Το κύμα των καταγγελιών για κρούσματα λογοκλοπής στα ελληνικά ΑΕΙ πυροδότησε η αποκάλυψη πριν από λίγο καιρό από την «Κ» μίας ανάλογης τραγελαφικής υπόθεσης. Κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή σε μεγάλο πανεπιστήμιο, ο ένας εκ των δύο υποψηφίων διαπίστωσε ότι η πτυχιακή του εργασία βρισκόταν στο βιογραφικό του συνυποψηφίου του!Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός ότι, παρά τις οχλήσεις του προς τα αρμόδια όργανα του πανεπιστημίου, αλλά και του υπουργείου Παιδείας, ο… ατυχήσας υποψήφιος βρήκε μόνο κλειστές πόρτες. Η θέση μάλιστα κατοχυρώθηκε στον συνάδελφό του. Ο ίδιος πάντως προσέφυγε στη δικαιοσύνη, αναζητώντας δικαίωση. Η υπόθεση εκκρεμεί.
Μία σύντομη περιήγηση πάντως στις «πανεπιστημιακές» σελίδες του Διαδικτύου θα οδηγήσει στην αποκάλυψη πληθώρας ανάλογων «μικρών σκανδάλων». «Ο κλέψας του κλέψαντος!», αναφέρουν με νόημα μέλη της ακαδημαϊκής κοινότητας. «Είναι εξαιρετικά δύσκολο να διαπιστωθεί η λογοκλοπή επιστημονικών συγγραμμάτων, ιδίως εάν τα πρωτότυπα είναι ξένα. Ακόμα όμως και αν συμβεί, το “Βυζάντιο” των ελληνικών ΑΕΙ θα τα κρατήσει κρυφά. Κανέναν δεν συμφέρει να αποκαλυφθεί ότι καθηγητές βρίσκονται στη θέση τους επειδή… αντέγραψαν τις διπλωματικές των φοιτητών τους!» Πράγματι, καθηγητής «συνελήφθη» να παρουσιάζει ως δική του τη διπλωματική εργασία φοιτητριών του…
Ο Νίκος Δήμου (ndimou.gr) στην εκπομπή “Το Κουτί της Πανδώρας” του Alpha με τον Κώστα Βαξεβάνη. Η εκπομπή προβλήθηκε την Τρίτη 17/2/2009 και είχε θέμα τα blogs.
Γιατί να υπάρχει πείνα και στέρηση σε οποιαδήποτε χώρα, σε οποιαδήποτε πόλη, σε οποιοδήποτε τραπέζι, όταν ο άνθρωπος έχει πόρους και γνώση να εξασφαλίσει σε όλη την ανθρωπότητα τα αναγκαία για την επιβίωση;Δεν υπάρχει έλλειμμα στα υλικά αποθέματα. Το έλλειμμα υπάρχει στην ανθρώπινη θέληση», είχε πει πριν από τουλάχιστον τέσσερις δεκαετίες ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ.
Στο ίδιο έγκλημα είμαστε ακόμη και σήμερα θεατές. Και αν οι αγώνες για την εξάλειψή του κατάφεραν να το συμπεριλάβουν στην ατζέντα των ισχυρών αυτού του κόσμου, δεν σημαίνει ότι λύθηκε. Απλώς… εξουδετερώθηκε: σαν να σταμάτησε ο αγώνας για την απελευθέρωση των ανθρώπων από την τυραννία της φτώχειας. Σαν να συγκαλύπτονται οι ευθύνες για αυτήν την αποτυχία…
Ας πάρουμε για παράδειγμα την Αφρική: στα χρόνια της ανεξαρτησίας της ήταν ακόμα μια ήπειρος εξαγωγής τροφίμων. Σήμερα μετρά τις πληγές της στις χώρες με την πιο ακραία μορφή ένδειας. Στη διάρκεια των τελευταίων 30 χρόνων του 20ού αιώνα, οι παρατεταμένες συγκρούσεις τής κόστισαν ανεκτίμητες, αμέτρητες ζωές κι ακόμη, της στέρησαν 120 δισεκατομμύρια δολάρια από τη χαμένη αγροτική παραγωγή. Ομως στην πραγματικότητα είναι η πείνα που σκοτώνει: την τελευταία δεκαετία στο Κονγκό η πλειονότητα των σχεδόν πέντε εκατομμυρίων ανθρώπων που έχουν χάσει τη ζωή τους, παρά τη συνεχιζόμενη εμπόλεμη κατάσταση, πέθαναν εξαιτίας των ασθενειών και της πείνας, όχι λόγω βίας. Αν υποθέσουμε ότι η φτώχεια και η πείνα δεν αποτελούν μια δυσβάσταχτη καθημερινή βιαιότητα για εκείνους που τη βιώνουν…
Κι αντί στην αυγή του 21ου αιώνα να έχουμε απαλλαγεί από αυτό το μαζικό έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, ο πλούσιος Βορράς εξακολουθεί να λυμαίνεται τον φτωχό Νότο.
Τα στοιχεία κατά του εγκλήματος που υπολογίζουν τη φρίκη και ποσοτικοποιούν το όνειδος είναι αμείλικτα:
* Ο ένας στους έξι κατοίκους του πλανήτη -πάνω από ένα δισεκατομμύριο άνθρωποι- δεν έχει αρκετή τροφή. Τα τελευταία 170 εκατομμύρια υποσιτισμένων ανθρώπων -ένας πληθυσμός που αντιστοιχεί σ’ αυτούς της Γερμανίας, της Γαλλίας και του Καναδά μαζί- σπρώχτηκαν στην πείνα όχι από κάποια έλλειψη στην παραγωγή τροφίμων αλλά από την οικονομική κρίση.
* Τα παιδιά είναι τα μεγαλύτερα θύματα: ο υποσιτισμός είναι υπεύθυνος για το 50-60% των παιδικών θανάτων. Σχεδόν ένα στα τρία παιδιά στον κόσμο υποσιτίζεται, με αποτέλεσμα μη αναστρέψιμες βλάβες στην υγεία του -σωματική και πνευματική. Η μόνιμη εξασθένηση του ανοσοποιητικού τους συστήματος σημαίνει ότι είναι 12 φορές πιο πιθανό να πεθάνουν από εύκολα αντιμετωπίσιμες ασθένειες.
* Κι όλα αυτά όταν σε κάθε ζωντανό άνθρωπο σήμερα αντιστοιχούν 17% περισσότερες θερμίδες απ’ ό,τι τριάντα χρόνια πριν, παρά το γεγονός ότι ο συνολικός πληθυσμός έχει αυξηθεί κατά 70%. Μόνο που οι φτωχοί δεν επωφελούνται από το επιπλέον φαγητό, καθώς είναι οι πλούσιες χώρες αυτές που καταναλώνουν ολοένα και περισσότερες θερμίδες. Η διαφορά στην πρόσληψη θερμίδων μεταξύ πλούσιων και φτωχών χωρών υπολογίζεται σε τρία μεγάλα χάμπουργκερ (Big Mac) το άτομο ημερησίως.
Δεν συνιστούν τα παραπάνω μια σοβαρή απειλή για την παγκόσμια ειρήνη και ασφάλεια; Κι όμως, οι ισχυροί περί άλλα τυρβάζουν. Οι πλούσιες χώρες δεν εκπληρώνουν ούτε στο μισό τις υποσχέσεις τους και η Ελλάδα είναι μια από αυτές τις χώρες, με τις χειρότερες μάλιστα επιδόσεις. Η πλειονότητα των χρόνια υποσιτισμένων άλλωστε ζει στις αναπτυσσόμενες χώρες. Σύμφωνα με τη γεωγραφική κατανομή που υιοθετεί ο Παγκόσμιος Οργανισμός Τροφίμων, στην Ασία και τον Ειρηνικό εκτιμώνται σε 642 εκατομμύρια, 265 εκατομμύρια στην υποσαχάρια Αφρική, 53 εκατομμύρια στη Λατινική Αμερική και την Καραϊβική -η πρόοδος που είχαν πετύχει τα προηγούμενα χρόνια φαίνεται να υποκύπτει μπρος στην κρίση- και 42 εκατομμύρια κοιμούνται νηστικοί στην Εγγύς Ανατολή και τη βόρεια Αφρική. Το μερίδιο των ανεπτυγμένων χωρών στην πίτα των πεινασμένων του κόσμου ανέρχεται σε 15 εκατομμύρια.
Τα πράγματα φαίνεται να χειροτερεύουν στην πορεία για το 2010. Οι παράγοντες που συμβάλλουν στην κρίση και επηρεάζουν άμεσα τη ζωή των φτωχών ανθρώπων στις αναπτυσσόμενες χώρες είναι πολλοί. Οι τιμές των βασικών τροφίμων παραμένουν σε δυσπρόσιτα ύψη για πολλές από τις αναπτυσσόμενες χώρες. Η παγκόσμια ύφεση σημαίνει απώλεια εισοδήματος για εκατοντάδες εκατομμύρια: χώρες με μετανάστες σε αναπτυγμένες χώρες χάνουν εισόδημα από τη μείωση των εμβασμάτων που στέλνουν οι άνθρωποι αυτοί στην πατρίδα τους. Το μείγμα γίνεται εκρηκτικό αν το συνδυάσει κανείς με τις μειώσεις των εξαγωγών ή των επενδύσεων στις χώρες αυτές. Η ανεργία σε χώρες με ανύπαρκτη εργατική νομοθεσία σημαίνει ότι ακόμη και οι άνθρωποι που είχαν καταφέρει να ξεφύγουν από την απόλυτη φτώχεια πεινούν. Οσοι μετανάστες επαναπατρίζονται προστίθενται στους ανέργους, ενισχύοντας τη μαύρη εργασία που ρίχνει τα μεροκάματα.
Το κακό συμπληρώνεται από την κλιματική αλλαγή που ήδη πλήττει αρκετές χώρες.
Σε κάθε περίπτωση, η διεθνής κοινότητα καλείται να αντιμετωπίσει ένα γεγονός: ότι κάθε έξι δευτερόλεπτα ένα παιδί στις χώρες του αναπτυσσόμενου κόσμου πεθαίνει από την πείνα, όταν στον κόσμο υπάρχει άφθονη τροφή για όλους μας.
Το υπουργείο Παιδείας ξεκινά την καταγραφή των μαθητών και των εκπαιδευτικών στα σχολεία όλης της χώρας. Η καταγραφή θα αποτελέσει τη βάση του νέου συστήματος διορισμών, μεταθέσεων και αποσπάσεων εκπαιδευτικών, στο οποίο ετοιμάζεται, σύμφωνα με πληροφορίες της «Κ», να προχωρήσει η ηγεσία του ΥΠΕΠΘ, ώστε να μην παρουσιάζονται με την έναρξη κάθε σχολικής χρονιάς τα γνωστά λειτουργικά κενά.
Είκοσι χρόνια στην εκπαίδευση έχω συμπληρώσει άπειρες φόρμες με τα στοιχεία μου κάθε χρόνο “γιατί τα ζητά η υπηρεσία”. Τόσα χρόνια, τόσες συλλογές στοιχείων και η υπηρεσία δεν έχει κατορθώσει να φτιάξει μία λίστα με τους μισθοδοτούμενους υπαλλήλους της, ούτε έχει καταφέρει να κάνει ένα ορθολογικό έλεγχο για το πόσους θα μετακινήσει και που πριν αρχίσει η σχολική χρονιά.
Ευτυχώς που υπάρχει η μηχανοργάνωση… Θυμάμαι -πάντα με σαρδόνιο χαμόγελο- αυτούς που μισθοδοτούνταν από την οργανική τους στα δυσπρόσιτα των Κυκλάδων αλλά υπηρετούσαν από τις εσχατιές των πολιτικών γραφείων των προστατών τους, που τους αποκαλούσε ο υπεύθυνος μισθοδοσίας χαϊδευτικά “χαμένα κορμιά”. Τώρα όλοι αυτοί οι Lost θα καταγραφούν και θα γίνουν βρισκάμενοι; Επίσης τα βύσματα που δεν υπηρετούν πουθενά γιατί έχουν δηλώσει ανήκεστο βλάβη θα καταγραφούν κι αυτά;
«Η ΔΙΑΜΑΡΤΥΡΙΑ είναι δικαίωμα όλων» είναι το θέμα του 10ου νεανικού φεστιβάλ εικόνας με μέσο το κινητό τηλέφωνο. Οσοι, λοιπόν, είστε μέχρι και 25 χρόνων και θέλετε να συμμετάσχετε στον διαγωνισμό, χρησιμοποιήστε το κινητό σας και τραβήξτε βιντεάκι σχετικό με το θέμα. Το μίνι ταινιάκι που θα φτιάξετε μπορεί είτε να είναι σε στιλ ντοκιμαντέρ (αληθινή ιστορία δηλαδή) είτε να αποτελεί προϊόν της σκηνοθετικής φαντασίας σας. Ο διαγωνισμός αποτελεί πρωτοποριακό τρόπο έκφρασης, ήδη γνωστό στο εξωτερικό, που τώρα κάνει τα πρώτα του βήματα και στη χώρα μας. Διοργανωτές, μεταξύ άλλων, το Μουσείο Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και το Μουσείο Φωτογραφίας Θεσσαλονίκης. Η προθεσμία συμμετοχής είναι μέχρι και τις 20/12. Για περισσότερες πληροφορίες επισκεφθείτε το www.shootit.gr.
Το Εθνικό Δίκτυο Έρευνας και Τεχνολογίας (ΕΔΕΤ ΑΕ) ανακοίνωσε ότι, μέσω της ελληνικής Υποδομής Πλέγματος Υπολογιστικών Συστημάτων που λειτουργεί (HellasGrid), παρέχει τη νέα υπηρεσία Δικτυακού αποθηκευτικού χώρου «Πίθος» ελεύθερα και δωρεάν, σε όλους τους φοιτητές και σπουδαστές, καθώς και τα λοιπά μέλη της ελληνικής ακαδημαϊκής και ερευνητικής κοινότητας.
Η υπηρεσία «Πίθος» προσφέρει σε κάθε χρήστη 50 GigaBytes δικτυακού αποθηκευτικού χώρου, προσβάσιμα από παντού, πάντοτε και με ασφάλεια. Οι χρήστες μπορούν να αποθηκεύσουν τα αρχεία τους και να τα μοιραστούν με άλλους χρήστες ή/και ομάδες χρηστών. Επιπλέον, η υπηρεσία προσφέρει δυνατότητες αναζήτησης, αρχειοθέτησης (versioning), συγχρονισμού και τήρησης αντιγράφων εφεδρείας (sync/backup), καθώς και αξιοποίησής της ως αποθηκευτικού μέσου από άλλες εφαρμογές.
Πρόκειται για ένα εργαλείο, που διευρύνει τις δυνατότητες εργασίας και έρευνας για φοιτητές και ερευνητές, επιτρέποντάς τους την ασφαλή πρόσβαση σε μεγάλο όγκο δεδομένων, από όπου και αν βρίσκονται. Το λογισμικό έχει αναπτυχθεί και διατίθεται με άδεια ανοιχτού κώδικα και η υπηρεσία διαθέτει ανοιχτό τρόπο διασύνδεσης (API) για συνεργασία με άλλες εφαρμογές.
Τελέστηκαν τα επίσημα εγκαίνια του Προγράμματος Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Επιστήμη του Διαδικτύου, στην πόλη της Βέροιας, που οργανώνεται από το Τμήμα Μαθηματικών του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου και υποστηρίζεται από το Δήμο Βέροιας.
Όπως σημειώνει ο κ. Μιχάλης Βαφόπουλος, εκ των διδασκόντων καθηγητών του μεταπτυχιακού και συντονιστής λειτουργίας του προγράμματος, το Μεταπτυχιακό Πρόγραμμα στην Επιστήμη του Διαδικτύου (ΕτΔ) διεκδικεί δύο πρωτιές: Αφενός, πρόκειται για το πρώτο μεταπτυχιακό που χρηματοδοτείται από Δήμο. Αφετέρου ξεκινά παράλληλα με το μεταπτυχιακό πρόγραμμα στην Επιστήμη του Ιστού του πανεπιστημίου του Southampton της Βρετανίας.
Ο Δήμος Βέροιας, που φιλοξενεί και στεγάζει τις εγκαταστάσεις του μεταπτυχιακού, είναι ο αποκλειστικός χορηγός του προγράμματος, με το ποσό των 100.000 ευρώ ετησίως, ενώ το ΜΠΣ υποστηρίζεται από το Web Science Research Initiative (WSRI) και το World Wide Web Foundation, ιδρυτής του οποίου είναι ο εφευρέτης του Ιστού, σερ Τιμ Μπέρνερς – Λι
Σημαντικό στοιχείο, όπως εξηγεί ο κ. Βαφόπουλος, είναι οι 130 αιτήσεις που δέχθηκε το πρόγραμμα από υποψήφιους φοιτητές, χωρίς να γίνει κάποια σχετική προωθητική ενέργεια. Το τμήμα θα στελεχωθεί φέτος από 25 φοιτητές, οι οποίοι θα είναι και οι πρώτοι ακαδημαϊκοί απόφοιτοι της Επιστήμης του Ιστού.
Το Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών στην Επιστήμη του Διαδικτύου (Web Science) (ΠMΣ ΕτΔ) πέρα από την προοπτική ακαδημαϊκής και διδακτικής σταδιοδρομίας προσφέρει εξαιρετικές ευκαιρίες στο στίβο της επιχειρηματικότητας και της υποστήριξης δημόσιων και ιδιωτικών φορέων στη διαμόρφωση της ψηφιακής στρατηγικής τους.
Μία μαθήτρια του σχολείου μου δίνει συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη:
«Είμαι καλή μαθήτρια», μου είπε θέλοντας να προλάβει την κλισέ ερώτηση των μεγάλων. Το ραντεβού μας ήταν μεσημεριανό, μετά το σχολείο, στη Φωκίωνος Νέγρη. Ξενική προφορά, αλλά πολύ καλά ελληνικά με δυνατή φωνή. Πηγαίνει στη Β΄ λυκείου στο Διαπολιτισμικό της Γλυφάδας και μένει στην Κυψέλη, στη γειτονιά που τη φοβίζει τα βράδια. Η μαμά της είναι από τις Φιλιππίνες και ο μπαμπάς της από την Ινδία. «Δεν έχω αδέλφια και δεν είμαι πολύ κοινωνική», αυτοσυστήθηκε. «Είμαι δύσκολος χαρακτήρας και δεν μου αρέσουν αυτοί που ταυτίζουν τις “Φιλιππινέζες” με τις παραδουλεύτρες».
Στην Αθήνα γεννήθηκες;
Στο «Έλενα» και εδώ μεγάλωσα. Στο σπίτι τι γλώσσα μιλάτε;
Ό,τι μας κατέβει. Φιλιππινέζικα, αγγλικά, ελληνικά. Ινδικά δεν μιλάτε;
Ο μπαμπάς μένει μόνιμα στη Μύκονο, είναι μηχανικός αυτοκινήτων και έχει βρει εκεί μια καλή δουλειά. Η μαμά;
Η μαμά οικιακή βοηθός. Παρέες με ποιους κάνεις;
Πιο πολύ με Φιλιππινέζους. Όταν μπήκα στο γυμνάσιο, πήγα στο 2ο Διαπολιτισμικό της Γλυφάδας, αλλά επειδή ήμουν καλή μαθήτρια, η καθηγήτρια είπε στη μητέρα μου να πάω σε ελληνικό σχολείο. Πήγα, αλλά τελικά δεν μου άρεσε, υπήρχαν διακρίσεις. Ήταν μια καθηγήτρια της Βιολογίας που μου έλεγε συνέχεια ότι είμαι μελαχρινή. Το έλεγε κάπως σαδιστικά. Το καταλαβαίνεις όταν σου το λένε για να σε πληγώσουν. Οι γονείς σου έχουν άδεια παραμονής;
Ναι και κάθε δύο χρόνια πρέπει να την ανανεώνουν. Τώρα ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν. Εσένα σε έχουν ελέγξει στον δρόμο;
Ναι, μια μέρα που κατέβαινα από το σχολικό ήρθε ένας αστυνομικός και μου ζήτησε χαρτιά. Του είπα: «Συγγνώμη, είμαι ανήλικη, δεν έχω χαρτιά επάνω μου» και μου απάντησε: «Δεν σε πιστεύω, ενήλικη είσαι». Είδα και έπαθα να τον πίσω ότι είμαι μαθήτρια. Υπάρχουν κάποιοι Έλληνες που έχουν έναν φόβο με τους διαφορετικούς. Το ξέρω. Και υπάρχουν πολλοί αλλοδαποί που προκαλούν προβλήματα, αλλά νομίζω ότι αν έδιναν την ελληνική υπηκοότητα κάποιοι θα ένιωθαν πιο ασφαλείς και θα άλλαζαν ζωή. Θα σέβονταν τη χώρα τους, αφού και αυτή τους σεβάστηκε. Αν μπορούσες, τι θα άλλαζες στη χώρα μας;
Μερικές φορές με πειράζει το στερεότυπο ότι οι Φιλιππινέζες είναι όλες υπηρέτριες. Δεν είναι ότι διάλεξαν να είναι έτσι η ζωή τους. Κάποιοι έχουν πτυχία, μάστερ, αλλά όταν ήρθαν εδώ δεν είχαν άλλη επιλογή. Αν σε ρωτήσουν «εσύ τι είσαι», τι απαντάς;
Μάλλον νιώθω ουδέτερη σε αυτόν τον κόσμο. Ούτε Ελληνίδα, ούτε Ινδή, ούτε Φιλιππινέζα. Το ξέρω ότι για κάποιους δεν είμαι Ελληνίδα και πάντα θα υπάρχει μια προκατάληψη. Έχω όμως την ανάγκη να ανήκω κάπου. Το θεωρώ άδικο να έχουμε μάθει την Ελληνική Ιστορία, τα αρχαία ελληνικά, να ζούμε με τον ελληνικό τρόπο και ακόμα να μη μας αναγνωρίζει το κράτος. Γι΄ αυτό αγωνίζομαι. Όταν λες αγωνίζομαι;
Συμμετέχω στη νεολαία CΑSΑΡΙ. Κάνουμε μια καμπάνια, μαζεύουμε υπογραφές και από Έλληνες και από μετανάστες που συμφωνούν ότι τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ πρέπει να παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια. Ετοιμάζουμε και ένα φεστιβάλ στο Γκάζι. Από 1 έως 5η Νοεμβρίου. Το Global Forum. Θα έρθουν εκπρόσωποι από όλο τον κόσμο και το θέμα θα είναι η οικονομική κρίση, πώς έχει επηρεάσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες. Τι προσωπικά σχέδια έχεις;
Έχω πάρει Τεχνολογική Κατεύθυνση και έχω σκοπό να δουλέψω σε κάποια τράπεζα. Απλώς φοβάμαι ότι τη μέρα που θα πάω να βρω δουλειά, θα διαλέξουν την Ελληνίδα. Δεν πειράζει όμως. Εγώ λέω go on, ό,τι και να γίνει προχώρα.
Χαμηλότερα ποσοστά προσβασιμότητας, αλλά υψηλά ποσοστά εθισμού στο Διαδίκτυο, σε σύγκριση με άλλες ευρωπαϊκές χώρες εμφανίζει η Ελλάδα, σύμφωνα με τα αποτελέσματα ερευνών που παρουσιάστηκαν σε ημερίδα στη Θεσσαλονίκη. Οι έφηβοι της περιφέρειας εμφανίζουν υψηλότερα ποσοστά εθισμού στο Διαδίκτυο, όπως διατείνονται οι ερευνητές, σε σύγκριση με τους εφήβους της Αθήνας.Το φαινόμενο του εθισμού στο Διαδίκτυο έχει λάβει ανησυχητικές διαστάσεις στο εξωτερικό. Στις ΗΠΑ, οι στατιστικές δείχνουν ότι το 10% του πληθυσμού των χρηστών πάσχει από εθισμό στο Διαδίκτυο, μια εξάρτηση που δεν είναι ακόμα αναγνωρισμένη επίσημα ως ψυχική διαταραχή, αλλά όλα δείχνουν ότι μπορεί να έχει δυσμενείς συνέπειες στην ψυχική υγεία. Στην Ελλάδα, σύμφωνα με εργασία που παρουσίασαν σε ημερίδα νοσηλευτές Ψυχικής Υγείας του Ψυχιατρικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης (Δ. Μουστακλίδου, Γ. Μπαλιόζογλου) το 18% των Ελλήνων χρηστών εμφανίζει συχνά προβλήματα με την κατάχρηση στο Διαδίκτυο ενώ το 1% χαρακτηρίζεται εθισμένο.
Τρεις ώρες τη μέρα
Στην εργασία των νοσηλευτών που είχε ως θέμα «Διαδίκτυο: άλλη μια εξάρτηση σε όλες τις ηλικίες» αναφέρεται ότι περίπου το 50% των Ελλήνων ηλικίας 20 – 50 ετών δηλώνει ότι «κάνει χρήση του Ιντερνετ τρεις ώρες την ημέρα», σε αντίθεση με τα άτομα κάτω των 20 ετών που «κάνουν χρήση το πολύ έως τρεις ώρες την ημέρα». Αν και η Ελλάδα βρίσκεται στην 23η θέση ανάμεσα σε χώρες του ΟΟΣΑ όσον αφορά τη διείσδυση των νέων τεχνολογιών στην καθημερινή ζωή, το κόστος και την ταχύτητα των ευρυζωνικών συνδέσεων, κατά την οκταετία 1999 -2006 η χώρα μας τριπλασίασε τα ποσοστά χρηστών του Διαδικτύου (από 9% στο 38%). Στις μικρές μάλιστα ηλικίες (12 – 18 ετών) το ποσοστό πρόσβασης στο Ιντερνετ είναι 70% – 80%. Μελέτη της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας εντοπίζει μεγαλύτερο πρόβλημα εθισμού στην ελληνική περιφέρεια από το 1% που παρατηρήθηκε σε αντίστοιχη έρευνα που αφορούσε τους εφήβους της πρωτεύουσας.
Ο εθισμός στο Διαδίκτυο φτάνει το 8,2% των εφήβων της περιοχής με το χαμηλότερο ποσοστό να παρατηρείται στη Λάρισα (6%) και το υψηλότερο στον Βόλο (11,7%). Στην πόλη της Καρδίτσας, το 80% των εφήβων χρησιμοποιεί ηλεκτρονικούς υπολογιστές και δύο στους τρεις χρησιμοποιούν το Διαδίκτυο με κυριότερο στόχο τα διαδικτυακά παιχνίδια. Το ποσοστό εθισμού που καταγράφηκε (8,7%) αφορούσε κυρίως αγόρια που πίνουν αλκοόλ και συχνάζουν σε Ιντερνετ καφέ.
Τάσεις απομόνωσης
Εκτός των πιθανών αρνητικών επιπτώσεων στην ψυχική υγεία έχουν διαπιστωθεί και άλλες… παρενέργειες της εξάρτησης από τον υπολογιστή, όπως η μείωση του χρόνου ενός εφήβου με την οικογένεια, τάσεις απομόνωσης, εμφάνιση παχυσαρκίας, μυοσκελετικά προβλήματα, παθήσεις του οφθαλμού, παραμέληση της ατομικής υγιεινής, απουσίες στο σχολείο.
Οι ερευνητές του Πανεπιστημίου Θεσσαλίας τονίζουν, πάντως, ότι το πρόβλημα δεν πρέπει να επικεντρώνεται στους έφηβους, αφορά και τους ενήλικες για τους οποίους ελλοχεύουν οι ίδιοι κίνδυνοι εξάρτησης (τζόγος, πορνογραφία, διαδικτυακά ραντεβού).
Αδύνατος ο περιορισμός
Καθώς η εξάρτηση από το Διαδίκτυο δεν έχει ακόμη εισέλθει στη βιβλιογραφία της Ψυχικής Υγείας, οι ειδικοί υπογραμμίζουν πως για να θεωρηθεί κάποιο άτομο εξαρτημένο πρέπει -εκτός από το «πολύωρο κόλλημα» στην οθόνη- να πληροί πέντε βασικά κριτήρια.
– Εξιδανίκευση του μέσου. Ο χρήστης θεωρεί υπολογιστή και Διαδίκτυο το σημαντικότερο κεφάλαιο της καθημερινότητάς του.
– Τροποποίηση της διάθεσης. Οι εθισμένοι στα ηλεκτρονικά παιχνίδια εμφανίζουν αυξημένη παραγωγή ντοπαμίνης, νευροδιαβιβαστή του εγκεφάλου, που συνδεέται με την ευχαρίστηση.
– Ανοχή. Σταδιακά γίνεται εντονότερη η ανάγκη για όλο και περισσότερες ώρες χρήσης του υπολογιστή.
– Σύγκρουση. Ενώ έχει γίνει αντιληπτό το πρόβλημα τη εξάρτησης, δεν είναι δυνατός ο περιορισμός της χρήσης.
– Κλιμακωτή ενασχόληση. Σταδιακή μετάβαση σε διαδραστικές διαδικτυακές λειτουργίες (π.χ. chat room, μηχανές κοινωνικής δικτύωσης κ.λπ.) ή ακόμη και στα αποκαλούμενα κοινωνικά παιχνίδια (π.χ. Second Life) όπου ο χρήστης ζει σε μια «εικονική» διαδικτυακή πραγματικότητα που σε ορισμένες περιπτώσεις επηρεάζει την κανονική του ζωή.
«Το διαδικτυακό λεξικό e-Ντοπιολαλιές κυκλοφορεί από τις “εκδόσεις του Γενικού Λυκείου Θέρμου” ελεύθερο στο διαδίκτυο». Και βέβαια μπορεί η παραπάνω διαφήμιση να είναι φανταστική, το λεξικό όμως είναι πραγματικό. H πρωτοβουλία του Γενικού Λυκείου Θέρμου αποτελεί αναμφίβολα μια ευχάριστη έκπληξη για την εκπαιδευτική κοινότητα και όχι μόνο, αφού αποδεικνύει ότι μαθητές και καθηγητές μπορούν να “ξεφεύγουν” από τα στενά πλαίσια του ωρολόγιου προγράμματος και να δημιουργούν δράσεις που είναι χρήσιμες, τόσο για τους ίδιους όσο και για το ευρύτερο κοινωνικό σύνολο.
Το διαδικτυακό λεξικό «e-Ντοπιολαλιές» είναι το αποτέλεσμα μιας προσπάθειας ανάδειξης γλωσσικών ιδιωμάτων ή αλλιώς ντοπιολαλιών της ευρύτερης περιοχής της Αιτωλοακαρνανίας, χρησιμοποιώντας τις δυνατότητες της τεχνολογίας. Πρόκειται για ένα «τεκμήριο» της παράδοσης μας και περιλαμβάνει μέχρι τώρα 2115 λέξεις. Η συλλογή και ερμηνεία των λέξεων ήταν και εξακολουθεί να είναι μια επίπονη και χρονοβόρα προσπάθεια μαθητών και καθηγητών του Γενικού Λυκείου Θέρμου.
Το λεξικό εμπλουτίζεται συνεχώς με νέα λήμματα, συνεπώς οποιοσδήποτε μπορεί να έχει πρόσβαση και να διορθώνει ή να προσθέτει τη δική του λέξη που συνδέεται με το γλωσσικό ιδίωμα της περιοχής, στη διεύθυνση http://lyk-therm.ait.sch.gr/ntopiolalies. Στην ίδια διεύθυνση οι επισκέπτες μπορούν να βρουν Παροιμίες, Ιστορίες και Τραγούδια της περιοχής.
Εγκληματίες του διαδικτύου πλουτίζουν, πείθοντας τους χρήστες, με τα διαφημιστικά εικονίδια που εμφανίζονται ξαφνικά στην οθόνη, να “κατεβάσουν” ψεύτικο λογισμικό για τους ιούς.
Μπροστά στην “απειλή” των ιών, πολλοί χρήστες αγοράζουν το λογισμικό που δε χρειάζονται και έτσι δίνουν πρόσβαση στους απατεώνες στον υπολογιστή τους και σε πολύτιμα στοιχεία όπως αριθμούς πιστωτικών και χρεωστικών καρτών, που οι απατεώνες χρησιμοποιούν ή μεταπουλούν.
Η δίωξη ηλεκτρονικού εγκλήματος στη Βρετανία έχει ανακαλύψει 250 διαφορετικές μορφές παράνομου λογισμικού και μόνο του τελευταίου 12 μήνες έγιναν 43.000.000 απόπειρες.
Τα παράνομα κέρδη των δραστών υπολογίζονται σε 800.000 στερλίνες ετησίως.
Για την αποφυγή τέτοιων δυσάρεστων εκπλήξεων, οι ειδικοί συμβουλεύουν να επιλέγουμε το δικό μας λογισμικό κατά των ιών του διαδικτύου.
Η online δικτύωση αλλάζει τον εγκέφαλο σε χρόνο ρεκόρ. Μια νέα επιστημονική έρευνα έδειξε ότι σε ενήλικες χωρίς εμπειρία στο Ίντερνετ αρκεί μόλις μια εβδομάδα στο διαδίκτυο για να παρατηρηθούν ευεργετικές αλλαγές στις εγκεφαλικές λειτουργίες τους.
Η μελέτη, μεταξύ άλλων, δείχνει ότι η χρήση του Ίντερνετ μπορεί να ενεργοποιήσει την εγκεφαλική δραστηριότητα και δυνητικά να βελτιώσει τις γνωσιακές λειτουργίες των ενηλίκων.
Καθώς ο εγκέφαλος «γερνάει», υφίσταται διάφορες δομικές και λειτουργικές αλλαγές, όπως ατροφία, βαθμιαία αποσύνθεση και μείωση στην κυτταρική (νευρωνική) δραστηριότητα.
Σύμφωνα με τη νέα μελέτη, τα νοητικά ερεθίσματα που παρέχει το Ίντερνετ, επιδρούν θετικά στην αποτελεσματικότητα των εγκεφαλικών λειτουργιών και μεταβάλλουν τον τρόπο που ο εγκέφαλος κωδικοποιεί τις νέες πληροφορίες.
Η έρευνα, που έγινε σε υγιείς εθελοντές ηλικίας 55 – 78 ετών από ερευνητές του Ινστιτούτου Νευροεπιστήμης και Ανθρώπινης Συμπεριφοράς του πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας-Λος Άντζελες (UCLA), υπό τον καθηγητή ψυχιατρικής Γκάρι Σμολ και την ερευνήτρια Τίνα Μούντι, διαπίστωσε ότι ακόμα και ηλικιωμένοι άνθρωποι με ελάχιστη ή μηδαμινή εμπειρία στο διαδίκτυο, όταν κάνουν αναζητήσεις στο Ίντερνετ, ακόμα και για σύντομο χρονικό διάστημα, μπορούν να μεταβάλλουν τα πρότυπα της εγκεφαλικής δραστηριότητάς τους και να βελτιώσουν τις λειτουργίες του μυαλού τους.
Ο έλεγχος του εγκεφάλου των εθελοντών, την ώρα που έκαναν αναζητήσεις στο Ίντερνετ, έγινε με τη γνωστή τεχνική της λειτουργικής μαγνητικής τομογραφίας (fMRI), η οποία κατέγραφε και τις παραμικρές μεταβολές στα νευρωνικά κυκλώματα, μετρώντας τις αυξομειώσεις στο επίπεδο του αίματος στον εγκέφαλο.
Η παρακολούθηση του εγκεφάλου έδειξε ότι, εξαιτίας της χρήσης του Ίντερνετ, υπήρξαν αλλαγές στις περιοχές του εγκεφάλου που σχετίζονται με τη γλώσσα, την ανάγνωση, την μνήμη, τις οπτικές ικανότητες και την λήψη αποφάσεων.
Χρειάζονται μόνο λίγες μέρες προκειμένου όσοι είναι αρχάριοι με το διαδίκτυο, να φτάσουν περίπου στο ίδιο επίπεδο εγκεφαλικής δραστηριότητες όπου βρίσκονται πεπειραμένοι χρήστες του Ίντερνετ.
Σύμφωνα με τους ερευνητές, η αναζήτηση στο Ίντερνετ αποτελεί, όπως αποδείχτηκε, μια απλή μορφή εγκεφαλικής άσκησης, που μπορεί να αξιοποιηθεί πιο συστηματικά για τη βελτίωση των νοητικών λειτουργιών των ηλικιωμένων.
Τα αποτελέσματα της έρευνας παρουσιάστηκαν στο συνέδριο της Εταιρίας Νευροεπιστήμης στο Σικάγο, σύμφωνα με το Live Science.
Ο κ. Βαγγέλης Κάσσος είχε την καλοσύνη να μας παραχωρήσει ένα κείμενο από το βιβλίο του Ατελεύτητο τέλος (κείμενα για την ποίηση), Εκδόσεις «Ίνδικτος» 2007, σελ. 63-70:
“Η τελευταία δεκαετία του εικοστού αιώνα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί ως η δεκαετία των «προφητών του τέλους»: το τέλος της Ιστορίας, το τέλος της εργασίας, το τέλος του βιβλίου, το τέλος της λογοτεχνίας κ.ο.κ.
Ειδικότερα, όσον αφορά την προφητεία για το τέλος του παραδοσιακού βιβλίου, η αιτία της σχετικής εσχατολογίας, κατά κύριο λόγο, υπήρξε το γεγονός ότι, κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, τα πολυμέσα (multimedia), έχοντας εμφανισθεί ως εμπορικά προϊόντα μερικά χρόνια πριν, αρχίζουν πλέον να έχουν σημαντικότατη διάδοση. Ως ισχυρό ανταγωνιστικό προϊόν του παραδοσιακού βιβλίου προβάλλει τώρα το CD-Rom.
Θα ήταν, όμως, μεγάλο λάθος το να θεωρήσει κανείς ότι η εξάπλωση του CD-Rom πρόκειται να εξοστρακίσει το παραδοσιακό βιβλίο. Στη χειρότερη περίπτωση, η ανταγωνιστική σχέση του παραδοσιακού βιβλίου προς το CD-Rom θα είναι ανάλογη προς τη σχέση που διαμορφώθηκε μεταξύ του ραδιοφώνου και της τηλεόρασης. Και τούτο, βέβαια, από τις γενιές των παιδιών που γεννήθηκαν ταυτόχρονα με τα πολυμέσα και μετά.
Θα είναι, επίσης, μεγάλο λάθος το να θεωρήσει κανείς ότι η πιθανή υποχώρηση του λογοτεχνικού λ.χ. βιβλίου έναντι του CD-Rom θα είναι ενιαία για όλα τα είδη του λόγου.
Εκείνη που ίσως βρεθεί σε δύσκολη θέση θα είναι η πεζογραφία και ειδικότερα το μυθιστόρημα που είναι ο κατεξοχήν νεοπαγής πλανήτης του «Γουτεμβεργιανού γαλαξία».
Δεν πρόκειται να συμβεί το ίδιο με την ποίηση. Η ποίηση υπήρχε πριν από τον Γουτεμβέργιο και θα υπάρχει και μετά το τέλος της κυριαρχίας του. Κατά πάσα δε πιθανότητα, θα είναι η ευνοημένη της ηλεκτρονικής εποχής. Και τούτο, γιατί θα ξαναβρεί τη «φωνή» που της στέρησε η τυπογραφία.
Ο Μακλούαν, αληθινός προφήτης αυτός, εδώ και πολλά χρόνια, μίλησε για τη «διάσπαση της ανθρώπινης ψυχής» από τον τυπογραφικό πολιτισμό (Marshall McLuhan, The Cutenberg Galaxy: the making of Typographic Man, University of Toronto Press 1962).
Με την τυπογραφία, ισχυρίζεται ο Μακλούαν, επέρχεται ένας «έντονος διαχωρισμός της όρασης από τις άλλες αισθήσεις», η όραση, δηλαδή, αποκτά κυρίαρχο ρόλο στη γλώσσα και στην τέχνη, καθώς και σε ολόκληρη την κλίμακα της κοινωνικής και της πολιτικής ζωής.
Για την ποίηση, ο αισθητηριακός αυτός ακρωτηριασμός ήταν και ακρωτηριασμός υποστασιακός, αφού η προφορικότητα που αντιστοιχεί στην αίσθηση της ακοής ήταν όρος συστατικός της εκφραστικής της.
Θα μπορούσε κανείς να θεωρήσει, όπως το έχει κάνει η Ζακλίν ντε Ρομιγύ, ότι ο αισθητηριακός ακρωτηριασμός, όσον αφορά την πρόσληψη της ποίησης, επέρχεται ήδη από τη στιγμή που καταγράφονται τα Ομηρικά έπη (6ος αιώνας π.Χ.). Αποσπάται έτσι, ισχυρίζεται η ντε Ρομιγύ, η ποίηση από την προφορικότητα και εγκαινιάζεται η «βασιλεία της γραπτής λογοτεχνίας» (Jacqueline de Romilly, Homère, P.U.F. 1985/ Όμηρος, μτφρ. Βρανίκου Φλώρα, Εκδόσεις «Δαίδαλος-Ι. Ζαχαρόπουλος» 1994).
Όμως, εκτός από το γεγονός ότι τα χειρόγραφα αποτελούν το προνόμιο μιας πολύ μικρής ελίτ και, ως εκ τούτου, δεν μπορεί να γίνει λόγος για συνολική απόσπαση της ποίησης από την πρωτογενή προφορικότητα, δεν πρέπει να παραβλέπει κανείς αυτό που ο Μακλούαν τονίζει με επιμονή: τόσο στον αρχαίο κόσμο, όσο και στο μεσαιωνικό, «διαβάζω» σήμαινε «διαβάζω φωναχτά».
Η προφορικότητα, επομένως, εξακολουθούσε μέχρι την εμφάνιση της τυπογραφίας να παίζει ρόλο πρωταγωνιστικό – όπου δεν υπήρχαν χειρόγραφα – ή συμπρωταγωνιστικό με εκείνον της γραφής – στις περιπτώσεις που υπήρχαν χειρόγραφα.
Στη δεύτερη αυτή περίπτωση, πρόκειται για μια προφορικότητα «στατική», αφού αυτή μένει προσηλωμένη στο γραπτό κείμενο. Ο Πωλ Ζυμθόρ αποκαλεί τη «στατική» αυτή προφορικότητα «δευτερογενή», για να την αντιδιαστείλει προς την «πρωτογενή προφορικότητα» στην ποίηση, όπου υπάρχει πλήρης ανεξαρτησία από τη γραφή (Paul Zumthor, Introduction à la poésie orale, Seuil 1983).
Η διάκριση που κάνει ο Ζυμθόρ μεταξύ «πρωτογενούς» και δευτερογενούς» προφορικότητας έχει ιδιαίτερη σημασία. Απηχεί τα αποτελέσματα μιας σπουδαίας έρευνας που πραγματοποίησε, κατά το μεσοπόλεμο, στα βουνά της Γιουγκοσλαβίας, ο προικισμένος Αμερικανός φιλόλογος Μίλμαν Πάρρυ (1902-1935).
Αναζητώντας εκεί τη διαδικασία δημιουργίας και μετάδοσης των προφορικών επών, ο Πάρρυ συνάντησε αγράμματους βάρδους να τραγουδούν ηρωϊκά έπη σε εξίσου αγράμματο ακροατήριο. Η ανακάλυψη που έκανε, καταγεγραμμένη σε 3.500 περίπου ηχογραφήσεις, τις οποίες προσκόμισε στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ, ήταν εκπληκτική: αντίθετα από την άποψη, η οποία μέχρι τότε επικρατούσε και ήθελε τους βάρδους να απαγγέλλουν στίχους, που είχαν αποστηθίσει, ο Πάρρυ ανακάλυψε ότι οι βάρδοι αυτοί, για κάθε καινούργιο ακροατήριο, συνέθεταν και μια διαφορετική εκδοχή του έπους που απάγγελναν! (Albert Lord, The singer of tales, Harvard University Press 1960).
Θα μπορούσαμε, λοιπόν, κάπως σχηματικά, να θεωρήσουμε ότι η «πρωτογενής προφορικότητα» τοποθετείται χρονικά πριν από τη «γραφή» ή – σε νεότερες ιστορικά κοινωνίες – ερήμην της «γραφής», ενώ η «δευτερογενής προφορικότητα» αναπτύσσεται χρονικά μεταξύ της «γραφής» και της «τυπογραφίας».
Ωστόσο, και αυτή η δεύτερη μορφή προφορικότητας είναι εξαιρετικά ζωτική για την ποίηση, γιατί δεν την καθηλώνει στην αίσθηση της όρασης, αλλά την αφήνει ανοιχτή στις αισθήσεις. Τούτο αποτελεί ζήτημα κρίσιμο για τον αποδέκτη του ποιητικού μηνύματος, γιατί, καθώς πολύ ωραία το διατύπωσε ο Γουόλτερ Όνγκ, η όραση τοποθετεί τον παρατηρητή έξω από αυτό που βλέπει, σε απόσταση, ενώ ο ήχος ξεχύνεται μέσα στον ακροατή (Walter J. Ong, Orality and Literacy-The Technologizing of the Word, Routledge 1990/Προφορικότητα και εγγραμματοσύνη, μτφρ. Κώστα Χατζηκυριάκου, «Πανεπιστημιακές εκδόσεις Κρήτης» 1997).
Το 1488, έχουμε την πρώτη τυπωμένη έκδοση του Ομήρου, που έγινε στη Φλωρεντία, με τη φροντίδα του Βυζαντινού λογίου Δημητρίου Χαλκοκονδύλη (1423-1511).
Θα μπορούσαμε, πάλι σχηματικά, να θεωρήσουμε ότι, από το χρονικό αυτό σημείο και ύστερα, η προφορικότητα της ποίησης εξοστρακίζεται και ότι αυτή η τελευταία εισέρχεται σε μια βουβή περίοδο πέντε αιώνων. Τόσο ο ποιητής, όσο και ο αποδέκτης της ποίησης, γίνονται κανονικοί «τυπογραφικοί άνθρωποι».
Οι ζωντανές απαγγελίες των ποιητών ενώπιον μικρών ή μεγάλων ακροατηρίων, οι καταγραφές των φωνών τους στο βινύλιο, στις μαγνητοταινίες ή στους ψηφιακούς δίσκους δεν είναι παρά σύντομα διαλείμματα δευτερογενούς προφορικότητας που απλώς επιβεβαιώνουν τη διαπίστωση του Πωλ Ζυμθόρ ότι η «επιθυμία της φωνής» κατοικεί σε κάθε ποίηση, όμως η προφορικότητα παραμένει ουσιαστικά εξόριστη. Και τούτο, γιατί ο υποτιθέμενος ακροατής της ποίησης παραμένει στην πραγματικότητα ένας «τυπογραφικός άνθρωπος» που, ακούγοντας, πάντοτε διαβάζει εντός του.
Το καθεστώς αυτό της «τυπογραφικής ομηρείας», υπό το οποίο διάγει η φωνή του ποιητή, φαίνεται ότι έρχονται να ανατρέψουν τα πολυμέσα, δίνοντας στην ποίηση μια καινούργια μορφή επικοινωνιακής δυνατότητας.
Η νέα αυτή επικοινωνιακή δυνατότητα για την ποίηση προκύπτει ως ευτυχές παράγωγο από τη σύζευξη της τυπογραφικής με την ηλεκτρονική τεχνολογία. «Ο νέος ηλεκτρονικός γαλαξίας έχει ήδη κινηθεί βαθιά μέσα στο γαλαξία του Γουτεμβέργιου», έγραφε στις αρχές της δεκαετίας του ΄60 ο Μακλούαν. Σήμερα, μπορούμε να πούμε ότι η συγχώνευση των δύο τεχνολογιών δεν προσθέτει απλώς νέα προϊόντα στην αγορά, αλλά θεραπεύει σε μεγάλο βαθμό τον αισθητηριακό ακρωτηριασμό του «τυπογραφικού ανθρώπου».
Όσον αφορά ειδικότερα την ποίηση, το CD-Rom επαναφέρει τη φωνή του ποιητή στο προσκήνιο. Και δεν την επαναφέρει ως «δευτερογενή προφορικότητα», αλλά ως ταυτόχρονο, παράλληλο και ισοδύναμο προς τη «γραφή» συντελεστή της ποιητικής επικοινωνίας . Αν θέλαμε να είμαστε ακριβείς, θα έπρεπε να μιλάμε για μια νέα μορφή προφορικότητας, την οποία θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «σύστοιχη προφορικότητα».
Στην αρχή, η νέα αυτή μορφή προφορικότητας ενδεχομένως να φανεί ως απλώς συμπληρωματική του ποιητικού κειμένου. Ο αληθινός της χαρακτήρας θα φανεί, όταν σιγά-σιγά θα αρχίσει να υποχωρεί η «ειδωλολατρία της τυπωμένης σελίδας», ειδωλολατρία που μάλλον έβλαψε την ποίηση (Daniel Boorstin, The creators, Eκδόσεις «Random House», Νέα Υόρκη 1992).
Η παθολογική προσήλωση του «τυπογραφικού ανθρώπου» στο τυπωμένο κείμενο θα πρέπει να ήταν ο λόγος που ανάγκασε τον Ιταλό ποιητή Τζιουζέπε Ουνγκαρέττι (1888-197ο) να υποστηρίξει ότι μόνον η φωνή στερεώνει το κείμενο, το κύρος του οποίου προκύπτει περισσότερο από την ηχητική εγγραφή παρά από τη «γραφή».
Αν λάβουμε μάλιστα υπόψη ότι ο Ουνγκαρέττι έχει χαρακτηρισθεί ως κατεξοχήν «ερμητικός ποιητής», ιδρυτής μάλιστα του ποιητικού κινήματος που έμεινε στα γράμματα γνωστό ως Σχολή του Ερμητισμού, είμαστε υποχρεωμένοι να σταθούμε με μεγαλύτερη προσοχή στην άποψή του περί του σπουδαίου ρόλου που παίζει η προφορικότητα τόσο στην ανακοίνωση, όσο και στην πρόσληψη της ποίησης.
Υπονοεί άραγε ο Ιταλός ποιητής ότι η «ερμητικότητα», για την οποία κατηγορείται συλλήβδην η σύγχρονη ποίηση, παύει να υπάρχει, όταν μεσολαβεί η προφορικότητα; Και αν αυτό ισχύει για μια «δευτερογενή προφορικότητα», στην οποία κατ’ ανάγκην αναφέρεται ο Ουνγκαρέττι, δεν θα ισχύσει πολύ περισσότερο για την περίπτωση της «σύστοιχης προφορικότητας», την οποία εισάγουν τα πολυμέσα;
Απομένει να το δούμε. Ή, μάλλον, ακριβέστερα, να το ακούσομε και να το δούμε.”
Διαβάζω στο Βήμα: «Ηλεκτρονικός» καβγάς ξέσπασε χθες μεταξύ του πρώην υπουργού Παιδείας κ. Αρ. Σπηλιωτόπουλου και της νυν ηγεσίας του υπουργείου Παιδείας. Αιτία η προσωρινή (?!) διακοπή της ηλεκτρονικής σελίδας που είχε φτιάξει ο κ. Σπηλιωτόπουλος (πρόκειται για το blog www. meafora. gr), στο οποίο δημοσιεύονταν οι απόψεις απλών πολιτών, εκπαιδευτικών, φοιτητών και συλλόγων και ομοσπονδιών για θέματα και των τριών βαθμίδων της εκπαίδευσης.
«Σύμφωνα με διαβεβαιώσειςτων υπηρεσιών του υπουργείου, ουδείς γνώριζετους κωδικούς του blog» ανακοινώθηκε χθες από το υπουργείο Παιδείας . «Μετά την αλλαγή της πολιτικής ηγεσίας του υπουργείου ουδείς ενημέρωσεγια τη λειτουργία και τις δυνατότητες διαχείρισηςτου blog και ουδείς ασχολήθηκε με τις απαντήσειςσχολίων και ερωτήσεων»τονίζεται στην ίδια ανακοίνωση. «Οπως φαίνεται από τα παραπάνω,το συγκεκριμένο blog αφορούσε μόνο θέματα στιγμιαίας επικοινωνίας και ουδεμία σχέση είχε με διάλογο. Ο δημόσιος διάλογοςαπαιτεί θέσεις, διαφανήεργαλεία και ουσιαστικέςσυμμετοχικές διαδικασίες» καταλήγει η ανακοίνωση.
Τείνω να συμφωνήσω με την ηγεσία του ΥΠΕΠΘ. Λίγο προσχηματικό μου φάνηκε από την έναρξή του το συγκεκριμένο ντεμέκ blog. Τα blogs σημαίνουν διάλογο. Αυτό ήταν μονόλογος. Βέβαια συγκέντρωσε αρκετές καταθέσεις ιδεών. Πολλοί συνάδελφοι στήριξαν την ιδέα καταθέτοντας απόψεις, ορατές σε όλους. Αυτό δεν πρέπει να πάει χαμένο. Αλλά αυτό ανήκει στη σφαίρα των forums. Δεν ονομάζεται blog επειδή είναι της μόδας η λέξη…
Αντέχουν όμως οι ηγεσίες να πιάνουν καθημερινά το σφυγμό της εκπαιδευτικής κοινότητας; Δεν θα μας χάλαγε αν απαντούσαν επίσης πότε…πότε. Με πράξεις καλύτερα και όχι υποσχέσεις για την επόμενη τριακονταετία…
Μπείτε σε μία διαδικτυακή τηλεόραση στην οποία δεν περιηγείστε με τηλεκοντρόλ, αλλά με το ποντίκι σας, και δεν βλέπετε σειρές και ταινίες, αλλά τοποθεσίες από (σχεδόν) κάθε γωνιά του πλανήτη. Στο www.earthtv.com/en μπορείτε να ταξιδεύετε όσο συχνά θέλετε στον κόσμο και να παίρνετε εικόνες από τις webcam που βρίσκονται σε συγκεκριμένες τοποθεσίες. Και μη φανταστείτε ότι θα δείτε μόνο τουριστικά και πολυδιαφημισμένα σημεία, όπως ο Πύργος του Αϊφελ στο Παρίσι και η Πλατεία του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη, υπάρχουν και εικόνες από τη δική μας Σαντορίνη, από το κέντρο του Κιέβου στην Ουκρανία, καθώς και ένα σωρό ακόμα τοποθεσίες που θα σας δώσουν μια σφαιρική γεύση του πλανήτη μας! Οι κάμερες καταγράφουν σε πραγματικό χρόνο, οπότε έχετε και αίσθηση του καιρού που κάνει στο σημείο τη συγκεκριμένη στιγμή.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Το κύμα των καταγγελιών για κρούσματα λογοκλοπής στα ελληνικά ΑΕΙ πυροδότησε η αποκάλυψη πριν από λίγο καιρό από την «Κ» μίας ανάλογης τραγελαφικής υπόθεσης. Κατά τη διαδικασία εκλογής για τη θέση του αναπληρωτή καθηγητή σε μεγάλο πανεπιστήμιο, ο ένας εκ των δύο υποψηφίων διαπίστωσε ότι η πτυχιακή του εργασία βρισκόταν στο βιογραφικό του συνυποψηφίου του!Το ενδιαφέρον έγκειται στο γεγονός ότι, παρά τις οχλήσεις του προς τα αρμόδια όργανα του πανεπιστημίου, αλλά και του υπουργείου Παιδείας, ο… ατυχήσας υποψήφιος βρήκε μόνο κλειστές πόρτες. Η θέση μάλιστα κατοχυρώθηκε στον συνάδελφό του. Ο ίδιος πάντως προσέφυγε στη δικαιοσύνη, αναζητώντας δικαίωση. Η υπόθεση εκκρεμεί.
Άρθρα (RSS)