Terra Computerata

Με την πρώτη ματιά, ο κόσμος του Twitter δεν μοιάζει τόσο μαγικός όσο των ανταγωνιστικών MySpace και Facebook. Περισσότερο φαντάζει σαν μια ακόμα ιντερνετική φούσκα που κι αυτή αποξενώνει από την καθημερινότητα ή την κοινωνική επαφή και αναζητά το μερίδιό της στον κοινωνικό θόρυβο που δημιουργούν τα προαναφερθέντα και πιο εξελιγμένα εργαλεία.

Ωστόσο, οι χρήστες του Twitter αυξάνονται με απίστευτη ταχύτητα, προσθέτοντας είτε ψηφιακό θόρυβο είτε αξία στην επικοινωνία όλων, με αποτέλεσμα τα περιοδικά να αφιερώνουν μελάνι στην απόλυτη ψηφιακή υστερία των τελευταίων μηνών, ενώ ακόμα και τα τηλεοπτικά κανάλια, χάρη σε κάποια μεμονωμένα γεγονότα, το ενσωμάτωσαν εύκολα στην καθημερινή τους γλώσσα.

Το Twitter, βέβαια, έχει κι αυτό τα δικά του χαρακτηριστικά που το κάνουν να ξεχωρίζει ως κάτι νέο. Ετσι, αν υπάρχει κάτι που αρχικά μπορεί να θυμίζει, αυτό είναι ένα ζωντανό πάρτι από SMS μηνύματα, σαν κι εκείνα που κάποια στιγμή έτρεχαν σε διάφορα τηλεοπτικά κανάλια και μέσω του οποίου δημοσιοποιείς τις πιο πρόσφατες λεπτομέρειες από τη ζωή σου, πράγματα που παρακολουθείς ή διάβασες ή άκουσες ή τέλος πάντων θέλεις να μάθουν οι άνθρωποι του κύκλου σου.

Πίσω από αυτή την ιδέα του Twitter κρύβεται ο Aμερικανός Evan Williams, o οποίος ξεκίνησε την επαγγελματική του πορεία στο διαδίκτυο δημιουργώντας το Blogger.com. το οποίο στην πορεία αγοράστηκε από την Google. Ο Γουίλιαμς – που πήγαινε πακέτο – δεν άντεξε για πολύ το στενό κλοιό της πολυεθνικής και αποφάσισε να αποχωρήσει από την εταιρεία, παίρνοντας, όμως, μαζί του έναν ακόμα εργαζόμενο της Google, τον Biz Stone με τον οποίο αρχίζουν να σκέφτονται τις πρώτες ιδέες για μια πλατφόρμα, η οποία ενώ θα περιορίζει το χρήστη σε μια σειρά από προτάσεις, στην ουσία θα είναι πιο άμεση και συγκεκριμένη από οτιδήποτε άλλο «παίζει» στα μεγάλα γήπεδα των υπόλοιπων εργαλείων.

Ο συνέταιρός του Stone, ακούει τις ιδέες του Williams και βαφτίζει το νέο πρόγραμμα Twitter και τα μηνύματα ”tweets”, συγκρίνοντας έτσι τον μικρό όγκο πληροφορίας που θα ανταλλάσσεται μέσω των μηνυμάτων με το κελάηδημα των πουλιών και παράλληλα δείχνοντας ότι οι ήχοι από πολλά εισερχόμενα μηνύματα θα ακούγονται σαν τιτιβίσματα πουλιών.

Τι είναι εκείνο, όμως, που έκανε το Twitter πραγματικά διάσημο; Βασικά, η απλή μηχανική του. Οι χρήστες στέλνουν μηνύματα – δεν ξεπερνούν τους 140 χαρακτήρες – είτε από κάποιο PC είτε από το κινητό τους, και αυτή η προσθήκη του κινητού στην επικοινωνία μέσω Internet. Το τελευταίο ήταν και η πρωτοπορία που έκανε τη διαφορά.

Δημιουργώντας έναν λογαριασμό στο Twitter, αυτόματα δίνεις το δικαίωμα σε κάποιους να σε ακολουθούν. Αν εσύ παρακολουθείς άλλους είκοσι, τότε αυτό που εμφανίζεται στην οθόνη σου είναι ένα μείγμα από ηλεκτρονικά τιτιβίσματα φίλων, γνωστών, εταιρειών που λανσάρουν νέα προϊόντα ή celebrities, τα οποία, σε αντίθετα χρονολογική ροή, πλουτίζουν την ενημέρωσή σου: τι πρωινό έφαγε κάποιος, ποιο blog διαβάζει, τι μουσική σου προτείνει να ακούσεις ο κολλητός σου, ποιο είναι το μέλλον της παιδείας έτσι όπως το συζητάει μια ομάδα ανθρώπων (μαζί με το απαραίτητο link), ποιες καινούργιες λέξεις έμαθε κάποιος δημοσιογράφος στο πρόσφατο ταξίδι του στην Κρήτη, ή πώς ο βραδινός εφιάλτης κάποιου στην κουζίνα, έγινε και ο πρωινός εφιάλτης στο γραφείο του.

Με αυτό τον τρόπο κατάφερε για πρώτη φορά, να συνδυάσει τρία σημαντικά στοιχεία σε ένα απλό εργαλείο: κοινωνική δικτύωση, ζωντανή αναζήτηση και ανεξάντλητο μοίρασμα ιστοσελίδων.

Eνα απλό παράδειγμα για να καταλάβετε την επιτυχία του νέου αυτού εργαλείου αλλά και της αμεσότητας της πληροφορίας που διαθέτει: αν κάποιος ψάχνει ιστοσελίδες για τους Depeche Mode σίγουρα θα ξεκινήσει από το Google, αλλά αν ψάχνει για ενδιαφέροντα σχόλια που αφορούν τη βραδιά της ακύρωσης της συναυλίας τους, τότε καλύτερα να τρέξει κατευθείαν στο Twitter.

Ακόμα και στην Αμερική όπου επικρατεί παροξυσμός γύρω από το όνομά του, το Twitter έχει συχνά χαρακτηριστεί ως ένα ακραία ναρκισσιστικό εργαλείο, κι όχι άδικα, αφού τελικά εκείνοι που χρησιμοποιούν το περισσότερο το Twiiter είναι οι διασημότητες.

Εθνος