Terra Computerata

«Δεν είναι δυνατόν η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό να μην έχει ώρες πολιτισμού στα σχολεία της», ανεφώνησε (deeply shocked, I presume…) ο κομψευόμενος υπουργός Παιδείας και μας υποσχέθηκε σχολεία με λιγότερη διδακτέα ύλη, λιγότερες ώρες διδασκαλίας και μια «ζώνη πολιτισμού» (έτσι την είπε), δηλαδή πολιτιστικές δραστηριότητες, που ασφαλώς θα είναι προαιρετικές.

Εστω λοιπόν ότι ο Αρης Σπηλιωτόπουλος θα στολίσει το σχολείο με «ζώνη πολιτισμού». Δεν του περνάει από τον νου ότι η ωραία προσπάθεια θα πάει στον βρόντο, για τον λόγο ότι οι περισσότεροι μαθητές θα προτιμήσουν την κοπάνα; Δεν το λέω επειδή υποτιμώ τους μαθητές, αλλά επειδή τους συμπονώ για το πρόγραμμά τους: Σχολείο, φροντιστήριο, ιδιαίτερα, γλώσσες, μελέτη και, ως επιστέγασμα, «ζώνη πολιτισμού»! Αρκεί να βάλει κανείς τον εαυτό του στη θέση ενός μαθητή που είναι υποχρεωμένος να περνάει δώδεκα ώρες καθημερινά με αυτό το πρόγραμμα και αμέσως καταλαβαίνει τι απ’ όλα αυτά περισσεύει.

Από την μεριά μου, θα έλεγα ότι δεν είναι δυνατόν η χώρα που γέννησε τον πολιτισμό (για να δανειστώ το κλισέ του υπουργού) να έχει σχολεία σε τέτοια χάλια. Αυτό είναι το πρόβλημα και δεν αντιμετωπίζεται με ένα πασπάλισμα κουλτούρας. Οι μαθητές σήμερα είναι δέσμιοι του παραλογισμού, που παράγει η αποτυχία του συστήματος της Μέσης Εκπαίδευσης: Παρακολουθούν ένα σχολείο συνδεδεμένο με την εισαγωγή στο πανεπιστήμιο· και, επειδή το σχολείο δεν μπορεί να προσφέρει τις υπηρεσίες που υποτίθεται ότι οφείλει να προσφέρει, οι μαθητές υποχρεώνονται να διαθέσουν άλλο τόσο χρόνο εκτός σχολείου για να τις αγοράσουν ξανά από τον ιδιωτικό τομέα. (Επειτα απορούν μερικοί αφελείς, γιατί οι μαθητές καίνε τα βιβλία στην τελετουργική πυρά μόλις αποφοιτήσουν…)

Αν ο υπουργός Παιδείας θέλει ένα σχολείο που θα καλλιεργεί τον πολιτισμό, ο πιο απλός, οικονομικός και δημοκρατικός τρόπος για να το πετύχει είναι να φτιάξει ένα σχολείο, το οποίο θα μαθαίνει στα παιδιά ότι το διάβασμα προϋποθέτει μεν κόπο, αλλά ανοίγει κόσμους απείρως πλουσιότερους από αυτούς που προσφέρει το Playstation. Οπως τον ακούω να μιλάει, όμως, μένω με την εντύπωση ότι ο υπουργός αντιλαμβάνεται τον πολιτισμό σαν εξάρτημα, όπως η ωραιοτάτη ζώνη Hermes, που τύλιγε την λεπτή μέση του όταν έκανε τις δηλώσεις περί «ζώνης πολιτισμού».

Άρθρο του Στέφανου Κασιμάτη στην Καθημερινή της 19ης Ιουλίου 2009

Μέσα στο προηγούμενο έτος επιστήμονες ανέπτυξαν τεχνολογία η οποία καθιστά ικανό ένα χρήστη να ελέγξει έναν υπολογιστή, ναι χειριστεί μια αναπηρική καρέκλα, ακόμη και να χρησιμοποιήσει το Twitter, μέσω της σκέψης του, ανοίγοντας ένα νέο, «νευρωνικό» ορίζοντα στο χώρο των υπολογιστών. Ωστόσο αυτό εγείρει ανησυχίες.

«Οι νευρωνικές συσκευές αναπτύσσονται με ταχύτατο ρυθμό και αποτελούν έναν τομέα που υπόσχεται πολλά στο μέλλον…αλλά αν δεν αρχίσουμε να προσέχουμε το θέμα της ασφαλείας, φοβάμαι ότι μέσα σε 5-10 χρόνια θα πούμε ότι κάναμε ένα μεγάλο λάθος» είπε ο Τανταγιόσι Κόνο, ειδικός σε θέματα ασφαλείας του πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον.

Ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα το οποίο χρησιμοποιείται πάνω στο θέμα είναι αυτό ενός χάκερ ο οποίος αποκτά πρόσβαση σε ένα εγκεφαλικό εμφύτευμα το οποίο έχει τοποθετηθεί για την αντιμετώπιση του Πάρκινσον ή ενδεχομένων καταθλιπτικών τάσεων, ή σε ένα το οποίο ελέγχει την κίνηση τεχνητών μελών.

Οι ανησυχίες αυτές εκφράστηκαν από τον Κόνο και άλλους ερευνητές στο περιοδικό «Neurosurgical Focus».

«Είναι πολύ δύσκολο να σχεδιάσεις ένα σύνθετο σύστημα το οποίο δεν έχει ‘bugs’ (κατασκευαστικές ατέλειες). Καθώς αυτές οι ιατρικές συσκευές γίνονται ολοένα και πιο πολύπλοκες, γίνεται ολοένα και πιο εύκολο να παραβλεφθεί ένα πρόβλημα, το οποίο θα εξελιχθεί σε μεγάλο πρόβλημα ασφαλείας. Μπορεί κάτι τέτοιο να θυμίζει επιστημονική φαντασία σήμερα, αλλά το ίδιο πίστευαν και για το ταξίδι στη Σελήνη πριν από 50 χρόνια» πρόσθεσε ο Κόνο.

Πολλοί θα ρωτούσαν «μα για ποιο λόγο να θέλει κάποιος να ‘χακάρει’ έναν εγκέφαλο; «. Σύμφωνα με τους ερευνητές, υπάρχει προηγούμενο παραβίασης υπολογιστών με σκοπό την πρόκληση νευρολογικών προβλημάτων: το Νοέμβριο του 2007 και το Μάρτιο του 2008, άγνωστοι εισβολείς προκάλεσαν ζημιές σε ιστοσελίδες υποστήριξης ατόμων που αντιμετωπίζουν προβλήματα επιληψίας, τοποθετώντας εικόνες που αναβόσβηναν (τα φώτα που αναβοσβήνουν έχουν τη δυνατότητα να προκαλέσουν επιληπτική κρίση).

«Συνέβη σε δύο διαφορετικές περιπτώσεις» είπε η Ταμάρα Ντένινγκ, μια εκ των συντελεστών της έρευνας. «Αποτελεί απόδειξη για το ότι υπάρχουν άνθρωποι με κακές προθέσεις, οι οποίοι και θα προσπαθήσουν να βλάψουν άλλους χρησιμοποιώντας τους υπολογιστές τους- ειδικά αν εξαπλωθεί η χρήση νευρωνικών συσκευών».

Σε κάποιες περιπτώσεις, ενδεχομένως οι ίδιοι οι ασθενείς να επέμβουν στα εμφυτεύματά τους: στην περίπτωση εμφυτευμάτων με αναλγητικούς ή αντικαταθλιπτικούς σκοπούς, που λειτουργούν μέσω εκπομπής ηλεκτρικών σημάτων και λαμβάνουν οδηγίες μέσω ασυρμάτων εκπομπών, οι ασθενής θα μπορούσε να δώσει τις οδηγίες που θα επιθυμούσε να δώσει στο εμφύτευμά του, αυξάνοντας το ρυθμό και την ένταση της λειτουργίας του.

Μέχρι τώρα, ελάχιστοι έχουν ασχοληθεί με το θέμα της «νευροασφαλείας» (όπως περιγράφεται ο εν λόγω τομέας από την έρευνα). «Τα θέματα ασφαλείας και προστασίας ιδιωτικότητας δεν λαμβάνουν τη σημασία που πρέπει. Δε θα με εξέπληττε αν μάθαινα ότι κανείς στο χώρο δεν έχει σκεφτεί καν ότι μπορεί να υπάρξει τέτοιο πρόβλημα» είπε σχετικά ο Κόνο.

Κατά το Τζάστιν Ουίλιαμς, νευρωνικό μηχανικό του πανεπιστημίου του Ουϊσκόνσιν (ο οποίος δε συμμετείχε στην έρευνα), ποτέ δεν είναι νωρίς για να αρχίσει κάποιος να σκέφτεται το θέμα της ασφαλείας. Ωστόσο, επεσήμανε ότι σήμερα ελάχιστες από τις συσκευές που υπάρχουν σήμερα είναι τρωτές σε τέτοιου είδους επίθεση και ότι τέτοιου είδους φόβοι δε θα έπρεπε να παρεμποδίσουν την πρόοδο στο χώρο. «Τέτοιες ανησυχίες πρέπει να συμβαδίζουν με τη σταδιακή ανάπτυξη της τεχνολογίας» είπε σχετικά.

www.kathimerini.gr  με πληροφορίες από Wired, CNN