Το iΡhone έχει εφαρμογές σχεδόν για τα πάντα, από παιχνίδια έως την εικονική απόλαυση μιας μπίρας. Πώς θα μπορούσε να λείπει μια εφαρμογή που βοηθάει τους κατόχους της συσκευής να παραμείνουν αγνοί μέχρι να δώσουν όρκους αιώνιας πίστης στην εκκλησία ή το δημαρχείο; Αν πάλι σε κάποιους αυτά φαίνονται κάπως ανούσια, ας προτιμήσουν τις εφαρμογές που πραγματικά βοηθούν να οργανώσουμε τη ζωή μας και να την κάνουμε πιο εύκολη.
Η εφαρμογή κοστίζει κάτι λιγότερο από ένα ευρώ και όταν την αποκτήσετε ένα δαχτυλίδι αγνότητας εμφανίζεται στην οθόνη σας με το οποίο αποδεικνύεται ο όρκος σας στη σεξουαλική αποχή. Μπορεί να ακουστεί κάπως περίεργο, αλλά οι δημιουργοί της εφαρμογής εμφανίζονται βέβαιοι ότι η δημιουργία τους θα έχει απήχηση στις νεώτερες γενιές, αλλά και σε όσους δεν έχουν ήδη αφιερώσει τη ζωή τους στην αποχή και την αγνότητα. Η εφαρμογή εμφανίζεται στη συσκευή με έναν προμαγνητοφωνημένο όρκο αγνότητας και για τα δύο φύλα, τον οποίο οι χρήστες πρέπει να αποδεχθούν πριν εμφανιστεί το δαχτυλίδι στην οθόνη τους.
Όρκος αγνότητας
Η αισιοδοξία των δημιουργών της εφαρμογής δεν είναι εντελώς αβάσιμη. Στις ΗΠΑ περίπου 8 εκατομμύρια άνθρωποι έχουν πάρει όρκο αγνότητας. Στη Βρετανία οι «ορκισμένοι αγνοί» είναι 250.000. Η Γηραιά Αλβιώνα περιγράφεται συχνά ως η πρωτεύουσα της εφηβικής εγκυμοσύνης στην Ευρώπη και όπως έγραψε η εφημερίδα «Guardian», την περασμένη εβδομάδα αποκαλύφθηκε ότι μια εκστρατεία ύψους 6 εκατ. λιρών για την αποτροπή της εφηβικής εγκυμοσύνης απέτυχε παταγωδώς. Αντίθετα με τις προσδοκίες, οι εγκυμονούσες έφηβες αυξήθηκαν. Παρ΄ όλα αυτά οι δημιουργοί της εφαρμογής πιστεύουν ότι οι πωλήσεις της εφαρμογής «θα απογειωθούν».
Τώρα αν δεν τα καταφέρετε να αποφύγετε μία ανεπιθύμητη εγκυμοσύνη, μπορείτε τουλάχιστον να αποφύγετε τα κουνούπια. Η εφαρμογή ΑΝΤΙΜΟSQUΙΤΟ διώχνει τα κουνούπια με ήχους που δεν γίνονται αντιληπτοί από το ανθρώπινο αυτί. Απαραίτητο το καλοκαίρι!
Ο καθηγητής Δ. Ν. Μαρωνίτης διαβάζει απόσπασμα από τη “Νέκυια” (ενδέκατη ραψωδία) της ομηρικής Οδύσσειας. Το απόσπασμα περιλαμβάνει την ομιλία του Οδυσσέα με τον “άδειο ίσκιο” της μητέρας του Αντίκλειας.
Διαβάζω στα Νέα: Ο νομπελίστας οικονομολόγος Πολ Κρούγκμαν (θα τον θυμάστε όταν άλλαξε φύλο στη Βουλή των Ελλήνων) στο βιβλίο του «Η Αμερική που θέλουμε» αναλύει τα ευρήματα μεγάλης έρευνας η οποία αποκαλύπτει τα ψηλά τείχη που ορθώνει το χρήμα στην αμερικανική εκπαίδευση. Σύμφωνα με τα στοιχεία της έρευνας, το 29% των μαθητών του 15 που η οικογένειά τους ανήκει στο κατώτατο 25% της εισοδηματικής κλίμακας μπαίνουν στο πανεπιστήμιο. Όμως, το αντίστοιχο ποσοστό για τους μαθητές του 5 που η οικογένειά τους ανήκει στο ανώτατο 25% της εισοδηματικής κλίμακας είναι τουλάχιστον 30%. Γι΄ αυτούς, το οικογενειακό χρήμα ανοίγει τις πόρτες που για άλλους κρατάει κλειστές.
Με δυο λόγια, εξηγεί ο Λοράν Πενσόλ στο γαλλικό περιοδικό «Μαριάν», όταν αφήνει κανείς απεριόριστες και αμολητές τις δυνάμεις της αγοράς, τότε καταλήγει σε ένα σύστημα όπου το χρήμα των γονέων μετράει περισσότερο από την εργασία και την επιμέλεια των μαθητών. Οι όποιες μεταρρυθμίσεις μπορεί να είναι απαραίτητες, αλλά ποτέ χωρίς την προστασία και την επαγρύπνηση που μπορούν να εγγυηθούν την ισότητα των ευκαιριών η οποία σήμερα σαρώνεται από τους μηχανισμούς της αγοράς.
Οπότε μην σας παραξενεύει η νοοτροπία των δικών μας ευπόρων, να αγοράζουν θέματα του μπακαλορεά ή να πληρώνουν για τη συγγραφή των εργασιών των γόνων τους…
Να σας θυμήσω ένα απόσπασμα από παλαιότερο δημοσίευμα: Μια κυρία προσήλθε στον δάσκαλο του παιδιού της, σε μεγάλο ιδιωτικό σχολείο, και διαμαρτυρήθηκε έντονα για τον βαθμό που είχε πάρει το παιδί της σε μια εργασία. Ο δάσκαλος τής εξήγησε πως η εργασία δεν άξιζε αλλά η κυρία επέμενε. Στο τέλος, εξοργισμένη, δήλωσε μάλιστα το εξής καταπληκτικό: «Δεν ξέρω τι μου λέτε, κύριέ μου. Εγώ πλήρωσα 200 ευρώ σε δασκάλα που δουλεύει εδώ, στο ίδιο σχολείο, για να μου ετοιμάσει αυτή την εργασία». Εχουμε δηλαδή μια κυρία που θεωρεί απολύτως φυσικό να πριμοδοτεί την κομπίνα του παιδιού της παραβιάζοντας κάθε κανόνα και κάθε ηθική, ένα κακομαθημένο παιδί που μαθαίνει από πολύ νωρίς πως «όλα αγοράζονται, αρκεί η τιμή να είναι σωστή», και μια δασκάλα που έχει κάνει τη μάθηση παρεμπόριο του αισχίστου είδους.
Αν έχετε βαρεθεί τα φιλανθρωπικά γκαλά, ορίστε ένας δικτυακός τόπος που αναλαμβάνει να δικτυώσει τους χορηγούς με σχολεία που αναζητούν χρηματοδότηση. Στο DonorsChoose οι καθηγητές υποβάλλουν το αίτημά τους και μετά από τον απαραίτητο έλεγχο δημοσιεύεται. Οι χορηγοί μπορούν στη συνέχεια να επιλέξουν ποιο project τους ενδιαφέρει περισσότερο να υποστηρίξουν, καταθέτουν online τη χορηγία τους και επιλέγουν αν θα παραμείνουν ανώνυμοι ή όχι.
Μια απλή ιδέα διασύνδεσης κοινωνικών ομάδων. Οι καθηγητές ζητούν, οι χορηγοί πληρώνουν, οι μαθητές μαθαίνουν.
Πριν από ένα χρόνο, η Κινέζα καλλιτέχνις Cao Fei λάνσαρε την ιδέα του RNB City, μιας πειραματικής καλλιτεχνικής κοινότητας μέσα στην εικονική πραγματικότητα του Second Life. Η ιδέα προήλθε από τη Serpentine Gallery του Λονδίνου, η οποία ζήτησε από την 30χρονη Cao Fei να δημιουργήσει τις συνθήκες, ώστε να μπορέσει να λειτουργήσει αυτός ο εικονικός κόσμος. Σκοπός ήταν στο χώρο αυτόν και για τα επόμενα δύο χρόνια, ιδρύματα και συλλέκτες να μπορούν να φιλοξενήσουν εκθέσεις και άλλες καλλιτεχνικές δραστηριότητες, ανοιχτές σε όλα τα μέλη του Second Life. Η συγκεκριμένη καλλιτέχνις ήταν η πλέον κατάλληλη υποψήφια για να αναλάβει το πρότζεκτ, αφού το 2007, και για έναν χρόνο, εξερευνούσε τις δυνατότητες του Second Life, «γυρίζοντας» μια σειρά από ταινίες με τις περιπέτειες του άβατάρ της, China Tracy – οι ταινίες παρουσιάστηκαν στο κινεζικό περίπτερο στην Μπιενάλε της Βενετίας της ίδιας χρονιάς. Από τη μεριά της, η Serpentine έχει αφιερώσει έναν ειδικό χώρο, όπου οι επισκέπτες του μουσείου έχουν πρόσβαση στο Ιντερνετ, εξερευνώντας το εικονικό περιβάλλον που έστησε η Cao Fei.Αλλά ο καθένας μπορεί να επισκεφθεί το RNB City, αρκεί να μπει στην ιστοσελίδα του μουσείου και αν δεν είναι ήδη, να γίνει μέλος του Second Life. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε που η Serpentine ανέθεσε αυτό το πρότζεκτ στην Cao Fei: το Ιντερνετ παίζει όλο και μεγαλύτερο ρόλο στον προγραμματισμό των μουσείων διεθνώς, και όχι μόνο σε λειτουργικό ή πρακτικό επίπεδο. Από την υποστήριξη του Net Art (της διαδικτυακής τέχνης), σε δραστηριότητες (διαδραστικές και μη) που σχεδιάζονται αποκλειστικά για το Ιντερνετ καθώς και online εκθέσεις, οι ιστοσελίδες των πιο γνωστών μουσείων στον κόσμο έχουν να προσφέρουν πολύ υλικό… με ένα απλό κλικ.
Κλικ στο Pompidou κι ας μην είμαστε Παρίσι. Κλικ και στο Μουσείο Μοντέρνας Τέχνης της Νέας Υόρκης, κι ας καθόμαστε μπροστά στην οθόνη του δικού μας υπολογιστή, χιλιάδες μίλια μακριά. Γιατί, τα δύο μουσεία, μπορεί να μην έχουν κάποιο portal που να φιλοξενεί διαλεχτά έργα Net Art (όπως το αμερικανικό Whitney, http: //artport. whitney. org/, ή η αγγλική Tate Modern http: //www. tate. org. uk/intermediaart/), αλλά ξέρουν να χτίζουν από την αρχή νέες ιστοσελίδες για κάθε τους νέα έκθεση, όπως την «Elles» που προβάλλει αποκλειστικά τις γυναίκες καλλιτέχνιδες της μόνιμης συλλογής του Pompidou (www. centrepompidou. fr) ή το αφιέρωμα στον Βέλγο James Ensor από το ΜΟΜΑ (www. moma. org).Πολιτισμός σε απόσταση ενός κλικ, και συνεχώς ανανεώσιμος…
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή
Το iΡhone έχει εφαρμογές σχεδόν για τα πάντα, από παιχνίδια έως την εικονική απόλαυση μιας μπίρας. Πώς θα μπορούσε να λείπει μια εφαρμογή που βοηθάει τους κατόχους της συσκευής να παραμείνουν αγνοί μέχρι να δώσουν όρκους αιώνιας πίστης στην εκκλησία ή το δημαρχείο; Αν πάλι σε κάποιους αυτά φαίνονται κάπως ανούσια, ας προτιμήσουν τις εφαρμογές που πραγματικά βοηθούν να οργανώσουμε τη ζωή μας και να την κάνουμε πιο εύκολη.
Άρθρα (RSS)