Πριν από περίπου τρεις μήνες, η WikiLeaks, η ιστοσελίδα που φιλοδοξεί να γίνει «η υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών», δημοσίευσε ένα κατεπείγον μήνυμα στο Τwitter: «Εχουμε κρυπτογραφημένα βίντεο αμερικανικών αεροπορικών επιθέσεων σε αμάχους. Χρειαζόμαστε βοήθεια!».
Το αποτέλεσμα το είδε ολόκληρος ο κόσμος στις αρχές της εβδομάδας: ένα συγκλονιστικό βίντεο που τραβήχτηκε τον Ιούλιο του 2007 από αμερικανικό ελικόπτερο τύπου Απάτσι και δείχνει τους αμερικανούς στρατιώτες που επέβαιναν σε αυτό να σκοτώνουν συνολικά 12 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δύο εργαζομένων στο πρακτορείο Reuters. Δυόμισι χρόνια προσπαθούσε το Reuters να το πάρει στα χέρια του διά της παραδοσιακής οδού, επικαλούμενο τον νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης: η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν. Μέχρι που από μια «θαρραλέα πηγή», την οποία μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, διέρρευσε το βίντεο στη WikiLeaks. Ηταν κρυπτογραφημένο, κάποια «ερευνητικά ινστιτούτα» όμως, τα οποία επίσης δεν θα μάθουμε ποτέ, προσφέρθηκαν να το αποκρυπτογραφήσουν. Το βίντεο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα και αμέσως έκανε τον γύρο του κόσμου.
Πόσο αξιόπιστη είναι όμως η WikiLeaks; Θεωρητικά, υπάρχει πίσω της μια ομάδα ανθρώπων που ελέγχει τη γνησιότητα κάθε ντοκουμέντου προτού το δημοσιεύσει- αν και όπως επεσήμανε πρόσφατα το περιοδικό «Wired», με τη δημοσιοποίηση περίπου 1.000 ντοκουμέντων καθημερινά, η εξακρίβωση και η διασταύρωση στοιχείων δυσκολεύουν. Οπως και να έχει, λίγοι αμφιβάλλουν πως η WikiLeaks βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή μιας νέας εποχής στην ενημέρωση. «Υπάρχει πάντως και ένα προσωπικό κίνητρο», ομολόγησε ο Ασέιντζ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ηλεκτρονικό περιοδικό salon. com: «τρελαίνομαι να κατατροπώνω καθάρματα».
Άρθρα (RSS)
Αφήστε μια απάντηση
Για να σχολιάσετε πρέπει να συνδεθείτε.