Το Αmazon…
… έδωσε τις δικές του εξηγήσεις για την απόφασή του να σβήσει μερικά ψηφιακά βιβλία από αυτά που παρέχει στους πελάτες του. Την περασμένη εβδομάδα, όταν οι χρήστες αυτής της υπηρεσίας κοίταξαν τις οθόνες τους ανακάλυψαν ξαφνικά πως αυτός ο διαδικτυακός εκδοτικός οίκος είχε σβήσει με τηλεχειρισμό τα βιβλία του Όργουελ «1984» και «Φάρμα των ζώων». Με τη δικαιολογία πως δεν είχαν καταβληθεί τα πνευματικά δικαιώματα. Όμως, οι αντιδράσεις των πελατών που είχαν αγοράσει τα βιβλία ήταν τόσο έντονες, που η εταιρεία υποσχέθηκε πως δεν θα ξανασβήσει ποτέ βιβλία.
Ένας…
… που δεν πιστεύει και τόσο σε αυτή την υπόσχεση είναι ο δημοσιογράφος Φάραντ Μάντζου. Αυτό που τον τρομάζει περισσότερο, δεν είναι τόσο η διαγωγή του Αmazon όσο οι τεχνικές δυνατότητες που διαθέτει. «Τώρα πια ξέρουμε πως μπορεί να σβήνει όποιο από τα ηλεκτρονικά βιβλία μας θέλει», γράφει ο Μάντζου στο περιοδικό «Σλέιτ». «Κι αυτό είναι μια φοβερή εξουσία. Καθώς οι βιβλιοθήκες μας μετατρέπονται ολοένα και περισσότερο σε ψηφιακές, κινδυνεύουμε να χάσουμε αυτό που σήμερα θεωρούμε δεδομένο: πως τα βιβλία μας, οι μουσικές μας, οι ταινίες μας είναι πράγματα που μας ανήκουν». Αν το όποιο Αmazon μπορεί να διαγράφει τα ψηφιακά βιβλία που αγορά- ζουμε, τότε ένα δικαστήριο- ή ίσως ένας «Μεγάλος Αδελφός» (για να μπούμε στο κλίμα του Όργουελ)- θα μπορούσε να κάνει το ίδιο. Άλλο να αγοράζεις ένα έντυπο βιβλίο κι άλλο ένα ψηφιακό. Όταν μπαίνεις σε ένα παραδοσιακό βιβλιοπωλείο για να αγοράσεις τη «Φάρμα των ζώων», δεν σε βάζει να υπογράψεις συμβόλαιο με όρους χρήσης που περιορίζουν τα δικαιώματά σου. Κι αν τύχει και το αντίτυπο είναι λαθραίο, κανείς δεν σε υποχρεώνει να το επιστρέψεις. Το έχεις αγοράσει και είναι δικό σου. Με τα ψηφιακά βιβλία, όμως, το πράγμα αλλάζει. Συμφωνείς με τους όρους χρήσης της υπηρεσίας, βάσει των οποίων τα βιβλία δεν αποτελούν ιδιοκτησία σου, αλλά μέρος αυτής της υπηρεσίας την οποία η εταιρεία ελέγχει απόλυτα και τροποποιεί κατά βούληση.
Σε όλον…
… τον κόσμο, βιβλία και έργα τέχνης απαγορεύονταν πάντα για διαφόρους λόγους. Όμως, η διαφορά ανάμεσα στις απαγορεύσεις του σήμερα και του χθες είναι πως εκείνες δεν ήταν απόλυτα εκτελεστές. Οι εκδότες μπορούσαν απλώς να αποσύρουν ένα απαγορευμένο βιβλίο από την κυκλοφορία. Ή να αρνηθούν να το κάνουν. Και πάντως δεν το κατέβαζαν από το ράφι της βιβλιοθήκης του σπιτιού σου.
Το επεισόδιο…
… με το Αmazon θέτει ένα φοβερό προηγούμενο, λέει ο Μάντζου. Η εταιρεία έσβησε βιβλία που κυκλοφορούν και σε έντυπη μορφή. Όμως, στο μέλλον μας που προμηνύεται χωρίς χαρτί- όταν πια όλα τα βιβλία θα υπάρχουν μόνο σαν ηλεκτρονικά αρχεία σε κομπιούτερ- όποιος έχει τη δυνατότητα και την εξουσία θα μπορεί να σβήνει τις λέξεις διά παντός. Κι είναι αυτή μια εξουσία που δεν πρέπει να την αποκτήσει κανένας.
Η Ελλάδα έχει την παγκόσμια πρωτιά με τα περισσότερα ΑΕΙ ανά ένα εκατομμύριο κατοίκους (3,6 ο ελληνικός μέσος όρος, έναντι 2,4 της Ευρώπης και 1,6 των ΗΠΑ) και ταυτόχρονα έχει την παγκόσμια πρωτοτυπία με ΑΕΙ χωρίς φοιτητές. Κι όμως ουδείς ντρέπεται γι’ αυτό. Οι ευθύνες των πανεπιστημιακών, των διδασκόντων ΤΕΙ αλλά και του υπουργείου Παιδείας είναι μεγάλες, καθώς δεν φροντίζουν να καταργήσουν τα άχρηστα τμήματα. Ετσι για μία ακόμη φορά γινόμαστε μάρτυρες της προσπάθειας μιας κάστας ανθρώπων που θέλουν να μην αλλάξει τίποτα, έστω κι αν η κατάσταση έχει τελματώσει.
…Η διασπορά δεκάδων τμημάτων ΤΕΙ σε όλη τη χώρα, που συντελέσθηκε με ευρωπαϊκά κονδύλια από το 2000 χωρίς σχέδιο και με στόχο να ικανοποιηθούν τοπικές, μικροκομματικές σκοπιμότητες, έχει υποβαθμίσει την ανώτερη τεχνολογική εκπαίδευση. Και η απαξίωση των ΤΕΙ θα είναι ακόμη μεγαλύτερη όταν αργά ή γρήγορα τα ιδιωτικά κολέγια θα αποκτήσουν τη θέση που τους επιβάλλει η ευρωπαϊκή νομοθεσία στην ελληνική μεταλυκειακή εκπαίδευση.
Εάν οι ευθύνες των διδασκόντων στα ΤΕΙ είναι μεγάλες, πολύ μεγαλύτερες είναι εκείνες των ηγεσιών του υπουργείου Παιδείας από το 2000. Σπατάλησαν δημόσιο χρήμα ρίχνοντάς το σε ένα… πηγάδι χωρίς πάτο. Ακόμη και σήμερα, παρότι έχει διαπιστωθεί το πρόβλημα, επιχειρείται να ικανοποιηθεί η κοινότητα των ΤΕΙ καθώς προωθείται ένα νομοσχέδιο, με βασική στόχευση τα ΤΕΙ να έλθουν ένα βήμα πιο κοντά στα πανεπιστήμια. Δυστυχώς, δεν διαφαίνεται η απαιτούμενη πολιτική τόλμη ώστε να ληφθεί η απόφαση της αξιολόγησης όλων των ιδρυμάτων και μετά η κατάργηση των απαξιωμένων. Μήπως η ηγεσία του αρμόδιου υπουργείου πριν από όποια ψευδεπίγραφη ανωτατοποίηση, πρέπει να απαιτήσει να αξιολογηθούν όλοι και κατόπιν να στείλει μερικούς σπίτι τους;
Εξωτικό το όνομα αλλά η ασθένεια έχει περάσει στην καθημερινότητά μας. Το βίντεο υπενθυμίζει τα βασικά, που όμως πολλοί τείνουν να ξεχνούν, ακόμα και μετά την επίσκεψη στην τουαλέτα… Προσέξτε την τεχνική φταρνίσματος…
Πηγαίνουν οι υπολογιστές στον παράδεισο όταν πεθαίνουν; ένα πολύ κατατοπιστικό ντοκιμαντέρ του Εξάντα.
Ο «Εξάντας» του Γιώργου Αυγερόπουλου εισχωρεί στα βάθη της Κίνας, εκεί όπου η πολιτισμένη Δύση αδειάζει λαθραία τα άχρηστα πλέον μηχανήματα-σύμβολα της ανάπτυξής της, τους παλιούς της ηλεκτρονικούς υπολογιστές. Στις τεράστιες χωματερές των ηλεκτρονικών αποβλήτων, οι εικόνες της μόλυνσης που δολοφονεί καθημερινά τους χιλιάδες κατοίκους της περιοχής, αποκαλύπτουν την κρυφή πλευρά της Κίνας, λίγο πριν της παραδοθεί η Ολυμπιακή φλόγα.
Κάθε χρόνο, έως και 50 εκατομμύρια τόνοι ηλεκτρονικών αποβλήτων φορτώνονται σε κοντέινερ και εξάγονται στην Κίνα, ώστε να ανακυκλωθούν και να επανενταχθούν στην αλυσίδα παραγωγής ως πρώτη ύλη. Εκεί το κόστος, είναι ως και τριάντα φορές χαμηλότερο απ’ ότι σε ένα σύγχρονο κέντρο της Ευρώπης, της Αμερικής ή της Ιαπωνίας και το σημαντικότερο, τα μέτρα για την προστασία του περιβάλλοντος πολύ πιο «χαλαρά».
Την ίδια ώρα, οι κινέζικες αρχές εθελοτυφλούν. Η πόλη Γκουιγιού στην Καντώνα της Νότιας Κίνας είναι ίσως το μεγαλύτερο νεκροταφείο ηλεκτρονικών υπολογιστών του πλανήτη. Εδώ καταλήγουν κάθε ημέρα λαθραία, χιλιάδες υπολογιστές όπου τεμαχίζονται, πλένονται σε όξινα λουτρά και καίγονται, για να αποσπαστούν τα πολύτιμα υλικά που περιέχουν όπως χρυσός, ασήμι, χαλκός, γυαλί και φυσικά, πλαστικό.
Παρά το γεγονός ότι η διεθνής Συνθήκη Μπάσελ απαγορεύει την εξαγωγή επικίνδυνων αποβλήτων από τις πλούσιες στις φτωχές χώρες, οι ΗΠΑ και η Ιαπωνία (δηλαδή τα πιο τεχνολογικώς ανεπτυγμένα έθνη) έχουν αρνηθεί να την υπογράψουν. Αλλά και από την Ευρωπαϊκή Ένωση που έχει επικυρώσει την συνθήκη, φεύγουν διαρκώς φορτία προς την Κίνα παράνομα. Σε ελέγχους που έγιναν τον Φεβρουάριο του 2007, σε λιμάνια και οδικές αρτηρίες της Ευρώπης εντοπίστηκαν 84 λαθραία φορτία επικίνδυνων ηλεκτρονικών αποβλήτων.
Οι μεγάλες πολυεθνικές κατασκευής ηλεκτρονικών υπολογιστών γνωρίζουν καλά τις επιπτώσεις που έχουν τα προϊόντα τους στον άνθρωπο και το περιβάλλον. Άλλωστε, ήταν οι ίδιοι οι εργαζόμενοί τους, που την δεκαετία του 70 στη Silicon Valley, έπεσαν πρώτοι θύματα των τοξικών ουσιών, εμφανίζοντας καρκίνους διαφόρων μορφών.
Οι οικολογικές οργανώσεις πιέζουν ώστε οι κατασκευάστριες εταιρείες να φτιάξουν οικολογικούς υπολογιστές χωρίς τοξικές ουσίες και το σημαντικότερο, να είναι υπεύθυνες για τον πλήρη κύκλο ζωής του προϊόντος που πουλάνε.
Ο «Εξάντας» ακολούθησε τη διαδρομή της στρεβλής ανάπτυξης, που δολοφονεί ανθρώπους στον τρίτο κόσμο και υπονομεύει το μέλλον του πλανήτη. Από την Silicon Valley, την Μέκκα της υψηλής τεχνολογίας στην Καλιφόρνια των ΗΠΑ, ως την Κίνα, της οποίας ολόκληρες επαρχίες ζουν από την ανακύκλωση ηλεκτρονικών αποβλήτων με ενδιάμεσους σταθμούς το Σιάτλ των ΗΠΑ και το Λονδίνο, κατέγραψε εικόνες που μόνο ευχάριστες δεν είναι. Ούτε για την Κίνα που ετοιμάζεται να δεχθεί σε λίγους μήνες «τη μεγάλη γιορτή του αθλητισμού και της ανθρωπότητας», τους Ολυμπιακούς Αγώνες, ούτε για τον «ανεπτυγμένο» δυτικό μας πολιτισμό, που φροντίζει να σπρώχνει στα κρυφά τα τοξικά του απόβλητα, κάτω από το φτηνό χαλί των υπο-ανάπτυξη χωρών.
Σε μια μακάβρια… νέα ψηφιακή πραγματικότητα ούτε ο θάνατος αποτελεί πλέον δικαιολογία για να ξεχνάμε σημαντικές ημέρες και ημερομηνίες… για τους ζωντανούς αγαπημένους μας ανθρώπους.
Η www.lastmessagesclub.co.uk, που διαθέτει χιλιάδες μέλη, είναι μία μόνο από τις πολλές και ολοένα αυξανόμενες ιστοσελίδες που επιτρέπουν στους χρήστες να επικοινωνούν με τους δικούς τους ανθρώπους συστηματικά και… μετά θάνατον.
Και δεν είναι θέμα μεταφυσικό. Απλώς ο χρήστης «ζητάει» από την ιστοσελίδα να αποστέλλονται μέσω ηλεκτρονικού μηνύματος σε συγκεκριμένες ημερομηνίες κάθε χρόνο (για πολλά χρόνια, ίσως και για πάντα) μηνύματα, ευχές, ακόμη και αστεία στα γενέθλια και στις «ξεχωριστές» για τους αγαπημένους τους επετείους.
Μπορεί η υπηρεσία να χαρίζει μια… ειδική συνέπεια στον νεκρό, φρικιαστική παραμένει όμως η ιδέα να λαμβάνεις μήνυμα τύπου «χαρούμενη επέτειο, γλυκιά μου» από τον άλλο κόσμο και τον νεκρό συζυγό σου!
«Μπορείς να πεις το τελευταίο “αντίο” ή ακόμη και ένα “ευχαριστώ”», λέει ο Ουαλός Τζέφρι Ρις, ένας από τους δημιουργούς της ιστοσελίδας, υποστηρίζοντας ότι το www.lastmessagesclub. co.uk έχει και πολλές πρακτικές εκτός από «συναισθηματικές» εφαρμογές. Ο Ρις, που έθεσε σε λειτουργία την ιστοσελίδα το 2007, εξηγεί ότι οι χρήστες της μπορούν να δημιουργήσουν μια «ψηφιακή διαθήκη». Να στείλουν δηλαδή μετά θάνατον στους συγγενείς τους ή σε όσους αυτοί επιθυμούν σημαντικές πληροφορίες, όπως για παράδειγμα αριθμούς τραπεζικών λογαριασμών και κωδικούς πρόσβασης, στοιχεία για θυρίδες, ομόλογα, περιουσιακά στοιχεία, ακόμη και όλα τα δεδομένα τους στις ιστοσελίδες κοινωνικής δικτύωσης ή ακόμη και να αποκαλύψουν ένα οικογενειακό μυστικό -κάτι που δεν τολμούσαν εν ζωή. Πληρούνται, λέει ο Ρις, όλα τα μέτρα ασφαλείας. Εμπνευση για τη δημιουργία της ιστοσελίδας αποτέλεσαν, σύμφωνα με τον Ρις, εκμυστηρεύσεις φίλων του, που ενημέρωναν τις οικογένειές τους για την ύπαρξη φακέλου με την ένδειξη «να ανοιχτεί όταν πεθάνω» στο γραφείο τους.
Η αγορά πάντα ανταποκρίνεται στις ανάγκες του ανθρώπου. Η Terra ανακάλυψε για σας το απόλυτο gadget, μία ομιλούσα επιτάφια στήλη. Με όλα τα ψιψιψίνια της. Βιντεοθόνη για να εκπέμπεται το μήνυμά σας στους αιώνες. Σε λίγο και με ADSL σύνδεση…
Με τον ήλιο τα μπάζω, με τον τον ήλιο τα βγάζω, τι έχουν και ψοφάνε τα έρμα; Με το μείζον ζήτημα της ποιότητας της προσφερόμενης παιδείας (συνολικά, όχι μόνο της τριτοβάθμιας, που δείχνει να συγκεντρώνει το ενδιαφέρον των εκάστοτε ηγετών μας) να κυριαρχεί στην επικαιρότητα τα πολλά τελευταία χρόνια, με έναν «διάλογο» να… σέρνεται (αφού ξεκίνησε από «μηδενική βάση» μηδενίζοντας το κοντέρ των όσων θετικών τυχόν έγιναν την πρώτη 4ετία της κυβέρνησης, στο πλαίσιο της πολυδιαφημισμένης «εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης»!), χωρίς ορατό τέλος για να αρχίσουν να τρέχουν οι αλλαγές, διαβάζεις το ρεπορτάζ των εφημερίδων και μένεις έκπληκτος: αλλαγές… «επί του πιεστηρίου» σε νομοσχέδιο του υπουργείου Παιδείας, επειδή (μεταξύ άλλων) επισημάνθηκαν λέει φωτογραφικές διατάξεις για να μπει σε πανεπιστήμιο συγκεκριμένο άτομο, με διασταλτική ερμηνεία της ρύθμισης που προβλέπει πάσχοντες από συγκεκριμένες ασθένειες να μπορούν να εισέρχονται στα ΑΕΙ χωρίς εξετάσεις!
ΕΙΝΑΙ δροσερό, είναι νεανικό, είναι φιλόδοξο, είναι χρηστικό και είναι και πολύγλωσσο (εκτός από ελληνικά μιλάει ακόμα αγγλικά και γαλλικά)! Το http://my.aegean.gr δημιουργήθηκε από φοιτητές του Πανεπιστημίου Αιγαίου και λειτουργεί τα τελευταία χρόνια ως διαδικτυακός τόπος συνάντησης, περιοδικό, πλατφόρμα επικοινωνίας εκπαιδευτικών και φοιτητών, ενημερώνει για τα του Πανεπιστημίου, αλλά και για τα της διασκέδασης και φέρνει κοντά τον ακαδημαϊκό πληθυσμό! «Φιλοδοξία και σκοπός μας είναι η άμεση, χωρίς γεωγραφικούς περιορισμούς, συμμετοχική και ποιοτική επικοινωνία και ενημέρωση και η δημιουργία ενός μορφώματος τέτοιου, ώστε όλος ο ακαδημαϊκός κόσμος (φοιτητές, διδάσκοντες, ερευνητικό, διοικητικό, τεχνικό και λοιπό προσωπικό) του ιδρύματος, αλλά και κάθε ενδιαφερόμενος εκτός αυτού να έχουν έναν τόπο κοινής αναφοράς και δραστηριοποίησης», αναφέρουν οι δημιουργοί του. Επισκεφθείτε το οπωσδήποτε!
Δείκτης Μιζέριας: ο δείκτης που συνδυάζει το δείκτη ανεργίας και τον πληθωρισμό. Χρησιμοποιείται για να μετρήσει την πολιτική σημασία της κατάστασης της οικονομίας καθώς και της καταναλωτικής εμπιστοσύνης.
O νέος αυτός δείκτης, εκτός από την ανεργία και τον πληθωρισμό, παίρνει υπόψη το έλλειμμα ή το πλεόνασμα του ισοζυγίου τρεχουσών συναλλαγών, το δημόσιο έλλειμμα ή πλεόνασμα ως ποσοστά του Aκαθάριστου Eγχώριου Προϊόντος (AEΠ), τα τρίμηνα επιτόκια των έντοκων γραμματίων και τον ρυθμό αύξησης του AEΠ σε σταθερές τιμές.
Aποτέλεσμα της θέσης που έχουν τα κράτη-μέλη της E.E.-15 στις πέντε παραπάνω συνιστώσες, είναι η κατάταξή τους με βάση τον δείκτη μιζέριας. Τις τρεις πρώτες θέσεις στον δείκτη κατέχουν η Eλλάδα, η Πορτογαλία και η Iσπανία (δηλαδή τα τρία φτωχότερα κράτη-μέλη της E.E.-15) και τις τρεις τελευταίες η Φινλανδία, το Λουξεμβούργο και η Σουηδία.
Αν προσθέσετε και την απειλή πανδημίας να δείτε πως χτυπάει κόκκινο…
Το «κίνημα της βραδύτητας» βρίσκει όλο και περισσότερους οπαδούς όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά και στις ΗΠΑ. Και βρίσκει εφαρμογή παντού, ακόμη και στο χρήμα.
Η ιδέα να επιβραδύνουμε τη ζωή μας προέρχεται από την Ευρώπη και μοιάζει εντελώς αντι-αμερικανική. Όμως έχει αρχίσει πλέον να κερδίζει έδαφος ακόμη και στη χώρα των φαστ φουντ και του γρήγορου χρήματος. Μάλιστα στις ΗΠΑ είναι που παρουσιάσθηκε, από τον Γούντυ Τας, η έννοια του «αργού χρήματος».
Ο Τας αρθρώνει τις ιδέες του στο βιβλίο «Έρευνες για τη φύση του αργού χρήματος: επενδύστε σαν τα τρόφιμα, τα αγροκτήματα και η γονιμότητα να είχαν σημασία» (προλογίζει ο «πατέρας» του «κινήματος της βραδύτητας», ο Ιταλός Κάρλο Πετρίνι). Χρόνια επενδυτής και επιχειρηματίας, ο Τας χρησιμοποιεί την εμπειρία του αυτή ώστε η Συμμαχία του να επενδύει σε εταιρείες που παράγουν, παράλληλα με το χρηματοπιστωτικό, φυσικό και κοινωνικό κεφάλαιο. «Η Συμμαχία Αργό Χρήμα είναι μια προσπάθεια να καθοδηγήσουμε το κεφάλαιο ώστε να υποστηρίξει τοπικά συστήματα παραγωγής τροφίμων… Η οικονομία ήταν ένα εργαλείο για την επίτευξη ενός σκοπού, όμως ζούμε σε μια εποχή που έχει γίνει η ίδια σκοπός. Για να την ξανακάνουμε μέσο, πρέπει να επιβεβαιώσουμε τις αξίες. Αξίες στις οποίες θα συμφωνούσαμε οι 99 στους 100 ανθρώπους, όπως η μητρότητα και η μηλόπιτα, οι υγιείς κοινότητες, οι υγιείς οικογένειες, ένας καλύτερος κόσμος για τις επόμενες γενιές, η δεοντολογική συμπεριφορά, η ηθική ευθύνη».
Χρειάζεται επίσης, προσθέτει, να ξεπεράσουμε τις αγορές που είναι βασισμένες στην κατανάλωση και την εξάντληση των φυσικών πηγών και να προχωρήσουμε σε αγορές βασισμένες στην αποκατάσταση και την προστασία. «Είναι προφανές», τονίζει. «Η παλιά αγορά, αυτή που κληρονομήσαμε από τη βιομηχανική επανάσταση και τους ληστές- βαρόνους, απαιτεί ανάπτυξη. Ας δημιουργήσουμε λοιπόν μια άλλη αγορά που δεν θα είναι αναγκαστικά εναντίον της ανάπτυξης, αλλά απλώς εναντίον της απεριόριστης ανάπτυξης, της ανάπτυξης που υπερβαίνει τα όρια του φυσικού και του κοινωνικού κεφαλαίου».
Το βιβλίο Inquiries into the Nature of Slow Money, Ιnvesting as if Food, Farms, and Fertility Mattered, Woody Tasch
OM. Hulot στη LiFO παρουσιάζει το Please make me dance: Αν είχε φτιάξει αυτόν το δίσκο κάποιος τύπος στη Νέα Υόρκη ή σε ένα προάστιο του Λονδίνου, θα ήταν ήδη ένα από τα ιντερνετικά «μυστικά» με την τεράστια δημοσιότητα που του αξίζει. Οι Bauhaus συναντούν τον John Maus, o Ελύτης εμφανίζεται παραμορφωμένος πίσω από παραμορφωμένα synths και το μανιασμένο beat των ντραμς, το «Γιατί δεν χορεύετε ρε;» ακούγεται ως η κραυγή-σύνθημα για μια γενιά σε σύγχυση. Ένταση και απόγνωση. Απλά ένας απ’ τους καλύτερους δίσκους του 2009.
Κι ο Μάκης Μηλάτος στην AthensVoice: Ενα διαρκές σφυροκόπημα. Ενα ταμπούρλο που βαστάει το ρυθμό κι ένας λόγος που δεν σταματάει ποτέ, σαν κραυγή διαμαρτυρίας, όπου μπλέκονται από το «πάτερ ημών» μέχρι το «της δικαιοσύνης ήλιε νοητέ» του Θεοδωράκη. Ο Αλέξανδρος Βούλγαρης δεν κάνει έναν «ευήκοο» δίσκο, αλλά το δικό του καθαρτήριο που μας αφορά όλους και είναι –νομίζω– το πιο προσωπικό του άλμπουμ.
Χαίρομαι που δεν είμαι η μόνη που γκρινιάζω για τη σελίδα του Μουσείου της Ακρόπολης. Στο Nylon διαβάζουμε:
“…Το Μουσείο με όλους τους παραδοσιακούς όρους είναι πανέμορφο – αρχιτεκτονικά, λειτουργικά, για να μην πούμε για τα εκθέματα. Επιτρέπεται όμως, εν έτει 2009 να χτίζουμε κάτι τόσο φρέσκο και να μην υπάρχει τουλάχιστον ένας ηλεκτρονικός ξεναγός να μοιράζεται (έστω επί πληρωμή) στους επισκέπτες?
Ακόμα και οι πιο ασήμαντες περιφερόμενες εκθέσεις σήμερα διαθέτουν στο κοινό ηλεκτρονικούς ξεναγούς. Πρόκειται για συσκευές που συνδέονται με ακουστικά τα οποία φοράει ο επισκέπτης, και όταν βρίσκεται μπροστά σε ένα έκθεμα, πατάει τον κωδικό που βλέπει επάνω και ακούει τα πλήρη στοιχεία γύρω από το έκθεμα.
Αν υπάρχει ένα Μουσείο που χρειάζεται τον ηλεκτρονικό ξεναγό, αυτό είναι το Μουσείο της Ακρόπολης. Κάθε έκθεμα (ακόμη και το πιο μικρό) κρύβει πίσω του μια ολόκληρη ιστορία που γεμίζει βιβλίο.
Τότε είναι που έγραψα για τα σημαντικότερα Μουσεία των ΗΠΑ που διαθέτουν ηλεκτρονικούς ξεναγούς σε μορφή podcasts που μπορεί κάποιος να κατεβάσει πριν πάει στο Μουσείο – όπως το Artcast του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης του Σαν Φρανσίσκο. Τότε είναι που έγραψα για τους ξεναγούς (όχι μόνο Μουσείων, αλλά) ολόκληρων πόλεων σε μορφή podcast, όπως ο iAudioguide.
Σήμερα οι επισκέπτες του Μουσείου της Ακρόπολης στριμώχνονται γύρω από τις μικρές ταμπελίτσες του κάθε εκθέματος για να διαβάσουν τις 4-5 γραμμές κειμένου που περιέχουν – ό,τι μπορεί να βάλει κάποιος εκεί περιεκτικά. Κι εμείς δεν μπορούμε να τους παρέχουμε ούτε τους (προηγούμενης γενιάς) ηλεκτρονικούς ξεναγούς που μοιράζονται εκεί στο Μουσείο, και επιστρέφονται με το τέλος της επίσκεψης.
Καλά φουσκώσαμε από υπερηφάνεια τη μέρα των εγκαινίων, αλλά είμαστε σε πολλά γυμνοί, και η γύμνια δεν κρύβεται. Αλλά νομίζω ότι όλο αυτό δεν μας αξίζει…”
Η Terra μετράει ήδη μία δεκαετία γκρίνιας όπου επισημαίνει την ύπαρξη σημαντικού πολιτιστικού κεφαλαίου και την αδυναμία αξιοποίησής του…
Οι πόλεις του μέλλοντος θα είναι οικολογικές και λιλιπούτειες. Οι τέσσερις πρώτες θα ολοκληρωθούν το 2016 στη Βρετανία και καθεμιά τους θα έχει 2.500 σπίτια, με σχεδόν πλήρη ενεργειακή αυτονομία, αφού θα είναι εξοπλισμένα με τις τελευταίες τεχνολογίες για την εξοικονόμηση ενέργειας.
Σε κάθε γωνιά των δρόμων τους θα μπορείς να επαναφορτίζεις τις μπαταρίες του ηλεκτρικού αυτοκινήτου σου, ποδήλατα θα είναι διαθέσιμα παντού για να τα δανείζεσαι και να τα χρησιμοποιείς, ενώ οι δημόσιες υπηρεσίες θα καλύπτουν κάθε εκατοστό αυτών των νέων αστικών κέντρων. Όσο για το κόστος που θα έχει η κατασκευή των φουτουριστικών «πράσινων» πόλεων, ο Βρετανός πρωθυπουργός Γκόρντον Μπράουν, ο οποίος δήλωσε ότι είναι απολύτως πεπεισμένος για τη χρησιμότητα του προγράμματος, μόλις αποδέσμευσε το ισόποσο 280 εκατομμυρίων ευρώ σε στερλίνες.
Διδακτικός στόχος
Ο στόχος αυτών των «eco-towns», των «οικο-πόλεων», όπως ήδη τις έχει αποκαλέσει ο βρετανικός Τύπος, είναι πρώτα πρώτα διδακτικός. Οι τυχεροί κάτοικοι των πρωτοποριακών σπιτιών θα πρέπει να χρησιμεύσουν ως παράδειγμα στους άλλους πολίτες της χώρας. Πράγματι, πάνω από το ένα τέταρτο των εκπομπών διοξειδίου του άνθρακα (CΟ2) στην Αγγλία προέρχεται από την ενέργεια που καταναλώνεται στα σπίτια. Και στις σημερινές συνθήκες, όπως εξήγησε ο Μπράουν, «για να μειώσουμε την επίδραση της ανθρώπινης δραστηριότητας πάνω στο κλίμα, καθένας από μας θα είναι αργά ή γρήγορα υποχρεωμένος να κάνει οικονομίες στις ανάγκες του για νερό, ηλεκτρικό και θέρμανση». Για τον λόγο αυτό, στις τέσσερις καινούργιες πόλεις προβλέπεται να καταναλώνεται η ελάχιστη δυνατή ενέργεια: κάθε μικρή βίλα θα είναι καλυμμένη με ηλιακούς συλλέκτες, θα έχει διπλά παράθυρα που θα τη μονώνουν πλήρως και θα διαθέτει ένα σύστημα για την ανακύκλωση του νερού που χρησιμοποιείται.
Να κάνουμε τον γύρο του κόσμου σε μια χώρα, την Ελλάδα, μας προτρέπει η κρατική διαφημιστική εκστρατεία. Να αποφύγουμε τα ταξίδια στο εξωτερικό και να μείνουμε στον τόπο μας, ώστε να καλύψουμε κάπως το τουριστικό κενό λόγω της οικονομικής κρίσης, που αποτρέπει κάμποσους Ευρωπαίους να μας επισκεφθούν ή τους παρωθεί προς φτηνότερους προορισμούς, εκεί όπου ο εσπρέσο δεν φτάνει τα πέντε ευρώ. Για να αποβεί ελκυστική η καμπάνια, έγιναν γιγαντοαφίσες μερικές ωραιότατες γωνιές της χώρας μας που κάτι θυμίζουν, κάποιο διάσημο τοπίο του εξωτερικού. Πως είναι όμορφος ο τόπος μας, πανέμορφος, το ξέρουμε. Οτι ο ενεστώτας αυτός όμως απειλείται να γίνει αόριστος, ότι δηλαδή η φθορά (οφειλόμενη και στην τουριστική υπερβολή) τείνει να εκτοπίσει την ωραιότητα στο παρελθόν, είναι κάτι που δεν φαίνεται να μας πονάει και να μας προβληματίζει. Εστω, βρε αδερφέ, να σώσουμε ό, τι μένει να σωθεί εν όψει του τουρισμού και μόνο, για να μη χαθούν οι εισαγόμενες μονέδες.
Στς διαφημιστικές αφίσες, στις ρεκλάμες του Ιντερνετ, αλλά και στην καταναλωτική επιπολαιότητα με την οποία την προσεγγίζουμε, η Ελλάδα καταντάει ένας πίνακας άψυχος που μπορεί να θαμπώσει και να πλανέψει, αλλά όχι να σαγηνεύσει με μια σαγήνη που θα αφήσει βαθιά ίχνη και μετά τη χρήση, μετά το δεκαπενθήμερο των διακοπών. Είναι ένα φόντο, ένα σκηνικό που κατασκευάζεται και στήνεται ακριβώς για να θαμπώσει, όχι για να πείσει, γι’ αυτό και αποσύρεται με τις πρώτες σταγόνες της βροχής. Συστατικά αυτού του φόντου είναι τα χαρακτηριστικά εκείνα που φρονούμε ότι έμειναν αναλλοίωτα στο πέρασμα του χρόνου – ένα δασωμένο βουνό (που μπορεί να κάηκε ήδη και κατά τόπους να οικοδομήθηκε), ένα ορμητικό ποτάμι με τους καταρράκτες του (που ίσως έχει ήδη εκτραπεί), μια παραδεισένια παραλία (που ήδη την κατάντησε κόλαση η εκμετάλλευση, με τις πανάκριβες ομπρελοξαπλώστρες να ιδιωτικοποιούν το κοινό αγαθό) και βέβαια ένα κατάλευκο εκκλησάκι σε λοφάκι νησιού, με τον μικρό του σταυρό και ενίοτε με τις δυο σημαιούλες του, βυζαντινή και ελληνική.
Η συνέχεια του άρθρου του Π. Μπουκάλα στην Καθημερινή
Στα 2,2 δισεκατομμύρια αναμένεται να φτάσουν το 2013 οι χρήστες του διαδικτύου παγκοσμίως, από 1,5 δισ. το 2008, εκ των οποίων το 43% στην Ασία και το 17% στην Κίνα, σύμφωνα με έρευνα του ινστιτούτου Forrester.
«Παρά την οικονομική ύφεση, ο αριθμός των καταναλωτών που στρέφονται στη χρήση του διαδικτύου συνεχώς αυξάνεται», υπογραμμίζει ο αναλυτής Ζία Ντανιέλ Γουίγκντερ, ο οποίος προβλέπει αύξηση των χρηστών κατά 45% μεταξύ των ετών 2008 και 2013.
Το μεγαλύτερο ποσοστό θα αντιστοιχεί στην Ασία (43% από 38% που είναι σήμερα), ενώ στη Βόρεια Αμερική θα αντιστοιχεί μόλις στο 13% των χρηστών και στην Ευρώπη το 22% (έναντι 17% και 26% αντίστοιχα το 2008).
Το 2013 η Κίνα θα αριθμεί 377,1 εκατομμύρια χρήστες, περισσότερους και από τις ΗΠΑ, όπου ο αριθμός των χρηστών αναμένεται να φτάσει τα 260,5 εκατομμύρια.
Στην Ευρώπη, εκτιμά η μελέτη, η αύξηση θα σημειωθεί κατά κύριο λόγο στις χώρες που μέχρι στιγμής έχουν περιορισμένη πρόσβαση, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Ρωσία και η Τουρκία.
O «Κατάλογος του Χαρούμενου Πλανήτη», είναι μια έρευνα που ξεκίνησε για πρώτη φορά το 2006 και συνυπολογίζει την ευζωία τόσο σε ποσότητα όσο και σε ποιότητα των πολιτών 143 χωρών της Γης (που αντιστοιχεί στο 99% του παγκόσμιου πληθυσμού) σε συνάρτηση – και εδώ είναι το πρωτότυπο και εύστοχο της μελέτης – με το περιβαλλοντικό αποτύπωμα της χώρας. Έτσι οι πιο χαρούμενες χώρες δεν αποδεικνύονται να είναι οι πλουσιότερες, αλλά σημαντικά υψηλότερα από όλες ξεχωρίζουν τρεις χώρες της Κεντρικής Αμερικής : πρώτη η Κόστα Ρίκα, δεύτερη ο Άγιος Δομήνικος, και ακολουθούν η Τζαμάικα, η Γουατεμάλα και το Βιετνάμ. Από τις δυτικές χώρες σε καλύτερη θέση είναι η Ολλανδία , ενώ η μελέτη δείχνει ότι γενικά καμία χώρα δεν πετυχαίνει την ιδανική ισορροπία ευζωίας και οικολογικής συμπεριφοράς απέναντι στον πλανήτη. (Η Κόστα Ρίκα έχει βαθμολογία 76,1 με κορυφή το 100).
Στην Κόστα Ρίκα οι κάτοικοι δηλώνουν περισσότερο ικανοποιημένοι από την ζωή τους (βαθμός 8,5 σε μια βαθμολόγηση από το 0 έως το 10) από πολλές άλλες χώρες, αλλά εκτός αυτού έχουν την δεύτερη θέση στην μέση τιμή της μακροβιότητας μετά τον Καναδά στην Αμερικάνικη ήπειρο, και ταυτόχρονα έχουν περιβαλλοντικό αποτύπωμα που δείχνει ότι είναι μια χώρα με πολύ λογική κατανάλωση των πλανητικών φυσικών πόρων σε αναλογία με άλλες. Αντίστοιχα η Βρετανία παίρνει την 74η θέση στην μελέτη ενώ οι ΗΠΑ βρίσκονται στην θέση 114 εξαιτίας της υπερκατανάλωσης φυσικών πόρων.
Η Ελλάδα έχει την 97η θέση με αναμενόμενη ηλικία τα 78,9 χρόνια, δήλωση ικανοποίησης από την ζωή τους 6,8 (από 0 – 10 ), περιβαλλοντικό αποτύπωμα 5.9 (η Κόστα Ρίκα έχει 2,3 ενώ οι ΗΠΑ έχουν 9,4) και γενική βαθμολόγηση στον κατάλογο 37,6. Οι ιδανικές συνθήκες, που αποτελούν και τον στόχο για το 2050 στην προοπτική μιας θετικής στάσης της ανθρωπότητας απέναντι στον πλανήτη και στον εαυτό της, θα ήταν : αναμενόμενη ζωή -87 χρόνια, δήλωση βαθμού ικανοποίησης – 8, περιβαλλοντικό αποτύπωμα – 1,7, βαθμολογία στον κατάλογο 89. Μελετώντας τον κατάλογο στην διεύθυνση www.happyplanetindex.org θα βρείτε πολλές ακόμη ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Το Αmazon… 
Άρθρα (RSS)