Κατά καιρούς διαβάζουμε άρθρα για το τάδε προϊόν -που είναι σατανική σύμπτωση, αλλά πάντα το χρησιμοποιούμε- ότι προκαλεί καρκίνους. Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια λίστες με ένοχα σαμπουάν που περιείχαν παραμπένια με κυτταροστατικά στοιχεία. Λίγο καιρό πριν, τα υγρά πλύσεων στόματος με οινόπνευμα. Πριν λίγο έλαβα ένα e-mail για τα ανθιδρωτικά σπρέυ. Τα περισσότερα προιόντα που χρησιμοποιούμε είναι συνδυασμός ανθιδρωτικού με αποσμητικό. Για κοιτάξτε την ετικέτα, γράφει anti-perspirant;
Τα ανθιδρωτικά καταπιέζουν το μηχανισμό αποβολής τοξινών που διαθέτει ο ανθρώπινος οργανισμός στην περιοχή της μασχάλης. Αποτέλεσμα οι τοξίνες να μαζεύονται στα λεμφικά κέντρα και να έχουμε υψηλά ποσοστά εμφάνισης όγκων στο έξω και επάνω τέταρτο της περιοχής του στήθους.
Το ξύρισμα της περιοχής επιδεινώνει την κατάσταση καθώς απειροελάχιστες εγκοπές που δημιουργούνται στο δέρμα επιτρέπουν στα χημικά να εισχωρήσουν στο σώμα μας.
Μία σύντομη έρευνα σε επίσημους δικτυακούς τόπους για τον καρκίνο αποκαλύπτει κάποιες ενδείξεις. Οι επιστήμονες είναι επιφυλακτικοί. Αλλά εμείς καλύτερα ας πάρουμε τα μέτρα μας.
ΟΚ και τώρα θα μου πείτε τι; καλοκαιριάτικα θα κυκλοφορούμε με το κρι-κρι στις μασχάλες και την εσάνς της αμμωνίας;
Επιστήμονες επιτέλους λύστε τα προβλήματα της καθημερινότητάς μας, γιατί μας βλέπω όλες στις ουρές των λέιζερ. Τελικά μόνο η τεχνολογία βελτιώνει τη ζωή του ανθρώπου… Ωσπου να βγει μία έρευνα και για τα λέιζερ.
Διαβάστε για το τοξικό νεσεσέρ (PDF) και θα μου πείτε πόσο νεσενέρ (necessary) σας είναι μετά.
Είχα υποσχεθεί ότι δεν θα μπω στη διαδικασία ποτέ ξανά να αποκτήσω πρόσβαση μέσω e-banking μια που οι τράπεζες δεν μου εμπνέουν καμία εμπιστοσύνη για τα συστήματα ασφαλείας τους. Ο ξάδελφος μου στην Αμερική πριν λίγα χρόνια έχασε όλη του την περιουσία και βρέθηκε στο δρόμο με ένα κλικ. Βρισκόταν για μετεκπαίδευση λίγων ημερών στην Ευρώπη όταν έλαβε ένα SMS από τον χρηματιστή του ότι οι εντολές του είχαν εκτελεστεί. Θορυβημένος μια που δεν είχε δώσει καμία εντολή κίνησης του λογαριασμού του κάλεσε τον χρηματιστή του για να μάθει ότι είχε λάβει εντολή πλήρους ρευστοποίησης του συνόλου του χαρτοφυλακίου του.
Ξέρετε το μυαλό παίρνει ανάποδες στροφές σε τέτοιες περιπτώσεις. Υποψιάστηκε τη σύζυγό του. Οτι τον εγκαταλείπει παίρνοντας τα όλα. Την καλεί αλλά κι εκείνη πέφτει από τα σύννεφα. Να μην τα πολυλογούμε, είχε πέσει θύμα hacking. Είχαν κλέψει τους κωδικούς του και αφού ρευστοποίησαν όλα τα περιουσιακά του στοιχεία έδωσαν εντολή να μεταφερθούν τα χρήματα εκτός ΗΠΑ. Το FBI μπόρεσε να εντοπίσει κάποια ηλεκτρονικά ίχνη στη Ρωσία. Αλλά τα χρήματα πέταξαν, ανεπιστρεπτί. Οι δύο χώρες δεν συνεργάζονται για την αποκάλυψη τέτοιων εγκληματιών.
Απλά παθαίνεις το έμφραγμα και τελειώνεις ήσυχα-ήσυχα. Πριν λίγες ημέρες όμως αποφάσισα να συνδεθώ ηλεκτρονικά μια που ήθελα να απομονωθώ λόγω διακοπών. Η τράπεζα όμως δεν σε αφήνει. Μετά από 10 αποτυχημένες εισόδους στο σύστημα, μετά από ν συνομιλίες με αυτόματα συστήματα εξυπηρέτησης, φωνητικές πύλες, αναμονές, κλειδάριθμους κτλ κτλ, πρόσβαση δεν έχω αποκτήσει. Μόνο τα γνωστά ακατανόητα μηνύματα λάθους. Ακατανόητα ακόμα και για τους υπαλλήλους τηλεφωνικής υποστήριξης. Ετσι αύριο θα αναγκαστώ να επιστρέψω στο κατάστημα της τράπεζας μήπως και βγάλουμε άκρη.
Τα νεύρα μου σωμιές… Πότε, πότε επιτέλους θα δουλεύουν τα μηχανήματα για εμάς και όχι εμείς για αυτά; Είμαι έτοιμη για απόσυρση σε κοινόβιο της Δανίας.
Σήμερα στα σεμινάρια της Ερμούπολης παρακολούθησα μία παρουσίαση για το Πανεπιστήμιο των Ορέων. Μένει να αποδειχθεί αν θα είναι και των ωραίων. Πρόκειται ουσιαστικά για μία κραυγή αγωνίας για το μέλλον των ορεινών περιοχών της Κρήτης που εγκαταλείπονται εξαιτίας των οξυμμένων προβλημάτων και την εκπέμπει η πανεπιστημιακή κοινότητα της μεγαλονήσου.
Η νέα αυτή οργάνωση, η οποία σκοπό έχει να παρέμβει στη βάση της κοινωνίας αλλάζοντας τα πρότυπα ευημερίας, προστατεύοντας παράλληλα το ανθρώπινο και φυσικό περιβάλλον, και προβάλλοντας την ενίσχυση της παραδοσιακής οικονομίας και τον επαναπροσδιορισμό της ανθρώπινης ευτυχίας, αποτελείται τόσο από πανεπιστημιακούς όσο και από απλούς Κρήτες.
Αυτή η ομάδα λοιπόν επιχειρεί να πάρει την κατάσταση στα χέρια της, διεισδύοντας στον πυρήνα των προβλημάτων των κατοίκων των ορεινών περιοχών της Κρήτης, ώστε να ανακόψουν το κύμα φυγής του πληθυσμού και την έξαρση της παραβατικότητας ιδιαίτερα ανάμεσα στους νέους.
Στην κατεύθυνση αυτή, ιδρύθηκε το «Πανεπιστήμιο των Ορέων», το οποίο θα υλοποιεί το πρόγραμμά του βασιζόμενο στον συνδυασμό της επιστημονικής γνώσης και θα παράγει βιωματική γνώση για την ανάπτυξη προϋποθέσεων για βιώσιμη ανάπτυξη στην ορεινή και νησιωτική περιφέρεια.
Το πρόγραμμα του Πανεπιστημίου των Ορέων περιλαμβάνει τέσσερις παράλληλες δράσεις. Η πρώτη θα είναι τα ελεύθερα μαθήματα για το ευρύ κοινό με έμφαση στη λαϊκή παράδοση. Η δεύτερη αφορά τα παραδοσιακά επαγγέλματα και τις δεξιοτεχνίες. Η τρίτη θα επικεντρωθεί στην υγεία, στο δημογραφικό πρόβλημα και στη διατροφή, ενώ η τέταρτη δράση θα αφορά τη βιώσιμη ανάπτυξη, τον επαγγελματικό προσανατολισμό των νέων, την οικιστική πολιτική και το περιβάλλον. Στόχος είναι οι δράσεις αυτές να μην περιορίζονται στην απλή διδασκαλία, αλλά να υπάρχει αλληλεπίδραση, ώστε ο διδάσκων να διδάσκεται και ο διδασκόμενος να διδάσκει.
Σε μια εποχή που το Πανεπιστήμιο με την κλασική του δομή αμφισβητείται, η δράση αυτή φιλοδοξεί να αποτελέσει την «κοινωνική επέκταση» του πανεπιστημιακού ιδρύματος Κρήτης και να εξελιχθεί. Το εγχείρημα έχει ήδη αρχίσει να λειτουργεί πιλοτικά στο Οροπέδιο Λασιθίου, στον ορεινό Μυλοπόταμο και στο Οροπέδιο του Ομαλού στα Χανιά.
Είναι ενδιαφέρον να παρακολουθήσουν οι κοινωνιολόγοι τα δύο διαφορετικά μοντέλα ανάπτυξης που έχουν αναπτυχθεί στη μεγαλόνησο. Από τη μία έχουμε την περίπτωση Ζωνιανών που έχουν δημιουργήσει το δικό τους καπετανάτο. Εδώ και πολλά χρόνια, η Κρήτη ταλαιπωρείται από μιαν αρρωστημένη μετάλλαξη της λεβεντιάς σε μιαν ανεξήγητη αποδοχή της ανομίας και της κυριαρχίας οργανωμένων νταήδων. Τα Ζωνιανά, όπου ακόμη δοκιμάζεται η αποφασιστικότητα του κράτους, είναι η πιο κραυγαλέα απόδειξη μιας κατάστασης η οποία θέτει σε κίνδυνο την κοινωνία του νησιού. Μετά την κατάρρευση της κτηνοτροφίας άρχισαν να ζουν με τις επιδοτήσεις των Ε.Ε. αλλά όταν ήρθε ο έλεγχος από την Ένωση φυσικά αναγκάστηκαν να τους διώξουν. Μετά ήταν σχετικά εύκολο να διώξουν όλες τις αρχές. Λίγα χιλιόμετρα πιο πέρα τα Ανώγεια έχουν αναπτύξει δημοτικούς μηχανισμούς απορρόφησης των κοινοτικών κονδυλίων και σημειώνουν αναπτυξιακή πρόοδο.
Το Πανεπιστήμιο των Ορέων είναι μία προσπάθεια να αξιοποιηθεί το ανθρώπινο κεφάλαιο και να αλλάξει το πρότυπο ευημερίας. Κάτι που σε λίγο θα το έχουμε ανάγκη σε όλη τη χώρα με το πρότυπο “μεζονέτα -πισίνα- τζιπ – ραχάτι” που έχουμε ενσωματώσει. Ισως λοιπόν μία πολιτική ανοησία, αυτή της διασποράς 70 πανεπιστημιακών τμημάτων σε κάθε χωριό της Ελλάδας να μετατραπεί σε συγκριτικό πλεονέκτημα και να γίνει μοχλός ανάπτυξης. Χρειαζόμαστε περισσότερες τέτοιες πρωτοβουλίες. Θέλουμε π.χ. το πανεπιστήμιο του γιαλού για τη Μύκονο και τη Ρόδο…
Οι υποκλαπείσες συνδιαλέξεις του κατάδικου Βλαστού με τους συνεργάτες του στο συνδικάτο εγκλήματος, αποσπασματικές, σπασμένες, ακατάληπτες κατά διαστήματα, με επαναλήψεις και εμμονές, λόγια ανάκατα με ρεκασμούς, κομματάκια μιας ομιλίας καρτοκινητής, αυτές οι συνομιλίες καθρεφτίζουν παρ’ όλ’ αυτά έναν διάχυτο λόγο, διάχυτο παντού, ένα discours ριζωμένο στο συλλογικό φαντασιακό, διάσπαρτο σε καφετέριες, μπαράκια, ταβέρνες, έναν λόγο δημόσιο. Είναι τα θραυσματικά λόγια μιας θρυμματισμένης συνείδησης, ανδρών και γυναικών μοιραίων, ματαιωμένων, λυσσασμένων για μια νίκη με τα χρώματα της Φεράρι Τεσταρόσα, τόσο ματαιωμένων και λυσσασμένων, που μιλάνε για φέρετρα κλειστά και κεφάλια ανοιγμένα όπως μιλάνε για μεζονέτες και τζιπ.
Είναι θρυμματισμένα λόγια από μια ραγισμένη κοινωνία, γκρίζα απ’ άκρη σ’ άκρη, διηνεκώς ημιαυθαίρετη, καθολικά ημινόμιμη, που ξεπλένει χρήμα και μακιγιάρει περσόνες μεγάλων, αρχηγών και γιγαντοτεράστιων. Και είναι λόγος των κυρίαρχων, των άνετων, των ισχυρών.
Είναι λόγια που ακούμε παντού γύρω, αυθάδη και άπληστα, κυνικά. Σπασμένα λόγια στο μετρό, στα πεζοδρόμια, τερατώδης αφασία πληθωρισμένη με εκατομμύρια κινητά. Και απελπισμένα ομογενοποιητικά: τα λένε οι έχοντες, τα λένε και οι φτωχοδιάβολοι, φενακισμένα ανθρωπάκια, ανεπίληπτοι μάνατζερ, γκάνγκστερ, πολιτικοί, δημόσιοι λειτουργοί, όλοι μαζί στη στρατόσφαιρα της αιώρας, του Αγιου Μαυρίκιου, της offshore, όλοι με την ίδια αγωνία: πώς θα μαζέψουν και πώς θα ξεπλύνουν το χρήμα.
Η Ελευθεροτυπία είχε χτες αφιέρωμα στους κυβερνητικούς δικτυακούς τόπους. Αναρωτιέται λοιπόν: “Τι κάνουν οι κόμβοι των υπουργείων της κυβέρνησης στο Διαδίκτυο; Επιτελούν κάποιο έργο ή απλώς πιάνουν… χώρο. ” Μετά από μια γρήγορη επισκόπηση των Web sites των ελληνικών υπουργείων και διαπίστωσαβ πως όσον αφορά τη διανομή πληροφοριών που ενδεχομένως ενδιαφέρουν τους πολίτες, η κατάσταση μπορεί να μην είναι άριστη αλλά εν πάση περιπτώσει δεν είναι να μας πιάσει και μαύρη απελπισία.
Θα διαφωνήσω… Αν υπολογίσουμε πόσα χρήματα μας κοστίζουν αυτά τα sites θα διαπιστώσουμε ότι η σχέση τιμής – απόδοσης είναι χειρίστη. Ειδικά για το ΥΠΕΠΘ έγραψαν : “Τι έχει: Πληροφοριακό υλικό για εκπαιδευτικούς, μαθητές και γονείς. Επίσης, πληροφορίες για διορισμούς. Ενδιαφέρουσα η σελίδα με το δωρεάν (ανοικτού κώδικα) εκπαιδευτικό λογισμικό.
Θα περιμέναμε: Εντάξει, τα προηγούμενα χρόνια ήταν παράδειγμα προς αποφυγή τόσο από πλευράς σχεδίασης όσο και από πλευράς ποιότητας πληροφορίας. Λείπει βέβαια η online επικοινωνία με τον πολίτη, αλλά αυτό είναι γενικότερο πρόβλημα”.
Θα πρέπει όμως κάποιος να είναι σχετικός με το θέμα για να διαπιστώσει πόση παλαιωμένη και άχρηστη πληροφορία διαθέτει αυτός ο δικτυακός τόπος. Οτι κρεμιέται μένει στους αιώνες των αιώνων. Εκεί δε που υπάρχει ανάγκη εξυπηρέτησης, θέλουμε φερ’ειπείν να δούμε την ύλη των πανελλαδικών εξετάσεων, αν πάμε να την ανακαλύψουμε όχι από το μενού εκπαιδευτικοί αλλά στο δέντρο του υπουργείου χρειαζόμαστε το κοκκαλάκι της νυχτερίδας. Γιατί π.χ. δεν οργανώνονται οι εγκύκλιοι του ΥΠΕΠΘ σε ένα περιβάλλον με δυνατότητα αναζήτησης ώστε να περιορίζαμε λίγο και το χαρτοβασίλειο;
Επίσης αυτό το πολυδαίδαλο των υπηρεσιών όπου κάθε γραφείο στήνει και το δικό του δικτυακό τόπο με τα χρήματα των έργων δημοσιότητας που απορροφά…είναι κάτι σαν τις φαβέλες… Προχειρότητα και εγκατάλειψη.
Και τέλος πάντων μόνο εξυπηρέτηση στα ελληνικά και αγγλικά; Μήπως θα έπρεπε να προστεθούν και άλλες γλώσσες;
Γενικά πάντως στη χώρα μας δεν ωφελούμαστε από τις online υπηρεσίες. Μόνο οι ανταγωνιστικοί κλάδοι, οι διεθνοποιημένοι εκ των πραγμάτων (τράπεζες, μεταφορές) αναγκάστηκαν να περάσουν στην ψηφιακή εποχή. Οι υπόλοιποι χάρη στην ευρωπαϊκή ένωση απέκτησαν μία σελίδα στο διαδίκτυο αλλά τις περισσότερες φορές ελάχιστα λειτουργική.
Ας μην ξεχνάμε ότι τα δίκτυα έχουν αξία όσο διασυνδέονται. Πόσο διασυνδεδεμένα είναι λοιπόν όλα τα παραμάγαζα του υπουργείου μας; Αν ναι ξέχασα. Εχουν όλα λινκ στη σελίδα του ΥΠΕΠΘ…
Αν ο φιλόσοφος Τόμας Χομπς ζούσε σήμερα, θα μπορούσε να υποστηρίξει ότι η ιντερνετική ζωή ενός ανθρώπου είναι σκληρή, βάρβαρη και, αν δεν προσέξεις, σύντομη. Ο κόσμος του κυβερνοεγκλήματος, της κυβερνοτρομοκρατίας και του κυβερνοπολέμου είναι πράγματι ένας άγριος, ανεξέλεγκτος και ακυβέρνητος τόπος.
Κοντολογίς, διεξάγεται ήδη ένας ψηφιακός πόλεμος χαρακωμάτων. Κυβερνήσεις και επιχειρήσεις αγωνίζονται να χτίσουν τεχνολογικές οχυρώσεις ενάντια σε αναρχικούς, κοινούς εγκληματίες, ανταγωνιστές, κατασκόπους και τρομοκράτες. Επιπροσθέτως, οι επιτιθέμενοι συχνά κρύβουν τα ίχνη τους «περνώντας» από τα δίκτυα πολλών άλλων χωρών προτού πλήξουν τον στόχο τους, με αποτέλεσμα οι παραδοσιακές διακρίσεις μεταξύ «εγχώριου» και «διεθνούς» εγκλήματος να έχουν χάσει τη σημασία τους. Πολλοί υποστηρίζουν πως βρισκόμαστε ήδη σε έναν παγκόσμιο κυβερνοπόλεμο.
Ο σημερινός κυβερνοχώρος θυμίζει τη μεσαιωνική Ευρώπη. Δεν ανταποδίδουμε τα πλήγματα- κι έτσι δεν επιβάλλουμε άμεσο κόστος σε αυτούς που πιστεύουμε πως μας επιτίθενται. Αντ΄ αυτού, συζητάμε επ΄ αόριστον για τις πιθανές παράπλευρες απώλειες και την παραβίαση διεθνών συνθηκών με αμφίβολη εφαρμογή στον κυβερνοχώρο. Η αναγνώριση του δικαιώματος στην κυβερνοαυτοάμυνα ίσως είναι το πρώτο βήμα για να μπει σε τάξη αυτός ο θαυμαστός καινούργιος κόσμος. Θα επιβάλει την ανάληψη δράσης και θα βοηθήσει στον ακριβή καθορισμό των διαστάσεων του προβλήματος. Τα κράτη αλλά και οι πάροχοι δικτυακών υπηρεσιών θα μπορέσουν να βελτιώσουν την άμυνα των δικτύων τους. Οι αθώοι χρήστες που θα βρεθούν στη μέση της μάχης θα μπορούν να ανακτήσουν τον έλεγχο των συστημάτων τους με καλύτερο λογισμικό προστασίας. Και οι κυβερνήσεις θα ανακαλύψουν τους πραγματικούς κινδύνους που κρύβονται πίσω από την υποστήριξη ή έστω την ανοχή παράνομων ιντερνετικών δραστηριοτήτων που ξεκινούν από το έδαφός τους.
Ο κ. Ντέιβιντ Τον είναι αξιωματικός του αμερικανικού στρατού ξηράς, ειδικός σε θέματα εθνικής ασφαλείας και συγγραφέας του βιβλίου «Οn Ρoint» για τον δεύτερο πόλεμο του Κόλπου.
Ένα λογισμικό που ξεχωρίζει επιγραφές από την αρχαία Αθήνα, ανάλογα με το γραφικό χαρακτήρα του χαράκτη, προέκυψε από τη συνεργασία ερευνητών του Εθνικού Μετσόβειου Πολυτεχνείοτ και του Πανεπιστημίου του Πρίνστον στις ΗΠΑ.
Το πρόγραμμα θα μπορούσε να βοηθήσει σημαντικά τη χρονολόγηση και γενικά τη μελέτη των 50.000 και πλέον αρχαίων επιγραφών που έχουν βρεθεί στην περιοχή της Αττικής, αναφέρει το βρετανικό περιοδικό New Scientist.
«Θα μπορούσε να ονομαστεί ‘CSI Αρχαία Αθήνα’» γράφει ο συντάκτης του άρθρου, αναφερόμενος στη γνωστή σειρά CSI με πρωταγωνιστές εγκληματολόγους.
Παρόλο που κάθε περίοδος της αρχαίας Ελλάδας διαφέρει όσον αφορά την τεχνοτροπία των επιγραφών, η ταυτοποίηση του λαξευτή πίσω από κάθε σκαλισμένο κείμενο συχνά είναι δύσκολη ακόμα και για τους πιο έμπειρους επιγραφολόγους.
«Μπορώ να σας δείξω δύο ‘Α’ που μοιάζουν ολόιδια, αλλά μπορώ να σας πω ότι προέρχονται από διαφορετικούς γραφείς» δήλωσε ο Μιχάλης Παναγόπουλος του ΕΜΠ, επικεφαλής της προσπάθειας μαζί με τον καθηγητή Κωνσταντίνο Παπαοδυσσέα.
Οι Έλληνες ερευνητές συμμετείχαν στην πρόκληση που τους έθεσε ο Στίβεν Τρέισι, μελετητής της αρχαίας Ελλάδας και επιγραφολόγος στο Πρίνστον, να ξεχωρίσουν 24 αρχαίες επιγραφές ανάλογα με τον χαράκτη που τις δημιούργησε.
Οι ερευνητές εστιάστηκαν αρχικά σε έξι χαρακτηριστικά γράμματα -Α, Ρ, Μ, Ν, Ο, Σ- τα οποία φωτογράφισαν σε καθεμία από τις 24 λίθινες πλάκες. Στη συνέχεια, προσδιόρισαν τη μέση μορφή καθενός από αυτά γράμματα σε κάθε επιγραφή.
Έπειτα από την ολοκλήρωση των υπολογισμών, η ομάδα του Δρ Παναγόπουλου συνέκρινε τα κείμενα που είχε στείλει ο Τρέισι και κατάφερε να τα αντιστοιχίσει σωστά σε έξι χαράκτες που έζησαν το διάστημα 334-134 π.Χ.
Το λογισμικό αναγνώρισε σωστά τον χαράκτη στο 100% των περιπτώσεων, ωστόσο η αξιοπιστία της μεθόδου θα μπορούσε να αυξηθεί περαιτέρω με τη χρήση τρισδιάστατων μοντέλων των επιγραφών, στη θέση των ψηφιακών φωτογραφιών.
Ο Στίβεν Τρέισι και ο Μιχάλης Παναγόπουλος είχαν παρουσιάσει προκαταρκτικά αποτελέσματα της προσπάθειάς τους το 2006 στο Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών στην Αθήνα.
Το φαινόμενο του εκφοβισμού (bullying) ή της θυματοποίησης (victimization) αποτελεί μορφή επιθετικής συμπεριφοράς η οποία εμφανίζεται κυρίως στη σχολική πραγματικότητα με σοβαρές επιπτώσεις στην ψυχοσυναισθηματική ανάπτυξη του παιδιού και του εφήβου και στη διαδικασία της μάθησης. Συγκεκριμένα, ένας μαθητής εκφοβίζεται ή θυματοποιείται όταν εκτίθεται επανειλημμένα και για αρκετό χρονικό διάστημα σε αρνητικές πράξεις άλλου ή άλλων μαθητών, που εκδηλώνονται ως μορφές βίαιης ή επιθετικής συμπεριφοράς. Το φαινόμενο της σχολικής επιθετικότητας και του εκφοβισμού παρατηρείται όλο και περισσότερο στις σύγχρονες κοινωνίες και σε πολλές χώρες του κόσμου.
Oεκφοβισμός ή η θυματοποίηση διακρίνεται στις εξής μορφές:
Λεκτικός εκφοβισμός όπως πειράγματα, βρίσιμο, πειρακτικά ονόματα (παρατσούκλια), ειρωνική, σαρκαστική συμπεριφορά, απειλές, διάδοση φημών. Σωματικός εκφοβισμός ή βία όπως χτυπήματα, σπρώξιμο ή σεξουαλική παρενόχληση, χειρονομίες κ.ά.
Κοινωνικός εκφοβισμός όπως αποκλεισμός του παιδιού από τη συμμετοχή σε ομαδικές δραστηριότητες, σε παρέες, παιχνίδια κ.ά.
Εκφοβισμός μέσω κινητών τηλεφώνων, του Διαδικτύου (cyber bullying). Η μορφή αυτή της βίας έχει παρατηρηθεί τα τελευταία χρόνια.
Ερευνες έχουν καταδείξει ότι περίπου το 15% των μαθητών έχει βιώσει συμπεριφορές εκφοβισμού- οι οποίες παρατηρούνται συχνότερα στα σχολεία στις ηλικίες από 8 ως 15 ετών-, και ότι τα αγόρια ασκούν σε μεγαλύτερο ποσοστό σωματική βία, ενώ τα κορίτσια εμπλέκονται κυρίως σε περιστατικά λεκτικού εκφοβισμού.
Οπως προκύπτει από τα διεθνή δεδομένα, 1 στα 7 παιδιά υπόκειται σε κάποια μορφή εκφοβισμού (Οlweus, 1991, 1993,1994).
Στην ελληνική πραγματικότητα, επιδημιολογικές έρευνες έχουν δείξει ότι το φαινόμενο του εκφοβισμού είναι ένα ζήτημα που πλήττει περίπου 1 στα 10 παιδιά (Δεληγιάννη-Κουμτζή, 2005). Επισημαίνεται ότι, σύμφωνα με έρευνες της ΠΟΥ που διεξήχθησαν σε πολλές χώρες στον κόσμο, στην Ελλάδα φαίνεται ότι έχει σημειωθεί αύξηση του ποσοστού στα παιδιά που έχουν υποστεί εκφοβισμό στο σχολείο τουλάχιστον μία φορά τον μήνα από το 2002.
Στο σχολείο, η βία εκδηλώνεται κυρίως μεταξύ μαθητών. Δεν είναι σπάνιες όμως και οι επιθέσεις μαθητών- αλλά και γονιών- προς τους εκπαιδευτικούς ή προς το ίδιο το σχολείο, όπως επίσης οι επιθέσεις εκπαιδευτικών προς μαθητές ή ακόμη και προς τη διεύθυνση του σχολείου. Μερικές φορές η καταστροφική βία μπορεί να εκδηλώνεται συλλογικά, συμπαρασύροντας μεγάλο αριθμό μαθητών, με αποτέλεσμα να μπαίνει τότε σε κρίση ολόκληρη η σχολική κοινότητα. Οι κοινωνικο-εκπαιδευτικές, πολιτικο-ιδεολογικές και ψυχοκοινωνικές διαστάσεις αυτών των φαινομένων έχουν προ πολλού απασχολήσει σχολικούς ψυχολόγους και κοινωνιολόγους της εκπαίδευσης και είναι λίγο- πολύ οικείες. Τα τελευταία χρόνια μάλιστα το φαινόμενο της «θυματοποίησης» και της συστηματικής ψυχολογικής ή και σωματικής κακοποίησης μαθητών από συμμαθητές τους, το λεγόμενο bulling, είναι ιδιαίτερα δημοφιλές ως ερευνητικό αντικείμενο στους συναφείς επιστημονικούς χώρους. Θα επιχειρηθεί εδώ να φωτιστεί εν συντομία μια άλλη διάσταση της σχολικής βίας, ασυνείδητη, για την οποία όχι μόνο δεν γίνεται λόγος αλλά και δεν υπάρχει λόγος στο περιβάλλον του σχολείου, με την έννοια ότι αποτελεί ταμπού.
Ας ξεκινήσουμε με μια βασική υπόθεση εργασίας: ότι η βία που εκδηλώνεται προς τους άλλους ή γενικότερα προς το περιβάλλον, ως προς την ψυχική της διάσταση (που ασφαλώς δεν είναι η μόνη), αποτελεί την ασυνείδητη εξωτερίκευση βίαιων εσωτερικών συγκρούσεων.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότερα
Κατά καιρούς διαβάζουμε άρθρα για το τάδε προϊόν -που είναι σατανική σύμπτωση, αλλά πάντα το χρησιμοποιούμε- ότι προκαλεί καρκίνους. Θυμάμαι πριν λίγα χρόνια λίστες με ένοχα σαμπουάν που περιείχαν παραμπένια με κυτταροστατικά στοιχεία. Λίγο καιρό πριν, τα υγρά πλύσεων στόματος με οινόπνευμα. Πριν λίγο έλαβα ένα e-mail για τα ανθιδρωτικά σπρέυ. Τα περισσότερα προιόντα που χρησιμοποιούμε είναι συνδυασμός ανθιδρωτικού με αποσμητικό. Για κοιτάξτε την ετικέτα, γράφει anti-perspirant;
Άρθρα (RSS)