Η Ολγα Σελλά για το βιβλίο στην Καθημερινή:
Στον κόσμο του βιβλίου αποτυπώνονται με τον καλύτερο τρόπο οι πολλές και διαφορετικές όψεις των ανθρώπων και των επιλογών τους. Τα βιβλία που διαβάζονται και αγοράζονται περισσότερο δεν είναι μιας κατηγορίας, ίσως όμως εκείνα που περισσότερο απ’ όλα διαβάζονται να σκιαγραφούν συγκεκριμένες επιλογές και ενδιαφέροντα. Παρ’ όλα αυτά διαβάζονται. Κι αυτό είναι το σημαντικό. Και μάλιστα, την ίδια στιγμή που οι αναγνώστες των εφημερίδων μειώνονται. «Οι πωλήσεις έκαναν βουτιά 2,6 δισεκατομμυρίων δολαρίων, ο μέσος όρος των κυκλοφοριών μειώθηκε κατά 4,6% για τις ημερήσιες και κατά 4,8% για τις κυριακάτικες», γράφει ο Νίκος Μπακουνάκης στο επίμετρο του βιβλίου του Μπερνάρ Πουλέ «Το τέλος των εφημερίδων και το μέλλον της ενημέρωσης» (εκδ. Πόλις), παρότι δεν παραλείπει να σημειώσει «την καταγωγική ηδονή» του ξεφυλλίσματος των εφημερίδων.
Γιατί άραγε το βιβλίο έχει περισσότερους «πιστούς» από μιαν άλλη έντυπη εκδοχή του λόγου, όπως εκείνη της εφημερίδας; Μήπως γιατί στις σελίδες του βιβλίου φιλοξενείται το αποτέλεσμα της ήρεμης παρατήρησης, της δημιουργικής φαντασίας, του παρεμβατικού στοχασμού, της ανήσυχης έμπνευσης, των στοιχείων δηλαδή του ανθρώπινου νου που έχουν το χρόνο να ξεδιπλωθούν; Μήπως γιατί στις σελίδες του βιβλίου αναζητείται ακριβώς η διαφυγή από τους ασθματικούς ρυθμούς της καταιγιστικής ενημέρωσης και των βιαστικών συμπερασμάτων; Μήπως είναι η πολυτέλεια που επιφυλάσσουμε στον εαυτό μας;
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.