Terra Computerata

Σαν σήμερα ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα των Γερμανών, το ολοκαύτωμα των Καλαβρύτων. Αν ο δρόμος σας βγάλει στα Καλάβρυτα μην παραλείψετε να επισκεφθείτε το Μουσείο του Ολοκαυτώματος. Το Μουσείο στεγάζεται στο Δημοτικό Σχολείο της πόλης, το οποίο συνδέεται άμεσα με το ιστορικό γεγονός της καταστροφής των Καλαβρύτων. Εξαιρετική η μουσειακή παρουσίαση του θέματος και ιδιαίτερα συγκινητική μία τοιχογραφία με τις φωτογραφίες των θυμάτων που καταλαμβάνει ολόκληρο τον τοίχο του μουσείου.

χωρίς σχόλια

Το ΥΠΕΠΘ με σημερινή ανακοίνωση καλεί του μαθητές να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους στέλνοντας τις απόψεις τους στο ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail): «fonitonmathiton@ypepth.gr»

Οι μαθητές έχουν δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης. Το Υπουργείο Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων έχει χρέος να αφουγκράζεται τη φωνή τους, την κριτική τους, τις προτάσεις τους. Για το λόγο αυτό, με πρωτοβουλία του Υπουργού Εθνικής Παιδείας και Θρησκευμάτων κ. Ευριπίδη Στυλιανίδη, δημιουργήθηκε ηλεκτρονικό ταχυδρομείο (e-mail): «fonitonmathiton@ypepth.gr». Ευφάνταστη η επιλογή του mail φωνή ή φόνοι; όπως επισημαίνει παρατηρητική συνάδελφος…

Καλούμε όλους τους μαθητές, τη Νέα Γενιά να εκφράσουν ελεύθερα τη γνώμη τους”.

Παρωχημένο το e-mail αγαπητοί… (Οικτίρω τους υπαλλήλους που θα πρέπει να αποδελτιώνουν τα μηνύματα).

Γιατί δε στήνατε ένα blog να βλέπουμε κι εμείς τα μηνύματα; Θέλουμε κι εμείς να αφουγκραστούμε…

Απορία: Το email προκρίνεται όταν υπάρχει διάλογος. Η επιλογή αυτού του μέσου σημαίνει ότι τα μηνύματα των μαθητών θα τύχουν μη αυτοματοποιημένης απάντησης;

Τα παιδιά δεν παίζουν πλέον κλέφτες κι αστυνόμους. Ούτε καν καουμπόηδες και Ινδιάνους. Το νέο παιχνίδι στα προαύλια των δημοτικών σχολείων λέγεται «πετάμε μολότοφ». Μητέρες 8χρονων μαθητών σχολείου της Αττικής έμειναν χθες άφωνες, όταν άκουσαν να τους λένε «σήμερα στο σχολείο παίξαμε? μολότοφ»? «Στην αρχή δεν πίστεψα αυτό που άκουσα. Οταν όμως τα παιδιά αναφέρθηκαν στις λεπτομέρειες του παιχνιδιού, σοκαρίστηκα. Δεν περίμενα κάτι τέτοιο σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα από τα γεγονότα και μάλιστα χωρίς να δίνω την αφορμή. Γιατί η κόρη μου δεν παρακολούθησε πολλή τηλεόραση. Φαίνεται όμως ότι παρακολούθησαν τα άλλα παιδιά και μετέφεραν στο σχολείο τα πάντα: εικόνες, σκηνές, κινήσεις και λόγια», λέει η Γιάννα, μητέρα μαθήτριας της Γ΄ Δημοτικού.

Ρεπορτάζ στον Ελεύθερο Τύπο

Ο Γιώργος Διολέτης και η Ελευθερία Νυφλή είναι εργαζόμενοι γονείς και έχουν ένα παιδί δύο ετών. Κάθε βράδυ, μετά τις 10 και μισή, όταν ο μικρός έχει πια κοιμηθεί, ενεργοποιούν το μεράκι τους: σερφάρουν στο Ίντερνετ, ξεφυλλίζουν οδηγούς, εφημερίδες, περιοδικά.Ανακαλύπτουν φιλόξενες γωνιές της Αθήνας για το παιχνίδι των παιδιών και έπειτα ενημερώνουν τον διαδραστικό χάρτη που έχουν φτιάξει στο Διαδίκτυο, με στόχο να δώσουν λύσεις στους γονείς σε… απόγνωση που δεν έχουν αρκετό ελεύθερο χρόνο και πονοκεφαλιάζουν για την ψυχαγωγία των παιδιών τους. «Μάλιστα, κάθε Πέμπτη βράδυ στέλνουμε μέσω mail ενημερωτικά newsletters στους γονείς με όλεςτις ενδιαφέρουσες εκδηλώσεις του Σαββατοκύριακου που έχουμε συγκεντρώσει και απευθύνονται στα παιδιά», λέει στα «ΝΕΑ» η κ. Νυφλή.

Δημιούργησαν ένα site στο Ίντερνετ – www.elamazi.gr και το ομώνυμο group στο facebook- το οποίο συγκεντρώνει όλες τις εκδηλώσεις και τους παιδότοπους που υπάρχουν στην Αττική και αφορούν τα παιδιά. «Είναι το site όλων των γονιών, θείων, νονών και όσων θέλουν να μοιραστούν αυτή την πόλη με τα παιδιά. Είναι ένας χάρτης γεμάτος με προτάσεις που θα βοηθήσουν εμάς και τα παιδιά να δούμε τη χαρούμενη πλευρά της Αθήνας και να την αγαπήσουμε», γράφουν στο site οι γονείς- δημιουργοί του.

Άρθρο στα ΝΕΑ

Οδηγός με τις 500 καλύτερες διευθύνσεις για να παίζουν, να χαίρονται, να διασκεδάζουν, να περνάνε τον ελεύθερο χρόνος τους αλλά και να μαθαίνουν τα παιδιά. Από την εφημερίδα τα ΝΕΑ αρχείο pdf

Ο Κώστας Καρυωτάκης (Τρίπολη 1896 – Πρέβεζα 1928) ποιητής της εποχής του Μεσοπολέμου, στα 31 του χρόνια φύτεψε μια σφαίρα στο μυαλό του, κάνοντας πράξη την απογοήτευσή του από τη ζωή και τον περίγυρο της δουλειάς του στην Πρέβεζα, όπου ήταν διορισμένος υπάλληλος.

Ηταν μόνο 32 ετών και η πικρία και ο σαρκασμός τον οδήγησαν στη μόνωση και στην αυτοκαταστροφή. Ο έρωτάς του με τη Μαρία Πολυδούρη πέρασε στους στίχους και των δύο ποιητών και έμεινε, χάρις στην ποίηση, ανίκητος από τον χρόνο, ενώ η Μαρία Πολυδούρη έσβησε στα 28 της χρόνια, στο «Σωτηρία», από φυματίωση. «Νηπενθή», ο τίτλος του βιβλίου, περιλαμβάνει τα εικοσιτέσσερα έργα του Γιώργου Κόρδη, που παρουσιάζονται στην έκθεση «Η θάλασσα σαν έρχεται μεγάλη» στο «Αέναον» μαζί με στίχους του μεγάλου ποιητή. Ο Γιώργος Κόρδης είναι ζωγράφος και λέκτορας του Πανεπιστημίου Αθηνών, τιμήθηκε από το Πανεπιστήμιο YALE το 2007 και με πρόσκληση του Duomo παρουσίασε ατομική έκθεση στη Φλωρεντία.

Παρουσιάζει μια σειρά μελάνια (σινική) μεγάλων διαστάσεων σε χειροποίητο χαρτί, διεισδύοντας με το λιτό χρωματικό λυρισμό της παλέτας του στην εσωτερικότητα της ποίησης του Κώστα Καρυωτάκη.

Τα εγκαίνια θα γίνουν τη Δευτέρα 15 Δεκεμβρίου, ώρα 8 μ.μ., στην αίθουσα τέχνης «Αέναον», Κατεχάκη 70, Κηφισιά, διάρκεια ώς τις 30 Δεκεμβρίου.

Για πρώτη φορά κυκλοφορούν ανέκδοτες σημειώσεις και ποιήματα του Νίκου Γαβριήλ Πεντζίκη, για το έργο του οποίου οργανώνεται ημερίδα στο Μουσείο Μπενάκη  (Πειραιώς 138) αύριο Σάββατο, από τις 09.30 ώς τις 21.00. Συντονιστές: Μάρκελλος Πιράρ, Σταύρος Πετσόπουλος, Σάββας Μιχαήλ, Λίζυ Τσιριμώκου. Μιλούν: Γιώργης Γιατρομανωλάκης, Παντελής Μπουκάλας, Αθηνά Σχινά, Ηλίας Χ. Παπαδημητρακόπουλος, Κυριάκος Χαραλαμπίδης κ.ά.

Τις μνήμες της κατοχής, ο Νίκος Γαβριήλ Πεντζίκης τις αποτύπωσε αργά στο πεζογραφικό του έργο, αφήνοντας τον χρόνο να αφήσει την πατίνα του πάνω τους. Ωστόσο, στα χρόνια εκείνα έγραφε πολύ. «Τεκμήριο του όγκου της κατοχικής συγγραφικής παραγωγής είναι ότι στη μεταπολεμική πενταετία 1945-1950 δημοσιεύονται 75 συνεργασίες του συγγραφέα με περιοδικά», λέει ο γιος του Γ. Ν. Πεντζίκης επιμελητής μιας πολύ ενδιαφέρουσας έκδοσης με ανέκδοτο υλικό του πεζογράφου και εικαστικού καλλιτέχνη, τώρα που συμπληρώνονται εκατό χρόνια από τη γέννηση και δεκαπέντε από τον θάνατό του.

Το ενδιαφέρον είναι ότι ο Πεντζίκης στην περίοδο της Κατοχής έγραψε και σημαντικά ποιήματα, αντιμετωπίζοντας πιθανόν καλύτερα μέσω του άμεσου αλλά όχι τόσο αναλυτικού ποιητικού λόγου, τη φρίκη των εκτελέσεων και του ξεπεσμού του ανθρώπινου πολιτισμού. Το ποίημά του, «Πάνω στα βάσανα που επιβάλλει ο άνθρωπος στον άνθρωπο», «η πλέον εν θερμώ καταγεγραμμένη ανταπόκριση του συγγραφέα στις ομαδικές εκτελέσεις ομήρων επί Κατοχής», ανθολογήθηκε τρεις φορές πριν εντέλει περιληφθεί στην έκδοση «Ποιήματα» το 1988 και άφησε εποχή. Σύμφωνα με τον Γ.Π. Σαββίδη είναι «η στερεότερη ποιητική μαρτυρία που διαθέτει η λογοτεχνία μας για την “εποχή των δολοφόνων”».

Το «Αξιον εστί» (ET3) της περασμένης Παρασκευής ήταν αφιερωμένο στον ποιητή Τάσο Λειβαδίτη με αφορμή τα 20 χρόνια από το θάνατό του και την έκδοση δύο βιβλίων με (ή και με) κείμενά του. Η εκπομπή περιελάμβανε συνομιλίες του Bασίλη Βασιλικού με ανθρώπους των γραμμάτων, απαγγελίες ποιημάτων του Λειβαδίτη, πλάνα από τη «Συνοικία το όνειρο», φωτογραφίες του ποιητή και ένα απόσπασμα από μια εκπομπή στην τότε ασπρόμαυρη κρατική τηλεόραση όπου ο ίδιος απαγγέλλει ένα ποίημά του -μια σπάνια στιγμή καθώς εκείνος δεν έδινε ποτέ συνεντεύξεις.

«Αν ο Παπαδιαμάντης είναι ο άγιος της πεζογραφίας μας, ο Λειβαδίτης είναι ο άγιος της ποίησής μας», είπε ο Γιώργος Δουατζής, που τον γνώριζε προσωπικά.

Με πικρία ο Φώτης Κουβέλης παρατήρησε ότι «η ποίηση δεν έχει πια τη θέση που θα ?πρεπε να έχει στην κοινωνία αλλά και στον κόσμο της Αριστεράς». Κάποτε η αριστερά θα μπορούσε να ήταν περήφανη όχι για τους ποιητές «της» (εδώ δεν χωράει η κτητική αντωνυμία) αλλά για τη δύναμη των ιδανικών της που ενέπνευσαν ποιητές μείζονες και ελάσσονες. Σήμερα τα κόμματα, αριστερά και μη, συχνά δίνουν την εντύπωση ότι επιδιώκουν να εμπνεύσουν «σελέμπριτις» παρά ποιητές.

Η Μαριάννα Τζιαντζή στο Άξιον Εστί για έναν ποιητή -Καθημερινή

Το look4studies.com είναι μία πύλη  αναζήτησης εκπαίδευσης (από προπτυχιακά προγράμματα ως και διδακτορικά) στην Ελλάδα και στο εξωτερικό. Αντί να αναλώνετε ατελείωτες ώρες επισκεπτόμενοι σελίδες εκπαιδευτικών ιδρυμάτων και ερευνώντας τα προγράμματά τους προκειμένου να αποφασίσετε τι σας “κάνει”, μπορείτε να αφήσετε το look4studies να κάνει όλη τη σκληρή δουλειά για εσάς και απλά να πραγματοποιήσετε μια απλή αναζήτηση περιλαμβάνοντας τον τομέα εκπαίδευσης, τον τύπο πτυχίου που αναζητάτε (προπτυχιακό, μεταπτυχιακό, διδακτορικο, επαγγελματικός τίτλος), τον τύπο εκπαίδευσης (πλήρης, μερική, εξ’αποστάσεως), και την τοποθεσία. Το look4studies θα σας παρέχει μια λίστα αποτελεσμάτων με όλους τους τίτλους που προσφέρονται για τον τομέα που διαλέξατε και χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με τα δίδακτρα, τις προϋποθέσεις εισαγωγής (όπου υπάρχουν) και άλλα στοιχεία σχετικά με το πρόγραμμα σπουδών κάθε σχολής.

Ο 68χρονος συγγραφέας μίλησε, εκτός των άλλων, στην τελετή απονομής του Νόμπελ για τον αποκλεισμό από την πληροφορία ενός μεγάλου μέρους του πλανήτη και ζήτησε από τους εκδότες να αυξήσουν τις προσπάθειές τους, ώστε τα βιβλία να φτάνουν σε περισσότερα χέρια. «Οφείλουμε να στηρίξουμε τη λογοτεχνική μετάφραση», είπε, «ώστε τα βιβλία να μην παραμείνουν απρόσιτη πολυτέλεια για αρκετούς».

Ο Ζαν Μαρί Γκιστάβ Λε Κλεζιό υπερασπίστηκε και τη θετική διάσταση της παγκοσμιοποίησης, εντοπίζοντας τις απαρχές της στην Αναγέννηση, και εξήρε την ικανότητα του Ιντερνετ να «αποτρέπει συγκρούσεις», λέγοντας: «Εάν το Διαδίκτυο υπήρχε στην εποχή του ναζισμού, η εγκληματική σκευωρία του Χίτλερ ενδέχεται να αποτύγχανε. Η γελοιοποίηση ίσως να μην της επέτρεπε να βγει ποτέ στο φως της ημέρας». Χαρακτήρισε, ωστόσο, ουτοπική την άποψη ότι κάθε άνθρωπος στον πλανήτη μπορεί να έχει πρόσβαση στην πληροφορία και επισήμανε ότι βρισκόμαστε στη διαδικασία δημιουργίας μιας νέας ελίτ και μιας καινούργιας διαχωριστικής γραμμής μεταξύ όσων έχουν πρόσβαση στην επικοινωνία και στη γνώση και όσων αποκλείονται από τη ροή των πληροφοριών.

Γροθιά στο στομάχι είναι ο τίτλος της Monde «Η Ελλάδα χωρίς κράτος». Η έγκυρη γαλλική εφημερίδα αποδίδει τις ταραχές στις «ανισορροπίες μιας κοινωνίας που πέρασε μέσα σε λίγα χρόνια από τα Βαλκάνια στην Ευρώπη».

«Ελλάδα, χώρα εκτός ορίων» (Grecia, desbordada) τιτλοφορεί το κύριο άρθρο η «Ελ Παϊς», επισείοντας τον κίνδυνο σοβαρής διατάραξης της κοινωνικής συμβίωσης. Κάνοντας λόγο για τη «χειρότερη κρίση των τελευταίων 35 χρόνων», η ισπανική εφημερίδα επισημαίνει ότι η Ελλάδα βιώνει χειρότερα τις συνέπειες της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης ως λιγότερο προστατευμένη από τις πιο ανεπτυγμένες ευρωπαϊκές οικονομίες.

Η βρετανική «Γκάρντιαν» κάνει λόγο για «τις χειρότερες ταραχές από την πτώση του στρατιωτικού καθεστώτος, το 1974», ενώ οι «Τάιμς» και οι «Φαϊνάνσιαλ Τάιμς» αναφέρονται στο ενδεχόμενο κήρυξης της χώρας σε κατάστασης έκτακτης ανάγκης.

Ξεχνάτε εύκολα τηλέφωνα, ονόματα και διευθύνσεις, ή νιώθετε συχνά τη μνήμη να σας εγκαταλείπει; Κι όμως, υπάρχουν αρκετοί τρόποι που μπορούν να «βάλουν ένα χεράκι» στην τόνωση της πνευματικής σας διαύγειας. Κάποιοι από αυτούς μάλιστα στηρίζονται και σε πρόσφατα επιστημονικά δεδομένα.

6 βήματα που θα δυναμώσουν τη μνήμη σας “Έθνος”

Κατά τη ομιλία του στην τελετή βράβευσης ο  φετινός νικητής του Νόμπελ λογοτεχνίας Λε Κλεζιό επιφύλαξε ειδική μνεία σε έναν έξοχο Σουηδό συγγραφέα, τον Στιγκ Ντάγκερμαν, ο οποίος έδωσε τέρμα στη ζωή του σε ηλικία 31 ετών. Παράξενη επιλογή από έναν Γάλλο που έχει κατακριθεί ως «new age» συγγραφέας ταξιδιωτικών οδοιπορικών. Αλλά ο Λε Κλεζιό είχε τους λόγους του: ο Ντάγκερμαν αναφέρεται κάπου στο «δάσος των παραδοξοτήτων»: το γράψιμο ως μη-δράση από έναν άνθρωπο, τον συγγραφέα, που το θεωρεί το σημαντικότερο πράγμα στον κόσμο, διότι μέσω αυτού αισθάνεται ότι μπορεί να δράσει. Για την ακρίβεια, η μεγαλύτερή του επιθυμία είναι να καταφέρει να αλλάξει τις ζωές των ανθρώπων γύρω του.

Σήμερα που η λογοτεχνία μοιάζει να απέχει έτη φωτός από έναν τέτοιο στόχο, υπογραμμίζει ο Λε Κλεζιό, η λογοτεχνία έχει τεράστια σημασία. Διότι, από τη μία η λογοτεχνία υπηρετεί τη γλώσσα, «την πιο εκπληκτική επινόηση στην ιστορία του ανθρώπου, αυτό που ήρθε πρώτο απ? όλα και που καθιστά δυνατό να μοιραζόμαστε τα πάντα». Από την άλλη, στην εποχή της παγκοσμιοποίησης, και μετά τους μετααποικιακούς αγώνες, η «λογοτεχνία έγινε για όλους ο τρόπος έκφρασης της ταυτότητάς τους, για να διεκδικούν το δικαίωμά τους στο λόγο, για να ακουστούν μέσα στην ευρύτητα των απόψεών τους. Χωρίς τις φωνές τους, την έκκλησή τους, θα ζούσαμε μέσα σε έναν κόσμο σιωπής».