Οι περισσότερες λέξεις της ελληνικής γλώσσας είναι σύνθετες (συν- θέτω) και απαρτίζονται από δύο η περισσότερες έννοιες, έτσι όταν τις αναλύουμε – βρίσκουμε από ποιες λέξεις φτιάχνονται – μπορούμε εύκολα να προσδιορίσουμε την έννοιά τους, δηλαδή τη σημασία τους.
Ετυμολογία
• συν < συν (καθαρεύουσα και αρχαία ελληνική) < αρχαιότατη πρόθεση ξύν •
συν
πρόθεση που σημαίνει μαζί και με και η οποία σήμερα χρησιμοποιείται κυρίως ως πρώτο συνθετικό σύνθετων λέξεων, όπως π.χ. συμμαχώ, συναγωνίζομαι, συγχωρώ, συμπυκνώνω, συλλογίζομαι κ.λπ.
• Μερικές φορές χρησιμοποιείται και αυτοτελώς σε παροιμίες και άλλες καθιερωμένες εκφράσεις:
• Θα το ξεπεράσει συν τω χρόνω (μαζί με το χρόνο, με τη βοήθειά του, αλλά και με το πέρασμα, την προσθήκη του χρόνου)
• Συν Αθηνά και χείρα κίνει (θα έρθει μαζί σου να σε βοηθήσει ο Θεός αλλά κούνα κι εσύ τα χέρια για να μην πνιγείς)
• Θα έρθουν δύο ζευγάρια συν τα παιδιά τους, άρα βάλε οκτώ σερβίτσια
• Πρέπει να αναλογιστούμε τα συν και τα πλην (τα υπέρ και τα κατά)
• Αυτό φίλε είναι συν (προσόν στην αργκό)
• Έβγαλε και γλώσσα συν τοις άλλοις (από πάνω, επιπλέον)
Διάβασε περισσότερα…
