Ηταν να το ακούσουμε κι αυτό. Είμαστε προνομιούχο επάγγελμα και με υψηλές αμοιβές σύμφωνα με το δημοσιογράφο “μεγάλου” καναλιού. Και να χτυπήματα με τη γροθιά πάνω στο γραφείο και να θεατρινισμοί κι “αφήστε τα αυτά, έχουμε παιδιά στα σχολεία και ξέρουμε”.
Αλλά και ο συνδικαλιστικός μας εκπρόσωπος πολλά ανέχτηκε.
Οι δημοσιογράφοι επιχαίρουν, γιατί η υπουργός υποσχέθηκε να εφαρμόσει το νόμο και να μας υποχρεώσει στο ωράριο 8-2 μετά από κάποια μεταβατική περίοδο βεβαίως-βεβαίως.
Αυτά συμβαίνουν, όταν συζητούν άσχετοι με την εκπαίδευση άνθρωποι. Γιατί αλλιώς θα ήξεραν, ότι το σχολείο δεν θα μεταμορφωθεί, επειδή θα κάτσουμε στο ωράριο των δημοσίων υπαλλήλων. Γιατί απλά δεν έχουμε γραφεία να κάτσουμε όλοι. Στο σχολείο μου -και είμαι σίγουρη και στο δικό σας- μοιραζόμαστε δύο και τρεις το ίδιο γραφείο. Οι περισσότεροι περιμένουμε χρόνια να συνταξιοδοτηθούν συνάδελφοι για να κληρονομήσουμε ένα συρτάρι. Το αδιαχώρητο δημιουργείται όταν κάνουμε σύλλογο.
Μήπως το σχολείο μου παρέχει υπηρεσίες βιβλιοθήκης, όπως σε κάθε σχολείο του εξωτερικού που σέβεται τον εαυτό του, για να ανανεώσω τις γνώσεις μου; Γέλαγα τις προάλλες με το δημοσίευμα του Σωτήρη για το σχολείο που δεν μπορεί να λειτουργήσει χωρίς βιβλιοθήκη. Ποιος να τους πει το ανέκδοτο ότι η συντριπτική πλειοψηφία των σχολείων μας λειτουργεί έτσι;
Ουτε καν ασύρματη πρόσβαση στο διαδίκτυο δεν προσφέρουν τα σχολεία μας. Να μιλήσω για τις ευκαιρίες επιμόρφωσης και ανανέωσης των παιδαγωγικών μεθόδων;
Μήπως άραγε λειτούργησε το υποχρεωτικό ωράριο στις άλλες δημόσιες υπηρεσίες; μήπως ανέβηκε κάθετα η παραγωγικότητα και δεν το πήραμε είδηση; μήπως δεν υπάρχει η ειδικότητα του χτυπητή καρτών σε κάθε υπουργείο; κι ας πληρώσαμε και κάμερες και σεκιούριτι και της Παναγιάς τα μάτια.
Χαίρονται οι δημοσιογράφοι γιατί θα υποχρεωθούμε σε 40 και 50 χρόνια υπηρεσίας. Και τι θα γίνει με το μαθηματικό που διορίστηκε στα 45 του; Ας πρόσεχε…
Χαίρονται γιατί θα γίνει αξιολόγηση των καθηγητών. Μα τα στελέχη της εκπαίδευσης είναι αποτέλεσμα μίας αξιολόγησης. Περάσαν και συνέντευξη και κατέθεσαν τα βιογραφικά τους. Είμαστε ευχαριστημένοι με αυτήν την αξιολόγηση;
Να σας πω το απλό παράδειγμα; πριν μερικά χρόνια οι τότε επιμορφωτές κληθήκαμε να περάσουμε γραπτές εξετάσεις και συνέντευξη. Οι αξιολογητές μας δεν είχαν ασχοληθεί ποτέ με σενάρια με ΤΠΕ. Αποτέλεσμα μείναν απέξω μερικοί επιμορφωτές που ακόμη και σήμερα τα μαθήματα γίνονται με δικά τους σενάρια.
Οικτίρω τους εφήβους που θα βλέπουν τους παππούδες και τις γιαγιάδες να μπαίνουν στην τάξη τρεμάμενοι, γιατί μάθημα δεν θα κάνουν, όσους διαδραστικούς κι αν κρεμάσουμε στους τοίχους της τάξης μας.
Άρθρα (RSS)
Παρακολουθώντας τα βιντεάκια επιβεβαίωσα τη γνώμη που είχα σχηματίσει για όλους αυτούς τους γελοίους δημοσιογράφους που νομίζουν ότι με τις άναρθρες κραυγές που βγάζουν επιπλέουν . Τους ενημερώνω ότι και άλλα πράγματα επιπλέουν και δεν το κάνουν θέμα .