Απίστευτη, αληθινή και ενδεικτική των αξιών της εποχής η αποκάλυψη των κυριακάτικων Τάιμς του Λονδίνου. Στη Βρετανία -γράφουν- ανθεί βιομηχανία «δοκιμίων και εργασιών» για όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και για κάθε βαλάντιο. Μια εργασία για μεταπτυχιακό τίτλο κοστίζει 15.000 στερλίνες, ένα δοκίμιο έξι χιλιάδων λέξεων, που θα βαθμολογηθεί με άριστα, κοστίζει 1.440 στερλίνες, ενώ ένα υποδεέστερο που θα πάρει «λίαν καλώς» μπορεί να αγοραστεί με μόλις 720 στερλίνες. Μάλιστα, η εταιρεία που τις πωλεί εγγυάται τον βαθμό που θα πάρει η αγορασμένη εργασία, αλλιώς ο «πελάτης» παίρνει τα χρήματά του πίσω.
Και βέβαια υπόσχεται ότι οι πανεπιστημιακές αρχές δεν θα αντιληφθούν ότι το αγορασμένο προϊόν είναι… αγορασμένο. Τα τελευταία χρόνια, τα πανεπιστήμια χρησιμοποιούν ειδικό λογισμικό για να εξασφαλίσουν ότι οι μελέτες των φοιτητών δεν είναι απλές αντιγραφές από το Διαδίκτυο.
Παλιότερα είχαμε ακούσει και στην Ελλάδα για «αγοραστά πτυχία» και διπλώματα «μαϊμού», για διατριβές που αποτελούν προϊόν της πνευματικής εργασίας άλλου από αυτόν που τις υπογράφει.
Η ακμή της βιομηχανίας πνευματικής εργασίας για όλες τις βαθμίδες της εκπαίδευσης αποδεικνύει ότι ζούμε σε έναν κόσμο που δεν έχει σημασία τόσο τι είσαι πραγματικά, αν δηλαδή, ένας μαθητής είναι έξυπνος, επιμελής, συστηματικός. Σημασία έχει τι φαίνεσαι πως είσαι. Αν έχεις πάρει 18 τότε αυτομάτως είσαι όλα τα προηγούμενα. Είσαι ό,τι φαίνεσαι.Ισως η βιομηχανία εργασιών να είναι το αποτέλεσμα της τόσο μεγάλης ανταγωνιστικότητας στον εκπαιδευτικό και αργότερα στον επαγγελματικό χώρο. Το σχολείο και το πανεπιστήμιο, κάθε μελέτη και εργασία δεν αποτελεί ένα στάδιο στη διαδικασία απόκτησης γνώσης, δεν είναι βήματα, κρίκοι στην αλυσίδα που ίσως μας οδηγήσει σε μία επιτυχημένη σταδιοδρομία. Αποτελούν αυτοσκοπό. Στις ΗΠΑ αναφέρουν συχνά οι ειδικοί ότι η πανεπιστημιακή / επαγγελματική επιτυχία ξεκινά με την επιλογή ενός καλού και ανταγωνιστικού προνηπιακού σταθμού. Και βέβαια αυτός ο υπέρ πάντων ανταγωνισμός δεν μπορεί να προάγει παρά τέτοιες λύσεις. Ταυτόχρονα η απαξία της προσπάθειας, του κόπου σε συνδυασμό με την αγιοποίηση της αγοραστικής ικανότητας -εφόσον πληρώνω αγοράζω τα πάντα, αγοράζω όχι βέβαια παιδεία αλλά πτυχία- οδηγεί ακριβώς στη δημιουργία βιομηχανιών πνευματικής εργασίας. Εχουμε, μάλλον, ξεχάσει ότι η παιδεία και η καλλιέργεια είναι κάτι που μας βελτιώνει, είναι κάτι που μακροπρόθεσμα θα μας προσφέρει ευχαρίστηση. Κυρίως η κοινωνία μας έχει ξεχάσει ότι κανείς δεν μπορεί να κοροϊδεύει και να ξεγελά διαρκώς τους πάντες. Κάποια στιγμή ο φυγόπονος απατεωνίσκος θα γίνει αντιληπτός. Αλλά το πιο ανησυχητικό είναι ότι η Νέμεση πολλές φορές κοιμάται και γιατροί, μηχανικοί κ.ο.κ. με αγοραστά πτυχία κρατούν τη ζωή μας και την περιουσία μας στα ανεπαρκή τους χέρια, ενώ εμείς κοιμόμαστε τον ύπνο του Δικαίου.
Θέλοντας να προσεγγίσουμε στην επιμόρφωση Β΄επιπέδου ζητήματα αξιοπιστίας του διαδικτύου, ζήτησα από τους συναδέλφους να ανιχνεύσουν πληροφορίες για την πηγή έμπνευσης του Οδυσσέα Ελύτη στο ποίημα του “Μαρίνα των Βράχων”.
Οποιος κάνει την αναζήτηση θα βρει αρκετές αναφορές στη Μαρίνα Καραγάτση. Αναφορές έγκριτων μελετητών ακόμη και φίλων του ποιητή. (βλ. σχετ. σχόλιο)
Ομως μία απλή αφαίρεση αποδεικνύει ότι η Μαρίνα Καραγάτση ήταν μόλις τεσσάρων ετών όταν εκδίδονται οι Προσανατολισμοί.
Οταν το επισήμανα στον κ. Νίκο Δήμου μου έστειλε μία πνευματώδη απάντηση και πρόσφατα αποκατέστησε την αλήθεια με σχετικό δημοσίευμα στο blog του.
ΣΤΗΝ ΕΝΘΑΡΡΥΝΣΗ και προβολή της νεανικής καινοτομίας στοχεύει ο 1ος Πανελλήνιος Φοιτητικός Διαγωνισμός Καινοτομίας στην Ηλεκτρονική Διακυβέρνηση. Ο διαγωνισμός απευθύνεται σε φοιτητές ελληνικών Πανεπιστημίων και Ανώτατων Τεχνολογικών Εκπαιδευτικών Ιδρυμάτων. Διεξάγεται δε, υπό την αιγίδα της ειδικής γραμματείας για τη Διοικητική Μεταρρύθμιση του υπουργείου Εσωτερικών, Αποκέντρωσης και Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης, με τη συνεργασία φορέων και πανεπιστημιακών εργαστηρίων: Πανεπιστήμιο Αιγαίου, Εθνικό Μετσόβιο Πολυτεχνείο, Πανεπιστήμιο Πειραιά.
Χορηγός στη διεξαγωγή του διαγωνισμού είναι μεταξύ των άλλων το Ελληνικό Κέντρο Καινοτομίας της Μicrosoft, το οποίο εγκαινιάστηκε το 2008, με σκοπό την ενθάρρυνση της καινοτομίας και της επιχειρηματικότητας στην ελληνική αγορά πληροφορικής. Ήδη, έχει υποστηρίξει 80 νέες εταιρείες τεχνολογίας, 120.000 φοιτητές τεχνολογίας και περισσότερους από 4.000 ενδιαφερόμενους στους τομείς της τεχνολογίας και της επιχειρηματικότητας.
Οι ενδιαφερόμενοι που θέλουν να συμμετέχουν στον 1ο Πανελλήνιο Φοιτητικό Διαγωνισμό Καινοτομίας πρέπει να υποβάλουν την υποψηφιότητά τους στις κατηγορίες «Καλύτερης Ιδέας» και «Καλύτερης Εφαρμογής» μέχρι τα μέσα Ιουλίου.
Οι νικητές θα ανακοινωθούν τον Σεπτέμβριο κατά τη διάρκεια του Πανελληνίου Συνεδρίου Πληροφορικής.
Η Μαρία Κατσουνάκη θυμάται ένα δάσκαλό της με αγάπη:
Τον γνώριζαν λίγοι άνθρωποι. Ηταν εξαιρετικά δημοφιλής ανάμεσα στους μαθητές του, πολλοί και διαφορετικοί όπως αρμόζει σε έναν καθηγητή γυμνασίου παλαιάς κοπής. Δίδαξε σε αρρένων και θηλέων, στην επαρχία και στην πρωτεύουσα. Η θητεία του «ανώνυμη», αφορούσε μόνο μια μικρή κοινότητα, από τις πολλές που απαρτίζουν τη ζωή της ελληνικής μέσης εκπαίδευσης. Με τα καλά και τα κακά της, τις γενναιοδωρίες και τις μιζέριες της, τις δημοσιοϋπαλληλικές καθηλώσεις και τις εμπνευσμένες στιγμές της.
Εκείνο που τον διέκρινε από άλλους συναδέλφους του, σε δύσκολους καιρούς, (ήταν ήδη ενενήντα χρόνων όταν εγκατέλειψε τα εγκόσμια, το περασμένο Σάββατο), ήταν η τόλμη του και η επιθυμία του να ανοίγει δρόμους σε εποχές μεγάλης δυστοκίας, άγριας υποταγής στους τύπους και συρρίκνωσης του εκπαιδευτικού έργου στα στοιχειώδη (μόνο την επταετία να αναλογιστούμε).
Θεολόγος ως προς την ειδικότητα, δεν δίδαξε επί της ουσίας ποτέ Θρησκευτικά. Εμπαινε στην τάξη, όριζε την ύλη εξαρχής (με υπαινικτική σαφήνεια, δε, προσδιόριζε και τα θέματα στα διαγωνίσματα) και χρησιμοποιούσε την ώρα που του αναλογούσε για να κουβεντιάσει με τους μαθητές του, να αφουγκραστεί τις αγωνίες τους, να ανιχνεύσει προβλήματα, να φωτίσει το μέλλον τους. Το «μέλλον» και η διαδρομή μετά το γυμνάσιο – λύκειο, ήταν η βασική έγνοια του. Οταν ο «επαγγελματικός προσανατολισμός» ήταν έννοια άγνωστη, εκείνος αποκάλυπτε κλίσεις, αφιέρωνε χρόνο για να καλλιεργήσει συνειδήσεις, να ενισχύσει προθέσεις, να αναδείξει το φωτεινό και θετικό στον χαρακτήρα και των πιο «κακών» μαθητών.
Δεν ήταν ούτε η ποίηση το μεγάλο κέρδος (είχε σχεδόν πάντα μια ανθολογία μαζί του), ούτε οι παραμυθητικές παραβολές που χρησιμοποιούσε στις συναρπαστικές (γιατί ήταν μεστές και απλές) αφηγήσεις του. Ακέραιος άνθρωπος ο ίδιος και ιδιαίτερα γοητευτικός (έκανε θραύση στα γυμνάσια θηλέων!), επιβαλλόταν με την άνεση και αυτοκυριαρχία του. Αυτονομημένος από το σύστημα έκανε το «δικό του» μάθημα. Ηξερε τη διαφορά του σημαντικού από το ασήμαντο, της χρήσιμης πληροφορίας, που ριζώνει και ανθίζει και της άχρηστης, που κουράζει και εξανεμίζεται. Τα νοήματά του ήταν σαφή, δοκιμασμένα και σοφά επιλεγμένα.
Μετέδιδε και πολλαπλασίαζε, παρατηρούσε και διέκρινε, κατακτούσε και προχωρούσε. Και, πάνω απ’ όλα, είχε όρεξη και κέφι. Δεν βαριόταν, δεν συρόταν από την τυπολατρία, έβρισκε πάντα τον τρόπο να συνδυάζει την (απολύτως αδιάφορη, κατά τη γνώμη του) διδακτέα ύλη, με θέματα ζωντανά και σπαρταριστά. Περνούσε από τον Σπινόζα στον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και τον Χαλίλ Γκιμπράν (αγαπημένους του φιλόσοφους και –οι δύο τελευταίοι– ποιητές) με άνεση και χάρη. Χειριζόταν τον λόγο γοητευτικά και μεστά, καθόλου επιδεικτικά και με στόμφο.
Ο Γαβριήλ Καράμπελας ήταν ένας από τους χιλιάδες καθηγητές μέσης εκπαίδευσης. Ηξερε πως στην ώρα του μαθήματος «κάθε στιγμή είναι πολύτιμη». Θεωρούσε ήττα τα αφηρημένα βλέμματα, αδιαφορούσε για την αντιγραφή. Σεβόταν κάθε προσπάθεια, ήταν αμείλικτος με τη σπατάλη χρόνου και ταλέντου. Πίστευε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δημιουργεί κίνητρα στους μαθητές, που τους δίνει τη δυνατότητα να αντλούν την πληροφορία μόνοι τους. Ανήκει στους ανθρώπους που δεν «αποχαιρετάς», γιατί κατοικούν μέσα σου, σταθερά και αμετάκλητα.
Η εδρεύουσα στο Νότιγχαμ επιστημονική ομάδα ερεύνησε 500 ιστοσελίδες που παρείχαν ιατρικές πληροφορίες και φιλτράροντας τες υπό το πρίσμα πέντε συνηθισμένων ζητημάτων που αναζητούν οι γονείς, βρήκαν ότι μόνο οι 200 έδιναν ορθές συμβουλές.
Με το 70% των νοικοκυριών στη Βρετανία να έχει πρόσβαση στο Ινττερνετ και τους γονείς να στρέφονται ολοένα και πιο πολύ στις μηχανές αναζητήσεων για μια δεύτερη γνώμη, η ιατρική πληροφόρηση μάλλον απομακρύνεται από τους παραδοσιακούς επικοινωνητές της.
Ήδη αρκετοί γιατροί ανησυχούν για την μεγάλη ποσότητα πληροφοριών και συμβουλών που σε μεγάλο βαθμό είναι αναξιόπιστες και αρκετές φορές αποδεικνύονται επικίνδυνες. Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε επιλέχτηκαν, μεταξύ άλλων, θέματα όπως ο αυτισμός, ο θηλασμός, η στάση ύπνου των βρεφών καθώς και ο εμετός. Η ποιότητα των συμβουλών διέφερε σημαντικά ενώ οι μισές αναζητήσεις δεν έδιναν σαφείς απαντήσεις στα αρχικά ερωτήματα.
Το ToonDoo μπορεί να αξιοποιηθεί για την on-line δημιουργία ενός comic. Ο δικτυακός τόπος απαιτεί από τον χρήστη να δημιουργήσει, μέσα από μία εύκολη διαδικασία, έναν λογαριασμό (account).
Πατώντας κατόπιν ToonDoo Maker μπορούμε να εισέλθουμε στο πρόγραμμα. Το πρόγραμμα είναι αρκετά εύχρηστο και υποστηρίζει τη δυνατότητα να γράφουμε και ελληνικούς διαλόγους επιλέγοντας από τις καρτέλες αρχικά Texts και κατόπιν Foreign Text.
50 χρόνια μαζί συμπληρώνουν φέτος τα μέλη του συγκροτήματος των Chieftains, που είναι οι καλύτεροι πρεσβευτές της ιρλανδικής φολκλορικής μουσικής από την πρώτη μέρα που ξεκίνησαν.
Το όνομά τους το πήραν από το ποίημα του ιρλανδού ποιητή John Montague The Death of a Chieftain.
Η μάχη της Ιαπωνίας εναντίον του αποπληθωρισμού,αποφασιστικής σημασίας για την τύχη της δεύτερης μεγαλύτερης οικονομίαςτου κόσμου, υπονομεύεται από έναν ιστότοποπου εκπέμπει και στα κινητά τηλέφωνακαι από έναν στρατό από νοικοκυρές που μετρούν και τη δεκάρα.
Περισσότερα από 7.700 σούπερ μάρκετ στην Ιαπωνία ελέγχονται πλέον από τους 25.000 «περιφερειακούς ανταποκριτές» του ιστότοπου Μainichi Τokubai. Ουδεμία ειδική προσφορά, ανεξάρτητα από το πόσο μικρή είναι, περνάει απαρατήρητη από τους ανθρώπους αυτούς. Και οπλισμένοι μ΄ αυτή τη βάση δεδομένων που ανανεώνεται καθημερινά, εκατοντάδες χιλιάδες χρήστες του ιστότοπου επικεντρώνουν την αγοραστική προσοχή τους στα φθηνότερα προϊόντα που προσφέρονται τη συγκεκριμένη ημέρα. Οι έμποροι λιανικής ξέρουν ότι οι καταναλωτές παρακολουθούν τον ιστότοπο σαν γεράκια και ρίχνουν τις τιμές τους για να ανταγωνιστούν τη χαμηλότερη προσφορά που υπάρχει στην περιοχή τους.
Σ΄ αυτό το αποπληθωριστικό περιβάλλον ήρθε ο ιστότοπος Μainichi Τokubai, που δημιουργήθηκε ως πείραμα πριν από αρκετά χρόνια, όμως έχει αποκτήσει τόσους χρήστες ώστε έχει γίνει μια σοβαρή αποπληθωριστική δύναμη. Οι ανταποκριτές παίρνουν μια μικρή αμοιβή για κάθε χρήσιμη πληροφορία την οποία αντλούν από τοπικές εφημερίδες, διαφημιστικά φυλλάδια και άλλες πηγές, και την ανεβάζουν στον ιστότοπο πριν από τις 10 π.μ. κάθε ημέρα- η ώρα που πολλές νοικοκυρές βγαίνουν για ψώνια. Τα σούπερ μάρκετ έχουν διαμαρτυρηθεί για τον ιστότοπο αυτό, λέγοντας πως προκαλεί έναν καταστροφικό ανταγωνισμό τιμών. Οι χρήστες του Μainichi Τokubai τον βλέπουν ως την εκδίκηση των καταναλωτών.
“Οι όχθες του ποταμού κατά τη διάρκεια της γιορτής Ching-ming” είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακες στο μουσείου του Εθνικού Παλατιού (Taiwan). Απεικονίζει χιλιάδες ανθρώπους, σπίτια και καθημερινές σκηνές της εποχής. Τώρα μπορείτε να τον θαυμάσετε και διαδικτυακά.
ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ κινδυνεύουν να εξαφανιστούν, στη Γαλλία εισέρχονται στην εποχή του Ιντερνετ. Ο λόγος για τους τηλεφωνικούς θαλάμους του μέλλοντος, τουλάχιστον όπως βλέπει το μέλλον στο Παρίσι η Οrange- France Τelecom, οι οποίοι λειτουργούν κατά κάποιον τρόπο σαν ένα γιγάντιο smartphone: διαθέτουν οθόνη αφής, πρόσβαση (δωρεάν)
στο Ιντερνετ και εφαρμογές.
Το κόστος χρήσης τους είναι το ίδιο με αυτό των παλιών τηλεφωνικών θαλάμων, 49 λεπτά τα τρία λεπτά συνομιλίας με σταθερά τηλέφωνα εντός της γαλλικής επικράτειας, 99 λεπτά για συνομιλία με κινητά.
Οι νεωτερισμοί
Ο αληθινός νεωτερισμός των νέων θαλάμων, εκτός από την οθόνη αφής, είναι η σύνδεση με το Ιντερνετ. Είναι δωρεάν για ένα χρονικό διάστημα 10 λεπτών και προς το παρόν περιορίζεται στα e-mail και τους τοπικούς ενημερωτικούς ιστότοπους. Ομως επιτρέπει επίσης την πρόσβαση σε εφαρμογές που δημιουργήθηκαν ειδικά για τα δημόσια τηλέφωνα. Υπάρχουν τηλεφωνικός κατάλογος, χρυσός οδηγός, υπηρεσίες αναζήτησης εστιατορίων και κινηματογράφων που βρίσκονται πιο κοντά στον τηλεφωνικό θάλαμο, μετεωρολογικές προβλέψεις, δημόσιες μεταφορές. Υπάρχει επίσης μια εφαρμογή γεωγραφικού εντοπισμού, η οποία προτείνει το συντομότερο δρομολόγιο από την καμπίνα έως τον προορισμό που θα ορίσεις.
Ο πρώτος απ΄ αυτούς τους νέους θαλάμους εγκαινιάστηκε την Τετάρτη στη λεωφόρο Σανζ Ελιζέ. Αλλοι έντεκα θα εγκατασταθούν σε διάφορες κεντρικές συνοικίες της Πόλης του Φωτός και θα δοκιμαστούν για έξι μήνες, οπότε η υπηρεσία θα επεκταθεί και στην υπόλοιπη Γαλλία.
Οτι φτιάχνει ο άνθρωπος, το διαλύει η φύση. Το θαύμα των αεροπορικών πτήσεων μάς προστάτευσε από τη βαρύτητα, από την ατμόσφαιρα, τους πολιτιστικούς και γεωγραφικούς παράγοντες. Μας έκανε να νιώθουμε παντού σαν στο σπίτι μας. Ομως η φύση παρεμβαίνει και αντιλαμβανόμαστε -τραγικά, για μερικούς- την πραγματικότητα των χιλιάδων μιλίων που μας χωρίζουν. Ανακαλύπτουμε ότι τελικά δεν έχουμε ξεφύγει από τη γήινη πραγματικότητα.
Οι πολύπλοκες και αλληλοδιασυνδεδεμένες κοινωνίες είναι πιο ανθεκτικές από τις παραδοσιακές· μέχρις ενός σημείου. Στα κύματα ξηρασίας που έπληξαν την Ανατολική Αφρική στις αρχές της δεκαετίας του 1990 είδα από πρώτο χέρι αυτό που προέβλεπαν από καιρό οι ανθρωπολόγοι και οι οικονομολόγοι. Οτι όσο λιγότερους εμπορικούς εταίρους είχε κανείς, τόσο περισσότερο υπέφερε. Η διασύνδεση παρείχε ένα είδος διασφάλισης, καθώς απ’ όσο ευρύτερη περιοχή μπορούσε κανείς να προμηθευτεί τρόφιμα, τόσο λιγότερο πιθανό ήταν να επηρεαστεί από έναν τοπικό λιμό.
Ομως, πέρα από ένα σημείο, η διασύνδεση εγκυμονεί κινδύνους. Οσο μεγαλύτερη είναι η εξάρτησή μας από την παραγωγή και τις επιχειρηματικές συναλλαγές που γίνονται αλλού, τόσο περισσότερες είναι οι πιθανότητες κάτι να πάει στραβά. Αυτό ήταν ένα από τα διδάγματα της τραπεζικής κρίσης. Μερικές χιλιάδες φτωχοί που δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα ενυπόθηκα στεγαστικά τους δάνεια στις ΗΠΑ -το φτερούγισμα της πεταλούδας πάνω από τον Ατλαντικό- κόντεψαν να διαλύσουν την παγκόσμια οικονομία.
Εχουμε πολλά ευάλωτα σημεία. Το πιο καταστροφικό θα ήταν μια αναπάντεχη σφοδρή ηλιακή καταιγίδα, φαινόμενο που αυξάνει τη ροή του συνεχούς ρεύματος στα ηλεκτρικά δίκτυα, καταστρέφοντας τους μετασχηματιστές. Θα μπορούσε να συμβεί σε διάστημα λίγων δευτερολέπτων. Η καταστροφή θα απαιτούσε χρόνια μέχρι να αντιστραφεί, αν ποτέ συνερχόμασταν. Πολύ γρήγορα θα καταλαβαίναμε την εξάρτησή μας από τον ηλεκτρισμό, την αξία του οποίου κατανοούμε, όπως και του οξυγόνου, μόνο όταν μας λείπει.
Οπως επισημαίνει το περιοδικό New Scientist, ένα τέτοιο συμβάν θα έθετε εκτός λειτουργίας τα περισσότερα συστήματα που μας κρατούν ζωντανούς. Τα εργοστάσια καθαρισμού του νερού και τις αντλίες. Την εξόρυξη και μεταφορά πετρελαίου, κάτι που γρήγορα θα έπληττε τις προμήθειες τροφίμων. Θα γονάτιζε τα νοσοκομεία, τα τραπεζικά συστήματα και όλες τις επιχειρηματικές δραστηριότητες – ακόμη και την παραγωγή κεριών και λαμπών παραφίνης. Οι γεννήτριες που υπάρχουν για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης θα λειτουργούσαν μόνο μέχρι να τελειώσει το πετρέλαιο. Οι καμένοι μετασχηματιστές δεν επισκευάζονται, πρέπει να αντικατασταθούν. Εδώ και ένα χρόνο, έχω ζητήσει από τις εταιρείες που διαχειρίζονται το δίκτυο ηλεκτροδότησης να ανακοινώσουν τι σχεδιάζουν να κάνουν σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης και αν έχουν αποθηκεύσει μετασχηματιστές για να αντικαταστήσουν αυτούς που κινδυνεύουν να καταστραφούν από μια ηλιακή καταιγίδα. Δεν έχω πάρει ακόμα πλήρεις απαντήσεις, αλλά τα πρώτα στοιχεία δείχνουν ότι δεν έχουν κάνει τίποτα.
Επίσης υπάρχει έλλειψη σχεδιασμού για το ενδεχόμενο να φθάσει η παγκόσμια παραγωγή πετρελαίου στην αποκορύφωσή της και μετά να αρχίσει να μειώνεται. Ομως η πιο πρόσφατη έκθεση του γενικού επιτελείου των αμερικανικών ενόπλων δυνάμεων για τις πιθανές συγκρούσεις του μέλλοντος υποστηρίζει ότι «είναι αναπόφευκτο να παρουσιαστούν σημαντικές ελλείψεις ενέργειας αν δεν επεκταθεί δραστικά η παραγωγή και η διύλιση» και ότι «ώς το 2012 θα πάψει να υπάρχει πλεονάζουσα παραγωγή, ενώ το 2015 η ημερήσια έλλειψη θα φθάνει τα 10 εκατ. βαρέλια». Η παγκόσμια έλλειψη πετρελαίου θα κάνει σαφείς τις αδυναμίες των πολύπλοκων οικονομικών μας συστημάτων. Οπως έχει δείξει ο πολιτιστικός ανθρωπολόγος Τζότζεφ Τέιντερ, η εξάρτηση από τη μεγάλη κατανάλωση ενέργειας είναι ένας παράγοντας που κάνει τις πολύπλοκες κοινωνίες πιο ευάλωτες.
Η Ρώμη του Διοκλητιανού και του Κωνσταντίνου αύξησε το μέγεθος, την πολυπλοκότητα, την ισχύ και το κόστος συντήρησης του στρατού και του κράτους της, με αποτέλεσμα να καταρρεύσει κάτω από το ίδιο της το βάρος. Αντίθετα, η βυζαντινή αυτοκρατορία από τον έβδομο αιώνα και μετά απάντησε στην αποδυνάμωσή της με ένα πρόγραμμα συστηματικής απλοποίησης. Αντί να διατηρεί στρατό και να τον πληρώνει, έδωσε στους στρατιώτες γη με αντάλλαγμα κληρονομική στρατιωτική θητεία. Μείωσε το μέγεθος και την πολυπλοκότητα της γραφειοκρατίας και άφησε τον κόσμο να τα βγάλει πέρα μόνος του. Η αυτοκρατορία επέζησε και επεκτάθηκε.
Το ύψος των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου, το κοινωνικό και περιβαλλοντικό κόστος και ο εξαιρετικά ευάλωτος χαρακτήρας της αεροπορίας δείχνουν ότι δεν θα μπορέσουμε να συνεχίσουμε για πάντα να πετάμε τόσο όσο σήμερα. Εχουμε επιλογή. Μπορούμε να αρχίσουμε να αποσύρουμε τα αεροπλάνα όσο υπάρχει καιρός και βρούμε τρόπο να ζούμε ευτυχισμένοι με λιγότερες πτήσεις. Ή μπορούμε να καθίσουμε και να περιμένουμε την πραγματικότητα να απλοποιήσει το σύστημα με πιο βάρβαρες μεθόδους.
Περισσότερες από 1.000 αρχαιότητες βγάζει στην αγορά η βρετανική κυβέρνηση από τη συλλογή του διαβόητου αρχαιοκάπηλου Ρόμπιν Σάιμς- γνωστού από την υπόθεση της Σχοινούσας και προμηθευτή του Μουσείου Γκετί- ώστε να αποπληρωθούν τα χρέη του προς την Εφορία.
Ενώ η Ιταλία ασκεί βέτο ώστε οι θησαυροί που προέρχονται από το έδαφός της να της επιστραφούν, η Ελλάδα όχι μόνο δεν ακολουθεί την ίδια τακτική, αλλά ούτε καν γνωρίζει την υπόθεση!
Η ελληνική πλευρά αν και εκλήθη προ διετίας από τους Βρετανούς να δει τη συλλογή υπό όρους, δεν έδωσε συνέχεια, με αποτέλεσμα σήμερα να μη γνωρίζουμε ούτε πόσες, ούτε τι ποιότητας είναι οι ελληνικού ενδιαφέροντος αρχαιότητες».
Πόσο περήφανη είναι η αρμόδια διεύθυνση του Υπουργείου Πολιτισμού;
Το έργο CITER – Creation of a European History Textbook Repository είναι ένα πιλοτικό έργο που χρηματοδοτείται από το ευρωπαϊκό Πρόγραμμα eContentPlus.
Το Πρόγραμμα στοχεύει στη δημιουργία μιας ηλεκτρονικής βάσης βιβλίων ιστορίας στο διαδίκτυο, με σκοπό την πρόσβαση και διερεύνηση ιστορικών πληροφοριών μέσα από πολλαπλές πηγές πληροφόρησης. Οι χώρες που συμμετέχουν στο έργο καταθέτουν για σκοπούς του έργου σχολικά βιβλία που χρησιμοποιούνται στα σχολεία της κάθε χώρας και αφορούν στη διδασκαλία της Ιστορίας στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση. Τα βιβλία θα καταχωρηθούν στη βάση δεδομένων ως έχουν, χωρίς καμία αλλαγή στο περιεχόμενό τους και καθορίζοντας το περιεχόμενο με βάση το χρόνο, το χώρο και το θέμα.
Οι συμμετέχοντες στο CITER θα μπορούν μέσα από εκπαιδευτικά σενάρια να αξιοποιήσουν το διαδικτυακό περιβάλλον μάθησης με στόχο την πολυπρισματική και κριτική προσέγγιση ιστορικών θεμάτων.
Περισσότερες πληροφορίες για το πρόγραμμα CITER θα βρείτε εδώ.
H αξιολόγηση θα αρχίσει πιλοτικά σε 100 σχολεία και το όλο εγχείρημα το υπ. Παιδείας το ανέθεσε με σχετική εγκύκλιο στους σχολικούς συμβούλους.
Τι διερευνούν
Οι πέντε δείκτες της… βαθμολόγησης
1 Τα μέσα και οι πόροι της σχολικής μονάδας (υλικοτεχνική υποδομή, οικονομικοί πόροι, ανθρώπινο δυναμικό). Θα διερευνηθεί η επάρκεια, η ποιότητα και η καταλληλότητα των σχολικών χώρων οι οποίοι αποτελούν σημαντικές υλικές συνθήκες για την αποτελεσματική υλοποίηση του Σχολικού Προγράμματος.
2 Η διοίκηση της σχολικής μονάδας (συντονισμός σχολικής ζωής, διαμόρφωση-εφαρμογή σχολικού προγράμματος, αξιοποίηση μέσων και πόρων). Διερευνάται το πλαίσιο των πρακτικών οργάνωσης, διοίκησης και λειτουργίας (ηγεσία, συντονισμός, διαχείριση, ρύθμιση, καθορισμός στόχων, αξιοποίηση του προσωπικού, ανάπτυξη πρωτοβουλιών κ.ά.), με σκοπό την εύρυθμη και αποτελεσματική λειτουργία της σχολικής μονάδας.
3 Το κλίμα και οι σχέσεις μεταξύ των παραγόντων της εκπαιδευτικής κοινότητας (σχέσεις μεταξύ εκπαιδευτικών, μεταξύ εκπαιδευτικών – μαθητών, μεταξύ μαθητών, μεταξύ σχολείου – γονέων). Θα καταγραφούν οι σχέσεις μεταξύ των εκπαιδευτικών (συνεργασία, επικοινωνία, ανταλλαγή πληροφοριών, συλλογικότητα, εμπιστοσύνη) και μεταξύ εκπαιδευτικών και μαθητών (δικαιοσύνη, αξιοκρατία, εκτίμηση, αλληλοσεβασμός, επικοινωνία, συνεργασία), στοιχεία που συμβάλλουν ουσιαστικά στη διαμόρφωση του σχολικού κλίματος και επηρεάζουν την ποιότητα της εκπαιδευτικής διαδικασίας.
4 Οι εκπαιδευτικές διαδικασίες (διδακτική & μαθησιακή διαδικασία, ποιότητα της διδασκαλίας). Διερευνώνται ζητήματα και παράμετροι που συνδέονται με την ποιότητα της διδασκαλίας, όπως η σύνθεση του μαθητικού πληθυσμού της τάξης, τα σχολικά εγχειρίδια και το εκπαιδευτικό υλικό, η διδακτική μεθοδολογία και οι στρατηγικές οργάνωσης της τάξης.
5 Τα εκπαιδευτικά αποτελέσματα (φοίτηση & διαρροή, επίδοση & πρόοδος, ατομική και κοινωνική ανάπτυξη των μαθητών/τριών): Διερευνώνται ζητήματα σχετικά με τη φοίτηση και τις απουσίες των μαθητών, με το φαινόμενο της εκπαιδευτικής διαρροής καθώς και με τη σχολική επίδοση, τα εκπαιδευτικά επιτεύγματα και την πρόοδο των μαθητών σε σχέση με τους στόχους και τα περιεχόμενα του προγράμματος σπουδών.
Τα δικτυωμένα σχολεία, με τη χρήση τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας είναι, δυνάμει, δίκτυα ελέγχου και επιτήρησης
Γιώργος Μαυρογιώργος*
Με τις πολιτικές για την καθιέρωση του «ψηφιακού σχολείου» επαναπροσδιορίζονται πολλές πτυχές της εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η ανάγνωση ως πράξη προσδιορίζεται από το πλαίσιο και τις κοινωνικές σχέσεις μέσα στις οποίες αναπτύσσεται. Σημαντικές αλλαγές σ΄ αυτές τις σχέσεις συνδέονται με αλλαγές στην πράξη της ανάγνωσης. Η πράξη της ανάγνωσης σε έναν Η/Υ δεν είναι ίδια με την ανάγνωση βιβλίου: η ταχύτητα, οι παύσεις, η συγκέντρωση, η εμβάθυνση, το πήγαινε-έλα, η επανάληψη κ.ά. είναι διαφορετικά. Αυτές οι διαφορές επηρεάζουν τον τρόπο με τον οποίο κατανοούμε και ερμηνεύουμε αυτά που διαβάζουμε. Βέβαια, μπορούμε να εντοπίζουμε και πτυχές ομοιότητας στην πράξη της ανάγνωσης στη μια και στην άλλη μορφή. Το ερώτημα, επομένως, είναι να εξετάσουμε τους τρόπους με τους οποίους η οικεία πράξη της ανάγνωσης επαναπροσδιορίζεται με την ανάγνωση στο διαδίκτυο ή την υπέρ-ανάγνωση (hyperreading) ή δια-ανάγνωση. Ο όγκος της πληροφόρησης στην οποία υπάρχει πρόσβαση, η ταχύτητα πρόσβασης, η δομή του διαδικτύου, που είναι μια σειρά διασυνδεμένων κειμένων, ανάμεσα στα οποία κινείται κανείς, κάνοντας κλικ σε ένα link-σύνδεσμο, δεν είναι ίδια όπως σε ένα συμβατικό έντυπο κείμενο.
Τα έντυπα κείμενα είναι επιλεκτικά και οριστικά. Ένα βιβλίο έχει συγκεκριμένο κείμενο που μπορεί, βέβαια, να παραπέμπει σε άλλα, αλλά για να τα συμβουλευτεί κανείς χρειάζεται να τα αναζητήσει (βιβλιοπωλείο, βιβλιοθήκη), δραστηριότητα που δεν είναι πάντα εύκολη. Στο διαδίκτυο τα υπέρ-κείμενα εμπεριέχουν κείμενα τα οποία μπορούν να είναι ποικίλης έκτασης και μπορούν να συνδεθούν με μεγάλο αριθμό κειμένων.
Σε μια υπερκειμενική δομή σημαντικό στοιχείο είναι ο σύνδεσμος, ο κόμβος, η σύνδεση. Οι σύνδεσμοι είναι σχεσιακές συνδέσεις που αλλάζουν, επαναπροσδιορίζουν, διευρύνουν, περιορίζουν ή εμπλουτίζουν τις πληροφορίες που προσφέρουν. Η σημασία των συνδέσμων σε ένα υπερκειμενικό περιβάλλον, συνήθως, υποβαθμίζεται καθώς αποσιωπώνται τρεις σημαντικές τους όψεις: 1. Όλοι οι σύνδεσμοι, αν και προϋποθέτουν την ίδια λειτουργία, δεν είναι ίδιοι. Το να επιλέγεις και να ακολουθείς μια συγκεκριμένη σειρά συνδέσεων σηματοδοτεί μια σειρά αντίστοιχων ερμηνειών και προσλήψεων. 2. Οι χρήστες επιλέγουν συνδέσμους που ήδη είναι δεδομένοι. Μπορούν να κάνουν τα δικά τους υπερκείμενα αλλά, κατά βάση, συναντούν συνδέσμους από άγνωστους συγγραφείς των οποίων τα κίνητρα, οι αντιλήψεις και οι απόψεις είναι πέρα από τον έλεγχό τους. 3. Η σύνδεση δεν είναι απλώς σύνδεση δύο κειμένων. Οι σύνδεσμοι αλλάζουν τον τρόπο με τον οποίο το υλικό μπορεί να αναγνωσθεί.
Επομένως, οι σύνδεσμοι είναι δομικά στοιχεία του υπερ-κειμένου που προσδιορίζουν την πράξη της υπέρ-ανάγνωσης, με επιλογές εκ μέρους του αναγνώστη, για συνδέσεις και πλοηγήσεις και, από αυτήν την άποψη, υποδηλώνουν σχέσεις, ιεραρχήσεις, προτεραιότητες, έλεγχο στην πρόσβαση και στην πλοήγηση κ.ά. Στη συμβατική γραφή και ανάγνωση έχουμε γραμμική και ιεραρχική οργάνωση της πληροφορίας και αυτά τα στοιχεία τείνουν να αλλάζουν με τη χρήση υπέρ-κειμενικού υλικού.
Οι σύνδεσμοι υποδηλώνουν επιλογές, αποκαλύπτουν παραδοχές και έχουν επιπτώσεις στο είδος κατανόησης και πρόσληψης των κειμένων. Η αξιολογική επιλογή των συνδέσμων είναι, επομένως, μια κρίσιμη διαδικασία για την ανάπτυξη ενός ευρύτερου κριτικού προσανατολισμού στην υπέρ-ανάγνωση. Δεν είναι απλώς να τους ακολουθείς, αλλά να ερμηνεύεις και να κρίνεις την καταλληλότητά τους.
Φαίνεται, πάντως, ότι η υπερ-ανάγνωση στο διαδίκτυο θα κερδίσει ολοένα και περισσότερο έδαφος στην υπόθεση του «δικτυωμένου σχολείου». Θα μπορούσαμε να υποστηρίξουμε ότι το «δικτυωμένο σχολείο», στο όνομα της συνεργασίας και επικοινωνίας, εμπλέκεται σε δίκτυα αρχών και διαδικασιών που κυριαρχούν στην οικονομία της αγοράς. Τα εκπαιδευτικά «δίκτυα» με την ανάδειξη νέων εξουσιαστικών μηχανισμών, την άμβλυνση των εσωτερικών ανταγωνιστικών σχέσεων, την προώθηση κριτηρίων αποδοτικότητας και αποτελεσματικότητας, την καθιέρωση νέων ιεραρχήσεων και με τη διάδοση «καλών πρακτικών» είναι το όχημα για αποτελεσματικότερη προώθηση της εναρμόνισης στο πλαίσιο μιας νεοφιλελεύθερης εκπαιδευτικής ανασυγκρότησης. Τα δικτυωμένα σχολεία, με τη χρήση τεχνολογιών πληροφορίας και επικοινωνίας είναι, δυνάμει, δίκτυα ελέγχου και επιτήρησης. Μάλλον έχουν τεθεί οι βάσεις ενός ηλεκτρονικού «πανοπτικού» δικτύου, όπου τα πάντα καταγράφονται, ανιχνεύονται, ανακαλούνται και επιτηρούνται. Οι χρήστες κινδυνεύουν να νιώθουν ικανοποιημένοι ή πως δε γίνεται διαφορετικά, σε έναν παγκόσμιο ιστό κυκλωμάτων με υψηλούς δείκτες συγκεντρωτισμού, καταγραφής και εποπτείας. Οι χρήστες γίνονται ορατοί και αναγνωρίσιμοι στα διάφορα συστήματα και δίκτυα διακίνησης πληροφοριών και επιτήρησης. Από την άποψη αυτή, η προτροπή «δικτυωθείτε» μπορεί να σημαίνει και εμπλακείτε στα δίκτυα εξουσίας, επιτήρησης και ελέγχου. Μήπως, το σύνολο αυτών των αντιφάσεων και των εξελίξεων διαμορφώνουν το πεδίο για μια κοινωνική δυναμική που θα τις υπερβαίνει; Μήπως, τελικά, είναι ώρα να ξανασκεφτούμε τη μορφή ελέγχου που ασκείται στην εκπαίδευση, για το είδος έντυπου εκπαιδευτικού υλικού που μελετούν οι μαθητές και οι μαθήτριες, στο σχολείο ή για το σχολείο;
Καθηγητής Παιδαγωγικής στο Πανεπιστήμιο Ιωαννίνων. Μέλος του Επιστημονικού Συμβουλίου του ΥΠΠ Κύπρου.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Απίστευτη, αληθινή και ενδεικτική των αξιών της εποχής η αποκάλυψη των κυριακάτικων Τάιμς του Λονδίνου. Στη Βρετανία -γράφουν- ανθεί βιομηχανία «δοκιμίων και εργασιών» για όλα τα στάδια της εκπαίδευσης και για κάθε βαλάντιο. Μια εργασία για μεταπτυχιακό τίτλο κοστίζει 15.000 στερλίνες, ένα δοκίμιο έξι χιλιάδων λέξεων, που θα βαθμολογηθεί με άριστα, κοστίζει 1.440 στερλίνες, ενώ ένα υποδεέστερο που θα πάρει «λίαν καλώς» μπορεί να αγοραστεί με μόλις 720 στερλίνες. Μάλιστα, η εταιρεία που τις πωλεί εγγυάται τον βαθμό που θα πάρει η αγορασμένη εργασία, αλλιώς ο «πελάτης» παίρνει τα χρήματά του πίσω.
Άρθρα (RSS)