Η Jane McGonigal μας λέει ότι το gaming μπορεί να κάνει τον κόσμο καλύτερο. Εξηγεί το γιατί, με υπέροχα παραδείγματα. Δείχνει πως αυτά τα εκατομμύρια ώρες παιχνιδιού, μπορούν να εξελιχθούν σταδιακά σε ένα τεράστιο παγκόσμιο συλλογικό εγκέφαλο που θα μας δώσει ένα πρωτοφανή πλούτο ιδεών και λύσεων σε προβλήματα της ανθρωπότητας. Γύρω στο 12.49 αναφέρεται και στον Ηρόδοτο που πιστεύει ότι τα επιτραπέζια παιχνίδια εφευρέθηκαν στη Λυδία της Μ. Ασίας.
Για δέκατη τρίτη χρονιά το περιοδικό Διαβάζω θα απονείμει τα Λογοτεχνικά Βραβεία Διαβάζω. Οι δύο κριτικές επιτροπές έδωσαν στη δημοσιότητα, χθες 19 Απριλίου σε συνέντευξη τύπου, στο καφέ του βιβλιοπωλείου Ιανός, τις μικρές λίστες των υποψήφιων βιβλίων για βράβευση ανά κατηγορία. Μικρές Λίστες υποψήφιων βιβλίων προς βράβευση
ΜΥΘΙΣΤΟΡΗΜΑ
Γαλανάκη Ρέα, Φωτιές του Ιούδα, στάχτες του Οιδίποδα, εκδόσεις Καστανιώτη
Γκουρογιάννης Βασίλης, Κόκκινο στην Πράσινη Γραμμή, εκδόσεις Μεταίχμιο
Δαββέτας Νίκος, Η Εβραία νύφη, εκδόσεις Κέδρος
Δημητρακάκη Άντζελα, Μέσα σ’ ένα κορίτσι σαν κι εσένα, εκδόσεις Βιβλιοπωλείον της Εστίας
Ηλιοπούλου Βασιλική, Σμιθ, εκδόσεις Πόλις
Κονομάρα Λίλα, Η αναπαράσταση, εκδόσεις Μεταίχμιο
Κώτσιας Τηλέμαχος, Στην απέναντι όχθη, εκδόσεις Ψυχογιός
Μοδινός Μιχάλης, Επιστροφή, εκδόσεις Καστανιώτη
Χουζούρη Έλενα, Πατρίδα από βαμβάκι, εκδόσεις Κέδρος
Χωμενίδης Χρήστος Α., Λόγια φτερά, εκδόσεις Πατάκη
ΔΙΗΓΗΜΑ-ΝΟΥΒΕΛΑ
Ακρίβος Κώστας, Τελετές ενηλικίωσης: Μια ζωή σε δεκαεφτά επεισόδια, εκδόσεις Μεταίχμιο
Δέρβη Λουκία, Ομπρέλες στον ουρανό, εκδόσεις Μελάνι
Κολλιάκου Δήμητρα, Η αρρώστια των βουνών, εκδόσεις Πατάκη
Μήτσου Ανδρέας, Η ελεημοσύνη των γυναικών, εκδόσεις Καστανιώτη
Νόλλας Δημήτρης, Ναυαγίων πλάσματα, εκδόσεις Κέδρος
Παπαδημητρακόπουλος Ηλίας Χ., Ο θησαυρός των αηδονιών και άλλα διηγήματα, εκδόσεις Γαβριηλίδης
Παπαμόσχος Ηλίας Λ., Λειψή αριθμητική, εκδόσεις Κέδρος
Πάσχος Γιάννης, Μία νυξ δι’ εν έτος, εκδόσεις Μελάνι
Σκαμπαρδώνης Γιώργος, Μεταξύ σφύρας και Αλιάκμονος, εκδόσεις Ελληνικά Γράμματα
Στάμου Εύα, Μεσημβρινές συνευρέσεις, εκδόσεις Μελάνι
Είναι η 10η πιο ισχυρή χώρα παγκοσμίως, τα κρατικά ταμεία της είναι γεμάτα σε αποθέματα χρυσού, η άρτια οργάνωσή της γίνεται αντικείμενο μίμησης από άλλες χώρες και οι πολιτικοί της τιμωρούνται διά της… αφάνειάς τους αν δεν πραγματοποιήσουν ό,τι υπόσχονται!
Ποια είναι; Μα, η… Ελλάδα! Ή για να ακριβολογούμε, η… εικονική Ελλάδα του eRepublik, του δημοφιλούς διαδικτυακού παιχνιδιού στρατηγικής.
Σ’ αυτό απεικονίζεται ο εικονικός κόσμος -αντιγραφή του πραγματικού- με το όνομα New World, ενώ ο κάθε παίκτης έχει τη δυνατότητα να συμμετέχει ενεργά στον οικονομικό τομέα (ως επιχειρηματίας), στα πολιτικά (μπορεί να διεκδικήσει ακόμα και την προεδρία ενός κόμματος) και στον στρατό. Δημιουργοί του on line παιχνιδιού είναι οι ρουμανικής καταγωγής Τζορτζ Λεμναρού και Αλέξις Μποντέ, δυο παιδιά-θαύματα που εργάζονται στον υπέροχα πολύπλοκο ηλεκτρονικό κόσμο.
Η συμμετοχή για κάποιον παίκτη είναι δελεαστική, καθώς έχει τη δυνατότητα να αλλάξει τον ρουν της ιστορίας σε μια τεράστια εικονική κοινότητα, να εκπληρώσει τους οικονομικούς, πολιτικούς και στρατιωτικούς του στόχους και γενικά να ακολουθήσει μια παράλληλη εικονική ζωή.
Ο ηλεκτρονικός πλανήτης New World αποτελείται από 61 e-χώρες με κοινό πολίτευμα αυτό της Προεδρικής Δημοκρατίας των ΗΠΑ. Σε κάθε χώρα υπάρχει ξεχωριστό νόμισμα, ο χρυσός χρησιμοποιείται για τις ανταλλαγές νομισμάτων και θεωρείται μέσο σύγκρισης τιμών για αγορές διαφορετικών χωρών, ενώ οι εκλογικές αναμετρήσεις λαμβάνουν χώρα κάθε 25 του μήνα!
Η εικονική Ελλάδα συναλλάσσεται με δραχμές, έχει πρωτεύουσα την Αλεξανδρούπολη και στην πολιτική σκηνή της συμμετέχουν συνολικά έξι κόμματα. Πριν από ένα χρόνο έληξε η πολεμική εμπλοκή της με την Τουρκία, ενώ δυο ημέρες μετά την ίδρυση της συμμαχίας PEACE (26/8/2008) ενεπλάκη στον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο… Οχι και λίγα για ένα παιχνίδι που έκανε ντεμπούτο τον Νοέμβριο του 2007.
Το «Εθνος» συνομίλησε με τον πρόεδρο της εικονικής Ελλάδας, ο οποίος εμφανίζεται με το ψευδώνυμο Tall Niki και τον βουλευτή αντιπολίτευσης Andrea Βο. Και οι δύο εξελέγησαν στις εκλογές του περασμένου Μαρτίου.
Τι λέει ο πρόεδρος της χώρας μας στο παιχνίδι Ολόκληρος μηχανισμός για την προστασία του νομίσματος
«Η μεγάλη επιτυχία της ηλεκτρονικής Ελλάδας οφείλεται στις υποδομές, στην οργάνωση και στους θεσμούς που έχουν δημιουργηθεί», αναφέρει ο πρόεδρος της χώρας μας και ηγέτης του κόμματος Κίνημα Εθνικής Ενότητας, Tall Niki. «Η οικονομική της άνθηση είναι αποτέλεσμα πολλών παραγόντων. Εχει από τους μικρότερους φόρους εισοδήματος και ΦΠΑ στον κόσμο του eRepublik. Ενας άλλος παράγοντας είναι η σταθερότητα της οικονομίας. Υπάρχει ολόκληρος μηχανισμός για την προστασία της δραχμής έναντι των κερδοσκόπων».
Ο βουλευτής του κόμματος «Εθνική Πατριωτική Δράση», Ανδρέας, ζει στην Αλεξανδρούπολη και είναι νεαρός επιχειρηματίας. Χωρίς πολιτικές βλέψεις στην πραγματική του ζωή, ο Ανδρέας δίνει τη δική του εξήγηση για την άνθηση της eΕλλάδας:
«Οταν κάποιος εκλέγεται βουλευτής, αυτόματα η αμοιβή του δωρίζεται στο κράτος. Το σημαντικότερο είναι η διαφάνεια η οποία επιδιώκουμε να υπάρχει παντού, σε κάθε συναλλαγή. Κάθε μήνα η κυβέρνηση θέτει συγκεκριμένους στόχους, τους οποίους αν δεν τους πετύχει, ο ψηφοφόρος θα στραφεί σε άλλο κόμμα. Μάλιστα, όταν οι πολιτικοί απομακρύνονται από τον κόσμο απλά δεν ξαναεκλέγονται!».
Η οικονομική κρίση χτύπησε και την πόρτα του ηλεκτρονικού πλανήτη. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον παρουσιάζει ο τρόπος που η Ελλάδα κατάφερε να ορθοποδήσει ξανά: «Πολλά κράτη επέλεξαν να αυξήσουν τη φορολογία σε πολλά προϊόντα, η ελληνική κυβέρνηση διατήρησε την ίδια φορολογία και έκανε μειώσεις στα έξοδα. Η ταυτόχρονη αναδιοργάνωση των δημόσιων οργανισμών και του στρατού έδειξε ότι τα έξοδα έχουν αρχίσει να μειώνονται, κάτι το οποίο μας οδηγεί να έχουμε ακόμη και εν μέσω κρίσης θετικό ισοζύγιο», δηλώνει ο πρόεδρος.
Αψογη η συνεργασία των παικτών 8.500 πολίτες με ελληνική ταυτότητα
Τη μικρογραφία της παγκόσμιας πραγματικότητας ζουν στο Internet πάνω από ένα εκατομμύριο παίκτες, οι οποίοι διαρκώς αυξάνονται. Οι πολίτες που διαθέτουν ελληνική ταυτότητα είναι περί τους 8.500. Πρώτη χώρα σε πληθυσμό είναι η Πολωνία με 58.729 πολίτες.
Η κυριαρχία της κάθε χώρας εξαρτάται κατά πολύ από τον αριθμό των πολιτών της. Εντούτοις η Ελλάδα έχει καταφέρει μέσα από την άψογη συνεργασία των πολιτών της και την ολοένα και προοδευτική πολιτική της να πλασαριστεί στη 10η θέση των ισχυρών χωρών, με προοπτική ανόδου ακόμα και στην 5η!
Σε αυτό συμβάλλουν οι εξαγωγές που αποφέρουν τεράστια κέρδη σε χρυσό και στο γεγονός ότι οι οικονομικοί δείκτες κινούνται σε υψηλά επίπεδα.
Ολο και περισσότερες συσκευές έχουν τη δυνατότητα σύνδεσης στο Διαδίκτυο. Με δεδομένη τη στροφή στο «cloud computing» είναι προφανές ότι ο χρήστης μπορεί να έχει πρόσβαση στα δεδομένα και στις εφαρμογές του από οποιοδήποτε μέρος και αν βρίσκεται. Το κυριότερο, όμως, είναι ότι μπορεί να το κάνει από οποιαδήποτε συσκευή. Αρκεί αυτή να διαθέτει ένα πρόγραμμα πλοήγησης στο Web (browser). Οπότε στο κοντινό μέλλον τον φορητό υπολογιστή μας μπορεί να αντικαταστήσει επάξια ένα «έξυπνο» κινητό τηλέφωνο (smartphone). Οι περιορισμοί των κινητών όμως σε οθόνη και πληκτρολόγιο ίσως οδηγήσουν πολλούς χρήστες σε συσκευές όπως το Apple iPad ή το HP Slate.
Επίσης μειώνονται οι απαιτήσεις όσον αφορά τις δυνατότητες της συσκευής. Οι επεξεργαστές δεν είναι απαραίτητο να είναι εξαιρετικά γρήγοροι, ούτε απαιτείται μεγάλη χωρητικότητα στον σκληρό δίσκο, αφού τα πάντα θα είναι online.
Κάθε εργαζόμενος θα έχει τον υπολογιστή που επιθυμεί Μία ενδιαφέρουσα αλλαγή που αναμένεται σύντομα να προχωρήσει σχετίζεται με τους εταιρικούς υπολογιστές. Η σημερινή τακτική, όπου μια εταιρεία παρέχει στους εργαζομένους της έναν ηλεκτρονικό υπολογιστή με συγκεκριμένες προδιαγραφές και από συγκεκριμένο κατασκευαστή, αρχίζει και αλλάζει, με τους εργαζομένους να μπορούν να έχουν όποιο μηχάνημα επιθυμούν και την εταιρεία να επιδοτεί τη συντήρησή του.
Πολλές εφαρμογές θα «τρέχουν» μέσω browser Η στροφή στο «cloud computing» οδηγεί σε αλλαγές και στα λειτουργικά συστήματα, τα οποία δεν θα είναι απαραίτητο να διαθέτουν τις σημερινές δυνατότητές τους. Σύμφωνα με μία άποψη, ο browser θα είναι το λειτουργικό σύστημα του μέλλοντος, αν και τα πράγματα μάλλον δεν είναι και τόσο απλά.
Για αρκετές συσκευές, πάντως, τα περίπλοκα και «βαριά» λειτουργικά συστήματα δεν είναι απαραίτητα, οπότε είτε θα χρησιμοποιούν πιο «ελαφριές» εκδόσεις είτε λειτουργικά συστήματα για κινητά (π.χ. Symbian, Android ή iPhone OS) είτε νέα λειτουργικά. Στην τελευταία κατηγορία εμπίπτει το Chrome OS της Google, το οποίο αναμένεται να καταφθάσει προς το τέλος του 2010.
Και, σύμφωνα με τις υπάρχουσες πληροφορίες, πρόκειται για ένα «ελαφρύ» λειτουργικό σύστημα, στο οποίο η συντριπτική πλειονότητα των λειτουργιών γίνεται μέσω του browser και του Διαδικτύου. Το συγκεκριμένο λειτουργικό σύστημα προορίζεται ακριβώς για όλες αυτές τις νέες φορητές συσκευές που αναμένεται να υποκαταστήσουν σε κάποιο βαθμό τους σημερινούς υπολογιστές.
Δηλαδή υπάρχει πάνω από ενάμισι εκατομμύριο κόσμος παγκοσμίως που δεν ξέρει να βράσει ένα αβγό; Και άλλες διακόσιες τόσες χιλιάδες που δεν ξέρουν να δέσουν τον κόμπο στη γραβάτα τους και τρέχουν πανικόβλητοι να μάθουν το πώς και το γιατί;
ΟΚ, όσοι εξ ημών έχουμε κάνει φοιτητές σε πόλη μακριά απ’ τη μαμά κάποια στιγμή τα λύσαμε τα προβλήματα και με τις γραβάτες, και με τα αβγά, και με τα μακαρόνια, ακόμη και με αυτό το καταραμένο πράγμα που το λένε σιδέρωμα. Αλλά απέχουμε ακόμη πολύ από την ανώτερη γνώση που επιτρέπει την αποκρυπτογράφηση, για παράδειγμα, μιας ακτινογραφίας θώρακος. Μην πω τώρα για τη διάνοιξη ορύγματος και το στρώσιμο τσιμέντου στο πάτωμα, γιατί εκεί πια δεν είναι μόνο η επιστήμη που σηκώνει τα χέρια ψηλά.
Η λύση; Υπάρχει στο Διαδίκτυο και δέχεται πάνω από 20.000.000 διακριτές επισκέψεις τον μήνα! Την ιστοσελίδα τη λένε wikiHow και προσφέρει απαντήσεις σε όλα τα ερωτήματα του είδους «πώς γίνεται αυτό;» Από τα πιο απλά (το ανωτέρω αβγό) έως τα πιο δύσκολα (τι θα λέγατε για διαφορικές εξισώσεις;), για όλα υπάρχει μια εξήγηση που την προσφέρουν οι ειδικοί εθελοντές της γνώσης. Και οι επισκέψεις αυξάνονται (και από την Ελλάδα) μέρα με την ημέρα. Πώς γίνεται αυτό; Την απορία λύνει ο Τζακ Χέρικ, ο άνθρωπος που ξεκίνησε τη wikiHow και τη διευθύνει ακόμη και σήμερα:
*Πώς προέκυψε η wikiHow;
-Μου προέκυψε γιατί πάντοτε με ενέπνεε η ιδέα ενός «φτιάξ’ το μόνος σου» εγχειριδίου. Πιστεύω ότι είναι πολύ σπουδαίο πράγμα να προσφέρεις στον κόσμο τα εργαλεία για να κατασκευάσει, να επιδιορθώσει, να φέρει εις πέρας κάτι. Οπως ξέρουμε, η γνώση είναι δύναμη και μέσω του wikiHow γινόμαστε όλοι μας λιγάκι πιο δυνατοί. Το μοντέλο της Wikipedia με συγκίνησε, τόσο για την ποιότητα όσο και για το εύρος των λημμάτων της. Οπότε, αποφάσισα να το ακολουθήσω και να οικοδομήσω την wikiHow, προσφέροντας ένα εγχειρίδιο από τη μία απλό στη χρήση και από την άλλη υψηλού κύρους.
*Την επιτυχία την περίμενες;
-Πώς να την περιμένω; Οταν ξεκινήσαμε, τον Ιανουάριο 2005, καταγράψαμε μόλις 2.500 επισκέπτες μέσα σε έναν μήνα. Οσο για τους «συντάκτες» των σελίδων μας, δεν είχαν ξεπεράσει τους δέκα. Ακόμη και τότε ωστόσο, ακόμη και στις πιο δύσκολες στιγμές μας, δεν κάναμε πίσω. Θέλαμε να οικοδομήσουμε το καλύτερο εγχειρίδιο «φτιάξ’ το μόνος σου» σε όλο τον κόσμο. Και ξέραμε από τότε ότι, αν το οικοδομούσαμε σωστά, θα μπορούσαμε να προσελκύσουμε εκατομμύρια κυβερνοναύτες από όλη την υφήλιο. Ετσι φτάσαμε μέσα στο 2009 να μας διαβάζουν 177.227.479 άνθρωποι από 241 χώρες!
Μερικά από τα δημοφιλέστερα εργαλεία photo editing που κυκλοφορούν στο Διαδίκτυο και μπορεί να σας φανούν χρήσιμα.
* www.picnik.com
Ξεκίνησε το 2005 ως ένα μικρό site και έγινε τόσο δημοφιλές ώστε πριν από ενάμιση μήνα το εξαγόρασε η Google. Είναι πολύ εύκολο στη χρήση, έχει ευχάριστο περιβάλλον και προσφέρει ποικιλία εφέ, ελεύθερα ή με συνδρομή (2,08 δολάρια τον μήνα). Προσφέρει επίσης τη δυνατότητα δημιουργίας slideshow ή κολάζ, συνδυάζοντας διάφορες φωτογραφίες από άλμπουμ που μπορεί να έχει ο χρήστης σε διάφορα κοινωνικά δίκτυα (Picasa, Flickr, MySpace, Facebook, Webs, Webshots, Photobucket).
* pixlr.com
Από τα δημοφιλέστερα εργαλεία photo editing σε κοινωνικά δίκτυα όπως το Facebook. Διαθέτει ποικιλία εργαλείων, φίλτρων και εφέ, ενώ είναι και από τα ελάχιστα που εντοπίσαμε να διαθέτουν και ελληνικό μενού. Μπορείτε να εγκαταστήσετε και το Pixlr Grabber (σε Windows, Firefox ή Chrome) για να δουλεύετε πιο άμεσα με το αρχείο των φωτογραφιών σας στον υπολογιστή.
* aviary.com
Το ωραίο με το Aviary είναι ότι προσφέρει 65 online μαθήματα (tutorials) για να χρησιμοποιεί κανείς τα πρωτότυπα εφέ του (π.χ. πώς να μετατρέψετε ένα ανθρώπινο πορτρέτο σε Avatar, όπως στην ομώνυμη ταινία). Εκτός από φωτογραφίες στον υπολογιστή, το πρόγραμμα επιτρέπει την εισαγωγή εικόνων για τροποποίηση από το Flickr, το Picasa και το Facebook.
* www.photoshop.com
Το γνωστό επαγγελματικό πρόγραμμα προσφέρει και μια δωρεάν υπηρεσία για ερασιτέχνες. Εκτός από photo editing, έχει και πρόγραμμα οργάνωσης φωτογραφιών αλλά και βίντεο. Προτείνεται ένα test drive για να δείτε τις δυνατότητές του πριν κάνετε εγγραφή. Συνδέεται με πληθώρα κοινωνικών δικτύων για να μοιράζεστε τις δημιουργίες σας.
* www.splashup.com
Εκτός από τη βασική εφαρμογή, που είναι από τις πιο πλήρεις, το συγκεκριμένο πρόγραμμα διατίθεται για κατέβασμα και σε μια light έκδοση, που μπορεί να εγκατασταθεί σε κινητά για να επεξεργάζεται κανείς τις φωτογραφίες του παντού.
Η πρώτη εκπομπή για το Twitter και τα κοινωνικά δίκτυα γράφει ήδη ιστορία. Στο ισπανικό κανάλι «veo7» μετράει ήδη τρία επεισόδια η εβδομαδιαία, 40λεπτη εκπομπή «Twision» (εκ του Twitter και television).
Καθ’ όλη τη ζωντανή ροή της, οι δύο παρουσιαστές επικοινωνούν διαδικτυακά με τους τηλεθεατές -των οποίων τα tweets αναμεταδίδονται- και ενημερώνουν το κοινό για τα σημαντικότερα θέματα που συζητήθηκαν στα κοινωνικά δίκτυα την εβδομάδα που πέρασε. Πραγματοποιούν επίσης online συνεντεύξεις με διάσημους χρήστες του Twitter και καλούν άλλους στο στούντιο. Αντε, και στα δικά μας!
www.imheremovie.com Η ταινία «Ι’m here» είναι η ιστορία αγάπης μεταξύ δυο ρομπότ, σε έναν κόσμο όπου κι αυτά έχουν αισθήματα. Προβάλλεται σε μια ασυνήθιστη «αίθουσα» (το Διαδίκτυο) με μικρή οθόνη (του προσωπικού μας υπολογιστή). Οι θέσεις είναι περιορισμένες -μόνο 12.000 τη μέρα- αλλά όποιος κλείσει μία, μπορεί να συνδεθεί στο λογαριασμό του στο Facebook και να καλέσει φίλους του να τη δουν μαζί. Σκηνοθέτης της ταινίας είναι ο Spike Jonze, γνωστός από την πρόσφατη ταινία του «Where the wild things are» («Στη χώρα των μαγικών πλασμάτων»).
Η ροή των μηνυμάτων στο Twitter μπορεί να αποκαλύψει ποιες κινηματογραφικές ταινίες θα κερδίσουν την προτίμηση του κοινού και ποιες τελικά θα πατώσουν, εκτιμούν ερευνητές της Hewlett-Packard. Η ίδια προσέγγιση θα μπορούσε να δώσει ακριβείς προβλέψεις και για άλλες συμπεριφορές των χρηστών, υποστηρίζουν.
Η ερευνητική ομάδα της μεγάλης εταιρείας υπολογιστών εξέτασε τρία εκατομμύρια μηνύματα χρηστών του Twitter τα οποία αφορούσαν συνολικά 25 κινηματογραφικές ταινίες. Η ανάλυση έδωσε μια σχετικά ακριβή πρόβλεψη για την επιτυχία κάθε ταινίας πριν ακόμα βγει στις αίθουσες.
Η μελέτη της HP δεν έχει ακόμα υποβληθεί σε ανεξάρτητο έλεγχο, δημοσιεύεται όμως στην ηλεκτρονική υπηρεσία Arxiv και στο δικτυακό τόπο της εταιρείας (αρχείο PDF).
«Αναπτύξαμε αλγόριθμους που αναλύουν τα μηνύματα και μετρούν το ρυθμό με τον οποίο παράγονται» αναφέρει στο BBC ο Μπερνάρντο Χιούμπερτμαν, επικεφαλής του εργαστηρίου κοινωνικής δικτύωσης της HP.
«Η προαίσθησή μας ήταν πως, όσο πιο γρήγορα στέλνει ο κόσμος μηνύματα [για κάθε ταινία], τόσο πιθανότερο είναι να πάει τελικά να δει την ταινία» εξηγεί ο ερευνητής.
Οι αλγόριθμοι όμως δεν ήταν εξαρχής ικανοί να προβλέπουν τη συμπεριφορά του κινηματογραφικού κοινού. Χρειάστηκε πρώτα να εκπαιδευτούν στο να αναγνωρίζουν τα θετικά, τα αρνητικά και τα ουδέτερα μηνύματα για κάθε ταινία. Η εκπαίδευση του συστήματος έγινε με τη βοήθεια του Amazon Mechanical Tusk, ενός online εργαλείο που πληρώνει τους χρήστες για να εκτελούν εργασίες που βρίσκονται πέρα από τις δυνατότητες των υπολογιστών.Οι εθελοντές του Mechanical Tusk κατηγοριοποίησαν τα μηνύματα για ένα μικρό αριθμό ταινιών, έτσι ώστε το σύστημα να διδαχθεί σταδιακά κάνει το ίδιο και μόνο του.
Αυτού του είδους οι αναλύσεις, οι οποίες εξετάζουν τις συναισθηματικές αντιδράσεις του κοινού, θα μπορούσαν πιθανότατα να προβλέπουν και άλλες τάσεις, για παράδειγμα την εμπορική επιτυχία νέων προϊόντων, εκτιμούν οι ερευνητές.
Δεδομένου όμως ότι οι χρήστες του Twitter δεν αποτελούν αντιπροσωπευτικό δείγμα του γενικού πληθυσμού, η πρόβλεψη για πολλά άλλα είδη ανθρώπινων συμπεριφορών θα ήταν δύσκολη έως αδύνατη.
Αλήθεια γιατί μόνο μερικές αποφάσεις περνάνε σε δημόσια διαβούλευση; ειδικά οι επώδυνες και βαρύνουσες σε σημασία αποφασίζονται πίσω από κλειστές πόρτες και απλά ανακοινώνονται…
Είναι στα πλαίσια του μότο “πρώτα ο μαθητής”; γιατί σίγουρα δεν εξυπηρετείται ο εκπαιδευτικός… Είχαμε ήδη πρόβλημα υπεράριθμων πριν τη ρύθμιση.
Νομίζω έχουμε αρκετό καιρό να ακούσουμε μία πραγματικά καλή είδηση…
Ηταν να το ακούσουμε κι αυτό. Είμαστε προνομιούχο επάγγελμα και με υψηλές αμοιβές σύμφωνα με το δημοσιογράφο “μεγάλου” καναλιού. Και να χτυπήματα με τη γροθιά πάνω στο γραφείο και να θεατρινισμοί κι “αφήστε τα αυτά, έχουμε παιδιά στα σχολεία και ξέρουμε”.
Αλλά και ο συνδικαλιστικός μας εκπρόσωπος πολλά ανέχτηκε.
Οι δημοσιογράφοι επιχαίρουν, γιατί η υπουργός υποσχέθηκε να εφαρμόσει το νόμο και να μας υποχρεώσει στο ωράριο 8-2 μετά από κάποια μεταβατική περίοδο βεβαίως-βεβαίως.
Αυτά συμβαίνουν, όταν συζητούν άσχετοι με την εκπαίδευση άνθρωποι. Γιατί αλλιώς θα ήξεραν, ότι το σχολείο δεν θα μεταμορφωθεί, επειδή θα κάτσουμε στο ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων. Γιατί απλά δεν έχουμε γραφεία να κάτσουμε όλοι. Στο σχολείο μου -και είμαι σίγουρη και στο δικό σας- μοιραζόμαστε δύο και τρεις το ίδιο γραφείο. Οι περισσότεροι περιμένουμε χρόνια να συνταξιοδοτηθούν συνάδελφοι για να κληρονομήσουμε ένα συρτάρι. Το αδιαχώρητο δημιουργείται όταν κάνουμε σύλλογο.
Μήπως το σχολείο μου παρέχει υπηρεσίες βιβλιοθήκης, όπως σε κάθε σχολείο του εξωτερικού που σέβεται τον εαυτό του, για να ανανεώσω τις γνώσεις μου; Γέλαγα τις προάλλες με το δημοσίευμα του Σωτήρη για το σχολείο που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς βιβλιοθήκη. Ποιος να τους πει το ανέκδοτο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων μας λειτουργεί έτσι;
Ουτε καν ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν προσφέρουν τα σχολεία μας. Να μιλήσω για τις ευκαιρίες επιμόρφωσης και ανανέωσης των παιδαγωγικών μεθόδων;
Μήπως άραγε λειτούργησε το υποχρεωτικό ωράριο στις άλλες δημόσιες υπηρεσίες; μήπως ανέβηκε κάθετα η παραγωγικότητα και δεν το πήραμε είδηση; μήπως δεν υπάρχει η ειδικότητα του χτυπητή καρτών σε κάθε υπουργείο; κι ας πληρώσαμε και κάμερες και σεκιούριτι και της Παναγιάς τα μάτια.
Χαίρονται οι δημοσιογράφοι γιατί θα υποχρεωθούμε σε 40 και 50 χρόνια υπηρεσίας. Και τι θα γίνει με το μαθηματικό που διορίστηκε στα 45 του; Ας πρόσεχε…
Χαίρονται γιατί θα γίνει αξιολόγηση των καθηγητών. Μα τα στελέχη της εκπαίδευσης είναι αποτέλεσμα μίας αξιολόγησης. Περάσαν και συνέντευξη και κατέθεσαν τα βιογραφικά τους. Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτήν την αξιολόγηση;
Να σας πω το απλό παράδειγμα; πριν μερικά χρόνια οι τότε επιμορφωτές κληθήκαμε να περάσουμε γραπτές εξετάσεις και συνέντευξη. Οι αξιολογητές μας δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με σενάρια με ΤΠΕ. Αποτέλεσμα μείναν απέξω μερικοί επιμορφωτές που ακόμη και σήμερα τα μαθήματα γίνονται με δικά τους σενάρια.
Οικτίρω τους εφήβους που θα βλέπουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες να μπαίνουν στην τάξη τρεμάμενοι, γιατί μάθημα δεν θα κάνουν, όσους διαδραστικούς κι αν κρεμάσουμε στους τοίχους της τάξης μας.
Πριν από περίπου τρεις μήνες, η WikiLeaks, η ιστοσελίδα που φιλοδοξεί να γίνει «η υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών», δημοσίευσε ένα κατεπείγον μήνυμα στο Τwitter: «Εχουμε κρυπτογραφημένα βίντεο αμερικανικών αεροπορικών επιθέσεων σε αμάχους. Χρειαζόμαστε βοήθεια!».
Το αποτέλεσμα το είδε ολόκληρος ο κόσμος στις αρχές της εβδομάδας: ένα συγκλονιστικό βίντεο που τραβήχτηκε τον Ιούλιο του 2007 από αμερικανικό ελικόπτερο τύπου Απάτσι και δείχνει τους αμερικανούς στρατιώτες που επέβαιναν σε αυτό να σκοτώνουν συνολικά 12 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δύο εργαζομένων στο πρακτορείο Reuters. Δυόμισι χρόνια προσπαθούσε το Reuters να το πάρει στα χέρια του διά της παραδοσιακής οδού, επικαλούμενο τον νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης: η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν. Μέχρι που από μια «θαρραλέα πηγή», την οποία μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, διέρρευσε το βίντεο στη WikiLeaks. Ηταν κρυπτογραφημένο, κάποια «ερευνητικά ινστιτούτα» όμως, τα οποία επίσης δεν θα μάθουμε ποτέ, προσφέρθηκαν να το αποκρυπτογραφήσουν. Το βίντεο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα και αμέσως έκανε τον γύρο του κόσμου.
Πόσο αξιόπιστη είναι όμως η WikiLeaks; Θεωρητικά, υπάρχει πίσω της μια ομάδα ανθρώπων που ελέγχει τη γνησιότητα κάθε ντοκουμέντου προτού το δημοσιεύσει- αν και όπως επεσήμανε πρόσφατα το περιοδικό «Wired», με τη δημοσιοποίηση περίπου 1.000 ντοκουμέντων καθημερινά, η εξακρίβωση και η διασταύρωση στοιχείων δυσκολεύουν. Οπως και να έχει, λίγοι αμφιβάλλουν πως η WikiLeaks βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή μιας νέας εποχής στην ενημέρωση. «Υπάρχει πάντως και ένα προσωπικό κίνητρο», ομολόγησε ο Ασέιντζ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ηλεκτρονικό περιοδικό salon. com: «τρελαίνομαι να κατατροπώνω καθάρματα».
Εκατομμύρια παιδιά σε όλον τον κόσμο δεν ξυπνούν το πρωί για να πάνε στο σχολείο τους, προετοιμάζονται, όμως, το ίδιο, για να παρακολουθήσουν τα μαθήματά τους στο σαλόνι του σπιτιού τους. Είναι οι μαθητές που οι γονείς τους επέλεξαν να διδάσκονται τα παιδιά τους στο σπίτι τους, είτε με δάσκαλο που πληρώνουν είτε ενδυόμενοι αυτοί τον ρόλο του εκπαιδευτικού.
Ενισχύεται διαρκώς το φαινόμενο του homeschooling, όπως το λένε οι Αμερικανοί, πρωτοπόροι αυτής της μορφής εκπαίδευσης, με δύο εκατομμύρια παιδιά να τη λαμβάνουν στο σπίτι. Μερικές δεκάδες χιλιάδες είναι στη Βρετανία και αρκετά σε άλλες χώρες, όπου προβλέπεται αυτό το σύστημα. Γιατί στη Γερμανία και τη Βραζιλία, για παράδειγμα, δεν επιτρέπεται.
Πώς, όμως, ένα γονιός αποφασίζει να μην κάνει το αυτονόητο, δηλαδή να στείλει το παιδί του στο σχολείο; «Το σχολείο δεν σέβεται τις φυσικές ανάγκες των παιδιών», λέει στην ιταλική «Repubblica» ο Φραντσέσκο Ντ’ Ιντζούλο, γραμματέας του ιταλικού δικτύου «οικογενειακό σχολείο». «Και ενώ στη Βρετανία το δημόσιο σχολείο συμβουλεύεται το (αντίστοιχο αγγλικό δίκτυο) Education Otherwise, στην Ιταλία πολλοί προϊστάμενοι της εκπαίδευσης δεν γνωρίζουν τον νόμο και αρνούνται το δικαίωμα στις οικογένειες, εγείροντας χίλια εμπόδια».
Και σχολείο και σπίτι…
Στην Ιταλία είναι μόνο 200 τα παιδιά που δεν παρακολουθούν σχολείο, αλλά μένουν στο σπίτι και μελετούν, με υποχρέωση να παρουσιαστούν στις προαγωγικές εξετάσεις. Είναι, όμως, πολλοί περισσότεροι οι γονείς που συμβουλεύονται σχετικές ιστοσελίδες, προσπαθώντας σε πρώτη φάση να συνδυάσουν σχολείο και μελέτη στο σπίτι, ελπίζοντας μελλοντικά να απαλλάξουν τα παιδιά τους από το πρώτο. Σε ορισμένες χώρες, όπως στη Ρωσία, η κατ’ οίκον εκπαίδευση επιτρέπεται, αλλά τελεί υπό αυστηρές προϋποθέσεις. Στις ΗΠΑ, το πρόγραμμα σπουδών είναι πολύ πιο ελεύθερο.
Ενας από τους λόγους που κρατά τους… γονείς μακριά από το σχολείο είναι η δυνατότητα εξατομικευμένης εκπαίδευσης στο σπίτι, η επιλογή ωραρίων μελέτης, αλλά και θεματολογίας, η μεγαλύτερη συγκέντρωση του παιδιού, καθώς δεν αποσπάται η προσοχή του από άλλα παιδιά, αλλά και για πολλούς η ασφάλεια του μικρού. Σημαντικό είναι επίσης ότι πολλά παιδιά εξασφαλίζουν πολύ περισσότερο χρόνο για να καλλιεργήσουν άλλα ταλέντα, τα οποία συρρικνώνονται στο σχολείο.
«Δεν είναι το σχολείο που είναι υποχρεωτικό, αλλά η εκπαίδευση», είναι το μότο όσων επιλέγουν την κατ’ οίκον εκπαίδευση. Πολλοί εξ αυτών απαξιώνουν το δημόσιο σχολείο, όπως έχει «καταντήσει», λένε. Υπάρχουν, όμως, και εκείνοι που επισημαίνουν ότι ένα «κακό» σχολείο πρέπει να βελτιωθεί εκ των έσω. Δεν είναι λύση η αποχή. Επίσης, έχει βάρος η επισήμανση ότι εκτός σχολείου τα παιδιά δεν κοινωνικοποιούνται ομαλά, ενώ, δεδομένης της ανυπαρξίας ανταγωνισμού, το παιδί δεν προετοιμάζεται για την άκρως ανταγωνιστική κοινωνία.
O Γιασούσι Κουριχάρα είναι 31 ετών. Ζει με τους γονείς του στη Σαϊτάμα, ένα προάστιο του Τόκιο. Ο πατέρας του, 65 ετών, εργάζεται στον δήμο του Τόκιο και σύντομα θα πάρει τη σύνταξή του, πράγμα που σημαίνει ότι τα έσοδα της οικογένειας θα μειωθούν. Η μητέρα του, 60 ετών, είναι νοικοκυρά και απασχολείται περιστασιακά σε σούπερ μάρκετ. Ο ίδιος διδάσκει στο Ουασέντα, ένα υψηλού επιπέδου ιδιωτικό πανεπιστήμιο της πρωτεύουσας, όπου και ετοιμάζει το διδακτορικό του στις πολιτικές επιστήμες. Και το όνομά του περιλαμβάνεται από πέρσι σε μια μαύρη λίστα 200.000 χρεωμένων νεαρών Ιαπώνων που έχουν συντάξει οι αρχές.
Η εξήγηση δεν είναι πολύ δύσκολη. Για τις έξι ώρες που διδάσκει τον μήνα, ο Γιασούσι εισπράττει 200.000 γεν (1.600 ευρώ) τον χρόνο. Περισσότερες ώρες δεν μπορεί να διεκδικήσει και τίποτα δεν του εγγυάται ότι θα συνεχίσει να διδάσκει και του χρόνου. Το συνολικό κόστος της φοίτησής του ανέρχεται σε 6,5 εκατομμύρια γεν (52.000 ευρώ) και οι άλλες ετήσιες δαπάνες του φτάνουν τα 500.000 γεν (4.000 ευρώ). Για να τα βγάλει πέρα, λοιπόν, έλαβε από το κράτος δάνειο 10 εκατ. γεν (78.000 ευρώ). Ο δανεισμός περιελάμβανε όμως έναν όρο: όποιος καθυστερήσει να πληρώσει τη δόση του πάνω από τρεις μήνες μπαίνει αυτομάτως σε μια μαύρη λίστα που αναφέρει όλα τα προσωπικά του στοιχεία και αποστέλλεται στα 1.500 χρηματοπιστωτικά ιδρύματα της χώρας. Τα ιδρύματα αυτά αρνούνται στη συνέχεια τη χορήγηση πιστωτικής κάρτας στα συγκεκριμένα άτομα και τους απαγορεύουν να νοικιάσουν σπίτι.
Αντιδρώντας σε αυτό το σύστημα φακελώματος, μια ομάδα φοιτητών του Πανεπιστημίου του Κιότο- τους οποίους μιμήθηκαν σύντομα συμφοιτητές τους στο Τόκιο- ξεκίνησε ένα κίνημα με την ονομασία «Βlack list no kai». Όπως επισημαίνουν, το πανεπιστημιακό σύστημα της Ιαπωνίας έχει τρελαθεί. Ενώ τα εισοδήματα ενός όλο και μεγαλύτερου μέρους του πληθυσμού είτε παραμένουν στάσιμα είτε μειώνονται, τα δίδακτρα έχουν διπλασιαστεί σε σχέση με το 1990. Κι αυτό δεν ισχύει μόνο για τα ιδιωτικά πανεπιστήμια, καθώς η διαφορά ανάμεσα στα δικά τους δίδακτρα και σ΄ εκείνα των κρατικών πανεπιστημίων τείνει να εκμηδενιστεί.
Η μόνη λύση είναι ένα πραγματικό σύστημα υποτροφιών, ανάλογο μ΄ εκείνο που ισχύει στις περισσότερες ανεπτυγμένες χώρες. Αλλά το κίνημα, που αντλεί έμπνευση από τη σκέψη του ιάπωνα αναρχικού Οσούγκι Σακάε (1885-1923), προχωρεί ακόμη περισσότερο. Οι καθηγητές, τονίζει, δεν είναι οι αποκλειστικοί «παραγωγοί» γνώσης. Στη δημιουργία της γνώσης μετέχουν και οι φοιτητές. Αρα πρέπει να αμείβονται κι αυτοί. Χωρίς όρους. Οπως λέει ο Γιασούσι Κουριχάρα, ήρθε η ώρα για την «πανεπιστημιοποίηση» της κοινωνίας.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Άρθρα (RSS)
και