Αγία Γραφή: Το ιερό βιβλίο της Εκκλησίας
κλικ στην εικόνα
1. Αγία Γραφή: Το ιερό βιβλίο των χριστιανών
Η Αγία Γραφή είναι το ιερό βιβλίο των χριστιανών. Λέγεται «Γραφή», γιατί στη θεολογική γλώσσα έτσι χαρακτηρίζουμε ένα γραπτό κείμενο ή μια συλλογή κειμένων. Ονομάζεται «Αγία» επειδή μιλάει για τον Θεό.
Η Αγία Γραφή ονομάζεται και Βίβλος που είναι αρχαία λέξη και σημαίνει το φυτό του παπύρου, καθώς επίσης και τον φλοιό του, απ’ το οποίο παραγόταν η ομώνυμη γραφική ύλη, ο πάπυρος. Το ότι ταυτίστηκε η βασική λέξη της τότε αναγνωστικής και γραφικής ύλης με την Αγία Γραφή, υπογραμμίζει τη σπουδαιότητά της που έφτασε να αποκαλείται «Το Βιβλίο των βιβλίων».
πηγή κειμένων: https://oloimero.gr/thriskeftika-st-taksi/i-agia-grafi-ena-istoriko-kai-diaxroniko-vivlio
Ανοίγοντας την Αγία Γραφή είναι σα να μπαίνουμε σε μια μικρή βιβλιοθήκη! Τόσο πολλά βιβλία και με περίεργα ονόματα! Και τα δύο μέρη της Αγίας Γραφής, η Παλαιά και Καινή Διαθήκη, είναι γεμάτα τίτλους και ονόματα που μας μεταφέρουν σε άλλα μέρη και εποχές.
Τι σημαίνει σήμερα η λέξη ‘Βίβλος’;
Τα πρώτα βιβλία της Αγίας Γραφής γράφτηκαν γύρω στα 1.000 π.Χ., ενώ τα τελευταία τον 1ο αιώνα μ.Χ. από τους Αποστόλους και τους μαθητές τους.
Για την Ορθόδοξη πίστη και Εκκλησία, η Αγία Γραφή είναι η αποκάλυψη, δηλαδή, η φανέρωση του Θεού στην ιστορία μέσα από συγκεκριμένα γεγονότα, πρόσωπα και καταστάσεις.
Η Αγία Γραφή είναι ο Λόγος του Θεού σύμφωνα με τη μαρτυρία της Εκκλησίας για ό,τι συνέβη σε σχέση με τον Χριστό σε συγκεκριμένο τόπο και χρόνο.
Η Αγία Γραφή αναφέρεται σε μια σειρά γεγονότων που αφορούν την ιστορία της σωτηρίας των ανθρώπων όπως πραγματοποιήθηκε από τον Χριστό και όπως την έζησε και την εξέφρασε μια συγκεκριμένη κοινότητα, η κοινότητα της Εκκλησίας.
Το κυριότερο, λοιπόν, είναι ότι μιλάει για τα έργα του Θεού, τη σχέση του με τον άνθρωπο και τον κόσμο, το σχέδιο και τις ενέργειές του για τη σωτηρία του ανθρώπου.
Πρόκειται για τον λόγο του Θεού ως Διαθήκη, τη συμφωνία δηλαδή μεταξύ Θεού και ανθρώπων. Η Αγία Γραφή με τα βιβλία της, την Παλαιά και την Καινή (νέα) Διαθήκη, δεν απευθύνεται σε μεμονωμένα άτομα, αλλά δόθηκε στην αρχή σε έναν λαό, δηλαδή σε μια μικρή κοινότητα ανθρώπων και κατόπιν σε ολόκληρο τον κόσμο.
- Τα βιβλία της Παλαιάς Διαθήκης που γράφτηκαν πριν τον ερχομό του Χριστού είναι 49.
Η Παλαιά Διαθήκη περιλαμβάνει τις ιστορίες, τους νόμους και τις προφητείες του λαού του Ισραήλ,
- Τα βιβλία της Καινής Διαθήκης που γράφτηκαν μετά Χριστόν είναι 27.
Η Καινή Διαθήκη αναφέρεται στην ζωή και τις διδασκαλίες του Ιησού Χριστού.
Μια ολόκληρη βιβλιοθήκη που μιλάει για το θέλημα το Θεού και τις δύο συμφωνίες (διαθήκες) που έκανε με τον Άνθρωπο, το δημιούργημά του.
Ποιοι, πότε και γιατί έγραψαν βιβλία της Αγίας Γραφής;
Από τα πανάρχαια χρόνια ο Θεός με διάφορους τρόπους φανερώθηκε στους ανθρώπους και τους αποκάλυψε το θέλημά του. Αποκαλύφθηκε στους Πατριάρχες, στον Μωυσή, στους Προφήτες και σε άλλα ιερά πρόσωπα της Παλαιάς Διαθήκης. Όλοι αυτοί, στους οποίους ο Θεός φανέρωσε το θέλημά του, δίδαξαν τον λαό προφορικά, αλλά θεώρησαν χρήσιμο και να γράψουν τα όσα ο Θεός τους αποκάλυψε. Τα βιβλία που γράφτηκαν αποτέλεσαν την Παλαιά Διαθήκη.
Όταν ο Χριστός ήρθε στον κόσμο, δίδαξε προφορικά και έδωσε την εντολή στους μαθητές του να πορευτούν σ’ όλο τον κόσμο και να φέρουν παντού το χαρμόσυνο μήνυμα της Βασιλείας του Θεού. Οι Απόστολοι και οι συνεργάτες τους μετέδωσαν προφορικά το ευαγγέλιο της σωτηρίας. Όταν όμως οι ανάγκες της Εκκλησίας το επέβαλαν και οι αυτόπτες μάρτυρες αυτών των γεγονότων έφευγαν από τη ζωή, κάποιοι κατέγραφαν τις διηγήσεις τους για να μην ξεχαστούν, αλλά να φτάσουν και στις επόμενες γενιές. Έτσι δημιουργήθηκε η Καινή Διαθήκη.
Για την Εκκλησία, το σύνολο των βιβλίων γράφτηκε από συγγραφείς υπό την έμπνευση και καθοδήγηση του Αγίου Πνεύματος, γι’ αυτό λέγονται και θεόπνευστα.
Το Άγιο Πνεύμα φώτισε τους συγγραφείς, οι οποίοι έθεσαν στην υπηρεσία του τις νοητικές ικανότητες και τη γλώσσα τους.
Για τους χριστιανούς η Αγία Γραφή είναι το ιερό τους βιβλίο. Ωστόσο δεν είναι μόνο οι χριστιανοί που τη διαβάζουν. Πολλοί πιστοί και άλλων θρησκειών τη θεωρούν ως ένα σπουδαίο βιβλίο που το σέβονται και το μελετούν.
Όποιο μουσείο κι αν επισκεφτούμε στην Ελλάδα, στην Ευρώπη αλλά και σ’ όλο τον κόσμο θα διαπιστώσουμε ότι πολλοί καλλιτέχνες έχουν εμπνευστεί από τις ιστορίες και τα πρόσωπα της Αγίας Γραφής. Το ίδιο ισχύει και για άλλα είδη τέχνης: τη λογοτεχνία, τη μουσική, το θέατρο, τον κινηματογράφο. Για όλους τους λαούς της Ευρώπης η Αγία Γραφή μπορεί να θεωρηθεί όχι μόνο κοινή πολιτιστική τους κληρονομιά, αλλά και πηγή του πολιτισμού τους.
Συχνά, χρησιμοποιούμε γι’ αυτήν τη λέξη «Βίβλος». Η λέξη προέρχεται από το όνομα μιας πόλης της Φοινίκης, της Βύβλου, όπου γινόταν επεξεργασία και εμπόριο παπύρου, πάνω στον οποίο οι άνθρωποι εκείνης της εποχής έγραφαν τα κείμενά τους. Έτσι, κατέληξε το όνομα της πόλης να σημαίνει στα ελληνικά «βιβλίο» και η λέξη «Βίβλος» να σημαίνει το «βιβλίο των βιβλίων», δηλαδή την Αγία Γραφή.
2. Η Αγία Γραφή μιλάει για τον Θεό και τη σχέση του με τον άνθρωπο
Ο Θεός: δημιουργός του κόσμου και του ανθρώπου
Οι πρωτόπλαστοι
Η Αγία Γραφή μας διδάσκει ότι τον κόσμο ολόκληρο τον δημιούργησε ο Θεός από το τίποτα, «εκ του μηδενός». Τον δημιούργησε από απέραντη αγάπη, μόνο με τον παντοδύναμο λόγο Του. Αυτός, που υπήρχε πριν από τον κόσμο, πρόσταξε και έγιναν όλα μέσα σε έξι δημιουργικές μέρες, σε έξι δηλαδή χρονικά διαστήματα, πού δεν ξέρουμε πόση διάρκεια είχαν.
Στην αρχή ο Θεός δημιούργησε την ύλη. Μετά δημιούργησε τον ουρανό και τη γη.
Όταν ο Θεός δημιούργησε τον κόσμο, η γη ήταν αόρατη και ασχημάτιστη. Χάος απέραντο απλωνόταν παντού και πυκνό σκοτάδι. Η γη δεν είχε καμιά μορφή. Στεριά και θάλασσα ανακατωμένα. Ήταν όλα πέρα πέρα μια σκοτεινή ερημιά. Πουθενά άνθρωπος, ούτε ζώο, ούτε πουλί, ούτε ψάρι, ούτε φυτό, τίποτε.
Και είπε τότε ο Θεός:
«Φως! Να γίνει φως!».
Κι απλώθηκε αμέσως φως λαμπρό.
Και τότε ο Θεός έδωσε στο φως το όνομα ημέρα και το πυκνό σκοτάδι το ονόμασε νύχτα. Αυτή ήταν η πρώτη ημέρα.
Τη δεύτερη ήμερα είπε ό Θεός:
«Να γίνει το στερέωμα».
Και τότε έγινε ο ωραίος και γαλανός ουρανός.
Την τρίτη ήμερα είπε ο Θεός: «Να συγκεντρωθούν τα νερά… και να φανεί η στεριά». Έτσι κι έγινε. Με πρόσταγμά του ο Θεός, όλα τα νερά που σκέπαζαν τη γη μαζεύτηκαν. Έτσι σχηματίστηκαν οι θάλασσες και φάνηκε η στεριά. Ξεχώρισε ο Θεός τη στεριά και την είπε γη και τα πολλά νερά τα είπε θάλασσα.
Έπειτα είπε ο Θεός:
«Να πρασινίσει η γη…». Έτσι κι έγινε. Την ευλόγησε και της είπε. Πάντα δέντρα και χορτάρι να βλασταίνουν από τα σπλάχνα σου. Οι σπόροι να πέφτουν από τους καρπούς σου και πάλι να ξαναφυτρώνουν».
Η γη έγινε καταπράσινη. Χορτάρι, θάμνοι και δέντρα όλων των ειδών φύτρωσαν παντού. Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό.
Την τέταρτη ημέρα είπε ο Θεός: «Για να ξεχωρίζει η ημέρα από τη νύχτα, να γίνουν δύο φωτεινά σώματα στο στερέωμα του ουρανού».
Έτσι κι έγινε. Δημιούργησε ο Θεός τα δύο μεγάλα φωτεινά σώματα, το μεγαλύτερο για να κυριαρχεί την ημέρα, και το μικρότερο για να κυριαρχεί τη νύχτα. Έτσι ο ήλιος πρόβαλε στην Ανατολή. Και άμα βασίλεψε αυτός, βγήκε τη νύχτα το φεγγάρι.
Κι έπειτα δημιούργησε όλα τ’ αστέρια και τα έβαλε στον ουρανό, για να λάμπουν στο σκοτάδι και να φωτίζουν τη γη… Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό.
Όταν ξημέρωσε η πέμπτη ημέρα, είπε ο Θεός: «Να γεμίσουν τα νερά με πλήθος ψάρια και πλήθος πουλιά να πετούν στον ουρανό…».
Το ‘πε κι έγινε. Ο Κύριος ο Θεός δημιούργησε τα ψάρια, μικρά και μεγάλα πού γέμισαν τις θάλασσες. Δημιούργησε και τα πτηνά, που άρχισαν να πετούν στον αέρα. Τα ευλόγησε λοιπόν όλα… Και είδε ο Θεός ότι ήταν καλό.
Όταν ξημέρωσε η έκτη ήμερα, ο Θεός είπε: «Ας γεννήσει η γη σήμερα κάθε είδος ζωντανού οργανισμού. Όλα τα είδη των ζώων, των ερπετών και των θηρίων».
Έτσι κι έγινε. Ο Κύριος ο Θεός δημιούργησε όλα τα είδη των ζώων και των ερπετών της γης.
Και αφού τα ετοίμασε όλα, κοίταξε τώρα ο Θεός τα δημιουργήματά του και ήταν όλα πάρα πολύ καλά… Ένα έλειπε όμως ακόμα.
Και είπε ο Θεός: «Ποιήσωμεν άνθρωπον κατ’ εικόνα ημετέραν καί καθ’ όμοίωσιν».
Έπλασε λοιπόν ο Θεός τελευταίο τον άνθρωπο, το πιο τέλειο και πολύτιμο πλάσμα μέσα στην απέραντη δημιουργία. Τον έφτιαξε με πηλό. Φύσηξε ύστερα πνοή στον πρωτόπλαστο και του ‘δωσε ζωή.
Αδάμ τον ονόμασε τον πρωτόπλαστο ο Θεός. Και για να μην είναι μόνος του στον κόσμο, τον αποκοίμισε και στον ύπνο του πάνω του πήρε ο Θεός ένα πλευρό κι έπλασε την Εύα και του την παρουσίασε.
Ό Αδάμ, όταν την είδε, χάρηκε πάρα πολύ. Δεν θα ήταν πια μόνος του πάνω στη γη, θα είχε και σύντροφο.
Είπε τότε ό Θεός στους πρωτόπλαστους:
«Τα θεριά, τα πετούμενα, τα ψάρια κι όλα πάνω στη γη είναι στην εξουσία σας».
Σ’ έξι ημέρες είχε τελειώσει πια τη δημιουργία του κόσμου ο Μεγαλοδύναμος. Την έβδομη ήμερα σταμάτησε τη δημιουργία και της έδωσε το όνομα Σάββατο. Αυτή τη μέρα την ευλόγησε και την καθαγίασε, γιατί ολοκλήρωσε τη δημιουργία του και αναπαύθηκε.
πηγή: https://orthodoxoiorizontes.gr/
Προσπαθούμε να καταλάβουμε τη δημιουργία του κόσμου…
• Μία «ημέρα» της Δημιουργίας, που αναφέρεται στην αγιογραφική διήγηση, αντιστοιχεί σε εκατομμύρια έτη ιστορικού χρόνου.
• Η «Γένεσις» δεν επιδιώκει να απαντήσει με τρόπο επιστημονικά αντικειμενικό τα ερωτήματα «πώς δημιουργήθηκε ο κόσμος» και «πότε». Αυτό είναι έργο της βιολογίας, παλαιοντολογίας κλπ. Επιστημών. Η Αγία Γραφή απαντάει στα θεολογικά/φιλοσοφικά ερωτήματα «ποιος δημιούργησε τον κόσμο» και «γιατί», δίνοντας τις ακόλουθες απαντήσεις:
• Δημιουργός του κόσμου είναι ο Θεός. Δημιουργεί τη ζωή και την ύπαρξη από την ανυπαρξία («εκ του μη όντος»). Μέχρι τότε, μόνο ο Θεός είναι ο Ων. Δημιουργεί πρώτα τον πνευματικό κόσμο (Αγγέλους) και ύστερα τον υλικό κόσμο. Τελευταίο δημιουργεί τον άνθρωπο, την κορωνίδα της Δημιουργίας.
• Ο Θεός δημιουργεί τον κόσμο από αγάπη και με ελευθερία, προκειμένου και τα δημιουργήματά Του να κοινωνούν της μακαριότητας που Εκείνος απολαμβάνει.
• Δημιουργεί τον κόσμο μόνο με τον δημιουργικό του λόγο, με το πρόσταγμά του. Λέει «γενηθήτω» και ακολουθεί το «και εγένετο ούτω».
• Δημιουργεί τον άνθρωπο με δύο φύλα, αρσενικό και θηλυκό. Ο άντρας και η γυναίκα αλληλοσυμπληρώνονται για να φτάσουν στην τελειότητα.
Ο Θεός δημιούργησε πρώτα το «σπίτι» (τον κόσμο) και στη συνέχεια έβαλε τον άνθρωπο να «κατοικήσει» μέσα σε αυτό.
• «Κατ’ εικόνα»:
1. Ο άνθρωπος είναι λογικό ον, σε αντίθεση με τα ζώα. Μπορεί να σκέφτεται.
2. Έχει το αυτεξούσιο, δηλ. μπορεί να αποφασίζει ελεύθερα μόνος του και να είναι αίτιος των πράξεών του.
3. Μπορεί να κυβερνά τα υπόλοιπα δημιουργήματα σαν αγαθός και ικανός βασιλιάς.
4. Μπορεί να (επι)κοινωνεί με τον Θεό και με τους άλλους ανθρώπους.
• «Καθ’ ομοίωσιν»:
1. Έχει ψυχή αθάνατη.
2. Έχει κληθεί να φτάσει από την «καλή λίαν» κατάσταση στην τελειότητα, να γίνει ένας μικρός θεός.
πηγή: https://agioseleftherios.gr/
Βλέπουμε…