Terra Computerata

Διαβάζω την επιστολή διαμαρτυρίας προς την ΟΛΜΕ 46 αδιόριστων εκπαιδευτικών φιλολόγων και πραγματικά θλίβομαι. Φέτος θα είναι μια δύσκολη χρονιά για τους περισσότερους αναπληρωτές και ωρομισθίους. Στο σχολείο μου ήδη έστειλαν τρεις υπεράριθμους φιλόλογους. Προφανώς περισσεύουν. Σε λίγο θα είμαστε ένας στην έδρα και δύο στην υποστήριξη. Και συναδελφικά καλούμαστε να μοιραστούμε τις ώρες.

Συναδελφικά πάντα, αναρωτιέμαι πως συνάδελφοι με ένα χρόνο υπηρεσία βρέθηκαν αποσπασμένοι στη ν΄Αθήνας, ενώ στα σχολεία της οργανικής τους δεν διορίζεται κανείς για να αναπληρώσει το κενό τους. Αλλά τι λέμε τώρα… μήπως ξεχνάμε ότι έχουμε εκλογές; ή οτι οι αποσπάσεις συνεχίζονται ακόμα και σήμερα… Instant satisfaction λόγω εκλογών.

Το νέο αίμα ενέσκηψε λοιπόν ορμητικό. Ακούστηκε και το εξής αμίμητο. “Με έστειλαν από τη διεύθυνση για να αναλάβω τα αρχαία και τα λατινικά”. Γέλασα και με παρεξήγησε. Φυσικά στη διεύθυνση δε γνωρίζουν τις ανάγκες μας σε ειδικότητες. Το θλιβερό είναι που δε νοιάζονται και να τις μάθουν. Βέβαια αν είχε συμπληρώσει το δεύτερο χρόνο του στην εκπαίδευση, θα ήξερε ότι οι ειδικεύσεις δε μετράνε. Οι κλασικοί φιλόλογοι διδάσκουν ιστορία και δίκαιο, οι ΦΠΨ λατινικά και γενικά όλοι τα κάνουν όλα και …σχεδόν τσάμπα.

Αχ η ορμή της νιότης…

Η μάχη ανάμεσα σε έντυπο και ψηφιακό μέσο ενημέρωσης μαίνεται αδυσώπητη.

Η αγορά του βιβλίου, αλλά και γενικότερα της έντυπης ενημέρωσης, είτε αυτό είναι βιβλίο είτε είναι εφημερίδες, η οποία τα τελευταία χρόνια πλήττεται από την εισβολή των ψηφιακών μέσων ενημέρωσης, δεν φαίνεται να το βάζει κάτω. Αντεπιτίθεται με νέα προϊόντα, που έρχονται να «παντρέψουν» το χαρτί με τον άυλο κόσμο του Διαδικτύου.

Ετσι, σε απάντηση στο ηλεκτρονικό βιβλίο, που μπήκε δυναμικά στην αγορά, και πριν καλά καλά προλάβουν οι καταναλωτές να καταλάβουν περί τίνος πρόκειται, οι εκδότες προτείνουν τώρα το υπερβιβλίο (hyperbook), ένα είδος υβριδίου μεταξύ έντυπου και ηλεκτρονικού βιβλίου, καθώς δεν καταργεί το χαρτί αλλά ενσωματώνει στην έντυπη μορφή στοιχεία πολυμέσων, όπως ήχους, εικόνες, βίντεο, υπερδεσμούς.

Ηδη στη Γαλλία κυκλοφόρησε πριν από λίγες μέρες το πρώτο υπερβιβλίο με τίτλο «Le sens des choses». Το βιβλίο υπογράφουν ο Ζακ Αταλί, διακεκριμένος οικονομολόγος και πρώην σύμβουλος του Φρανσουά Μιτεράν, και 32 προσωπικότητες από τον χώρο της γαλλικής διανόησης.

Δεν κοστίζει περισσότερο από ό,τι ένα συμβατικό βιβλίο (21 ευρώ), χάρη όμως στα «υπερπεριεχόμενά» του προσφέρει στους αναγνώστες τη δυνατότητα να διευρύνουν τους αναγνωστικούς τους ορίζοντες με τη βοήθεια των πολυμέσων, παρέχοντας πρόσβαση σε επιπρόσθετο υλικό είτε μέσω του κινητού τους τηλεφώνου είτε κάνοντας μια επίσκεψη στη διαδικτυακή πύλη του βιβλίου.

Αυτό το επιτυγχάνει προσθέτοντας στις 300 σελίδες του βιβλίου 83 «υποσημειώσεις» με τη μορφή γραμμωτού κώδικα, που «παραπέμπουν» σε οτιδήποτε μπορεί να εμπλουτίσει το περιεχόμενο του βιβλίου. Οι αναγνώστες μπορούν να λάβουν τις πληροφορίες που θέλουν είτε στέλνοντας με ένα απλό SMS από το κινητό τους τον αριθμό της σελίδας που τους ενδιαφέρει είτε κάνοντας μια επίσκεψη στην ιστοσελίδα hyperlivre-lesensdeschoses.com είτε και απευθείας με τη βοήθεια των κινητών τελευταίας τεχνολογίας που διαθέτουν τις κατάλληλες εφαρμογές.

Για τη δημιουργία του πρώτου υπερβιβλίου, οι εκδόσεις Robert Laffont συνεργάστηκαν με τη γαλλική εταιρεία τηλεφωνίας Orange. Σύμφωνα με τον ισχυρισμό του διευθύνος σύμβουλου των εκδόσεων, Leonello Brandolini, η τεχνολογία αυτή επιτρέπει για πρώτη φορά στον εκδότη να έχει άμεσα στατιστικά στοιχεία σχετικά με την αναγνωσιμότητα των βιβλίων που εκδίδει. Μπορεί για παράδειγμα να γνωρίζει πότε διαβάζονται τα βιβλία, αν διαβάζονται ολόκληρα ή τμηματικά και ποια κεφάλαια ή κομμάτια του βιβλίου προτιμούν οι περισσότεροι αναγνώστες.

Οι εκδότες σκοπεύουν να προχωρήσουν στο προσεχές μέλλον στην έκδοση και άλλων υπερβιβλίων που προσφέρονται ιδιαίτερα για τέτοιου είδους «επιμειξίες», όπως είναι οι εγκυκλοπαίδειες και τα λεξικά. Οσον αφορά πάντως το μέλλον του βιβλίου, δηλώνουν ότι, μολονότι θα μπορούσαν με τα υπάρχοντα μέσα να το πράξουν, σε καμία περίπτωση δεν προτίθενται να υποκαταστήσουν το έντυπο βιβλίο με το αμιγώς ψηφιακό βιβλίο. «Θελήσαμε να παντρέψουμε δύο νομαδικά αντικείμενα, ένα πολύ αρχαίο, το βιβλίο, και ένα πολύ πρόσφατο, το κινητό τηλέφωνο», δηλώνει χαρακτηριστικά ο Ζακ Αταλί. 

Ελευθεροτυπία

Οι εξελίξεις που έχει επιφέρει το Ιντερνετ στη δημοσιογραφία είναι τόσο ραγδαίες ώστε σταδιακά οι παραδοσιακές μέθοδοι θα μοιάζουν παλαιά, θεωρητικά σχήματα.

Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η απόπειρα ενός βετεράνου των δημοσίων σχέσεων, του Πίτερ Σάνκμαν, ο οποίος μόλις πέρσι δημιούργησε μια διαδικτυακή πλατφόρμα για επίδοξους ρεπόρτερ. Ο Σανκμαν είχε την απλή αλλά εντυπωσιακή ιδέα να δημιουργήσει στο Facebook ένα account με τον τίτλο «Help A Reporter Out».

Εκεί «έχτιζε» μια λίστα με τα e-mail από ειδικούς διαφόρων επαγγελμάτων, στελεχών δημοσίων σχέσεων αλλά και ατόμων που απλά ήθελαν να δουν το όνομά τους να φιγουράρει σε ρεπορτάζ κάποιας έντυπης έκδοσης. Με αυτόν τον τρόπο, όποιος δημοσιογράφος έψαχνε για δηλώσεις ή τεκμηρίωση κάποιου θέματός έμπαινε στο group και έβρισκε την «πηγή» που επιθυμούσε. Όταν μάλιστα η συγκεκριμένη λίστα έφτασε στο όριο χρηστών που «επιτρέπει» το Facebook –τους 1200, ο Σάνκμαν «ανεξαρτητοποιήθηκε» και δημιούργησε την ιστοσελίδα www.helpareporter.com.

Το μεγαλύτερο μέρος της λίστας του Σάνκμαν περιλαμβάνει επαγγελματίες από τον κλάδο των δημόσιων σχέσεων, γεγονός που ορισμένες φορές «ενοχλεί» τους δημοσιογράφους που δεν θέλουν να δεσμεύονται από brands. Ωστόσο, όπως σχολιάζει ο ίδιος η χρησιμότητα της λίστας φαίνεται από τις ερωτήσεις – αιτήματα που θέτουν οι δημοσιογράφοι για τα θέματά τους και στο «μαζικό» κοινό στο οποίο απευθύνονται. Για παράδειγμα, θέλοντας να αποτυπώσουν την αποτυχία του προγράμματος των 3 δισ. δολαρίων για την αγορά αυτοκινήτου (ΗΠΑ), ρωτούσαν: «Ψάχνω για μητέρες και πατέρες που δεν πρόλαβαν να αγοράσουν αυτοκίνητο μέσα από αυτό το πρόγραμμα».

Μέχρι τώρα περίπου 30.000 bloggers, δημοσιογράφοι και άλλοι συλλέκτες ειδήσεων χρησιμοποιούν την υπηρεσία για να κάνουν 150 με 200 ερωτήσεις σε καθημερινή βάση, σ’ ένα δίκτυο περίπου 80.000 μελών.

Καινοτόμο και κερδοφόρο

Το ΗΑRO αποτελεί ένα από τα αρκετά παραδείγματα των διαδικτυακών επιχειρήσεων που προσφέρουν υπηρεσίες σε μηδενικό κόστος, παρόλα αυτά σημειώνουν μεγάλη κερδοφορία. Χωρίς καμία αρχική επιβάρυνση, το HARO εμφανίζει τη δεδομένη στιγμή έσοδα άνω του 1 εκατ. δολαρίων, την ίδια στιγμή, μάλιστα, που το Twitter και το Facebook δυσκολεύονται να κάνουν κάτι παρόμοιο.

Σύμφωνα με το Σάνκμαν, η κερδοφορία της ιστοσελίδας του οφείλεται στο γεγονός πως διαφημίζει με ακρίβεια σε ένα κοινό, το οποίο σε μέσο όρο 75%-80% ανοίγει κάθε e-mail που λαμβάνει. (σ.σ: ενδιαφέρεται δηλαδή ενεργά για τις ερωτήσεις που τίθενται). «Ο διαφημιστικός χώρος που διατίθεται έχει πουληθεί μέχρι τον Ιανουάριο του 2010», λέει ο Σάνκμαν και εξηγεί: «Η διαφήμιση δεν ήταν μέρος του σχεδίου». Όταν όμως τον πλησίασαν άνθρωποι από την εταιρεία ρούχων «American Apparel» και του είπαν ότι ενδιαφέρονται να καταχωρήσουν μια διαφήμιση γιατί «αρκετοί από τους ανθρώπους στη λίστα εργάζονται στις δημόσιες σχέσεις και είναι και στη δική μας λίστα», τότε η συμφωνία δεν άργησε να γίνει.

www.kathimerini.gr με πληροφορίες από Wired

Οι δύσκολες πρώτες ημέρες προσαρμογής στο σχολείοΑπό την Ελενα Κιουρκτσή

Τα πιο συνηθισμένα προβλήματα τα οποία καλούνται να αντιμετωπίσουν οι γονείς όταν το παιδί πηγαίνει πρώτη φορά στο σχολείο αναφέρονται σε άγχη αποχωρισμού του παιδιού από το σπίτι και τη μητέρα.

Ενδείξεις παρόμοιων δυσκολιών υπάρχουν ήδη από τον παιδικό σταθμό και το νηπιαγωγείο, αλλά επιτείνονται στην Α΄ Δημοτικού, διότι οι απαιτήσεις πλέον είναι μεγαλύτερες, τόσο σε μαθησιακή φάση όσο και σε επίπεδο κανόνων και ορίων. Στις περισσότερες περιπτώσεις, το άγχος αυτό είναι παροδικό και με κατάλληλους χειρισμούς -όπως ενίσχυση των θετικών στοιχείων του σχολείου, επιβράβευση του παιδιού για τις επιτυχίες του, ενθάρρυνσή του να ενταχθεί σε ομάδες συνομηλίκων του- μπορεί να ξεπεραστεί.

Ωστόσο, σε εκείνες τις περιπτώσεις που το παιδί εκδηλώνει έντονη και επίμονη ανησυχία στην ιδέα του σχολείου, οι γονείς θα πρέπει να αξιολογήσουν εκ νέου τη στάση τους.

Τα συνηθέστερα ψυχοσωματικά προβλήματα των παιδιών είναι διαταραχές της διατροφής, του ύπνου, ενούρηση, εγκόπριση, κοιλιακά άλγη.

Οπως εξηγεί ο κ. Στέλιος Χριστογιώργος, παιδοψυχίατρος, μέλος της Ελληνικής Εταιρείας Ψυχαναλυτικής Ψυχοθεραπείας Παιδιού και Εφήβου, σε παιδιά που παρουσιάζουν έντονο άγχος αποχωρισμού και δυσκολία να ξεκινήσουν για το σχολείο συναντούμε συνήθως μητέρες με σοβαρές εξαρτητικές ανάγκες τις οποίες προβάλλουν στο παιδί τους – το οποίο με τη σειρά του, εύλογα, αρνείται να την αποχωριστεί. Καταδεικνύει επίσης οικογένειες χαοτικές, που με τον τρόπο λειτουργίας τους δεν βοηθούν το παιδί να δημιουργήσει τους δικούς του εσωτερικούς κανόνες που είναι απαραίτητοι για την κοινωνικοποίησή του. Επιπλέον, αρκετά συχνά υπάρχουν γονείς που προτιμούν να επικρίνουν το παιχνίδι, την ξεκούραση, την ψυχαγωγία. Αυτό σημαίνει πως σε οικογενειακό επίπεδο κινούνται και συμπεριφέρονται πολύ περισσότερο προς την κατεύθυνση της υποχρέωσης και πολύ λιγότερο προς εκείνη της ευχαρίστησης.

Ολα αυτά είναι σοβαρά λάθη, τα οποία υφίσταται το παιδί, ταλαιπωρούν τον ψυχισμό του και αντανακλώνται στη συμπεριφορά του. Κατά τον παιδοψυχίατρο, χρειάζεται οι γονείς να τροποποιήσουν τον τρόπο με τον οποίο έχουν οριοθετήσει τα πράγματα -ίσως με τη βοήθεια ειδικού-, επιβραβεύοντας το παιδί για τις πρώτες του επιτυχίες, υιοθετώντας λιγότερο επικριτική στάση στις αποτυχίες του, ενισχύοντας και στηρίζοντας τη σχέση του με το σχολείο και τους εκπαιδευτικούς. Αλλωστε, η επαφή με το σχολείο είναι σημαντική όχι μόνο για την εκπαίδευση, αλλά και για τη διαμόρφωση της προσωπικότητας του παιδιού, καθότι είναι ένα πεδίο όπου θα ξεδιπλώσει τα ταλέντα του σε διάφορους τομείς. Πάντως, μια καλή αρχή είναι να θυμηθούμε πώς ήταν όταν ήμασταν εμείς μαθητές, τότε που το μόνο που ζητούσαμε ήταν να μας καταλάβουν…

Συμβουλευτείτε τον ειδικό εάν:

Παρουσιάζει πρόβλημα σε σχέση με τις μαθησιακές απαιτήσεις του σχολείου (το αποτέλεσμα δυσανάλογα μικρό σε σχέση με την προσπάθεια του παιδιού).
Το παιδί αντιδρά παρατεταμένα και έντονα να ξεκινήσει για το σχολείο.
Εμφανίζει δυσκολίες σχετικά με τη διαγωγή και τη συμπεριφορά του (εσωστρέφεια, άκρατη επιθετικότητα, υπερκινητικότητα).
Δυσκολεύεται στις κοινωνικές του σχέσεις και αδυνατεί να ενσωματωθεί στο περιβάλλον (είναι απομονωμένο, υπερβολικά ντροπαλό, χωρίς φίλους και παρέες).

Πηγή: Περιοδικό «Κ»