Terra Computerata

Ο 4ος Πανελλήνιος Διαγωνισμός Εκπαιδευτικών Διαδικτυακών τόπων που διοργανώνει η Πανελλήνια Ένωση Εκπαιδευτικών «Μιχάλης Δερτούζος» και η «Ελληνική Ένωση για την Αξιοποίηση των Τεχνολογιών της Πληροφορίας και της Επικοινωνίας στην Εκπαίδευση» (e-Δίκτυο-ΤΠΕ-Ε) σε συνεργασία με το Πανελλήνιο Σχολικό Δίκτυο (ΠΣΔ), ολοκληρώνεται σύντομα με την οριστική κατάταξη από την Επιτροπή Διαγωνισμού των τριών πρώτων διαδικτυακών τόπων στις κατηγορίες Δημοτικών, Γυμνασίων και Λυκείων.

Οι τελικές θέσεις αυτών των κατηγοριών θα ανακοινωθούν κατά την απονομή των βραβείων και των αναμνηστικών την Κυριακή 25 Απριλίου 2010, στις 12.00, στην Αίθουσα εκδηλώσεων του Σ.Ε.Κ. Νάουσας.

Δείτε τα αποτελέσματα

Η χρηματοπιστωτική κρίση είναι εξ ορισμού συνώνυμη με την αβεβαιότητα. Σε μια χώρα σαν την Ελλάδα, όπου η έλξη της τηλεοπτικής εικόνας έχει προ πολλού εκμηδενίσει το πάθος της ανάγνωσης, όπου οι αναγνώστες των πολιτικών εφημερίδων (σε αντίθεση με τις κωμικά υπεράριθμες αθλητικές) φυλλορροούν χρόνο με το χρόνο, η αδυναμία πρόβλεψης του μέλλοντος είναι σχεδόν απόλυτη. Το ερώτημα σχετικά με το πόσες (και ποιες) εφημερίδες θα επιβιώσουν της κρίσης ταλανίζει κάθε δημοσιογράφο.

Η εφημερίδα Le Monde δημοσίευσε πρόσφατα έρευνα, σύμφωνα με το πόρισμα της οποίας το Διαδίκτυο –πηγή αλλά και προοιωνιζόμενη λύση του προβλήματος– δεν φαίνεται να μπορεί να εγγυηθεί το μέλλον των εφημερίδων. Ενώ η δωρεάν ανάγνωση στο Διαδίκτυο πλήττει καίρια τις εφημερίδες, η ηλεκτρονική κυκλοφορία των εφημερίδων (η εξάλειψη του τεράστιου εξόδου για την πρώτη ύλη, δηλαδή το χαρτί) φάνταζε ιδανική λύση.

Οπως όμως προκύπτει από τα στοιχεία της ετήσιας έκθεσης του ανεξάρτητου Think Tank «Pew Research Center»: «Είναι ολοένα και προφανέστερο ότι η ηλεκτρονική δημοσιογραφία δεν έχει ακόμα βρει κάποιο αποδοτικό μοντέλο λειτουργίας». Το 79% των αναγνωστών θεμάτων ειδησεογραφικού περιεχομένου στο Διαδίκτυο δηλώνει ότι «κλικάρει» εξαιρετικά σπάνια, αν όχι ποτέ, σε κάποια διαφήμιση. Σύμφωνα με τους συγγραφείς της έκθεσης, «οι αναγνώστες δεν ενοχλούνται από τις διαφημίσεις, απλώς τις αγνοούν».

Απ’ όπου προκύπτει πως η συμβατική διαφήμιση του Διαδικτύου δεν θα μπορέσει να συντηρήσει τις εφημερίδες στο Διαδίκτυο. Ούτε όμως και η προτεινόμενη λύση της ανάγνωσης επί πληρωμή (ή συνδρομή) φαίνεται να μπορεί να ευοδωθεί: μόλις το 7% των χρηστών του Ιντερνετ φαίνεται διατεθειμένο να πληρώσει για την ενημέρωσή του. Και στο μεταξύ, οι αγοραστές εφημερίδων μειώνονται διαρκώς και μαζί τους και οι έντυπες διαφημίσεις, οι οποίες αποτελούν το οξυγόνο των εφημερίδων.

Μήπως θα πρέπει να αρχίσουμε να φανταζόμαστε ένα μέλλον χωρίς εφημερίδες; Και τι χρώμα θα είχε αυτό;

Άρθρο του Σπύρου Γιανναρά στην Καθημερινή

Κάθε συλλογή και χώρος σύγχρονης τέχνης που σέβεται τον εαυτό του «οφείλει» κάθε τόσο να προτείνει κάτι νέο και ρηξικέλευθο, ακόμη και αν θα έχει να αντιμετωπίσει κάποιους- έστω και μαινόμενους- αμφισβητίες που θα αναρωτιούνται: «Είναι όμως αυτό τέχνη;» Με αυτό το τέχνασμα το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης της Νέας Υόρκης, το ΜoΜΑ, κατάφερε να μπει ξανά στην κορυφή της πρωτοπορίας. Ανακοίνωσε πως «διεκδίκησε» το σύμβολο @ και θα το «εκθέσει» ως σύμβολο των σχέσεων και της επικοινωνίας μας στην ψηφιακή εποχή.

Βεβαίως, το διεθνές σύμβολο δεν «ανήκει» σε κάποιον, ώστε να το «διεκδικήσει» το μουσείο και οι επιμελητές της επικείμενης έκθεσης μόλις τώρα άρχισαν να εξετάζουν πώς θα δώσουν φυσική μορφή στο άυλο σύμβολο. Και επίσης το μουσείο γνωρίζει πως είναι η πρώτη φορά που απέκτησε κάτι που «δεν μπορεί να του ανήκει».

Η κίνηση του ΜοΜΑ έχει προκαλέσει έντονες συζητήσεις στον κόσμο του ντιζάιν. Πολλοί απορρίπτουν το εγχείρημα ως τέχνασμα ή ως κίνηση που υποτιμά τους ανά τον κόσμο ντιζάινερ που σχεδιάζουν το σύμβολο @ για τις νέες γραμματοσειρές. Άλλοι πάλι είδαν στο εγχείρημα την πρόθεση του διάσημου μουσείου σύγχρονης τέχνης να επαναπροσδιορίσει την έκθεση ντιζάιν σ΄ έναν νέο, εικονικό, κόσμο, όπου τα περισσότερα υφίστανται και υπάρχουν μόνο στο Διαδίκτυο.

Στο… επίκεντρο των συζητήσεων και των διαφωνιών βρίσκεται μια ημέρα του 1971 που έμελλε να είναι ιστορική: όταν ένας προγραμματιστής ηλεκτρονικών υπολογιστών στη Βοστώνη, ονόματι Ρέι Τόμλινσον, έστειλε το πρώτο e-mail. Ήταν εκείνος που αποφάσισε να χρησιμοποιήσει έναν μάλλον παράξενο χαρακτήρα, όπως το @, για να χωρίσει το όνομα του παραλήπτη από την ιστοσελίδα ή το www στο οποίο ήταν «προσαρτημένο» το τερματικό του.

Το ΜoΜΑ πάντως θεωρεί τον Ρέι Τόμλινσον ως τον πρώτο (ακούσιο) σχεδιαστή του σύγχρονου ηλεκτρονικού συμβόλου @. «Είναι εκείνος που χρησιμοποίησε ένα προϋπάρχον, ίσως ακόμη και αρχαίο, σύμβολο που υπήρχε ήδη στα πληκτρολόγια αλλά χρησιμοποιούνταν ελάχιστα για να λύσει ένα λειτουργικό πρόβλημα το οποίο προέκυψε από μια επαναστατική τεχνολογική καινοτομία, το Ίντερνετ- και αυτό είναι κίνηση ντιζάιν υπέρτατης κομψότητας και οικονομίας» ήταν η απάντηση της Πάολας Αντονέλι, επιμελήτριας για την αρχιτε κτονική και το ντιζάιν του ΜοΜΑ στο ερώτημα «Είναι αυτό ντιζάιν;».

Το επιχείρημα δεν φαίνεται πειστικό στον Μάικ Εσλ, καθηγητή ντιζάιν στην έγκυρη σχολή ντιζάιν της Νέας Υόρκης «Cooper Union»: «Το βρίσκω πολύ ελαφρύ ως σύλληψη. Σε ορισμένες γραμματοσειρές το σύμβολο @ είναι πολύ σέξι, αλλά όταν είδα αυτό που επιχειρεί το ΜοΜΑ δεν πίστευα στα μάτια μου. Νομίζω ότι αυτή η έκθεση έχει το υπέρ για το μουσείο ότι δεν θα του ζητήσει κανείς πίσω το “έκθεμά” του».

Ο Στιβ Κένεντι, επίκουρος καθηγητής Τυπογραφίας στο Νew School, δυσκολεύεται να το πάρει στα σοβαρά: «Πού θα οδηγήσει αυτό; Θα ξυπνήσουμε μια ημέρα και θα δούμε ότι το Γκούγκενχαϊμ, φερ΄ ειπείν, εκθέτει το θαυμαστικό και το ερωτηματικό;» Όμως το ΜοΜΑ το έχει πάρει το ζήτημα πολύ σοβαρά και κινείται προς μια πραγματικά νέα κατεύθυνση, λέει η Άλις Τουέμλοου, πρόεδρος της κριτικής επιτροπής επί του ντιζάιν στη Σχολή Παραστατικών Τεχνών της Νέας Υόρκης. «Είναι μια τολμηρή κίνηση, από εκείνες που σηματοδοτούν μια νέα εποχή. Αντίστοιχη εκείνης του 1934 με την έκθεση “Μachine Αrt”, που σόκαρε το κοινό εκθέτοντας ένα απλό ρουλεμάν ως σύμβολο της εποχής των μηχανών.

Τα Νέα