Αρχείο για 3 Σεπτεμβρίου, 2009
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο blogs, υγεία, με ετικέτες: ανάρρωση, ευχές
Η γειτόνισσα παρακάτω αν κι ετοιμαζόταν να με κληρονομήσει θα δοκιμάσει αύριο -πρώτη και καλύτερη- τα θαύματα της ρομποτικής ιατρικής, οπότε σίγουρα μία δόση καλής ενέργειας τη χρειάζεται. Επιστρατεύστε συνάδελφοι κι ανάδελφοι τα καλά vibes. Φυσικά με έχει χρίσει ιατρικό ακόλουθο κι αποδέχθηκα ασμένως αλλά μεταξύ μας ο μύχιος πόθος μου είναι να συναντηθούμε επιτέλους με τον Mcdreamy…
Αιτήθηκε λοιπόν ένα αφιέρωμα κι εγώ επικαλούμαι ένα κείμενο υψηλών πτήσεων του οποίου όμως η γνησιότητα της προέλευσης έχει πολλαπλώς αμφισβητηθεί:
«Αν ο Θεός ξεχνούσε για μια στιγμή ότι είμαι μια μαριονέτα φτιαγμένη από κουρέλια και μου χάριζε ένα κομμάτι ζωή, ίσως να έλεγα όλα αυτά που σκέφτομαι, αλλά σίγουρα θα σκεφτόμουν όλα αυτά που λέω εδώ. Θα έδινα αξία στα πράγματα, όχι γι’ αυτά που αξίζουν, αλλά γι’ αυτό που σημαίνουν. Θα κοιμόμουν λίγο, θα ονειρευόμουν πιο πολύ, γιατί για κάθε λεπτό που κλείνουμε τα μάτια, χάνουμε εξήντα δευτερόλεπτα φως.
Θα συνέχιζα όταν οι άλλοι σταματούσαν, θα ξυπνούσα όταν οι άλλοι κοιμόνταν. Θα άκουγα όταν οι άλλοι μιλούσαν και πόσο θα απολάμβανα ένα ωραίο παγωτό σοκολάτα!
Αν ο Θεός μου δώριζε ένα κομμάτι ζωή, θα ντυνόμουν λιτά, θα ξάπλωνα μπρούμυτα στον ήλιο, αφήνοντας ακάλυπτο όχι μόνο το σώμα αλλά και την ψυχή μου. Θεέ μου, αν μπορούσα, θα έγραφα το μίσος μου πάνω στον πάγο και θα περίμενα να βγει ο ήλιος. Θα ζωγράφιζα μ’ ένα όνειρο του Βαν Γκογκ πάνω στα άστρα ένα ποίημα του Μπενεντέτι κι ένα τραγούδι του Σερράτ θα ήταν η σερενάτα που θα χάριζα στη σελήνη. Θα πότιζα με τα δάκρυά μου τα τριαντάφυλλα, για να νιώσω τον πόνο από τ’ αγκάθια τους και το κοκκινωπό φιλί των πετάλων τους…
Θεέ μου, αν είχα ένα κομμάτι ζωή… Δεν θα άφηνα να περάσει ούτε μια μέρα χωρίς να πω στους ανθρώπους ότι αγαπώ, ότι τους αγαπώ. Θα έκανα κάθε άνδρα και γυναίκα να πιστέψουν ότι είναι αγαπητοί μου και θα ζούσα ερωτευμένος με τον έρωτα. Στους ανθρώπους θα έδειχνα πόσο λάθος κάνουν να νομίζουν ότι παύουν να ερωτεύονται όταν γερνούν, χωρίς να καταλαβαίνουν ότι γερνούν όταν παύουν να ερωτεύονται! Στο μικρό παιδί θα έδινα φτερά, αλλά θα το άφηνα να μάθει μόνο του να πετάει. Στους γέρους θα έδειχνα ότι το θάνατο δεν τον φέρνουν τα γηρατειά αλλά η λήθη. Έμαθα τόσα πράγματα από σας, τους ανθρώπους …; Έμαθα πως όλοι θέλουν να ζήσουν στην κορυφή του βουνού, χωρίς να γνωρίζουν ότι η αληθινή ευτυχία βρίσκεται στον τρόπο που κατεβαίνεις την απόκρημνη πλαγιά.
Έμαθα πως όταν το νεογέννητο σφίγγει στη μικρή παλάμη του, για πρώτη φορά, το δάχτυλο του πατέρα του, το αιχμαλωτίζει για πάντα. Να λες πάντα αυτό που νιώθεις και να κάνεις πάντα αυτό που σκέφτεσαι. Αν ήξερα ότι σήμερα θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να κοιμάσαι, θα σ’ αγκάλιαζα σφιχτά και θα προσευχόμουν στον Κύριο για να μπορέσω να γίνω ο φύλακας της ψυχής σου. Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα σ’ έβλεπα να βγαίνεις από την πόρτα, θα σ’ αγκάλιαζα και θα σού ‘δινα ένα φιλί και θα σε φώναζα ξανά για να σου δώσω κι άλλα.
Αν ήξερα ότι αυτή θα ήταν η τελευταία φορά που θα άκουγα τη φωνή σου, θα ηχογραφούσα κάθε σου λέξη για να μπορώ να την ακούω ξανά και ξανά. Αν ήξερα ότι αυτές θα ήταν οι τελευταίες στιγμές που σ’ έβλεπα, θα έλεγα “σ’ αγαπώ” και δεν θα υπέθετα, ανόητα, ότι το ξέρεις ήδη. Υπάρχει πάντα ένα αύριο και η ζωή δίνει ευκαιρίες για να κάνουμε τα πράγματα όπως πρέπει, αλλά σε περίπτωση που κάνω λάθος και μας μένει μόνο το σήμερα, θα’ ήθελα να σου πω πόσο σ’ αγαπώ κι ότι ποτέ δεν θα σε ξεχάσω. Το αύριο δεν το έχει εξασφαλίσει κανείς, είτε νέος είτε γέρος. Σήμερα μπορεί να είναι η τελευταία φορά που βλέπεις τους ανθρώπους που αγαπάς. Γι’ αυτό μην περιμένεις άλλο, καν’ το σήμερα, γιατί αν το αύριο δεν έρθει ποτέ, θα μετανιώσεις σίγουρα για τη μέρα που δεν βρήκες χρόνο για ένα χαμόγελο, μια αγκαλιά, ένα φιλί και ήσουν πολύ απασχολημένος για να κάνεις πράξη μια επιθυμία. Κράτα αυτούς που αγαπάς κοντά σου, πες τους ψιθυριστά πόσο πολύ τους χρειάζεσαι, αγάπα τους και φέρσου τους καλά, βρες χρόνο για να τους πεις “;συγγνώμη”;, “;συγχώρεσε με”;, “;σε παρακαλώ”;, “;ευχαριστώ”; κι όλα τα λόγια αγάπης που ξέρεις. Κανείς δεν θα σε θυμάται για τις κρυφές σου σκέψεις. Ζήτα απ’ τον Κύριο τη δύναμη και τη σοφία για να τις εκφράσεις.
Δείξε στους φίλους σου τι σημαίνουν για σένα».
cλopy από τη θάλασσα του διαδικτύου
στη φωτό η Terra εύχεται στη Sine
1 σχόλιο »
Η μάχη του Ματζικέρτ τον Αύγουστο 1071, που έληξε με συντριπτική ήττα του Βυζαντίου και περηφανή νίκη των Σελτζούκων Τούρκων. Με τον αυτοκράτορα Ρωμανό τον Τέταρτο τον Διογένη αιχμάλωτο του σουλτάνου Αλπ Αρσλάν και τον στρατό του διαλυμένο. Μετά απ’ αυτή τη μάχη οι Σελτζούκοι θα εγκαθίσταντο οριστικά σε μέγιστο τμήμα της Μικράς Ασίας και η άλλοτε κραταιά αυτοκρατορία θα όδευε οριστικά προς την απόλυτη παρακμή.
Σχεδόν χίλια χρόνια μετά την καταστροφή, η ιστορική έρευνα έρχεται να αναπαραστήσει στο Ιντερνετ την πορεία των Βυζαντινών προς τη μάχη. Την τιτάνια προσπάθεια έχουν ξεκινήσει εδώ και λίγο καιρό τα πανεπιστήμια του Μπέρμιγχαμ (Βρετανία) και του Πρίνστον (ΗΠΑ) και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, αναμένεται να την ολοκληρώσουν στα μέσα του 2011.
Τότε θα αποκαλυφθούν αναλυτικά και όλες οι κινήσεις των Βυζαντινών και όλοι οι παράγοντες που επηρέασαν την έκβαση της μάχης: στρατολόγηση, προμήθειες, τοπογραφία, ασθένειες -ακόμη και η επίδραση… της διάρροιας στους φαντάρους της εποχής εκείνης.
Πρόκειται για το μεγαλύτερο πρότζεκτ ιστορικού χαρακτήρα από καταβολής κυβερνοδιαστήματος και σημαντικό ρόλο σε αυτό θα παίξει η σύγχρονη τεχνολογία. Τον ρόλο, βλέπετε, των βυζαντινών στρατιωτών, θα αναλάβουν δεκάδες χιλιάδες «avatars». Οι γνωστές μας, δηλαδή, φιγούρες που αντιπροσωπεύουν ανθρώπους στον κόσμο του Ιντερνετ και τις συναντάμε συνήθως σε φανταστικούς κόσμους όπως το «Second Life».
ENET
Αν σας ενδιαφέρει το project και θα θέλατε να εμπλακείτε η Τέρρα ανίχνευσε το διαδικτυακό δεσμό:
www.arch-ant.bham.ac.uk/research/fieldwork_research_themes/projects/logistics/Manzikert/Index.htm
0 σχόλια »
Το φάντασμα ενός καναδού σκίουρου, που από τη μία μέρα στην άλλη μεταμορφώθηκε από απλό τρωκτικό σε παγκόσμια διασημότητα. Εως και δικό του γκρουπ στο «Facebook» απέκτησε, με χιλιάδες μέλη. Κι όλα αυτά με μια τυχαία συμμετοχή σε ένα φωτογραφικό στιγμιότυπο…
Η ιστορία έχει ως εξής:
*Μια μέρα του περασμένου Μαΐου, το ζεύγος Τζάκσον και Μελίσα Μπραντς από τη Μινεσότα των ΗΠΑ έκοβε βόλτες στην καναδέζικη λίμνη Μινεγουάνκα.
Ως νορμάλ τουρίστες, λοιπόν, σκέφτηκαν κάποιοι στιγμή να φωτογραφηθούν με φόντο τα γάργαρα νερά.
*Εστησαν την κάμερα, ρύθμισαν το χρονοδιακόπτη, κάθησαν στην όχθη της λίμνης και περίμεναν το «κλικ». Πριν ακουστεί, όμως, ο πολυπόθητος ήχος, τσουπ μπήκε στη μέση ένας σκίουρος να δει τι «παίζεται».
*Ετσι βρέθηκε αμέσως πρώτη μούρη ανά την υφήλιο.
*Το αποτέλεσμα ήταν τόσο αστείο, που το ζεύγος Μπραντς φρόντισε να το στείλει σε διαγωνισμό του «National Geographic». Οι υπεύθυνοι του περιοδικού ενθουσιάστηκαν, το ανήρτησαν στην ιστοσελίδα τους πριν από λίγες μέρες και έκανε το γύρο του κόσμου.
*Εκτοτε, ο «Nuts» (βλέπε «Φουντούκιας»), όπως βαφτίστηκε ο σκίουρος, εμφανίζεται παντού είτε μόνος του είτε ως απρόσκλητος επισκέπτης σε κάθε είδους φωτογραφίες -από πορτρέτα πολιτικών μέχρι οικογενειακά ενσταντανέ.
*Ο ίδιος, φυσικά, δεν κερδίζει τίποτε ως κοπυράιτ, αλλά ο καναδικός οργανισμός τουρισμού ανοίγει σαμπάνιες. Τα τρωκτικά, βλέπετε, της λίμνης Μινεγουάνκα έγιναν διάσημα και οι επισκέπτες συρρέουν τώρα κατά εκατοντάδες προσπαθώντας να επιτύχουν ανάλογες ξεκαρδιστικές στιγμές.
Ελευθεροτυπία
National Geographic blog
0 σχόλια »
 Στη δεκαετία του ΄60 είχαμε τη γενιά των «μπέιμπι μπούμερς». Στα τέλη της δεκαετίας του ΄80 με αρχές ΄90 είχαμε τους «γιάπηδες». Σήμερα, μόλις δέκα χρόνια στη νέα χιλιετία, έχουμε τους «ψηφιακά αναθρεμμένους». Μόνο που η γενιά αυτή δεν αφορά συγκεκριμένους ανθρώπους, συγκεκριμένη κοινωνική τάξη ή συγκεκριμένα επαγγέλματα. Πρόκειται για συμπολίτες μας σε όλη την Ευρώπη που γνωρίζουν πάρα πολύ καλά το Διαδίκτυο και είναι έτοιμοι να εφαρμόσουν όλες τις καινοτομίες καθώς και να δημιουργήσουν νέες εφαρμογές, επεκτείνοντας περαιτέρω τις δυνατότητές του.
Τη νέα αυτή γενιά Ευρωπαίων, τους «ψηφιακά αναθρεμμένους», αναδεικνύει πρόσφατη έκθεση της Ευρωπαϊκής Επιτροπής για την ψηφιακή ανταγωνιστικότητα των κρατών-μελών της ΕΕ.
Οπως χαρακτηριστικά επισημαίνεται στην έκθεση, η γενιά των «ψηφιακά αναθρεμμένων» αποτελεί ανυπολόγιστο δυναμικό για την ανάπτυξη της Ευρώπης. Μάλιστα, σύμφωνα με στοιχεία της έκθεσης τα οποία έδωσε στη δημοσιότητα ο Σύνδεσμος Επιχειρήσεων Πληροφορικής και Επικοινωνιών Ελλάδος (ΣΕΠΕ), ο ψηφιακός τομέας της Ευρώπης σημείωσε μεγάλη πρόοδο από το 2005. Σήμερα, περίπου τέσσερα χρόνια μετά, το 56% των Ευρωπαίων χρησιμοποιεί το Ιnternet, το 80% εξ αυτών μέσω σύνδεσης υψηλής ταχύτητας (σε σύγκριση με το ένα τρίτο το 2004), δίνοντας παγκοσμίως στην Ευρώπη την πρωτοκαθεδρία στο ευρυζωνικό Ιnternet.
Οπως εκτιμά η ΕΕ, η χρήση του Διαδικτύου θα ανεβεί στα ύψη καθώς οι «ψηφιακά αναθρεμμένοι» της Ευρώπης θα εισέλθουν στον επαγγελματικό στίβο, διαμορφώνοντας και καθοδηγώντας τις τάσεις της αγοράς ολοένα περισσότερο. Καθώς τα παραδοσιακά επιχειρηματικά μοντέλα βαλτώνουν, οι εταιρείες θα πρέπει να προσφέρουν ελκυστικές υπηρεσίες στη νέα γενιά χρηστών, ενώ οι νομοθέτες θα πρέπει να δημιουργήσουν τις σωστές συνθήκες προκειμένου να διευκολύνουν την πρόσβαση στο νέο επιγραμμικό περιεχόμενο, ενώ παράλληλα θα διασφαλίζουν τις αποδοχές των δημιουργών.
Το Βήμα
0 σχόλια »
Αναρτήθηκε από terracomputerata στο έρευνα, ΜΜΕ, με ετικέτες: βία, τηλεόραση
Άρθρο του Πάσχου Μανδραβέλη στην Καθημερινή
Ενα παιδί που βλέπει κατά μέσο όρο 27 ώρες την εβδομάδα τηλεόραση, θα έχει δει μέχρι την ηλικία των δεκαοκτώ ετών 200.000 σκηνές βίας και 40.000 φόνους. H βία εμποτίζει κάθε περιοχή της ψυχοσύνθεσής του. Tο γεγονός αυτό εξόργιζε τον Τζορτζ Γκέρμπνερ: η μικρή οθόνη, είπε, προσφέρει μια εικόνα του κόσμου βίαια, άγρια, καταπιεστική, επικίνδυνη και ανακριβή. O ουγγρικής καταγωγής, πρώην κοσμήτορας της Σχολής Eπικοινωνίας του Πανεπιστημίου της Πενσυλβανίας, μελέτησε τριάντα χρόνια τώρα την τηλεόραση. Tην θεωρεί τοξικό απόβλητο των δυνάμεων της αγοράς που αφήνιασε. Tο Mέσο αυτό, είπε, ενώ έχει τη δυνατότητα να εμπλουτίσει τον πολιτισμό, εκτρέφει τον φόβο και τον πανικό. Aν αυτά συναντήσουν στο μέλλον και οικονομικές υφέσεις, μπορούν τελικά να υπονομεύσουν τη Δημοκρατία.
O Γκέρμπνερ στοιχειοθετεί την οργή του για τον «δηλητηριώδη ρόλο» της τηλεόρασης. «Δεν υπάρχει σοβαρότερη υπόθεση μιας κοινωνίας από τους μύθους με τους οποίους μεγαλώνει τα παιδιά της. Για πρώτη φορά στην ιστορία μας, αυτοί οι μύθοι δεν είναι αφηγήσεις ούτε των γονιών, ούτε των σχολείων, ούτε της Εκκλησίας, ούτε της κοινότητας ή της φυλής. Tην αφήγηση έχει αναλάβει μια διαρκώς συρρικνούμενη ομάδα επιχειρήσεων, που έχουν κάτι να πουλήσουν. Aυτή η αλλαγή είναι θεμελιακή για το πολιτιστικό περιβάλλον στο οποίο τα παιδιά μας μεγαλώνουν και κοινωνικοποιούνται…».
«Mέχρι να τελειώσει το Λύκειο ένα παιδί, θα έχει δει περισσότερες ώρες τηλεόρασης απ’ όσες θα περάσει στα αμφιθέατρα του πανεπιστημίου. H τηλεόραση έχει γίνει μια πολιτιστική δύναμη ισάξια της θρησκείας στην Ιστορία. Mόνο η θρησκεία είχε τη δύναμη να μεταφέρει το ίδιο μήνυμα για την πραγματικότητα σε κάθε κοινωνική ομάδα, να δημιουργεί κοινό πολιτισμό…».
…«H τηλεοπτική βία στρατιωτικοποιεί τη σκέψη», λέει ο Γκέρμπνερ, και δημιουργεί το «Σύνδρομο του Aγριου Kόσμου». Eπειδή η τηλεόραση παρουσιάζει τον κόσμο χειρότερο απ’ όσο είναι, φοβόμαστε κι αγχωνόμαστε. Aυτό μας κάνει επιρρεπείς να ζητάμε από τις αρχές όλο και πιο σκληρά μέτρα για την πάταξη της εγκληματικότητας. O Γκέρμπνερ πιστεύει πως οι υποστηρικτές της θανατικής καταδίκης στις HΠA πλήθυναν τα τελευταία τριάντα χρόνια, λόγω της απεικόνισης της βίας στη μικρή οθόνη. Οσο περισσότερο αίμα βλέπει κάποιος στην τηλεόραση, τόσο περισσότερο αισθάνεται να απειλείται από βίαιες πράξεις.
Τα οικονομικά πλεονεκτήματα της βίας
Tο εκπληκτικότερο είναι πως η βία, παρά το γεγονός ότι εθίζει τους ανθρώπους, δεν προέχει στις προτιμήσεις των τηλεθεατών. Aν δούμε τις κορυφαίες σε θεαματικότητα εκπομπές των καναλιών, λέει ο Γκέρμπνερ, θα διαπιστώσουμε ότι προηγούνται σόου και σειρές που δεν έχουν βία και σεξ. Tο πρόβλημα είναι οι παραγωγοί της ψυχαγωγίας, που μετρούν πλέον το κόστος του πολιτιστικού προϊόντος σε δολάρια ανά χιλιάδα θεατών. Tα βίαια προγράμματα είναι πιο φθηνά στην παραγωγή, γι’ αυτό και παράγονται περισσότερο. Εχουν όμως κι ένα άλλο πλεονέκτημα: εξάγονται ευκολότερα. H βία (όπως και το σεξ) είναι πολυπολιτισμική. Εχει εγγενές το βασικό τηλεοπτικό χαρακτηριστικό: χρειάζεται κυρίως εικόνα. Οταν ο Σιλβέστερ Σταλόνε, για παράδειγμα, καθαρίζει κατά εκατοντάδες τους «κακούς» γίνεται εύκολα «κατανοητός» σε κάθε γωνιά της υφηλίου. Tο χιούμορ, οι πολύπλοκοι διάλογοι, οι ειδικές πολιτιστικές ιδιοσυγκρασίες κ. λπ. δεν μεταφράζονται τόσο καλά. Γι’ αυτό και η σειρά «Pοwer Rangers» έχει εκατομμύρια τηλεθεατές σε ογδόντα χώρες του κόσμου. Ετσι φτιάχνεται μια διψασμένη παγκόσμια αγορά που ζητεί το απλό, το βίαιο και το γυμνό.
Φθηνή, λοιπόν, στην παραγωγή κι εύκολη στη διανομή, η βία είναι ο πλέον σίγουρος δρόμος προς το κέρδος. Γίνεται μέρος μιας παγκόσμιας συνταγής, που κατά τον Γκέρμπνερ «επιβάλλεται στους δημιουργικούς ανθρώπους και πλασάρεται στα παιδιά του κόσμου».
Ιnfo
Καρλ Πόπερ – Τζον Κοντρί, «Τηλεόραση. Κίνδυνος για τη δημοκρατία», εκδ. Νέα Σύνορα, Α. Α. Λιβάνης
Στέλιος Παπαθανασόπουλος, «Η βία στην ελληνική τηλεόραση», εκδ. Καστανιώτης
0 σχόλια »
|
Άρθρα (RSS)