Terra Computerata

Ο Dr. Teddy ανακινεί ένα θέμα που κατά καιρούς μας έχει απασχολήσει όλους. Τη διαχείριση της τάξης μας και την αντιμετώπιση προβληματικών μαθητών. Αυτό το θέμα στο σχολείο μου, μας έχει κοστίσει άπειρες ώρες συνεδριάσεων. Μερικοί συνάδελφοι αυτοαναγορεύονται σε ειδικούς και “το παίρνουν πάνω τους”, συχνά όμως με αμφιλεγόμενα αποτελέσματα. Πώς να ξεχωρίσεις μία κλινική περίπτωση που χρήζει ψυχιατρικής αντιμετώπισης από μία απλά προβληματική εφηβεία; Ο όρος border line σε αρκετές περιπτώσεις δεν είναι εύκολα διακριτός.

Συμφωνώ με τις καλές προθέσεις αλλά ας συμφωνήσουμε ότι υπάρχουν και καταστάσεις που ξεφεύγουν από τις δυνατότητες διαχείρισής μας. Χρειαζόμαστε τον ειδικό. Κι αυτός απλά δεν υπάρχει στο σχολείο μας, ή δεν υπάρχει όταν τον χρειαζόμαστε.

Πολλοί εδώ και μέρες βιώνουν την επερχόμενη μελαγχολία του Σεπτεμβρίου… Πόσο γρήγορα πέρασε αυτό το καλοκαίρι.
Ισως χρειαζόμαστε ένα κίνητρο για να διασκελίσουμε την πόρτα του σχολείου σήμερα. Και σίγουρα δεν μας το έδωσε η πολιτική μας ηγεσία.

Μήπως αναγνωρίζετε γνώριμες συμπεριφορές;

Το βιβλίο ξεκινά με την παρουσίαση και την ανάλυση του έργου του Ζοζέφ Ζακοτό, ενός Γάλλου διανοούμενου που λόγω των πολιτικών του επιλογών και των γεγονότων της εποχής βρέθηκε, το 1818, εξόριστος στη Λουβέν. Σ? αυτή την ολλανδική πόλη τού προσέφεραν τη θέση του καθηγητή γαλλικών και έτσι, ο Ζακοτό έπρεπε να διδάξει ανθρώπους που δεν ήξεραν καθόλου τη δική του γλώσσα και των οποίων τη γλώσσα αγνοούσε. Κάτω από αυτές τις συνθήκες αποφάσισε να κάνει ένα πείραμα και ζήτησε από τους μαθητές του, με τη βοήθεια ενός διερμηνέα, να προσπαθήσουν να διαβάσουν μια δίγλωσση έκδοση του Τηλέμαχου. Μετά από λίγο καιρό, οι μαθητές ήταν σε θέση, μέσω της παρατήρησης, της σύγκρισης, του συνδυασμού, της σκέψης, της πράξης, της μίμησης, της επανάληψης, της προσωπικής προσπάθειας, του σχολιασμού και του ελέγχου, όχι μόνο να μιλούν γαλλικά αλλά και να εκφράζουν γραπτώς τις απόψεις τους πάνω σε δύσκολα θεωρητικά θέματα. Ετσι, ο Ζακοτό, ο πρώτος αδαής δάσκαλος, κατέληξε στο συμπέρασμα ότι ο μαθητής δεν χρειάζεται απαραίτητα έναν δάσκαλο?κάτοχο της γνώσης να τον καθοδηγεί και να του εξηγεί βήμα βήμα, μεθοδικά, αυτά που γνωρίζει. Ο Ζοζέφ Ζακοτό απέδειξε πως ακόμα κι ένας αγράμματος μπορεί, αν θέλει, να διδάξει γράμματα χρησιμοποιώντας τη μέθοδό του, η οποία ονομάστηκε καθολική μέθοδος.

Ζακ Ρανσιέρ Ο αδαής δάσκαλος· πέντε μαθήματα πνευματικής χειραφέτησης εκδ. Νήσος

Βιβλιοπαρουσίαση της Μαγδαληνής Τσεβρένη στην Καθημερινή

Στην ταινία “Σφραγισμένα χείλη” κάπως έτσι η ηρωίδα μαθαίνει μόνη της ανάγνωση…