Terra Computerata

Αν η πραγματικότητα σας σφίγγει, κλείστε την τηλεόραση, ξεχάστε τα spreads, το ΔΝΤ και τις εξαγγελίες των υπουργών και χαλαρώστε…

http://moodturn.com/beach/

Σιγά σιγά φαίνεται ότι και στην Ελλάδα τα κανάλια, τα οποία μέχρι πρότινος διατηρούσαν απλές ιστοσελίδες, προσανατολίζονται στη δημιουργία web ΤV όπου παρέχουν το σύνολο ή μέρος του προγράμματός τους. Μερικά μεταδίδουν ζωντανά τις εκπομπές τους στο Ιντερνετ, ενώ τα περισσότερα διαθέτουν και υπηρεσία video on demand, με τη βοήθεια της οποίας ο καθένας μπορεί μέσα από τον υπολογιστή του να παρακολουθήσει μια εκπομπή που μεταδόθηκε πριν από ημέρες.

Τα Νέα

Της Nancy Gibbs

Aκολουθήστε με στην πυρετώδη άνοιξη του 1970. Ο πρόεδρος Νίξον ανακοίνωσε την εισβολή στην Καμπότζη και τα πανεπιστημιακά κάμπους εξερράγησαν. Παιδιά που ποτέ πριν δεν είχαν σηκώσει πέτρα από τον δρόμο είχαν κάνει κατάληψη στις αίθουσες διδασκαλίας. Οταν η πολιτοφυλακή πυροβόλησε τέσσερις άοπλους φοιτητές στο Πανεπιστήμιο Kent State του Οχάιο, ολόκληρο το σύστημα της ανώτατης εκπαίδευσης κλονίστηκε στην κυριολεξία και ακινητοποιήθηκε. Η ίδια η υπόσταση των ΗΠΑ έμοιαζε να διαλύεται. Ο, τι είχε να κάνει με την προηγούμενη γενιά ήταν «μιασμένο», διεφθαρμένο. Σε γκάλοπ με την ερώτηση αν υπάρχει χάσμα γενεών, το 74% των νεαρών Αμερικανών εκείνης της εποχής είχε απαντήσει καταφατικά.

Και τώρα; Τα σημερινά παιδιά δεν ξεσηκώνονται εναντίον των γονιών τους. Είναι απασχολημένα στέλνοντάς τους γραπτά μηνύματα στο κινητό. Τα μέλη της γενιάς του «Μιλένιουμ», ανάμεσα στα 18 και τα 29, είναι τόσο κοντά στους γονείς τους, ώστε όσοι είναι φοιτητές τους επισκέπτονται κατά μέσον όρο 10 φορές την εβδομάδα και είναι όλοι μεταξύ τους φίλοι στο Facebook. Tα παιδιά και οι γονείς φορούν τα ίδια ρούχα, ακούν την ίδια μουσική και τσακώνονται λιγότερο σε σχέση με την προηγούμενη γενιά. Τα περισσότερα παιδιά της γενιάς του  «Μιλένιουμ» ισχυρίζονται ότι οι ηθικές αξίες της παλαιότερης γενιάς είναι ανώτερες από τις δικές τους.

Διαφορά απόψεων

Παρ’ όλα αυτά, όλο και περισσότεροι είναι οι νέοι που αναγνωρίζουν ένα χάσμα. Σύμφωνα με μία πρόσφατη έρευνα (Pew Research Center), το 79% της γενιάς του «Μιλένιουμ» λέει πως υπάρχει μια σημαντική διαφορά ανάμεσα στις απόψεις των νέων και των μεγαλύτερων. Οι νέοι Αμερικανοί είναι σήμερα περισσότερο μορφωμένοι, περισσότερο διαφοροποιημένοι, περισσότερο αισιόδοξοι, αλλά με μικρότερες πιθανότητες να βρουν εργασία απ’ ό, τι οι προηγούμενες γενιές. Είναι όμως στον τρόπο με τον οποίο χειρίζονται την τεχνολογία που τα μέλη της γενιάς του «Μιλένιουμ» βλέπουν τις μεγαλύτερες διαφορές, αρχίζοντας πιθανόν από το γεγονός ότι το 83% των νέων κοιμάται με το κινητό.

Mήπως, όμως, χάνουμε την ουσία, αναρωτιέται ο ιστορικός Neil Howe, όταν δίνουμε υπερβολικό βάρος στον τρόπο με τον οποίο η τεχνολογία διαμορφώνει μία γενιά και όχι ακριβώς στην αντίθετη διαδικασία; Τα παιδιά της γενιάς του «Μιλένιουμ» μεγάλωσαν σε ένα προστατευτικό κουκούλι, οι γεμάτοι αγωνία γονείς τους δεν τους άφηναν ούτε στο πάρκο να παίξουν μόνοι τους. Οπότε μήπως δεν θα έπρεπε να μας εντυπωσιάζει το γεγονός ότι τα παιδιά έμαθαν να στηρίζονται στην τεχνολογία για να χτίσουν κοινότητες, να ανταλλάσσουν μηνύματα και να διαμορφώνουν φιλίες την ίδια ώρα που οι μεγαλύτεροί τους έκαναν υπεραστικά τηλεφωνήματα; Είναι η πρώτη γενιά που σκέφτεται ότι η τεχνολογία ενώνει τους ανθρώπους και όχι ότι τους απομονώνει. Οτι, δηλαδή, είναι ένας τρόπος προσέγγισης και όχι ανταγωνισμού.

Αυτή η δίψα για δημιουργία κοινοτήτων τα διαφοροποιεί ακόμη περισσότερο από τους ριζοσπάστες ατομιστές της εποχής του baby-boom. Οι νέοι αναδύονται σήμερα ως ριζοσπάστες συντηρητικοί. Οταν ρωτήθηκαν για τους στόχους που έχουν θέσει στη ζωή τους, το 52% είπε ότι το να είσαι καλός γονέας είναι το πιο σημαντικό, αξία που ακολουθεί αμέσως μετά ένας επιτυχημένος γάμος. Το 59% βλέπει αρνητικά την τάση ανύπαντρων γυναικών να τεκνοποιούν. Αν και πιο ανεκτικοί από προηγούμενες γενιές, είναι πιο έτοιμοι να καταδικάσουν τη συγκατοίκηση ανύπαντρων ζευγαριών. Αν και οι πολιτικές τους πεποιθήσεις είναι πιο προοδευτικές σε σχέση με τις προηγούμενες γενιές, θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι η πολύ θετική τους γνώμη για τους γάμους των ομοφυλοφίλων και των διαφυλετικών ζευγαριών αντικατοπτρίζει την επιθυμία τους να επεκτείνουν όσο το δυνατόν περισσότερο την επιρροή των παραδοσιακών θεσμών.

Ετοιμοι να πιστέψουν

Ταυτόχρονα, όμως, οι νέοι σήμερα είναι αντισυμβατικά συμβατικοί. Είναι, π. χ., οι λιγότερο θρησκευόμενοι, τουλάχιστον επισήμως, από οποιαδήποτε άλλη γενιά των νεότερων χρόνων. Ο ένας στους τέσσερις δεν έχει καμία απολύτως σχέση με οποιαδήποτε θρησκεία. Από την άλλη, όμως, με την ίδια ένταση διακατέχονται από μεταφυσικές ανησυχίες. Είναι έτοιμοι να πιστέψουν στα θαύματα, στην Κόλαση και στους αγγέλους όσο και οι προηγούμενες γενιές. Προσεύχονται με την ίδια συχνότητα όσο και οι μεγαλύτεροί τους όταν ήταν κι εκείνοι νέοι – όλα συνηγορούν στο ότι οι νέοι δεν έχασαν την πίστη τους στον Θεό, αλλά μόνο στους θεσμούς.

Σε κάθε εποχή, η νεολαία είχε την τάση να είναι πιο χαρούμενη από τους μεγαλύτερους σε ηλικία, αλλά το «χάσμα ελπίδας» ποτέ δεν ήταν τόσο μεγάλο όσο τώρα. Η έρευνα του Pew Research Center αποκάλυψε ότι το 41% της γενιάς του «Μιλένιουμ» στις ΗΠΑ είναι ικανοποιημένο με την εξέλιξη των πραγμάτων, ποσοστό που πέφτει στο 26% ανάμεσα στις μεγαλύτερες ηλικίες. Λιγότερο από το 1/3 όσων έχουν εργασία κερδίζει αρκετά ώστε να έχει το επίπεδο ζωής που επιθυμεί – αλλά το 88% πιστεύει ότι θα το προσεγγίσει μελλοντικά.

Τα παιδιά του «Μιλένιουμ» γνωρίζουν κάτι που εμείς δεν γνωρίζουμε για τις εφευρέσεις που θα ξεπηδήσουν από τα δικτυωμένα μυαλά τους, για τις λύσεις που θα προκύψουν από μία γενιά αποφασισμένη να γεφυρώσει χάσματα και να δουλέψει σαν ομάδα. Το δικό τους όραμα θα πάρει άφεση αμαρτιών, όχι μόνο για το δικό τους καλό, αλλά και για όσους από εμάς που μια μέρα θα ακολουθήσουμε την ηγεσία τους.

Καθημερινή

Σήμερα και ύστερα από περίπου δύο χρόνια από την αποφοίτησή μου από την Ιατρική Αθηνών νιώθω διαρκώς αυξανόμενη την ανάγκη να γράψω, να διαμαρτυρηθώ και να φωνάξω για όλα εκείνα που ακόμα νιώθω να με πνίγουν βλέποντας και νιώθοντας τη συνεχή παρακμή του πανεπιστημίου. Βλέποντας ότι τα πράγματα ήταν άσχημα από την πρώτη μέρα που γράφτηκα στη σχολή μέχρι και την τελευταία αλλά και δύο χρόνια μετά, όταν βλέπεις ότι τα πράγματα δεν βελτιώνονται αλλά διαιωνίζονται για να εξυπηρετούν κάποιους… Κάποιες φορές ως φοιτητής νιώθεις την αδικία να σε πνίγει, τη βλακεία να σε περιτριγυρίζει και ταυτόχρονα την αναξιοκρατία να βασιλεύει παντού…

Ο Γρηγόρης Μακρής είναι ΜD υποψήφιος διδάκτωρ στο Ιmperial College του Λονδίνου

Τα Νέα

Στις 16 Απριλίου γιορτάζεται η Παγκόσμια Ημέρα Φωνής, όπως γίνεται εδώ και μερικά χρόνια. Σκοπός της είναι η εξάπλωση της ενημέρωσης για τη φωνή, τα προβλήματά της και η ορθή αντιμετώπισή τους καθώς και η αναγνώριση της αξίας της φωνής, διότι παρά την καθημερινή χρήση της στην προφορική μας ομιλία, την αξία της την εκτιμούμε συνήθως όταν αυτή έχει πρόβλημα.

Η φωνή είναι ή γίνεται προβληματική όταν ο τόνος, η ένταση ή η ποιότητά της βρίσκονται εκτός των φυσιολογικών ορίων ή εμφανίζονται αλλοιώσεις των μόνιμων και σταθερών χαρακτηριστικών της. Τότε, δηλαδή, που η φωνή έλκει περισσότερο την προσοχή του ακροατή παρά τα λεγόμενα, ή ο ομιλητής αισθάνεται ότι η φωνή του επηρεάζει κατά συγκεκριμένο τρόπο αρνητικά τη ζωή του.

Ενας από τους στόχους της Παγκόσμιας Ημέρας Φωνής είναι να ενημερώσει για τα πρώιμα σημάδια του φωνητικού προβλήματος που απαιτούν τη βοήθεια του ειδικού, όπως π.χ. εάν η βραχνάδα ή η αλλαγή φωνής ή η δυσφορία που νιώθει κανείς διαρκεί περισσότερο από δύο εβδομάδες, τότε θα πρέπει να εξεταστεί από ωτορινολαρυγγολόγο, που θα κρίνει εάν το πρόβλημα απαιτεί φαρμακευτική ή χειρουργική αποκατάσταση, ή τη βοήθεια ειδικών της παθολογίας λόγου φωνής και ομιλίας.

 ΕΝΕΤ

Μια μικρή ταινία της Λουκίας Ρικάκη πάνω στο ομώνυμο ποίημα του Γιάννη Ρίτσου

Ασκείστε το παιδί σας στην αυτοσυγκράτηση αν θέλετε να γίνει μεγαλοφυΐα, συμβουλεύει ο καθηγητής Μάλκολμ Γκλάντγουελ από τον Καναδά, ο οποίος υποστηρίζει ότι έξυπνος δεν γεννιέσαι, γίνεσαι! Μόνο που πρέπει να σε βοηθήσουν οι γονείς με διάφορους κουραστικούς τρόπους, όπως: να σε τρέφουν με υγιεινές τροφές από μωρό, δηλαδή να μάθουν να αντιστέκονται σε διάφορες εύκολες και ευχάριστες λύσεις όπως γαριδάκια, ψευδοκρουασάν με ψευδογέμιση σε πλαστικές σακουλίτσες με φωτογραφίες απέξω, να σε μαθαίνουν μουσική, την οποία να σε βάζουν και να ακούς και να παίζεις, να σε γυμνάζουν συστηματικά και να σε στέλνουν να συμμετέχεις σε ομαδικά παιχνίδια, να ενθαρρύνουν την περιέργειά σου, να σε βάζουν να διαβάζεις, να μην ικανοποιούν αμέσως τις επιθυμίες σου. Πράγματα γνωστά και κοινώς αποδεκτά δηλαδή, αλλά πώς τα κάνεις πράξη;

Για να γίνει ένα παιδί έξυπνο πρέπει, εν ολίγοις, ο γονιός του να το τρέχει όλη μέρα σε ωδεία και γήπεδα και γυμναστήρια και να έχει ύστερα το κουράγιο να του μαγειρεύει μπρόκολα από τον μανάβη και να το πείσει να τα φάει. Ευχαριστούμε για τις πληροφορίες, αγαπητέ κύριε Μάλκολμ, αλλά αυτά μας τα είπαν κι άλλοι. Βρείτε έναν τρόπο να γίνονται έξυπνα τα παιδιά που τρώνε αυτά που τους αρέσουν και δεν βάζουν σε κόπο και τους γονείς τους, που περνάνε τη μέρα τους μπροστά στην τηλεόραση, που βλέπουν βιβλίο και βγάζουν σπυριά, που γενικώς βαριούνται που ζουν, να σας παραδεχτούμε. Κάτι να ρίχνεις στη μερέντα και να το απλώνεις στο ψωμί ή να το χρησιμοποιείς στο τηγάνισμα. Γιατί αυτό που μας προτείνετε είναι κάτεργο, μια καθημερινή επαγρύπνηση που κατακουράζει μόνο να την ακούς. Λες και θα κερδίσουμε τη βασιλεία των ουρανών. Ασε, μακάριοι οι πτωχοί τω πνεύματι.

Τα Νέα

Η Λώρη Κέζα σχολιάζει στο Βήμα:

Καταργίτε η βάση του δαίκα για την ησαγογή στα παναιπιστιμία

Η υπουργός Παιδείας είπε ότι η βάση του δέκα δεν έκανε καλύτερους τους μαθητές. Επιπλέον, στα μικρά ΤΕΙ βαράνε μύγες. Δεν επαρκούν οι γραμματιζούμενοι νέοι για να γεμίσουν τα αμφιθέατρα της περιφέρειας. Τζάμπα οι εγκαταστάσεις, τζάμπα το προσωπικό, τζάμπα όλη η φασαρία για τις εισαγωγικές.

Η Τριτοβάθμια Εκπαίδευση μπορεί να τονώσει την ελληνική οικονομία περισσότερο από το ΕΣΠΑ, για το οποίο πρέπει να γίνουν αιτήσεις και να στύψει ο επωφελούμενος το μυαλό του. Οι φοιτητές διακινούν ζεστό χρήμα.

Νοικιάζουν σπίτια, πάνε στον φούρναρη, πίνουν έξω τον καφέ τους, αγοράζουν εισιτήρια. Αντί λοιπόν να τονώνουν την ελληνική οικονομία, λόγω της αυστηρότητας του «10», φτιάχνουν τη βαλίτσα τους και μεταναστεύουν. Πόσοι είναι αυτοί και πόσα ξοδεύουν εκεί έξω;

Υπολογίζεται ότι σπουδάζουν στην αλλοδαπή περί τα 65.000 άτομα και ξοδεύουν πάνω από 1 δισ. ευρώ τον χρόνο. Πόσα από αυτά τα χρήματα στερήθηκαν οι κατά τόπους πιτσαδόροι; Υπάρχουν στοιχεία από το 2005, την τελευταία χρονιά κατά την οποία όποιος είχε βαθμό 3 διάβαινε υπερήφανα την πύλη ανώτατου ιδρύματος.

Εισήχθησαν 81.000 άτομα, εκ των οποίων οι 18.000 είχαν βαθμολογηθεί κάτω από τη βάση. Αυτό το πλήθος λοιπόν καλείται να συμβάλει στη διάσωση της ελληνικής οικονομίας. Ας πάνε στην επαρχία κι ας μην ξέρουν πού πάνε τα τέσσερα.

Αυτή τη φορά οι οικονομικές συγκυρίες πίεσαν σε μια κατεύθυνση τις πολιτικές αποφάσεις για την Παιδεία. Προ πενταετίας υπήρχε άλλο όραμα, άλλη οπτική. Προ δεκαετίας προβαλλόταν ένα άλλο μοντέλο, προ εικοσαετίας οι Πανελλαδικές ονομάζονταν Πανελλήνιες. Κάθε κυβέρνηση και κάθε υπουργός Παιδείας θεωρεί ότι θα δικαιωθεί μέσα από εντυπωσιακές αποφάσεις. Αυτή τη φορά γίνεται αναφορά σε Νέο Σχολείο. Βερμπαλισμός; Ερανιστικά: καθιερώνεται Πιστοποιητικό Παιδαγωγικής Κατάρτισης ως αναγκαία προϋπόθεση για την είσοδο στην εκπαίδευση. Ετσι θα υπάρχει εναρμόνιση με τις ευρωπαϊκές προδιαγραφές και ταυτόχρονα οι πτυχιούχοι θα μπαίνουν στο ψυγείο: η κατάρτιση συνεπάγεται παράταση του χρόνου σπουδών, άρα οι εκπαιδευτικοί αφαιρούνται από τον όγκο των ανέργων. Αλλο μέτρο: καθιερώνεται ο θεσμός του Μέντορα του νεοδιοριζόμενου εκπαιδευτικού. Αλλη ρηξικέλευθη απόφαση: τα συγγράμματα θα διανέμονται με ηλεκτρονικό σύστημα. Αξιοθαύμαστα επιχρίσματα.

Για να είμαστε δίκαιοι πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι στο νομοσχέδιο επιλύεται σειρά ζητημάτων που αφορά τις προσλήψεις, τις μεταθέσεις, τους ωρομίσθιους, την επιλογή διευθυντών.

Ζητήματα που χρόνιζαν επίτηδες, γιατί έτσι βόλευε. Ολα λειτουργούσαν ρουσφετολογικά στα σχολεία και στα πανεπιστήμια. Το νομοσχέδιο για το Νέο Σχολείο δεν αλλάζει το ουσιώδες πέρα από τα διοικητικά. Υπάρχει σαφώς μια πρόοδος σε σχέση με την προηγούμενη κυβέρνηση που νόμιζε ότι θα βελτιώσει το επίπεδο μοιράζοντας από ένα λάπτοπ σε κάθε μαθητή της Α΄ Γυμνασίου, όμως δεν έγιναν οι προτάσεις εκείνες που θα διασφάλιζαν την αναβάθμιση των παρεχόμενων υπηρεσιών. Εντάξει, θα διορίζονται οι δάσκαλοι στην ώρα τους, εντάξει θα έχουν πιστοποιητικό καταλληλότητας, όμως δεν διασφαλίζεται ότι τα παιδιά θα μορφώνονται πηγαίνοντας στο σχολείο. Δεν είναι απογοητευτικό ότι τα παιδιά παίρνουν στο Απολυτήριο Λυκείου χωρίς να μάθουν έστω μία ξένη γλώσσα στο σχολείο; Δεν είναι απογοητευτικό που του χρόνου δεν θα μειωθεί η παραπαιδεία ούτε κατά μία ώρα;

Πέρασε μάλλον ανεπιστρεπτί η εποχή που οι διαδικτυακές κοινότητες ήσαν ανδροκρατούμενες. Τα πράγματα έχουν πια αντιστραφεί, καθώς ολοένα περισσότερες νεαρές γυναίκες (αλλά και…λιγότερο νεαρές!) «κολλάνε» σε μια ή περισσότερες ηλεκτρονικές «παρέες», σύμφωνα με μια νέα αμερικανική έρευνα.

Αντίθετα, οι άνδρες δείχνουν σημάδια «κόπωσης δικτύωσης», καθώς όλο και λιγότεροι δηλώνουν ότι οι online κοινότητες, όπου συμμετέχουν, είναι εξίσου σημαντικές με τις offline παρέες τους.

Μπορεί οι άνδρες να είναι αυτοί που κυρίως έκαναν ουρές αυτές τις μέρες στα αμερικανικά καταστήματα για να αγοράσουν πρώτοι το νέο iPad της Apple, όμως, σύμφωνα με τον υπεύθυνο της έρευνας Μάικλ Γκίλμπερτ, οι γυναίκες είναι εκείνες που δημιουργούν βαθύτερες και μονιμότερες σχέσεις στο πλαίσιο των Web κοινοτήτων όπου συμμετέχουν. Ένας βασικός λόγος είναι ότι οι γυναίκες, αντίθετα με τους άνδρες, δεν αναζητούν κυρίως πληροφορίες για κάποιο τομέα ενδιαφέροντός τους, αλλά συμμετέχουν σε μια ηλεκτρονική παρέα για βαθύτερους συναισθηματικούς και κοινωνικούς λόγους.

Ελευθεροτυπία

Με τον φακό ανά χείρας υπομονετικά – κοντά τέσσερις δεκαετίες! – ο βραζιλιάνος φωτογράφος κατέγραφε εικόνες που έμελλε να αποτελέσουν την πιο παράξενη πινακοθήκη του γαλλικού μουσείου Σοκαρισμένες τρεις καλόγριες αναζητούν η μία το χέρι της άλλης για να πιαστούν. Η έκπληξη είναι μεγάλη μπροστά στις αφράτες και ολόγυμνες Τρεις Χάριτες που εμφανίζονται- σε πίνακα ζωγραφικής- μπροστά τους. Δύο πιτσιρίκες έχουν ξαπλώσει πάνω σε έναν πάγκο για να απολαύσουν ξεκούραστα το έργο τέχνης που τις ενδιαφέρει. Μόνο που δεν έχουν προσέξει πως έχουν μετατραπεί οι ίδιες σε έκθεμα, καθώς τα κοντά τους φουστανάκια έχουν σηκωθεί επικίνδυνα. Και μια ηλικιωμένη κυρία στέκει με δέος μπροστά σε μια αιγυπτιακή σαρκοφάγο. Με τη διαφορά πως η ζυγαριά του χρόνου δεν γέρνει υπέρ τής κατά πολύ νεώτερης ηλικιακά κυρίας, αλλά υπέρ της γοητευτικά ζωγραφισμένης σαρκοφάγου- μούμια όπως θα την αποκαλούσαν βιαστικά πολλοί- που έχει ηλικία χιλιάδων ετών. Τι συνδέει τις τρεις αυτές παράταιρες- με την πρώτη ματιά- σκηνές; Είναι και οι τρεις στιγμιότυπα από τις αίθουσες του «μεγαλύτερου μουσείου του κόσμου», του Μουσείου του Λούβρου. Σκηνές που με πολλή υπομονή επί 39 ολόκληρα χρόνια άδραξε με τον φωτογραφικό του φακό ο Βραζιλιάνος Αλέσιο ντε Ανδράδε. Το αποτέλεσμα ήταν 12.000 ασπρόμαυρα καρέ, εκ των οποίων 88 έρχονται στην Αθήνα στην έκθεση «Το Λούβρο και οι επισκέπτες του», που θα φιλοξενηθεί στο Μουσείο Φρυσίρα. «Για μένα η φωτογραφία πρέπει να έχει τις ρίζες της στο αυθόρμητο.

Μόνο έτσι μπορεί να αποκαλύψει μια όψη για τον κόσμο», έλεγε ο ποιητής και πολυβραβευμένος φωτογράφος (συνεργάτης του πρακτορείου Μagnum και πολλών περιοδικών ευρείας κυκλοφορίας, όπως «Μadame Figaro», «Εlle», «Geo», «Le Νouvel Οbservateur», «Μarie – Claire», «Fortune και «Νewsweek», ανάμεσα σε άλλα), που πέθανε σε ηλικία 65 ετών το 2003.

Αποκαμωμένα παιδάκια, νεαρά ζευγάρια, επίδοξοι καλλιτέχνες, περίεργοι φιλότεχνοι παρελαύνουν μπροστά από τον φακό του Αλέσιο ντε Ανδράδε. Το αποτέλεσμα είναι το κάθε κάδρο του να μοιάζει με σκηνή από θεατρικό έργο, όπου τον ρόλο του ηθοποιού έχουν επωμιστεί εν αγνοία τους οι επισκέπτες του μουσείου. Και τον ρόλο του κοινού όσοι επισκεφθούν σήμερα την έκθεση, καθώς το βλέμμα τους θα ταυτιστεί με εκείνο του φωτογράφου. Μια ματιά που θα μας επιτρέψει όχι απλώς να απολαύσουμε εικόνες γεμάτες χιούμορ, συγκίνηση, περιέργεια, τέχνη και αυθορμητισμό, αλλά και να κατανοήσουμε τις αντιδράσεις του κοινού που επισκέπτεται ένα μουσείο. Χωρίς να προσπεράσει όμως και τον άχαρο και συχνά δύσκολο ρόλο των φυλάκων, που στέκονται- αδιάφοροι πλέον- δίπλα στα αριστουργήματα που άλλοι διανύουν χιλιόμετρα για να δουν.

«Τo Λούβρο και οι επισκέπτες του», έκθεση φωτογραφιών του Αλέσιο ντε Ανδράδε από 14 Απριλίου έως 30 Μαΐου, στο Μουσείο Φρυσίρα, Μονής Αστερίου 7

Τα Νέα

Αν η εκπαίδευση αρνείται να προσαρμοστεί στην κοινωνία της γνώσης τότε θα πεθάνει και καλά να πάθει…

Διαβάζω τα σχόλια των δημοσιογράφων για το “πολυνομοσχέδιο” και αναρωτιέμαι πώς τους δώσαμε πτυχίο, αφού από κατανόηση κειμένου μάλλον δεν παίρνουν ούτε τη βάση…

Μιλούν για “Νέα σελίδα στην ελληνική εκπαίδευση”… ενώ οι περισσότερες “καινοτομίες” ισχύουν εδώ και χρόνια. Ο δόκιμος εκπαιδευτικός είναι η λύση; και τι θα γίνει με αυτόν που καίγεται μετά από χρόνια; γιατί όλοι καμένοι δεν θα είμαστε, αφού μας ζητάνε να μπαίνουμε στην τάξη παππούδες και γιαγιάδες με τα υπογλώσσια και τα πιεσόμετρα ανά χείρας;

Οι αρχαίοι ημών το είχαν λύσει το πρόβλημα. Αντίδοση. Οποιος θεωρεί ότι κατέχουμε το πλέον αξιοζήλευτο επάγγελμα, επειδή δεν πιστεύω ότι θα μπορέσει να σταθεί στην τάξη πέραν του ημίωρου, τουλάχιστον ας έρθει να παρακολουθήσει την καθημερινότητά μας. Τι σημαίνει προετοιμασία μαθήματος, διαγωνίσματος, τι σημαίνει διόρθωση εκθέσεων. Πόσοι φιλόλογοι έχουν αποχαιρετίσει την Κυριακή τους διορθώνοντας τις εκθέσεις των μαθητών τους. Εχουν επίγνωση επίσης με πόσες άλλες εξωδιδακτικές εργασίες απασχολούμαστε; Οτι ένα σχολείο χρειάζεται διαρκή γραμματειακή υποστήριξη μόνο και μόνο για να παρακολουθεί τις απουσίες των μαθητών; ακόμη δύο-τρεις λογιστές για τα οικονομικά του;

Αλίευσα και το αμίμητο: Οι αποσπάσεις σε διευθύνσεις και γραφεία εκπαίδευσης θα γίνονται από τα κεντρικά υπηρεσιακά συμβούλια (ΚΥΣΠΕ-ΚΥΣΔΕ) και όχι από τα γραφεία των εκάστοτε υπουργών.

Αυτό ειλικρινά τώρα που το βρήκαν; Πάντα έτσι δεν γίνονταν; μόνο που μέσα στα συμβούλια οι αιρετοί είχαν σκονάκι τις λίστες των βουλευτών και υπουργών.  Τι ακριβώς θα αλλάξει εδώ;

Να μιλήσω για τη βάση του 10; ποιος είναι ο λόγος να διατηρείται στο γυμνάσιο αφού καταργείται για την εισαγωγή στην τριτοβάθμια; Μήπως τώρα δεν αναγκάζονται οι συνάδελφοι να αλλάζουν το 4 που πραγματικά αξίζει ο μαθητής, για να ολοκληρώσει την υποχρεωτική εκπαίδευση;

Διαβάστε και μία σχετική δημοσίευση στην Ars Longa…

από εκεί και το βίντεο

δείτε και την ελληνική του εκδοχή…