Terra Computerata

Αυτή τη διαδραστικότητα ποιος θα τη φανταζόταν;

Μια ματιά στο μέλλον, μας φέρνει το Minority report λίγο πιο κοντά…

Κάθονται και οι δύο μπροστά από ένα λάπτοπ που είναι συνδεδεμένο στο Ίντερνετ. Ο ένας είναι 81 ετών, ο άλλος 13. Αυτός που έχει το ποντίκι στα χέρια του και σερφάρει είναι ο 81χρονος κ. Νίκος Νικολαράς. Ο 13χρονος μαθητής της Α΄ Γυμνασίου τον καθοδηγεί. Ο παππούς ακολουθεί πιστά τις οδηγίες και απολαμβάνει τη διαδικτυακή περιήγηση.

Αυτή η πλήρης αντιστροφή των ρόλων, δηλαδή το παιδί να διδάσκει τον μεγάλο, έγινε πριν από λίγες ημέρες στην ημερίδα που διοργάνωσε το Εργαστήριο Νέων Τεχνολογιών στην Επικοινωνία, την Εκπαίδευση και τα ΜΜΕ του Πανεπιστημίου Αθηνών (Τμήμα Επικοινωνίας και ΜΜΕ) με τίτλο «Η τρίτη ηλικία on-line», στον πολυχώρο «Απόλλων» της Νομαρχίας Πειραιά. Θα μπορούσε όμως να έχει τίτλο «Μάθε παππού μου Ίντερνετ», διότι ουσιαστικά αυτό έγινε: οι υπεύθυνοι του Πανεπιστημίου έβαλαν δέκα μαθητές της Α΄ Γυμνασίου από το ιδιωτικό «Πρότυπο Αθηνών» πλάι σε δέκα ηλικιωμένους από το ΚΑΠΗ Ελληνικού. Και οι μικροί ατσίδες του Ίντερνετ με όρεξη και διάθεση μετέφεραν τις τεχνολογικές τους γνώσεις στους παππούδες και τις γιαγιάδες του ΚΑΠΗ.

Αναφερόμενος στην τεχνολογική «συνύπαρξη» μαθητών και ηλικιωμένων, ο διευθυντής του Ινστιτούτου Εφηρμοσμένης Επικοινωνίας και του Εργαστηρίου Νέων Τεχνολογιών του Πανεπιστημίου, καθηγητής κ. Μιχάλης Μεϊμάρης, είπε στα «ΝΕΑ» ότι τα παιδιά μπορούν να αποτελέσουν τις γέφυρες έτσι ώστε οι μεγάλοι να κατανοήσουν και να χρησιμοποιήσουν τους υπολογιστές και το Διαδίκτυο. Αυτός άλλωστε ήταν και στόχος της ημερίδας. Πρόσθεσε δε πως αρκετοί από τους ανθρώπους της τρίτης ηλικίας επιθυμούν να επικοινωνούν όπως οι μικροί, μέσω Facebook.

Τα Νέα

Ένα άγγιγμα στον ώμο, ένα χτύπημα στην πλάτη, ένα σφίξιμο ή μια στιγμιαία αγκαλιά. Πρόκειται για καθημερινές χειρονομίες που μεταδίδουν πολύ περισσότερα μηνύματα από όσα νομίζει κανείς και προδίδουν συναισθήματα, υποστηρίζουν επιστήμονες.

Τα τελευταία χρόνια ολοένα και περισσότεροι ερευνητές εστιάζουν την προσοχή τους σε μια μορφή της λεγόμενης γλώσσας του σώματος που αγνοούσαν μέχρι προσφάτως, τη φυσική επαφή. Σύμφωνα με σειρά μελετών, τα αγγίγματα μπορούν να οδηγήσουν σε εμφανείς και αρκετές φορές ταχύτατες αλλαγές στον τρόπο που σκέφτονται και συμπεριφέρονται οι άνθρωποι.

Η ψυχολόγος κ. Αλεξάνδρα Καππάτου σημειώνει ότι «η αφή είναι μια από τις σημαντικότερες αισθήσεις μας, αρκεί κανείς να σκεφτεί ότι το άγγιγμα είναι το πρώτο μέσο επικοινωνίας με τη μητέρα μας». Προσθέτει βέβαια ότι «δεν πρέπει να καταλήγουμε σε συμπεράσματα για το τι νιώθει ή σκέπτεται ο άλλος μόνο με βάση τα αγγίγματα. Καλό είναι τα δίνουμε έμφαση και στο βλέμμα προκειμένου να καταλάβουμε».

Τα Νέα

Ο Πολυδεύκης Παπαδόπουλος από τις σελίδες της AV αναλαμβάνει να μας διαφωτίσει για τα e-books και τις e-libraries:

Δεν αναπτύσσονται, όμως, μόνο οι συσκευές ανάγνωσης e-βιβλίων και τα ηλεκτρονικά βιβλιοπωλεία, αλλά και οι «ψηφιακές βιβλιοθήκες», στις οποίες οι χρήστες έχουν πρόσβαση όχι μόνο σε τίτλους έργων αλλά και σε σελίδες βιβλίων, εικόνες, φωτογραφίες κ.λπ. Μία από τις σημαντικότερες είναι η Ευρωπαϊκή Ψηφιακή Βιβλιοθήκη “Εuropeana”, που λειτουργεί με πρωτοβουλία κυρίως της Γαλλίας, έχοντας στόχο τη συλλογή της ευρωπαϊκής πολιτιστικής κληρονομιάς από τα μεγαλύτερα μουσεία, εθνικές βιβλιοθήκες και αρχειακούς φορείς της Ευρώπης και την πρόσβαση μέσω διαδικτύου. Υπάρχει ακόμη η «Παγκόσμια Ψηφιακή Βιβλιοθήκη – BNM» που δημιούργησε η UNESCO από κοινού με την περίφημη Βιβλιοθήκη του Αμερικανικού Κογκρέσου και στην οποία μετέχουν θεσμοί όπως το Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon των ΗΠΑ, το Πανεπιστήμιο Zhejiang της Κίνας, το Ινστιτούτο Επιστήμης της Ινδίας και η Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας της Αιγύπτου. Η BNM θεωρείται η μεγαλύτερη ψηφιακή βιβλιοθήκη του κόσμου, με δωρεάν πρόσβαση σε έργα που αντιστοιχούν στο 1% όλων των βιβλίων του κόσμου.

Από τα εγχειρήματα δεν θα μπορούσε να λείπει η Google, η οποία προχωρά σε συμφωνίες με εθνικές και ιδιωτικές βιβλιοθήκες για ψηφιακή σάρωση και εν συνεχεία διαδικτυακή παροχή πολλών έργων. Πρόκειται για τις υπηρεσίες Google Βοοks, oι οποίες, όμως, ξεσήκωσαν αντιδράσεις από εκδότες και συγγραφείς και στις δύο όχθες του Ατλαντικού για θέματα πνευματικών δικαιωμάτων. Τώρα η εταιρεία αναζητεί συμβιβασμούς για να προχωρήσει. Λίγοι, όμως, αμφισβητούν ότι η Google, η Amazon, αλλά και οι κατασκευαστές ηλεκτρονικών συσκευών, οι παροχείς δικτυακών υπηρεσιών κ.λπ. δεν θα χτυπήσουν τα «κοιτάσματα» κερδοφορίας που προσφέρουν το διάβασμα, οι βιβλιοθήκες και οι ηλεκτρονικές εκδόσεις. Έτσι το βιβλίο, περικυκλωμένο από παντού, είναι υποχρεωμένο να περάσει στην ψηφιακή εποχή. 

Διαβάζουμε ή «κατεβάζουμε»;

Λοιπόν, ζήτω (!) η άφιξη των ηλεκτρονικών βιβλίων και τελευταία και των vooks   (συνδυασμός video και books/βιβλίων;).  Αρκετοί ειδικοί σε θέματα βιβλίου είναι πιο σκεπτικοί από ενθουσιώδεις. «Αναμφίβολα τα νέα μέσα τραβούν την προσοχή των αναγνωστών. Όμως, σε λίγα χρόνια οι νεότεροι θα έχουν διάθεση και υπομονή να διαβάζουν σ’ αυτά κλασικούς;» σχολιάζουν. Κάποιοι άλλοι διερωτώνται ποιες θα είναι οι επιπτώσεις στο γράψιμο και την ανάγνωση όταν τα κείμενα διακόπτονται από «υπερ -συνδέσμους» με το διαδίκτυο ή από βίντεο που παρεμβάλλονται για να κάνουν την αφήγηση πιο ζωντανή… Είναι αυτοί που τονίζουν ότι το διάβασμα παραμένει μία από τις ελάχιστες εμπειρίες –πλην των ανθρωπίνων σχέσεων– που βοηθούν στην ανάπτυξη των νοητικών μας ικανοτήτων. Κι αυτές οι ικανότητες υποχωρούν όταν βρισκόμαστε και πάλι μπρος σε οθόνες υπολογιστών –με όλη την αποσπασματικότητα και τη βιασύνη μιας τέτοιας ανάγνωσης– αντί των σελίδων βιβλίων.

Τελικά η τεχνολογία δεν είναι ουδέτερη και κάθε φορά μας εισάγει σ’ ένα νέο κόσμο με πλεονεκτήματα αλλά και μειονεκτήματα. Π.χ. η σταδιακή επικράτηση των ηλεκτρονικών/ψηφιακών βιβλίων θα συρρικνώσει αναγκαστικά τη δουλειά εκδοτών και βιβλιοπωλών. Ο ρόλος και η τεχνογνωσία τους θα αχρηστευτεί σταδιακά, αφού τα βιβλία δεν θα έχουν πια υλική υπόσταση και κάθε τι θα μπορεί να εκδοθεί online με ελάχιστο κόστος. Θα πει κανείς «αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό» και φαινομενικά θα έχει δίκιο. Όμως, παραδοσιακοί εκδότες και βιβλιοπώλες λειτουργούν μέχρι τώρα και ως «φίλτρα», με την καλή έννοια, προκειμένου τα έργα που εκδίδονται να διαθέτουν ένα επίπεδο, να περνούν από μια επιμέλεια γλώσσας και εμφάνισης και γενικά να υπάρχει μια τάξη στο «χάος» όσων γράφονται και δημοσιεύονται. Το ερώτημα είναι ποιος θα παίζει αυτούς τους ρόλους στο πλήρες χάος του κυβερνοχώρου…

Ένα άλλο θέμα είναι η υποκατάσταση των φυσικών βιβλιοθηκών (δημόσιων και ιδιωτικών) από τις ηλεκτρονικές/ψηφιακές. Και πάλι, κάποιοι θα πουν ότι μέσω διαδικτύου έχουμε πρόσβαση σε άπειρο αριθμό έργων και πως ο απλός χρήστης κατακτά μια νέα ισότητα στον πνευματικό πλούτο της ανθρωπότητας. Ως ένα σημείο αυτό γίνεται όντως εφικτό με την τεχνολογία.  Από κει και πέρα, όμως, η ιδέα αποτελεί και φενάκη. Η πνευματική και πολιτιστική ισότητα έρχεται μέσα από την ανάπτυξη παιδείας και κατάλληλων κοινωνικών δομών και όχι απλώς από «μια βιβλιοθήκη στην τσέπη μας». Τέλος, τίθεται ένα θέμα για τον ίδιο τον τρόπο ανάγνωσης, ο οποίος επηρεάζεται από το μέσο που χρησιμοποιούμε και το περιβάλλον που βρισκόμαστε. Π.χ. το διαδίκτυο προάγει την αποτελεσματικότητα, την αμεσότητα και τον όγκο των πληροφοριών. Κάνει, όμως, το διάβασμα κατακερματισμένο, αποσπασματικό και χωρίς τη «βαθιά προσοχή» που απαιτεί η γραμμική ανάγνωση στο χαρτί. Όμως αυτή η ανάγνωση, χωρίς βιασύνες και περισπάσεις, είναι που δημιουργεί το κριτικό πνεύμα, όπως εξηγούν οι ψυχολόγοι…  A

Πριν από μία οκταετία με τη Σοφία Νικολαΐδου είχαμε κάνει μία έρευνα για την αναγνωσιμότητα λογοτεχνικού έργου σε οθόνη… Η λογοτεχνία μπροστά στην πρόκληση του διαδικτύου -Μία μελέτη της αναγνωστικής συμπεριφοράς του κοινού απέναντι σε ένα λογοτεχνικό υπερκείμενο.