Terra Computerata

Είναι το μέλλον της εκπαίδευσης;

Δείτε και τα σχετικά δημοσιεύματα στα  Teaching Matters και  The Huffington Post.

Πόσο γρήγορα μπορεί ένα κουτσομπολιό να κάνει τον γύρο των ηλεκτρονικών υπολογιστών του κόσμου; Στη μελέτη τους με τίτλο «Θεώρημα για τη διάδοση φημών και την αγωγιμότητα των διαγραμμάτων», τρεις ερευνητές του Πανεπιστημίου Λα Σαπιέντσα της Ρώμης παρουσίασαν μια πολύπλοκη μαθηματική εξίσωση, χάρη στην οποία καταφέρνουν να υπολογίσουν με ακρίβεια την ταχύτητα της διάδοσης των κουτσομπολιών σε οποιοδήποτε τεχνολογικό κοινωνικό δίκτυο, ακόμη κι αν αποτελείται από εκατομμύρια «κόμβους». Για παράδειγμα, στο Τwitter, το Facebook ή γενικά στο Διαδίκτυο. Και φαίνεται πως η ταχύτητα διάδοσης του κουτσομπολιού είναι τέτοια ώστε μπορεί να φτάσει σ΄ όλες τις άκρες του Ίντερνετ μέσα σε λίγα δευτερόλεπτα.

Η έρευνα έχει σημαντικές βιομηχανικές εφαρμογές για τις υπηρεσίες του Ίντερνετ, πράγμα που αποδεικνύεται από το ότι χρηματοδοτήθηκε από ιδιώτες- τη Υahoo Research και την ΙΒΜ, η οποία απένειμε στον Πανκονέζι το βραβείο «Faculty Αward ΙΒΜ». «Πρέπει να εξηγήσουμε», διευκρινίζει ο καθηγητής, «πως επιλέξαμε την πληροφορία για την οποία μιλάμε, το κουτσομπολιό, επειδή διαδίδεται με τον ίδιο τρόπο που διαδίδεται στο Διαδίκτυο ή σε άλλα δίκτυα μια πληροφορία που δίνεται αρχικά με ανεπίσημο τρόπο. Με λίγα λόγια, πέρα από το κουτσομπολιό, η εξίσωση αφορά επίσης πληροφορίες άλλου τύπου. Χρήσιμες, όπως για παράδειγμα ένα σήμα συναγερμού. Ή βλαβερές, όπως ένας ιός, και όχι μόνο ψηφιακός».

TA NEA

Κάθε φορά που οι στατιστικοί δείκτες «επικαιροποιούν» την ψυχρή πραγματικότητα, προκύπτουν διαπιστώσεις και προβληματισμοί αναφορικά με τα διαχρονικά ελλείμματα των σύγχρονων Δημοκρατιών και την αδυναμία αντίδρασής μας.

Οι εκπαιδευτικές ανισότητες και ο δομικός συσχετισμός τους με την ανέχεια και τον κοινωνικό αποκλεισμό εξακολουθούν με αμείωτη ένταση να ταλανίζουν τη σύγχρονη κοινωνία, αποδεικνύοντας ότι ο κίνδυνος της φτώχειας, της περιθωριοποίησης και της κοινωνικής εξαθλίωσης περνάει (και) μέσα από το εκπαιδευτικό μας σύστημα. 

Και επειδή τα τελευταία χρόνια γίνεται πολύς λόγος για την κοινωνία της γνώσης και το ανταγωνιστικό πλεονέκτημα το οποίο μπορεί να προκύψει μέσω της μάθησης, είναι ιδιαίτερα σημαντικό να επιμένουμε σε μια ξεκάθαρη και ολοκληρωμένη προσέγγιση της μάθησης στον 21ο αιώνα. Στη ρητορική των ευρωπαϊκών πολιτικών, η μάθηση τεκμηριώνεται σε ένα τρίπτυχο το οποίο ακούγεται συχνά: γνώσεις, δεξιότητες, ικανότητες. Οσο και αν οι απαιτήσεις της σύγχρονης εποχής επιβάλλουν τη διάκριση και την ανάδειξη των ποιοτικών διαφορών που απαιτούν τα νέα κοινωνικά και γνωστικά δεδομένα, η μάθηση σε όλες τις εκδοχές της οφείλει να καλλιεργείται στην ενότητά της, να είναι ολιστική, ενιαία και αδιαίρετη. Αυτό σημαίνει ότι η διάσπαση και ο κατακερματισμός της μάθησης σε γνώσεις που είναι αποκομμένες από τις δεξιότητες και ταυτόχρονα αποχωρισμένες από τις επιμέρους ικανότητες που συνδέονται με την άσκηση συγκεκριμένων λειτουργιών, θα οδηγήσει σε περαιτέρω αποδυνάμωση των παραγόμενων μαθησιακών αποτελεσμάτων, με συνέπεια τα εκπαιδευτικά συστήματα να παράγουν όχι ολοκληρωμένους πολίτες αλλά, στην «καλύτερη περίπτωση», ένα τεχνικά πιστοποιημένο εργατικό δυναμικό χωρίς ανθρωπιστική παιδεία, κοινωνική, πολιτική και πολιτισμική συνείδηση. Για τον λόγο αυτό, οι γνώσεις, οι δεξιότητες και ικανότητες δεν μπορεί να καλλιεργούνται αποσπασματικά και τεμαχισμένα. Αντίθετα, θα πρέπει να προσλαμβάνονται ως ένα «ανοιχτό σύμπαν δυνατοτήτων», να σμιλεύονται στην ενότητά τους, να αντιμετωπίζονται ολιστικά, να καλλιεργούνται με σκοπό την αναζήτηση της προσωπικής ολοκλήρωσης και αυτοπραγμάτωσης και κατ’ επέκταση να συνεισφέρουν στην κοινωνική ανάπτυξη και ευημερία. Αυτό πρακτικά σημαίνει ότι σε καμία σοβαρή μορφή εκπαίδευσης δεν νοείται θεωρία χωρίς πράξη, τεχνική χωρίς θεωρητική κατάρτιση, λόγος χωρίς δράση. Πρέπει ουσιαστικά να φροντίσουμε να επανασυνδεθεί η μάθηση (σε όλες τις εκδοχές της) με το ανθρωποκεντρικό υπόβαθρό της και κυρίως να μην εκφυλιστεί σε ένα αγοραίο σαφάρι αναζήτησης προσόντων χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα στην προσωπική, κοινωνική αλλά και ειδικότερα, στην επαγγελματική διαδρομή του ατόμου. 

Διαβάστε όλο το άρθρο του Νίκου Φωτόπουλου στην Ελευθεροτυπία

Διαβάζω στο σχέδιο νόμου για την αναβάθμιση του ρόλου του εκπαιδευτικού:

“Όσοι αποσπώνται σε σχολεία, υπηρεσίες ή φορείς λαμβάνουν τις μονάδες μετάθεσης της σχολικής μονάδας όπου υπηρετούν ή της πλησιέστερης στην υπηρεσία ή στο φορέα απόσπασης σχολικής μονάδας.
Ειδικά και μόνο οι αποσπώμενοι στην Κεντρική Υπηρεσία του Υπουργείου Παιδείας, στα γραφεία των Περιφερειακών Διευθύνσεων, των Διευθύνσεων και Γραφείων Εκπ/σης, θα λαμβάνουν τα μόρια της πλησιέστερης σχολικής μονάδας συν δύο (2) μονάδες μετάθεσης”.

Φαίνεται ότι τα δικά μας παιδιά εξακολουθούν να είναι πιο ίσα από όλα τα άλλα… Ποιο σκεπτικό λοιπόν πριμοδοτεί ειδικά τους αποσπώμενους στην κεντρική υπηρεσία; Αυτή η πριμοδότηση είναι το αποτέλεσμα της διαβούλευσης; Ποιος το ζήτησε; μήπως  οι συνδικαλιστές;

Γιατί χρειάζονται επιπλέον κίνητρα οι εκπαιδευτικοί για να αποσπασθούν στην ΚΥ; μήπως το περιβάλλον είναι ανθυγιεινό; δεν είναι οι καρέκλες αναπαυτικές; μήπως δε λειτουργεί καλά το κλιματιστικό;

Τελικά μάλλον δεν αλλάζουμε γι΄αυτό θα συνεχίσουμε να βουλιάζουμε…

Σίγουρα όλοι έχουμε μετανιώσει για κάποιο γραπτό μήνυμα που στείλαμε («εν θερμώ»), θέλοντας, αμέσως μετά, να μπορούσαμε να διαγράφαμε αυτό το sms από το κινητό του παραλήπτη. Για όσους διαθέτουν iPhone, αυτή η δυνατότητα υπάρχει. Η application TigerText δίνει τη δυνατότητα στους χρήστες της να προσθέσουν στα μηνύματά τους… ημερομηνία λήξης, επιλέγοντας τους μήνες, τις μέρες ή ακόμη και τις ώρες που μπορεί κανείς να διαβάσει τα μηνύματα, πριν αυτά διαγραφούν. Αλλωστε, κατ’ ουσίαν τα sms δεν αποθηκεύονται ποτέ στη συσκευή του παραλήπτη, αλλά στους server της εταιρείας που ανέπτυξε το TigerText. Και, όταν λήξει η «διάρκεια ζωής» τους, ουσιαστικά θα αυτοκαταστρέφονται, χωρίς να αφήνουν κανένα ανακτήσιμο στοιχείο ούτε στα κινητά αλλά ούτε και στον «διακομιστή».

Με μια πρώτη ματιά, φαίνεται πως μία τέτοια εφαρμογή αφορά όσους επιδίδονται σε κάθε λογής παραβατικές πράξεις ή αυτούς που διατηρούν… «παράνομες» σχέσεις και δεν θα ήθελαν να προδοθούν από τα γραπτά τους μηνύματα. Ωστόσο, ο δημιουργός της δηλώνει στο περιοδικό Time πως πολλοί άνθρωποι βλέπουν το TigerText σαν έναν τρόπο για να προστατεύσουν την ανωνυμία τους, ακόμη κι αν δεν έχουν τίποτα να κρύψουν – σαν ένα εργαλείο ώστε να καθιστούν εφήμερα τα ηλεκτρονικά τους ίχνη.

Διαβάστε τη συνέχεια του άρθρου στην Καθημερινή

Μέχρι πριν από λίγα χρόνια, οι γονείς συμβούλευαν τα παιδιά τους να γίνουν γιατροί και δικηγόροι για να βρουν δουλειές της προκοπής.

Σήμερα μάλλον πρέπει να στρέψουμε τα δικά μας στις ειδικότητες νανο-γιατρού, εικονικού δικηγόρου, πιλότου και αρχιτέκτονα του διαστήματος, διαχειριστή του εικονικού χάους και άλλες παρόμοιες, που θα καταστούν αναγκαίες λόγω των εξελίξεων που επιφέρουν οι επιστημονικές και τεχνολογικές εξελίξεις, σε συνδυασμό με τις διαφαινόμενες κοινωνικές και δημογραφικές τάσεις.

Η έρευνα «The shape of jobs to come», που πραγματοποιήθηκε από ομάδα επιστημόνων ειδικών στις τεχνολογίες του μέλλοντος και επίσημων φορέων της Βρετανίας (sciencesowhat.direct.gov.uk), καταλήγει σε ορισμένες ειδικότητες που πιθανότητα θα αναπτυχθούν πολύ μέχρι το 2030. Κάποιες από αυτές ήδη υπάρχουν σε πρώιμο στάδιο, ενώ άλλες μοιάζουν μάλλον με προϊόντα επιστημονικής φαντασίας.

ENET

Δεν είναι πρωταπριλιάτικο. Με την απόφαση 39575/Γ2:

“Ειδικά και μόνο για το σχολικό έτος 2009-2010, για το χαρακτηρισμό της φοίτησης των μαθητών Γυμνασίων, Γενικών Λυκείων, Επαγγελματικών Λυκείων και Επαγγελματικών Σχολών, Ημερήσιων και Εσπερινών, τα αριθμητικά όρια κάθε είδους απουσιών προσαυξάνονται κατά τριάντα τοις εκατό (30%)”.

Λίγο πρόχειρο, μου κάνει. Θα πρέπει να κάνουμε και υπολογισμούς. Το 30% του 114; Επίσης λίγο παράλογο; μα γιατί σε κάθε είδους απουσίες;  Αλλά είπαμε πρώτα ο μαθητής…

Φοβάμαι ούτε οι κοιλιακοί του Λεωνίδα δεν θα είναι αρκετοί προκειμένου να αναχαιτίσουμε τη μαζική φυγή μαθητών εκτός σχολείου, μόλις μάθουν ότι έχουν περιθώρια απουσιών. Ενσκήπτει κι η άνοιξη…

Δεν είναι λοιπόν παράξενο που σήμερα οι τάξεις ήταν λίγο αραιωμένες… Βαρύ το δευτεριάτικο αγουροξύπνημα…

Οσο για τους μαθητές του Λυκείου, ας τους κουνήσουμε το μαντίλι. Ευτυχώς που θέλαμε να κάνουμε τώρα τις δειγματικές διδασκαλίες της επιμόρφωσης Β΄επιπέδου.

Η Θεοδώρα Σταθούλια σχολιάζει τα της εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης και δεν υποκύπτει στις τεχνολογικές σειρήνες… Σπάνιο πράγματι! Υπάρχουν άραγε μερικοί που πραγματικά πιστεύουν ότι αν εξοπλιστούν τα σχολεία μας με ένα διαδραστικό πίνακα θα μεταμορφωθούν έστω και σε τρία τέρμινα;

Τι έχει η σημερινή μεταρρύθμιση που την κάνει δυνατή και σύγχρονη; Μια τεχνοκρατική βάση με εστίαση στις νέες τεχνολογίες, όχι στον μαθητή. Αυτό είναι το πυροτέχνημα. Η πραγματική βάση του νέου σχεδίου είναι το «ανοιχτό, ψηφιακό, καινοτόμο» σχολείο. Είναι το ηλεκτρονικό βιβλίο, ο δια-δραστικός πίνακας, ο προσωπικός μαθητικός υπολογιστής. Η αρχική ερώτηση, αν δηλαδή χρειάζεται μεταρρύθμιση σήμερα το σχολείο, βέβαια θα απαντηθεί θετικά από όλους και πολύ περισσότερο από την Αριστερά. Η μεταρρύθμιση αυτή θα πρέπει να λάβει υπόψη της τα νέα δεδομένα από την χρήση των νέων πληροφοριακών και επικοινωνιακών τεχνολογιών; Θετική και εδώ η απάντηση, αν και συμπληρωμένη με την διασταλτική θέση ότι η τεχνολογία δεν είναι κοινωνικά ουδέτερη και, ως εκ τούτου, η ένταξή της στην όποια εκπαιδευτική αλλαγή πρέπει να είναι ως επικεντρωμένη στην μάθηση, στον νέο ρόλο των εκπαιδευτών, στην διαμόρφωση του ερωτήματος, του παραδείγματος, του πειράματος, της συνεργασίας, της κατασκευής της γνώσης και της κατανόησής της. Η κριτική σκέψη για τους μαθητές δεν είναι ιδεολογική κατασκευή, είναι (για την Αριστερά τουλάχιστον) προϋπόθεση αποδοχής του όποιου μοντέλου αλλαγών. Το νέο εκπαιδευτικό περιβάλλον που πρέπει να κτιστεί μέσα στην αίθουσα διδασκαλίας, απαιτεί οι δάσκαλοι και οι μαθητές να αναζητήσουν την πληροφορία και την γνώση όχι ως στοιχείο τεχνικής μέσω του υπολογιστή, αλλά ως μέσο μάθησης και αναζήτησης της ερμηνείας και της κατανόησης του κόσμου και των εμπειριών, του ιστορικού χώρου και της εξέλιξης.

Οι υπολογιστές μπορούν να επαναστατικοποιήσουν το σχολείο, αν ενταχθούν σε ένα σχέδιο πραγματικών αλλαγών όσον αφορά στην συγκρότηση του μαθήματος και της γνώσης. Όμως όπως έλεγε παραδοξολογώντας ο στοχαστής της τεχνολογικής επανάστασης και των νέων μέσων επικοινωνίας «το μήνυμα είναι το μέσο». Το ίδιο θα υποστηρίξουν αυτοί που βλέπουν το σημερινό σχέδιο του Υπουργείου ως σύμπτωμα ενός τεχνοκρατισμού, που χαρακτηρίζεται από την απουσία του νέου ανθρώπου και της μαθησιακής διαδικασίας. Θα συμφωνήσουμε, συμπληρώνοντας με έμφαση, ότι το «νέο σχολείο» του υπουργείου είναι η επιβεβαίωση ότι η πραγματικότητα υποχωρεί εμπρός στην αναπαράστασή της από την πληροφοριακή τεχνολογία και τα νέα μέσα ενημέρωσης. Για το «νέο υπουργείο παιδείας» φαίνεται ότι αυτή η υποχώρηση της πραγματικότητας έχει πάρει επικίνδυνα χαρακτηριστικά.

Η Αυγή

Διαδραστικοί πίνακες- όχι ευχαριστώ

Οι μαθηματικές σχέσεις στην φύση

…χωρίς να κάνετε το σπίτι σας… εμπόλεμη ζώνη!

1 Προτού αρνηθείτε ή απαγορεύσετε κάτι στο παιδί σας,πάρτε λίγο χρόνο για να σκεφθείτε πώς ακριβώς θα χειριστείτε την κατάσταση και προσπαθήστε να μην παρασυρθείτε από τον θυμό ή την κούρασή σας.

10 Αν, παρά τις φιλότιμες προσπάθειές σας,οι λέξεις «όχι» ή «μη» αποτελούν αιτία «πολέμου» για το παιδί σας,ίσως είναι θεμιτό να επανεξετάσετε τον τρόπο με τον οποίο επικοινωνείτε μαζί του.

Το Βήμα

Ενα «ενεργό μουσείο του σήμερα», που κρατάει ζωντανό το ενδιαφέρον του κοινού. Ετσι οραματιζόταν το Βυζαντινό και Χριστιανικό Μουσείο ο διευθυντής του Δημήτρης Κωνστάντιος, που έφυγε από τη ζωή πριν από λίγον καιρό.

Και για τον λόγο αυτό σχεδίαζε μια αίθουσα περιοδικών εκθέσεων για την προβολή της σύγχρονης τέχνης που «συνομιλεί» με τον βυζαντινό πολιτισμό.

Αυτός ο χώρος ανοίγει πρώτη φορά για το κοινό με την έκθεση «Το Βυζάντιο και η νεότερη τέχνη. Η πρόσληψη της βυζαντινής τέχνης στην ελληνική ζωγραφική του α’ μισού του 20ού αιώνα».

Στην έκθεση παρουσιάζονται 50 έργα από τους σημαντικότερους ζωγράφους της περιόδου (Κωστής Παρθένης, Φώτης Κόντογλου, Νίκος εγγονόπουλος, Γιάννης Τσαρούχης, Σπύρος Παπαλουκάς, Σπύρος Βασιλείου, Αγήνορας Αστεριάδης και Πολύκλειτος Ρέγκος), πολλά από τα οποία εκτίθενται για πρώτη φορά.

Διαρθρώνεται σε πέντε θεματικές ενότητες:
1. Κωστής Παρθένης, ο δάσκαλος και εισηγητής του διαλόγου με τη βυζαντινή τέχνη.
2. Το ταξίδι στο Άγιον Όρος: η ανακάλυψη της βυζαντινής τέχνης· η παραγωγή  αντιγράφων.
3. Ο Φώτης Κόντογλου και οι μαθητές του.
4. Oι θρησκευτικές παραγγελίες.
5. Η επίδραση της βυζαντινής τέχνης στην κοσμική παραγωγή.

Ενα ερωτηματολόγιο με μάλλον σουρεαλιστικές ερωτήσεις έλαβαν πριν από λίγες εβδομάδες τα σχολεία όλης της χώρας. Στην προσπάθεια αποτύπωσης των «αναγκών της σχολικής υγείας», οι διευθυντές ερωτώνται, μεταξύ άλλων, πόσα τετραγωνικά μέτρα είναι ο χώρος που διαθέτουν για την παροχή φροντίδας υγείας στους μαθητές, αν υπάρχει εξεταστική κλίνη, απινιδωτής και άλλα που δεν έχουν δει ούτε στο όνειρό τους.

Το πιο περίεργο, όμως, σύμφωνα με τους εκπαιδευτικούς που αναδεικνύουν το θέμα, είναι πως η διεξαγωγή της έρευνας για το επίπεδο της σχολικής υγείας ανατέθηκε σε ιδιωτική εταιρεία (SPIRIT Α.Ε. Συστημάτων Οργάνωσης Λειτουργίας και Επικοινωνίας Επιχειρήσεων), αντί να πραγματοποιηθεί από κρατικές υπηρεσίες, όπως γίνεται συνήθως.

Το ερωτηματολόγιο είναι μέρος μελέτης για την «Αποτύπωση και εκτίμηση αναγκών της σχολικής υγείας στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα», που εντάχθηκε στο ΕΣΠΑ (πρόγραμμα «Εκπαίδευση και Διά Βίου Μάθηση») τον Ιούνιο του 2009. Συγχρηματοδοτείται με 150.000 ευρώ από το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων και με κοινοτικούς πόρους. Στόχος της μελέτης είναι να καταγραφεί η «επάρκεια των σχολείων σε ιατρεία και ιατρικό εξοπλισμό, σε προγράμματα αγωγής και πρόληψης καθώς και σε υπηρεσίες για την πρόληψη ατυχημάτων, επιδημιών, ψυχικής υγείας και μολύνσεων». Σε επόμενη φάση θα προσδιοριστούν παρεμβάσεις για την κάλυψη αυτών των αναγκών, οι οποίες επίσης θα προταθούν για ένταξη στο ΕΣΠΑ.

«Αναθέτουν σε μια ιδιωτική εταιρεία κάτι που συνήθως γίνεται από τις περιφέρειες, με ερωτηματολόγια που στέλνουν στις διευθύνσεις των σχολείων. Κάθε χρόνο γίνονται δεκάδες τέτοιες έρευνες για άλλα θέματα με αυτό τον τρόπο», επισημαίνει ο Γιώργος Γαλάνης, πρόεδρος του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Πειραιά «Η πρόοδος».

Ακόμη πιο περίεργο θεωρεί ο ίδιος το να ρωτάει το υπουργείο -για λογαριασμό του οποίου γίνεται η έρευνα- αν τα σχολεία διαθέτουν υποδομές και εξοπλισμό που δεν τους διατέθηκαν ποτέ από καμία υπηρεσία: «Πώς είναι δυνατόν να ρωτάνε τα σχολεία αν έχουν απινιδωτή και πιεσόμετρο; Τους διέθεσε ποτέ κανείς κάτι τέτοιο; Οσο για το αν διαθέτουν ειδικό χώρο για την παροχή φροντίδας υγείας στους μαθητές, γνωρίζω ότι από τα 42 σχολεία του Πειραιά, ούτε ένα δεν έχει τέτοιο χώρο. Δεν περισσεύει ούτε τετραγωνικό. Αυτά είναι πράγματα που θα έπρεπε να τα ξέρει το υπουργείο».

ΕΝΕΤ

Βλέπω φροντίζουμε να μην σπαταλιέται το δημόσιο χρήμα… Τι ανάγκασε άραγε το Υπουργείο να αναθέσει σε εξωτερικούς συνεργάτες μία τόσο απλή δουλειά; και γιατί δεν προχωράει στη δημιουργία μίας φόρμας στο διαδίκτυο όπου όλα τα σχολεία θα συμπληρώνουν τα εκάστοτε ζητούμενα στοιχεία; Με αυτόν τον τρόπο σίγουρα γλιτώνουμε πόρους.