Άρθρα με ετικέτα “WikiLeaks”

Το ντοκιμαντέρ γυρίστηκε από το σουηδικό SVT, ένα τηλεοπτικό δίκτυο που παρακολουθεί το Wikileaks και τον Ασάντζ από το καλοκαίρι του 2010. Οι δημοσιογράφοι Τζέσπερ Χουόρ και Μπόσε Λίντκουιστ ταξίδεψαν στις βασικές χώρες όπου δραστηριοποιείται το Wikileaks και κατάφεραν να δημιουργήσουν αυτή την υπέροχη ταινία.

Comments 0 σχόλια »

Του Πασχου Mανδραβελη – Καθημερινή

Συνήθως τα έγγραφα που οι κυβερνήσεις θέλουν να μείνουν κρυφά, έρχονται στη δημοσιότητα κατά μερικές δεκάδες σελίδες. Τόσες συνήθως μπορούν να φωτοτυπηθούν και να διαρρεύσουν στον Τύπο. Οχι όμως στην εποχή της πληροφορικής τεχνολογίας. Χωρίς αυτή δεν θα μπορούσε να υπάρχει κάτι σαν το κίνημα των WikiLeaks. Για ένα απλό λόγο: 251.287 διπλωματικά έγγραφα, που ήταν η τελευταία φουρνιά, είναι αδύνατον να φωτοτυπηθούν και να μοιραστούν. Μπορούν όμως να αντιγραφούν και να αποσταλούν ψηφιακά με το πάτημα ενός κουμπιού.

Στην εποχή προ της πληροφορικής τεχνολογίας υπάρχει μόνο μια σχετικά μεγάλη διαρροή εγγράφων. Το 1967, ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ Ρόμπερτ Μακναμάρα, έδωσε εντολή να αποτυπωθεί η πορεία και η κατάσταση του πολέμου στο Βιετνάμ. Το έργο των 36 αναλυτών, που πήρε την ονομασία «Εγγραφα του Πενταγώνου», απαρτιζόταν από 3.000 σελίδες ιστορικής ανάλυσης για τον πόλεμο και 4.000 επίσημα έγγραφα. Από αυτές τις 7.000 σελίδες διέρρευσε ένα μεγάλο κομμάτι κατ’ αρχήν στους New York Times και κατόπιν σε 15 ακόμη εφημερίδες των ΗΠΑ.

Σαν να είναι βλάβη

Το καλό στην υπόθεση των WikiLeaks είναι ότι δεν χρειάζεται καν τη συνταγματική κατοχύρωση για να ασκήσει το δικαίωμα στον ελεύθερο λόγο. Η αρχιτεκτονική του Ιnternet είναι αρκετή. Το Διαδίκτυο δεν έχει κέντρο για να φιλτράρει ή να αποσιωπήσει πληροφορίες. Κάθε κόμβος, μέσω του οποίου μεταδίδεται ένα μήνυμα, λειτουργεί αυτόνομα. Tο μήνυμα που στέλνεται από ένα χρήστη, διαθέτει εκείνα τα στοιχεία, ώστε να ψάξει μόνο του να βρει τις εναλλακτικές διόδους για να φτάσει στον τελικό χρήστη. Aν δηλαδή, στη συνήθη του διαδρομή συναντήσει εμπόδιο (ο κόμβος π.χ. είναι εκτός λειτουργίας) δοκιμάζει την επόμενη κ.ο.κ.

H λογοκρισία λειτουργεί στο Internet σαν βλάβη. Aν κάποιος κόμβος αποφασίσει να μη μεταφέρει κάποια πληροφορία, τότε αυτός λογίζεται από το μήνυμα ως νεκρός κόμβος και αμέσως δοκιμάζει τον επόμενο, μέχρι να καταφέρει να φτάσει στον προορισμό του. Kατ’ αυτόν τον τρόπο, κάθε απόπειρα λογοκρισίας στο Internet είναι καταδικασμένη εν τη γενέσει της.

Τεχνολογίες ελευθερίας

Κανείς δεν ξέρει ποια θα ήταν η τύχη της Μεταρρύθμισης του Μαρτίνου Λούθηρου χωρίς την τυπογραφία. Η αλήθεια είναι ότι και τα προηγούμενα χρόνια υπήρξαν απόπειρες μεταρρύθμισης της Καθολικής Εκκλησίας, οι οποίες δεν κατέληξαν πουθενά – απλώς οι εμπνευστές των συχνάκις κατέληγαν στην πυρά. Ο θρύλος επίσης αναφέρει πως ακόμη και ο ίδιος ο Λούθηρος εξεπλάγη από το εύρος της διάδοσης των «95 θέσεων για την εξουσία, τη δραστικότητα και την τρυφηλότητα», που (όπως όλα δείχνουν) θυροκόλλησε στην Εκκλησία του Κάστρου της Βυρτεμβέργης.

Η υλική βάση για τη διάδοση νέων ιδεών προϋπήρχε. Μπορεί η πρώτη τυπογραφική μηχανή του Γουτεμβέργιου να εξέδωσε τη Βίβλο, μπορεί οι μηχανές της Καθολικής Εκκλησίας να τύπωναν συγχωροχάρτια, υπήρχαν όμως πλεονάζουσες επενδύσεις σε τυπογραφεία που διψούσαν για νέα κείμενα. Και οι «95 θέσεις», μπορεί να συγκρότησαν σε λέξεις τη διάχυτη δυσαρέσκεια για τα πεπραγμένα του Πάπα, αλλά δεν θα μπορούσαν να πάνε μακριά, αν αναπαράγονταν χειρόγραφα. Η τεχνολογική εξέλιξη και η παραγωγική βάση, δημιούργησε το γήπεδο, ώστε να μετεξελιχτεί το εποικοδόμημα των ιδεών.

Εφιάλτης…

Tο ζήτημα είναι απλό: από τη στιγμή που αποκεντρώνεται η παραγωγή και η διακίνηση της πληροφορίας, κάθε έλεγχος στο περιεχόμενο είναι μάταιος κόπος. Aυτό που έμαθε η Kαθολική Εκκλησία στα χρόνια της τυπογραφίας, το συνειδητοποίησε και η KGB στα στερνά του σοβιετικού καθεστώτος. O εφιάλτης της υπηρεσίας ήταν τα… φωτοαντιγραφικά μηχανήματα. Οταν για λόγους αύξησης της παραγωγικότητας εξαπλώθηκαν στις επιχειρήσεις, οι διαφωνούντες μπορούσαν εύκολα και ανέξοδα να αναπαραγάγουν τις προκηρύξεις τους. Οι πρώτες προσπάθειες αστυνόμευσης κατέρρευσαν, διότι το κόστος της αποδείχθηκε μεγαλύτερο από το όφελος που έφερνε η αύξηση της παραγωγικότητας. Ετσι για μια ακόμη φορά η τεχνολογική πρόοδος δημιούργησε το έδαφος για την ελεύθερη διακίνηση των ιδεών.

Tο ίδιο συμβαίνει τώρα και με το Internet. Eίναι εύκολο να ελεγχθούν δέκα τηλεοπτικοί σταθμοί, 30 ραδιοφωνικοί σταθμοί, και 100 έστω εφημερίδες – τα εκατομμύρια πομπών που υπάρχουν σήμερα στο δίκτυο είναι αδύνατον να λογοκριθούν παρά τις φιλότιμες προσπάθειες των κρατούντων.

Απαγορεύεται η λογοκρισία

«Η αρχιτεκτονική του Διαδικτύου προστατεύει ελευθερίες που παλιά χρειαζόταν νομοθετικές ρυθμίσεις. Για παράδειγμα, μπορεί να είναι άχρηστη στο μέλλον η συνταγματική επιταγή που προστατεύει την ελευθερία του λόγου, σε ένα περιβάλλον όπου δεν μπορεί να υπάρξει λογοκρισία… »
John Perry Barlow, Ιδρυτής του Electronic Frontier Foundation

Comments 0 σχόλια »

wikileaks.jpgΆρθρο του Πάσχου Mανδραβέλη στην Καθημερινή

«Ηθικώς παράνομη» χαρακτήρισε ο υπουργός Αμυνας των ΗΠΑ τη δημοσίευση των 92.000 απόρρητων εγγράφων του Πενταγώνου από την οργάνωση Wikileaks, έγγραφα που δείχνουν ότι ο ίδιος και οι στρατιωτικοί του τα έκαναν θάλασσα στο Αφγανιστάν. Προφανώς, το να σκοτώνεις επτάχρονα παιδάκια είναι «ηθικώς νόμιμο» και το να αποκρύπτεις αυτές τις δολοφονίες από τους φορολογούμενους πολίτες είναι «ηθικώς επιβεβλημένο».

Η δημοσιοποίηση του «Ημερολογίου του Αφγανικού Πολέμου» ξεσήκωσε τη γνωστή υποκριτική θύελλα εκείνων που λειτουργούν με το δόγμα «σκοτώνουμε και λογαριασμό δεν δίνουμε». «Υποσκάπτεται», λένε «η επιτυχία της εκστρατείας», (λες και εννιά χρόνια τώρα μετά που μας απέκρυπταν την αλήθεια είδαμε τρομακτικές επιτυχίες) ή «κινδυνεύουν οι ζωές των στρατευμένων» (λες και οι ζωές των άλλων, των –ανεξαρτήτως ηλικίας– μαυριδερών δεν μετράνε). Είναι η ίδια ακριβώς επιχειρηματολογία που η κυβέρνηση του Ρίτσαρντ Νίξον χρησιμοποίησε για να σταματήσει τη δημοσίευση των εγγράφων του Πενταγώνου για τον πόλεμο του Βιετνάμ. Η μόνη διαφορά με τη σημερινή διαρροή είναι το μέσο δημοσίευσης. Τα νέα έγγραφα του Πενταγώνου δημοσιεύονται στο Διαδίκτυο, κάτι που προκάλεσε τη ζήλια πολλών εφημερίδων και υιοθέτησαν την επιχειρηματολογία των γραφειοκρατών του Πενταγώνου.

Τα 92.000 έγγραφα που δημοσιοποίησε η Wikileaks δείχνουν ένα άλλο πρόσωπο του πολέμου από εκείνο που οι δημόσιες σχέσεις του Πενταγώνου προσπαθούσαν να περάσουν, πολλές φορές με αρκετή επιτυχία. Δείχνουν φόνους αμάχων (οι οποίοι κατόπιν βαφτίστηκαν «μαχητές του εχθρού»), θύματα από φίλια πυρά, βασανιστήρια κρατουμένων, ειδικές (και ανεξέλεγκτες) μονάδες θανάτου που σχηματίστηκαν για να φονεύσουν ηγετικά στελέχη των Ταλιμπάν κ.λπ. Κυρίως, όμως, δείχνει ότι ο πόλεμος στο Αφγανιστάν χάνεται. Η περιγραφή μιας μάχης σε κάποιο χωριό, στην οποία αμούστακοι αντάρτες πολεμούν τις νατοϊκές δυνάμεις, ενώ οι μητέρες τούς προμηθεύουν με πολεμοφόδια, δείχνει ότι η άφρονη (και μυστική) τακτική των δυτικών δυνάμεων εναντιώνει τον πληθυσμό στην επέμβαση. Και με τον πληθυσμό εξαγριωμένο εναντίον των νατοϊκών δυνάμεων, οι Ταλιμπάν σίγουρα θα κερδίσουν τον πόλεμο.

Η επανάσταση των Wikileaks είναι μια μεγάλη συνεισφορά στις δυτικές δημοκρατίες. Οχι μόνο γιατί εξασφαλίζει ότι οι πολίτες μαθαίνουν τα πεπραγμένα των μισθοφόρων τους που πολεμούν τους τρομοκράτες. Κυρίως, γιατί η δημοσιοποίηση δημιουργεί μια αχτίδα αισιοδοξίας για την έκβαση του αναγκαίου αυτού πολέμου. Ισως, υπό τον φόβο των μελλοντικών διαρροών, οι στρατοκράτες να σκεφθούν δύο φορές τις ενέργειες που χαρίζουν τον πληθυσμό στους Ταλιμπάν. Ισως το ΝΑΤΟ να ξαναδεί πώς και γιατί τα έκανε θάλασσα στο Αφγανιστάν. Και τότε, ίσως, η Δύση να ξανακερδίσει την καρδιά και το μυαλό των Αφγανών και κατ’ επέκταση τον πόλεμο.

Comments 0 σχόλια »

afghanistan-260.jpgΤα wikileaks δημοσίευσαν 91.000 απόρρητα ντοκουµέντα για τον πόλεμο στο Αφγανιστάν.Πρόκειται για τη µεγαλύτερη διαρροή απορρήτων στην ιστορία του αµερικανικού στρατού.Το τοπίο της ειδησεογραφίας αλλάζει καθώς οι πολίτες παίρνουν πλέον την κατάσταση στα χέρια τους.Τα wικileaks δίνουν την ευκαιρία σε όσους έχουν πρόσβαση σε ντοκουμέντα να τα «βγάλουν» στο διαδίκτυο. Οι άνθρωποί τους εγγυώνται εχεμύθεια και προστασία, οργανώνονται και προειδοποιούν όλους όσοι ελέγχουν την ενημέρωση: «Αν δεν μας δώσετε διαφάνεια, θα την πάρουμε μόνοι μας».

Λεπτομέρειες στο Mashable

Comments 0 σχόλια »

wikileaks2.jpgΣτα τέλη του περασμένου Μαρτίου ο Τζούλιαν Πολ Ασάνζ νοίκιασε ένα μικρό σπίτι στο Ρέικιαβικ της Ισλανδίας. Το ηφαίστειο είχε μόλις εκραγεί και είπε στον ιδιοκτήτη ότι εργαζόταν ως ρεπόρτερ μιας αυστραλιανής εφημερίδας. Στη συνέχεια έκλεισε ερμητικά τις πόρτες και τα παράθυρα και φρόντισε να είναι κλειστά καθ΄ όλη τη διάρκεια της παραμονής του. Μαζί με το επιτελείο του εγκατέστησαν τους ηλεκτρονικούς υπολογιστές τους και ρίχτηκαν στη δουλειά.

Στην ομάδα του συμμετείχαν ολλανδοί χάκερ, ιρλανδοί ακτιβιστές, ακόμη και μια ισλανδή βουλευτής με αναρχικές ιδέες η οποία είχε εκλεγεί πριν από έναν χρόνο, στις εκλογές που ακολούθησαν την πτώχευση της χώρας. Αποστολή τους ήταν να «σπάσουν» τον κώδικα προστασίας ενός βίντεο του αμερικανικού στρατού το οποίο έδειχνε αμερικανούς πιλότους δύο ελικοπτέρων Απάτσι να δολοφονούν περίπου 18 ιρακινούς αμάχους, ανάμεσα στους οποίους και δύο δημοσιογράφους του Reuters. Στη συνέχεια έπρεπε να το επεξεργαστούν, να το μοντάρουν, να προσθέσουν υπότιτλους και να το αναρτήσουν στο Διαδίκτυο. Σχεδόν δύο εβδομάδες αργότερα το έργο τους είχε ολοκληρωθεί και ο Ασάνζ ήταν έτοιμος να αναχωρήσει για την Ουάσιγκτον των ΗΠΑ όπου είχε διοργανώσει μια συνέντευξη Τύπου προκειμένου να παρουσιάσει το βίντεο στα ΜΜΕ.

Οχι, δεν πρόκειται για κεφάλαιο από μυθιστόρημα του Στιγκ Λάρσον, αλλά για ένα συνηθισμένο δεκαπενθήμερο στη ζωή του Ασάνζ, ο οποίος είναι ο ιδρυτής της ιστοσελίδας Wikileaks. Μαζί με τους συνεργάτες του συγκεντρώνουν έγγραφα, ντοκουμέντα και οπτικό υλικό που διάφορες κυβερνήσεις και πολυεθνικές στον κόσμο θεωρούν απόρρητα και στη συνέχεια τα δημοσιεύουν στην ιστοσελίδα. Από τον Δεκέμβριο του 2006 που έκανε την εμφάνισή της στο Διαδίκτυο, η Wikileaks έχει δημοσιεύσει απόρρητα έγγραφα που αφορούν από τους κανονισμούς λειτουργίας του Γκουαντάναμο ως τα ηλεκτρονικά μηνύματα από το Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας που προκάλεσαν το σκάνδαλο «Κλίμα-γκέιτ», ως τα e-mail της Σάρας Πέιλιν από τον προσωπικό λογαριασμό της στο Υahoo.

Εκατοντάδες εθελοντές σε πολλές χώρες φροντίζουν για τη λειτουργία της ιστοσελίδας και την επίλυση περίπλοκων προβλημάτων προστασίας, ενώ μια ομάδα περίπου δέκα ατόμων εργάζονται για τη Wikileaks αποκλειστικά. Τα λειτουργικά έξοδα καλύπτονται από ανώνυμες δωρεές και χορηγίες. Η Wikileaks αποθηκεύει το περιεχόμενό της σε περισσότερους από 20 σέρβερ σε ολόκληρο τον κόσμο, ενώ ορισμένοι εθελοντές διατηρούν ιστοσελίδες υποστήριξης. Ο Ασάνζ αποκαλεί την ιστοσελίδα «ένα αδιαπέραστο δίκτυο για μαζικές διαρροές», ενώ ο τρόπος που λειτουργεί δεν επιτρέπει σε μια κυβέρνηση ή μια εταιρεία να διαγράψει τα ντοκουμέντα που την αφορούν. Παρά το γεγονός ότι έχει δεχτεί εκατοντάδες απειλές για μηνύσεις, μέχρι στιγμής δεν έχει υποβληθεί καμία. Η ιστοσελίδα φιλοξενείται σε έναν σουηδικό πάροχο ευρυζωνικών υπηρεσιών, τον ΡQR. se, ο οποίος έχει σχεδιαστεί ώστε να μπορεί να αντέξει τόσο σε νομικές πιέσεις όσο και σε επιθέσεις από χάκερ και ο οποίος προστατεύει απόλυτα την ανωνυμία των πελατών του.

Τζούλιαν Πολ Ασάνζ, χάκερ από τα είκοσι
Ο Ασάνζ γεννήθηκε το 1971 και σε ηλικία 20 ετών ήταν ένας πεπειραμένος χάκερ.Υστερα από μια σκληρή μάχη με την αυστραλιανή γραφειοκρατία για την κηδεμονία του γιου του,αποφάσισε να ιδρύσει την ιστοσελίδα με την πεποίθηση ότι καθώς οι κυβερνήσεις σε ολόκληρο τον κόσμο χρησιμοποιούσαν τον χαρακτηρισμό «απόρρητο» για να κρύψουν τις πιο σκοτεινές και συχνά παράνομες δραστηριότητες,οι πολίτες του παγκόσμιου χωριού χρειάζονταν μια ασφαλή διέξοδο από όπου να διαρρέουν ντοκουμέντα και μυστικά που αποκαλύπτουν τις δραστηριότητες αυτές.

Το βίντεο με τη δολοφονία των άμαχων Ιρακινών προκάλεσε σάλο σε ολόκληρο τον κόσμο,βάζοντας τον Ασάνζ στο στόχαστρο των αμερικανικών μυστικών υπηρεσιών.Για τον λόγο αυτόν δεν έχει μόνιμη κατοικία αλλά ταξιδεύει από χώρα σε χώρα και μένει με φίλους και φίλους φίλων.Οπως δηλώνει ο ίδιος:«Τον τελευταίο καιρό κοιμάμαι σε αεροδρόμια».
www.tovima.gr

Comments 0 σχόλια »

4874.jpgΑπό το 2007, ο ιστότοπος Wikileaks αποκαλύπτει «ευαίσθητα» έγγραφα, προστατεύοντας την ανωνυµία των πηγών του. Το νέο του σχέδιο είναι να γίνει η Ισλανδία το νοµικό άσυλο της ελευθερίας της έκφρασης στο Ιντερνετ.

Είναι καλοκαίρι του 2009, η χρηµατοπιστωτική κρίση που πλήττει την Ισλανδία επιδεινώνεται και έχει αρχίσει δικαστική έρευνα για να διαπιστωθεί αν οι διοικητές των τραπεζών που ήταν υπεύθυνες για την καταστροφή, παραβίασαν τον νόµο για να πλουτίσουν. Ενα πρωί, ο Κρίστιν Χράφνσον, ρεπόρτερ στο κρατικό τηλεοπτικό δίκτυο RUV, δέχεται ένα ανώνυµο µήνυµα που τον πληροφορεί ότι έγγραφα που ξεσκεπάζουν τους πτωχευµένους ισλανδούς τραπεζίτες δηµοσιεύονται στο Ιντερνετ. Μ’ ένα κλικ στη σύνδεση που του έστειλαν µπήκε σ’ έναν ιστότοπο µε την ονοµασία Wikileaks, τον οποίο δεν είχε ξανακούσει: «Δεν πίστευα στα µάτια µου. Υπήρχαν τα βιβλία λογαριασµών της τράπεζας Κaupthing, ηλεκτρονική αλληλογραφία, πρακτικά µυστικών συναντήσεων. Από τα έγγραφα φαινόταν κυρίως ότι οι πιο µεγάλοι δανειολήπτες της τράπεζας ήταν οι ιδιοκτήτες τους, εγγυούνταν οι ίδιοι για τον εαυτό τους». Επειτα από έλεγχο, ο Κρίστιν Χράφνσον κατέληξε στο συµπέρασµα ότι τα έγγραφα αυτά είναι αυθεντικά και ετοίµασε µια σειρά από ρεπορτάζ.

Οµως στις 2 Αυγούστου, λίγο πριν αρχίσουν οι ειδήσεις, το RUV έλαβε µια εντολή από δικαστήριο του Ρέικιαβικ, η οποία απαγόρευε τη µετάδοση ενός από τα ρεπορτάζ λόγω παραβίασης του τραπεζικού απορρήτου. Οι δηµοσιογράφοι εξήγησαν από την τηλεόραση αυτό που συνέβη και παρουσίασαν τη διεύθυνση του ιστοτόπου: Wikileaks.

org, από την αγγλική λέξη leak, που σηµαίνει διαρροή. Ο Χράφνσον ήξερε πως το αποτέλεσµα θα ήταν άµεσο: «Εδώ η πτώχευση των τραπεζών είναι ένα εξαιρετικά ευαίσθητο θέµα. Ολος ο πληθυσµός έσπευσε στο Ιντερνετ για να δει τα ντοκουµέντα». Τέσσερις µήνες αργότερα, το δικαστήριο, διαπιστώνοντας την αδυναµία του, ήρε την απαγόρευσή. Για τους Ισλανδούς, ο ιστότοπος Wikileaks έγινε ένα είδος εθνικού ήρωα.

Ο ιστότοπος δηµιουργήθηκε το 2007 ως παγκόσµιο καταφύγιο των ανθρώπων που αποφασίζουν να καταγγείλουν παράνοµες πράξεις του αφεντικού τους, του προϊσταµένου τους ή κάποιου πολιτικού υπεύθυνου και οι οποίοι κατέχουν έγγραφα που αποδεικνύουν τις κατηγορίες τους, αλλά θέλουν να παραµείνουν ανώνυµοι φοβούµενοι τα αντίποινα. Μέσα σε τρία χρόνια, ο ιστότοπος έχει δεχθεί χιλιάδες κείµενα και εικόνες που καταγγέλλουν κρούσµατα διαφθοράς ή κατάχρησης. Τον διαχειρίζονται πολύ διακριτικά πέντε άνθρωποι, ο ένας από τους οποίους, ο Τζούλιαν Ασέιντζ, είναι ο εκπρόσωπός του.

Χρηµατοδότηση
Αδύνατο σηµείο: η χρηµατοδότηση, η οποία εξασφαλίζεται αποκλειστικά από τις δωρεές συµπαθούντων. Στα τέλη του 2009, θύµα της επιτυχίας του, ο Wikileaks είδε το κόστος του να ανεβαίνει κατακόρυφα, ενώ οι εισπράξεις έµειναν στάσιµες. Οι επικεφαλής του αποφάσισαν τότε να τον κλείσουν προσωρινά, υποχρεώνοντας τους υποστηρικτές του να ασχοληθούν σοβαρότερα µε τη συγκέντρωση δωρεών. Αποστολή εξετελέσθη: στα τέλη Μαΐου 2010, ο Wikileaks είχε συγκεντρώσει πάνω από 700.000 δολάρια (580.000 ευρώ) και ο ιστότοπος µπόρεσε να ξανανοίξει.

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

Πριν από περίπου τρεις μήνες, η WikiLeaks, η ιστοσελίδα που φιλοδοξεί να γίνει «η υπηρεσία πληροφοριών των πολιτών», δημοσίευσε ένα κατεπείγον μήνυμα στο Τwitter: «Εχουμε κρυπτογραφημένα βίντεο αμερικανικών αεροπορικών επιθέσεων σε αμάχους. Χρειαζόμαστε βοήθεια!».

Το αποτέλεσμα το είδε ολόκληρος ο κόσμος στις αρχές της εβδομάδας: ένα συγκλονιστικό βίντεο που τραβήχτηκε τον Ιούλιο του 2007 από αμερικανικό ελικόπτερο τύπου Απάτσι και δείχνει τους αμερικανούς στρατιώτες που επέβαιναν σε αυτό να σκοτώνουν συνολικά 12 ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένων δύο εργαζομένων στο πρακτορείο Reuters. Δυόμισι χρόνια προσπαθούσε το Reuters να το πάρει στα χέρια του διά της παραδοσιακής οδού, επικαλούμενο τον νόμο για την Ελευθερία της Πληροφόρησης: η αμερικανική κυβέρνηση αρνούνταν. Μέχρι που από μια «θαρραλέα πηγή», την οποία μάλλον δεν θα μάθουμε ποτέ, διέρρευσε το βίντεο στη WikiLeaks. Ηταν κρυπτογραφημένο, κάποια «ερευνητικά ινστιτούτα» όμως, τα οποία επίσης δεν θα μάθουμε ποτέ, προσφέρθηκαν να το αποκρυπτογραφήσουν. Το βίντεο αναρτήθηκε στην ιστοσελίδα και αμέσως έκανε τον γύρο του κόσμου.

Πόσο αξιόπιστη είναι όμως η WikiLeaks; Θεωρητικά, υπάρχει πίσω της μια ομάδα ανθρώπων που ελέγχει τη γνησιότητα κάθε ντοκουμέντου προτού το δημοσιεύσει- αν και όπως επεσήμανε πρόσφατα το περιοδικό «Wired», με τη δημοσιοποίηση περίπου 1.000 ντοκουμέντων καθημερινά, η εξακρίβωση και η διασταύρωση στοιχείων δυσκολεύουν. Οπως και να έχει, λίγοι αμφιβάλλουν πως η WikiLeaks βρίσκεται στην εμπροσθοφυλακή μιας νέας εποχής στην ενημέρωση. «Υπάρχει πάντως και ένα προσωπικό κίνητρο», ομολόγησε ο Ασέιντζ σε πρόσφατη συνέντευξή του στο ηλεκτρονικό περιοδικό salon. com: «τρελαίνομαι να κατατροπώνω καθάρματα». 

Τα Νέα

Comments 0 σχόλια »

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων