Η σημερινή μέρα είναι πολύ σημαντική! Πολλές φορές μέσα στο σχολικό περιβάλλον υπάρχουν στιγμές διαφωνίας και έντασης. Μερικές από αυτές καταλήγουν, δυστυχώς, σε άσκηση βίας! Σωματικής, λεκτικής, ή ψυχολογικής.
Η σχολική βία, και κάθε είδους βία, έχει σοβαρές επιπτώσεις στη σωματική και ψυχική υγεία του παιδιού, αλλά και στην ψυχοκοινωνική του ανάπτυξη.
Σήμερα λοιπόν, συζητήσαμε με τα παιδιά για τη βία και για το ποια πρέπει να είναι η σωστή συμπεριφορά προς τους συμμαθητές αλλά και στους άλλους ανθρώπους γενικότερα.
Θα ξεκινήσουμε με μια “φαινομενικά” αστεία ιστορία…
Στη συνέχεια θα μιλήσουμε για το πώς εκδηλώνεται η βία…
Μορφές βίας
(πηγή εικόνων: https://apeirotakia.blogspot.com/2015/03/6.html?m=1)
Πώς αντιδρώ;
Όταν κάποιος με απειλεί ή με κοροϊδεύει ή με χτυπάει;
Μιλάω στον δάσκαλό μου, στους γονείς μου ή στους φίλους μου.
κι αν κάποιος ντρέπεται του λέμε:
.jpg)
Όλοι μαζί ενωμένοι και αγαπημένοι περνάμε καλά και χαιρόμαστε!
.jpg)
Όλοι είμαστε ίδιοι, αλλά και όλοι είμαστε διαφορετικοί!
Όλοι έχουμε τα ίδια δικαιώματα
.jpg)
.jpg)
1.jpg)
Από την αρχή της χρονιάς είχα σκοπό να μιλήσουμε για το πώς πρέπει να αξιολογούμε τα σημαντικά γεγονότα από τα ασήμαντα. Τα πρωτάκια συνήθως τρέχουν στον δάσκαλο ή στη δασκάλα τους με το παραμικρό! Πώς θα μάθουμε να ξεχωρίζουμε λοιπόν, ποια είναι τα σημαντικά που πρέπει όπωσδήποτε να τα πούμε στον δάσκαλο/α και ποια τα λιγότερο σημαντικά που μπορούμε να τα λύσουμε μόνοι μας;
Θα δούμε στη συνέχεια τις δραστηριότητες, αφού πρώτα όμως μιλήσουμε για το φαινόμενο της βίας.
Θα διαβάσουμε δύο ιστορίες που θα μας βοηθήσουν να κατανοήσουμε ποια είναι η σωστή συμπεριφορά, πώς η βία γεννά βία και τη μεγάλη δύναμη της συγγνώμης.
Ο πράσινος δράκος και το μαγικό κουτί.
Κάποτε , σε ένα πανέμορφο δάσος , ζούσε ένας πράσινος, μεγάλος δράκος. Κάθε πρωί που ξυπνούσε έβλεπε τα δέντρα του δάσους, έπαιρνε βαθιές αναπνοές κι ένιωθε πολύ ευτυχισμένος.
Το δάσος ήταν τόσο όμορφο που γρήγορα απέκτησε τεράστια φήμη με αποτέλεσμα να έρχονται από παντού ζώα για να μείνουν εκεί. Από τότε ο δράκος έχασε την ησυχία του. Και όχι τίποτε άλλο, άρχισε να νευριάζει εύκολα και να θυμώνει.
Την πρώτη φορά που θύμωσε ήταν επειδή τα σκιουράκια μάζεψαν βελανίδια και τα άφησαν παντού στο χώμα. Πήγε ο δράκος να κάνει τον περίπατό του , τα πάτησε , κι άρχισε να χοροπηδά από τον πόνο. Θύμωσε τόσο πολύ που από το στόμα του βγήκε, τι άλλο ; Φωτιά!!!
Το αποτέλεσμα ήταν να καεί το δέντρο που βρισκόταν ακριβώς μπροστά του. Και δεν έφτανε αυτό, αλλά κάηκε και η γλώσσα του. Για μέρες δεν μπορούσε ούτε να μιλήσει , ούτε να φάει.
Μόλις συνήλθε συνέβη κάτι άλλο που τον έκανε να θυμώσει . Ένας λαγός έφαγε καρότα και πέταξε τα κοτσάνια έξω από τη σπηλιά του δράκου. Ξαναθύμωσε ο πράσινος δράκος, έβγαλε φωτιά από το στόμα του, έκαψε δυο δέντρα αυτή τη φορά κι έκανε μεγαλύτερη ζημιά στη γλώσσα του.
Ο καιρός περνούσε και τα δέντρα όλο και λιγόστευαν στο δάσος από το θυμό του δράκου. Όσο για τη γλώσσα του, είχε γεμίσει φουσκάλες και τον έκανε να τρώει μόνο γιαούρτι και να μιλάει ……πθεβδά!!!!
Μια μέρα ήρθε στο δάσος ένα ξωτικό που, μόλις είδε τη μεγάλη καταστροφή, έψαξε να βρει τι έφταιγε. Δεν άργησε να δει τον πράσινο δράκο να βγάζει φωτιά από το στόμα του επειδή ένας τυφλοπόντικας είχε γεμίσει τον τόπο με τρύπες. Τότε το ξωτικό πήγε κοντά του και του εδωσε ένα “μαγικό κουτί”.
Από κείνη την ημέρα ο δράκος, όχι μόνο δεν θύμωνε, αλλά και σταμάτησε να βγάζει φωτιές και να καίει τα δέντρα. Σήμερα το δάσος έχει γίνει ξανά καταπράσινο όπως ήταν παλιά.
Τι ήταν όμως , το μαγικό κουτί;
Ήταν ένα χρωματιστό κουτί που μέσα σε αυτό ο δράκος έγραφε ό,τι τον θύμωνε.
Οδηγίες… και για τους γονείς
Τι μπορούμε να κάνουμε τώρα με αυτήν την ιστορία;
Βάζουμε τα παιδιά να φτιάξουν ένα κουτί με την δική τους προσωπική σφραγίδα. Κάθε παιδί έχει το δικό του κουτί.
Στην συνέχεια τα βάζουμε να γράψουν τι τα κάνει να θυμώνουν. Αν είναι μικρά, μπορούν να ζωγραφίσουν ή να γράψετε εσείς. Καθετί που γράφεται μπαίνει στο μαγικό κουτί και μετά γίνεται μια συζήτηση για το τι μπορεί να κάνει το παιδί όταν του συμβαίνει αυτό.
Πηγή : psychologized.blogspot.gr
Προτού συνεχίσουμε όμως, πρέπει να ξεκαθαρίσουμε δύο έννοιες που είναι πολύ σημαντικές:
Αν πούμε τι έγινε στον δάσκαλο/α μας υπάρχει η πιθανότητα να με κατηγορήσουν οι συμμαθητές μου ότι είμαι καρφί!
Είναι όμως έτσι τα πράγματα;
Θα μας βοηθήσει να αποφασίσουμε μια καταπληκτική παρουσίαση που την βρήκα εδώ
πατήστε την εικόνα
Αφού ξεκαθαρίσαμε όλα αυτά, ήρθε η ώρα να δούμε ποια προβλήματα είναι σημαντικά και πρέπει να τα πούμε αμέσως στην/στον δασκάλα/ο και ποια μπορούμε να τα λύσουμε μόνοι μας.
Σημαντικός βοηθός μας, για τα προβλήματα που μπορούμε να λύσουμε οι ίδιοι, θα είναι ο Kelso και οι 9 επιλογές συμπεριφοράς που μας προτείνει.
«Δύο φίλοι περπατούν στην έρημο.
Κάποια στιγμή τσακώθηκαν και ο ένας από τους δύο έδωσε ένα χαστούκι στον άλλο.
Αυτός ο τελευταίος, πονεμένος, αλλά χωρίς να πει τίποτα, έγραψε στην άμμο:
«Σήμερα ο καλύτερός μου φίλος με χαστούκισε».
Συνέχισαν να περπατούν μέχρι που βρήκαν μια όαση όπου αποφάσισαν να κάνουν μπάνιο. Αλλά αυτός που είχε φάει το χαστούκι παραλίγο να πνιγεί και ο φίλος του τον έσωσε.
Όταν συνήλθε, χάραξε πάνω σε μια πέτρα: » Σήμερα ο καλύτερός μου φίλος μού έσωσε τη ζωή».
Αυτός που τον είχε χαστουκίσει και στη συνέχεια του έσωσε τη ζωή, τον ρώτησε:
«Όταν σε χτύπησα, έγραψες πάνω στην άμμο, και τώρα έγραψες πάνω στην πέτρα. Γιατί;»
Ο άλλος φίλος απάντησε:
«Όταν κάποιος μας πληγώνει, πρέπει να το γράφουμε στην άμμο, όπου οι άνεμοι της συγγνώμης μπορούν να το σβήσουν.
Αλλά όταν κάποιος κάνει κάτι καλό για μας, πρέπει να το χαράζουμε στην πέτρα, όπου κανένας άνεμος δεν μπορεί να το σβήσει».
Ας μάθουμε να γράφουμε τα τραύματά μας στην άμμο και να χαράζουμε τις χαρές μας
Ας πούμε όχι στη βία
ναι στη φιλία
Αφίσες για τον σχολικό εκφοβισμό
