Terra Computerata

Μία μαθήτρια του σχολείου μου δίνει συνέντευξη στον Σταύρο Θεοδωράκη:

«Είμαι καλή μαθήτρια», μου είπε θέλοντας να προλάβει την κλισέ ερώτηση των μεγάλων. Το ραντεβού μας ήταν μεσημεριανό, μετά το σχολείο, στη Φωκίωνος Νέγρη. Ξενική προφορά, αλλά πολύ καλά ελληνικά με δυνατή φωνή. Πηγαίνει στη Β΄ λυκείου στο Διαπολιτισμικό της Γλυφάδας και μένει στην Κυψέλη, στη γειτονιά που τη φοβίζει τα βράδια. Η μαμά της είναι από τις Φιλιππίνες και ο μπαμπάς της από την Ινδία. «Δεν έχω αδέλφια και δεν είμαι πολύ κοινωνική», αυτοσυστήθηκε. «Είμαι δύσκολος χαρακτήρας και δεν μου αρέσουν αυτοί που ταυτίζουν τις “Φιλιππινέζες” με τις παραδουλεύτρες».

Στην Αθήνα γεννήθηκες;
Στο «Έλενα» και εδώ μεγάλωσα.
Στο σπίτι τι γλώσσα μιλάτε;
Ό,τι μας κατέβει. Φιλιππινέζικα, αγγλικά, ελληνικά.
Ινδικά δεν μιλάτε;
Ο μπαμπάς μένει μόνιμα στη Μύκονο, είναι μηχανικός αυτοκινήτων και έχει βρει εκεί μια καλή δουλειά.
Η μαμά;
Η μαμά οικιακή βοηθός.
Παρέες με ποιους κάνεις;
Πιο πολύ με Φιλιππινέζους. Όταν μπήκα στο γυμνάσιο, πήγα στο 2ο Διαπολιτισμικό της Γλυφάδας, αλλά επειδή ήμουν καλή μαθήτρια, η καθηγήτρια είπε στη μητέρα μου να πάω σε ελληνικό σχολείο. Πήγα, αλλά τελικά δεν μου άρεσε, υπήρχαν διακρίσεις. Ήταν μια καθηγήτρια της Βιολογίας που μου έλεγε συνέχεια ότι είμαι μελαχρινή. Το έλεγε κάπως σαδιστικά. Το καταλαβαίνεις όταν σου το λένε για να σε πληγώσουν.
Οι γονείς σου έχουν άδεια παραμονής;
Ναι και κάθε δύο χρόνια πρέπει να την ανανεώνουν. Τώρα ελπίζουμε ότι τα πράγματα θα αλλάξουν.
Εσένα σε έχουν ελέγξει στον δρόμο;
Ναι, μια μέρα που κατέβαινα από το σχολικό ήρθε ένας αστυνομικός και μου ζήτησε χαρτιά. Του είπα: «Συγγνώμη, είμαι ανήλικη, δεν έχω χαρτιά επάνω μου» και μου απάντησε: «Δεν σε πιστεύω, ενήλικη είσαι». Είδα και έπαθα να τον πίσω ότι είμαι μαθήτρια.
Υπάρχουν κάποιοι Έλληνες που έχουν έναν φόβο με τους διαφορετικούς.
Το ξέρω. Και υπάρχουν πολλοί αλλοδαποί που προκαλούν προβλήματα, αλλά νομίζω ότι αν έδιναν την ελληνική υπηκοότητα κάποιοι θα ένιωθαν πιο ασφαλείς και θα άλλαζαν ζωή. Θα σέβονταν τη χώρα τους, αφού και αυτή τους σεβάστηκε.
Αν μπορούσες, τι θα άλλαζες στη χώρα μας;
Μερικές φορές με πειράζει το στερεότυπο ότι οι Φιλιππινέζες είναι όλες υπηρέτριες. Δεν είναι ότι διάλεξαν να είναι έτσι η ζωή τους. Κάποιοι έχουν πτυχία, μάστερ, αλλά όταν ήρθαν εδώ δεν είχαν άλλη επιλογή.
Αν σε ρωτήσουν «εσύ τι είσαι», τι απαντάς;
Μάλλον νιώθω ουδέτερη σε αυτόν τον κόσμο. Ούτε Ελληνίδα, ούτε Ινδή, ούτε Φιλιππινέζα. Το ξέρω ότι για κάποιους δεν είμαι Ελληνίδα και πάντα θα υπάρχει μια προκατάληψη. Έχω όμως την ανάγκη να ανήκω κάπου. Το θεωρώ άδικο να έχουμε μάθει την Ελληνική Ιστορία, τα αρχαία ελληνικά, να ζούμε με τον ελληνικό τρόπο και ακόμα να μη μας αναγνωρίζει το κράτος. Γι΄ αυτό αγωνίζομαι.
Όταν λες αγωνίζομαι;
Συμμετέχω στη νεολαία CΑSΑΡΙ. Κάνουμε μια καμπάνια, μαζεύουμε υπογραφές και από Έλληνες και από μετανάστες που συμφωνούν ότι τα παιδιά που έχουν γεννηθεί εδώ πρέπει να παίρνουν την ελληνική ιθαγένεια. Ετοιμάζουμε και ένα φεστιβάλ στο Γκάζι. Από 1 έως 5η Νοεμβρίου. Το Global Forum. Θα έρθουν εκπρόσωποι από όλο τον κόσμο και το θέμα θα είναι η οικονομική κρίση, πώς έχει επηρεάσει τους μετανάστες και τους πρόσφυγες.
Τι προσωπικά σχέδια έχεις;
Έχω πάρει Τεχνολογική Κατεύθυνση και έχω σκοπό να δουλέψω σε κάποια τράπεζα. Απλώς φοβάμαι ότι τη μέρα που θα πάω να βρω δουλειά, θα διαλέξουν την Ελληνίδα. Δεν πειράζει όμως. Εγώ λέω go on, ό,τι και να γίνει προχώρα.

Τα Νέα

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Σάββατο 24 Οκτωβρίου 2009 στις 20:13 στην κατηγορία Ελλάδα, κοινωνία, μαθητές, σχολείο. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.