Terra Computerata

«Ελάτε κάποιος για προσευχήηηηη»!!! Η φωνή μεγαφωνική, άλλοτε τσιριχτή, άλλοτε βαριεστημένη, σπανίως εμπνευστική. Μια βδομάδα πίσω από τα κάγκελα, όχι της φυλακής, αλλά των σχολείων φέρνει στον νου εικόνες και ήχους από τα παλιά.

ΔΕΥΤΕΡΑ

«Προσοχή-ανάπαυση-στοιχηθείτε». «Προσοχή-ανάπαυση-στοιχηθείτε». «Προσοχή-ανάπαυση- στοιχηθείτε». Η επανάληψη είναι μητέρα της μαθήσεως και δεν οφείλεται στον γνωστό δαίμονα του τυπογραφείου. Επίσης δεν είναι κάλεσμα για πρωινή αναφορά σε στρατιωτική μονάδα. Είναι το παράγγελμα ενός μάλλον «ευέξαπτου» διευθυντή Δημοτικού Σχολείου που χρειάστηκε να επαναλάβει τρεις φορές τα παραγγέλματα για να βάλει σε τάξη τους μαθητές. Κάνει νεύμα σε ένα κορίτσι που στέκεται στις πρώτες σειρές του «μαθητικού τάγματος». Εκείνη, κάπως πιο θαρραλέα, βγαίνει μπροστά να πει την προσευχή, ενώ οι υπόλοιποι δείχνουν να περιμένουν καρτερικά.

ΤΡΙΤΗ

Η καθηγήτρια βάζει το καλώδιο του μικροφώνου στην πρίζα. Στρίβει το μικρόφωνο για να μη σφυρίζουν τα μεγάφωνα. «Ελάτε κάποιος… προσευχή». Ακρα του τάφου σιωπή στο προαύλιο βασιλεύει. Κανένας εθελοντής. Μοιάζουν νυσταγμένοι. «Ελα εσύ», λέει δείχνοντας ένα αγουροξυπνημένο αγόρι που στέκει μπροστά απέναντί της. Ο μαθητής, με κάπως διστακτικό βήμα και σκυμμένο το κεφάλι, βγαίνει από τη γραμμή και προσπαθώντας να ξεχάσει την ντροπή του ξεκινάει να λέει το «Πάτερ ημών». Οι δύο καθηγήτριες που κατέβηκαν στο προαύλιο για την προσευχή παρακολουθούν σιωπηλά και με τα χέρια σταυρωμένα τα μαθητικά χέρια που κινούνται για να κάνουν τον σταυρό. Να ήταν, άραγε, οι θεολόγοι;

ΤΕΤΑΡΤΗ

«Για ελάτε γρήγορα», φωνάζει το μεγάφωνο. Ετσι, γρήγορα, τα «μαθητικά» τσιγάρα σβήνουν άδοξα κάτω από πανομοιότυπα αθλητικά παπούτσια. Οι μαθητές του Λυκείου κατευθύνονται με γοργό βήμα για προσευχή. Σαν να φαίνονταν περισσότεροι πριν από τον χτύπο του κουδουνιού. Μα, πού πήγαν όλα αυτά τα παιδιά που λίγο νωρίτερα είχαν στήσει «πηγαδάκια»; Κάποιοι προτιμούν να σταθούν έξω από τη σιδερένια πόρτα γιατί καθυστέρησαν. Φοβούνται, άραγε, κάποια επίπληξη ή βαριούνται;

ΠΕΜΠΤΗ

Ο δάσκαλος καλεί ένα αγόρι του Δημοτικού για προσευχή. Οι φωνές και τα γέλια ξαφνικά σταματούν. Το παιχνίδι τελείωσε και οι μαθητές στέκονται στη σειρά, ήσυχοι τώρα σε γενικές γραμμές. Πέντε λεπτά νωρίτερα κάποιος πιτσιρικάς που έπαιζε ποδόσφαιρο έβριζε την Παναγία, τώρα όμως κάθεται σαν «Παναγίτσα» που λέει ο λόγος. Η προσευχή τελειώνει και ένας μαθητής που βρίσκεται στις τελευταίες σειρές πιάνει το κεφάλι του και ξεφυσάει με θόρυβο.

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ

Γυμνάσιο το σχολείο και το «Πάτερ ημών» ακούγεται δυνατά από μια μαθήτρια Γυμνασίου. Να φταίει, άραγε, η ένταση του μεγάφωνου που οι μαθητές εδώ συμμετέχουν πιο ευλαβικά; Σιωπηλοί και οι μαθητές που δεν πρόλαβαν (;) να μπουν εγκαίρως στο προαύλιο και κοντοστέκονται στην πόρτα.

ΥΓ.: Οι παραπάνω εικόνες συλλέχθηκαν όρθρου πρωίας σε σχολεία των Αμπελοκήπων, Γκύζη και Γκράβας.

Ελευθεροτυπία

Το άρθρο δημοσιεύτηκε Κυριακή 10 Μαΐου 2009 στις 03:48 στην κατηγορία εκπαίδευση, Ελλάδα, παιδεία, σχολείο. Μπορείς να παρακολουθείς τα σχόλια χρησιμοποιώντας το RSS 2.0 feed. Μπορείς να πας στο τέλος του άθρου και να αφήσεις σχόλιο. Τα pings προσωρινά δεν επιτρέπονται.