Terra Computerata

Θέλοντας να προσεγγίσουμε στην επιμόρφωση Β΄επιπέδου ζητήματα αξιοπιστίας του διαδικτύου, ζήτησα από τους συναδέλφους να ανιχνεύσουν πληροφορίες για την πηγή έμπνευσης του Οδυσσέα Ελύτη στο ποίημα του “Μαρίνα των Βράχων”.

Οποιος κάνει την αναζήτηση θα βρει αρκετές αναφορές στη Μαρίνα Καραγάτση. Αναφορές έγκριτων μελετητών ακόμη και φίλων του ποιητή. (βλ. σχετ. σχόλιο)

Ομως μία απλή αφαίρεση αποδεικνύει ότι η Μαρίνα Καραγάτση ήταν μόλις τεσσάρων ετών όταν εκδίδονται οι Προσανατολισμοί.

Οταν το επισήμανα στον κ. Νίκο Δήμου μου έστειλε μία πνευματώδη απάντηση και πρόσφατα αποκατέστησε την αλήθεια με σχετικό δημοσίευμα στο blog του.

Η Μαρία Κατσουνάκη θυμάται ένα δάσκαλό της με αγάπη:

Τον γνώριζαν λίγοι άνθρωποι. Ηταν εξαιρετικά δημοφιλής ανάμεσα στους μαθητές του, πολλοί και διαφορετικοί όπως αρμόζει σε έναν καθηγητή γυμνασίου παλαιάς κοπής. Δίδαξε σε αρρένων και θηλέων, στην επαρχία και στην πρωτεύουσα. Η θητεία του «ανώνυμη», αφορούσε μόνο μια μικρή κοινότητα, από τις πολλές που απαρτίζουν τη ζωή της ελληνικής μέσης εκπαίδευσης. Με τα καλά και τα κακά της, τις γενναιοδωρίες και τις μιζέριες της, τις δημοσιοϋπαλληλικές καθηλώσεις και τις εμπνευσμένες στιγμές της.

Εκείνο που τον διέκρινε από άλλους συναδέλφους του, σε δύσκολους καιρούς, (ήταν ήδη ενενήντα χρόνων όταν εγκατέλειψε τα εγκόσμια, το περασμένο Σάββατο), ήταν η τόλμη του και η επιθυμία του να ανοίγει δρόμους σε εποχές μεγάλης δυστοκίας, άγριας υποταγής στους τύπους και συρρίκνωσης του εκπαιδευτικού έργου στα στοιχειώδη (μόνο την επταετία να αναλογιστούμε).

Θεολόγος ως προς την ειδικότητα, δεν δίδαξε επί της ουσίας ποτέ Θρησκευτικά. Εμπαινε στην τάξη, όριζε την ύλη εξαρχής (με υπαινικτική σαφήνεια, δε, προσδιόριζε και τα θέματα στα διαγωνίσματα) και χρησιμοποιούσε την ώρα που του αναλογούσε για να κουβεντιάσει με τους μαθητές του, να αφουγκραστεί τις αγωνίες τους, να ανιχνεύσει προβλήματα, να φωτίσει το μέλλον τους. Το «μέλλον» και η διαδρομή μετά το γυμνάσιο – λύκειο, ήταν η βασική έγνοια του. Οταν ο «επαγγελματικός προσανατολισμός» ήταν έννοια άγνωστη, εκείνος αποκάλυπτε κλίσεις, αφιέρωνε χρόνο για να καλλιεργήσει συνειδήσεις, να ενισχύσει προθέσεις, να αναδείξει το φωτεινό και θετικό στον χαρακτήρα και των πιο «κακών» μαθητών.

Δεν ήταν ούτε η ποίηση το μεγάλο κέρδος (είχε σχεδόν πάντα μια ανθολογία μαζί του), ούτε οι παραμυθητικές παραβολές που χρησιμοποιούσε στις συναρπαστικές (γιατί ήταν μεστές και απλές) αφηγήσεις του. Ακέραιος άνθρωπος ο ίδιος και ιδιαίτερα γοητευτικός (έκανε θραύση στα γυμνάσια θηλέων!), επιβαλλόταν με την άνεση και αυτοκυριαρχία του. Αυτονομημένος από το σύστημα έκανε το «δικό του» μάθημα. Ηξερε τη διαφορά του σημαντικού από το ασήμαντο, της χρήσιμης πληροφορίας, που ριζώνει και ανθίζει και της άχρηστης, που κουράζει και εξανεμίζεται. Τα νοήματά του ήταν σαφή, δοκιμασμένα και σοφά επιλεγμένα.

Μετέδιδε και πολλαπλασίαζε, παρατηρούσε και διέκρινε, κατακτούσε και προχωρούσε. Και, πάνω απ’ όλα, είχε όρεξη και κέφι. Δεν βαριόταν, δεν συρόταν από την τυπολατρία, έβρισκε πάντα τον τρόπο να συνδυάζει την (απολύτως αδιάφορη, κατά τη γνώμη του) διδακτέα ύλη, με θέματα ζωντανά και σπαρταριστά. Περνούσε από τον Σπινόζα στον Ραμπιντρανάθ Ταγκόρ και τον Χαλίλ Γκιμπράν (αγαπημένους του φιλόσοφους και –οι δύο τελευταίοι– ποιητές) με άνεση και χάρη. Χειριζόταν τον λόγο γοητευτικά και μεστά, καθόλου επιδεικτικά και με στόμφο.

Ο Γαβριήλ Καράμπελας ήταν ένας από τους χιλιάδες καθηγητές μέσης εκπαίδευσης. Ηξερε πως στην ώρα του μαθήματος «κάθε στιγμή είναι πολύτιμη». Θεωρούσε ήττα τα αφηρημένα βλέμματα, αδιαφορούσε για την αντιγραφή. Σεβόταν κάθε προσπάθεια, ήταν αμείλικτος με τη σπατάλη χρόνου και ταλέντου. Πίστευε σε ένα εκπαιδευτικό σύστημα που δημιουργεί κίνητρα στους μαθητές, που τους δίνει τη δυνατότητα να αντλούν την πληροφορία μόνοι τους. Ανήκει στους ανθρώπους που δεν «αποχαιρετάς», γιατί κατοικούν μέσα σου, σταθερά και αμετάκλητα.

Καθημερινή

Η εδρεύουσα στο Νότιγχαμ επιστημονική ομάδα ερεύνησε 500 ιστοσελίδες που παρείχαν ιατρικές πληροφορίες και φιλτράροντας τες υπό το πρίσμα πέντε συνηθισμένων ζητημάτων που αναζητούν οι γονείς, βρήκαν ότι μόνο οι 200 έδιναν ορθές συμβουλές.

Με το 70% των νοικοκυριών στη Βρετανία να έχει πρόσβαση στο Ινττερνετ και τους γονείς να στρέφονται ολοένα και πιο πολύ στις μηχανές αναζητήσεων για μια δεύτερη γνώμη, η ιατρική πληροφόρηση μάλλον απομακρύνεται από τους παραδοσιακούς επικοινωνητές της.

Ήδη αρκετοί γιατροί ανησυχούν για την μεγάλη ποσότητα πληροφοριών και συμβουλών που σε μεγάλο βαθμό είναι αναξιόπιστες και αρκετές φορές αποδεικνύονται επικίνδυνες. Στην έρευνα που πραγματοποιήθηκε επιλέχτηκαν, μεταξύ άλλων, θέματα όπως ο αυτισμός, ο θηλασμός, η στάση ύπνου των βρεφών καθώς και ο εμετός. Η ποιότητα των συμβουλών διέφερε σημαντικά ενώ οι μισές αναζητήσεις δεν έδιναν σαφείς απαντήσεις στα αρχικά ερωτήματα.

Καθημερινή

Μέσα στο φόβο και στες υποψίες,

με ταραγμένο νου και τρομαγμένα μάτια,

λυώνουμε και σχεδιάζουμε το πως να κάνουμε

για ν’ αποφύγουμε τον βέβαιο

τον κίνδυνο που έτσι φρικτά μας απειλεί.

Κι όμως λανθάνουμε, δεν είναι αυτός στον δρόμο

ψεύτικα ήσαν τα μηνύματα

(ή δεν τ’ ακούσαμε, ή δεν τα νιώσαμε καλά).

Άλλη καταστροφή, που δεν την φανταζόμεθαν,

εξαφνική, ραγδαία πέφτει επάνω μας,

κι ανέτοιμους – που πια καιρός – μας συνεπαίρνει.