Εάν μας κλέψουν τον φορητό μας υπολογιστή ή το κινητό μας τηλέφωνο, τι πιθανότητες έχουμε να εντοπίσουμε τη συσκευή μας και να πιάσουμε τον κλέφτη; Πολύ περισσότερες απ΄ όσες ενδεχομένως πιστεύουμε. Αρκεί όμως να εξοπλιστούμε με την κατάλληλη τεχνολογία.
Oποιαδήποτε συσκευή συνδέεται με το Διαδίκτυο- ασύρματα, με καλώδιο ή κάρτα SΙΜ- μπορεί να μας δώσει ορισμένες πληροφορίες για το σημείο στο οποίο βρίσκεται. Ας πάρουμε για παράδειγμα την ασύρματη σύνδεση. Εάν ο φορητός υπολογιστής ή το κινητό τηλέφωνο είναι συνδεδεμένο με ένα ασύρματο σημείο πρόσβασης (wireless access point), ένα σύστημα που ονομάζεται Skyhook μπορεί να καθορίσει το σημείο στο οποίο βρίσκεται με μια απόκλιση 20 μέτρων, μετρώντας τη σχετική δύναμη των σημάτων από άλλα κοντινά ασύρματα σημεία πρόσβασης. Το πρόβλημα με αυτό το σύστημα είναι ότι δεν λειτουργεί σε μη κατοικημένες περιοχές. Συχνά όμως είναι αρκετό για να εντοπίσει την ακριβή τοποθεσία.
Πολλά τα όπλα
Το Skyhook δεν είναι το μοναδικό όπλο που έχουμε στη διάθεσή μας. Λογισμικά όπως το Undercover, το LoJack, το GadegetΤrak, μπορούν να χρησιμοποιήσουν αυτές τις πληροφορίες και να συμπληρώσουν έναν φάκελο με τις κινήσεις της κλεμμένης συσκευής. Υπάρχουν και κάποιες «πολυμήχανες» εφαρμογές που μπορούν να παγιδεύσουν τον ανυποψίαστο κλέφτη. Για παράδειγμα, χάρη σε ένα πρόγραμμα οι απεικονίσεις οθόνης (screenshots) μπορούν να ανακτώνται αυτόματα και αυτό μας δίνει τη δυνατότητα να βλέπουμε τι ακριβώς έχει κάνει ο κλέφτης στον υπολογιστή μας. Κι εάν η συσκευή είναι εξοπλισμένη με μια webcam, όπως η iSight της Αpple, τα φωτογραφικά της στιγμιότυπα μπορούν να μεταδίδονται δίνοντας μια πολύ σαφή ένδειξη για το ποιος έχει κλέψει το λάπτοπ. Μια επιπλέον λειτουργία αυτών των προγραμμάτων είναι ότι όταν ενεργοποιηθούν σβήνουν και αποθηκεύουν εξ αποστάσεως τα δεδομένα.
Η ασφάλεια
Το LoJack και τα συναφή προγράμματα είναι κάτι σαν την ασφάλεια αυτοκινήτουτην πληρώνουμε ελπίζοντας μέσα μας ότι δεν θα τη χρησιμοποιήσουμε ποτέ. Παρ΄ ότι όμως τα ποσοστά εντοπισμού είναι αρκετά καλά- η βελγική εταιρεία Οrbicule υποστηρίζει ότι με το Undercover έχει εντοπιστεί το 80% των κλεμμένων συσκευών στις ΗΠΑ και τη Δυτική Ευρώπη- έχουν και ορισμένα μειονεκτήματα. Κατ΄ αρχάς, οι συσκευές δεν είναι τόσο έξυπνες για να καταλαβαίνουν πότε τις κλέβει κάποιος. Δεύτερον, ο εντοπισμός τους εξαρτάται από το εάν ο κλέφτης θα συνδεθεί στο Διαδίκτυο με το λάπτοπ ή το τηλέφωνο. Τρίτο εμπόδιο είναι τι κάνουμε όταν εντοπίσουμε τη συσκευή και τον κλέφτη. Να πάμε να τον πιάσουμε μόνοι μας και να πάρουμε τη συσκευή μας πίσω; Μπορεί να είναι παρακινδυνευμένο. Από την άλλη πλευρά, η αστυνομία είναι καχύποπτη με αποδείξεις κλοπής που βασίζονται στις νέες τεχνολογίες. Σε αυτό το σημείο, ωστόσο κάτι έχει αρχίσει να αλλάζει: «Έχουμε έρθει σε συνεννόηση με την αστυνομία και η συνεργασία μας με τα τοπικά αστυνομικά τμήματα βελτιώνεται συνεχώς», δηλώνει ο Ντέρεκ Σκάινερ, στέλεχος της εταιρείας Αbsolute Software, η οποία έχει δημιουργήσει το πρόγραμμα LoJack.
«Μπορούσα να δω τη διαδρομή του κλέφτη»
ΤΟΝ ΔΙΚΟ μου φορητό υπολογιστή τον «έκλεψε» ένας φίλος, ο Άντονι.
Έχοντας «περάσει» στη συσκευή την τελευταία έκδοση του Undercover, ήμουν σε θέση να ξέρω τη διαδρομή του. Εάν όμως ο υπολογιστής μου είχε ταξιδέψει στην Ουγγαρία, οι πιθανότητες να τον πάρω πίσω θα ήταν ελάχιστες. Για τους δημιουργούς LoJack ένα τέτοιο ταξίδι ήταν μια επιπλέον πρόκληση. «Πρόσφατα είχαμε την κλοπή ενός υπολογιστή από το Κεντ», διηγείται ο Ντέρεκ Σκάινερ.
«Κάποια στιγμή φάνηκε να συνδέεται στο Διαδίκτυο από τη Βόρεια Ινδία. Οι δικοί μας άνθρωποι εκεί ήρθαν σε επαφή με την αστυνομία και ο υπολογιστής γύρισε πίσω», προσθέτει.
Εάν, πάντως, ο υπολογιστής έφτανε στο Ιράκ ή το Αφγανιστάν δεν θα υπήρχε καμία ελπίδα. «Στην τιμή του προγράμματος», λέει με χιούμορ ο Σκάινερ, «δεν περιλαμβάνονται αλεξιπτωτιστές».
Το όνομα Εμιλι Χάουελ αξίζει να το συγκρατήσει κανείς, ιδίως αν θεωρεί εαυτόν φίλο της κλασικής μουσικής. Σύμφωνα με την άποψη ορισμένων, αποτελεί την επόμενη μεγάλη «αποκάλυψη» του χώρου, καθώς οι πρώτες συνθέσεις της έχουν προσελκύσει έντονο ενδιαφέρον από πλευράς κριτικής, ενώ έχει ήδη «μοσχοπουλήσει» το πρώτο άλμπουμ της, το οποίο αναμένεται να κυκλοφορήσει μέσα στο 2010. Ωστόσο δεν πρόκειται για κάποια νεαρή συνθέτρια η οποία συνδυάζει ταλέντο και εξωτερική εμφάνιση. Εμιλι Χάουελ είναι το όνομα του πρωτοποριακού προγράμματος ηλεκτρονικού υπολογιστή το οποίο καταφέρνει να παράγει πρωτότυπα έργα σύγχρονης κλασικής μουσικής.
«Πατέρας» της Εμιλι είναι ο ΝτέιβιντΚόουπ, ένας αμερικανός καθηγητής Μουσικής Σύνθεσης στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας Σάντα Κρουζ. Καίτοι παράλληλα διατηρεί τον τίτλο του επίτιμου καθηγητή Πληροφορικής στο Πανεπιστήμιο Χiamen της Κίνας, ο ίδιος προτιμά να συστήνεται με την πρώτη ιδιότητά του. Ωστόσο είναι φανερό ότι οι δύο πτυχές της επαγγελματικής δραστηριότητάς του αλληλοσυμπληρώνονται.
Η Εμιλι Χάουελ σηματοδοτεί το επιστέγασμα προσπαθειών οι οποίες διήρκεσαν περίπου 30 χρόνια. Ολα άρχισαν γύρω στο 1980, όταν ο Κόουπ, συνθέτης και ο ίδιος, ανέλαβε την ευθύνη να γράψει μια όπερα. Κάποια στιγμή αισθάνθηκε ότι αδυνατούσε να συνεχίσει. Τότε ένας φίλος του τού πρότεινε να εξερευνήσει τις δυνατότητες που προσέφεραν οι ηλεκτρονικοί υπολογιστές της εποχής. Επτά χρόνια αργότερα ο Κόουπ ολοκλήρωσε, επιτέλους, την όπερά του ενώ παράλληλα κατάφερε να εξελίξει ένα πρόγραμμα- υπό τον τίτλο ΕΜΙ- που είχε τη δυνατότητα να αναλύει το έργο εκατοντάδων συνθετών κλασικής μουσικής και να αναπαράγει το ύφος τους.
Σ ε πρόσφατη συνέντευξή του στους «Τimes» του Λονδίνου ο Κόουπ παραδέχεται ότι επρόκειτο για ένα «κακό πρόγραμματο οποίο παρήγαγε αντιστοίχωςκακή μουσική». Παρ΄ όλα αυτά η σφοδρή κριτική που δέχτηκε τον πτόησε για ένα, μόλις, πεντάλεπτο. Ο καθηγητής αποφάσισε να δώσει μια δυναμική απάντηση σε όσους έσπευσαν να τον χλευάσουν. Οχι όμως βελτιώνοντας το πρόγραμμά του αλλά κατασκευάζοντας ένα νέο το οποίο θα μπορούσε να δημιουργεί πρωτότυπα έργα.
Το πρώτο άλμπουμ της Εμιλι Χάουελ με τίτλο «Από το σκοτάδι, φως» αναμένεται να κυκλοφορήσει την προσεχή άνοιξη. Οσο για τα έργα, ερμηνεύονται από ανθρώπους με σάρκα και οστά, σε δύο πιάνα. Σύμφωνα δε με ορισμένους κριτικούς «από τεχνικής απόψεως πρόκειται για έναν από τους τελειότερουςσυνθέτες της Αμερικής».
Στην ίδια συνέντευξή του στους «Τimes» ο Κόουπ υποστηρίζει ότι η μουσική του πρώτου αυτού άλμπουμ της Εμιλι παραπέμπει σε ορισμένους διαπρεπείς συνθέτες του 20ού αιώνα, όπως π.χ. του Στραβίνσκι , αλλά το ύφος είναι εντελώς διαφορετικό. Για άλλη μία φορά το όλο εγχείρημα προκάλεσε πολεμική. Δεν ήταν λίγοι όσοι παρότρυναν τον καθηγητή να καταστρέψει την Εμιλι, με το αιτιολογία ότι αντίκειται στο εγγενές ανθρώπινο πνεύμα που χαρακτηρίζει τη μουσική δημιουργία. Παράλληλα ορισμένοι σημαντικοί ερμηνευτές από τον χώρο της κλασικής μουσικής εξέφρασαν ενδιαφέρον για το εγχείρημα, ενώ κάποιοι άλλοι αρνήθηκαν πεισματικά να ερμηνεύσουν τα έργα από φόβο μήπως κηλιδώσουν τη φήμη τους.
Κατά τη γνώμη του Κόουπ αυτό που βασικά ενοχλεί τους άλλους είναι η ιδέα ότι πρόκειται για μουσική την οποία έχει συνθέσει ηλεκτρονικός υπολογιστής και όχι αυτό καθαυτό το αποτέλεσμα.
Χ αρακτηριστικά αναφέρει την πρώτη παρουσίαση των έργων της Εμιλι στο πανεπιστήμιο όπου διδάσκει, πριν από περίπου έναν χρόνο, όταν το ακροατήριο δεν γνώριζε ότι η συνθέτρια δεν ήταν παρά ένα πρόγραμμα κομπιούτερ. «Κάποιος συνάδελφος με πλησίασε και μου είπε ότι ήταν ένα από τα ωραιότερα έργα που είχεακούσει εδώ και πολύ καιρό» είπε ο Κόουπ. «Ωστόσο, όταν αποκάλυψατην αλήθεια, ο ίδιος εκείνοςάνθρωπος ήρθε εκ νέου και μου είπε ότι είχε δήθεν καταλάβει εξαρχής ότι η όλη ιστορία είχε να κάνει με ηλεκτρονικό υπολογιστή. Απουσίαζε, λέει, το συναίσθημα, η ψυχή. Δεν θυμόταν ότι επρόκειτογια την ίδια εκείνη μουσική την οποία είχε ακούσει προ ολίγου καιρούκαι τον είχε ενθουσιάσει. Αρνούντανδενα το πιστέψει όταν του το αποκάλυψα».
Την ίδια περίπου άποψη πάντως με τον συνάδελφο του καθηγητή Κόουπ φαίνεται να έχει και ο μουσικοκριτικός των «Τimes» ΡίτσαρντΜόρισον. «Από τεχνικής απόψεως θα έδινα στο έργο εννέα στα δέκα, πέντε στα δέκα για το μουσικό περιεχόμενο και μηδέν για το συναίσθημα ή την έκφραση»γράφει χαρακτηριστικά. Ο ίδιος παραδέχεται ότι δεν γνώριζε την προέλευση της μουσικής ευθύς εξαρχής αλλά όταν έμαθε ότι επρόκειτο για πρόγραμμα ηλεκτρονικού υπολογιστή δεν εντυπωσιάστηκε καθόλου. «Είναι ενδιαφέρον το ότι η τεχνολογία έχει φτάσει σε αυτό το επίπεδο αλλά δεν πρόκειται να αντικαταστήσει την ανθρώπινη έμπνευση, τουλάχιστον για μερικούςαιώνες ακόμη».
Ώ υπερωκεάνιον τραγουδάς και πλέχεις
Θαρρώ πως τα ταξίδια μας συμπίπτουν
Νομίζω πως σου μοιάζω και μου μοιάζεις
Οι κύκλοι μας ανήκουν στην οικουμένη…
Ώ υπερωκεάνιο τραγουδάς και πλέχεις
Αχούν οι φόρμιγγες της άπλετης χαράς μας
Με τα σφυρίγματα του ανέμου πρύμα- πλώρα
Με τα πουλιά στα σύρματα των καταρτιών
Με την ηχώ των αναμνήσεων στα καννοκιάλια
Που τα κρατώ στα μάτια μου και βλέπω
Να πλησιάζουν τα νησιά και τα πελάγη
Να φεύγουν τα δελφίνια και τα ορτύκια
Κυνηγητές εμείς της γοητείας των ονείρων
Του προορισμού που πάει μα δεν στέκει
Όπως δεν στέκουν τα χαράματα
Όπως δεν στέκονται τα ρίγη
Όπως δεν στέκονται τα κύματα
Όπως δεν στέκουν οι αφροί των βαποριών
Μήτε και τα τραγούδια μας για τις γυναίκες που αγαπάμε.
Πώς να επιλέξω σωστά πανεπιστήμιο στις ΗΠΑ; Ποια είναι τα καλύτερα προπτυχιακά και μεταπτυχιακά προγράμματα; Πώς είναι η φοιτητική ζωή; Με ποια κριτήρια δίνονται οι υποτροφίες Fulbright; Απαιτούνται συστατικές επιστολές; Tι περιλαμβάνει η συνέντευξη; Απαντήσεις στα ερωτήματά τους θα πάρουν οι ενδιαφερόμενοι κατά τη διάρκεια του ενημερωτικού προγράμματος που οργανώνει το ίδρυμα Fulbright, με αντικείμενο τις σπουδές στις ΗΠΑ και τις υποτροφίες του ιδρύματος. Το ίδρυμα Fulbright είναι ένα διεθνές πρόγραμμα εκπαιδευτικών και πολιτιστικών ανταλλαγών. Στην Ελλάδα λειτουργεί από το 1948 και στα 61 αυτά χρόνια έχει χορηγήσει υποτροφίες σε περισσότερους από 4.700 Ελληνες και Αμερικανούς, ενώ έχει ταυτόχρονα προσφέρει συμβουλευτικές υπηρεσίες για σπουδές στις ΗΠΑ σε χιλιάδες πολίτες.
Η ενημέρωση των ενδιαφερομένων στην Αθήνα θα γίνει την επόμενη Τετάρτη 4 Νοεμβρίου (11 π.μ. – 1 μ.μ. και 2 μ.μ. – 4 μ.μ. στο γραφείο του ιδρύματος, Βασ. Σοφίας 6).
Κρατήσεις θέσεων γίνονται μόνο με εγγραφή στο greekprogram@fulbright.gr. Oι ενδιαφερόμενοι πρέπει να δηλώσουν συμμετοχή σε ένα από τα δύο διαστήματα (θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας). Ανάλογη ημερίδα θα διοργανωθεί στη Θεσσαλονίκη την Τρίτη 10/11 (πληροφορίες στο 2310-242.904, ή μέσω του ηλεκτρονικού ταχυδρομείου edadthes@fulbright.gr).
Ολόκληρη η γνώση της ανθρωπότητας σε έναν σκληρό δίσκο. Κβαντικοί υπολογιστές και ποικίλες εφαρμογές της Νανοτεχνολογίας: Στην Ιατρική, τόσο για τη διάγνωση όσο και για τη θεραπεία ασθενειών σε επίπεδο κυττάρου. Μικροσκοπικοί υπολογιστές σε κάθε ηλεκτρική συσκευή, που συγχρονίζονται και επικοινωνούν ασύρματα μεταξύ τους. Δεν είναι σενάρια επιστημονικής φαντασίας, μα επιστημονικά επιτεύγματα της νέας χιλιετίας.Για τον «γκουρού» της πληροφορικής, Αμερικανό ακαδημαϊκό Αντριου Τάνενμπαουμ, είναι η πραγματικότητα του μέλλοντος. Γνωστός για την πλούσια ερευνητική του δραστηριότητα πάνω στην αξιοπιστία και την ασφάλεια δικτύων, έχει μια φαινομενικά απλή αλλά ουσιαστική φιλοσοφία, που αρμόζει στις σύγχρονες κοινωνίες της Πληροφορίας και των υψηλών υπολογιστικών ταχυτήτων: «Κάν’ το εξαιρετικά απλό ή κάν’ το σωστά εξ αρχής». Η συνέντευξη που μας παραχώρησε έγινε με αφορμή την πρόσφατη επίσκεψή του στη χώρα μας, προκειμένου να συμμετάσχει μαζί με άλλους διακεκριμένους επιστήμονες σε συνάντηση εργασίας του τμήματος Πληροφορικής του Ιονίου Πανεπιστημίου. Θέμα της οι «καινοτόμες ιδέες και εφαρμογές στις σύγχρονες επιστήμες» και επιστημονικός υπεύθυνος ο επίκουρος καθηγητής δρ Παναγιώτης Βλάμος.
«Πού πάμε;», ήταν το θέμα της εισήγησης του διακεκριμένου Αμερικανού επιστήμονα, που αναφερόταν στο μέλλον των ηλεκτρονικών υπολογιστών.
Πού πάμε, λοιπόν;
«Για δεκαετίες, ο αριθμός των ημιαγωγών (transistors) που χωρούν σε ένα και μόνο τσιπ, αυξάνεται περίπου κατά 60% κάθε χρόνο (σ.σ. όσο περισσότεροι ημιαγωγοί χωρέσουν σε ένα τσιπ, τόσο ισχυρότερος γίνεται ο επεξεργαστής). Πιστεύω ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί για τουλάχιστον δέκα χρόνια ακόμη. Ετσι, εξηγώντας το με απλά λόγια, αντί να έχουμε μία μόνο Κεντρική Μονάδα Επεξεργασίας (CPU) σε ένα τσιπ, θα υπάρχουν πολλές. Αυτό σημαίνει ότι ένα τσιπ θα μπορεί να πραγματοποιεί πολύ περισσότερες λειτουργίες κάθε φορά και πολύ πιο γρήγορα.
Σύντομα θα δούμε επιτραπέζιους υπερυπολογιστές με βασικό χαρακτηριστικό όχι μόνο την απίστευτη ταχύτητα αλλά την τρομακτική ποσότητα σε διαθέσιμα τσιπ. Δηλαδή, μια τεράστια υπολογιστική δύναμη, η οποία δεν θα παράγει υπέρογκα ποσά θερμότητας, κάτι που αποτελεί μεγάλο πρόβλημα των σημερινών υπολογιστών. Σε αυτό θα βοηθήσουν ιδιαίτερα τα νέα υλικά: π.χ. οι νανοσωλήνες άνθρακα αντί για τα χάλκινα καλώδια. Αυτοί οι μικροί σωλήνες μεταφέρουν το ρεύμα με πολύ πιο αποτελεσματικό τρόπο απ’ ό,τι τα κοινά καλώδια, αλλά ακόμη δεν έχουν κάνει αισθητή την παρουσία τους, στο εμπόριο. Μια ακόμη τεχνολογική δυνατότητα είναι οι οπτικές ίνες. Χρησιμοποιείς φως αντί για ηλεκτρισμό. Οι οπτικές ίνες ήδη χρησιμοποιούνται για επικοινωνία μεγάλων αποστάσεων και για αποθήκευση (CD-ROMs, DVDs και οι δίσκοι Blue Ray). Οι κβαντοϋπολογιστές είναι επίσης μια μελλοντική προηγμένη δυνατότητα, όπου χρησιμοποιούνται οι φυσικές ιδιότητες των ατόμων για υπολογισμούς.
Ενα άλλο επιστημονικό πεδίο, το οποίο θα επηρεαστεί από τις τεχνολογίες του μέλλοντος και πιστεύω ότι θα “απογειωθεί” πραγματικά, είναι το απανταχού υπολογίζειν (Ubiquitous Computing). Ο συγκεκριμένος όρος τέθηκε από τον Mark Weiser στη δεκαετία του ’90 και αναφέρεται κυρίως στη διάχυση της προσφερόμενης γνώσης τόσο σε επίπεδο εκπαιδευτή όσο και σε επίπεδο εκπαιδευόμενου, μέσα από σύγχρονα τεχνολογικά εργαλεία, για ατομική αλλά και συνεργατική μάθηση, ακολουθώντας κυρίως το μαθησιακό μοτίβο “πολλά-σε πολλούς” (many-to many)».
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Εάν μας κλέψουν τον φορητό μας υπολογιστή ή το κινητό μας τηλέφωνο, τι πιθανότητες έχουμε να εντοπίσουμε τη συσκευή μας και να πιάσουμε τον κλέφτη; Πολύ περισσότερες απ΄ όσες ενδεχομένως πιστεύουμε. Αρκεί όμως να εξοπλιστούμε με την κατάλληλη τεχνολογία.
Άρθρα (RSS)