Η ιστορία μιας αληθινής φιλίας – Δαβίδ και Ιωνάθαν
Ο γιος του Σαούλ Ιωνάθαν συμπάθησε πολύ τον Δαβίδ απ’ την αρχή της γνωριμίας τους. Έγιναν αχώριστοι φίλοι και ο Ιωνάθαν αγαπούσε τον Δαβίδ σαν τον εαυτό του. Έβγαλε μάλιστα τον μανδύα που φορούσε και του τον έδωσε. Επίσης του έδωσε την πανοπλία του, το ξίφος του, το τόξο και τη ζώνη του. Όταν κατάλαβε ότι ο πατέρας του, ο Σαούλ, σκόπευε να σκοτώσει τον φίλο του, τον προειδοποίησε να κρυφτεί.
Ο Δαβίδ ευχαρίστησε τον Ιωνάθαν, έφυγε και άρχισε να περιπλανιέται μέσα σε λαγκαδιές και σε βουνά. Ο Σαούλ έφριξε όταν έμαθε πως ο Δαβίδ του ξέφυγε.
Κάποια στιγμή, σε μια εκστρατεία του ο Σαούλ βρέθηκε πολύ κοντά με τον Δαβίδ, ο οποίος θα μπορούσε να του κάνει κακό, αλλά επειδή δεν κρατούσε κακία στον Σαούλ τον άφησε να φύγει.
Μετά από καιρό, όταν εχθροί επιτέθηκαν στους Ιουδαίους, ο Σαούλ και ο Ιωνάθαν σκοτώθηκαν σε μια μάχη στο βουνό Γελβουέ. Ο Δαβίδ, μόλις πληροφορήθηκε τον θάνατο του βασιλιά και του αγαπημένου του φίλου Ιωνάθαν, θρήνησε με πόνο αληθινό.
Αλίμονο, η δόξα σου, Ισραήλ, κονταροχτυπημένη πέθανε πάνω στους λόφους σου!
Εσείς βουνά πανέμορφα της Γελβουέ,
βροχή και χιόνι ας μην πέσει ποτέ να σας χαϊδέψει,
βουνά της Γελβουέ, τόποι των σκοτωμένων.
Ο Σαούλ και ο Ιωνάθαν, οι αγαπημένοι,
ενωμένοι στη ζωή και στον θάνατο.
Πιο γρήγοροι απ’ τους αετούς
και πιο γενναίοι απ’ τα λιοντάρια…
Πώς εβασίλεψεν η ομορφιά του Ιωνάθαν!
Λυπούμαι και θρηνώ για σένα, Ιωνάθαν αδελφέ μου,
που ‘σουν για μένα ο πιο ακριβός μου φίλος.
Βασ Α΄ 18, 1-4 και Βασ Β΄ 1, 17-27
Μιλάμε για τη φιλία…
Φάνηκε, στ’ αλήθεια, πιστός φίλος ο Δαβίδ! Ὁ Ιωνάθαν είχε κάνει πολύ καλή επιλογή. Άξιζε να κάνει έναν τέτοιο φίλο. Ο Ιωνάθαν θαύμασε τον Δαβίδ για την πίστη του και για την αρετή του.
Εμείς άραγε με τι κριτήρια διαλέγουμε τον φίλο ή τη φίλη μας; Κοιτάζουμε την εξωτερική του εμφάνιση, τα μοντέρνα ρούχα, το χιούμορ, τα ταλέντα του; Αν είναι ευχάριστος στην παρέα, αν είναι καλός μαθητής, αν έχει μορφωμένους γονείς;