Τη δυνατότητα να παρακολουθήσουν ζωντανά και δωρεάν μέσω διαδικτύου τη συναυλία των U2 την Κυριακή στο Λος Άντζελες θα έχουν οι θαυμαστές του συγκροτήματος από τις ΗΠΑ και 15 ακόμη χώρες μέσω της διαδικτυακής τοποθεσίας YouTube.
«Θα μεταδώσουμε ζωντανά τη συναυλία των U2 στο στάδιο Rose Bowl μέσω της πλατφόρμας μας και προσκαλούμε εκατομμύρια ανθρώπους από όλη τη χώρα και τον πλανήτη να συμμετέχουν στη συναυλία του μεγαλύτερου παγκόσμιου συγκροτήματος μέσω της μεγαλύτερης παγκόσμιας πλατφόρμας», αναφέρει ο Κρις Μάξκι, διευθυντής της Google για το YouTube.
Η συναυλία ξεκινά στις 6.30 το πρωί της Δευτέρας (ώρα Ελλάδας) και θα μεταδοθεί στη διεύθυνση http://youtube.com/U2
Στις 16 χώρες, όπου η μετάδοση θα είναι «ζωντανή», δεν περιλαμβάνεται η Ελλάδα. Όμως, μετά το τέλος της συναυλίας, το βίντεο θα αρχειοθετηθεί και θα μεταδίδεται με την προσθήκη διαφημίσεων στη διεύθυνση http://youtube.com/U2official
Δεν είναι η πρώτη φορά που το YouTube μεταδίδει ζωντανά μια συναυλία. Το Νοέμβριο 2008, μετέδωσε τμήμα του μουσικού φεστιβάλ Outside Lands και σκοπεύει να μεταδώσει περισσότερες συναυλίες στο μέλλον. Ο λόγος που δεν έχει καθιερωθεί η ζωντανή μετάδοση συναυλιών είναι ro καθεστώς των πνευματικών δικαιωμάτων, στα οποία συνήθως εμπλέκονται πολλά μέρη, όπως μέλη συγκροτημάτων, στιχουργοί, εκδότες, δισκογραφική εταιρεία, διαχειριστές, τόπος διεξαγωγής κ.α.
«Δεν είμαστε φτιαγμένοι για να διαβάζουμε». Με αυτή την απροσδόκητη φράση ξεκινά το πρώτο κεφάλαιο του βιβλίου της Μαριάν Γουλφ, διευθύντριας του Κέντρου Ερευνας Ανάγνωσης και Γλώσσας στο Τμήμα Παιδικής Ανάπτυξης Ελιοτ-Πίρσον του Πανεπιστημίου Ταφτς. Αν λοιπόν αυτή η γυναίκα, η οποία έχει αφιερώσει τη ζωή της στη μελέτη του αναγιγνώσκοντος εγκεφάλου, ισχυρίζεται ότι το ανθρώπινο είδος δεν είναι φτιαγμένο για να διαβάζει, μάλλον κάτι ξέρει: σε αντίστιξη με την ομιλία, η οποία είναι έμφυτη (ο εγκέφαλός μας είναι προικισμένος με δομές που εξασφαλίζουν αυτή την ικανότητά μας), η ικανότητα ανάγνωσης απαιτεί εκμάθηση και, όπως πολύ καλά γνωρίζουν οι γονείς δυσλεξικών παιδιών, πράγματι δεν είμαστε όλοι φτιαγμένοι για ανάγνωση.
Η παραπάνω διαπίστωση δεν συνεπάγεται παραίτηση. Κάθε άλλο! Συνεπάγεται σκληρή δουλειά: τόσο από τους επιστήμονες για την κατανόηση των ιδιαιτεροτήτων των δυσλεξικών παιδιών όσο και από τους εκπαιδευτικούς και τους γονείς για τη φροντίδα του κάθε δυσλεξικού παιδιού. Φυσικά απαιτείται σκληρή δουλειά από τα ίδια τα παιδιά, τα οποία, παρά τις αρχικές δυσκολίες, «ανθούν» όταν τους δοθούν τα κατάλληλα εργαλεία. Εδώ μάλιστα έγκειται όλο το μυστικό: τα εργαλεία πρέπει να είναι προσαρμοσμένα στις ανάγκες του κάθε παιδιού (η έμφαση είναι στο «κάθε»), αφού, όπως σημειώνει η αμερικανίδα επιστήμονας, «τα παιδιά που παρουσιάζουν αναγνωστικές δυσκολίες δεν πρόκειται να βοηθηθούν από τις μονοδιάστατες προσεγγίσεις που απαντούν σε πολλά σχολεία. Αντιθέτως, έχουμε ανάγκη από δασκάλους εφοδιασμένους με ένα σύνολο μεθόδων τις οποίες να μπορούν εν συνεχεία να εφαρμόσουν επιλεκτικά».
Το πόνημα της Γουλφ είναι μοναδικό. Απευθυνόμενη στο ευρύ κοινό, η συγγραφέας γράφει μια ωραία ιστορία- της γραφής και της ανάγνωσης- με παρελθόν, παρόν και μέλλον. Πετυχαίνει δε να εισαγάγει τις απαιτούμενες επιστημονικές γνώσεις με τρόπο που δεν φοβίζει. Τέλος, βρίθει μικρών διαμαντιών: από τις αναφορές στις ρήσεις του Σωκράτη σε συμπεράσματα πρόσφατων μελετών αλλά και σε αποκαθήλωση ψευδαισθήσεων (όχι, δεν είναι όλα τα δυσλεξικά παιδιά εξαιρετικά ταλέντα!). Πρόκειται για ένα βιβλίο που δεν πρέπει να λείπει από τη βιβλιοθήκη κανενός εκπαιδευτικού αλλά και κανενός γονιού, ανεξαρτήτως αν έχει ή δεν έχει δυσλεξικό παιδί.
Αποσύρθηκε άρον άρον η καινοτόμος διαδικτυακή εξυπηρέτηση με αναζήτηση φωτογραφιών που είχε εγκαινιάσει την περασμένη εβδομάδα η Google επειδή θα μπορούσε να καταλήξει σε παραβίαση ευαίσθητων προσωπικών δεδομενων. Ετσι το «Goggles» θα παραμείνει στην ιστορία των πολυμέσων απλώς ως μεγαλόπνοο πείραμα ηλεκτρονικής ταυτοποίησης. Οπου εισάγοντας στο σύστημα μια φωτογραφία ή οποιαδήποτε φωτογραφία και πατώντας «αναζήτηση» αναγράφονταν στην οθόνη όλες οι περί του υποκειμένου ή αντικειμένου διαθέσιμες πληροφορίες με τις ανάλογες παραπομπές σε κατάλληλους ιστοτόπους.
Ετσι μπορούσαν να αναγνωρισθούν τοποθεσίες, φυτά, ζώα, αντικείμενα, αλλά επίσης και άνθρωποι, που σημαίνει ότι τραβώντας με κινητό τηλέφωνο ή ψηφιακή κάμερα τη φωτογραφία ενός αγνώστου σε δημόσιο χώρο ο καθένας θα μπορούσε να μάθει τα πάντα γι΄ αυτόν τον άνθρωπο ή τουλάχιστον ό,τι υπάρχει γι΄ αυτόν στα απέραντα αρχεία του Διαδικτύου, π.χ. μέσω Facebook.
Αυτό θεωρήθηκε τουλάχιστον απρέπεια, εξ ου και «κατέβηκε» ολόκληρο το σύστημα- όχι οριστικώς βέβαια. Ανεστάλη προσωρινά η αναζήτηση προσωπικών δεδομένων μέσω φωτογραφίας, προς περαιτέρω διερεύνηση των πιθανών παρενεργειών που μπορεί να προκαλέσει.
Μετά τις εφημερίδες και τα περιοδικά, το βιβλίο μπαίνει κι αυτό με τη σειρά του στην εποχή των ψηφιακών πολυμέσων, ενσωματώνοντας στις σελίδες του βίντεο και ήχο. Δύο νέες πρωτοβουλίες, μια γαλλική και μια αμερικανική, παρουσιάστηκαν προσφάτως, φιλοδοξώντας να αλλάξουν ριζικά τον τρόπο με τον οποίο έχουμε συνηθίσει να διαβάζουμε.
Η πιο εντυπωσιακή ανήκει στον αμερικανικό εκδοτικό οίκο Simon & Schuster. Λέγεται vook (από τις λέξεις video+book) και συνδυάζει το παραδοσιακό βιβλίο με τα νέα ηλεκτρονικά μέσα, σε ένα εντελώς καινούργιο προϊόν. «Πρόκειται για ένα νέο είδος. Δεν είναι ούτε ηλεκτρονικόβιβλίο, αλλά ούτε και βιντεοταινία·είναισυγκερασμός αυτώντων δύο» τόνισε μιλώντας στην εφημερίδα «Εl Ρais» ο ΜπράντλεϊΙνμαν, πρόεδρος της εταιρείας Vook και εμπνευστής της όλης ιδέας. Η νέα υπηρεσία «σπάζει» για πρώτη φορά τους τεχνικούς περιορισμούς των ως τώρα γνωστών ηλεκτρονικών βιβλίων που δεν επέτρεπαν την προβολή βίντεο. Θα διατίθεται μέσω τηλεφωνικών συσκευών νέας γενιάς, όπως το iΡhone, ή μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή.
Στόχος του νέου αυτού είδους δεν είναι η μετάδοση βίντεο για την προώθηση των μυθιστορημάτων, αλλά η διεύρυνση της εμπειρίας της ανάγνωσης με έναν τρόπο ο οποίος, όπως δηλώνουν στον Simon & Schuster, «υποστηρίζει την πλοκή και ενισχύει την αίσθησητου τόπου», εκμεταλλευόμενος τις δυνατότητες της τεχνολογίας. «Οι ταινίες είναι ενσωματωμένεςστο κείμενο», διευκρινίζει ο κ. Ινμαν. «Ενώ διαβάζετε,εμφανίζεται ένα βίντεο και μόλις το ανοίγετε καταλαμβάνει όλη την οθόνη».
Τα πρώτα τέσσερα vooks κυκλοφόρησαν στην τιμή των 7 δολαρίων (4,80 ευρώ) το ένα, από τη σειρά Αtria του Simon & Schuster, καλύπτοντας διαφορετικά είδη. «Θελήσαμε να το δοκιμάσουμε με μυθιστορήματα, αλλά και με μη λογοτεχνικά βιβλία» δήλωσε η Τζούντιθ Κερ, διευθύντρια της Αtria. «Στη δεύτερη κατηγορία η ανταπόκριση είναι τεράστια».
Στην πρώτη κατηγορία ανήκει το « Ρromises», το νέο αισθηματικό μυθιστόρημα της Τζουντ Ντέβερο. Το συγκεκριμένο vook περιλαμβάνει 131 σελίδες συμβατικού κειμένου και 17 βίντεο, διάρκειας περίπου 2 λεπτών το καθένα. «Οποιος δεν βλέπει τα βίντεοχάνει ένα πολύ σημαντικό μέρος, γιατί η πλοκή προχωρεί σε ένα βαθμό χάρη σε αυτά» εξηγεί η κυρία Κερ, η οποία προσθέτει ότι η νέα πρωτοβουλία θα θεωρηθεί επιτυχημένη από τη στιγμή που θα ξεπεράσει τα 5.000 «κατεβάσματα».
Από την πλευρά του, ο γαλλικός εκδοτικός οίκος Robert Laffont, σε συνεργασία με την εταιρεία κινητής τηλεφωνίας Οrange, εγκαινίασε το «υπερβιβλίο». Η αρχή της εν λόγω εκδοτικής πρωτοβουλίας γίνεται με το «Le sens des choses», ένα βιβλίο γραμμένο από τον Ζακ Αταλί σε συνεργασία με 32 γνωστούς συγγραφείς και προσωπικότητες, όπως οι Ερίκ Ορσενά, Φιλίπ Σολέρ, Ζαν-Κλοντ Τρισέ. Κυκλοφορεί στην «παραδοσιακή» έντυπη μορφή στην τιμή των 21 ευρώ, αλλά, όπως υπογραμμίζουν οι εμπνευστές του, εγκαινιάζει μια νέα σχέση της ανάγνωσης «off» και «online», λειτουργώντας σαν «τηλεκοντρόλ».
Στις σελίδες του βιβλίου, σε διάφορα σημεία του κειμένου, παρεμβάλλονται 83 ραβδοκώδικες, οι οποίοι προσφέρουν πρόσβαση, μέσω ηλεκτρονικού υπολογιστή ή κινητού τηλεφώνου και ενός ειδικά διαμορφωμένου δικτυακού τόπου, σε επιπλέον πληροφορίες με τη μορφή βίντεο και ήχου. Αυτή η υπηρεσία «υπερπεριεχομένου» θα προσφέρεται για έξι μήνες δωρεάν στους αγοραστές του «παραδοσιακού» βιβλίου σε μια δοκιμαστική φάση, όπως ανακοίνωσε ο Λεονέλο Μπραντολίνι, διευθύνων σύμβουλος του γαλλικού εκδοτικού οίκου. Ο τρόπος με τον οποίο θα χρεώνεται η παροχή αυτή στη συνέχεια θα εξαρτηθεί από την ανταπόκριση του κοινού.
Πύρ εναντίον της Google άνοιξε ο γενικός διευθυντής της Wall Street Journal, Ρόμπερτ Τόμσον, κατηγορώντας τον διαδικτυακό κολοσσό ότι προωθεί την «ακολασία» και την «ανηθικότητα» στις online ειδήσεις.
Οι κατηγορίες του Τόμσον ακούστηκαν σε πάνελ για το Web 2.0 σχετικά με το μέλλον της δημοσιογραφίας στον κόσμο του Διαδικτύου, στο οποίο μάλιστα συμμετείχε η αντιπρόεδρος της Google για προϊόντα αναζήτησης, Μαρίσα Μέγιερ. «Η Μαρίσα προωθεί εν αγνοία της την ανηθικότητα», ανέφερε ο Τόμσον, όταν η συζήτηση έφτασε στο θέμα του κατά πόσο η Google ευνοεί η ζημιώνει τους παραδοσιακούς δημοσιογραφικούς οργανισμούς με την προβολή links σε ειδήσεις στις σελίδες αποτελεσμάτων της μηχανής αναζήτησης.
Η Μάγιερ από την πλευρά της, δήλωσε ότι η δημοσιογραφία βρίσκεται σε μια μεταβατική περίοδο. «Κάνουμε πολλά πράγματα για να βοηθήσουμε τους εκδότες», υποστήριξε. Η Google πληρώνει στους εκδότες περισσότερα από πέντε δισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο, παρέχοντας επισκεψιμότητα που μετατρέπουν σε έσοδο, τόνισε η ίδια. Σημείωσε μάλιστα ότι αν οι οργανισμοί ειδήσεων δεν θέλουν να μπορεί κάποιος να βρει το περιεχόμενο τους, υπάρχουν εργαλεία που μπορούν να εμποδίσουν την συμπερίληψη του στους καταλόγους του Ίντερνετ.
«Δεν καταλαβαίνω πως μπορεί να μη θέλετε τη Google», ανέφερε ο Έρικ Χίπο, διευθύνων σύμβουλος της δημοφιλούς online υπηρεσίας ειδήσεων, Huffington Post. «Οι online εκδόσεις πετυχαίνουν υψηλές επισκεψιμότητες χάρη στη Google», συμπλήρωσε.
«Η αντίληψη ότι οι εφημερίδες θα εξαφανιστούν λόγω του Ίντερνετ είναι κλισέ», επεσήμανε ο Μάρτιν Νίσελχοτζ, αντιπρόεδρος ψηφιακών επιχειρήσεων των New York Times που συμμετείχε στο πάνελ. Η κυκλοφορία της εφημερίδας παραμένει σταθερή τα τελευταία δύο χρόνια, πρόσθεσε, τονίζοντας ότι το Διαδίκτυο δημιουργεί πολλές ευκαιρίες για τους εκδοτικούς και ειδησεογραφικούς οργανισμούς. «Η άρνηση σημαίνει ότι θα ξεπεραστείς από το Ίντερνετ. Θα πρέπει να καινοτομήσεις για να κινηθείς μαζί του».
Ο Τόμσον έκανε τον διαχωρισμό μεταξύ εκείνων που ερευνούν και αναφέρουν ειδήσεις που παρουσίαζονται online, και εκείνους, όπως η Google, που συγκεντρώνουν και παρουσιάζουν τη δουλειά άλλων. «Αυτή τη στιγμή, το βάρος πέφτει στους παραγωγούς ειδήσεων», είπε ο Τόμσον, αναφερόμενος σε κόστη όπως η συντήρηση ξένων ανταποκριτών σε εχθρικές περιοχές. «Η Google και η Huffington Post είναι πολύ έξυπνες σε αυτό που κάνουν, δεν δημιουργούν όμως, αντηχούν τις ειδήσεις άλλων”
Ο Χίπο από την πλευρά του δήλωσε ότι η Huffington Post απασχολεί περίπου 60 συντάκτες, όλοι τους δημοσιογράφοι, οι οποίοι χρησιμοποιούν τα ψηφιακά εργαλεία που έχουν στη διάθεσή τους για να αναπαράγουν ιστορίες ή να δημιουργήσουν πρωτότυπο περιεχόμενο.
Μιλώντας για την προοπτική των online συνδρομών, η Μάγιερ επεσήμανε ότι στο άμεσο μέλλον θα δούμε τα πρώτα μοντέλα να εφαρμόζονται. «Υπάρχει η διάθεση για πληρωμή της ποιοτικής δημοσιογραφίας, πρέπει να φτιάξουμε τα κατάλληλα εργαλεία και να την κάνουμε ακόμη καλύτερη στο Διαδίκτυο».
«(Εχε) τον νου σου στην ιδέα». Αυτή είναι η πρώτη ανάγνωση της φράσης «Mind the idea», που όμως «παίζει» και με την έννοια της λέξης mind (μυαλό, σκέψη) όχι μόνο ως ρήματος, αλλά και ουσιαστικού. Το πολλαπλών αναγνώσεων μήνυμα είναι ο πυρήνας του TED (Technology, Environment, Design – Τεχνολογία, Περιβάλλον, Ντιζάιν), ενός είδους «φυτωρίου» ή γόνιμης ανταλλαγής ιδεών επάνω σε καίριας σημασίας ζητήματα που απασχολούν τα ανήσυχα πνεύματα της εποχής. Στο βήμα των ομιλητών του αμερικανικής έμπνευσης ετήσιου συνεδρίου έχουν ανεβεί από τον Μπ. Γκέιτς, τον Μπ. Κλίντον και τον Αλ Γκορ μέχρι τον Γκ. Μπράουν και τον Μπόνο. Μια πρώτη γεύση αυτής της «γιορτής ιδεών» θα έχουν τη δυνατότητα να πάρουν σήμερα, στις 6 μ.μ., εκατό άτομα που εξασφάλισαν, έναντι 15 ευρώ, εισιτήριο για το πρώτο TEDxAthens (www.tedxathens.com), που θα διεξαχθεί στα γραφεία της Μicrosoft (Λ. Κηφισίας 221).
Ζωντανά στο Διαδίκτυο
Τα εισιτήρια έγιναν ανάρπαστα – εξαντλήθηκαν, σύμφωνα με τους διοργανωτές, μέσα σε οκτώ ώρες. Ομως, η ανεξάρτητη εκδήλωση, που διεξάγεται υπό την αιγίδα του κεντρικού TED, θα μεταδοθεί ζωντανά μέσω Ιντερνετ (www.ustream.tv/tedxathens).
Στους ομιλητές περιλαμβάνονται η 25χρονη Κατερίνα Αϋφαντή, η νεότερη ερευνήτρια Νανοτεχνολογίας που χρηματοδοτήθηκε προ διετίας από το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο Ερευνας με 1,13 εκατ. ευρώ για να δημιουργήσει ομάδα γύρω από τη Νανομηχανική, ο Αντ. Καφετζόπουλος, ο οποίος θα μιλήσει για την Επιστήμη και την Πολιτική, ο αναπληρωτής γενικός διευθυντής του Ιδρύματος Λαμπράκη, Ν. Καστής, με θέμα την εκπαίδευση, την κοινωνική συνοχή και την οικονομική ανάπτυξη. Ακόμη, ο Β. Ρηγινός, διευθύνων σύμβουλος εταιρείας Πληροφορικής, θα μιλήσει για το πώς ο εθελοντισμός μπορεί να βοηθήσει το περιβάλλον, καθώς ο ίδιος με την ιδιότητα του αντιπροέδρου του Ναυτικού Αθλητικού Ομίλου Κέας συνδιοργάνωσε καθαρισμό της παραλίας Βουρκάρι στο νησί. Επίσης, ο Θ. Μυλωνάς, επιχειρηματίας εταιρείας συμβούλων design, ο οποίος διακρίθηκε ως Ευρωπαίος Νέος Επιχειρηματίας το 2007 από επιχειρηματικό περιοδικό, θα επικεντρωθεί στη δημιουργικότητα.
Παράλληλα, θα προβληθούν μαγνητοσκοπημένες ομιλίες με αντιλήψεις ριζοσπαστικές, όπως εκείνη του σερ Κεν Ρόμπινσον, εκ των βασικών αναμορφωτών του βρετανικού εκπαιδευτικού συστήματος με άξονα τις Τέχνες, που διερωτάται αν το σχολείο «σκοτώνει» τη δημιουργικότητα. Ακόμη, εκείνη του καθηγητή Νομικής στο Χάρβαρντ και ειδικού στο Δίκαιο του Ιντερνετ, Λόρεν Λέσιγκ, για τους νόμους που «πνίγουν» τη δημιουργικότητα και του κάπτεν Τσαρλς Μουρ για τη «θάλασσα των πλαστικών» που πνίγει τον πλανήτη.
Έως τις 24 Ιανουαρίου θα μπορούν ελεύθερα οι χρήστες από όλο τον κόσμο και φυσικά από την Ελλάδα να «κατεβάζουν» στον υπολογιστή τους τη δοκιμαστική έκδοση των νέων Windows 7, που θα διαδεχθούν τα Windows Vista. Είναι τόσο μεγάλο το ενδιαφέρον των χρηστών που αρχικά το δίκτυο της Microsoft δεν άντεξε το βάρος της τεράστιας ζήτησης. Το ελεύθερο «κατέβασμα» της έκδοσης beta επρόκειτο να αρχίσει την Παρασκευή, κάτι που έγινε τελικά το Σάββατο, μέχρι η εταιρία να προσθέσει νέους υπολογιστέςεξυπηρετητές (servers), σύμφωνα με το Ρόιτερ και το BBC. Η εταιρία δεν έχει ακόμα γνωστοποιήσει πόσα αντίγραφα του νέου λειτουργικού προγράμματος «κατέβηκαν» («download»), όμως ανακοίνωσε ότι κατήργησε το πλαφόν των 2,5 εκατ. αντιγράφων μέσα σε δύο εβδομάδες, που είχε θέσει ως αρχικό όριο, προκειμένου να διευκολύνει περισσότερους χρήστες να «κατεβάσουν» τα Windows 7 μέχρι τις 24 Ιανουαρίου. Η Microsoft μάλλον αιφνιδιάστηκε από το μεγάλο ενδιαφέρον των χρηστών. «Περιμέναμε για μια έκδοση beta να δείξουν ενδιαφέρον μόνο οι φανατικοί της τεχνολογίας και όσοι έχουν επιχειρηματικά συμφέροντα σχετικά με το λογισμικό. Δεν αναμέναμε τη ζήτηση που είδαμε», δήλωσε ο Λόρενς Πάινελ, στέλεχος της εταιρίας. Το νέο λειτουργικό ενσωματώνει τεχνολογία οθόνης αφής, επιτρέπει στους χρήστες να διαμορφώνουν το σύστημα ευκολότερα σύμφωνα με τις προτιμήσεις τους, υπόσχεται πιο φιλικά χαρακτηριστικά κ.α. Η εταιρία πάντως ανέφερε ότι η δοκιμαστική έκδοση μπορεί να έχει προβλήματα, τα οποία ακόμα δεν έχουν επιλυθεί και για τα οποία δεν παρέχει τεχνική υποστήριξη. «Δεν είναι ιδανικό για κάθε χρήστη να εγκαταστήσει τα Windows 7 και να τα χρησιμοποιεί σε καθημερινή βάση», προειδοποίησε ο Πάινελ.
«Ας μας απαντήσει το κοριτσάκι που σηκώνει το χέρι εδώ μπροστά!»μοιάζει να λέει οΜπαράκ Ομπάμα στους μαθητές της τρίτης και τετάρτης τάξης του Δημοτικού Βάιερ Μιλς στο Μέριλαντ των ΗΠΑ. Σαν ένας οποιοσδήποτε δάσκαλος, ο αμερικανός πρόεδρος μπήκε στην καφετέρια του σχολείου κατά τη διάρκεια του μεσημεριανού διαλείμματος και άρχισε να τα ρωτά τι διαβάζουν. Ο σκοπός της αιφνίδιας 20λεπτης επίσκεψής του ήταν να συγχαρεί μαθητές και δασκάλους για το «κλείσιμο της ψαλίδας» στις επιδόσεις των παιδιών που προέρχονται από μειονότητες.
Το ελιξήριο της αθανασίας αποτελούσε ανέκαθεν ένα από τα πιο ξέφρενα όνειρα της ανθρωπότητας: η υπόσχεση της αιώνιας ζωής έχει απασχολήσει αμέτρητους ανθρώπους, της επιστήμης ή όχι, ανά τους αιώνες: από βιολόγους οι οποίοι επιζητούν τρόπους επιμήκυνσης της ζωής των κυττάρων, μέχρι τον Πονς ντε Λεόν (Ισπανός conquistador ο οποίος χάθηκε στις ζούγκλες της Λατινικής Αμερικής αναζητώντας την Πηγή της Νιότης).
Σύμφωνα με έρευνα του Ινστιτούτου Ιατρικής και Βιολογικής Μηχανικής του πανεπιστημίου του Λιντς, η ανθρωπότητα βρίσκεται λίγο πιο κοντά στην επίτευξη αυτού του αρχαίου ονείρου.
Απώτερος στόχος του Ινστιτούτου είναι η επίτευξη «50 αποδοτικών χρόνων ζωής μετά την ηλικία των 50» – και για αυτό έχουν δαπανηθεί 50 εκατομμύρια λίρες μέσα σε διάστημα πέντε ετών. Σε πρώτη φάση, ο σκοπός του Ινστιτούτου είναι η δημιουργία βιώσιμων μοσχευμάτων, τα οποία θα διαρκούν για όλη τη ζωή του λήπτη- γοφούς, γόνατα, βαλβίδες καρδιάς θα αποτελέσουν τα πρώτα δείγματα, καθώς σταδιακά η επιστήμη θα βρίσκεται σε θέση να αντικαταστήσει όλο και περισσότερα τμήματα του ανθρωπίνου σώματος.
Ήδη, το Ινστιτούτο έχει καταφέρει να δημιουργήσει ένα εμφύτευμα γοφού του οποίου η διάρκεια ζωής του θα είναι αντίστοιχη αυτού που το φέρει, εν αντιθέσει με τα 20 χρόνια που αποτελούσαν τη συνήθη διάρκεια αυτών που χρησιμοποιούνται σήμερα. Είναι κατασκευασμένο από κράμα κοβαλτίου- χρωμίου και κεραμικού, που εκτιμάται ότι είναι αρκετά ανθεκτικό για να αντέξει τα 100 εκατομμύρια βήματα που υπολογίζονται ως ο μέσος όρος των βημάτων που θα κάνει ένας άνθρωπος από τα 50 μέχρι τα 100 του, σύμφωνα πάντα με τον καθηγητή Τζων Φίσερ, ένα εκ των ενεργών μελών του Ινστιτούτου.
Σε άλλο επίπεδο, η συνάδελφός του, Αϊλήν Ίνγκαμ και η ομάδα της εργάζονται πάνω σε μεθόδους αυτοβελτίωσης/ αυτοεπισκευής του σώματος: στο επίκεντρο της έρευνας βρίσκεται η δημιουργία μεταμοσχεύσιμων ιστών, και μετέπειρα ολόκληρων οργάνων, τα οποία το σώμα θα μπορεί να ενσωματώσει εύκολα- εξαφανίζοντας έτσι τον κίνδυνο της απόρριψης από τον οργανισμό, που συνόδευε κλασικά μία μεταμόσχευση. Μέχρι τώρα, έχουν καταφέρει να δημιουργήσει καρδιακές βαλβίδες.
Όπως είπε η καθηγήτρια Κριστίνα Ντόιλ της Xeno Medical, εταιρείας ιατρικών συσκευών η οποία δραστηριοποιείται επίσης στο χώρο, το «Άγιο Δισκοπότηρο» αυτού του ερευνητικού τομέα είναι η εξάλειψη της εξάρτησης από όργανα δοτών. «Σε εκείνο το σημείο θα μας οδηγήσει εν τέλει η τεχνολογία» είπε σχετικά, συμπληρώνοντας ότι «η ανάπτυξη τεχνολογίας που θα εξαφανίζει τον ιστό του δότη (εξαλείφοντας έτσι τον κίνδυνο απόρριψης μοσχευμάτων) θα κρατήσει 30-50 χρόνια. Κάθε όργανο θα πρέπει να σχεδιάζεται και να δοκιμάζεται ξεχωριστά».
Αντίστοιχες θεραπείες που βασίζονται στην αναγέννηση κυττάρων βρίσκονται υπό ανάπτυξη και αλλού στον κόσμο, αλλά επικεντρώνονται πλήρως στην καλλιέργεια οργάνων εντελώς έξω από το ανθρώπινο σώμα- με στόχο τη διασφάλιση πως οι άνθρωποι θα συνεχίζουν να είναι το ίδιο δραστήριοι στο δεύτερο μισό του αιώνα ζωής τους όσο και στο πρώτο.
1 Αλληλογραφία. Το παραδοσιακό «γράμμα» διανύει περίοδο παρακμής. Η επικοινωνία μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου είναι ταχύτερη και φυσικά φθηνότερη τόσο για τις επαγγελματικές όσο και για τις προσωπικές μας επαφές, με αποτέλεσμα η αλληλογραφία, οι όμορφες επιστολές, οι προσφωνήσεις, οι αποφωνήσεις, να αρχίζουν να μοιάζουν με ξεχασμένη τέχνη. Από την άλλη, εάν τελικά «λάβεις αυτό το γράμμα», σήμερα, η χαρά θα είναι πολλαπλή!
2 Μνήμη. Δεν φτάνει που σταματήσαμε να θυμόμαστε τα τηλέφωνα ακόμα και των πιο κοντινών μας προσώπων (ας όψεται η «μνήμη» του κινητού), σε λίγο δεν θα χρειάζεται να θυμόμαστε τίποτα πέρα απ’ το όνομά μας. Ενα απλό «γκουγκλάρισμα» (όπως είναι στην καθομιλουμένη η χρήση του google) αρκεί για να ανασυρθεί από την κοινή «μνήμη» του πλανήτη οποιαδήποτε πληροφορία, γεγονός, ημερομηνία. Στην εποχή του Iντερνετ, δεν έχει πια τόση αξία πόσες πληροφορίες ή γνώσεις έχεις αποθηκεύσει στον «σκληρό» του μυαλού σου, αλλά πώς τις χρησιμοποιείς.
3 Νεκρός χρόνος. Αξίζει κανείς να προσπαθήσει να θυμηθεί πότε ήταν η τελευταία φορά που πέρασε μια ώρα χαζεύοντας έξω από το παράθυρο ή ξαναδιαβάζοντας ένα αγαπημένο βιβλίο. Εντάξει, μπορεί να είναι υπερβολή. Ισχύει στο ακέραιο, ωστόσο, για τις ώρες που περνάμε στη δουλειά: η γοητεία τού Ιντερνετ είναι τόση που αρχίζουμε να θυσιάζουμε ακόμα και την ώρα του διαλείμματος για φαγητό!
4 Αστικοί μύθοι. Πάει, έγιναν αέρας, όπως ακριβώς τους αξίζει! Μπορεί μια εποχή η ανταλλαγή τρομακτικών ιστοριών να κρατούσε «ζεστή» την παρέα τις νύχτες, σήμερα όμως… απλώς δεν πείθουν κανέναν (ούτε ακόμα τους χαζούληδες μιας παρέας – όλες έχουν από έναν). Το Ιντερνετ έχει κατηγορηθεί ουκ ολίγες φορές για αναξιοπιστία, αλλά έχει αποδειχθεί πολύ πιο αποτελεσματικό στην απομυθοποίηση των διαφόρων ιστοριών συνωμοσίας, παρά στη διαιώνισή τους.
5 Αλμπουμ φωτογραφιών. Εδώ οι τύψεις πρέπει να βαραίνουν τόσο το Ιντερνετ όσο και την ψηφιακή φωτογραφική μηχανή. Η πικρή αλήθεια, όμως, είναι ότι, πράγματι, από τις χιλιάδες φωτογραφίες που βγάζουμε κάθε χρόνο (μην έχοντας να ανησυχούμε ότι «τελειώνει το φιλμ»), ελάχιστες, εάν όχι καμία, βρίσκουν τον δρόμο για τα γνωστά μας άλμπουμ φωτογραφιών. Ενα καλώδιο αρκεί για να «ανεβάσουμε» τις εικόνες μας στο PC κι από εκεί στο Iντερνετ και σε κάποια γωνιά του facebook ή του Flickr. Δεν είναι τυχαίο ότι τον Ιούνιο που πέρασε η Kodak ανακοίνωσε την απόσυρση του ιστορικού έγχρωμου φιλμ, με 74 χρόνια κυκλοφορίας, Kodachrome.
6 Διακοπές. Ή σωστότερα το δικαίωμα στην άγνοια στις διακοπές. Θυμάστε εκείνη την εποχή που το άνοιγμα της τηλεόρασης μετά τις διακοπές πυροδοτούσε μια σειρά από εκπλήξεις – γεγονότα που είχαν μεσολαβήσει, ενώ εμείς λείπαμε στο ερημονήσι, επί τούτου απέχοντες από όλους και όλα; Ε, σήμερα, όλο και κάποιο wi-fi θα «παίζει» τριγύρω, όλο και κάποιο iphone θα κυκλοφορεί στην παρέα, γεγονός που κάνει όλο και πιο δύσκολη την αποχή από την ενημέρωση.
7 Ιδιωτικότητα. Τη «σκότωσε» το Ιντερνετ, βοηθήσαμε όμως κι εμείς. Εάν οι εγκέφαλοι του Big Brother (της εκπομπής ριάλιτι) γνώριζαν πόσες προσωπικές πληροφορίες θα μεταδίδαμε οικειοθελώς προς τον έξω κόσμο μέσω των social media (του facebook κυρίως), θα παραιτούνταν πάραυτα. Σήμερα, ξέρουμε τα πάντα για τους πάντες, από το πώς λένε την ξαδέρφη τους και πού πήγαν διακοπές πρόπερσι, μέχρι πότε πήγαν στα μπουζούκια τελευταία φορά – όλα!
8 Συγκέντρωση. Οι παραγωγικοί εργαζόμενοι θα πρέπει να παίρνουν παράσημο, όχι απλά μπόνους! Με όλες αυτές τις «σειρήνες» στην οθόνη του υπολογιστή τους, ένα μόνο κλικ μακριά, είναι πράγματι να απορεί κανείς πώς συγκεντρώνονται για να εργαστούν. Τι να γίνεται στο facebook; Μήπως έχω κανένα νέο «μέιλ»; Τι να συζητούν τώρα στο twitter; Εγραψε ο αγαπημένος μου μπλόγκερ; Ερωτήσεις που κατακλύζουν το μυαλό ανά πεντάλεπτο.
9 Επανασυνδέσεις. Οσους παλιούς συμμαθητές και παλιές αγάπες βρήκαμε βρήκαμε. Οι πιθανότητες να πέσουμε πάνω σε κάποιον που δεν έχουμε ήδη εντοπίσει στο facebook, είναι μηδαμινές (αν δεν έχει προφίλ εκεί, με τι πρόσωπο κυκλοφορεί;), ενώ η συνάντηση με κάποιον που ήδη έχουμε αλληλοσκουντηθεί online κρύβει σαφώς μικρότερη χαρά από αυτή που θα παίρναμε προ Ιντερνετ.
10 Πασιέντζα. Η κανονική και αυτή στο κομπιούτερ (solitaire). Οπως και ο ναρκαλιευτής και τα υπόλοιπα παιχνίδια του PC, που μας κρατούσαν γλυκιά συντροφιά πριν ανακαλυφθεί η εικονική παιχνιδούπολη του Διαδικτύου. Σήμερα πάντως κανονική πασιέντζα ρίχνουν μόνο οι χαρτορίχτρες, ενώ αυτή του υπολογιστή ευδοκιμεί μόνον στις δημόσιες υπηρεσίες.
11 Ευγενική διαφωνία. Οι περισσότεροι κυκλοφορούμε στο Iντερνετ ανωνύμως ή, το πολύ, ψευδωνύμως. Η διάχυτη αυτή… «απροσωπία» έχει λειτουργήσει μεν απελευθερωτικά για πολλούς, έχει «ξυπνήσει» όμως τα πιο ταπεινά ένστικτα άλλων, κυρίως σε ό, τι αφορά την ανταλλαγή απόψεων, δηλαδή τον ακρογωνιαίο λίθο του Ιντερνετ. Από τα βίντεο του Youtube μέχρι τα μπλογκ και τα σάιτ εφημερίδων, ξεσηκώνουν θύελλα σχολίων και διαφωνιών, που συχνά ξεφεύγουν από τα όρια της ευπρέπειας. Αυτό που σε μια παρέα θα γινόταν αντικείμενο γόνιμης συζήτησης, στο Διαδίκτυο γίνεται αιτία να ξεσπάσουν… ανένδοτοι πόλεμοι.
12 Ακρόαση ενός δίσκου. Συγκεκριμένα, η ακρόαση ενός άλμπουμ από την αρχή έως το τέλος. Εδώ οι απόψεις διίστανται. Από τη μία, θεωρείται κατάκτηση το γεγονός ότι δεν χρειάζεται πια το κοινό να «υπομένει» 8 μέτρια κομμάτια, προκειμένου να ακούσει τα δύο που αξίζουν. Από την άλλη, όμως, θεωρείται αμφίβολο εάν άλμπουμ-αριστουργήματα, όπως για παράδειγμα το OK Computer των Radiohead, θα έβρισκαν την ανταπόκριση που τους άξιζε στη σημερινή εποχή.
13 Δισκάδικα. Αντίστοιχη τύχη επεφύλασσε το Ιντερνετ και στα πάλαι ποτέ «πιο αγαπημένα μας μέρη στον κόσμο», τα δισκάδικα-CDάδικα της γειτονιάς. Στην εποχή του «δωρεάν» και του τέλους του copyright, οι περισσότεροι θεωρούν απαρχαιωμένη συνήθεια την αγορά ενός δίσκου μουσικής στην τιμή των 20 ευρώ, απλά και μόνο για την έξτρα πλαστική θήκη.
14 Υπόληψη. Πρέπει να μην υπάρχει κάτι πιο εύκολο να «χάσεις» τη σήμερον ημέραν από αυτήν… Τόσο που αξίζουν πολλά μπράβο σε όσους αποφασίζουν να εισέλθουν στην πολιτική, γνωρίζοντας (ελπίζουμε!) πόσο εύκολο είναι να τσαλακωθεί η φήμη τους με το πρώτο στραβοπάτημα. Αυτό που κάποτε μπορούσε να περάσει απαρατήρητο, ένα σαρδάμ, μία ατυχής έκφραση ή κίνηση, θα αναπαράγεται online στον αιώνα τον άπαντα, είτε σε βίντεο (στη χειρότερη περίπτωση) είτε σε μορφή σχολίου. Scripta manent και με bits και bytes.
15 Καλή πίστη. Χάθηκε μαζί με τα άλλα ρομαντικά «έθιμα» του παρελθόντος. Γνωρίζεις έναν γοητευτικό κύριο; Για καλό και για κακό τον «γκουγκλάρεις» (βλ. παραπάνω) για να μάθεις περισσότερα. Τον ψάχνεις και στο facebook για λεπτομέρειες. Στην πιο σοβαρή πλευρά του ζητήματος, το Ιντερνετ μας έκανε επιφυλακτικούς για τα πάντα. Κάθε ιστορία που ακούμε, κάθε φήμη ή πληροφορία που φτάνει στα αυτιά μας, περνά πρώτα από το κόσκινο του Διαδικτύου. Για καλό και για κακό.
Σαράντα χρόνια έχουν περάσει από τότε που δύο επιστήμονες του UCLA συνέδεσαν για πρώτη φορά δύο υπολογιστές, δημιουργώντας το πρώτο δίκτυο, και τουλάχιστον 15 χρόνια από τότε που η χρήση του Ιντερνετ διαδόθηκε σε όλο τον πλανήτη. Οπου κι αν τοποθετήσει κανείς την αρχή του… κακού, το βέβαιο είναι ότι το Διαδίκτυο ήρθε να ταράξει συθέμελα τον κόσμο μας. Το Ιντερνετ έχει πυροδοτήσει τεράστιες αλλαγές στη ζωή μας, τόσο αρνητικές όσο και θετικές. Εργασίες που κάποτε χρειάζονταν μέρες για να διεκπεραιωθούν σήμερα ολοκληρώνονται σε δευτερόλεπτα, με δύο κλικ του ποντικιού. Την ίδια ώρα, λόγω των ίδιων ευκολιών που προσφέρει το Διαδίκτυο, συνήθειες και παραδόσεις που χτίστηκαν στους αιώνες σταδιακά εγκαταλείπονται. Ανθρωποι έρχονται κοντά μέσα από ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και άλλοι απομακρύνονται όλο και περισσότερο, απομονωμένοι μπροστά από την οθόνη του υπολογιστή τους. Το youtube μάς έδωσε βήμα σε ταραγμένες εποχές, αλλά μέσα από το ίδιο καταρρακώθηκαν υπολήψεις, καταστράφηκαν ζωές. Επικοινωνούμε γρήγορα, αλλά τις εθνικές γλώσσες αντικαθιστούν κώδικες και σύμβολα.
Πριν από λίγο καιρό, η βρετανική εφημερίδα Daily Telegraph, με σκωπτική διάθεση, συνέταξε έναν κατάλογο με «τα 50 πράγματα που σκότωσε το Ιντερνετ», σταχυολογώντας από προϊόντα και επιχειρηματικά μοντέλα μέχρι ήθη, έθιμα και εμπειρίες που δεν «επέζησαν» της επέλασης του κυβερνοχώρου. Με αφορμή αυτό, η «Κ» παρουσιάζει σήμερα 15 πράγματα που φαίνεται να θυσιάσαμε στον βωμό του Ιντερνετ. Η διάχυση των πληροφοριών στο Διαδίκτυο μας κόστισε την ιδιωτικότητά μας, αλλά και εξασθένησε τη μνήμη μας. Στην εποχή του Ιντερνετ χάσαμε τα φωτογραφικά μας άλμπουμ και πάψαμε ν’ ακούμε ολόκληρους τους δίσκους μουσικής. Ξεχάσαμε τους τρόπους μας, αλλά σταματήσαμε και να ρίχνουμε πασιέντζες με τις ώρες!
Το Ιντερνετ ήρθε για να μείνει -άγνωστο πόσο θα εξελιχθεί στο μέλλον- και η ανθρωπότητα πλέον προσαρμόζεται στους κανόνες του. Με 15 παράπλευρες απώλειες…
To νέο e-reader με την ονομασία Nook θα ανταγωνιστεί το Amazon Kindle και το e-reader της Sony, σε μια συνεχώς διευρυνόμενη αγορά, όπου πολλοί βλέπουν πλέον το μέλλον των βιβλίων.
Το Nook έχει ασύρματη σύνδεση για «κατέβασμα» βιβλίων μέσω Ίντερνετ, «τρέχει» το λειτουργικό σύστημα Android της Google, διαθέτει ενσωματωμένη μνήμη 2 Gb (που μπορεί να αυξηθεί μέχρι τα 16 Gb), μια έγχρωμη οθόνη αφής 3,5 ιντσών για πλοήγηση, η οποία βρίσκεται κάτω από την κύρια οθόνη ανάγνωσης που εμφανίζει τις σελίδες των βιβλίων σε ασπρόμαυρη ηλεκτρονική μελάνη, ενώ μπορεί ακόμα να αποθηκεύσει και να παίξει αρχεία MP3 και φωτογραφίες.
Επίσης, το Nook επιτρέπει επιτρέπει στους χρήστες να δανείζουν δωρεάν για δύο εβδομάδες τα αντίγραφα των ηλεκτρονικών βιβλίων τους σε οποιονδήποτε φίλο τους έχει εγκαταστήσει τη σχετική εφαρμογή e-reader της Barnes & Noble στο iΡod, το έξυπνο κινητό τους ή τον υπολογιστή τους.
Η συσκευή, η οποία μπορεί να αποθηκεύσει μέχρι 1.500 βιβλία (που αυξάνονται σε 17.500 με την προσθήκη εξωτερικής κάρτας μνήμης) διατίθεται από το site http://www.barnesandnoble.com/ σε τιμή 259 δολαρίων (όσο και το Amazon Kindle που μόλις παρουσιάστηκε) και οι πωλήσεις του Nook θα αρχίσουν στο τέλος Νοεμβρίου, σύμφωνα με τα ξένα πρακτορεία.
Με πλάτος κάτι λιγότερο από πέντε ίντσες και ύψος οκτώ ίντσες, η συσκευή έχει το μέγεθος και το βάρος περίπου ενός χαρτόδετου βιβλίου. Το Nook «διαβάζει» επίσης αρχεία pdf (Acrobat) και epubs (ένα ανοιχτό στάνταρντ που χρησιμοποιούν πολλοί εκδότες για τα ηλεκτρονικά βιβλία τους), συνεπώς ο χρήστης δεν περιορίζεται να διαβάζει στη συσκευή του μόνο ηλεκτρονικά βιβλία που έχει αγοράσει από το Barnes & Noble.
Πριν από μερικές ημέρες, το γερμανικό περιοδικό Brigitte αποφάσισε να κάνει ένα θαρραλέο βήμα. Είπε «Φτάνει πια» στα καλλίγραμμα μοντέλα με τις τέλειες αναλογίες, έκλεισε την πόρτα σε αυτές τις ιέρειες ενός κόσμου αστραφτερού, γεμάτου χρήμα και δόξα και άνοιξε ένα παράθυρο στη γυναίκα της διπλανής πόρτας, την εργαζόμενη, τη μητέρα τη νοικοκυρά. Προσπάθησε, δηλαδή, να προσφέρει στις αναγνώστριές του ένα είδος «υγιεινής πνευματικής διατροφής».
Στις αρχές του επόμενου χρόνου, το γυναικείο έντυπο θα φιλοξενεί στις σελίδες του καταξιωμένες γυναίκες, από κάθε τομέα της κοινωνικής ζωής, αλλά και απλές αναγνώστριες (οι οποίες θα αμείβονται ακριβώς όσο και τα μοντέλα) για να διαφημίσει τα διάφορα προϊόντα, όπως, εξάλλου, και για την εικονογράφηση που συνοδεύει τα δημοσιεύματά του. Οπως χαρακτηριστικά δήλωσε ο αρχισυντάκτης του εντύπου, στόχος του εγχειρήματος είναι «να προβάλλουμε στο αναγνωστικό κοινό γυναίκες που διαθέτουν ταυτότητα».
Αυτό που ομολογουμένως παραξενεύει είναι ότι η διεύθυνση του περιοδικού θα προχωρήσει στην «οριστική απόσυρση» των μοντέλων από τις σελίδες του περιοδικού μετά τις επανειλημμένες εκκλήσεις των αναγνωστριών, οι οποίες στις επιστολές τους ομολογούσαν ότι δεν «άντεχαν να βλέπουν άλλο σκέτα… κόκαλα».
Η μεγάλη δημοσιότητα που χαίρουν τα αποστεωμένα μοντέλα θεωρείται από τους ειδικούς υπεύθυνη –τουλάχιστον εν μέρει– για την εμφάνιση του προβλήματος της νευρικής ανορεξίας κι άλλων διαταραχών της διατροφής (όπως είναι η βουλιμία). Κι αυτά τα μανεκέν, εξάλλου, είναι θύματα, καθώς χρησιμοποιήθηκαν περισσότερο ως οστέινες κρεμάστρες για πανάκριβα ρούχα και ήδη μετρούν νεκρούς, όπως π. χ. τη Βραζιλιάνα καλλονή που πέθανε από ασιτία το 2006, ζυγίζοντας 40 κιλά.
Αυτές οι γυναίκες σκελετοί αποτελούν πρότυπο και ίνδαλμα για εκατομμύρια νεαρά κορίτσια ανά τον κόσμο που θεωρούν ότι αν καταφέρουν να τους μοιάσουν έστω και για λίγο, θα εισέλθουν στον παράδεισο της λάμψης και της εφήμερης δόξας, αποκτώντας ένα μερίδιο από τον κόσμο της «επιτυχίας», όπως νοείται σήμερα, και εξασφαλίζοντας τα «δεκαπέντε λεπτά διασημότητας» που θεωρούν ότι τους ανήκουν. Σίγουρα, μόδιστροι και γυναικεία περιοδικά, αλλά και εν μέρει η βιομηχανία του ενδύματος, φέρουν βαριά ευθύνη για εκατοντάδες κρούσματα νευρικής ανορεξίας που καταλήγουν στα νοσοκομεία σε κατάσταση παρόμοια με αυτήν των κρατουμένων σε στρατόπεδα συγκέντρωσης.
Δυστυχώς, τα ΜΜΕ –και όχι μόνον– δημιουργούν και προβάλλουν –κατά κόρον– είδωλα κενά και κάνουν παράδειγμα προς μίμηση τις τέλειες αναλογίες και μόνον.
Ας ελπίσουμε ότι η προβολή των «γυναικών με ταυτότητα» θα είναι όντως η αρχή μιας νέας εποχής, όπως σημειώνει εξάλλου και ο αρχισυντάκτης του Brigitte. Μιας εποχής που τα ΜΜΕ θα δίνουν μεγαλύτερη σημασία στην ουσία παρά στην εμφάνιση.
Το γεγονός ότι [η τεχνολογία] προσφέρει τεράστια οφέλη δεν είναι αρκετό για να εγγυηθεί ότι θα γίνει ευχάριστα δεκτή από τη δημόσια εκπαίδευση και ότι οι δυνατότητές της πλήρως θα πραγματοποιηθούν. Η τεχνολογική αλλαγή θα συναντήσει τα ίδια πολιτικά οδοφράγματα που έχουν αντιμετωπίσει όλες οι σημαντικές μεταρρυθμίσεις, και για τους ίδιους ακριβώς λόγους. Ισχυρές ομάδες θα προσπαθήσουν να την μπλοκάρουν. (σελ. 29-30) Είναι γεγονός ότι οι συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών έχουν συμφέροντα στη διατήρηση του υφιστάμενου εκπαιδευτικού συστήματος, ανεξάρτητα από το πόσο καλά εκτελείται. Είναι γεγονός ότι είναι πιο ισχυρές – με διαφορά – από τις άλλες ομάδες που συμμετέχουν στην εκπαιδευτική πολιτική. Και είναι γεγονός ότι σε μια κυβέρνηση που προσπαθεί να διατηρήσει τον έλεγχο και την ισορροπία μπορούν να χρησιμοποιήσουν την ισχύ τους για να παρεμποδίσουν ή να αποδυναμώσουν τις περισσότερες μεταρρυθμίσεις που δεν τους αρέσουν. Αναγνωρίζοντάς το δεν είναι ανάγκη να ξεκινήσουμε ιδεολογικές επιθέσεις εναντίον των συνδικάτων. Πρέπει να αναγνωρίσουμε απλά τον πολιτικό κόσμο όπως είναι. (σελ. 54) Αν κάτι είναι σίγουρο για την τρέχουσα δομή της εξουσίας, είναι ότι η τεχνολογική αλλαγή είναι προορισμένη να απωθηθεί από τις συνδικαλιστικές οργανώσεις των εκπαιδευτικών και των συμμάχων τους. Αυτό είναι το «δικό τους» σύστημά, και τα συμφέροντά τους τούς αναγκάζουν να το διατηρήσουν και να το προστατεύσουν. Θα φτάσουν στις επάλξεις για να αποδείξουν ότι η τεχνολογία δεν έχει πραγματικά μετασχηματιστικά αποτελέσματα. (σελ. 55)
Η καλπάζουσα ανεργία αναμένεται ακόμα πιο σφοδρή για την επόμενη χρονιά στην Ευρώπη και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Τα «επαγγέλματα του μέλλοντος» μοιάζουν με μοναδική σανίδα σωτηρίας για όσους αναζητούν επαγγελματικό προσανατολισμό ή έχουν τη δυνατότητα να αλλάξουν κατεύθυνση στο μέσον της διαδρομής. Οι ανανεώσιμες πηγές ενέργειας, οι ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης και τα ηλεκτρονικά μέσα ενημέρωσης, αλλά και η εξ αποστάσεως κατάρτιση, υπόσχονται νέες θέσεις εργασίας – και μάλιστα υψηλά αμειβόμενες. Ακόμη όμως και στις δυτικές κοινωνίες, στις οποίες κυριαρχεί η λογική του «έχειν» και η κουλτούρα του καταναλωτισμού, το χρήμα δεν εγγυάται την ευτυχία. Το ζητούμενο λοιπόν δεν είναι μόνο το προσδοκώμενο ύψος των αποδοχών, αλλά και οι συνθήκες εργασίας κάθε επαγγέλματος. Οι εργαζόμενοι αναζητούν δικαίως καταφύγιο -από τις αρχές του σύγχρονου μάνατζμεντ (τους «εξατομικευμένους στόχους» και τη διαρκώς «μεγαλύτερη παραγωγικότητα»)- σε επαγγέλματα με λιγότερο άγχος και περισσότερο ανθρώπινες συνθήκες. Μετά την οικολογική ευαισθησία και τα φιλικά προς το περιβάλλον προϊόντα, ίσως είναι καιρός για τις επιχειρήσεις να ανακαλύψουν και το φιλικό προς τον εργαζόμενο εργασιακό περιβάλλον.
Το Δίκτυο Πληροφόρησης για την Απασχόληση (Ο*Νet), με το οποίο συνεργάζεται το αμερικανικό υπουργείο Εργασίας και Κατάρτισης, δημοσίευσε τις προηγούμενες ημέρες την τελευταία του έρευνα με τα επαγγέλματα που θα έχουν τη μεγαλύτερη ζήτηση και τις ελκυστικότερες αποδοχές. Ο αμερικανός πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα είχε μιλήσει προεκλογικά για τη δημιουργία χιλιάδων πράσινων θέσεων εργασίας. Δεν αποτελεί λοιπόν έκπληξη που οι προβλέψεις για τις μελλοντικές τάσεις στην απασχόληση τον επιβεβαιώνουν περίτρανα.
Πολλοί γονείς θα βρεθούν και αυτή τη χρονιά αντιμέτωποι με τη διαπίστωση «το παιδί σας είναι δυσλεξικό». Πρέπει να γνωρίζουν ότι η δυσλεξία δεν είναι ασθένεια αλλά μια δυσκολία που μπορεί να ξεπεραστεί. Διαβάστε πώς στο Βήμα
«Υπάρχει λαίλαπα δυσλεξίας ή είναι ιδέα μου;»ρωτούσε προσφάτως μητέρα σε σχολική συνάντηση. Βλέπετε, κάθε χρόνο με την έναρξη της σχολικής χρονιάς ένας σημαντικός αριθμός γονέων καλείται να διαχειριστεί μια πληροφορία που ακούγεται εξαιρετικά δυσοίωνη: «Το παιδί σας είναι δυσλεξικό»! Πλήθος τα ερωτήματα που γεννώνται έπειτα από αυτό: Τι σημαίνει «είναι δυσλεξικό»; Πρόκειται για ασθένεια ή όχι; Τι πρέπει να κάνω; Υπάρχει ελπίδα; Η ειδικευμένη στο Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ των ΗΠΑ, διευθύντρια της Μονάδας Δυσλεξίας και Διαταραχών του Λόγου στο Πανεπιστημιακό Νοσοκομείο Ηρακλείου, κυρία Μαρία Σαββάκη έχει απαντήσει πολλές φορές σε τέτοια ερωτήματα. Της ζητήσαμε να το κάνει και πάλι και να δώσει κατευθυντήριες γραμμές στους γονείς-αναγνώστες του «ΒΗΜΑScience».
«Οι γονείς που θα λάβουν μια τέτοια πληροφορία στο νηπιαγωγείο ή στις πρώτες τάξεις του δημοτικού μπορούν να θεωρούν τους εαυτούς τους τυχερούς»λέει η κυρία Σαββάκη, προσθέτοντας ότι«είναι συνηθισμένο η δυσλεξία να μην εντοπίζεται έγκαιρα,πράγμα που σημαίνει πολύ περισσότερο κοπιώδη παρέμβαση από εμάς και πολύ μεγαλύτερη προσπάθεια από τα παιδιά».Η ελληνίδα γιατρός, εκπαιδευτικός και ψυχογλωσσολόγος δεν χρησιμοποιεί τυχαία τη λέξη «εντοπίζεται», την οποία προτιμά από τη λέξη «διαγιγνώσκεται». «Δεν με βρίσκει καθόλου σύμφωνη η ιατρικοποίηση της δυσλεξίας.Πρόκειται για μια μαθησιακή δυσκολία που απαιτεί παρέμβαση και όχι για ασθένεια που απαιτεί θεραπεία» λέει χαρακτηριστικά.
Με την ολοκλήρωση της σάρωσης 12 εκατομμυρίων σελίδων, διατίθενται πλέον δωρεάν περισσότερες από 110.000 εκδόσεις της ΕΕ, τις οποίες μπορεί κανείς να “κατεβάσει” από τη ψηφιακή βιβλιοθήκη του Βιβλιοπωλείου της ΕΕ (www.bookshop.europa.eu).
Η ψηφιακή βιβλιοθήκη, που εγκαινιάζεται σήμερα στην έκθεση βιβλίου της Φραγκφούρτης, προφέρει όλες τις εκδόσεις που κυκλοφόρησαν ποτέ από την Υπηρεσία Εκδόσεων για λογαριασμό των θεσμικών και επικουρικών οργάνων και των άλλων οργανισμών της ΕΕ από το 1952 και μετά.
Τα αρχεία της Υπηρεσίας Εκδόσεων της ΕΕ αποτελούν εδώ και πολλά χρόνια πραγματικό θησαυρό της ευρωπαϊκής ιστορίας. Δημοσιεύσεις όπως το διάγγελμα που εκφώνησε ο Ζαν Μονέ, πρόεδρος της Ανωτάτης Αρχής, στην Κοινή Συνέλευση κατά την πρώτη της σύνοδο το Σεπτέμβριο του 1952 ή η γενική έκθεση για τη δραστηριότητα της Κοινότητας, στα γαλλικά από το 1953, βλέπουν και πάλι το “εικονικό” φως της μέρας μέσα από την ψηφιακή βιβλιοθήκη της Υπηρεσίας Εκδόσεων.
Κάθε μέρα προστίθενται νέες εκδόσεις. Σύμφωνα με τον Λέοναρντ Όρμπαν, επίτροπο αρμόδιο για θέματα πολυγλωσσίας: “Η ψηφιακή βιβλιοθήκη απελευθερώνει τη μνήμη της Ευρωπαϊκής Ένωσης από το χαρτί με το οποίο ήταν δεσμευμένη από τις απαρχές της Ένωσης. Τα εκατομμύρια σελίδων, στις οποίες έχει πλέον πρόσβαση ο καθένας μας στις 23 επίσημες γλώσσες, καταδεικνύουν τη διαρκή δέσμευση της Ευρωπαϊκής Ένωσης να διαφυλάξει και να καλλιεργήσει την ιστορία της Ένωσης μέσα από τη γλωσσική της πολυμορφία.”
Η ψηφιακή βιβλιοθήκη της Υπηρεσίας Εκδόσεων είναι μια απάντηση στην αυξανόμενη ζήτηση για ψηφιοποίηση εξαντλημένων εκδόσεων. Το 2007 η Υπηρεσία Εκδόσεων εγκαινίασε μια υπηρεσία διάθεσης αρχαίων PDF κατά παραγγελία, με την οποία οι χρήστες μπορούσαν να ζητούν την ανάκτηση και σάρωση δημοσιεύσεων από τα αρχεία. Η ζήτηση ήταν τόσο υψηλή, ώστε σε έξι μήνες η υπηρεσία είχε ήδη κορεστεί. Για την καλύτερη εξυπηρέτηση των χρηστών, αποφασίστηκε να σαρωθεί με βιομηχανικούς ρυθμούς ολόκληρο το περιεχόμενο του αρχείου.
Το αποτέλεσμα – που επιτεύχθηκε σε λιγότερο από δύο χρόνια – είναι μια ηλεκτρονική βιβλιοθήκη με περισσότερες από 14 εκατομμύρια σελίδες, σε μορφή αρχείων PDF βελτιστοποιημένη για το Διαδίκτυο, οι οποίες διατίθενται δωρεάν στο κοινό. Περιέχει περισσότερες από 12 εκατομμύρια σαρωμένες σελίδες ιστορικών εκδόσεων και περίπου 2 εκατομμύρια σελίδες πρόσφατων εκδόσεων.
Το Βιβλιοπωλείο της ΕΕ, με εκδοτικούς ρυθμούς της τάξης των 1.600 νέων εκδόσεων ετησίως, αποτελεί πολύτιμη πηγή πληροφοριών για πολίτες, δημοσιογράφους, επαγγελματίες της εκπαίδευσης, φοιτητές, βιβλιοθηκονόμους, εκδότες και κάθε άνθρωπο που ενδιαφέρεται για την Ευρώπη, σε 50 περίπου γλώσσες, συμπεριλαμβανομένης της δυνατότητας παραγγελίας αντιτύπων σε χαρτί.
Τα περιεχόμενα του Βιβλιοπωλείου της ΕΕ θα καταστούν προσπελάσιμα επίσης μέσω της Europeana, όπου συμμετέχουν πολλές εθνικές βιβλιοθήκες και αρχεία της Ευρώπης. Το Βιβλιοπωλείο της ΕΕ θα συμπληρώσει, έτσι, τις εθνικές συλλογές της Europeana από τη σκοπιά των θεσμικών οργάνων της ΕΕ.
Eκατομμύρια χρήστες κυρίως νεαρής ηλικίας ποστάρουν συνεχώς και οτιδήποτε στο facebook. Ανεβάζουν σωρηδόν προσωπικές τους φωτογραφίες και βιντεάκια. Σπεύδουν να ενημερώσουν τους φίλους τους για τα στιγμιαία συναισθήματά τους. Φλερτάρουν on-line.
Η γενιά της αποκάλυψης
Πρόκειται δηλαδή για την τάση της νέας γενιάς να δημοσιοποιεί σχεδόν τα πάντα στο Διαδίκτυο. Δεν είναι τυχαίο ότι στο εξωτερικό αρκετοί αποκαλούν τους σημερινούς νέους ως τη «generation reveal»- που φανερώνει σε κοινή θέα την προσωπική της ζωή. Και φαίνεται ότι η συμπεριφορά της έχει διχάσει ακόμα και τους ειδικούς του Ίντερνετ. Από τη μία πλευρά υπάρχουν αυτοί που υποστηρίζουν ότι οι νέοι δεν αντιλαμβάνονται τα όρια του ιδιωτικού και του δημόσιου και ότι έτσι εκθέτουν τους εαυτούς τους σε κινδύνους. Από την άλλη υπάρχουν αυτοί που λένε ότι αυτές οι συμπεριφορές των νέων είναι μία έκφραση του αυθορμητισμού τους.
«Οι νέοι σήμερα είναι πιο αυθεντικοί. Δεν έχουν τα παλιά στερεότυπα. Για παράδειγμα, δεν θα το παίξουν κάπως. Δεν θα σου κρύψουν στο Facebook μία φωτογραφία με το μαγιό», αναφέρει ο αντιπρόεδρος του Παρατηρητηρίου για την Κοινωνία της Πληροφορίας κ. Γιάννης Λάριος. Διαφωνεί δηλαδή ότι αυτή η πρακτική των νέων να ποστάρουν και να ανεβάζουν φωτογραφίες ή άλλες πληροφορίες για τους ίδιους αποτελεί το τέλος της ιδιωτικότητας. Προσθέτει δε ότι αυτή η συμπεριφορά των νέων μέσα από το Facebook ή το Τwitter είναι και ένας καλό τρόπος να ανοιχτούν προς την κοινωνία ακόμη και να αναδείξουν τα ταλέντα τους. «Αν έχει κανείς ένα ταλέντο μπορεί να μαθευτεί γρήγορα και να αναδειχτεί». Χαρακτηριστική είναι η περίπτωση του Μyspace μέσα από το οποίο έχουν αναδειχτεί τόσο στην Ελλάδα όσο και στο εξωτερικό δεκάδες μουσικά γκρουπ και τραγουδιστές.
Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης προσφέρουν και ακόμη ένα πλεονέκτημα, λέει ο κ. Λάριος. Ουσιαστικά κάνουν πράξη το γνωμικό «δείξε μου τους φίλους σου να σου πω ποιος είσαι». «Βλέποντας κανείς τους φίλους σου μπορεί να σε γνωρίσει καλύτερα», λέει.
Στον αντίποδα βρίσκονται αυτοί που τονίζουν ότι η δημοσίευση μεγάλου όγκου πληροφοριών στο Ίντερνετ για την προσωπική ζωή τους, εγκυμονεί κινδύνους. «Πράγματι τα παιδιά δίνουν πολλά προσωπικά δεδομένα σε δίκτυα τύπου Facebook. Κι αυτό επειδή δεν κατανοούν πού σταματά το ιδιωτικό και πού το δημόσιο. Θεωρούν ότι τέτοια sites και δίκτυα τα βλέπουν μόνον οι φίλοι», αναφέρει στα «ΝΕΑ» η Συντονίστρια του Ελληνικού Κέντρου Ασφαλούς Διαδικτύου, Επικεφαλής δράσης saferinternet. gr δρ Βερόνικα Σαμαρά.
ΝΕΑΡΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ είναι η συντριπτική πλειονότητα των Ελλήνων χρηστών του Facebook. Από τους συνολικά 1.943.000 χρήστες, 1.282.000 είναι ηλικίας 15-30 ετών. Από την πιο πρόσφατη έρευνα για το Facebook πάντως, η οποία πραγματοποιήθηκε από το Εργαστήριο Ηλεκτρονικού Επιχειρείν του Οικονομικού Πανεπιστημίου Αθηνών, προκύπτει ότι οι χρήστες δεν δείχνουν και τόσο μεγάλη εμπιστοσύνη στο ηλεκτρονικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης.
Μόλις 3 στους 10 δηλώνουν ξεκάθαρα ότι εμπιστεύονται αρκετά ή πολύ το Facebook.
Περίπου 4 στους 10 απάντησαν ότι δεν το εμπιστεύονται καθόλου ή το εμπιστεύονται λίγο.
Αναποφάσιστοι εμφανίζονται οι υπόλοιποι.
Όσο για τους λόγους που χρησιμοποιούν οι Έλληνες χρήστες το Facebook, η έρευνα δείχνει ότι περίπου οι μισοί από τους ερωτώμενους το χρησιμοποιούν αρκετά ή πολύ για να μαθαίνουν προσωπικά στοιχεία φίλων και γνωστών. Η συντριπτική πλειονότητα, όπως απαντούν, μπαίνουν στο Facebook για να βρουν παλιούς φίλους και γνωστούς, ενώ ελάχιστοι είναι αυτοί που το χρησιμοποιούν πολύ για ηλεκτρονικό φλερτ (28%).
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)