Terra Computerata

Σήμερα καθώς ξεφύλλιζα τη LIFO έπεσα στο κείμενο του Νίκου Δήμου Gaudeamus igitur. Φυσικά τέτοιες ευκαιρίες δεν πάνε χαμένες και το πήγα στην τάξη των Λατινικών μου προκειμένου να υποστηρίξω τον λόγο νο. 253 -αυτής της χρονιάς- αναφορικά με τη χρησιμότητα των λατινικών στην καθημερινότητά μας. Κακόμοιρα παιδιά! δεν τους φτάνει η επιλογή κειμένων της λογοτεχνίας της Β΄Λυκείου που πρέπει να έχει γίνει από καταθλιπτικούς φιλόλογους λίγο πριν το απονενοημένο διάβημα, έχουν και τα κείμενα των λατινικών με αυτό το σαχλό χιούμορ.Γράφει ο Ν. Δήμου: «Ας χαρούμε λοιπόν, όσο είμαστε νέοι…» (gaudeamus igitur, juvenes dum sumus) ξεκινάει ο ύμνος. «Γιατί μετά την χαρούμενη νιότη, μετά το δύσκολο γήρας, μας περιμένει το χώμα» (nos habebit humus).
Ξαναβλέπω τον εαυτό μου παιδί, να διαβάζει τις απλές (αλλά μεγαλόπρεπες) νότες και να μαθαίνει ότι υπήρχαν και άλλα, πιο ενδιαφέροντα λατινικά από το regina rosas amat και το dum spiro spero του λατινιστή μας.

Αργότερα μελέτησα λατινικά – και τα αρχαία αλλά κυρίως τα Μεσαιωνικά, την lingua franca της Ευρώπης που έδωσε και εκπληκτικά ποιήματα. Τα Carmina Burana, που μελοποίησε ο Orf, γράφτηκαν από τους vagantes. Μερικά από αυτά είναι αισθησιακά και βλάσφημα – σε εποχή απόλυτης θρησκευτικότητας”.

Νομίζω ότι είναι καιρός να ανανεωθούν τα κείμενα των Λατινικών. Για όνομα! αυτά τα κείμενα εξετάστηκα ως μαθήτρια και έχω κλείσει 20 χρόνια υπηρεσίας. Είναι καιρός να φυσήξει ένας ανανεωτικός άνεμος στα φιλολογικά κιτάπια… Σίγουρα υπάρχει κάτι καλύτερο από τις τρίχες της Ιουλίας!