Καθώς πλησιάζει η ώρα που θα τρέξουμε στις παραλίες – λίγες μέρες έμειναν ακόμα – για να παίξουμε, να κολυμπήσουμε και να χαρούμε ξεγνοιασιά κι ανεμελιά, καλό θα ήταν αφού πρώτα δουμε το παρακάτω απόσπασμα video, να σκεφτούμε τι δεν πρέπει να αφήσουμε πίσω μας.

Προσέχουμε λοιπόν το περιβάλλον μας γιατί δεν είμαστε εμείς οι μοναδικοί κάτοικοι αυτού του πλανήτη!

Απ΄ ότι μαθαίνω η ταινία θα προβληθεί στην Ελλάδα περίπου τον Σεπτέμβριο.

Η ατόλη Midway στον Ειρηνικό Ωκεανό

Και για όσους θέλουν να εξασκήσουν τα αγγλικά τους:

MIDWAY, a Message from the Gyre is a short film. It is a powerful visual journey into the heart of an astonishingly symbolic environmental tragedy. On one of the remotest islands on our planet, tens of thousands of baby albatrosses lie dead on the ground, their bodies filled with plastic from the Pacific Garbage Patch. Returning to the island over several years, our team is witnessing the cycles of life and death of these birds as a multi-layered metaphor for our times. With photographer Chris Jordan as our guide, we walk through the fire of horror and grief, facing the immensity of this tragedy—and our own complicity—head on. And in this process, we find an unexpected route to a transformational experience of beauty, acceptance, and understanding.
Our feature film MIDWAY is currently in post-production and expected to premiere in early 2014.

MIDWAY

 

Προκειμένου να ενημερωθούν αλλά και να ευαισθητοποιηθούν γονείς και μαθητές για τη νόσο της λύσσας, σήμερα το πρωί στο αμφιθέατρο του σχολείου μας πραγματοποιήθηκε ενημέρωση από τη δασκάλα της Γ” τάξης κ. Βάσω Αστρέχα.

Διαβάστε περισσότερα…

Η ιστορία της αλλαγής της ώρας

Η πρώτη αναφορά που υπάρχει για χρησιμοποίηση της θερινής ώρας ήταν από τον Βενιαμίν Φραγκλίνο (Benjamin Franklin) σε ένα γράμμα του που δημοσιεύθηκε σε μία γαλλική εφημερίδα. Σε αυτό το γράμμα δεν υπάρχει αναφορά για αλλαγή της ώρας αλλά πρόταση να ξυπνούν οι άνθρωποι μία ώρα νωρίτερα!

Η πρώτη φορά που προτάθηκε το ζήτημα σοβαρά ήταν από τον Γουίλιαμ Γουίλετ (William Willett) στο άρθρο του «Waste of Daylight» που δημοσιοποιήθηκε το 1907 αλλά τελικά δεν κατάφερε να πείσει την Βρετανική κυβέρνηση.

Η πρώτη φορά που εφαρμόστηκε η ιδέα ήταν από την γερμανική κυβέρνηση κατά την διάρκεια του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου από 30 Απριλίου ως 1η Οκτωβρίου του 1916. Λίγο μετά το Ηνωμένο Βασίλειο ακολούθησε εφαρμόζοντας την θερινή ώρα από 21 Μαΐου ως 1η Οκτωβρίου 1916. Αργότερα, στις 19 Μαρτίου του 1918, το Αμερικανικό Κογκρέσο καθιέρωσε την τυπική χρήση των χρονικών ζωνών και επισημοποίησε την αλλαγή της θερινής ώρας για όλον τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο. Το μέτρο αυτό όμως καταργήθηκε αμέσως, λόγω της δυσαρέσκειας του κόσμου.

Εφαρμογή στην Ελλάδα και στην Ευρώπη

Στην Ελλάδα η θερινή ώρα εφαρμόστηκε για πρώτη φορά, δοκιμαστικά, το 1932 και συγκεκριμένα από τις 6 Ιουλίου μέχρι την 1η Σεπτεμβρίου όπου τα ρολόγια είχαν τεθεί μία ώρα μπροστά. Στη συνέχεια όμως εγκαταλείφθηκε αυτό επειδή από τις 15 Ιουλίου (π.ημερ.)/28 Ιουλίου (ν.ημερ.) στις 04:00 ώρα, του 1916, τα ρολόγια στην Ελλάδα είχαν τεθεί 25 λεπτά μπροστά στην εισδοχή της ώρας ζώνης. Έτσι η διαφορά σε σχέση με το φως του Ήλιου που καθορίζει και τον πραγματικό χρόνο γινόταν πολύ μεγάλη κυρίως στα δυτικά τμήματα της χώρας και περισσότερο στη Κέρκυρα. Τούτο είχε ως συνέπεια να εγκαταλειφθεί.

Στη δεκαετία όμως του 1970, μόλις δύο χρόνια μετά την ενεργειακή κρίση που ξέσπασε στην Ευρώπη το 1973 αποφασίστηκε η υιοθέτηση του μέτρου της θερινής ώρας από μεγάλο μέρος των κρατών της Ευρώπης συμπεριλαμβανομένης τότε και της Ελλάδας με έναρξη το 1975.

Η αλλαγή της ώρας, σύμφωνα με την οδηγία της Ευρωπαϊκής Ένωσης που υποχρεώνει όλα τα κράτη μέλη να τηρήσουν με νόμο[1], γίνεται, πλέον, την τελευταία Κυριακή του Μαρτίου στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς (GMT) και τελειώνει την τελευταία Κυριακή του Οκτωβρίου του ίδιου έτους πάλι στη 1 π.μ. ώρα Γκρίνουϊτς. Επομένως η αλλαγή είναι ταυτόχρονη για όλα τα κράτη μέλη τα οποία έχουν υιοθετήσει το μέτρο.

Η Ισλανδία δεν έχει υιοθετήσει το μέτρο. Λόγω του υψηλού γεωγραφικού πλάτους η ανατολή και η δύση του ήλιου αλλάζουν κατά πολλές ώρες στη διάρκεια του έτους και η επίδραση της αλλαγής του ρολογιού κατά μία ώρα θα ήταν, σε σύγκριση, μικρή.

Η Ρωσία, όπως όλα τα υπόλοιπα ευρωπαϊκά κράτη ακολουθούσε τις ίδιες ημερομηνίες αλλαγής με αυτές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και άλλαζε στις 2 π.μ. ώρα Μόσχας (3 π.μ. θερινή ώρα τον Οκτώβρη). Από τις 27 Απριλίου 2011 και με διάταγμα του Ρώσου προέδρου Ντμίτρι Μεντβέντεφ καθιερώθηκε η θερινή Ώρα Μόσχας (+4 UTC) καθ’ όλη τη διάρκεια του χρόνου.

Η Τουρκία ακολουθεί τις αλλαγές της Ευρωπαϊκής Ένωσης και στην ημερομηνία και στην ώρα αλλαγής.

Πλεονεκτήματα

 Το βασικό πλεονέκτημα της χρήσης του μέτρου της θερινής ώρας είναι η εξοικονόμηση ενέργειας. Συνολικά κατά τους επτά μήνες της θερινής ώρας εξοικονομούμε 210 ώρες ηλεκτρικής ενέργειας εκμεταλλευόμενοι τον ήλιο.

ΠΗΓΗ:http://el.wikipedia.org/

Κάνε κλικ στην εικόνα για να διαβάσεις περισσότερα για τα πλεονεκτήματα της αλλαγής της ώρας

• Ο πλανήτης Γη είναι ηλικίας 4.540.000.000 ετών και έχει περάσει από πολλές διαφορετικές περιόδους, ενώ παράξενα πλάσματα έχουν περπατήσει στο έδαφός της διαμέσου των αιώνων. Αν όμως μπορούσαμε να στριμώξουμε τα 4.540.000.000 χρόνια σε 12 ώρες, πόσο θα διαρκούσε η κάθε περίοδος της Γης;
• Την απάντηση δίνει ένα έξυπνο σχεδιάγραμμα, το οποίο χρησιμοποιώντας τα ιστορικά στοιχεία προσομοιώνει ολόκληρη τη ζωή του πλανήτη μας και τις διαφορετικές φάσεις που αυτός πέρασε και περνάει μέσα σε μισή μέρα.
• Συγκεκριμένα μέσα σε 12 ώρες, η πρώτη περίοδος της Γης η Προκάμβρια θα διαρκούσε περίπου 1μιση ώρα. Κατά την περίοδο αυτή, στην ατμόσφαιρα της Γης δεν υπάρχει σχεδόν καθόλου ελεύθερο οξυγόνο και δεν έχει αναπτυχθεί καμία μορφή ζωής ακόμη.
• Στις 2 πρώτες ώρες του υποθετικού 12ωρου ξεκινάνε να αναπτύσσονται οι πρώτες πολύ απλές και μονοκύτταρες μορφές ζωής, οι λεγόμενοι προκαρυωτικοί οργανισμοί .
• Στις 4 πρώτες ώρες τα φωτοσυνθετικά βακτήρια αρχίζουν να εξαπλώνονται. Η ζωή ξεκινάει στη θάλασσα, όπου οι οργανισμοί είναι προστατευμένοι από την υπεριώδη ακτινοβολία και φωτοσυνθέτοντας εμπλουτίζουν την ατμόσφαιρα με οξυγόνο.
• Στις 5 ώρες εμφανίζονται τα αρχαιοβακτήρια και μία ώρα αργότερα οι πρώτοι πολυκύτταροι οργανισμοί. Στις 7 ώρες εμφανίζονται τα πρώτα φυτά και η φωτοσύνθεση τους αλλάζει σταδιακά την ατμόσφαιρα του πλανήτη.
• Στις 8 ώρες έχει σχηματιστεί αρκετό όζον, ώστε να προστατεύσει το έδαφος από την υπεριώδη ακτινοβολία και να ξεκινήσει η ζωή εκεί, ωστόσο οι πρώτοι μύκητες εμφανίστηκαν μόλις 1,125 δισεκατομμύρια χρόνια πριν (δηλαδή την 9η ώρα του 12ωρου)
• Την 10η ώρα εμφανίζονται οι πρώτοι ζωικοί οργανισμοί, ενώ την 11η ώρα τα φυτά και τα έντομα εξαπλώνονται στα χερσαία περιβάλλοντα και εμφανίζονται τα πρώτα αμφίβια.
• Τη 12η ώρα της Γης, δηλαδή αυτή που διανύουμε ακόμα, αρχικά εμφανίζονται τα πρώτα ερπετά. Με την προσομοίωση του 12ωρου, οι δεινόσαυροι στη Γη για 26 μόνο λεπτά, ενώ τα πρώτα ανθρωποειδή εμφανίστηκαν πριν από 36 δευτερόλεπτα. Οι σύγχρονοι άνθρωποι υπάρχουν στη Γη τα τελευταία 6 δευτερόλεπτα μόνο.

Ποιες είναι οι “Αλκυονίδες Μέρες”;

Αλκυονίδες μέρες ονομάζονται οι μέρες εκείνες του Ιανουαρίου, οι οποίες έχουν καλό καιρό και ηλιοφάνεια. Πρόκειται για αρχαία ελληνική ονομασία, που προέρχεται απ’ τον Αριστοτέλη. Οι Αρχαίοι Ελληνες είχαν παρατηρήσει τις λίγες μέρες καλοκαιρίας που παρουσιάζονται το χειμώνα. Είναι μέρες ηλιόλουστες χωρίς σύννεφα και ανέμους. Η ονομασία τους προήλθε από τις αλκυόνες που τις μέρες αυτές γεννούν. Οι «Αλκυονίδες ημέρες» τοποθετούνται στο χρονικό διάστημα από την 15η Δεκεμβρίου έως και την 15η Φεβρουαρίου εκάστου έτους, με μεγαλύτερη συχνότητα το διάστημα 15-31 Δεκεμβρίου και 16-31 Ιανουαρίου.

 Μετεωρολογικά εξηγείται με την εξίσωση των βαρομετρικών πιέσεων μεταξύ της Νοτίου και Βορείου Ευρώπης, ενώ μυθολογικά υπάρχουν πολύ όμορφες ιστορίες για το φαινόμενο αυτό…

Δεν υπάρχουν κάθε χρόνο Αλκυονίδες μέρες, π.χ. το έτος 1947 δεν υπήρξαν καθόλου. Στην Ελλάδα το 2011, έκαναν την έναρξή τους τη δεύτερη εβδομάδα του Ιανουαρίου.

 

Το πουλί Αλκυόνα

Οι Αλκυονίδες μέρες έχουν πάρει την ονομασία τους από το ψαροπούλι Αλκυόνα, που κλωσά τα αυγά του εκείνες τις ημέρες. Η Αλκυόνα, σύμφωνα με την παράδοση, είναι ένα πουλί που συμβολίζει τη γαλήνη, την προστασία και παύει τη θαλασσοταραχή. Αν και αποδημητικό πουλί, δε φεύγει, αλλά έρχεται το φθινόπωρο, ενώ φεύγει αρχές Μαρτίου. Γεννά τα αυγά του στις σχισμές των βράχων της θάλασσας.

 

Σύμφωνα με ένα μεσαιωνικό μύθο, το χρώμα της Αλκυόνας στην αρχή ήταν γκρίζο, όταν όμως έγινε ο βιβλικός κατακλυσμός πέταξε ψηλά και το στήθος της έγινε κόκκινο απ’ τον ήλιο, ενώ η ράχη της μπλε απ’ το χρώμα του ουρανού.

Για τη συζυγική πίστη των Αλκυόνων αναφέρεται ότι όταν ο σύζυγος της Αλκυόνας γεράσει και δεν μπορεί να πετάξει πια, τότε η θηλυκιά Αλκυόνα τον παίρνει στους ώμους της και τον μεταφέρει πάντοτε μαζί της, τον ταΐζει και τον περιποιείται ως το θάνατο.

 Ο μύθος της Αλκυόνης

Όπως λοιπόν μας λέει ο μύθος, η Αλκυόνη πριν γίνει πουλί ήταν μία πανέμορφη γυναίκα κόρη του Θεού των ανέμων Αίολου και της Ενάρετης.

Η Αλκυόνη ήταν παντρεμένη με τον Κήυκα.Ήταν πολύ αγαπημένο κι ένιωθαν τόσο ευτυχισμένοι, ώστε να νομίζουν ότι δεν ήταν κοινοί άνθρωποι. Σιγά σιγά, άρχισαν να πιστεύουν ότι είναι ισάξιοι των Θεών.

Ο Κήυκας θεώρησε τον εαυτό του ισάξιο του Δία και η Αλκυόνη ισάξιο της Ήρας.

Τόσο πολύ το πίστεψαν πού άρχισαν να φωνάζουν ο ένας τον άλλο με τα ονόματα Δίας και Ήρα, με αυτό τον τρόπο προκάλεσαν τους Θεούς και ιδιαίτερα τον Δία.

Όταν το έμαθε ο Δίας θύμωσε τόσο που μια μέρα που ο Κήυκας ήταν με το καράβι του στ’ ανοιχτά έριξε κεραυνό και το τσάκισε, με αποτέλεσμα αβοή8ητος καθώς ήταν να πέσει στα μανιασμένα κύματα ο Κήυκας να πνιγεί.

Όταν έμαθε η Αλκυόνη το γεγονός πήγε με αγωνία στ’ ακρογυάλι μήπως μπορέσει να βρει τον αγαπημένο της ζωντανό, το μόνο όμως που βρήκε ήταν λίγα σπασμένα ξύλα που είχε ξεβράσει το νερό, άρχισε τότε να κλαίει απαρηγόρητα, μερόνυχτα θρηνούσε τον χαμό του αγαπημένου της.

Ο Δίας στο τέλος την λυπήθηκε και την μεταμόρφωσε σε πουλί.

Ένα πανέμορφο πουλί που πήρε το όνομά της, και το οποίο ζει κοντά στη θάλασσα, σαν να περιμένει να εμφανιστεί μέσα από τα κύματα ο χαμένος Κήυκας..Το μαρτύριό της όμως δεν είχε τελειώσει, γεννούσε τα αυγά της, μέσα στη βαρυχειμωνιά και τα κλωσούσε στα βράχια της ακτής. Μα τα αγριεμένα κύματα ορμούσαν στη στεριά, σκαρφάλωναν στα βράχια, κατέστρεφαν τη φωλιά και τ’ αυγά της.

Για άλλη μία φορά ο Δίας έδειξε συμπόνια για την Αλκυόνη, δεκαπέντε μέρες στην καρδιά του χειμώνα, να κοπάζουν οι άνεμοι, να ζεσταίνει την πλάση ο ήλιος, μέχρι να μπορέσει η Αλκυόνη να κλωσήσει τ’ αυγά και να βγουν τα μικρά της από μέσα.

Οι Αλκυονίδες μέρες σαν ένα μήνυμα αισιοδοξίας

Η φύση μας δείχνει ότι όλα είναι μια εναλλαγή καταστάσεων: καλών και κακών, κακοκαιρίας (χειμώνας) και καλοκαιρίας (καλοκαίρι), ζωής και θανάτου. Όλα αυτά μας δείχνουν ότι ζούμε σε ένα θαύμα που ονομάζουμε “ζωή”. Οι Αλκυονίδες Μέρες, αν τις δούμε συμβολικά, μεταφέρουν ένα πολύ αισιόδοξο μήνυμα, ότι ακόμα και στη “βαρυχειμωνιά” θα υπάρχουν περιστάσεις που θα μας δίνουν δύναμη και θάρρος, όσο δύσκολα κι αν είναι τα πράγματα, ώστε αισιόδοξοι πια να περιμένουμε την “καλοκαιρία” και τον ερχομό της “άνοιξης”, κυριολεκτικά και μεταφορικά.

Πηγή: nipiagogoi2011kastor.blogspot.com

Και τώρα μουσική…

Τραγούδια για τις αλκυονίδες μέρες

Το 35% της διατροφής μας κινδυνεύει

Μπορεί να είναι χειμώνας, αλλά δεν πρέπει να ξεχνάμε τις μελισσούλες, αν θέλουμε να έχουμε καρπούς το καλοκαίρι…

Χρειάζεται μία μέλισσα για να γίνει το λουλούδι πεπόνι, αγγουράκι, κολοκυθάκι και μελιτζάνα… Αν όμως εξαφανιστούν οι μέλισσες, δεν θα γίνει …τίποτα! Η επικονίαση, η γονιμοποίηση δηλαδή του άνθους για να γίνει καρπός, είναι το πολυτιμότερο αγαθό που προσφέρουν οι μέλισσες στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Χωρίς την επικονίαση, η τροφή που καταλήγει στο πιάτο μας θα ήταν πολύ λιγότερη, καθώς το 1/3 των καλλιεργειών βασίζεται σε αυτήν.

Εάν οι μέλισσες αφανιστούν, οι 71 από τις 100 πιο σημαντικές φυτικές καλλιέργειες παγκοσμίως που επικονιάζονται από τις μέλισσες, θα αρχίσουν να εξαφανίζονται και αυτές. Ειδικότερα, καρποί όπως τα μήλα, οι φράουλες και τα αμύγδαλα θα εμφανίσουν απότομη πτώση. Η εξαφάνιση των μελισσών όμως θα έχει και καταστροφικές επιπτώσεις στην οικονομία, αν αναλογιστούμε ότι η οικονομική αξία της επικονίασης των μελισσών αποτιμάται σε € 265 δις το χρόνο παγκοσμίως.

 Σε περισσότερες από τις μισές ευρωπαϊκές χώρες ο πληθυσμός των μελισσών έχει μειωθεί τόσο, που πια δεν αρκούν για να επικονιάσουν τις καλλιέργειες, σύμφωνα με νέα έρευνα.

Η μεγαλύτερη απειλή για τις μέλισσες προέρχεται από τα χημικά φυτοφάρμακα υψηλής τοξικότητας που χρησιμοποιούνται στις βιομηχανικές καλλιέργειες. Αυτά τα πολύ επικίνδυνα φυτοφάρμακα, έχουν την ιδιότητα να κυκλοφορούν σε όλα τα μέρη του φυτού. Οι μέλισσες τα προσλαμβάνουν από τη γύρη και το νέκταρ, κάτι που βλάπτει το νευρικό τους σύστημα και πολύ συχνά τις οδηγεί στο θάνατο. Οι ολοένα περισσότερες μονοκαλλιέργειες που προωθεί η βιομηχανική γεωργία και που έχουν οδηγήσει στη μείωση της βιοποικιλότητας και την καταστροφή πλούσιων σε ποικιλία οικοσυστημάτων. Οι μονοκαλλιέργειες αποτελούν μεγάλο κίνδυνο γιατί οι μέλισσες για να επιβιώσουν θα πρέπει να τρέφονται από μία μεγάλη ποικιλία ανθοφόρων φυτών. Η Διεθνής Ένωση για την Προστασία της Φύσης (IUCN) εκτιμά ότι θα εξαφανιστούν άλλα 20.000 ανθοφόρα φυτά τις επόμενες δεκαετίες. Αυτό επηρεάζει τις μέλισσες που ζουν σε μελίσσια και ακόμα περισσότερο τις άγριες μέλισσες που χρειάζονται αδιατάρακτους βιότοπους για να χτίσουν τις φωλιές τους.

Πηγή: http://savethebees.gr/

 

 

Το σχολείο μας, από τη φετινή χρονιά, θα συμμετέχει στο Περιφερειακό Θεματικό Δίκτυο Π.Ε. με θέμα:

«Μαθαίνοντας τα μυστικά του σχολικού κήπου, εμπνεόμαστε και δημιουργούμε»,

το οποίο ιδρύθηκε από το ΚΠΕ Περτουλίου – Τρικκαίων, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης για την αειφορία.

Πατήστε στην εικόνα για να διαβάσετε όλο το άρθρο