Ludhites

Χτες ενημέρωσα το σύλλογο των καθηγητών για το δίκτυο σχολικής καινοτομίας και τα επιμορφωτικά προγράμματα. Πάντα κάποιοι δείχνουν ενδιαφέρον αλλά σκέφτονται “τι τα θες τώρα… γιατί να μπλέξω;” Υπάρχουν όμως και κάποιοι άλλοι οι οποίοι νιώθουν την ανάγκη να θεωρητικοποιήσουν τη στάση τους και προβάλλουν τις απόψεις τους με στεντόρεια τη φωνή. Χτες λοιπόν η συνάδελφος επικαλέστηκε την εμπειρία της από την Αγγλία την εισαγωγή των λάπτοπ. Στην Αγγλία μας πληροφόρησε απέτυχε το σύστημα. Προσωπικά δεν γνωρίζω τοιούτον τι. Αλλά όλο και κάποιο paper θα έχει διαβάσει…

Αν φυσικά είχε συζητήσει ποτέ μαζί μου ίσως να ήξερε τις απόψεις μου για την εισαγωγή των λάπτοπ στην Α΄Γυμνασίου. Δεν θέλησα να απαντήσω εκείνη την ώρα. Δεν θα είχε άλλωστε και νόημα. Αυτό πάντως που θα είχα επισημάνει είναι ότι δεν μπορούμε να συγκρίνουμε ανόμοια ζητήματα. Άλλη η έννοια του δημόσιου και του ιδιωτικού στην Αγγλία άλλη στην Ελλάδα. Στην Ελλάδα το δημόσιο αγαθό ουσιαστικά δεν υφίσταται. Είναι απλά απαλλοτριώσιμο. Περιμένει την ώρα του για να περάσει στη σφαίρα του ιδιωτικού. Οπότε ίσως έχει κάποιο νόημα να δοθεί το προσωπικό λαπιτόπι σε κάθε μαθητή.  Στην περασμένη κυβερνητική αλλαγή αρκετά λαπιτόπια και βιντεοπροβολείς πέρασαν στη σφαίρα του ιδιωτικού εν μία νυκτί. Εχω κρατήσει ακόμα μερικούς σειριακούς αριθμούς. Εύχομαι να μην επαναληφθεί το φαινόμενο σε μία νέα κυβερνητική αλλαγή.

Αλλά ας επανέλθουμε. Δεν θα κουραστώ να μιλώ για την τεχνολογική επανάσταση που συντελείται διαρκώς γύρω μας. Για το παγόβουνο που έρχεται και δεν το βλέπουμε. Οι μαθητές μας έχουν μεταναστεύσει από καιρό στην κυβερνοχώρα. Θα τους συναντήσουμε ή θα επιμείνουμε στην παραδοσιακή διδασκαλία; Οταν μετά μπουν στις αίθουσες με τα μυδράλια τι θα έχουμε να λέμε;

Το βράδυ στον Ιανό σε μία παρουσίαση βρέθηκε ο συνάδελφος που εξέφρασε την αγωνία του πλήθους. “Με αυτά που μας δείξατε¨ είπε, “θα έπρεπε να τραπούμε σε φυγή. Πώς να γίνουμε τόσο εξπέρ ώστε να τα κάνουμε όλα αυτά;”. Και χειροκροτήθηκε ίσως και περισσότερο από κάποιους ομιλητές.

Η παρουσίαση αφιερωμένη εξαιρετικά…

Υπομνηματισμός: Στην Αγγλία λουδίτες ονομάστηκαν στις αρχές του περασμένου αιώνα οι οπαδοί του λεγόμενου «βασιλιά Ludd», μη υπαρκτού προσώπου ενδεχομένως, οι οποίοι είχαν κηρύξει πόλεμο εναντίον των μηχανών και της τεχνολογίας γενικότερα. Επρόκειτο για υφαντουργούς που ένιωθαν να χάνουν τις δουλειές τους λόγω της εμφάνισης των υφαντικών μηχανών. Σήμερα ονομάζουμε νεο-λουδίτες εκείνους που είτε επειδή έχουν προσωπικά κίνητρα (όπως οι αυθεντικοί λουδίτες) είτε επειδή πιστεύουν ότι έχουν διακρίνει την αλήθεια, αντιμάχονται την τεχνολογία σε όλες της τις εκφάνσεις.

Ένα σχόλιο στο “Προς λουδίτες επιστολή πρώτη: Οι αντιστάσεις καλά κρατούν”
  1. Αυτό που επισημαίνει η ανάρτηση δεν είναι μεμονωμένο περιστατικό. Δυστυχώς -υπάρχουν χίλιοι δυο λόγοι- έχουμε μείνει πίσω. Παντού χειροκροτήματα σε ανάλογες θέσεις από τα ακροατήρια. Πως όμως θα αποκτήσουν προοπτική όλα αυτά τα εγχειρήματα όταν αυτοί που θα πρέπει να εμψυχώσουν τους δασκάλους και να δημιουργήσουν όραμα είναι ότι χειρότερο έχει να επιδείξει η εκπαιδευτική κοινότητα; Όταν εκφράζουν ένα παρελθόν εντελώς ξεπερασμένο; Όταν οι ίδιοι είναι πολέμιοι τέτοιων πρωτοβουλιών; Όταν αυτοί που καλούνται να εφαρμόσουν τις καινοτομίες στην εκπαίδευση ούτε ουσιαστικά κίνητρα έχουν και επιπλέον αντιμετωπίζονται ως συμπαθείς, δηλαδή γραφικοί, (για να μη χρησιμοποιήσουμε τη λέξη που συνήθως χρησιμοποιούν και γίνουμε άκομψοι) και UFO; Όταν το να εκλέγεσαι με κομματικές ψήφους ως αιρετός αναγνωρίζεται ως προσόν και μοριοδοτείται για να καταλάβεις θέσεις στελέχους στην εκπαίδευση ενώ αν εφαρμόζεις καινοτομίες στη διδακτική πράξη όχι; Κλπ κλπ κλπ.
    (Με την ανοχή σας (;) ένα μέρος αναδημοσιεύω στο δικό μου http://stamelosioannis.blogspot.com/2009/09/laptop.html )

  2.  

Αφήστε μια απάντηση

Αλλαγή μεγέθους γραμματοσειράς
Αντίθεση
Μετάβαση σε γραμμή εργαλείων