Αρχείο για 29 Σεπτεμβρίου, 2009
Ας φανταστούμε μια τυπική μέρα: το πρωί κλείνουμε το ξυπνητήρι που έχουμε βάλει στο κινητό τηλέφωνο με ένα άγγιγμα στην οθόνη της συσκευής. Βγαίνοντας από το σπίτι, παίρνουμε χρήματα από ένα ΑΤΜ δίνοντας όλες τις εντολές από την οθόνη. Στο αυτοκίνητο, αναζητούμε την οδό που θέλουμε να πάμε πάνω στην οθόνη του GΡS. Ο κατάλογος με τις οθόνες της καθημερινότητάς μας είναι ήδη μακρύς. Και οι σημερινοί 10χρονοι, η πρώτη Τouch Generation.
Θα είναι η πρώτη γενιά που θα ξεφυλλίζει ηλεκτρονικά βιβλία, η πρώτη που περισσότερο θα κοιτάζει το κινητό τηλέφωνο και λιγότερο θα το έχει κολλημένο στο αυτί της. Αντίθετα με τη προηγούμενες, αυτή η γενιά δεν θα καλείται να σπάσει τις οθόνες (ειδικά των τηλεοράσεων) αλλά να τις αγγίζει. Καθώς η Μicrosoft ετοιμάζεται να παρουσιάσει σε περίπου έναν μήνα τα Windows 7, χάρις στα οποία οι χρήστες των υπολογιστών θα κάνουν τα πάντα με την αφή, το μέλλον μοιάζει σχεδόν προδιαγεγραμμένο: τα παραδείγματα των συσκευών που έχουν ήδη αφήσει τα πληκτρολόγια είναι ήδη πάρα πολλά. Στα έξυπνα τηλέφωνα, για παράδειγμα, η κορεατική Ηtc είχε δώσει το σύνθημα από το 2006. Έπειτα ήρθε το ΒlackΒerry με το μοντέλο Storm και η Νokia με το Ν97 έως ότου το iΡhone έγινε το σύμβολο μιας ολόκληρης γενιάς. Χωρίς ανάσα. Υπάρχει, ωστόσο, ένα πρόβλημα: όπως φαίνεται, η αφή είναι μια ακριβή αίσθηση- τουλάχιστον μέχρι στιγμής. Το 2001 ο Μπιλ Γκέιτς είχε προφητεύσει ότι «μέσα σε 5 χρόνια τα Τablet ΡC θα έχουν αντικαταστήσει τους φορητές υπολογιστές». Από το 2006 έχουν περάσει τρία ολόκληρα χρόνια, χωρίς να έχει επαληθευτεί η προφητεία του αφεντικού της Μicrosoft. Κι ένας από τους βασικούς λόγους είναι ότι τα Τablet ΡC είναι ελκυστικά, αλλά η τιμή τους τσουχτερή. Το κοινό του στην αγορά ψάχνει και το Μicrosoft Surface, η διαδραστική επιφάνεια επεξεργασίας αρχείων που παρουσιάστηκε το 2008. Στην Ισπανία, σημειώνει η «Εl Ρais», έχουν πουληθεί μόλις 200 τέτοιες συσκευές, αν και σύμφωνα με μια έρευνα είναι το αγαπημένο γκάτζετ στις ηλικίες 13-15 ετών. Φυσικά, οι εταιρείες λαμβάνουν το μήνυμα. Οι άνθρωποι της Μicrosoft δουλεύουν χωρίς ανάσα για να παρουσιάσουν μια νέα εκδοχή, το κόστος της οποίας δεν θα ξεπερνάει τα 1.500 δολάρια (περίπου 1.000 ευρώ).
Σημαίνουν όλα αυτά ότι θα αποχαιρετήσουμε για πάντα το πληκτρολόγιο; «Όχι» δηλώνει κατηγορηματικά ο Φόρουτζαν Γκολσάνι, καθηγητής Πληροφορικής στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας. «Η χρήση των δέκα δαχτύλων παραμένει ένας πολύ αποτελεσματικός και γρήγορος τρόπος για να γράφουμε. Αν θα αλλάξει κάτι, αυτό θα είναι η παράλογη διάταξη των γραμμάτων», εξηγεί.
Την άποψη αυτή συμμερίζεται και ο Νίκολας Νεγκροπόντε, δημιουργός του Μedia Lab στο Τεχνολογικό Ινστιτούτο της Μασαχουσέτης και θεωρούμενος γκουρού της ψηφιακής εποχής: «Είτε στο τραπέζι είτε στην οθόνη, το πληκτρολόγιο θα συνεχίσει να υπάρχει», αναφέρει στη «Repubblica». «Η ιδέα τού να χρησιμοποιούμε τα δάχτυλα δεν θα πεθάνει, ούτε τα γράμματα και τα σύμβολα.
Όμως, τα εικονικά πληκτρολόγια έχουν μια επιπλέον δυνατότητα, καθώς μπορούν να τροποποιηθούν πιο εύκολα», προσθέτει δηλώνοντας βέβαιος ότι το multitouch θα στεφθεί με απόλυτη επιτυχία.
Η φυλή του αντίχειρα έρχεται από την Ιαπωνία
Η multi-touch εποχή φαίνεται ότι θα βάλει το δικό της λιθαράκι στη θεωρία της εξέλιξης, αν και από τον homo abilis μέχρι τους «ογιαγιουμπισόκου» το βήμα δεν είναι μικρό. Ο πρώτος ξεχώρισε από τον πίθηκο χάρις στον αντιτακτό αντίχειρα. Οι δεύτεροι είναι η «φυλή του αντίχειρα» στην Ιαπωνία και ξεχωρίζουν από τους γονείς τους από την ταχύτητα με την οποία πληκτρολογούν τα μηνύματα στο κινητό τους.
Με τι αποτέλεσμα; Όπως έδειξαν έρευνες, ο χάρτης των νευρώνων στους «ογιαγιουμπισόκου» είναι πιο πλούσιος από αυτόν των προγόνων τους. «Ο εγκέφαλος έχει την ικανότητα να αναδομεί τους χάρτες των αισθήσεων ανάλογα με τη χρήση», επισημαίνει ο καθηγητής Ρόμπι Τόμσον. Αποδεικνύεται επίσης ότι ο άνθρωπος είναι ένα κατ΄ εξοχήν ακουστικό ον.
Σύμφωνα με μελέτες, αν τα πληκτρολόγια δεν έκαναν θόρυβο, θα γράφαμε πιο αργά και θα κάναμε περισσότερα λάθη τουλάχιστον κατά 20%. Πραγματικό ή εικονικό, το πληκτρολόγιο του μέλλοντος θα είναι σχεδόν άχρηστο χωρίς ήχο.
Τα Νέα
0 σχόλια »
Kομμένες φράσεις από τον τόμο Ομήρου Ιλιάς, Ραψωδίες Α-Μ, Μετάφραση – Επιλεγόμενα Δ.Ν.Μαρωνίτης, που κυκλοφορεί ήδη στις εκδόσεις Αγρα. Από εκεί και η φράση «πάνω νερά» στον τίτλο αυτής της σελίδας,που είναι κλεμμένη,μέσω Σαββίδη,από τα Τρία Κρυφά Ποιήματα (Θερινό Ηλιοστάσι,Θ΄)του Γιώργου Σεφέρη. Αποτυπωμένος στους επόμενους στίχους κάπως προκλητικά:
Ομως να λάμνεις στον σκοτεινό ποταμό/
πάνω νερά/
να πηγαίνεις στον αγνοημένο δρόμο/
στα τυφλά,πεισματάρης .
Που πάει να πει στη δική μας περίπτωση: γυρεύοντας την προηγούμενη Ιλιάδα μετά την επόμενη Οδύσσεια. Γιατί και πώς, είναι μεγάλη ιστορία, που δεν έχει θέση εδώ. Ας πούμε ότι η συντελεσμένη μετάφραση του δεύτερου έπους έγινε μάθημα για την ασυντέλεστη ακόμη μετάφραση του πρώτου,που έφτασε ωστόσο στη μέση του δρόμου, προσβλέποντας στο τέρμα του.Τα δύο πάντως κορυφαία έπη της αρχαϊκής επικής ποίησης (είτε συνθεμένα από τον ίδιο ποιητή είτε όχι,όπως το ήθελαν οι αλεξανδρινοί χωρίζοντες) έχουν εντυπωσιακές ομοιότητες μεταξύ τους αλλά και βαθιές διαφορές. Και εδώ βρίσκεται ο κόμπος της ιλιαδικής μετάφρασης, που πρέπει να τα βγάλει πέρα και με τις πρώτες και με τις δεύτερες. Επιμένοντας περισσότερο στις διαφορές,θυμίζω ότι η Ιλιάδα είναι έπος πολεμικό: δραματοποιεί, ανατέμνει και συμπυκνώνει τον δεκάχρονο τρωικό πόλεμο σε τετραήμερο ιλιαδικό πόλεμο που καταλήγει σε ισόπαλη τραγωδία: ο θάνατος του Πατρόκλου ισοφαρίζεται με τον θάνατο του Εκτορα.
Γενικότερα: η Ιλιάδα είναι έπος σκληρό και ακατάδεχτο· δεν σαγηνεύει τον ακροατή, όπως η αγαπησιάρα Οδύσσεια,με διηγήσεις απολόγους,που ακούγονται στο πλαίσιο ενός μεταπολεμικού νόστου,όταν ο μεγάλος κίνδυνος έχει περάσει. Τόσα φτάνουν προς το παρόν. Τα υπόλοιπα ανήκουν στην προθυμία και στην κρίση του ακροατή-αναγνώστη. Συνέχεια »
0 σχόλια »
 Η επιτυχία ή η αποτυχία στις εξετάσεις ίσως να οφείλεται σε ένα και μόνο γονίδιο, αναφέρουν ειδικοί του Εθνικού Πανεπιστημίου της Ταϊβάν, στην Ταϊπέι. Οι ερευνητές ανακάλυψαν ότι έφηβοι στην Ταϊβάν που έφεραν μια συγκεκριμένη μετάλλαξη στο γονίδιο CΟΜΤ εμφάνιζαν πολύ χαμηλότερες επιδόσεις σε εθνικές εξετάσεις, σε σύγκριση με συνομηλίκους τους που έφεραν διαφορετικές εκδόσεις του γονιδίου. Συγκεκριμένα, ο ΤσουνΓιεν Τσανγκ και οι συνεργάτες του συνέκριναν τις επιδόσεις 779 μαθητών- 314 αγοριών και 465 κοριτσιών- τεσσάρων σχολείων με την εκδοχή του γονιδίου CΟΜΤ που έφερε ο καθένας τους. Ανακάλυψαν ότι οι μαθητές που έφεραν δύο αντίγραφα μιας συγκεκριμένης μετάλλαξης (Μet-158) εμφάνισαν πολύ χειρότερες επιδόσεις σε σύγκριση με τους υπολοίπους και κυρίως όσους έφεραν δύο αντίγραφα της μετάλλαξης Val-158 σε διαφορετικά μαθήματα, όπως η Φυσική, οι Κοινωνικές Επιστήμες, τα Αγγλικά, τα Κινεζικά και η Εκθεση.
Το Βήμα
0 σχόλια »
 Ο Πάσχος Μανδραβέλης στην Καθημερινή:
Δεν είναι θέμα εκτίμησης, αλλά ιστορικό γεγονός ότι στη Μακεδονία που προέλασε ο διάδοχος Κωνσταντίνος κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους το ελληνικό στοιχείο δεν ήταν παντού πλειονοτικό. Είτε το θέλουμε είτε όχι, έτσι έγιναν όλες οι «απελευθερώσεις» στην Ιστορία. Δεν προηγείτο καμιά απογραφή. Εμπαινε ο στρατός, καταλάμβανε την περιοχή και μετά ακολουθούσαν οι δάσκαλοι και οι καθηγητές που εξηγούσαν στον άρτι «απελευθερωθέντα» πληθυσμό γιατί ήταν προαιωνίως ελληνικός, βουλγαρικός, σερβικός ή σουαχίλι. Και αν κάποιος έφερνε αντίρρηση, η κατήχηση συνεχιζόταν με άλλα μέσα.
Ετσι γίνονταν τότε τα πράγματα, έτσι χτίστηκαν όλα τα κράτη-έθνη, έτσι αναπτύχθηκαν και οι εθνικισμοί στα Βαλκάνια. Δεν γίνονταν δημοψηφίσματα για να αποφασίσει ο πληθυσμός αν θέλει να συμβιώσει, όπως έγινε με το σχέδιο Ανάν, ούτε υπήρχε η σκέψη για προστασία των μειονοτήτων. Γενικώς, όποιος προλάβαινε «απελευθέρωνε». Οι Ελληνες πρόλαβαν τη Θεσσαλονίκη και οι Σέρβοι το Μοναστήρι. Καλώς ή κακώς έτσι γράφτηκε η Ιστορία και αυτή η Ιστορία είναι μία. Οι ιστορικοί μπορεί να διαφωνούν στην ερμηνεία των γεγονότων, συμφωνούν όμως στα γεγονότα καθαυτά. Μπορεί να αναθεωρηθούν πτυχές της Ιστορίας όταν έρθουν νέα στοιχεία στο φως ή μπορεί τα υπάρχοντα στοιχεία να δεθούν σε μια νέα θεωρία. Πιθανώς τώρα που εξελίσσονται οι ασκήσεις επί χάρτου στην Ιστορία, κάποιοι να διαφωνήσουν εκ των υστέρων για την απόφαση του Βενιζέλου να προελάσει ο ελληνικός στρατός στη Θεσσαλονίκη, αντί του Μοναστηρίου όπου ο ελληνόφωνος πληθυσμός ήταν μεγαλύτερος. Αλλά το «τι θα γινόταν αν…» είναι δουλειά άλλων.
Το άρθρο συνεχίζεται…
0 σχόλια »
 Πόσο κοστίζει το τίποτα; Πόσα θα δίνατε εσείς για να αποκτήσετε «αέρα κοπανιστό»; Μη βιαστείτε να απαντήσετε «ούτε σεντ», γιατί μπορεί να έχετε ήδη κάνει την… κατάθεσή σας!Μη σας ξεγελούν οι χαμογελαστές φατσούλες και τα ζωηρά χρώματα! Αυτοί οι e – τραπεζίτες ζητούν αληθινά λεφτά για εικονικά «καλούδια» Μη σας ξεγελούν οι χαμογελαστές φατσούλες και τα ζωηρά χρώματα! Αυτοί οι e – τραπεζίτες ζητούν αληθινά λεφτά για εικονικά «καλούδια» Παρότι η οικονομία κατακρημνίζεται και πάει, παρότι τα λεφτά στις περισσότερες οικογένειες φτάνουν μόνο για τα απολύτως απαραίτητα, όσο και αν σας φανεί περίεργο, σαΐνια καταφέρνουν να κάνουν περιουσίες δισεκατομμυρίων πουλώντας από το Διαδίκτυο… τίποτα! Τουλάχιστον τίποτα χειροπιαστό. Τι πωλούν; Ρουχαλάκια, επιπλάκια, κοσμηματάκια, όχι για ανθρώπους φυσικά, αλλά για avatars! Για τους εικονικούς χαρακτήρες, δηλαδή, που χιλιάδες κόσμου υποδύονται στο Ιντερνετ.
Αν είστε έστω και στο ελάχιστο εξοικειωμένοι με τα διαδικτυακά παιχνίδια, αν έχετε παίξει «second life» ή έστω κάποια από τις δεκάδες εφαρμογές του facebook (farmville, pet society κ.ά.), θα ξέρετε ότι προκειμένου να «ψωνίσετε» καλούδια για το avatar σας, τους e-χαρακτήρες σας, τα e-ζωάκια σας κ.λπ. πρέπει να κερδίσετε πόντους (κάτι που αργεί να γίνει και απαιτεί ώρες παιχνιδιού). Ή να δώσετε μέσω κάρτας και pay pal κάποιο μικρό ποσό που εσείς επιλέγετε. Ή και τα δύο.
Και παρότι στην αρχή όλοι παίζουν συγκρατημένα και δεν σκέφτονται να δώσουν λίγα ευρούλια για να κυλήσει ευκολότερα το παιχνίδι, στην πορεία είναι πολλοί αυτοί που αποφασίζουν να ενδώσουν.
Τα ποσά (συνήθως) δεν είναι μεγάλα. Δύο ευρώ τον μήνα υπολογίζεται ότι δίνουν οι περισσότεροι από όσους παίζουν. Μόνο που αν πολλαπλασιάσετε αυτό το ποσό επί τα εκατομμύρια των παικτών παγκοσμίως, θα καταλάβετε ότι μιλάμε για ποσά αστρονομικά. Και δεν είναι καθόλου υπερβολή ότι τα εικονικά καλούδια είναι μια φάμπρικα ραγδαία αναπτυσσόμενη, με υπέρογκα κέρδη. Δεν δίνουν όλοι, θα μου πείτε. Σωστά. Αλλά σκεφτείτε ότι υπάρχουν και οι «βαριές» περιπτώσεις όσων καταθέτουν περισσότερα από 10-20 ευρώ μηνιαίως. Τώρα η εικόνα που έχετε είναι πιο συγκεκριμένη.
Γιατί όμως κάποιος να δώσει χρήματα για «αέρα»; Κατ’ αρχήν, επειδή, όπως έχουν γίνει τα πράγματα, είναι λεφτά χωρίς αξία. Με δυο-τρία ευρώ τον μήνα δεν αγοράζει κανείς (σχεδόν) τίποτα. Και δεδομένου ότι οι έξοδοι έχουν μειωθεί λόγω κρίσης, όσοι μένουν σπίτι δικτυωμένοι μπροστά στο pc τους δεν θεωρούν σπατάλη να επενδύσουν ελάχιστα για να προχωρήσουν το παιχνίδι τους. Αλλωστε, αυτό είναι πολλές φορές η μόνη τους διασκέδαση.
Στις ασιατικές χώρες ο ετήσιος τζίρος από εικονικά «μαραφετάκια» ξεπερνά τα 5 δισ. δολάρια. Και όσο πάει, το ποσό αυξάνεται. Οι οικονομολόγοι προβλέπουν ότι το 2015 τα έσοδα από αυτή τη φάμπρικα θα ξεπεράσουν τα 17 δισ. δολάρια. Περί το 1 δισ. δίνουν και οι Αμερικανοί. Στη χώρα μας το φαινόμενο δεν είναι τόσο ευρέως διαδεδομένο. Ομως σταματήστε ένα λεπτό και σκεφτείτε: είστε απόλυτα σίγουροι ότι δεν γνωρίζετε κανέναν που να έχει δώσει χρήματα για να προικίσει το avatar του;
Από τη στήλη της Μαρίας Μυστακίδου www στην Ελευθεροτυπία
0 σχόλια »
 Γερνούν τα κλασικά έργα; Μήπως χρειάζονται κι αυτά το δικό τους «λίφτινγκ»; Και με ποιον τρόπο ακριβώς;Οι εκδόσεις «Εστία», που έτσι κι αλλιώς στη βιβλιοθήκη τους έχουν μερικά από τα σημαντικότερα έργα της νεότερης ελληνικής πεζογραφίας, αποφάσισαν να τα επανεκδώσουν, επιδιώκοντας ένα λογοτεχνικό «λίφτινγκ» σε μερικά από τα πλέον κλασικά κείμενα της νεότερης πεζογραφίας. Ετσι, όλα τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα θα επανεκδοθούν σταδιακά και θα περιλαμβάνουν χρονολόγιο του Αλέκου Π. Ζάννα (επιμελητή του έργου της Δέλτα), στο οποίο θα αναφέρονται τα σημαντικά γεγονότα της ζωής της, καθώς και παράλληλα γεγονότα της πολιτικής, κοινωνικής και πνευματικής ζωής στην Ελλάδα και τον κόσμο. Ταυτόχρονα κάθε νέα έκδοση των έργων της Δέλτα θα συνοδεύεται από ένα επίμετρο, που θα εντάσσει το συγκεκριμένο βιβλίο στη σημερινή εποχή, χωρίς να παραβλέπει τη διαχρονία του.
Διαβάστε τη συνέχεια στην Καθημερινή
Μεγάλωσα με τα βιβλία της Π.Σ.Δέλτα οπότε αυτή η είδηση με ταξιδεύει πίσω στα παιδικά μου χρόνια που βυθιζόμουν στις περιπέτειες του Μίκη Ζέζα και του Μάγκα… Μέσα απ’ τα βιβλία της, ζωντανεύουν οι μύθοι, οι θρύλοι κι η ιστορία της Ελλάδας. Σκιαγραφεί τον Έλληνα, στην ιστορική του πορεία, με τον μοναδικό δικό της τρόπο. Η γλώσσα της απλή, σαν της μάνας που μιλάει στα παιδιά της, στάζει Ελλάδα στις ψυχές όσων την διαβάσουν. Αυτή η αγάπη της για την πατρίδα έμελλε να αποβεί μοιραία για την ίδια, στην μετέπειτα πορεία της αφού έθεσε τέρμα στη ζωή της μόλις οι Γερμανοί κατακτητές πάτησαν στην Αθήνα.
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)