Η Αλεξάνδρα Ανδρούτσου, επίκουρη καθηγήτρια Διδακτικής Μεθοδολογίας του Καποδιστριακού αναρωτιέται τι προσδιορίζει ένα καλό και αποτελεσματικό σχολείο:
“Η απάντηση είναι σύνθετη και περιλαμβάνει πολλές παραμέτρους, όπως τα κτίρια, την υλικοτεχνική υποδομή, τα αναλυτικά προγράμματα, τα κατάλληλα σχολικά βιβλία, τους κατάλληλους εκπαιδευτικούς.
Οι εκπαιδευτικοί αποτελούν τον βασικό μοχλό κάθε εκπαιδευτικής διαδικασίας. Η δική τους διδακτική πρακτική μπορεί να δημιουργήσει ένα παιδαγωγικό πλαίσιο που να δημιουργεί κίνητρα στα παιδιά, να τα οδηγεί στην επεξεργασία όλο και πιο σύνθετων ερεθισμάτων, στη μετάβαση από το «οικείο» στο «μακρινό». Ωστόσο για να να δράσουν με τον τρόπο αυτό πρέπει η ελληνική πολιτεία να εξασφαλίσει τις θεσμικές συνθήκες που θα το επιτρέπουν. Χρειάζονται αλλαγές που να απελευθερώνουν την πρωτοβουλία σε επίπεδο σχολικής μονάδας, να ενισχύουν τη δημιουργία παιδαγωγικών ομάδων στο πλαίσιο του σχολείου, να αποδεσμεύουν τους εκπαιδευτικούς από την τυπολατρική εφαρμογή του αναλυτικού προγράμματος, να ενισχύουν τη σύνδεση γονέων και σχολείου με δημιουργικούς τρόπους.
Παράλληλα χρειάζεται να προβλεφθεί και να χρηματοδοτείται από το κράτος μια συνεχής ενδοσχολική, συμμετοχική, επιμόρφωση που να ανταποκρίνεται στα αιτήματα των εκπαιδευτικών. Μια επιμόρφωση που δεν θα περιορίζεται σε γνωστικές πληροφορίες, αλλά θα επεξεργάζεται μαζί με τους εκπαιδευτικούς την εμπειρία τους με βιωματικούς τρόπους, θα τους προσφέρει τη δυνατότητα ανάγνωσης και ανάλυσης των πρακτικών τους και στη συνέχεια αναπροσαρμογή, πειραματισμούς, αξιολογήσεις και πάλι από την αρχή: μια συνεχή δηλαδή γέφυρα ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη.
Τέλος, είναι απαραίτητο στα πανεπιστημιακά τμήματα που προετοιμάζουν τους μελλοντικούς εκπαιδευτικούς να συνδεθεί αποτελεσματικότερα η διεπιστημονική προσέγγιση με τις πρακτικές εφαρμογές. Η αρχική κατάρτιση των εκπαιδευτικών παραμένει σε μεγάλο βαθμό αποκομμένη από την επεξεργασία των πρακτικών εφαρμογών, μια και τις περισσότερες φορές τα προγράμματα σπουδών διαχωρίζουν τα θεωρητικά από τα πρακτικά μαθήματα, πράγμα που διαιωνίζει έναν τεχνητό διαχωρισμό ανάμεσα στη θεωρία και την πράξη.
Το κρίσιμο στοίχημα για τα επόμενα χρόνια είναι να πετύχουμε να προετοιμάζουμε εκπαιδευτικούς που να μπορούν ταυτόχρονα:
να ξέρουν, να πράττουν και να είναι.”
Άρθρα (RSS)