Η Μαριάννα Τζιαντζή διακρίνει τους σταχυολόγους: “Για τους «υπογραμμιστές», τους αναγνώστες βιβλίων με το πάθος της υπογράμμισης, μιλάει ο Ροΐδης και για τους «ξεφυλλιστές» ο Πέτρος Μαρτινίδης. Υπάρχουν όμως και οι «αποκομματιστές», αυτοί που κόβουν με το ψαλιδάκι άρθρα ή ειδησάκια από διάφορα έντυπα και τα κρατούν στο προσωπικό αρχείο τους, το οποίο μπορεί να είναι ένα απλό χαρτονένιο κουτί ή ένα πιο περίτεχνο σύστημα με καρτέλες ή συρόμενους φακέλους ή ντοσιέ αραδιασμένα σε κάποιο ράφι. Καθώς όμως πληθαίνουν αυτοί που διαβάζουν μόνο ή κυρίως στην οθόνη του υπολογιστή, τα «σωσμένα» κείμενα από περιοδικά, εφημερίδες, sites και blogs ταξινομούνται πλέον και αποθηκεύονται στον σκληρό δίσκο ή σε κάποιο φλασάκι. Ο «σεϊβιστής» (save as, αποθήκευση ως) παίρνει τη θέση του «ψαλιδιστή».
Διαβάστε τη συνέχεια στην Καθημερινή
και καταλήγει: “Δεν υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη, πολύ περισσότερο στη δημοσιογραφία. Ολος ο κόσμος είναι πια το χωριό μας. Για να γεννήσει κανείς μια δική του μικρή ιδέα, πρέπει να διασταυρωθεί με εκατοντάδες ξένες. Τι είναι όμως ξένο και τι δικό μας σε μια εποχή που όλα είναι πιθανά, που ο πλανήτης μας μπορεί να γίνει η γη της χαράς και της δημιουργίας, αλλά και μια απέραντη κοιλάδα των δακρύων;”
Ετσι κι εμείς σαν τις μέλισσες συλλέγουμε τον ανθό του διαδικτύου…
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.