Αρχείο για 8 Σεπτεμβρίου, 2009
 Ο Απόστολος Λακασάς συνοψίζει όσα έχουμε σούρει τους τελευταίους μήνες σε forums, blogs κτλ
Oταν πριν από δέκα και περισσότερα χρόνια τα στελέχη του υπουργείου Παιδείας άρχισαν να εξετάζουν το ζήτημα της εισαγωγής της πληροφορικής στα σχολεία, οι λύσεις ήταν δύο: ή να οργανωθούν σε κάθε σχολείο εργαστήρια πληροφορικής στα οποία θα πήγαιναν οι μαθητές εγκαταλείποντας την τάξη τους ή κάθε μαθητής θα έπαιρνε τον δικό του ηλεκτρονικό υπολογιστή. Επελέγη η πρώτη λύση. Δόθηκαν χρήματα από τα ευρωπαϊκά κονδύλια, οργανώθηκαν τα εργαστήρια, έστω κι αν πολλές φορές οι εκπαιδευτικοί δεν ήξεραν να τα λειτουργήσουν, και φρόντιζαν απλώς να μη… σκονίζονται οι υπολογιστές. Ο χρόνος πέρασε και ήρθε μία ακόμη εκλογική αναμέτρηση. Πρόσφατα οι ηγεσίες των υπουργείων Οικονομικών και Παιδείας εξήγγειλαν τη διάθεση ενός φορητού υπολογιστή σε κάθε μαθητή της Α΄ γυμνασίου. Αρα, θα διατεθούν περίπου 120.000 λάπτοπ στους πρωτοετείς των γυμνασίων της χώρας. Εγκαταλείπεται, λοιπόν, η πρώτη επιλογή; Τι θα γίνουν τα περισσότερα από 4.000 εργαστήρια πληροφορικής που δημιουργήθηκαν; Σταδιακά θα παροπλιστούν.
Από την άλλη, κάθε χρόνο θα πρέπει το υπουργείο Παιδείας να πληρώνει πάνω από 50 εκατ. ευρώ για να αγοράζει υπολογιστές στους μαθητές της Α΄ γυμνασίου. Δεδομένου ότι ο χρόνος ζωής τους είναι περίπου τρία χρόνια, όταν οι μαθητές φτάσουν στην Α΄ λυκείου θα πρέπει τα λάπτοπ να αντικατασταθούν. Και άλλα χαμένα χρήματα…
Εκπαιδευτικοί, μιλώντας στην «Κ», ανέφεραν ότι, όπως συμβαίνει συχνά στην Ελλάδα, η εφαρμογή της νέας στρατηγικής άρχισε… από το τέλος, την αγορά των υπολογιστών δηλαδή. Οι απαραίτητες ενέργειες που θα έπρεπε να προηγηθούν δεν έχουν γίνει. Δεν υπάρχει σύνδεση κάθε τάξης με το Διαδίκτυο, δεν υπάρχει αρκετή ηλεκτρική ισχύς ούτε πρίζες στις τάξεις, αλλά -το κυριότερο- το εκπαιδευτικό υλικό δεν έχει παραχθεί γι’ αυτόν τον σκοπό. Σε κάθε υπολογιστή θα υπάρχουν τα διδακτικά βιβλία, τα οποία όμως οι μαθητές θα τα έχουν ήδη εκτυπωμένα, απ’ όπου είναι πιο ευανάγνωστα. Επίσης, στο εκπαιδευτικό υλικό θα περιλαμβάνονται τα συνοδευτικά cd-rom, τα οποία θα είναι εγκατεστημένα στο laptop σε συμπιεσμένη μορφή, ώστε οι μαθητές να τα αποσυμπιέσουν για να τα γράψουν σε cd και κατόπιν να τα εγκαταστήσουν στον υπολογιστή τους. Αυτά όλα θα τα κάνουν οι μαθητές, οι οποίοι δεν έχουν καμία επίσημη εκπαίδευση στη χρήση υπολογιστή στο δημοτικό! Σε ολόκληρο το γυμνάσιο η χρήση υπολογιστή διδάσκεται μία ώρα την εβδομάδα. Θα αυξηθούν οι ώρες; Πώς; Ηδη, οι 13χρονοι φορτώνονται με πέντε επτάωρα στην Α΄ γυμνασίου.
Και οι απορίες συνεχίζονται: Πώς θα διδαχθεί μέρος της ύλης με τη χρήση των cd-rom; Εχουν εκπαιδευτεί κατάλληλα οι καθηγητές ή θα κληθούν ν’ αυτοσχεδιάσουν, ως συνήθως;
Ολα δείχνουν ότι ούτε λίγο ούτε πολύ οι μαθητές θα πάρουν τον υπολογιστή και θα συνεχίζουν να κάνουν ό,τι έκαναν, με αποτέλεσμα να θριαμβεύσει το… facebook.
Ακόμη ένα μέτρο χρήσιμο (όπως η αξιοποίηση της πληροφορικής στην εκπαίδευση) ακυρώνεται στην πράξη λόγω της καιροσκοπικής σπουδής και της κλασικής ανοργανωσιάς μας.
Καθημερινή
Σχετικά: Εδώ τα καλά λάπτοπ
Οι Sineterrae έχουν ετοιμάσει την παρέμβασή τους, σε λίγες ημέρες στην οθόνη σας. Η Sine άλλωστε ανακάμπτει μετά το τετ-α-τετ με το ρομπότ χειρούργο -call me DaVinci.
0 σχόλια »
 Καθώς ψάχναμε με τη συνάδελφο για θέματα λογοτεχνίας των επαναληπτικών εξετάσεων έπεσα πάνω του:
Ἀπὸ τὴ συλλογὴ «Σὰν Πνοὴ τοῦ Ἀέρα».
Ἐπιμέλεια καὶ Ἀνθολόγηση Μαρία Ἰατροῦ.
Ἐκδόσεις ΕΡΜΗΣ, Ἀθήνα 1999.
“J’ai cueilli ce brin de bruyère”
G. Apollinaire
Ἦταν γυναῖκα ἦταν ὄνειρο ἤτανε καὶ τὰ δυὸ
Ὁ ὕπνος μ’ ἐμπόδιζε νὰ τὴ δῶ στὰ μάτια
Ἀλλὰ τῆς φιλοῦσα τὸ στόμα τὴν κράταγα
Σὰν νὰ ἦταν ἄνεμος καὶ νὰ ἦταν σάρκα
Μοῦ ‘λέγε πὼς μ’ ἀγαποῦσε ἀλλὰ δὲν τὸ ἄκουγα καθαρὰ
Μοῦ ‘λέγε πὼς πονοῦσε νὰ μὴ ζεῖ μαζί μου
Ἦταν ὠχρὴ καὶ κάποτε ἔτρεμα γιὰ τὸ χρῶμα της
Κάποτε ἀποροῦσα νιώθοντας τὴν ὑγεία της σὰν δική μου ὑγεία
Ὅταν χωρίζαμε ἤτανε πάντοτε νύχτα
Τ’ ἀηδόνια σκέπαζαν τὸ περπάτημά της
ἔφευγε καὶ ξεχνοῦσα πάντοτε τὸν τρόπο τῆς φυγῆς της
Ἡ καινούρια μέρα ἄναβε μέσα μου προτοῦ ξημερώσει
Ἦταν ἥλιος ἦταν πρωὶ ὅταν τραγουδοῦσα
Ὅταν μόνος μου ἔσκαβα ἕνα δικό μου χῶμα
Καὶ δὲν τὴ σκεφτόμουνα πιὰ ἐκείνη
0 σχόλια »
 Φανταστείτε ανθρώπους από κάθε χώρα του πλανήτη, την ίδια ακριβώς χρονική στιγμή, να τραβούν φωτογραφίες με θέμα την ειρήνη, συμμετέχοντας έτσι ενεργά σε μια συμβολική κίνηση για την παγκόσμια ειρήνη και τη συνεργασία των λαών.
Το Worldwide Moment είναι ένας διεθνής μη κερδοσκοπικός οργανισμός που προσπαθεί να συντονίσει τέτοιες προσπάθειες. Σε λίγες ημέρες, και συγκεκριμένα την Τετάρτη 9 Σεπτεμβρίου 2009 ακριβώς στις 9:09 +09GMT (πρωί ώρα Ιαπωνίας), με τη συμβολική μορφή ώρας 09.09.09+09GMT@09:09 περισσότεροι από 1600 εθελοντές από 85 χώρες θα συμμετάσχουν σε αυτό το εγχείρημα.
http://worldwidemoment.org/
via
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, facebook, twitter, web 2.0, youtube, Διαδίκτυο, ΜΜΕ, Τ.Π.Ε., ψηφιακές κοινότητες, με ετικέτες: δεδομένα, κοινωνικά δίκτυα, πληροφόρηση, πύλες
Η άνοδος και η παγίωση της κοινωνικής δικτύωσης στο Ίντερνετ, έχει ως αποτέλεσμα την αντικατάσταση των παραδοσιακών portals από υπηρεσίες όπως το Facebook και το Twitter, όπου οι χρήστες ανακαλύπτουν ένα νέο, περισσότερο προσωπικό τρόπο επιλογής ειδήσεων και «φιλτραρίσματος» όσων συμβαίνουν γύρω τους.
«Οι ειδήσεις και τα links που δημοσιεύουν οι φίλοι σου στα κοινωνικά δίκτυα είναι αυτά που έχουν περισσότερο ενδιαφέρον και για σένα, είναι σαν να επιλέγουν εκείνοι αυτά που σου αρέσουν να διαβάζεις», επισημαίνει ο Τσάρλς Μίλερ, διοικητικό στέλεχος της DirecTV στο Λος Άντζελες, συνοψίζοντας την αλλαγή στη συμπεριφορά των χρηστών που συμπίπτει με την ανάπτυξη των κοινωνικών δικτύων του web.
Η αλλαγή αυτή έχει υποχρεώσει πολλούς παρόχους περιεχομένου να προσαρμοστούν στα νέα δεδομένα, και μάλιστα γρήγορα. Αντί να υποθέτουν ότι οι χρήστες θα αναζητήσουν το περιεχόμενο που δημοσιεύουν, οι οργανισμοί ενημέρωσης προωθούν ενεργά το περιεχόμενο τους στα κοινωνικά δίκτυα, ενθαρρύνοντας τους αναγνώστες τους να προωθήσουν τα σχετικά links στους online φίλους τους. Μια νέα τάση που διαμορφώνεται, αποτέλεσμα αυτών των εξελίξεων, θέλει τις ιστοσελίδες ενημέρωσης και ειδήσεων να έχουν ενσωματωμένους μηχανισμούς που δημοσιεύουν αυτόματα άρθρα σε κοινωνικά δίκτυα, πρώτιστα στο Facebook, το Twitter, το Digg ή το StumbleUpon.
Οι New York Times προωθούν συστηματικά το περιεχόμενο τους στις υπηρεσίες κοινωνικής δικτύωσης του web. Ο βασικός τους λογαριασμός στο Twitter παρακολουθείται από περισσότερους από 1,7 εκατομμύρια χρήστες, η σελίδα τους στο Facebook έχει περισσότερους από 460.000 φίλους, ενώ έχουν δημιουργήσει λογαριασμούς στο Twitter για όλα τα επιμέρους blogs τους.
Ακριβή στατιστικά που να παρουσιάζουν την αύξηση στο διαμοιρασμό της πληροφορίας στα κοινωνικά δίκτυα δεν συγκεντρώνονται εύκολα, επειδή τα links διανέμονται και μοιράζονται σε πολλές διαφορετικές πλατφόρμες, ενώ οι υπηρεσίες που μικραίνουν τα links περιπλέκουν τις προσπάθειες παρακολούθησης της ροής της πληροφορίας.
Η γενική τάση ωστόσο είναι ξεκάθαρη. Οι προσπάθειες προσαρμογής των μέσων ενημέρωσης στα νέα δεδομένα, σε συνδυασμό με την αύξηση του περιεχομένου που διακινείται στο Ίντερνετ, έχουν μετατρέψει τα κοινωνικά δίκτυα του web σε τεράστιες μηχανές προτάσεων και επιλογών, υπεύθυνων για την κίνηση ενός ολοένα αυξανόμενου πληθυσμού χρηστών.
Στο Facebook, ο αριθμός των links που κινούνται μεταξύ των χρηστών έχει διπλασιαστεί τους τελευταίους τέσσερις μήνες, φτάνοντας τα 18 εκατομμύρια για το μήνα Αύγουστο. Τα links στο Facebook αναλογούν στο 19% των συνολικών επισκέψεων στην ιστοσελίδα της Huffington Post, ενώ είναι η υπ’ αριθμόν ένα πηγή επισκεψιμότητας για τη γνωστή ιστοσελίδα κοινωνικού περιεχομένου, Perez Hilton.
www.kathimerini.gr με πληροφορίες Financial Times
0 σχόλια »
Από το 1851 ως την πρόσφατη φωτογραφική παραγωγή, η Ακρόπολη, θέμα μοναδικό προς αποτύπωση αλλά και «επικίνδυνο» εξαιτίας του συμβολισμού που φέρει, αγαπήθηκε από καλλιτέχνες και φωτογράφους, που έστρεψαν επάνω της το φωτογραφικό τους φακό. Στο εξαιρετικό και εξαντλητικό φωτογραφικό αρχείο του Μουσείου Μπενάκη η LIFO ανακάλυψε υπέροχες φωτογραφίες – μερικές είναι αδημοσίευτες!
0 σχόλια »
4.000 εκθέματα βρίσκονται στο εσωτερικό του μουσείου.
€130.000.000 στοίχησε η κατασκευή του μουσείου.
€1 θα στοιχίζει το εισιτήριο μέχρι το τέλος του 2009. Από το 2010 θα στοιχίζει €5.
4 χρόνια και επτά μήνες κράτησε η κατασκευή του.
21.000 τ.μ. είναι η συνολική του έκταση και 14.000 τ.μ. είναι ο εκθεσιακός του χώρος. (1.450 τ.μ. μόνο είναι το παλιό μουσείο.)
3.200 τ.μ. είναι η έκταση της αίθουσας με τα εκθέματα του Παρθενώνα.
25 κολόνες από μπετόν στηρίζουν το μουσείο, με διάμετρο 1,20 μ. και ύψος 8,50 μ. Άλλες 92 αποτελούν τα θεμέλια του μουσείου.
12 ώρες θα είναι ανοικτό καθημερινά. (Από τις 8 το πρωί μέχρι τις 8 το απόγευμα, εκτός Δευτέρας.)
10.000 επισκέπτες υπολογίζονται ημερησίως και 2,5 εκατ. το χρόνο.
300 μέτρα απέχει το μουσείο από το Βράχο της Ακρόπολης και 2 χλμ. από την πλατεία Συντάγματος.
23 βαθμοί Κελσίου είναι η σταθερή θερμοκρασία στο εσωτερικό του μουσείου.
Σεισμό μέχρι 10 Ρίχτερ μπορεί να αντέξει η κατασκευή του.
3,5 εκατ. ευρώ θα διατεθούν για τα εγκαίνια.
100 φροντιστές θα παρέχουν τις υπηρεσίες τους στους επισκέπτες.
200 άτομα χωράνε το καθένα από τα 2 αναψυκτήρια που λειτουργούν στο εσωτερικό του μουσείου.
2109000900-1 είναι το τηλέφωνο του μουσείου.
LIFO
0 σχόλια »
Μισό αιώνα πριν, ο Πικιώνης αναλάμβανε να σχεδιάσει το πιο δύσκολο έργο της ζωής του. Ν’ αναμετρηθεί με την Ακρόπολη, τόσο απλά. Ένα έργο που μετά την Απελευθέρωση στοίχειωνε κάθε αρχιτέκτονα, τυφλωμένο από το φως του Παρθενώνα.
Δεν τον ήθελε τον Παρθενώνα παρά ως το απόμακρο, ασφαλές «σκηνικό βάθους». Και βασανίστηκε να βρει τα σημεία και τις οπτικές φυγές που θα του εξασφάλιζαν αυτές τις μακρινές θέες. Γιατί όλο το εκεί έργο του στηρίζεται κυρίως στην «άυλη» οργάνωση του βλέμματος. Με βάση τις θεωρητικές θέσεις που είχε προπολεμικά διατυπώσει ο φίλος του Κωνσταντίνος Δοξιάδης στη γερμανική διατριβή του, ο Πικιώνης μετασχημάτισε το κυματιστό τοπίο των δύο λόφων, της Ακρόπολης και το Φιλοπάππου, σ’ ένα πεδίο γεμάτο ιδεατές χαράξεις με οπτικές γωνίες στο έδαφος· αυτές «εξηγούν» και «οργανώνουν» το γεωγραφικό χώρο και τον μετατρέπουν σε πνευματικό τοπίο, υποταγμένο στη δύναμη του νου. Με βάση τέτοιες χαράξεις σ’ επιλεγμένα σημεία στάσης, έδινε μετά οδηγίες στα συνεργεία για το πώς θα τοποθετηθούν ψηφίδα ψηφίδα οι πέτρες κι οι πλάκες στο λιθόστρωτο ή τα κράσπεδα στα μονοπάτια. Οι ίδιοι ουράνιοι νόμοι καθόρισαν ακόμα και τις συνηχήσεις ανάμεσα στα λιγοστά χτίσματα και τις βοηθητικές κατασκευές.
Μπορεί σήμερα πολλά από τα αόρατα σημεία που διάλεξε ο Πικιώνης να έχουν χαθεί, πνιγμένα στην πυκνή βλάστηση που φούντωσε με τα χρόνια, ή να έχουν ξεχαστεί. Αλλά απομένουν αρκετά σημάδια τους ώστε να πείθουν για την ικανότητά τους να υπενθυμίζουν την άρρηκτη συγγένεια φύσης με «ανθρώπινο έργο». Έχοντας ως διαμεσολαβητή τ’ αυθεντικά και τα φτιαχτά spolia (σπαράγματα ερειπίων) που ο Πικιώνης έσπειρε παντού επινοώντας ένα μείγμα αρχαιολογικού χώρου και ιερού άλσους ως τη σύγχρονη εκδοχή μιας «επίσκεψης» στην ιστορία. Η οποία δεν μπορεί πια παρά να έχει τη μορφή αποσπασματικού σχόλιου, ενός υπέροχου θραύσματος.
LIFO
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)