Αυτόχθονες λαοί
Αυτόχθονες λαοί υπάρχουν σε ολόκληρο τον πλανήτη. π. χ.
-
στην Αφρική: οι Βέρβεροι, οι Τουαρέγκ, οι Μασάι, οι Πυγμαίοι, οι Βουσμάνοι, οι Μπαντού
- στην Ασία: οι Μογγόλοι, οι Βεδουίνοι
- στην Αμερική: οι Ινδιάνοι( Σιου, Τσερόκοι κλπ)
-
στην Ωκεανία: οι Αβορίγινες(Αυστραλία), οι Μαορί(Νέα Ζηλανδία), οι Παπούα(Νέα Γουινέα)
-
στις Αρκτικές περιοχές: οι Εσκιμώοι, οι Λάπωνες(λίγο χαμηλότερα), οι Σαάμι
Οι Λάπωνες
Για μεταφορικό μέσο χρησιμοποιούν το έλκηθρο, το οποίο, εκτός από τα σκυλιά, το σέρνουν και οι τάρανδοι. Οι τάρανδοι είναι για τους Λάπωνες πολύτιμα ζώα, γιατί απ’ αυτούς παίρνουν το κρέας τους και το δέρμα.
Οι Μασάι
Οι Μασάι ζουν στην περιοχή των συνόρων Κένυας – Τανζανίας.
Υπολογίζονται περίπου στις 900.000 και στις δύο χώρες. Παρόλο που οι κυβερνήσεις προσπαθούν να πείσουν τους Μασάι να εγκαταλείψουν τον ημινομαδικό τρόπο ζωής, αυτοί επιμένουν στα ήθη και έθιμά τους. Μάλιστα η ικανότητά τους να καλλιεργούν σε ερήμους και δασικές εκτάσεις, έχουν κάνει πολλούς να πουν ότι ο τρόπος ζωής των Μασάι είναι η απάντηση στην αλλαγή του κλίματος που παρατηρείται στον πλανήτη μας.
Οι κατοικίες των Μασάι είναι πολύ πρόχειρες αφού είναι λαός νομαδικός και φτιάχνονται κυρίως από κοπριές ζώων, λάσπη και ξύλα.
Είναι μικρές 3 Χ 5 μ. και ύψος 1,5 μ. Εκεί μέσα η οικογένεια μαγειρεύει, τρώει, κοιμάται αλλά έχει και την αποθήκη της, την οικοσυσκευή της, τα πάντα.
Τα τελετουργικά διευθύνονται από έναν ειδικό, ο οποίος, αν και δεν έχει πολιτική δύναμη, είναι θρησκευτική κεφαλή του λαού του.
Οι άντρες πολεμιστές βάφουν τα μαλλιά τους με μια ειδική κόκκινη βαφή (ώχρα), φτιαγμένη ίσως από μια ουσία που βγαίνει από κάποιο φυτό της περιοχής ενώ οι νεαρότεροι είναι συνήθως ξυρισμένοι, άντρες και γυναίκες.
Συνήθειά τους είναι το τρύπημα και το τέντωμα των αυτιών τόσο στους άντρες όσο και στις γυναίκες
Κύρια τροφή τους είναι το κρέας, το γάλα, το καλαμπόκι, οι πατάτες, το ρύζι, τα φασόλια, οι σούπες από φυτά και το αίμα των βοδιών σε γιορτές αλλά και ασθενείς
Πηγή: Εγκύκλιος παιδεία (http://egpaid.blogspot.com/2009/11/blog-post_1924.html
Δείτε
[slideboom id=675064&w=425&h=370]
Αιολική Γη
Ηλίας Βενέζης
Βιογραφικό Σημείωμα
ΗΛΙΑΣ ΒΕΝΕΖΗΣ (1904 – 1973)
Τόπος Γέννησης: | Αϊβαλί |
Έτος Γέννησης: | 1904 |
Έτος Θανάτου: | 1973 |
Λογοτεχνικές Κατηγορίες: | Πεζογραφία Θέατρο – Σενάριο Δοκίμιο Ταξιδιωτική λογοτεχνία |
Ο Ηλίας Βενέζης (λογοτεχνικό ψευδώνυμο του Ηλία Μέλλου) γεννήθηκε στις Κυδωνιές (Αϊβαλί) της Μικράς Ασίας, γιος του Μιχαήλ Δ. Μέλλου και της Βασιλικής Γιαννακού Μπιμπέλα. Είχε έξι αδέρφια.
Με το ξέσπασμα του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου ο πατέρας του και μια αδερφή του αποκλείστηκαν στη Μικρά Ασία και η υπόλοιπη οικογένεια κατέφυγε στη Μυτιλήνη, όπου ο συγγραφέας γράφτηκε στο Γυμνάσιο. Το 1919 επέστρεψαν όλοι στο Αϊβαλί (είχε προηγηθεί η αποβίβαση των ελληνικών στρατευμάτων στη Μικρά Ασία), εκτός από την Άρτεμη, κόρη της οικογένειας, που πέθανε από επιδημία ισπανικής γρίππης στη Μυτιλήνη.
Το 1922 ο Βενέζης, που μόλις είχε τελειώσει το γυμνάσιο στη γενέτειρά του, αιχμαλωτίστηκε από τους τούρκους και υπηρέτησε στα τάγματα εργασίας στο εσωτερικό της Μικράς Ασίας για δεκατέσσερις μήνες. Αφέθηκε ελεύθερος το 1923 και επέστρεψε στη Λέσβο για να βρει την οικογένειά του. Εκεί εργάστηκε αρχικά στο Πλωμάρι ως υπάλληλος της Διευθύνσεως Κτημάτων εξ Ανταλλαγής του Υπουργείου Γεωργίας και στη συνέχεια ως υπάλληλος στις τράπεζες Εθνική και Ελλάδος.
Μετά από μετάθεσή του στο υποκατάστημα της Τράπεζας Ελλάδος στην Αθήνα, εγκαταστάθηκε στην πρωτεύουσα, όπου εργάστηκε ως το 1957. Το 1938 παντρεύτηκε την Σταυρίτσα Μολυβιάτη με καταγωγή από το Αϊβαλί, με την οποία απέκτησε μια κόρη, την Άννα.
Κατά τη διάρκεια της γερμανικής κατοχής συνελήφθη από τα S.S. και κλείστηκε στις φυλακές Αβέρωφ. Απελευθερώθηκε εικοσιτρείς μέρες αργότερα μετά από εκκλήσεις του Αρχιεπισκόπου Δαμασκηνού και άλλων προσωπικοτήτων της εποχής.
Πέθανε στην Αθήνα μετά από πολύχρονη και επώδυνη ασθένεια.
Γραμματέας και διευθύνων σύμβουλος του Δ.Σ. του Εθνικού Θεάτρου (1950-1952) και διοικητικός διευθυντής και πρόεδρος της καλλιτεχνικής επιτροπής του (1964-1967), ιδρυτικό μέλος της Ομάδας των Δώδεκα (1950), συνεργάτης του Εθνικού Ιδρύματος Ραδιοφωνίας (1954-1966), πρόεδρος του κινηματογραφικού φεστιβάλ Θεσσαλονίκης (1963-1966) και αντιπρόεδρος του διοικητικού συμβουλίου της Ελληνοαμερικανικής Ένωσης (1966-1970), ο Ηλίας Βενέζης εκλέχτηκε επίσης μέλος της Ακαδημίας Αθηνών (1957), θέση από την οποία ανέπτυξε έντονη πολιτιστική δραστηριότητα.
Στη λογοτεχνία πρωτοεμφανίστηκε το 1921 με δημοσιεύσεις διηγημάτων στο περιοδικό της Κωνσταντινούπολης Ο Λόγος. Το 1927 βραβεύτηκε από το περιοδικό Νέα Εστία για το διήγημά του Ο θάνατος και αργότερα δημοσίευσε σε συνέχειες την πρώτη μορφή του εμπνευσμένου από την εμπειρία του στα τάγματα της Ανατολής έργου του Το νούμερο 31328, που εκδόθηκε το 1931. Ακολούθησαν τα μυθιστορήματα Γαλήνη, Αιολική γη, Έξοδος και Ωκεανός, που κινούνται όλα, όπως και το πρώτο του στα πλαίσια του ντοκουμέντου, με σαφείς επιδράσεις από την ανθρωπιστική ιδεολογία του συγγραφέα. Ολοκλήρωσε επίσης διηγήματα, ιστορικές μελέτες, οδοιπορικά και το θεατρικό έργο Μπλοκ C, που πρωτοπαραστάθηκε το 1945 από το θίασο του Πέλου Κατσέλη. Έργα του μεταφράστηκαν σε πολλές ξένες γλώσσες. Το 1949 μετά από πρόσκληση του State Department περιόδευσε στις Η.Π.Α., όπου πραγματοποίησε διαλέξεις και συνεντεύξεις. Τιμήθηκε με το Α΄ Κρατικό Βραβείο Λογοτεχνίας και τον Έπαινο της Ακαδημίας Αθηνών (1940 για τη Γαλήνη).
Πηγή: Εθνικό Κέντρο Βιβλίου
“Η Αιολική γη γράφεται μέσα στα δύσκολα χρόνια της Κατοχής, σε μια περίοδο δηλαδή ανάπηρης ελευθερίας, ανυπέρβλητων δυσκολιών και ευτελισμού της ανθρώπινης ζωής. Η έως τότε δεκαπενταετής συγγραφική πορεία του Βενέζη είχε επιβεβαιώσει την εικόνα ενός δημιουργού με απολύτως προσωπικό ύφος και με βασική θεματογραφία την τραγικότερη εθνική περιπέτεια του εικοστού αιώνα, τη Μικρασιατική Καταστροφή, την οποία ο Βενέζης εβίωσε με οδυνηρό τρόπο ως αιχμάλωτος στα εργατικά τάγματα της Ανατολής, απ’ όπου ελάχιστοι είχαν την τύχη να επιζήσουν. Αν “Το νούμερο 31328” αφηγείται τη φοβερή δοκιμασία στα εργατικά τάγματα και η Γαλήνη τις κάποτε ανυπέρβλητες δυσχέρειες των προσφύγων να ριζώσουν στη μητέρα πατρίδα, η “Αιολική γη” ανασυνθέτει την ευτυχισμένη ζωή των Ελλήνων στη Μικρασία πριν την Καταστροφή.”
(από τον πρόλογο του Δημήτρη Δασκαλόπουλου στην τεσσαρακοστή όγδοη έκδοση)
Αιολική Γη
(Γλώσσα Στ’ τάξης, Ενότητα 6)
Μάθετε για τον Ηλία Βενέζη
[dailymotion xjup7z nolink]
Τα έθνη του Κόσμου
Μαθαίνουμε να δίνουμε πληροφορίες για μια χώρα.
Κάθε χώρα έχει τα ιδιαίτερα οικονομικά, πολιτικά, ιστορικά και πολιτιστικά χαρακτηριστικά της, τα οποία συνιστούν την ταυτότητά της.
Για να δώσουμε ολοκληρωμένες πληροφορίες αναφέρουμε :
- ποιο το όνομά της,
- πού βρίσκεται,
- την έκτασή της,
- τον πληθυσμό της
- στοιχεία για τη ζωή εκεί όπως νόμισμα, κλίμα, εκπαίδευση, προϊόντα που παράγει, δημογραφία, πολιτική κατάσταση.
- Χρησιμοποιούμε : χρόνο Ενεστώτα , επίθετα, επιθετικούς και τοπικούς προσδιορισμούς.
Για μεγαλύτερη ευκολία μπορούμε να συμπληρώσουμε έναν πίνακα με τα κυριότερα στοιχεία περιληπτικά.
Θρησκείες
Οι άνθρωποι πάντα αναζητούσαν τρόπους να εξηγήσουν τα μυστήρια της ζωής και τα απροσδόκητα γεγονότα. Αυτή η αναζήτηση ήταν που οδήγησε στην εξάπλωση των θρησκειών, αφού κάθε θρησκεία έδινε το δικό της “πιστεύω”.
Οι σπουδαιότερες θρησκείες είναι: ο χριστιανισμός, ο μουσουλμανισμός ή ισλαμισμός, ο ιουδαϊσμός, ο βουδισμός και ο κομφουκιανισμός. Ένα σημαντικό μέρος του πληθυσμού της Γης καταλαμβάνει ο αθεϊσμός.
Στην Ευρώπη, στην Αμερική και στην Ωκεανία επικρατεί η χριστιανική θρησκεία( ορθόδοξοι – καθολικοί – διαμαρτυρόμενοι κλπ), στην Ασία ο ισλαμισμός και ο βουδισμός και στην Αφρική ο ανιμισμός ( τα αντικείμενα έχουν ψυχή και επεμβαίνουν στη ζωή).
Όλοι οι άνθρωποι έχουμε υποχρέωση να σεβόμαστε τις θρησκευτικές πεποιθήσεις των συνανθρώπων μας κι ας είναι διαφορετικές από τις δικές μας. Η αποδοχή και ο σεβασμός της θρησκείας των άλλων λαών λέγεται ανεξιθρησκία. Το Σύνταγμα της Ελλάδας υποστηρίζει την ανεξιθρησκία σε ξεχωριστό άρθρο του.
Μάθετε για άλλες θρησκείες
Πάτησε στην επόμενη εικόνα για να δεις ένα διαδραστικό χάρτη
με την εξάπλωση των θρησκειών ανά τον κόσμο.
Διαβάζω στο βιβλίο της Γραμματικής: Καταλήξεις των ρημάτων
Τα ρήματα που στον πληθυντικό αριθμό του ενεστώτα της ενεργητικής φωνής τελειώνουν σε -με, -τε γράφονται με έψιλον (ε). πχ εμείς διαβάζουμε, εσείς τρέχετε .
Τα ρήματα που στον ενικό αριθμό του ενεστώτα της παθητικής φωνής τελειώνουν σε -μαι, -σαι, -ται γράφονται με άλφα γιώτα (αι). πχ εγώ κάθομαι, εσύ ντύνεσαικ.λ.π
Τα ρήματα που στο τρίτο ενικό πρόσωπο του αορίστου της οριστικής και στο δεύτερο του αορίστου της προστακτικής τελειώνουν σε -σε γράφονται με έψιλον (ε). πχ Ο Πέτρος έσκισε το τετράδιό του, Δείξε του το δρόμο. .
Ένας μικρός κανόνας : το ένα θέλει τα πολλά και τα πολλά τα λίγα. Δηλαδή, ο ενικός αριθμός γράφεται με πολλά γράμματα (με αι) και ο πληθυντικός με ένα (με ε).