Το Facebook έφτασε τους 300.000 εκατομμύρια χρήστες, οι συνδρομητές του τριπλασιάστηκαν σε διάστημα ενός έτους και κερδίζει πλέον αρκετά χρήματα ώστε να καλύπτει τα έξοδά του, ανακοίνωσε ο ιδρυτής της υπηρεσίας.
Οι χρήστες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης αυξάνονται κατά εκατομμύρια με τρομερούς ρυθμούς και δεν είναι λίγοι αυτοί που μιλούν για τη μεγαλύτερη αλλαγή στην κοινωνία των ανθρώπων, μετά τη βιομηχανική επανάσταση. Ζούμε όντως στην εποχή του “Social Media Revolution”; Δείτε την παρουσίαση ορισμένων στατιστικών που προκαλούν δέος, μέσα από το εντυπωσιακό βίντεο.
Ομάδα επιστημόνων του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης ετοιμάζει πρόγραμμα ηλεκτρονικής διδασκαλίας πέντε μαθημάτων για τις έδρες ελληνικών σπουδών σε Ρωσία, Ουκρανία, Γεωργία, Αρμενία, Μολδαβία και Ρουμανία. Οι ξένοι φοιτητές θα μπορούν να διδαχθούν αρχαία ελληνικά, ελληνική γλώσσα, την εισαγωγή στον ελληνικό λαϊκό πολιτισμό, ιστορία του νεότερου ελληνικού κράτους και ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας. Κάθε μάθημα θα έχει τρία επίπεδα, καθένα απ’ τα οποία θ’ απαιτεί ένα εξάμηνο. Πρόκειται ουσιαστικά για τη μετεξέλιξη του προγράμματος «Ιάσων», που προωθεί τις ελληνικές σπουδές στα πανεπιστήμια των παρευξείνιων χωρών. Η φάση της ηλεκτρονικής διδασκαλίας εγκρίθηκε προ ημερών από τη Σύγκλητο του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου. Αρχικά θ’ αναπτυχθεί η τεχνολογική του υποδομή και στη συνέχεια το περιεχόμενο των μαθημάτων. Τα συνεργαζόμενα πανεπιστήμια θα το αποκτήσουν στο τέλος της φετινής ακαδημαϊκής χρονιάς. «Πολλά από τα ξένα πανεπιστήμια δεν διαθέτουν ειδικούς καθηγητές για να διδάξουν αυτά τα μαθήματα. Γι’ αυτό αποφασίσαμε να τους παράσχουμε το υλικό κι οι ξένοι καθηγητές θα έχουν τη δυνατότητα να το διαχειριστούν, να το συμπληρώσουν και να το επεκτείνουν», εξηγεί ο καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλολογίας του ΑΠΘ, Γιάννης Καζάζης.
Τα τελευταία 14 χρόνια, τουλάχιστον εξακόσιοι φοιτητές από πανεπιστήμια παρευξείνιων χωρών έχουν φιλοξενηθεί από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο, στο πλαίσιο του προγράμματος «Ιάσων», με στόχο τη δημιουργία και ενίσχυση εδρών ελληνικών σπουδών στο εξωτερικό.
Oι πρόφατες πυρκαγιές είναι σαν να έχουν (τραγική σύμπτωση;) την τιμητική τους σε ένα φεστιβάλ που φιλοδοξεί να κάνει τη Σύρο από τις 24 Σεπτεμβρίου και για ένα τριήμερο διεθνές κέντρο των καρτούν και της τέχνης της κινηματικής παραστασεογραφίας- γνωστής με τη διεθνή λέξη animation.
Μια πυρκαγιά που καταστρέφει ολόκληρο δάσος και στη θέση του «ξεφυτρώνει» μια τσιμεντούπολη, ώσπου η φύση να πάρει εκδίκηση είναι το θέμα του φιλμ κινουμένων σχεδίων «Η πόλη που έγινε δάσος» της Σοφίας Κατσαρέα που θα προβληθεί στο πλαίσιο του Φεστιβάλ.
Σάλος έχει προκληθεί στην διεθνή ιστορική κοινότητα μετά τη δημοσίευση από την ισπανική εφημερίδα El Mundo της συνέντευξης του αμφιλεγόμενου ιστορικού και αρνητή του Ολοκαυτώματος Ντέιβιντ Ίρβινγκ. Σύμφωνα με το δημοσίευμα της εφημερίδας Independent, η συνέντευξη αποτελεί μέρος του αφιερώματος της ισπανικής εφημερίδας για την 70στη επέτειο του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου.
Στην συνέντευξη που παραχώρησε το Σάββατο στην εφημερίδα ο Βρετανός ιστορικός για άλλη μια φορά προκάλεσε με τις απόψεις του για την σφαγή εκατομμυρίων Εβραίων κατά τη διάρκεια του 2ου Παγκοσμίου Πολέμου.
“Tο Ολοκαύτωμα είναι απλά ένα σλόγκαν, ένα προϊόν όπως το Κλινέξ ή η τάδα μάρκα πρίντερ. Το έχουν μετατρέψει σε εμπορικό προϊόν και έχουν βγάλει ένα σωρό λεφτά από ταινίες” δήλωσε ο 71χρονος Ίρβινγκ, προκαλώντας το μένος του Ισραήλ.
Σύμφωνα με το δημοσίευμα, η εφημερίδα υπεραμύνθηκε τις δημοσίευσης με το επιχείρημα της ελευθερίας του λόγου. Όμως ο Άβνερ Σαλέβ, διευθυντής του Μουσείου για το Ολοκαύτωμα δήλωσε σε επιστολή του προς την εφημερίδα ότι “υπάρχουν θέματα για τα οποία δεν υπάρχουν “υπερ” και “κατά”. Η εφημερίδα νομιμοποιεί τις απόψεις ενός ανθρώπου που δεν το αξίζει. ..Είναι αδιανόητο μια σοβαρή εφημερίδα δίνει βήμα στον αντισημισμό”. Η ιδέα του Ολοκαυτώματος χτίστηκε δεκαετίες μετά τα γεγονότα δηλώνει ο κύριος Ίρβινγκ “Μέχρι τη δεκαετία του 1970 ήταν απλώς ένας κόκκος σκόνης στον ορίζοντα” δηλώνει στην El Mundo. “Η απόδειξη είναι ότι δεν εμφανίζεται σε καμία βιογραφία ηγετών του 2ου ΠΠ. Αλλά από τότε έγινε της μόδας. Οι Εβραίοι το έκαναν ετικέτα, χρησιμοποιώντας την ίδια τεχνική όπως ο Γκέμπελς. Εφηύραν ένα σλόγκαν και το επαναλάμβαναν σε σημείο αηδίας.”
Σε ερώτηση της εφημερίδας αν συνεχίζει να πιστεύει ότι τα 6 εκατομμύρια Εβραίων που εξοντώθηκαν είναι υπερβολή δήλωσε “δεν με ενδιαφέρουν τα νούμερα. Δεν μετράω πτώματα. Δεν με ενδιαφέρει καθόλου το Ολοκαύτωμα.” ‘Οταν τον ρώτησε ο δημοσιογράφος “Πως και είστε ο μοναδικός ιστορικός που αρνείται ότι στρατόπεδα όπως το Άουσβιτς συνέβαλαν στο Ολοκαύτωμα?” ο Άιρβινγκ απάντησε: “Γιατί ο ένας αντιγράφει τον άλλο. Για να μην κατηγορηθούν όπως εγώ.”
Ο κύριος Ίρβινγκ πέρασε 11 μήνες στη φυλακή το 2006 για τις απόψεις του. Στο άρθρο χτες επέμενε ότι ο Χίτλερ δεν ευθυνόταν για το Ολοκαύτωμα και ότι απλώς παρασύρθηκε από πιο έξυπνους συνεργάτες “τον κορόιδευαν συνέχεια οι υφιστάμενοί του.” Η υπόθεση ότι ο ηγέτης των Ναζί είχε σαν στόχο να εξολοθρεύσει τους Εβραίους απάντησε “είναι ένα ψέμα της προπαγάνδας.”
Το δημοσίευμα καταλήγει με κάποιες…ανατρεπτικές δηλώσεις του βρετανού ιστορικού. Ο Γκέμπελς και ο Χίμλερ ήταν οι ένοχοι όχι ο Χίτλερ ενώ ο Τσώρτσιλ, “ένας διεφθαρμένος πολιτικός”, ήταν υπεύθυνος για τον πόλεμο. “Έσπρωξε την αγγλική αυτοκρατορία στον πόλεμο και τη διέλυσε.” Θα έπρεπε να είχε συνθηκολογήσει με το Χίτλερ? “Φυσικά, ήμασταν πολύ κοντά στη λήξη του πολέμου το 1940.”
Ο Βίκτωρ Κλέμπερερ…
… ήταν καθηγητής της Φιλολογίας στο Πανεπιστήμιο της Δρέσδης. Επειδή ήταν Εβραίος, οι ναζί τον έδιωξαν από το πόστο του το 1933. Κι άρχισε κατόπιν να εκδίδει μια εφημερίδα στην οποία περιέγραφε την εμφάνιση μιας νέας γλώσσας, της «Lingua Τertii Ιmperii», δηλαδή της γλώσσας του Τρίτου Ράιχ. Κι ήταν αυτή μια γλώσσα διαστροφής των νοημάτων.
Σας μιλάει…
… ο καφετζής σας για την «ανάγκη ευελιξίας στην αγορά εργασίας»; Σας παίρνει τα αυτιά ο μπάρμπας σας για την «επιβεβλημένη αξιοποίηση των επιχειρήσεων του δημόσιου τομέα»; Σας γκρινιάζει ο ταξιτζής σας για την «αδυναμία υλοποίησης των αναγκαίων μεταρρυθμίσεων στη χώρα»; Αν ναι, τότε σίγουρα έχουν μολυνθεί κι αυτοί από τον ιό της «νέας γλώσσας». Τουλάχιστον αυτό πιστεύει ο εκδότης και συγγραφέας Ερίκ Χαζάν που έγραψε το βιβλίο «Η προπαγάνδα στην καθημερινή ζωή».
Οι μεταρρυθμίσεις…
… μπορεί να βρίσκονται σήμερα πρόχειρες σε κάθε προεκλογικό πρόγραμμα, αλλά δεν είναι πια αυτό που ήταν άλλοτε. Όταν το 1942 ο Άγγλος πολιτικός Ουίλιαμ Μπέβεριτζ ζητούσε μεταρρυθμίσεις για να πατάξει τις πέντε «μεγάλες μάστιγες» της κοινωνίας, δεν εννοούσε ούτε τα εισοδήματα των μισθωτών και των συνταξιούχων ούτε τις δημόσιες υπηρεσίες, αλλά την αθλιότητα, την άγνοια, τη στέρηση, την ανεργία και την αρρώστια. Οι μεταρρυθμίσεις του εφαρμόστηκαν και έδωσαν το βρετανικό κοινωνικό κράτος και το εθνικό σύστημα υγείας. Αργότερα, η Μάργκαρετ Θάτσερ εξελέγη με ένα πρόγραμμα μεταρρυθμίσεων, αλλά εννοούσε με αυτές την κατάργηση όλων των προηγουμένων. Από τις μεταρρυθμίσεις που εφαρμόστηκαν μετά τη μεγάλη παγκόσμια οικονομική κρίση του 1929, το κοινωνικό κράτος επεκτάθηκε σε πολλές χώρες. Για να περιοριστεί η φτώχεια, οι κοινωνικές υπηρεσίες ακολουθούσαν τον άνθρωπο από τη γέννηση μέχρι τον θάνατό του. Το 1936, από τις μεταρρυθμίσεις που έγιναν στη Σουηδία προέκυψε το σουηδικό κοινωνικό κράτος. Ήταν προϊόν ενός συμβιβασμού ανάμεσα στα συνδικάτα και τις μεγάλες επιχειρήσεις της χώρας. Δημιουργήθηκε έτσι μια μεικτή οικονομία, με ισχυρά συνδικάτα και ισχυρό σύστημα κοινωνικής ασφάλισης και υγείας. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι κοινωνικές υπηρεσίες πολλών ευρωπαϊκών χωρών προχώρησαν από τη μερική ή επιλεκτική στη συνολική κάλυψη του πληθυσμού. Σύμφωνα με τον πολιτικό σχολιαστή Τζέιμς Μπαρτόλομιου, οι κοινωνικές μεταρρυθμίσεις ήταν μια «μέση οδός» ανάμεσα στον κομμουνισμό και τον καπιταλισμό, την περίοδο της μεγάλης κρίσης του (1929). Οι εξελίξεις…
… απέδειξαν ότι το κοινωνικό κράτος δεν ήταν παρά μια παραχώρηση. Σήμερα που το αντίπαλο δέος δεν υπάρχει πια, μολονότι ο καπιταλισμός διέρχεται μια νέα μεγάλη κρίση, όχι μόνο δεν δίνει τίποτα από αυτά που έχει, αλλά ξαναπαίρνει πίσω αναδρομικά κι αυτά που έδωσε τον περασμένο αιώνα. Οι μεταρρυθμίσεις που εξαγγέλλουν οι πολιτικοί του δεν αφορούν την αθλιότητα, την άγνοια, τη στέρηση, την ανεργία και την αρρώστια: κρύβουν μόνο λεηλασία και αρπαγή. Γι΄ αυτό είναι αναγκασμένοι να τις εκφράζουν με μια «νέα γλώσσα», το ίδιο απατηλή όπως και η «Lingua Τertii Ιmperii»
Ο Γάλλος Ρομαντικός συνθέτης Καμίλ Σεν Σανς (1835-1921) έγραψε τη σουίτα το «Καρναβάλι των Ζώων»το 1886 μόνο για τον εαυτό του και τους φίλους του και δεν επέτρεψε να παιχτεί όσο ζούσε. Αυτό το σατιρικό διασκεδαστικό έργο είναι από τα πιο δημοφιλή σε μικρούς και μεγάλους μέχρι σήμερα. Εκδόθηκε τελικά 30 χρόνια μετά το θάνατο του συνθέτη.
Χρησιμοποιούμε cookies για να σας προσφέρουμε την καλύτερη δυνατή εμπειρία στη σελίδα μας. Εάν συνεχίσετε να χρησιμοποιείτε τη σελίδα, θα υποθέσουμε πως είστε ικανοποιημένοι με αυτό.ΕντάξειΔιαβάστε περισσότεραΜη αποδοχή