί αυτό που όλοι νιώθουμε αρχικά απέναντι στο διαφορετικό. Και φτιάχνει ένα κείμενο- ύμνο στην ισότητα και τη διαφορετικότητα. Λέει ότι αρχικά και η ίδια σκέφτηκε ότι θα προτιμούσε να συγκατοικεί με ανθρώπους που κάνουν περίπου την ίδια ζωή μ΄ εκείνη. Αλλά γρήγορα αντιλήφθηκε πως κουβαλά μέσα της, όπως όλοι μας, στερεότυπα και τάσεις ρατσισμού. «Πόσο εύκολα μπορούμε να προσλάβουμε έναν υπάλληλο με βαμμένα ροζ μαλλιά και πολλά σκουλαρίκια; Αλλά και πόσο εύκολα θα δεχόμασταν έναν υπέρβαρο στην παρέα μας;», γράφει. Και προσθέτει ότι αυτό που την ενόχλησε είναι το «δικαίωμα» που πήραν οι ένοικοι να επέμβουν στη ζωή της συγκεκριμένης γυναίκας, επιδιώκοντας να τη διώξουν από το σπίτι της.

Τα Νέα

Ο Ελευθέριος Βενιζέλος είναι ο όγδοος Μεγάλος Έλληνας της παραγωγής του ΣΚΑΪ που προβάλλεται τη Δευτέρα 27 Απριλίου, στις 22:00 και ήδη έχουν αρχίσει οι λεκτικοί διαξιφισμοί.

Ο Θάνος Βερέμης αναπτύσσει την προσφορά του Ελ Βενιζέλου που επηρέασε αποφασιστικά την κατοπινή εξέλιξη της χώρας.

Ο Αντώνης Καρακαγιάννης από την άλλη προτιμά να αναλύσει τις ευθύνες του Ελευθερίου Βενιζέλου για τη Mικρασιατική εκστρατεία και, τελικά, για την καταστροφή.

Αν θέλετε να ενημερωθείτε σχετικά στο “Εθνικό Ίδρυμα ερευνών και μελετών Ελευθέριος Βενιζέλος” θα βρείτε πληθώρα πληροφοριών.

Μία οικονομία που δε φαίνεται να έχει επηρεασθεί στο ελάχιστο από την οικονομική κρίση είναι η παράνομη πώληση προσωπικών δεδομένων στο Ίντερνετ. Τόσο η ζήτηση όσο και οι τιμές έχουν παραμείνει σταθερές χωρίς διακυμάνσεις, σύμφωνα με τη νέα μελέτη της Symantec.

Ένας λόγος της μη μείωσης είναι ότι οι τιμές για κάποιες κατηγορίες δεδομένων μειώθηκαν τόσο πολύ τα περασμένα χρόνια που δεν μπορεί να πάνε χαμηλότερα. Οι κλεμμένοι αριθμοί πιστωτικών καρτών κοστολογούνται στα έξι σεντς, εφόσον αγοραστούν σε πακέτο των 10.000. Για μικρότερες παραγγελίες η τιμή μπορεί να φτάσει τα 30 δολάρια ανά κάρτα.

Η πρόσβαση σε λογαριασμούς e-mail κοστολογείται από 10 σεντς και μπορεί να φτάσει τα 100 δολάρια, ενώ τα στοιχεία τραπεζικών λογαριασμών μπορεί να φτάσουν και τα 1000 δολάρια.

Ειδικοί επισημαίνουν ότι οι τιμές για δεδομένα όπως οι κλεμμένοι αριθμοί πιστωτικών καρτών δε θα μειωθούν γιατί ήδη βρίσκονται στο χαμηλότερο επίπεδο τους. Παράλληλα, η χρησιμότητά τους δεν είναι πλέον μεγάλη, εξαιτίας των μέτρων που λαμβάνονται πλέον και αφορούν την παροχή επιπλέον στοιχείων που, όπως ΑΦΜ, ή άλλα που δεν αναγράφονται σε μια κάρτα. «Η αξία της μπροστινής πλευράς μιας κάρτας δεν έχει πλέον σχεδόν καμία αξία, οι επιτήδειοι πρέπει να βρίσκουν κι άλλα στοιχεία του κατόχου της», αναφέρει ο Πίτερ Τίπετ αντιπρόεδρος του τμήματος ερευνών της Verizon Communications.

Αυτό το κενό στη διάθεση κλεμμένων προσωπικών δεδομένων, αναπληρώνεται με εκστρατείες «phishing», που πραγματοποιούνται όλο και συχνότερα καθώς επιδεινώνεται η παγκόσμια οικονομική κατάσταση. Τα τρία τέταρτα των μηνυμάτων phishing που εξέτασε η Symantec είχαν θέμα τραπεζικά προϊόντα, όπως χαμηλότοκα δάνεια και αναπροσαρμογή των όρων μιας υποθήκης.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες Associated Press

Διαβάζουμε στην Κυριακάτικη Ελευθεροτυπία: Σημαντική αύξηση μέσα σε λίγα χρόνια παρουσιάζει η μαθητική βία στην Ελλάδα όπως δείχνουν τα διαχρονικά στοιχεία της Παγκόσμιας Οργάνωσης Υγείας (ΠΟΥ): Το 2006, σε σύγκριση με το 2002 και το 1998, είχε διπλασιαστεί ο αριθμός των εφήβων που είχαν εμπλακεί ως θύτες ή θύματα σε περιστατικά εκφοβισμού, με αποτέλεσμα 2 στους 10 μαθητές μέχρι 15 ετών να διαθέτουν σήμερα ανάλογη εμπειρία.

Κάποια σημεία άξια προσοχής: Το κάπνισμα φαίνεται ότι δρα… αποτρεπτικά στη βία των άλλων! Οι μαθητές που καπνίζουν συστηματικά έχουν λιγότερες πιθανότητες να πέσουν θύματα επιθετικών διαθέσεων και πειραγμάτων.

Η ανάλυση δείχνει επίσης ότι είναι πιθανότερο να ασκήσουν εκφοβισμό οι έλληνες μαθητές σε σύγκριση με τους συνομιλήκους τους αλλοδαπής εθνικότητας. Στις ΗΠΑ τα ευρήματα που καταγράφονται στο ίδιο ερευνητικό πρόγραμμα δείχνουν ότι ο εκφοβισμός είναι χαρακτηριστικό περισσότερο των λευκών αμερικανών εφήβων από ό,τι αλλοεθνών.

Το φαινόμενο παίρνει διαφορετικές μορφές στα αγόρια και στα κορίτσια: Στα αγόρια εκδηλώνεται με σωματική βία, κραυγές και κινήσεις κυριαρχίας. Αντίθετα, στα κορίτσια εμφανίζεται με έμμεση βία, όπως με τη διάδοση φημών στο πλαίσιο των κοινωνικών σχέσεων, το κουτσομπολιό, τη μεθόδευση αποκλεισμού κ.ά.

Σχετικά άρθρα

Ενδιαφέρον παρουσιάζει το άρθρο της Ιφιγένειας Διαμαντή στην Καθημερινή σχετικά με την «Πρωτόγονη» ηλεκτρονική διακυβέρνηση της χώρας μας.

Είναι αλήθεια ότι οι περισσότεροι κρατικοί δικτυακοί τόποι χρησιμοποιούνται ως μέσο ανάδειξης του “αφεντικού” τους.

“Ιστοσελίδα υπουργείου Μεταφορών: www.yme.gr. Αν στο πεδίο αναζήτησης, ο ενδιαφερόμενος γράψει τη φράση «δίπλωμα οδήγησης», το πρώτο από τα αποτελέσματα είναι «συνέντευξη Tύπου του υπουργού κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη στις εκδηλώσεις για τον (σ.σ.: κορυφαίο Ελληνα μαθηματικό του 20ού αιώνα) Κωνσταντίνο Καραθεοδωρή». Δεύτερο, «δηλώσεις του υπουργού κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη στη Θεσσαλονίκη, στη διάρκεια θεμελίωσης πίστας εξέτασης υποψηφίων οδηγών». Τρίτο, μια κοινή, 4.000 λέξεων, συνέντευξη Τύπου των υπουργών Εσωτερικών κ. Προκόπη Παυλόπουλου και Μεταφορών κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη για την παρουσίαση των νέων αδειών οδήγησης. Εκτο εμφανίζεται ένα αποτέλεσμα που ενημερώνει τον ενδιαφερόμενο για την εγκύκλιο σχετικά με τις νέες άδειες οδήγησης και την «αίτηση εκτύπωσης άδειας οδήγησης» την οποία δεν μπορεί να υποβάλει ηλεκτρονικά, αλλά επισκεπτόμενος τις αρμόδιες υπηρεσίες. Επίσης, ο όρος «εκτύπωση άδειας οδήγησης» θα μπορούσε να παρερμηνευθεί σαν εκτύπωση από τον εκτυπωτή, ενώ αφορά σε έκδοση της νέου τύπου άδειας οδήγησης”.

Ρίξτε μία ματιά στη σελίδα της Νέας Γενιάς και πείτε μου…

Φυσικά η μόνη περίπτωση που λειτουργεί σχετικά ικανοποιητικά είναι αυτή της εφορίας. Αν και θυμάμαι ότι πέρσι όσοι την είχαμε εμπιστευθεί ταλαιπωρηθήκαμε αφού κληθήκαμε να υποβάλουμε όλα τα δικαιολογητικά. τέτοια εμπιστοσύνη

Σκληρά… εργαζόμενα παιδιά μεγαλοδικηγόρων, μεγαλογιατρών ακόμη και καθηγητών αναζητούν «παραθυράκια» για να περάσουν «νύχτα» στο Πανεπιστήμιο, φοιτώντας σε κάποιο εσπερινό λύκειο της χώρας όπου ισχύουν ευνοϊκότερες ρυθμίσεις για εισαγωγή στα ΑΕΙ.

Σε κάποια νυχτερινά οι πραγματικά εργαζόμενοι μαθητές παίζουν και χάνουν σε έναν άνισο, μα κυρίως «βρόμικο», αγώνα για μάθηση.

Τι κάνει τα νυχτερινά λύκεια ελκυστικά; Οι απόφοιτοι δεν εισάγονται μέσω των πανελληνίων εξετάσεων, αλλά μέσω ξεχωριστών εξετάσεων όπου ανταγωνίζονται μεταξύ τους. Εκεί η διδακτέα ύλη είναι μειωμένη κατά ένα τέταρτο συγκριτικά με την ύλη των ενιαίων. Σε κάθε τμήμα εσπερινού αναλογεί μία ή δύο θέσεις σε ΑΕΙ και οι βάσεις είναι χαμηλότερες. Επιπλέον, για έναν μαθητή με τα φροντιστήριά του και την ακούραστη εκπαίδευσή του αποτελεί «περίπατο» ο συναγωνισμός με έναν βιοπαλαιστή μαθητή.

Ομως πάντα υπάρχει «παραθυράκι», αν και πάντα είναι απαραίτητο να πιστοποιηθεί ότι ο μαθητής εργάζεται (πράγμα πανεύκολο). Διάταξη επιτρέπει σε μαθητές να μετεγγράφονται ακόμη στην τελευταία τάξη του νυχτερινού λυκείου, αν ο ένας από τους δύο γονείς έχει πεθάνει ή έχει υποστεί αναπηρία σε ποσοστό 67% ή αν ο μαθητής προσκομίσει βεβαίωση ότι περνά από πρόγραμμα απεξάρτησης ουσιών.

Ελευθεροτυπία

Σαν σήμερα πριν 23 χρόνια ο κόσμος ξυπνούσε με την είδηση του πυρηνικού ατυχήματος στο Τσερνομπίλ, που πολλοί σύγχρονοι ιστορικοί χαρακτήρισαν ως τη «σοβιετική Πομπηία».

Η φοβερή αυτή καταστροφή, που στις παλαιότερες γενιές αναμόχλευσε μνήμες της τραγωδίας της Χιροσίμα και του Ναγκασάκι και στις νεότερες έσπειρε τον πανικό και την αβεβαιότητα για την επόμενη ημέρα, δύο δεκαετίες μετά, παραμένει «ανοιχτή πληγή», αφού ο κίνδυνος δεν έχει αποσοβηθεί πλήρως και οι αρνητικές συνέπειές της παραμένουν ορατές στις σοβαρότερα πληγείσες περιοχές της Ουκρανίας, της Λευκορωσίας και της Ρωσίας.

Το βίντεο είναι της Greenpeace.

Μετά το Πάσχα οι τάξεις μας αποδεκατίζονται. Αν επιμένετε να αναζητήσετε τους μαθητές σας για εκείνες τις επαναλήψεις του πλαγίου λόγου, (ελπίζω μόνο να μην τρέφετε αυταπάτες ότι διαβάζουν σπίτι), αφουγκραστείτε συζητήσεις με πολλούς μαθητές ημερήσιων Λυκείων, από όπου προκύπτουν τα εξής δημοφιλέστερα μέρη (κατά φθίνουσα σειρά) για κοπάνες στη σύγχρονη Αθήνα:

 Καφετέριες
«Πάμε στα Everest και καθόμαστε μέσα ή έξω, ανάλογα με τη μέρα. Μπορεί ν’ ανέβουμε και στον ημιώροφο, που έχει τους υπολογιστές. Τα Goody’s δεν βολεύουν, γιατί δεν ανοίγουν πρωί».
(Παιδιά από το 59o,  Άνω Πατήσια)
«Στο μικρό καφέ του κυρίου Παντελή, δίπλα στο σχολείο».
(Ελεάνα, Αρσάκειο Εκάλης)
«Όλο καφετέριες είναι γύρω γύρω, όπου θέλουμε πάμε». (Μαρία, Παγκράτι)

Internet café
«Έχουμε υπολογιστή σπίτι, μα πάμε και παίζουμε παιχνίδια όλοι μαζί κι έχει μεγαλύτερη πλάκα». (Γρηγόρης, Κολωνός)

Σπίτι
«Κοιμάμαι ή διαβάζω για τις Πανελλήνιες. Το ξέρουν κι οι γονείς μου».
(Μαρία, 6ο Αμαρουσίου)
«Κανονίζουμε με την κοπέλα μου να την κάνει και κείνη κοπάνα από το σχολείο της. Πάω σπίτι της –στην Πετρούπολη–,  που λείπουν και οι δυο γονείς στη δουλειά και η αδελφή της σχολείο. Καταλαβαίνεις τι κάνουμε».
(Τ., Λόφος Αξιωματικών)
«Κάνουμε πρωινό πάρτι, στο σπίτι ενός παιδιού που λείπουν όλοι. Μετά τα φτιάχνουμε όλα μέλι γάλα».
(Εύη, 9ο Πετραλώνων)
«Πάμε σ’ ένα σπίτι και κάνουμε πρωτάθλημα πλέι στέισον».
(Παιδιά από Κορυδαλλό)
«Βλέπω καλλιτεχνικές ταινίες σε ντιβιντί ή διαβάζω βιβλία». (Δημοσθένης, Γαλάτσι)

«The Mall»
«Δίνουμε ραντεβού όλοι μαζί στη Νεραντζιώτισσα και περνάμε όλη τη μέρα στο Μall». (Ρεβέκκα, Νέα Ιωνία)

Μπροστά στο σχολείο
«Βαριόμαστε να μπούμε, είναι και πρωί. Αράζουμε εκεί άκυρα. Δεν έχουμε τι να κάνουμε. Οι καθηγητές δεν μας τη λένε, μας τη λέγανε παλιά, βαρεθήκανε».
(Παιδιά από Ζωγράφου, 15ο Κυψέλης, κέντρο Πειραιά)

Παιδική χαρά
«Πάμε και παίζουμε μπάσκετ στην παιδική χαρά». (Γιάννης, Αμπελόκηποι)
«Παίζουμε μπάλα στο γήπεδο του μπάσκετ». (Θωμάς, Καματερό)

Πάρκα
«Πάμε βόλτα στον Τρίτση (= το πάρκο «Αντώνης Τρίτσης» στα Νέα Λιόσια) και χαζεύουμε τα πουλιά».
(Τάκης, Άγιοι Ανάργυροι)
«Στο Άλσος της Φιλαδέλφειας».
(Ελένη, Λύκειο Ν. Χαλκηδόνας)
«Πάμε Σκοπευτήριο. Έχουμε γεμίσει το πάρκο γκραφίτι». (Παιδιά από Καισαριανή και Βύρωνα)
«Λέμε με το φίλο μου: Άμα δε βρέχει αύριο, βόλτα στο πάρκο, στη Γεωπονική».
(Ειρήνη, Βοτανικός)
Θάλασσα
«Με την παρέα μου παίρνουμε το τρένο, κατεβαίνουμε Πειραιά και κοιτάμε τα πλοία. Από την Πρώτη Λυκείου το κάνουμε αυτό». (Δημήτρης, Ταύρος)

Κολύμπι
«Φυλάμε τις απουσίες μας, περιμένουμε να έρθει ο Μάιος και σχεδόν δεν πάμε πια σχολείο, πάμε για μπάνιο. Φέτος θα το κάνουμε δεύτερη φορά».
(Παιδιά από Νέα Σμύρνη)

Καλλιτεχνικά
«Κανονίζουμε κοπάνα κι οι τρεις, πάμε στο δώμα στο σπίτι του Αργύρη και κάνουμε πρόβες με το συγκρότημά μας».
(Γιώργος, Τρεις Γέφυρες)
«Κατεβαίνουμε Μοναστηράκι – Θησείο και τραβάμε φωτογραφίες με τα κινητά. Μετά πάμε καφετέρια».
(Παιδιά από το 1ο Αιγάλεω)  – Δ.Φ.

AthensVoice

Στο τραπέζι του υπουργού Παιδείας ουδέποτε ξεδιπλώθηκε σχέδιο αυστηρής φύλαξης των ελληνικών σχολείων. Θέμα σχολικών φυλάκων απασχόλησε παλαιότερες ηγεσίες των υπουργείων Παιδείας και Εσωτερικών, όταν στο πλαίσιο ευρωπαϊκού προγράμματος απασχόλησης ανέργων δημιουργήθηκε μία κρίσιμη μάζα περίπου 3.000 ψηφοφόρων, οι οποίοι εργάζονταν ως φύλακες σχολείων και διεκδικούσαν τη μονιμοποίησή τους. Η συζήτηση για τη φύλαξη των σχολείων συνήθως επικεντρώνεται στην προστασία της δημόσιας περιουσίας από βανδαλισμούς. Ερχεται στην επικαιρότητα κάθε δύο φθινόπωρα που είναι η περιοδικότητα εμφάνισης περιστατικών βανδαλισμού στις καταλήψεις. Ποτέ όμως με τραγικές αφορμές, όπως αυτή στη σχολή του ΟΑΕΔ. Συνέχεια »

Ο διάσημος τραγουδιστής του βίντεο δεν είναι αηδόνι όπως θέλει ο τίτλος του αλλά ένας ταπεινός κοκκινολαίμης.

O Εθνικός Κήπος βρίσκεται δίπλα στη Βουλή των Ελλήνων και έχει έκταση 160 στρεμμάτων- μαζί με τον κήπο του Ζαππείου φτάνει τα 285 στρέμματα- και 500 είδη φυτών. Η κύρια είσοδός του βρίσκεται στη Λεωφόρο Αμαλίας προς τιμήν της βασίλισσας που τον οραματίστηκε. Είναι ανοιχτός για το κοινό από την ανατολή μέχρι τη δύση του Ηλίου. Υπάρχουν άλλες έξι είσοδοι: μία από την οδό Βασιλίσσης Σοφίας, τρεις από την οδό Ηρώδου Αττικού και δύο από την περιοχή του Ζαππείου. Στον Κήπο υπάρχουν λίμνες με πάπιες, ένας μικρός ζωολογικός κήπος, καφετέρια, η παιδική βιβλιοθήκη και μια παιδική χαρά. Ακόμη, υπάρχουν αρχαία ερείπια, κίονες, μωσαϊκά, καθώς και προτομές του Ιωάννη Καποδίστρια, του φιλέλληνα Εϋνάρδου, του εθνικού ποιητή Διονυσίου Σολωμού και του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Η πρώτη του ονομασία μέχρι το 1974 ήταν «Βασιλικός Κήπος». Οριοθετήθηκε το 1836 από τον Φρειδερίκο Γκέρτνερ, τον αρχιτέκτονα των ανακτόρων, σε μια έκταση 500 στρεμμάτων. Το σχέδιο αυτό αναθεωρήθηκε το 1839 από τον Χοχ. Τις πρώτες φυτευτικές εργασίες επέβλεψε ο Βαυαρός γεωπόνος Σμάρατ το 1839 (15.000 καλλωπιστικά φυτά που μεταφέρθηκαν από τη Γένοβα, και αυτοφυή είδη που μετέφερε από το Σούνιο και την Εύβοια ο Πρώσος γεωπόνος Φρειδερίκος Σμιτ). Ο Γάλλος κηποτέχνης Φρανσουά Λουί Μπαρό ανέλαβε τη διεύθυνσή του από το 1845 έως το 1854. Τον Μπαρό διαδέχθηκε ο Φρειδερίκος Σμιτ, ο οποίος διηύθυνε τον κήπο επί 30 χρόνια, συμπληρώνοντας τη φύτευση του κήπου στα σημερινά της όρια.