Απονεμήθηκαν και φέτος τα βραβεία του 16ου Πανελλήνιου διαγωνισμού μαθητικών εντύπων. Οι μαθητές αποδεικνύουν ότι τουλάχιστον έως τη Β΄ Λυκείου- που δεν έχουν μπει στη διαδικασία της… ρομποτοποίησης λόγω των Πανελλήνιων Εξετάσεων- διατηρούν τη ζωντάνια και τον ενθουσιασμό τους και τολμούν να δημοσιοποιούν αυτά που τους ενοχλούν εντός και εκτός σχολείου. Καυτηριάζουν. Κάνουν ρεπορτάζ και έρευνες με συνεντεύξεις και φωτογραφίες όπως κάνουν και οι επαγγελματίες δημοσιογράφοι. Σημειώνεται ότι αρκετές εφημερίδες δίνουν δυναμικό «παρών»- όπως επιβάλλει πλέον η ηλεκτρονική εποχή- και στο Ίντερνετ.
Το βραβείο καλύτερου ρεπορτάζ δόθηκε στην εφημερίδα «Χωρίς Σύνορα»
2ο Γενικό Λύκειο Διαπολιτισμικής Εκπαίδευσης Ελληνικού
«… ΕΙΝΑΙ ΑΝΗΘΙΚΟ να ασκήσουμε την όποια μορφή εξουσίας που ενδεχομένως έχουμε, ώστε να “τιμωρήσουμε” (γιατί για άμεση ή έμμεση τιμωρία πρόκειται) ανθρώπους που δεν ανήκουν στη δική μας ομάδα». Η μαθήτρια Έλσα Αναστασοπούλου καταλήγει στο παραπάνω συμπέρασμα έπειτα από μία προσωπική εμπειρία. Μία γυναίκα που εκδίδεται, μία πόρνη, μένει στην ίδια πολυκατοικία όπου κατοικεί και η Έλσα. Από τη διαχειρίστρια μαθαίνει ότι γίνονται κινήσεις για να απομακρυνθεί από την πολυκατοικία. Με γλαφυρό τρόπο η Έλσα μεταφέρει στο χαρτί αυτό που όλοι νιώθουμε αρχικά απέναντι στο διαφορετικό. Και φτιάχνει ένα κείμενο- ύμνο στην ισότητα και τη διαφορετικότητα. Λέει ότι αρχικά και η ίδια σκέφτηκε ότι θα προτιμούσε να συγκατοικεί με ανθρώπους που κάνουν περίπου την ίδια ζωή μ΄ εκείνη. Αλλά γρήγορα αντιλήφθηκε πως κουβαλά μέσα της, όπως όλοι μας, στερεότυπα και τάσεις ρατσισμού. «Πόσο εύκολα μπορούμε να προσλάβουμε έναν υπάλληλο με βαμμένα ροζ μαλλιά και πολλά σκουλαρίκια; Αλλά και πόσο εύκολα θα δεχόμασταν έναν υπέρβαρο στην παρέα μας;», γράφει. Και προσθέτει ότι αυτό που την ενόχλησε είναι το «δικαίωμα» που πήραν οι ένοικοι να επέμβουν στη ζωή της συγκεκριμένης γυναίκας, επιδιώκοντας να τη διώξουν από το σπίτι της.
Άρθρα (RSS)