Terra Computerata

Ο χαρακτηρισμός «χάκερ» είναι φορτισμένος αρνητικά. Χάκερ για την πλειονότητα του κόσμου σημαίνει εκείνος που προσπαθεί δόλια να μπει σε ξένα δίκτυα, σε ξένους υπολογιστές με σκοπό να κάνει κακό. Και εν μέρει έτσι είναι. Με βάση τα παραπάνω, λοιπόν, ο όρος «ηθικό χάκινγκ» ίσως να ακούγεται σχήμα οξύμωρο.

Και όμως, το ηθικό χάκινγκ όχι μόνο οξύμωρο δεν είναι, αλλά διδάσκεται εδώ και λίγα χρόνια στα πανεπιστήμια, προσφέροντας στους φοιτητές πτυχία με δυνατό αντίκρισμα στην αγορά εργασίας.

Το ηθικό χάκινγκ ως μάθημα είναι το επόμενο βήμα για όσους σπουδάζουν πληροφορική και προγραμματισμό υπολογιστών. Και ουσιαστικά, μαθαίνει στους φοιτητές τούς τρόπους που χρησιμοποιούν οι κυβερνοεγκληματίες για να εισβάλλουν στα ξένα δίκτυα.

Διαβάστε περισσότερα στη στήλη της Μ. Μυστακίδου www

Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η μεγάλη πλειοψηφία όσων παίρνουν αποφάσεις δεν έχει υπάρξει ποτέ στη θέση εκείνων που υφίστανται τις συνέπειες των αποφάσεών τους. Μιλώ για το θέμα των ημερών, της θρυλούμενης και από πολλές πλευρές υποστηριζόμενης περικοπής κατά 10% των επιδομάτων των δημοσίων υπαλλήλων. Η οποία θα επιφέρει μείωση κατά 3,4% του μισθού τους. Πρόχειρα ανακαλώ μερικούς αριθμούς που γνωρίζω, για παράδειγμα καθηγητής μέσης εκπαίδευσης, με διδακτορικό, είκοσι οκτώ χρόνια υπηρεσία, χωρίς παιδιά, παίρνει καθαρά γύρω στα 1.600 ευρώ. Ναι, ναι, ξέρω τι σκέφτεστε: τα ιδιαίτερα. Μη βιάζεστε, όμως, μιλώ προφανώς για τον καθηγητή χωρίς ιδιαίτερα. Και γνωρίζω τουλάχιστον πέντε από το στενό οικογενειακό και φιλικό μου περιβάλλον, φανατικούς δασκάλους, ακούραστους, λαμπρούς επιστήμονες με συνεχείς ανακοινώσεις σε διεθνή συνέδρια, συμπολίτες μας που έχουν φάει την τάξη με το κουτάλι. Ενας τέτοιος, λοιπόν, εάν εφαρμοστούν οι περί περικοπών ιδέες για τη σωτηρία της Ελλάδας, θα χάσει από 40 έως 100 ευρώ του μηνιαίου εισοδήματός του. Σας φαίνονται λίγα; Εχετε σκεφτεί ότι μπορεί να ζει μόνος και να μην έχει ιδιόκτητο σπίτι; Εχουν ποτέ περάσει με εξήντα ή εκατό ευρώ μία ολόκληρη εβδομάδα όσοι σκέφτονται τέτοιες λύσεις;

Πρόκειται μήπως να υποστούν μια οποιαδήποτε, συμβολική έστω, οικονομική μείωση όσοι εκ του πολιτικού προσωπικού, υπουργοί ή πρωθυπουργοί, διά πράξεων ή παραλείψεων οδήγησαν την Ελλάδα στα πρόθυρα της χρεοκοπίας; Μήπως πρόκειται να κατονομασθούν έστω αυτοί που έφταιξαν και οι συγκεκριμένες αποφάσεις τους, ώστε να ξέρουν οι Ελληνες; Ή μήπως, ως συνήθως, η συντεχνία του Κοινοβουλίου θα αρκεστεί σε γενικόλογους αφορισμούς και όλα θα σβήσουν μέσα σε ένοχη σιωπή; Η ραχοκοκαλιά της πατρίδας μας, εργαζόμενοι και επιχειρηματίες, επιστήμονες και εργάτες, όσοι κρατούν τις υπηρεσίες ανοιχτές, οι γιατροί της αυταπάρνησης, οι δημιουργικοί υπάλληλοι, με μια λέξη οι νομιμόφρονες φορολογούμενοι, τα υποζύγια των προϋπολογισμών, κοινώς τα κορόιδα, απαιτούν πλέον δικαιοσύνη χωρίς εκπτώσεις. Περιμένουν.

Καθημερινή

Με τίτλο «Αρχαίοι σύμμαχοι» και υπότιτλο «Το Πεντάγωνο ζητεί τις συμβουλές του Σοφοκλή» η εφημερίδα «Νeue Ζurcher Ζeitung» δημοσιεύει σήμερα εκτενές άρθρο της Andrea Kohler για την πρωτοβουλία του αμερικανικού Πενταγώνου να χρησιμοποιήσει τους αρχαίους Έλληνες τραγικούς για να βοηθήσει τους στρατιώτες του που επιστρέφουν από τους πολέμους στο Αφγανιστάν και στο Ιράκ, με συμπτώματα που ήταν γνωστά στους αρχαίους Έλληνες.

Το αμερικανικό υπουργείο Άμυνας χορήγησε 3,7 εκατ. δολάρια στο θεατρικό όμιλο της Νέας Υόρκης «Θέατρο του Πολέμου» για την ανάγνωση σε ακροατήριο βετεράνων και των οικογενειών τους, των τραγωδιών του Σοφοκλή «Αίας» και «Φιλοκτήτης». Οι αναγνώσεις αυτές, που γίνονται σε στρατιωτικές βάσεις σε όλη την Αμερική, αποσκοπούν να βοηθήσουν τους στρατιώτες και τις οικογένειές τους να ξεπεράσουν τις «αγχώδεις μετατραυματικές δυσλειτουργίες», που συνοδεύουν βετεράνους που επιστρέφουν στην Αμερική από τους πολέμους στο Ιράκ και στο Αφγανιστάν. Όπως ο Οδυσσέας, που επιστρέφει μετά από πολυετείς περιπλανήσεις σε μια πατρίδα που του φαίνεται ξένη, ο Αχιλλέας, ο Φιλοκτήτης και ο Αίας που επιδίδονται σε πράξεις βίας επηρεασμένοι από τα τραύματα του πολέμου, έτσι και οι σύγχρονοι Αμερικανοί βετεράνοι επιστρέφουν στη χώρα τους με προβλήματα προσαρμογής καταδιωκόμενοι από πανικό, εφιάλτες, παραισθήσεις και απελπισία, αισθανόμενοι πολλές φορές ξένοι στον ίδιο τον τόπο τους.

Η ανάγνωση των τραγωδιών δεν θεωρείται ψυχοθεραπεία, αλλά φαίνεται να φέρνει μια «κάθαρση», αφού στο Σαν Ντιέγκο και στη Νέα Υόρκη βετεράνοι του πολέμου μετά την ανάγνωση των τραγωδιών μίλησαν ανοιχτά για τη δική τους ψυχική οδύνη θέτοντας τη δική τους εμπειρία σε ένα γενικότερο ιστορικό πλαίσιο. Χρησιμοποιώντας το παράδειγμα του Αχιλλέα, ο οποίος αποφασίζει να μείνει στην ιστορία ως ήρωας επιλέγοντας το θάνατο από την ασφαλή επιστροφή στην πατρίδα του, το κλέος από το νόστο, φαίνεται ότι από την αρχαία εποχή μέχρι σήμερα είναι ευκολότερο να τιμήσει κανείς νεκρούς στρατιώτες παρά αυτούς που επιστρέφουν στον τόπο τους από έναν πόλεμο, καταλήγει το άρθρο.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από ΑΠΕ – ΜΠΕ

Μια διαφήμιση…
… των οικολόγων προβάλλεται αυτές τις ημέρες στους κινηματογράφους της Σκωτίας. Δείχνει πολικές αρκούδες να κατακρημνίζονται από τον ουρανό, να αναπηδούν πέφτοντας πάνω σε ψηλά κτίρια και ύστερα να σωριάζονται στους δρόμους. Είναι οι πολικές αρκούδες που πεθαίνουν από τα καυσαέρια των αεροπλάνων. Το θέαμα είναι αποκρουστικό, λέει ο Ιέιν Μακουίρτερ, αρθρογράφος της σκωτσέζικης εφημερίδας «Χέραλντ». Και προκαλεί αρνητικές αντιδράσεις από το κοινό.

Η επιστημονική…
… συναίνεση ποτέ δεν είναι αμελητέα. Ωστόσο, δεν είναι αρκετή χωρίς τη συναίνεση των απλών ανθρώπων. 

Τα Νέα – άρθρο του Ρούσσου Βρανά

Οι σχολικές επιδόσεις παιδιών μεταναστών είναι κατά κανόνα χαμηλότερες από εκείνες των γηγενών μαθητών, αναφέρει διεθνής έρευνα που παρουσιάζεται σε επιστημονική εκδήλωση στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης.

Στην Ελλάδα όμως τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα…

«Αφετηρία της θεματικής αυτής αποτελεί η διαπίστωση ότι η φοίτηση παιδιών αλλοδαπών στο ελληνικό σχολείο επιδείνωσε το φαινόμενο της σχολικής αποτυχίας και της μαθητικής διαρροής, καθιστώντας επιτακτική την ανάγκη άμεσων παρεμβάσεων», δήλωσε στην «Ε» η καθηγήτρια Παιδαγωγικής της Φιλοσοφικής Σχολής του ΑΠΘ, Ζωή Παπαναούμ, που είναι υπεύθυνη του Ελληνικού Παρατηρητηρίου για τη Διαπολιτισμική Παιδεία και Εκπαίδευση.

Οι μελέτες που έγιναν στο πλαίσιο του διεθνούς προγράμματος PISA δείχνουν ότι το εύρος των διαφορών ποικίλλει από χώρα σε χώρα. Το γεγονός αυτό προβάλλει ερωτήματα για τους παράγοντες, οι οποίοι ευνοούν ή παρεμποδίζουν τα παιδιά μεταναστών στην πορεία της σχολικής και κοινωνικής τους ένταξης.

Το ίδιο το πρόγραμμα PISA ερμηνεύει τις χαμηλές σχολικές επιδόσεις που σημειώνουν οι μετανάστες μαθητές σε μια σειρά χωρών, ως αποτέλεσμα της άνισης κατανομής των εκπαιδευτικών ευκαιριών, καθώς και ως αποτέλεσμα της αδυναμίας του σχολείου για επαρκή ανάδειξη και αξιοποίηση των μαθησιακών δυνατοτήτων όλων ανεξαιρέτως των μαθητών.

«Στη χώρα μας, από το 2008 υπάρχουν διαπιστωμένες ανάγκες υποστήριξης εκατοντάδων δημοτικών σχολείων και γυμνασίων όπου φοιτούν, σε μικρό ή μεγάλο ποσοστό, αλλοδαποί μαθητές. Οι ανάγκες εστιάζονται κυρίως στη στελέχωση των σχολείων με ειδικευμένο, στη γλωσσική διδασκαλία και τη διαπολιτισμική αγωγή, εκπαιδευτικό δυναμικό. Εξίσου σημαντική είναι η διάχυση επιτυχημένων πρακτικών και διδακτικού υλικού, που αποτελεί γενικευμένο αίτημα των εκπαιδευτικών σε αυτές τις σχολικές μονάδες», τονίζει η κ. Παπαναούμ.

Ελευθεροτυπία

Τα σχολικά εγχειρίδια, ως παιδιά, συχνά τα κακομεταχειριζόμαστε, προβάλλοντας σ’ αυτά όλη την ταλαιπωρία που ενδέχεται να μας έχει στοιχίσει η εκπαίδευση. Αλλά ως ενήλικες τα νοσταλγούμε, νοσταλγώντας ό,τι έχει περάσει ανεπιστρεπτί… Υπάρχει όμως και η «αυταξία» των παλαιών σχολικών βιβλίων ως ιστορικών τεκμηρίων ή και ως αυτόνομων καλλιτεχνικών δημιουργιών.

Αυτή τη διάσταση φωτίζει η εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και πρωτότυπη έκθεση που προετοιμάζει το Μορφωτικό Ιδρυμα Εθνικής Τραπέζης, με τη συνεργασία της Εταιρείας Σπουδών Νεοελληνικού Πολιτισμού και Γενικής Παιδείας της Σχολής Μωραΐτη, με τίτλο «Λογοτέχνες και Καλλιτέχνες στα Αναγνωστικά. 1860-1960». Η έκθεση θα εγκαινιαστεί στις 13 Ιανουαρίου και θα διαρκέσει έως τις 14 Μαρτίου.

Ελευθεροτυπία

Ο Διονύσης Βενιεράτος Αναπληρωτής καθηγητής Ιατρικής , αρθρογραφεί στην Ελευθεροτυπία:

Στο σχολείο (με ευθύνη των αναρμοδίων «αρμοδίων» του υπουργείου Παιδείας και ανεκπαίδευτων εκπαιδευτικών) παιδιά και οικογένειες εξουθενώνονται σε ατέλειωτη καταναγκαστική, άχαρη και ανούσια «πνευματική» εργασία, στην οποία τα παιδιά «μαθαίνουν» πολλά για την επόμενη μέρα για να τα ξεχάσουν αμέσως τη μεθεπόμενη. Οι βασικές γνώσεις χάνονται στον ωκεανό τής μη αφομοιώσιμης άχρηστης πληροφορίας. Επιπλέον, το σχολείο δεν διαπαιδαγωγεί (δεν διαπλάθει έντιμους χαρακτήρες, σωστούς πολίτες, άτομα με υγιή κοινωνικότητα). Ούτε μαθαίνει στα παιδιά να αποφεύγουν τους υπαρκτούς κινδύνους της σύγχρονης κοινωνίας: τα τροχαία, τα ναρκωτικά, τον χουλιγκανισμό. Καταφέρνει όμως να τα κάνει να περιφρονούν ό,τι ωραίο προσφέρει η κοινωνία (γνήσια τέχνη, επιστημονική γνώση) και να μισήσουν το βιβλίο. Και φυσικά το ίδιο το σχολείο.

Τα παιδιά και οι έφηβοι εργάζονται απάνθρωπα σκληρά για το απόλυτο τίποτε («tabula rasa»). Οι κατά τεκμήριο καλύτεροι πρώην μαθητές και νυν φοιτητές της Ιατρικής Σχολής Αθηνών αγνοούν τι είναι θερμότητα, τι είναι η φωτιά, τι είναι τα σύννεφα, γιατί ο ουρανός είναι γαλάζιος κ.ο.κ. Απορίες που διατύπωναν ως νήπια δεν κατάφεραν να λύσουν ούτε ως φοιτητές μετά από ατέλειωτες ώρες μελέτης και φροντιστηρίων. Αγνοούν στοιχειώδεις γνώσεις ανατομίας, φυσιολογίας, νοσολογίας, νομικής, φιλοσοφίας, ιστορίας. Δεν αφομοιώνουν αποτελεσματικά τα επιστημονικά δεδομένα, διότι έχουν μάθει μόνο να αποστηθίζουν. Χρησιμοποιούν γλώσσα φτωχή γεμάτη λάθη. Το πτυχίο που τελικά («τσάτρα-πάτρα») θα αποκτήσουν, αν μείνουν άνεργοι, θα ισοδυναμεί με το παράσημο της ανοικτής παλάμης…

Οι υπουργοί Παιδείας, όλοι με καλές προθέσεις, αντιμετωπίζουν το «τέρας» -εκπαιδευτικό σύστημα (ανα)συγκροτώντας Εθνικά Συμβούλια Παιδείας, επιτροπές «σοφών», πρυτάνεων και λοιπών «ειδικών» και ατέρμονους «εθνικούς διαλόγους», που όμως μονίμως εκκινούν από την αρχή. Ο μύθος του Σίσυφου.

Τα στοιχεία που έδωσε στη δημοσιότητα η ΕΣΥΕ αναφορικά με την αύξηση της χρήσης υπολογιστών και Διαδικτύου από τα ελληνικά νοικοκυριά είναι όντως ενθαρρυντικά, με μια πρώτη αισιόδοξη ανάγνωση. Αν, όμως, κάποιος αποφασίσει να αντιστρέψει τους όρους και να διαβάσει τα ποσοστά «από την ανάποδη», θα διαπιστώσει ότι στην Ελλάδα του 2010 ποσοστό μεγαλύτερο του 60% των νοικοκυριών δεν έχει ούτε υπολογιστή ούτε Ιnternet. Παρά, λοιπόν, την αριθμητική αύξηση άνω του 3% που παρατηρείται στη χρήση υπολογιστή και Ιnternet, ουσιαστικά η υπόθεση της «Ψηφιακής Ελλάδας» και της «Κοινωνίας της Πληροφορίας» παραμένει σε ένα τέλμα τουλάχιστον την τελευταία τριετία, καθώς το πολυσυζητημένο «ψηφιακό άλμα» δεν έγινε ποτέ και η σύγκλιση Ελλάδας και ΕΕ παραμένει ακόμη σενάριο.

Είναι εύκολο να καταλήξουμε σε αυτό το συμπέρασμα, καθώς, σύμφωνα με τα ίδια στοιχεία της ΕΣΥΕ, υπάρχει ακόμη ένα ποσοστό 60% των συμπατριωτών μας που δεν έχει πεισθεί για τα πλεονεκτήματα του Ιnternet και των υπηρεσιών αλλά και για την απλή χρήση του υπολογιστή είτε ως εργαλείου δουλειάς, μάθησης ή και διασκέδασης ακόμη. Θα πρέπει επίσης να ληφθεί υπόψη ότι ένα μεγάλο μέρος του ποσοστού αυτού ενδεχομένως να αφορά και δυνητικούς χρήστες των υπηρεσιών του Ιnternet οι οποίοι, όμως, δεν έχουν πρόσβαση σε αυτές επειδή έχουν… την ατυχία να κατοικούν μόνιμα σε περιοχές της περιφέρειας με κάποιες γεωγραφικές και άλλες ιδιομορφίες.

Το Βήμα